Relaties
alle pijlers
Kerst, mijn vriendin en mijn ouders
woensdag 14 november 2012 11:35
Hoi allemaal!
Ik lees voornamelijk mee, post zo af en toe wat, maar ik heb een probleem en ik heb de visie van anderen nodig, want die van mij wordt nogal vertroebeld door mijn emotionele betrokkenheid.
Ik woon nu ruim een jaar samen met mijn vriendin (ben zelf overigens ook een meisje, om verwarring te voorkomen). Mijn vriendin en ik zijn op Eerste Kerstdag 2 jaar samen. Ik sta op zeer goede voet met mijn ouders, ga daar minimaal 1x per week eten (vaak samen met mijn vriendin). Ik heb drie broers, alledrie in het bezit van een partner en twee in het bezit van een kind. Mijn vriendin voelt zich niet op d'r gemak bij mijn familie, voornamelijk bij één specifieke broer en zijn vrouw, en gaat alleen mee eten wanneer zij niet komen. Dit vind ik prima.
Nu wil mijn vriendin zowel met Kerst als met Oud & Nieuw niet thuis zijn, omdat ze een hekel heeft aan de verplichtingen. Eten bij mijn ouders, eten bij haar pleegouders, enz. Zij wil dus voor Kerst op vakantie en na Oud & Nieuw terugkomen.
Mijn ouders zijn gelovig, ikzelf ook. Er wordt veel waarde gehecht aan Kerst, we gaan altijd op Eerste Kerstdag naar de kerk en hebben 's avonds altijd een uitgebreid kerstdiner met het gehele gezin. Mijn ouders hebben aangegeven dat zij het niet leuk zouden vinden als wij/ik met Kerst niet thuis ben, maar hebben ook aangegeven dat ze begrijpen dat wij er even tussenuit willen, dus hoe dan ook begrip hebben voor mijn keuze. Mijn vriendin heeft aangegeven absoluut niet bij mijn ouders te willen eten met Kerst, dus dat ze de vakantie een dag later wil plannen (26 dec), maar dat ze dan niet meegaat naar mijn ouders.
Omdat wij de 25e 2 jaar samen zijn weet ik dat zij zeer gekwetst zal zijn als ik ervoor kies om die dag met mijn familie door te brengen in plaats van met haar. Haar ouders zijn overleden, pleegouders zijn niet de meest fantastische mensen op aarde, dus dan zou zij alleen thuis blijven. Jullie zullen begrijpen dat ik dit ook niet zal laten gebeuren.
Maar nu heb ik dus geen idee meer wat ik moet doen. Ik heb deze keuzes:
1. Voor de 25e op vakantie gaan en na de 1e terugkomen. Vriendin blij, ouders niet.
2. Na de 25e op vakantie gaan, maar Kerst met mijn vriendin vieren en niet bij mijn ouders. Vriendin redelijk blij, ouders niet.
3. Na de 25e op vakantie gaan, maar Kerst bij mijn ouders vieren. Vriendin absoluut niet blij, ouders wel.
En andere opties zie ik nu eigenlijk niet.
Misschien kunnen jullie wat inzicht verschaffen?
Ik lees voornamelijk mee, post zo af en toe wat, maar ik heb een probleem en ik heb de visie van anderen nodig, want die van mij wordt nogal vertroebeld door mijn emotionele betrokkenheid.
Ik woon nu ruim een jaar samen met mijn vriendin (ben zelf overigens ook een meisje, om verwarring te voorkomen). Mijn vriendin en ik zijn op Eerste Kerstdag 2 jaar samen. Ik sta op zeer goede voet met mijn ouders, ga daar minimaal 1x per week eten (vaak samen met mijn vriendin). Ik heb drie broers, alledrie in het bezit van een partner en twee in het bezit van een kind. Mijn vriendin voelt zich niet op d'r gemak bij mijn familie, voornamelijk bij één specifieke broer en zijn vrouw, en gaat alleen mee eten wanneer zij niet komen. Dit vind ik prima.
