Relaties
alle pijlers
Kiezen voor gevoel of verstand?
zaterdag 20 september 2014 22:02
Graag advies over onderstaande, wij blijven twijfelen wat het beste zal zijn! (En ik wist ook niet goed bij welke pijler dit te plaatsen..)
Korte situatieschets
Sinds 2 jaar een tweede huis gekocht in Scandinavië. Zoals het er nu naar uitziet emigreren we (vriend en ik) binnen 5 jaar daar naar toe.
Daar bestaan geen twijfels over, als het financieel kon gingen we nu maar dat gaat helaas nog niet.
Maar dan: we hebben een kinderwens. Wat mij betreft het liefst nu, en vriendlief heeft aangegeven als we het tweede huis niet hadden er ook voor te willen gaan, maar hij wil vooral niet een kind van 4/5 jaar uit omgeving halen en in een nieuw land opnieuw laten wennen. Dus zoals hij het ideaalplaatje ziet wil hij na de emigratie proberen onze kinderwens te vervullen.
Mijn verstand zegt dat dat beter is, maar mijn gevoel wil het vooral nu al. Er is natuurlijk een middenweg dat als de eerste 2/3 jaar is.. Maar is dat dan zo anders als een 4/5jarige?
Dus ik breek mijn hoofd erover wat nu vooral verstandig is. Het lijkt me namelijk ook heel fijn om die eerste periode met familie te delen, terwijl als we er na de emigratie voor gaan het voor mijn idee veel 'eenzamer' zal zijn.
Als jullie voor deze keuze zouden staan, wat zouden jullie kiezen?
Of hebben jullie ervaring met emigreren met kinderen die met name de Nederlandse taal beheersen en andere taal matig?
Alvast bedankt!
Korte situatieschets
Sinds 2 jaar een tweede huis gekocht in Scandinavië. Zoals het er nu naar uitziet emigreren we (vriend en ik) binnen 5 jaar daar naar toe.
Daar bestaan geen twijfels over, als het financieel kon gingen we nu maar dat gaat helaas nog niet.
Maar dan: we hebben een kinderwens. Wat mij betreft het liefst nu, en vriendlief heeft aangegeven als we het tweede huis niet hadden er ook voor te willen gaan, maar hij wil vooral niet een kind van 4/5 jaar uit omgeving halen en in een nieuw land opnieuw laten wennen. Dus zoals hij het ideaalplaatje ziet wil hij na de emigratie proberen onze kinderwens te vervullen.
Mijn verstand zegt dat dat beter is, maar mijn gevoel wil het vooral nu al. Er is natuurlijk een middenweg dat als de eerste 2/3 jaar is.. Maar is dat dan zo anders als een 4/5jarige?
Dus ik breek mijn hoofd erover wat nu vooral verstandig is. Het lijkt me namelijk ook heel fijn om die eerste periode met familie te delen, terwijl als we er na de emigratie voor gaan het voor mijn idee veel 'eenzamer' zal zijn.
Als jullie voor deze keuze zouden staan, wat zouden jullie kiezen?
Of hebben jullie ervaring met emigreren met kinderen die met name de Nederlandse taal beheersen en andere taal matig?
Alvast bedankt!
zaterdag 20 september 2014 22:16
Heb je letterlijk nog vijf jaar? Als alles meezit en je zwanger kunt worden ,zou je nog kunnen emigreren voordat je toekomstige kind leerplichtig is. Ik zou ons kind bij voorbaat dan al tweetalig opvoeden. Kinderen aarden inderdaad heel snel ergens anders. Zeker als de cultuur nagenoeg hetzelfde blijft.
Er zullen altijd voor en nadelen aan situaties kleven,maar je zult zien dat ,als het kindje er eenmaal is, dat het voornaamste is dat jullie samen zijn.
Blijf vooral denken in oplossingen, niet in problemen.
Er zullen altijd voor en nadelen aan situaties kleven,maar je zult zien dat ,als het kindje er eenmaal is, dat het voornaamste is dat jullie samen zijn.
Blijf vooral denken in oplossingen, niet in problemen.
zaterdag 20 september 2014 22:30
@ana_isabel: die 5 jaar is gebaseerd op zekerheid: dan is het huis daar volledig afbetaald en kunnen we met de verkoop van ons huis in nl geruime tijd goed rondkomen daar.quote:evien schreef op 20 september 2014 @ 22:23:
Wie zegt er dat je gelijk zwanger raakt. Misschien duurt het nog wel een jaar of langer.Dat is inderdaad 1 van de redenen waarom ik zo blijf twijfelen.
Wie zegt er dat je gelijk zwanger raakt. Misschien duurt het nog wel een jaar of langer.Dat is inderdaad 1 van de redenen waarom ik zo blijf twijfelen.
zaterdag 20 september 2014 23:08
Wanneer gaan kinderen daar naar de basisschool? Ik zou voor die tijd daar willen wonen.
