Ik zit er helemaal doorheen..

03-12-2009 14:40 64 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal!



Ik moet even mijn verhaal kwijt, ik zit er helemaal doorheen..

Ik ben nu 7 jaar samen, waarvan 5 jaar getrouwd. En ik twijfel enorm of ik nog wel met hem verder wil..

Hij is narcist en heeft in de loop van de jaren veel kapot gemaakt.

Mij op momenten volledig naar beneden gehaald, maar hij kon mij ook helemaal ophemelen.

Er zijn perioden dat het prima gaat, maar er komt altijd een moment dat het weer mis gaat.



Sinds een maand zit ik wegens omstandigheden thuis.

Ik kreeg een ongeluk waardoor ik zo'n 2/3 maanden thuis zit.

En ik heb nu tijd om na te denken, misschien wel te veel tijd.

Ik werkte 40 uur per week en sportte daarnaast ook het hele weekend en had dus nooit tijd om écht te zien hoe ons huwelijk werkelijk in elkaar zit. Daar vluchtte ik ook wel voor. Ik wilde het ook niet zien.

En daarnaast wil ik gewoon dat het goed komt, nog steeds. Ik hou nog steeds heel veel van hem. Maar ik weet niet of dat erin zit.

Ik vraag me ook af of ik wel kinderen met hém wil. En ik wil heel graag kinderen.

Ook vraag ik me af hoe het zal zijn als ik straks bij wijze van in het bejaardentehuis zit en dan terug kijk op mijn leven. Ben ik dan tevreden? Of heb ik spijt van de keuzes die ik niet gemaakt heb?



De laatste tijd zijn er steeds meer mensen in mijn omgeving die vanuit het niets twijfels uiten over mijn huwelijk. Mensen die nooit iets hebben gezegd, maar het wel dachten en er nu mee aankomen.

Ook in het ziekenhuis kreeg ik meningen te horen. Mensen die hem niet kennen en hem maar 10 minuten gezien hadden.

Hij nam niet echt initiatief in het ziekenhuis en anderen hebben mij regelmatig moeten helpen. Dat deed pijn. Ik wil trots op hem kunnen zijn!



Het valt mij ook op dat ik de laatste tijd steeds meer naar andere mannen kijk, iets dat ik anders nooit echt gedaan heb.

En ik moet eerlijk zeggen dat ik als een blok voor een ander gevallen ben..

Ik heb er verder niks mee gedaan en zal dat ook nooit doen tijdens mijn relatie.

Wel ben ik aan het uitzoeken of het iets zou kunnen worden. Het voelt namelijk zo anders, al vanaf het begin.

Hij weet (nog) niet dat ik hem érg leuk vind. We hebben vooral geflirt met elkaar.

Maar ik weet wel dat ik hem niet zomaar kan laten lopen, daar is hij te leuk en lief voor. En het contact tussen ons loopt enorm soepel.

Hij weet dat ik getrouwd ben, maar daar hebben we het (nog) niet over gehad. Misschien knapt hij daar ook wel op af.



Ik weet het even allemaal niet meer..

Moet ik bij hem blijven in de hoop dat het beter gaat? Weg gaan en misschien spijt krijgen of niet?

In het verleden zijn we trouwens al in relatietherapie geweest, maar dat liep op niks uit. Hij wilde zijn eigen "fouten" niet inzien.

En een aantal dagen geleden hebben we gepraat, maar ook dat liep op niks uit.

Hij speelde ook weer met mijn gevoelens. Vertelde me dat ik toch niet alleen zou kunnen zijn.

Welke keuze ik ook maak, ik ben bang dat ik de grootste fout van mijn leven ga maken..
Alle reacties Link kopieren
Jeetje wat een verhaal! Ik kreeg eens de wijze raad: Heel heel diep van binnen weet je stiekem het antwoord al lang. En dat klopt voor mij altijd. Of je er ook klaar voor bent om iets met dat antwoord te doen, dat is een 2e. Wij kunnen de keuze niet voor je maken wat je moet doen, ik denk dat je voor jezelf vooral de vraag moet beantwoorden of je gelukkig bent in deze relatie en of je gelukkig blijft de rest van je leven in deze relatie. Die ander zou ik even buiten beschouwing laten, al ben ik van mening dat je pas voor een ander kunt vallen als je iets mist in je eigen relatie, als daar alles goed zat, zou je niet naar anderen kijken op die manier.

Maar nogmaals, laat die ander buiten beschouwing en kijk eerst naar of jij gelukkig bent in de relatie met je man.