Nu wil mijn vriendin zowel met Kerst als met Oud & Nieuw niet thuis zijn, omdat ze een hekel heeft aan de verplichtingen. Eten bij mijn ouders, eten bij haar pleegouders, enz. Zij wil dus voor Kerst op vakantie en na Oud & Nieuw terugkomen.
Mijn ouders zijn gelovig, ikzelf ook. Er wordt veel waarde gehecht aan Kerst, we gaan altijd op Eerste Kerstdag naar de kerk en hebben 's avonds altijd een uitgebreid kerstdiner met het gehele gezin. Mijn ouders hebben aangegeven dat zij het niet leuk zouden vinden als wij/ik met Kerst niet thuis ben, maar hebben ook aangegeven dat ze begrijpen dat wij er even tussenuit willen, dus hoe dan ook begrip hebben voor mijn keuze. Mijn vriendin heeft aangegeven absoluut niet bij mijn ouders te willen eten met Kerst, dus dat ze de vakantie een dag later wil plannen (26 dec), maar dat ze dan niet meegaat naar mijn ouders.
Omdat wij de 25e 2 jaar samen zijn weet ik dat zij zeer gekwetst zal zijn als ik ervoor kies om die dag met mijn familie door te brengen in plaats van met haar. Haar ouders zijn overleden, pleegouders zijn niet de meest fantastische mensen op aarde, dus dan zou zij alleen thuis blijven. Jullie zullen begrijpen dat ik dit ook niet zal laten gebeuren.
Maar nu heb ik dus geen idee meer wat ik moet doen. Ik heb deze keuzes:
1. Voor de 25e op vakantie gaan en na de 1e terugkomen. Vriendin blij, ouders niet.
2. Na de 25e op vakantie gaan, maar Kerst met mijn vriendin vieren en niet bij mijn ouders. Vriendin redelijk blij, ouders niet.
3. Na de 25e op vakantie gaan, maar Kerst bij mijn ouders vieren. Vriendin absoluut niet blij, ouders wel.
En andere opties zie ik nu eigenlijk niet.
Misschien kunnen jullie wat inzicht verschaffen?
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 11:42
pff wat ingewikkeld.
Je vriendin wil dus niet bij je ouders eten met kerst vanwege een broer en een schoonzus van jou.
Vind ze die mensen gewoon niet aardig dan zou ik zoiets hebben van nou voor mij is het wel belangrijk en er zijn meer mensen dus je hoeft niet bij hen in de buurt te zitten. Tweede kerstdag doen we wat jij wilt.
Hebben die mensen in het verleden nare kwetsende opmerkingen gemaakt naar je vriendin dan snap ik dat ze niet mee wil. In dat geval zou ik het ook op die manier uitleggen aan je ouders en lekker op vakantie gaan. Desnoods zou ik dan naar de rest van je familie verklaren dat je vriendin niet op een andere tijd vrij kon krijgen van haar werk. Om gezeur en familieruzie te voorkomen.
Je vriendin wil dus niet bij je ouders eten met kerst vanwege een broer en een schoonzus van jou.
Vind ze die mensen gewoon niet aardig dan zou ik zoiets hebben van nou voor mij is het wel belangrijk en er zijn meer mensen dus je hoeft niet bij hen in de buurt te zitten. Tweede kerstdag doen we wat jij wilt.
Hebben die mensen in het verleden nare kwetsende opmerkingen gemaakt naar je vriendin dan snap ik dat ze niet mee wil. In dat geval zou ik het ook op die manier uitleggen aan je ouders en lekker op vakantie gaan. Desnoods zou ik dan naar de rest van je familie verklaren dat je vriendin niet op een andere tijd vrij kon krijgen van haar werk. Om gezeur en familieruzie te voorkomen.
woensdag 14 november 2012 11:45
@ mcsteamy, de keuzes die je voorlegt zie ik alleen overwegingen waar je vriendin of je ouders blij van zouden worden.
Maar wat zou jij willen en blij van worden ?
Ten eerste begrijp ik je vriendin, zij heeft geen eigen ouders en dat is een groot gemis in deze dagen.
Ik zou zelf 27 december op vakantie gaan.
Kan je op de eerste dag samen met je vriendin doorbrengen, tweede dag even koffie drinken met de pleegouders en 's middags naar jou ouders.