Ik voel het punt van hier zwanger zijn en willen delen, dat wilde ik ook graag delen. Dat gaat vanuit hier makkelijker.
De eerste vier jaar veranderen kinderen supersnel. Familie kan nog geen gesprekken met ze voeren. maar wel samen spelen, voorlezen. Je kan veel meer samen met familie doen.
De familie zal jullie missen.
Ik voel het punt van hier zwanger zijn en willen delen, dat wilde ik ook graag delen. Dat gaat vanuit hier makkelijker.
De eerste vier jaar veranderen kinderen supersnel. Familie kan nog geen gesprekken met ze voeren. maar wel samen spelen, voorlezen. Je kan veel meer samen met familie doen.
De familie zal jullie missen.
zaterdag 20 september 2014 23:13
Wat wil je vriend dan? Vijf jaar wachten en dan daar (pas) beginnen aan een kind? Zou ik niet voor kiezen.
Hoe zeker is het dat je over vijf jaar echt kunt gaan? Met een kind van 2 of 3 lukt het echt nog wel om te emigreren. Met een kind dat hier al naar de basisschool gaat zou ik het niet doen.
Misschien nog 1 jaar wachten (en sparen) en dan proberen te kinderwens te vervullen? Stel het lukt meteen dan is je kind nog jong genoeg om "probleemloos" te emigreren.
Hoe zeker is het dat je over vijf jaar echt kunt gaan? Met een kind van 2 of 3 lukt het echt nog wel om te emigreren. Met een kind dat hier al naar de basisschool gaat zou ik het niet doen.
Misschien nog 1 jaar wachten (en sparen) en dan proberen te kinderwens te vervullen? Stel het lukt meteen dan is je kind nog jong genoeg om "probleemloos" te emigreren.
zondag 21 september 2014 00:00
Mijn oudste was 5 en jongste een jaar toen we verhuisden naar duitsland. Maar zie het verschil niet zo met verhuizen binnen nederland als 1 van ouders ander werk krijgt. Ook dan krijgt kind te maken met nieuwe situatie.
In.mijn geval zat oudste net een half jaar op school en moest idd naar ander land, andere school en andere taal. Dit ging ongelofelijk vlot en pastte zich sneller aan dan ik. Kinderen worden tweetalig opgevoed, wat wonderbaarlijk goed gaat, kunnen middenin zin switchen naar andere taal als het moet.
Gevoel volgen, wat over 5 jaar op jou/jullie pad komt valt sowieso niet te voorspellen.
In.mijn geval zat oudste net een half jaar op school en moest idd naar ander land, andere school en andere taal. Dit ging ongelofelijk vlot en pastte zich sneller aan dan ik. Kinderen worden tweetalig opgevoed, wat wonderbaarlijk goed gaat, kunnen middenin zin switchen naar andere taal als het moet.
Gevoel volgen, wat over 5 jaar op jou/jullie pad komt valt sowieso niet te voorspellen.
zondag 21 september 2014 00:56
Ik zou hierin echt voor gevoel gaan. Je hebt nooit de zekerheden die je met je verstand verzint. Er is altijd een reden te verzinnen om kinderen krijgen uit te stellen. In jullie geval de mogelijke overgang naar een ander land. Maar waarom zou verhuizen voor een kind erg zijn? Het kan toch ook heel goed uitpakken? Er zijn al miljoenen kinderen in de wereld op alle mogelijke leeftijden verhuisd, waarom zou dat voor die van jullie een probleem opleveren?
En wat je zegt, de eerste jaren nog dichter bij familie zijn lijkt me ook veel waard.
Als je er allebei nog niet aan toe bent dan zou ik wachten. Maar uitstellen vanwege deze reden zou ik niet doen.
Een kennis van me ging emigreren, toen zijn vrouw plotseling zwanger bleek. Emigratie toch doorgezet, kind is daar geboren. Inmiddels 2 keer verhuisd (naar andere werelddelen) en 3 kinderen verder. Ooit zeiden ze nog 'we komen terug naar NL als de oudste naar school moet'. Maar dat is nooit gebeurd. De kids spreken 3 talen vloeiend, passen zich prima aan, en groeien heel goed op. Volgend jaar komen ze alsnog (voorgoed) terug naar NL, en hier komt het vast ook weer goed. Ze zijn dan 2, 4 en 7. En waarschijnlijk zullen ze er alledrie anders mee omgaan omdat ze een andere leeftijd hebben en nou eenmaal anders in elkaar zitten. Maar hoe het voor ze is is niet te voorspellen. Ze draaien gewoon mee op de keuzes van hun ouders. Het zijn keuzes die je maakt, en daar moet je soms niet te ingewikkeld over doen.
En wat je zegt, de eerste jaren nog dichter bij familie zijn lijkt me ook veel waard.
Als je er allebei nog niet aan toe bent dan zou ik wachten. Maar uitstellen vanwege deze reden zou ik niet doen.