Sterkte!
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
Alle reacties Link kopieren
Je gevoel liegt niet; er is iets niet goed in jullie relatie. Benoem voor je zelf waarom je die ander zo aantrekkelijk en leuk vindt. Betrek je man daarbij en zeg dat je bepaalde dingen anders zou willen zien en maak een aktieplan. Misschien heeft hij niet eens door dat hij zich bot gedraagd maar is dat niet anders gewend.

Ik vind dat je hem eerst de kans moet geven om dingen te veranderen. En misschien heeft hij hetzelfde naar jou toe.



Praat met elkaar, dat maakt een hoop duidelijk.



Mocht dat echt op niks uitlopen dan weet je hartje het best wat je moet doen. Uitmaken/scheiden vergt veel lef maar zal je sterker maken.



Leven is te kort om er niet van te genieten:)



Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
nou Bonny we zitten niet naast elkaar maar typen zowat hetzelfde, zal dan wel een kern van waarheid in zitten:)
Alle reacties Link kopieren
Jeetje.



Hier moet je wel even de tijd voor nemen, dit beslis je niet zo maar even...



Enige tip die ik je kan geven is dicht bij je gevoel te blijven.. Maar dat is lastig als iemand op je gevoel inspeeld (WAT is dat toch met die ellendige rotkerels die dat doen!?).



Sterkte
Mijn enige advies is... val niet van het ene in het andere.



Pas een beetje op jezelf. Luister niet naar je gevoel, maar naar je verstand en intuitie. Gevoel kan je enorm in de problemen misleiden...
Alle reacties Link kopieren
Gatver, ik vind dat altijd zo achterlijk om pas in te zien dat je zogenaamd doodongelukkig was nádat je een ander ontmoette. Dan was je daarvoor niet zo ongelukkig als je nu beschrijft. Neem je verantwoordelijkheid en verbreek je relatie. Nu praat je er toch niet goed over, en die ander wil je niet laten schieten.



Echt, ik vind dat altijd zo'n vieze streek.
Alle reacties Link kopieren
Poe,

Het is dat je getrouwd bent, anders zou ik zeggen wegwezen. Dit klinkt niet gelijkwaardig.

Nu ben ik mss ouderwets, maar ik vind dat je voor een huwelijk moet vechten. Jullie zijn in relatietherapie geweest, dus op zich heb je er al voor gevochten.



Tja, nu er nog geen kinderen zijn zou ik toch neigen naar uit deze relatie stappen. Waarom zou je een verkeerde keus maken? Omdat je dan alleen bent? Die andere man is ook getrouwd, en het lijkt me sowieso niet handig om je meteen in die armen te storten. Alleen zijn is wel (even) goed om jezelf te vinden.



Als ik het zo lees heb je je beslissing al genomen, maar laat je deze nog niet toe.



Praat er met een derde over (therapeut), zodat je het helder krijgt.



Wat het ook gaat worden; sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Je bent nog herstellende van het ongeluk en niet in je gewone doen dus lijkt het mij niet verstandig om over zoiets belangrijks als je relatie nu een beslissing te nemen.



Je schrijft dat je na het ongeluk regelmatig anderen hebt moeten laten helpen. Waarom hielp je man je niet? Kon hij echt niet in verband met werk terwijl die anderen wel tijd hadden, of nam hij gewoon niet de moeite om je te helpen?



Als hij weinig tot niets heeft gedaan zou ik ook twijfelen of ik wel met hem verder zou willen. In tijden van nood moet je op je partner kunnen rekenen en niet alleen als alles leuk en gezellig gaat.



Als veel mensen ineens commentaar geven op je huwelijk moet je je toch gaan afvragen of dit commentaar misschien terecht is. Uiteindelijk is het jouw huwelijk en beslis jezelf maar er zal wel een reden zijn waarom zij dit uitten.
Alle reacties Link kopieren
Wat een reacties al zo snel!

Bedankt daarvoor!



Diep in mijn hart weet ik dat dit niet beter gaat worden, en dat wist ik al een aantal jaren. Maar dat wilde ik niet zien.

Het is dus niet alleen om die ander!

@ Amalia: die ander is trouwens vrijgezel.



Nee, ik zou me ook meteen in een nieuwe relatie storten. Ik heb hier genoeg meegemaakt.



En praten..ik heb het al zo vaak geprobeerd..

We praten over mijn fouten, maar zodra we over hem beginnen dan hoeft het voor hem niet meer, dan wordt hij boos.