Maar wat zou jij willen en blij van worden ?
Ten eerste begrijp ik je vriendin, zij heeft geen eigen ouders en dat is een groot gemis in deze dagen.
Ik zou zelf 27 december op vakantie gaan.
Kan je op de eerste dag samen met je vriendin doorbrengen, tweede dag even koffie drinken met de pleegouders en 's middags naar jou ouders.
woensdag 14 november 2012 11:46
Ik gok dat het probleem vooral ligt bij het feit dat ze het moeilijk vindt om 'gezellig' Kerst met mijn familie te vieren, terwijl zij dat niet meer kan met haar ouders. Ze is pas 19 (wordt de 28e van deze maand 20) en is beide ouders verloren op haar 15e, ze heeft hier logischerwijs nog steeds heel veel moeite mee en dit komt vooral tot uiting op feestdagen, die ze natuurlijk graag met haar ouders had gevierd.
Het gaat voornamelijk om de vrouw van mijn broer, mijn schoonzus. Ze heeft nooit nare opmerkingen gemaakt naar haar toe en als we allemaal bij elkaar zijn is er nooit ruzie o.i.d., het is gewoon de hele vibe die zij over zich heen heeft. Ze geeft je het gevoel dat zij de koningin is en jij slechts een mier onder haar schoen. En dat voelt iedereen binnen ons gezin zo, ikzelf, mijn moeder en mijn andere schoonzus. En mijn vriendin dus. Het is gewoon -voor ons- geen fijn persoon om bij te zijn. Ik kan dat accepteren en me daarbij neerleggen, omdat ik graag bij de rest van mijn familie ben. Maar zij vindt het voornamelijk vervelend om er dan te zijn, juist omdat ze er al niet graag wil zijn vanwege Kerst en haar ouders en dan ook nog bij mensen die ze niet aardig vindt.
Ik begrijp het ook wel, ik vind het alleen een hele lastige situatie.
Het gaat voornamelijk om de vrouw van mijn broer, mijn schoonzus. Ze heeft nooit nare opmerkingen gemaakt naar haar toe en als we allemaal bij elkaar zijn is er nooit ruzie o.i.d., het is gewoon de hele vibe die zij over zich heen heeft. Ze geeft je het gevoel dat zij de koningin is en jij slechts een mier onder haar schoen. En dat voelt iedereen binnen ons gezin zo, ikzelf, mijn moeder en mijn andere schoonzus. En mijn vriendin dus. Het is gewoon -voor ons- geen fijn persoon om bij te zijn. Ik kan dat accepteren en me daarbij neerleggen, omdat ik graag bij de rest van mijn familie ben. Maar zij vindt het voornamelijk vervelend om er dan te zijn, juist omdat ze er al niet graag wil zijn vanwege Kerst en haar ouders en dan ook nog bij mensen die ze niet aardig vindt.
Ik begrijp het ook wel, ik vind het alleen een hele lastige situatie.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 11:48
quote:Ietjefietje schreef op 14 november 2012 @ 11:45:
@ mcsteamy, de keuzes die je voorlegt zie ik alleen overwegingen waar je vriendin of je ouders blij van zouden worden.
Maar wat zou jij willen en blij van worden ?
Ten eerste begrijp ik je vriendin, zij heeft geen eigen ouders en dat is een groot gemis in deze dagen.
Ik zou zelf 27 december op vakantie gaan.
Kan je op de eerste dag samen met je vriendin doorbrengen, tweede dag even koffie drinken met de pleegouders en 's middags naar jou ouders.
Ik zou het liefste inderdaad de 25e samen doorbrengen, de 26e bij mijn ouders gaan eten, samen met mijn vriendin, en dan de 28e op vakantie gaan (eerstvolgende mogelijkheid). Maar het probleem daarvan is dat mijn vriendin niet meewil naar mijn ouders en dat we pas de 4e terugkomen dan, terwijl zij 2 januari alweer naar school moet.
De andere optie was de 24e weg en de 1e terug, maar dan vliegen we 31 december om 23.59u terug en dat vind ík dan weer echt niet leuk.