Een kennis van me ging emigreren, toen zijn vrouw plotseling zwanger bleek. Emigratie toch doorgezet, kind is daar geboren. Inmiddels 2 keer verhuisd (naar andere werelddelen) en 3 kinderen verder. Ooit zeiden ze nog 'we komen terug naar NL als de oudste naar school moet'. Maar dat is nooit gebeurd. De kids spreken 3 talen vloeiend, passen zich prima aan, en groeien heel goed op. Volgend jaar komen ze alsnog (voorgoed) terug naar NL, en hier komt het vast ook weer goed. Ze zijn dan 2, 4 en 7. En waarschijnlijk zullen ze er alledrie anders mee omgaan omdat ze een andere leeftijd hebben en nou eenmaal anders in elkaar zitten. Maar hoe het voor ze is is niet te voorspellen. Ze draaien gewoon mee op de keuzes van hun ouders. Het zijn keuzes die je maakt, en daar moet je soms niet te ingewikkeld over doen.
zondag 21 september 2014 18:54
Hij wil wachten, ik denk dat je hem niet kan dwingen.
Maar kun jij zelf wel 5 jaar (!!) wachten?
Dat is lang als je iets graag zsm wil...
Wat ik zou doen is niet te ver vooruit kijken en er gewoon voor gaan. Mensen willen kinderen ongeacht hoe het totaalplaatje eruitziet. Of je nou wel of niet je huis, carriere, geldzaken of iets anders op orde hebt, altijd is er wel een reden om het nog niet te doen. Dit geldt wel als je vriend het uitendelijk ook graag binnenkort wil . Je kan hem echt niet dwingen en de mening van diegene die niet wil is nou eenmaal doorslaggevend. Ga niet stiekem de pil vergeten
Maar kun jij zelf wel 5 jaar (!!) wachten?
Dat is lang als je iets graag zsm wil...
Wat ik zou doen is niet te ver vooruit kijken en er gewoon voor gaan. Mensen willen kinderen ongeacht hoe het totaalplaatje eruitziet. Of je nou wel of niet je huis, carriere, geldzaken of iets anders op orde hebt, altijd is er wel een reden om het nog niet te doen. Dit geldt wel als je vriend het uitendelijk ook graag binnenkort wil . Je kan hem echt niet dwingen en de mening van diegene die niet wil is nou eenmaal doorslaggevend. Ga niet stiekem de pil vergeten
zondag 21 september 2014 20:04
Als het financieel haalbaar is, zou ik er voor gaan. Mijn vriendin is met een 4 jarige geëmigreerd en dochter sprak met een paar maanden vloeiend engels. Hoe later hoe moeilijker, hoe meer vriendjes ze moeten missen en hoe meer ze moeten wennen aan een andere school. Maar tot een jaar of 4 lijkt het me allemaal goed te doen.
En het kan best even duren voor je zwanger bent. Dus hou wat rekening met je leeftijd. Daarnaast - hoe ziet je leven er over 5 jaar uit? Je weet het niet. Je kan niet alles plannen.
Je man moet er overigens wel mee eens zijn, vind ik
En het kan best even duren voor je zwanger bent. Dus hou wat rekening met je leeftijd. Daarnaast - hoe ziet je leven er over 5 jaar uit? Je weet het niet. Je kan niet alles plannen.
Je man moet er overigens wel mee eens zijn, vind ik
zondag 21 september 2014 20:29
Dank jullie wel voor de reacties.
Ben blij om te lezen wat jullie schrijven: er zijn altijd wel redenen om het niet te doen, en zekerheden heb je nooit. Mijn argumenten om het nu al wel te doen waren tot nu toe niet toereikend genoeg om de argumenten van mijn vriend van tafel te vegen. Wanneer het gelegen is zal ik het er nog eens met hem over hebben.
Natuurlijk moet hij er ook mee eens, dat staat voorop. Pas als we beiden achter onze keuze staan zullen we ervoor gaan.
Er zit natuurlijk en inderdaad ook nog een hele periode tussen nu en 5 jaar, dus een mooie middenweg als vriend dat wil zou ik zeker kunnen overleven! (Zoals NYC zegt, een jaartje wachten en sparen en er dan voor gaan).
*denk in oplossingen en niet in problemen* die houd ik erin!
Ben blij om te lezen wat jullie schrijven: er zijn altijd wel redenen om het niet te doen, en zekerheden heb je nooit. Mijn argumenten om het nu al wel te doen waren tot nu toe niet toereikend genoeg om de argumenten van mijn vriend van tafel te vegen. Wanneer het gelegen is zal ik het er nog eens met hem over hebben.
Natuurlijk moet hij er ook mee eens, dat staat voorop. Pas als we beiden achter onze keuze staan zullen we ervoor gaan.
Er zit natuurlijk en inderdaad ook nog een hele periode tussen nu en 5 jaar, dus een mooie middenweg als vriend dat wil zou ik zeker kunnen overleven! (Zoals NYC zegt, een jaartje wachten en sparen en er dan voor gaan).
*denk in oplossingen en niet in problemen* die houd ik erin!