En rustig blijven kan hij dan niet.



Met hem kinderen wil ik niet nee. Ik zie dat gewoon niet voor me..



Naast de emotionele kant is er ook de praktische kant: we hebben vorig jaar een huis gekocht. Ik kan hier niet blijven wonen. Wil dat ook niet. Dat zijn me te veel herinneringen..



Het is een chaos in m'n hoofd op dit moment.
Het leven overkomt je niet alleen maar he?
Alle reacties Link kopieren
@Sugarmiss: Hij nam de moeite er niet voor. Ging gewoon hele dagen werken. Ik heb zowat moeten smeken of hij soms even thuis wilde blijven, maar dat deed hij uiteindelijk ook niet meer.

In het huishouden doet hij nu ook niks. Ik moet mijn schoonmoeder ervoor laten komen (een schat trouwens!).



Ik ben een aantal jaren geleden ook al eens geopereerd en toen bleef hij wel thuis, maar het huishouden liet hij ook voor wat het was.



Ik kan op dit moment ook geen beslissing nemen, mag en kan niet veel meer dan op de bank liggen.



Er zijn genoeg redenen waarom vrienden en familie twijfels uiten en dat zie ik ook.

Diep in mijn hart weet ik wat ik moet doen, maar die angst dat ik de verkeerde keuze maak die krijg ik niet weg..
Alle reacties Link kopieren
@domnaiefmutsje: Heb je helemaal gelijk in..
Alle reacties Link kopieren
Als je diep van binnen al weet wat je moet doen, kan dat denk ik nooit de verkeerde keuze zijn. Zoals ik je lees zijn het momenteel met name de practische bezwaren waar je als een berg tegenop ziet, klopt dat? Het is een lange weg die je dan moet gaan, maar wel met een helder doel, uit een relatie stappen die je ongelukkig maakt, om ruimte te creëren om zelf gelukkig te zijn en uiteindelijk een relatie te vinden met iemand die jou wél gelukkig maakt en op wie je kunt leunen als dat nodig is.
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
Alle reacties Link kopieren
Wie heeft de conclusie getrokken dat hij narcist is??



Als dát echt zo is, kun je vechten wat je wil, maar een narcist zal nooit toegeven dat hij fout is...
Alle reacties Link kopieren
Inderdaad als hij echt een narcist is dan wordt het moeilijk en is het een keuze die je moet maken,



Ik mis in je verhaal wel jouw aandeel in het geheel.Krijg een beetje het gevoel dat alles aan hem ligt en hij nou eenmaal niet leuk is. En wat heb jij ermee te maken wat anderen vinden?

Als je energie in je relatie wil steken,denk dan aan hem op een positieve manier, benadruk zijn leuke kanten. En ga eens bij jezelf na: ben ik wel zo leuk? Kan het wel op mij leunen bij moeilijkheden?
Alle reacties Link kopieren
Jeetje...alsof ik mijn eigen verhaal lees hier.



Ik raad je aan om mijn topic "codependent" te lezen, ik denk dat je wel veel herkent.



Twee jaar geleden kreeg ik huidkanker, hij heeft me afgedropt in het ziekenhuis en de volgende dag weer op gehaald, tijdens de rit naar huis, die heel onbehagelijk was ging hij bijna op de vuist met een ambulance, omdat die naar een ongeluk was en de ambulance hem afsneed, hij gaf geen reet om mijn op dat moment....



De eerste operatie zat ik de volgende dag weer op mijn werk, ach ik kan nog wel uren doorgaan.



Pas op met andere gevoelens, ik herken het, ik sta ook niet koud voor andere aandacht omdat je zo ontzettend verhongerd bent in dat opzicht, maar alles buiten de deur zetten voor wat dat soort gevoelens, ik heb bewust van alles afstand gedaan wat ook maar enigszins die kant opgaat, ik zal mezelf toch eerst moeten gaan "healen" voordat ik ooit weer normaal in een relatie kan gaan....



Een narcist maakt je helemaal kapot, je kunt niet kapot in een andere relatie gaan, daar zal je heel gezond afstand moeten gaan doen en dat kan je niet met een ander ergens in een hoek wachtend tot je klaar bent....dat doe je in mijn ogen alleen met een therapeut indien nodig!



Sterkte, ik weet wat je doormaakt!
Alle reacties Link kopieren
@ bonny82: Ja, het zijn vooral de praktische bezwaren. Ik zie er inderdaad als een berg tegenop.