@ mcsteamy, de keuzes die je voorlegt zie ik alleen overwegingen waar je vriendin of je ouders blij van zouden worden.
Maar wat zou jij willen en blij van worden ?
Ten eerste begrijp ik je vriendin, zij heeft geen eigen ouders en dat is een groot gemis in deze dagen.
Ik zou zelf 27 december op vakantie gaan.
Kan je op de eerste dag samen met je vriendin doorbrengen, tweede dag even koffie drinken met de pleegouders en 's middags naar jou ouders.
Ik zou het liefste inderdaad de 25e samen doorbrengen, de 26e bij mijn ouders gaan eten, samen met mijn vriendin, en dan de 28e op vakantie gaan (eerstvolgende mogelijkheid). Maar het probleem daarvan is dat mijn vriendin niet meewil naar mijn ouders en dat we pas de 4e terugkomen dan, terwijl zij 2 januari alweer naar school moet.
De andere optie was de 24e weg en de 1e terug, maar dan vliegen we 31 december om 23.59u terug en dat vind ík dan weer echt niet leuk.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 11:50
Je hebt het over waar je vriendin blij van wordt, en waar je ouders blij van worden. Maar waar word jij blij van en heb jij dat (met name richting je vriendin) goed gecommuniceerd?
Een relatie is geven en nemen soms. Ik zou uitleggen dat je snapt dat zij niet van verplichtingen houdt, maar dat jij iets wat voor jou belangrijk is ook graag wilt blijven doen. En dan een compromis voorstellen. Bijv. wel naar je ouders (evt zonder je vriendin) en aansluitend samen op vakantie.
Een relatie is geven en nemen soms. Ik zou uitleggen dat je snapt dat zij niet van verplichtingen houdt, maar dat jij iets wat voor jou belangrijk is ook graag wilt blijven doen. En dan een compromis voorstellen. Bijv. wel naar je ouders (evt zonder je vriendin) en aansluitend samen op vakantie.
woensdag 14 november 2012 11:51
Ik snap ook wel dat het voor haar pijnlijk is, maar het is niet anders. Hoe erg het ook allemaal is, zij krijgt haar ouders of eigen familie nooit meer terug, maar het lijkt me geen reden om jou de liefde van je eigen familie te ontzeggen. Ik vind dat niet helemaal eerlijk van haar ook. En die vervelende schoonzus moet ze dan maar proberen te ontlopen, rotte appels zitten overal tussen. Ze moet zich niet laten wegjagen door haar.
woensdag 14 november 2012 11:51
Ik vind het heel erg voor je vriendin dat zij al zo jong haar ouders is verloren, maar ik vind dat ze het niet kan maken om jou nu te laten kiezen. (en ook nog zo ongelovelijk moeilijk te doen als er één persoon bij zit die je niet zo mag, en het met de rest van de personen juist wel goed kunt vinden). Ik vind het een beetje manipulatief over komen. Wat wordt er volgend jaar verzonnen?
woensdag 14 november 2012 11:52
quote:MilaDila schreef op 14 november 2012 @ 11:49:
Heftig.
Zonde dat je vriendin je ene schoonzus zo'n grote rol toebedeelt. Anders had ze toch een fijne schoonfamilie erbij kunnen hebben.
Mijn vriendin hecht daar helaas niet zoveel waarde aan. Daarin zijn wij totaal tegenovergesteld. Ik kan soms erg verdrietig zijn over het feit dat haar ouders er niet meer zijn, ze klinken als zulke fijne mensen. De connectie met haar pleegouders is er van mijn kant toch minder.
Familie staat bij mijn vriendin niet voorop. Ze is enigs kind, haar hele familie heeft haar laten vallen na het overlijden van haar ouders, waardoor ze is opgevangen door een pleeggezin. Voor mij is een bloedband één van de sterkste, voor haar heeft dat geen waarde. Ze weet dat mijn ouders haar schoonouders zijn, maar voor haar heeft dat emotioneel geen waarde.
Heftig.
Zonde dat je vriendin je ene schoonzus zo'n grote rol toebedeelt. Anders had ze toch een fijne schoonfamilie erbij kunnen hebben.
Mijn vriendin hecht daar helaas niet zoveel waarde aan. Daarin zijn wij totaal tegenovergesteld. Ik kan soms erg verdrietig zijn over het feit dat haar ouders er niet meer zijn, ze klinken als zulke fijne mensen. De connectie met haar pleegouders is er van mijn kant toch minder.
Familie staat bij mijn vriendin niet voorop. Ze is enigs kind, haar hele familie heeft haar laten vallen na het overlijden van haar ouders, waardoor ze is opgevangen door een pleeggezin. Voor mij is een bloedband één van de sterkste, voor haar heeft dat geen waarde. Ze weet dat mijn ouders haar schoonouders zijn, maar voor haar heeft dat emotioneel geen waarde.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 11:54
Als jij op dit soort dagen niet bij je familie komt zal de band met jouw familie uiteindelijk minder goed worden.
Juist omdat zij geen ouders meer heeft zou ze toch moeten begrijpen dat het voor jou wel fijn is om een goede band met je familie te hebben.
Ik snap dat het voor haar moeilijk is juist op dit soort dagen mist ze eigen familie. Maar als ze van je houd moet ze ook wat voor je over hebben.
Het kan toch niet zo zijn van ik heb geen familie meer dus hoef jij ook geen goede band met je familie te hebben.
Je zou haar wel tegemoet kunnen komen door niet de hele dag te blijven maar alleen een paar uurtjes heen te gaan.
Juist omdat zij geen ouders meer heeft zou ze toch moeten begrijpen dat het voor jou wel fijn is om een goede band met je familie te hebben.
Ik snap dat het voor haar moeilijk is juist op dit soort dagen mist ze eigen familie. Maar als ze van je houd moet ze ook wat voor je over hebben.
Het kan toch niet zo zijn van ik heb geen familie meer dus hoef jij ook geen goede band met je familie te hebben.
Je zou haar wel tegemoet kunnen komen door niet de hele dag te blijven maar alleen een paar uurtjes heen te gaan.
woensdag 14 november 2012 11:55
quote:toffifee schreef op 14 november 2012 @ 11:51:
Ik vind het heel erg voor je vriendin dat zij al zo jong haar ouders is verloren, maar ik vind dat ze het niet kan maken om jou nu te laten kiezen. (en ook nog zo ongelovelijk moeilijk te doen als er één persoon bij zit die je niet zo mag, en het met de rest van de personen juist wel goed kunt vinden). Ik vind het een beetje manipulatief over komen. Wat wordt er volgend jaar verzonnen?
Grappig dat je het zegt, we gaan in augustus een half jaar op wereldreis en komen dan pas begin februari terug, dus dat wordt hoe dan ook ontweken.
Eigenlijk gaat het altijd zo. Ik ga elke zondag bij mijn ouders eten, dat is geen verplichting, dat vind ik leuk. Zij niet, ze wil niet mee. Maar ze gaat toch, want ze wil niet alleen thuis blijven zitten, maar dat gaat altijd gepaard met gezeur vooraf, waarbij mijn ouders zwart worden gemaakt, evenals mijn liefde voor mijn ouders. Zij vindt het te ver gaan, dat ik mijn ouders romantiseer en beter maak dan ze zijn. Ik vind dat zij niet slecht over mijn ouders mag praten. En dat gaat zo eigenlijk al vanaf het begin van onze relatie. Ik heb een hele sterke band met mijn moeder en om één of andere reden voelt dat voor haar als concurrentie, omdat zij mij voor zichzelf wil hebben.
Ik denk dat het een soort verlatingsangst is, omdat ze niemand meer heeft. Ze durft het alleen niet aan zichzelf toe te geven.
Ik vind het heel erg voor je vriendin dat zij al zo jong haar ouders is verloren, maar ik vind dat ze het niet kan maken om jou nu te laten kiezen. (en ook nog zo ongelovelijk moeilijk te doen als er één persoon bij zit die je niet zo mag, en het met de rest van de personen juist wel goed kunt vinden). Ik vind het een beetje manipulatief over komen. Wat wordt er volgend jaar verzonnen?
Grappig dat je het zegt, we gaan in augustus een half jaar op wereldreis en komen dan pas begin februari terug, dus dat wordt hoe dan ook ontweken.
Eigenlijk gaat het altijd zo. Ik ga elke zondag bij mijn ouders eten, dat is geen verplichting, dat vind ik leuk. Zij niet, ze wil niet mee. Maar ze gaat toch, want ze wil niet alleen thuis blijven zitten, maar dat gaat altijd gepaard met gezeur vooraf, waarbij mijn ouders zwart worden gemaakt, evenals mijn liefde voor mijn ouders. Zij vindt het te ver gaan, dat ik mijn ouders romantiseer en beter maak dan ze zijn. Ik vind dat zij niet slecht over mijn ouders mag praten. En dat gaat zo eigenlijk al vanaf het begin van onze relatie. Ik heb een hele sterke band met mijn moeder en om één of andere reden voelt dat voor haar als concurrentie, omdat zij mij voor zichzelf wil hebben.
Ik denk dat het een soort verlatingsangst is, omdat ze niemand meer heeft. Ze durft het alleen niet aan zichzelf toe te geven.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 11:56
woensdag 14 november 2012 11:57
quote:Spijk-er schreef op 14 november 2012 @ 11:55:
Als ze een hekel heeft aan de verplichtingen is het toch niet erg dat ze die dag alleen thuis zit? heb je dat wel eens gevraagd? Misschien vindt ze het wel heerlijk; lekker een dag op de bank en uitgebreid luieren.Ja, mijn vriendin is niet graag alleen. Als ik besluit de 26e bij mijn ouders te gaan eten, zal zij naar haar pleegouders gaan denk ik. Maar niet met plezier en dat zal mij achteraf kwalijk genomen worden.
Als ze een hekel heeft aan de verplichtingen is het toch niet erg dat ze die dag alleen thuis zit? heb je dat wel eens gevraagd? Misschien vindt ze het wel heerlijk; lekker een dag op de bank en uitgebreid luieren.Ja, mijn vriendin is niet graag alleen. Als ik besluit de 26e bij mijn ouders te gaan eten, zal zij naar haar pleegouders gaan denk ik. Maar niet met plezier en dat zal mij achteraf kwalijk genomen worden.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 14 november 2012 11:57
quote:mcsteamy schreef op 14 november 2012 @ 11:52:
[...]
Mijn vriendin hecht daar helaas niet zoveel waarde aan. Daarin zijn wij totaal tegenovergesteld. Ik kan soms erg verdrietig zijn over het feit dat haar ouders er niet meer zijn, ze klinken als zulke fijne mensen. De connectie met haar pleegouders is er van mijn kant toch minder.
Familie staat bij mijn vriendin niet voorop. Ze is enigs kind, haar hele familie heeft haar laten vallen na het overlijden van haar ouders, waardoor ze is opgevangen door een pleeggezin. Voor mij is een bloedband één van de sterkste, voor haar heeft dat geen waarde. Ze weet dat mijn ouders haar schoonouders zijn, maar voor haar heeft dat emotioneel geen waarde.En langzaamaan gaat dat wellicht zorgen voor verwijdering, tussen jou en je vriendin, of tussen jou en je familie. Zij laat je namelijk kiezen.
[...]
Mijn vriendin hecht daar helaas niet zoveel waarde aan. Daarin zijn wij totaal tegenovergesteld. Ik kan soms erg verdrietig zijn over het feit dat haar ouders er niet meer zijn, ze klinken als zulke fijne mensen. De connectie met haar pleegouders is er van mijn kant toch minder.
Familie staat bij mijn vriendin niet voorop. Ze is enigs kind, haar hele familie heeft haar laten vallen na het overlijden van haar ouders, waardoor ze is opgevangen door een pleeggezin. Voor mij is een bloedband één van de sterkste, voor haar heeft dat geen waarde. Ze weet dat mijn ouders haar schoonouders zijn, maar voor haar heeft dat emotioneel geen waarde.En langzaamaan gaat dat wellicht zorgen voor verwijdering, tussen jou en je vriendin, of tussen jou en je familie. Zij laat je namelijk kiezen.