En ik ben gewoon bang dat ik het allemaal niet trek alleen. Onzin natuurlijk, maar dat is wat hij me steeds vertelt.

En ik wil gewoon iemand die er écht voor me is, iemand waar ik inderdaad op kan leunen.

Dat heb je mooi verwoord!



@ Namma: Een psycholoog heeft dat vastgesteld.

Ik heb daarvoor altijd geweten dat er iets niet "klopte".

Toen die diagnose gesteld was viel alles op z'n plek.

Psycholoog heeft mij toen ook nog eerlijk verteld dat ik beter voor mezelf kan kiezen...

Was het maar zo makkelijk.
Alle reacties Link kopieren
Wat Yvaatje zegt zit ook een kern in, ga ook bij jezelf te rade.



In mijn geval, ik werk me KAPOT in ons bedrijf, ik werk me KAPOT thuis om alles schoon te houden, ik ga nergens heen, dat kan ook niet want niemand is goed genoeg in zijn ogen en ik heb volgens hem geen tijd om ergens heen te gaan. Hij schreeuwt orders links en rechts en owee als ik er tegen in ga, dan zit ik uren te luisteren wat er allemaal wel niet aan me deugt....dan heb ik het nog niet over de lichamelijke mishandeling...



Laat ik niet proberen boos te worden als hij een uurtje eerder thuis is en er is nog niet eens een kopje soep gemaakt voor de kinderen na een lange harde dag werken, toen kreeg ik het helemaal over me heen, wie ik wel was om zo tegen hem te praten....
Alle reacties Link kopieren
@Yvaatje: Ik heb ook zeker mijn tekortkomingen. Het komt altijd van twee kanten. Daar kijk ik ook zeker naar.

Ik begrijp inderdaad wat je bedoeld hoor.

Ik zou niet alleen maar toe kunnen kijken terwijl er iets met hem aan de hand is, ik moet er niet aan denken!

Ik doe niet anders dan naar zijn positieve kanten kijken, maar ik vraag me af of dit nog opweegt tegen alle andere eigenschappen..



@Orchideetje: Ik kan zo hetzelfde zeggen. Jeetje wat lijkt het op mijn verhaal!

Ik ga zo je topic lezen.

Ze zijn zo gevoelloos lijkt het wel he?

Was hij ook zo dat hij op iedereen wel iets aan te merken had?

En hoe reageerde jouw omgeving erop?

Zomaar in een andere relatie stappen doe ik ook niet. Ik wil eerst mezelf een beetje terug vinden.

Wel weet ik nu dat ik meteen naar m'n gevoel moet luisteren als ik een man tegen kom.

Ik hoop nog altijd dat hij gaat veranderen, maar begin steeds meer in te zien dat dat niet gaat gebeuren.

Psycholoog was de eerste die me dat vertelde en ik lees nu de ervaringen..

Jij ook heel veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Welke omgeving, ik ben totaal geisoleerd....De enige mensen die ik elke dag zie zijn mijn klanten en ja daar is hij ook niet altijd aardig tegen, alsof hem dat wat kan schelen want er is vis in de zee genoeg denkt tie....
Alle reacties Link kopieren
Jeetje...

Ik heb er gewoon niks aan toe te voegen. Hebben we dezelfde vent?

Alleen hier geen lichamelijke mishandeling gelukkig.

Ik weet niet of je al bij hem weg bent, maar ik hoop in ieder geval dat je de kracht vindt om dat te doen.
Alle reacties Link kopieren
Oh hij verbood me ook eerst van alles, mocht niet uit etc. Maar daar heb ik me uiteindelijk van losgerukt. Laat me niet zomaar meer vertellen wat wel en niet mag.

Niet dat dat altijd lukt...
Alle reacties Link kopieren
Ook hier een ex-relatie met een officieel gediagnosticeerde narcist. Het is niet te doen, tenzij je bereidt bent "klein" te blijven, alles te doen, nooit kritiek te hebben, nooit iets voor jezelf te willen.....enz.



Ook ik heb in het ziekenhuis gelegen, ze dachten in eerste instantie dat het kanker was. Hij vond het alleen maar lastig, want het gaf hem spanning.....eh?
Alle reacties Link kopieren
@Taha: Zo ongeveer verwoordde de psycholoog het ook.



Alle aandacht naar zichzelf toe trekken inderdaad, ook als het om een ander gaat.

Hoe is het jou uiteindelijk gelukt om bij hem weg te gaan?

En hoe lang heb jij met hem een relatie gehad?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven