Relaties
alle pijlers
Mijn ex dumpte me ineens via een sms, hoe ga ik hiermee om?
zaterdag 20 september 2014 12:27
Ik had nog niet zo lang een relatie met mijn ex. Maar het voelde super vertrouwd. Het voelde alsof ik die ene persoon was tegengekomen. Een paar maanden lang ging onze relatie heel goed. Weinig ruzie. Tussendoor wel eens een discussie, maar niks waar we niet samen uitkwamen.
Ik heb in het verleden nare ervaringen gehad met mannen en vertrouwen is voor mij dan ook best lastig op sommige punten.. Hij was de eerste in lange tijd bij wie ik me veilig voelde.
Op een gegeven moment hadden we een discussie over liefdevol zijn. Ik vroeg aan hem waarom hij op sommige momenten heel liefdevol was (tijdens seks bijvoorbeeld) en op andere momenten minder. We kregen hier ruzie over en hij begon ineens te twijfelen over onze relatie. We hebben hier toen heel lang over gepraat en na de tijd zei hij me dat hij zoveel van me hield en echt met me verder een leven op wilde bouwen. Alles voelde weer goed.
Een dag later ging hij naar huis en zag ik hem een dag niet. Hij liet helemaal niks van zich horen en dat vond ik raar.. na zo'n intense paar dagen samen en dan ineens helemaal niks. Ik belde hem en zei dat voelde alsof ik als sneeuw voor de zon verdwenen was.
Er kwam niet veel zinnigs uit..
De volgende ochtend kreeg ik een smsje, dat hij tijd nodig had om zijn gevoel weer op een rijtje te krijgen. Ik heb hem toen die dag met rust gelaten zodat hij dit in rust kon doen.
Diezelfde middag kreeg ik weer een sms. Met daarin zeggende dat hij besloot niet verder te gaan met onze relatie. Geen uitleg. Geen gevoel. Niks. Ik heb hem meerdere malen geprobeerd te bellen. Maar geen gehoor.. Ik begrijp niet hoe je van de een op de andere dag van "ik houd van je en wil met je verder" naar "ik ben er klaar mee en wil geen contact meer"..
Hoe kom ik hier in godsnaam overheen zonder duidelijkheid..? Het voelt alsof mijn vertrouwen in mannen weer helemaal weg is.. zal ik ooit nog iemand vinden waarmee ik een leven kan opbouwen..?
Ik heb in het verleden nare ervaringen gehad met mannen en vertrouwen is voor mij dan ook best lastig op sommige punten.. Hij was de eerste in lange tijd bij wie ik me veilig voelde.
Op een gegeven moment hadden we een discussie over liefdevol zijn. Ik vroeg aan hem waarom hij op sommige momenten heel liefdevol was (tijdens seks bijvoorbeeld) en op andere momenten minder. We kregen hier ruzie over en hij begon ineens te twijfelen over onze relatie. We hebben hier toen heel lang over gepraat en na de tijd zei hij me dat hij zoveel van me hield en echt met me verder een leven op wilde bouwen. Alles voelde weer goed.
Een dag later ging hij naar huis en zag ik hem een dag niet. Hij liet helemaal niks van zich horen en dat vond ik raar.. na zo'n intense paar dagen samen en dan ineens helemaal niks. Ik belde hem en zei dat voelde alsof ik als sneeuw voor de zon verdwenen was.
Er kwam niet veel zinnigs uit..
De volgende ochtend kreeg ik een smsje, dat hij tijd nodig had om zijn gevoel weer op een rijtje te krijgen. Ik heb hem toen die dag met rust gelaten zodat hij dit in rust kon doen.
Diezelfde middag kreeg ik weer een sms. Met daarin zeggende dat hij besloot niet verder te gaan met onze relatie. Geen uitleg. Geen gevoel. Niks. Ik heb hem meerdere malen geprobeerd te bellen. Maar geen gehoor.. Ik begrijp niet hoe je van de een op de andere dag van "ik houd van je en wil met je verder" naar "ik ben er klaar mee en wil geen contact meer"..
Hoe kom ik hier in godsnaam overheen zonder duidelijkheid..? Het voelt alsof mijn vertrouwen in mannen weer helemaal weg is.. zal ik ooit nog iemand vinden waarmee ik een leven kan opbouwen..?
zaterdag 20 september 2014 12:35
Zonder duidelijkheid? Het zou voor mij duidelijk zat zijn. Die vent is gewoon een egoïstische %$#&@ die totaal geen respect voor mij heeft en die hoef ik niet eens meer te zien.
Wedden dat hij over een paar weken op met hangende pootjes terugkomt om zijn excuses aan te bieden? Dan is het jouw beurt om hem links te laten liggen. Ik zou hem vanaf nu ook gaan negeren.
En hij is echt niet de enige man op aarde hoor! Er zijn mannen zat. Ook mannen die wel weten hoe ze met anderen horen om te gaan.
Wedden dat hij over een paar weken op met hangende pootjes terugkomt om zijn excuses aan te bieden? Dan is het jouw beurt om hem links te laten liggen. Ik zou hem vanaf nu ook gaan negeren.
En hij is echt niet de enige man op aarde hoor! Er zijn mannen zat. Ook mannen die wel weten hoe ze met anderen horen om te gaan.
zaterdag 20 september 2014 12:51
Wat een nare, onpersoonlijke manier!
Helaas hoor je het zo vaak: de ene dag wil iemand nog met je trouwen, de volgende dag ziet hij of zij dat helemaal niet meer zitten of is er zelfs ineens een ander in het spel. Wat daar dan allemaal achter zit...? Stabiel klinkt het in ieder geval niet.
Je schrijft dat hij niet altijd even liefdevol is. Waarin uitte zich dat?
Heel veel sterkte gewenst!
Helaas hoor je het zo vaak: de ene dag wil iemand nog met je trouwen, de volgende dag ziet hij of zij dat helemaal niet meer zitten of is er zelfs ineens een ander in het spel. Wat daar dan allemaal achter zit...? Stabiel klinkt het in ieder geval niet.
Je schrijft dat hij niet altijd even liefdevol is. Waarin uitte zich dat?
Heel veel sterkte gewenst!
zaterdag 20 september 2014 13:17
quote:rader5 schreef op 20 september 2014 @ 13:03:
Wat naar allemaal
Als ik jou was zou ik naar hem toe gaan voor duidelijkheid
duidelijkheid.
Als je geen duidelijkheid heb kan je er niet overheen komen.
Als je duidelijkheid hebt probeer hem daarna niet meer te zien.
SuccesJe kunt blijven piekeren en zelfs vragen, maar je zult zelden een bevredigend antwoord krijgen. Er overheen komen zul je helemaal zelf moeten doen, met hulp van de fijne mensen in je leven.
Wat naar allemaal
Als ik jou was zou ik naar hem toe gaan voor duidelijkheid
duidelijkheid.
Als je geen duidelijkheid heb kan je er niet overheen komen.
Als je duidelijkheid hebt probeer hem daarna niet meer te zien.
SuccesJe kunt blijven piekeren en zelfs vragen, maar je zult zelden een bevredigend antwoord krijgen. Er overheen komen zul je helemaal zelf moeten doen, met hulp van de fijne mensen in je leven.
zaterdag 20 september 2014 13:20
Misschien staat zijn hoofd niet naar een serieuze relatie? Zo komt het over op mij. Je snijdt een paar onderwerpen aan (weinig vertrouwen in mannen, niet altijd liefdevol) en hij is weg. Hebben jullie het daarover gehad, een serieuze relatie? Niet iedereen ziet dat zitten. De manier waarop is niet goed te praten en is onnodig kwetsend vind ik.
Ik ben zelf van het type alles of niets, een relatie "in het midden" kan ik niets mee en wordt ik niet gelukkig van. Dat kan ook afschrikken vooral als het een prille relatie is, maar goed je kan maar beter eerlijk tegen elkaar zijn.
Ik zou eens een weekje huilen, veel chocolade eten, films kijken en vriendinnen bellen. Daarna de draad weer oppakken en deze jongen achter je laten.
Ik ben zelf van het type alles of niets, een relatie "in het midden" kan ik niets mee en wordt ik niet gelukkig van. Dat kan ook afschrikken vooral als het een prille relatie is, maar goed je kan maar beter eerlijk tegen elkaar zijn.
Ik zou eens een weekje huilen, veel chocolade eten, films kijken en vriendinnen bellen. Daarna de draad weer oppakken en deze jongen achter je laten.
zaterdag 20 september 2014 13:29
Inderdaad, zijn acties zijn duidelijk genoeg zou ik zeggen! Wat een hork! Ben maar blij dat hij zo vroeg in de relatie al heeft laten zien uit wat voor hout ie gesneden is; stel je voor dat je was gaan samenwonen met zo'n flapdrol.
Uithuilen en op naar de volgende! Er zijn genoeg leuke volwassen kerels hoor.
Uithuilen en op naar de volgende! Er zijn genoeg leuke volwassen kerels hoor.
zaterdag 20 september 2014 13:39
zaterdag 20 september 2014 13:42
quote:rader5 schreef op 20 september 2014 @ 13:03:
Als je geen duidelijkheid heb kan je er niet overheen komen.
Waarom niet?
De conclusie dat hij een eikel is kan ze zo trekken en over een poosje weet ze ook dat ze beter nu van die droeftoeter af kon zijn dan later.
De duidelijkheid heeft hij in feite al wel gegeven nu.
Als je geen duidelijkheid heb kan je er niet overheen komen.
Waarom niet?
De conclusie dat hij een eikel is kan ze zo trekken en over een poosje weet ze ook dat ze beter nu van die droeftoeter af kon zijn dan later.
De duidelijkheid heeft hij in feite al wel gegeven nu.
zaterdag 20 september 2014 13:52
Persoonlijk heb ik (als volwassenen zijnde) nooit genoegen genomen met dit soort onduidelijke eindes en dat doe ik nog steeds niet, ongeacht hoe lang je "iets" had samen.
Moet je die ander dan makkelijk maken omdat hij niet met gevoelens (of daarover praten) kan omgaan? Sommigen noemen dat "erboven staan", maar misschien kan hij ook leren om wel netjes te eindigen en uit te spreken wat hij wel aan jou waardeerde en wat minder was. Misschien kan hij leren dat dat okay is, dat mensen een stootje kunnen hebben, dat ook dat bij volwassenheid hoort.. en dat hij dat zelf misschien moeilijk vindt, maar jij oprechtheid prima kan handellen.
Ik vind dus dat mensen die op zo'n manier non-communiceren en meteen een dikke muur neerzetten, daar best op gewezen mogen worden. En leert ie er niks van met jou nu, dan iig hopelijk met de volgende. Als we zelf dan ook maar gaan negeren wordt dit gedrag in feite in stand gehouden, terwijl we gewoon van elkaar kunnen leren.
Leren hoe lief te hebben en ook hoe dat weer enigszins liefdevol te eindigen..
Het ziet ernaar uit dat ie niet tegen kritische opmerkingen kan richting hemzelf.. hoe was dat tijdens jullie relatie? En tja, ruzie over liefdevol zijn, kan het zijn dat jij in de verwijtende rol zat en hij in de verdedigende? Dit soort onderwerpen liggen natuurlijk nogal gevoelig, en zeker als hij al moeite heeft met (zijn & jouw) gevoelens en die tonen of uitspreken.
Je kan iemand dat eigenlijk niet verwijten, en zeker geen ruzie over maken.. eerder in vragende zin, hoe het komt dat hij moeite heeft met uiten en tonen van fijne gevoelens (en misschien wel makkelijker de mindere gevoelens toont).
Vergeet ook niet dat mannen iha nog worden opgevoed in het idee dat gevoelens laten zien kwetsbaar maakt en "zwakte"/ mietje betekent.. Ze hebben vaak niet geleerd om met gevoelens om te gaan en van huis uit heeft niet iedereen even goede voorbeelden meegekregen.
Dus verwijten dat iemand dat niet kan (als volwassene) heeft weinig zin, omdat het vaak geen onwil is, maar onkunde, niet weten hoe, en dan maar de makkelijkste weg pakt (ervan weglopen, vermijden).
Maar ik zou zeker proberen een (evt afsluitend) gesprek te krijgen, zodat het voor jou (en hemzelf ook) makkelijker is om te verwerken wat er te verwerken valt. Elkaar begrijpen is altijd fijner, en de waarheid ook, want dan weet je iig wat je in de toekomst misschien anders kan doen, wat jouw rol/aandeel is, wat je te verwerken of te veranderen hebt aan jezelf (als er iets in zit tenminste)..
Dat betekent overigens wel dat hij zich veilig genoeg moet voelen (qua niet aangevallen worden op zijn emoties) om die te kunnen bespreken met jou. En dat hangt niet alleen van jouw opstelling af (of je hem ook werkelijk de ruimte geeft om zichzelf te zijn of hem zijn tekortkomingen inwrijft) maar ook zijn oude en eerdere ervaringen waardoor hij wel/niet zich veilig voelt om ware gevoelens te laten zien of over te praten..
Je kan iig niet verwachten dat iemand zich oprecht opent voor jou, als ie reden heeft om bang te zijn dat jij hem daarmee gaat kwetsen. Je zal bij jezelf moeten nagaan of je vanuit belediging en verwijten een gesprek wil of zelf ook open staat voor wat er werkelijk in hem omgaat en hij tegen jou aankijkt over evt minpuntjes die hij anders had/zou willen zien van jou..
Maw: is zo'n ruzie eenrichtingsverkeer geweest wat er aan hem mankeert of diende het om elkaar over en weer beter te gaan begrijpen en respecteren wat jullie belangrijk vinden in het leven en hoe de een en de ander met bepaalde dingen omgaat/uit/ deelt?
Want in het laatste geval is het oa zo dat ieder zijn/haar eigen reactie- en "coping"mechanismen heeft en dat niet per se de jouw beter zijn of "normaal" zijn. Ieder heeft andere strategieen om met gebeurtenissen en ervaringen om te gaan, niet allemaal even "goed", maar je kan van elkaar proberen te begrijpen dat dat zo ontwikkeld is en je niet 1,2, 3 verandert.. ook niet als je partner dat liever anders ziet.. en mensen leren al helemaal niet graag via verwijten dat hoe je bent/ gedraagt niet okay is en (van jou) anders moet.
Daarentegen mag jij ook opkomen voor jouw manier (duidelijkheid, eerlijkheid, openheid, praten en communiceren als dingen wringen).. Maar daarvoor is wel een sfeer/klimaat van wederzijds openstaan voor elkaar en elkaars eigenheden zijn, waar allebei zich prettig bij voelen en op een stimulerende manier.
Moet je die ander dan makkelijk maken omdat hij niet met gevoelens (of daarover praten) kan omgaan? Sommigen noemen dat "erboven staan", maar misschien kan hij ook leren om wel netjes te eindigen en uit te spreken wat hij wel aan jou waardeerde en wat minder was. Misschien kan hij leren dat dat okay is, dat mensen een stootje kunnen hebben, dat ook dat bij volwassenheid hoort.. en dat hij dat zelf misschien moeilijk vindt, maar jij oprechtheid prima kan handellen.
Ik vind dus dat mensen die op zo'n manier non-communiceren en meteen een dikke muur neerzetten, daar best op gewezen mogen worden. En leert ie er niks van met jou nu, dan iig hopelijk met de volgende. Als we zelf dan ook maar gaan negeren wordt dit gedrag in feite in stand gehouden, terwijl we gewoon van elkaar kunnen leren.
Leren hoe lief te hebben en ook hoe dat weer enigszins liefdevol te eindigen..
Het ziet ernaar uit dat ie niet tegen kritische opmerkingen kan richting hemzelf.. hoe was dat tijdens jullie relatie? En tja, ruzie over liefdevol zijn, kan het zijn dat jij in de verwijtende rol zat en hij in de verdedigende? Dit soort onderwerpen liggen natuurlijk nogal gevoelig, en zeker als hij al moeite heeft met (zijn & jouw) gevoelens en die tonen of uitspreken.
Je kan iemand dat eigenlijk niet verwijten, en zeker geen ruzie over maken.. eerder in vragende zin, hoe het komt dat hij moeite heeft met uiten en tonen van fijne gevoelens (en misschien wel makkelijker de mindere gevoelens toont).
Vergeet ook niet dat mannen iha nog worden opgevoed in het idee dat gevoelens laten zien kwetsbaar maakt en "zwakte"/ mietje betekent.. Ze hebben vaak niet geleerd om met gevoelens om te gaan en van huis uit heeft niet iedereen even goede voorbeelden meegekregen.
Dus verwijten dat iemand dat niet kan (als volwassene) heeft weinig zin, omdat het vaak geen onwil is, maar onkunde, niet weten hoe, en dan maar de makkelijkste weg pakt (ervan weglopen, vermijden).
Maar ik zou zeker proberen een (evt afsluitend) gesprek te krijgen, zodat het voor jou (en hemzelf ook) makkelijker is om te verwerken wat er te verwerken valt. Elkaar begrijpen is altijd fijner, en de waarheid ook, want dan weet je iig wat je in de toekomst misschien anders kan doen, wat jouw rol/aandeel is, wat je te verwerken of te veranderen hebt aan jezelf (als er iets in zit tenminste)..
Dat betekent overigens wel dat hij zich veilig genoeg moet voelen (qua niet aangevallen worden op zijn emoties) om die te kunnen bespreken met jou. En dat hangt niet alleen van jouw opstelling af (of je hem ook werkelijk de ruimte geeft om zichzelf te zijn of hem zijn tekortkomingen inwrijft) maar ook zijn oude en eerdere ervaringen waardoor hij wel/niet zich veilig voelt om ware gevoelens te laten zien of over te praten..
Je kan iig niet verwachten dat iemand zich oprecht opent voor jou, als ie reden heeft om bang te zijn dat jij hem daarmee gaat kwetsen. Je zal bij jezelf moeten nagaan of je vanuit belediging en verwijten een gesprek wil of zelf ook open staat voor wat er werkelijk in hem omgaat en hij tegen jou aankijkt over evt minpuntjes die hij anders had/zou willen zien van jou..
Maw: is zo'n ruzie eenrichtingsverkeer geweest wat er aan hem mankeert of diende het om elkaar over en weer beter te gaan begrijpen en respecteren wat jullie belangrijk vinden in het leven en hoe de een en de ander met bepaalde dingen omgaat/uit/ deelt?
Want in het laatste geval is het oa zo dat ieder zijn/haar eigen reactie- en "coping"mechanismen heeft en dat niet per se de jouw beter zijn of "normaal" zijn. Ieder heeft andere strategieen om met gebeurtenissen en ervaringen om te gaan, niet allemaal even "goed", maar je kan van elkaar proberen te begrijpen dat dat zo ontwikkeld is en je niet 1,2, 3 verandert.. ook niet als je partner dat liever anders ziet.. en mensen leren al helemaal niet graag via verwijten dat hoe je bent/ gedraagt niet okay is en (van jou) anders moet.
Daarentegen mag jij ook opkomen voor jouw manier (duidelijkheid, eerlijkheid, openheid, praten en communiceren als dingen wringen).. Maar daarvoor is wel een sfeer/klimaat van wederzijds openstaan voor elkaar en elkaars eigenheden zijn, waar allebei zich prettig bij voelen en op een stimulerende manier.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 20 september 2014 13:55
En bij rare plotse wendingen heb ik altijd antwoord gekregen, daar zorg ik wel voor. En dan kon ik eea of wegnemen of loslaten (en iets van leren)..
Dat is altijd fijner (voor jezelf): weten of het idd een eikel is of egootje of onvermogen oid. "Weten" is dus gewoon in mijn ogen altijd beter.
Dat is altijd fijner (voor jezelf): weten of het idd een eikel is of egootje of onvermogen oid. "Weten" is dus gewoon in mijn ogen altijd beter.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 20 september 2014 13:57
zaterdag 20 september 2014 13:59
quote:Suzy65 schreef op 20 september 2014 @ 13:52:
Persoonlijk heb ik (als volwassenen zijnde) nooit genoegen genomen met dit soort onduidelijke eindes en dat doe ik nog steeds niet, ongeacht hoe lang je "iets" had samen.
Moet je die ander dan makkelijk maken omdat hij niet met gevoelens (of daarover praten) kan omgaan? Sommigen noemen dat "erboven staan", maar misschien kan hij ook leren om wel netjes te eindigen en uit te spreken wat hij wel aan jou waardeerde en wat minder was. Misschien kan hij leren dat dat okay is, dat mensen een stootje kunnen hebben, dat ook dat bij volwassenheid hoort.. en dat hij dat zelf misschien moeilijk vindt, maar jij oprechtheid prima kan handellen.
Ik vind dus dat mensen die op zo'n manier non-communiceren en meteen een dikke muur neerzetten, daar best op gewezen mogen worden. En leert ie er niks van met jou nu, dan iig hopelijk met de volgende. Als we zelf dan ook maar gaan negeren wordt dit gedrag in feite in stand gehouden, terwijl we gewoon van elkaar kunnen leren.
Leren hoe lief te hebben en ook hoe dat weer enigszins liefdevol te eindigen..
Het ziet ernaar uit dat ie niet tegen kritische opmerkingen kan richting hemzelf.. hoe was dat tijdens jullie relatie? En tja, ruzie over liefdevol zijn, kan het zijn dat jij in de verwijtende rol zat en hij in de verdedigende? Dit soort onderwerpen liggen natuurlijk nogal gevoelig, en zeker als hij al moeite heeft met (zijn & jouw) gevoelens en die tonen of uitspreken.
Je kan iemand dat eigenlijk niet verwijten, en zeker geen ruzie over maken.. eerder in vragende zin, hoe het komt dat hij moeite heeft met uiten en tonen van fijne gevoelens (en misschien wel makkelijker de mindere gevoelens toont).
Vergeet ook niet dat mannen iha nog worden opgevoed in het idee dat gevoelens laten zien kwetsbaar maakt en "zwakte"/ mietje betekent.. Ze hebben vaak niet geleerd om met gevoelens om te gaan en van huis uit heeft niet iedereen even goede voorbeelden meegekregen.
Dus verwijten dat iemand dat niet kan (als volwassene) heeft weinig zin, omdat het vaak geen onwil is, maar onkunde, niet weten hoe, en dan maar de makkelijkste weg pakt (ervan weglopen, vermijden).
Maar ik zou zeker proberen een (evt afsluitend) gesprek te krijgen, zodat het voor jou (en hemzelf ook) makkelijker is om te verwerken wat er te verwerken valt. Elkaar begrijpen is altijd fijner, en de waarheid ook, want dan weet je iig wat je in de toekomst misschien anders kan doen, wat jouw rol/aandeel is, wat je te verwerken of te veranderen hebt aan jezelf (als er iets in zit tenminste)..
Dat betekent overigens wel dat hij zich veilig genoeg moet voelen (qua niet aangevallen worden op zijn emoties) om die te kunnen bespreken met jou. En dat hangt niet alleen van jouw opstelling af (of je hem ook werkelijk de ruimte geeft om zichzelf te zijn of hem zijn tekortkomingen inwrijft) maar ook zijn oude en eerdere ervaringen waardoor hij wel/niet zich veilig voelt om ware gevoelens te laten zien of over te praten..
Je kan iig niet verwachten dat iemand zich oprecht opent voor jou, als ie reden heeft om bang te zijn dat jij hem daarmee gaat kwetsen. Je zal bij jezelf moeten nagaan of je vanuit belediging en verwijten een gesprek wil of zelf ook open staat voor wat er werkelijk in hem omgaat en hij tegen jou aankijkt over evt minpuntjes die hij anders had/zou willen zien van jou..
Maw: is zo'n ruzie eenrichtingsverkeer geweest wat er aan hem mankeert of diende het om elkaar over en weer beter te gaan begrijpen en respecteren wat jullie belangrijk vinden in het leven en hoe de een en de ander met bepaalde dingen omgaat/uit/ deelt?
Want in het laatste geval is het oa zo dat ieder zijn/haar eigen reactie- en "coping"mechanismen heeft en dat niet per se de jouw beter zijn of "normaal" zijn. Ieder heeft andere strategieen om met gebeurtenissen en ervaringen om te gaan, niet allemaal even "goed", maar je kan van elkaar proberen te begrijpen dat dat zo ontwikkeld is en je niet 1,2, 3 verandert.. ook niet als je partner dat liever anders ziet.. en mensen leren al helemaal niet graag via verwijten dat hoe je bent/ gedraagt niet okay is en (van jou) anders moet.
Daarentegen mag jij ook opkomen voor jouw manier (duidelijkheid, eerlijkheid, openheid, praten en communiceren als dingen wringen).. Maar daarvoor is wel een sfeer/klimaat van wederzijds openstaan voor elkaar en elkaars eigenheden zijn, waar allebei zich prettig bij voelen en op een stimulerende manier.Mooie analyse en gedachtegang. Maar hij is degene die bepaalt hoe, wat, waarom en wanneer het uitgaat. En hij is daarover niemand verantwoording schuldig, zelfs niet naar TO. Hoe lullig het ook is.
Persoonlijk heb ik (als volwassenen zijnde) nooit genoegen genomen met dit soort onduidelijke eindes en dat doe ik nog steeds niet, ongeacht hoe lang je "iets" had samen.
Moet je die ander dan makkelijk maken omdat hij niet met gevoelens (of daarover praten) kan omgaan? Sommigen noemen dat "erboven staan", maar misschien kan hij ook leren om wel netjes te eindigen en uit te spreken wat hij wel aan jou waardeerde en wat minder was. Misschien kan hij leren dat dat okay is, dat mensen een stootje kunnen hebben, dat ook dat bij volwassenheid hoort.. en dat hij dat zelf misschien moeilijk vindt, maar jij oprechtheid prima kan handellen.
Ik vind dus dat mensen die op zo'n manier non-communiceren en meteen een dikke muur neerzetten, daar best op gewezen mogen worden. En leert ie er niks van met jou nu, dan iig hopelijk met de volgende. Als we zelf dan ook maar gaan negeren wordt dit gedrag in feite in stand gehouden, terwijl we gewoon van elkaar kunnen leren.
Leren hoe lief te hebben en ook hoe dat weer enigszins liefdevol te eindigen..
Het ziet ernaar uit dat ie niet tegen kritische opmerkingen kan richting hemzelf.. hoe was dat tijdens jullie relatie? En tja, ruzie over liefdevol zijn, kan het zijn dat jij in de verwijtende rol zat en hij in de verdedigende? Dit soort onderwerpen liggen natuurlijk nogal gevoelig, en zeker als hij al moeite heeft met (zijn & jouw) gevoelens en die tonen of uitspreken.
Je kan iemand dat eigenlijk niet verwijten, en zeker geen ruzie over maken.. eerder in vragende zin, hoe het komt dat hij moeite heeft met uiten en tonen van fijne gevoelens (en misschien wel makkelijker de mindere gevoelens toont).
Vergeet ook niet dat mannen iha nog worden opgevoed in het idee dat gevoelens laten zien kwetsbaar maakt en "zwakte"/ mietje betekent.. Ze hebben vaak niet geleerd om met gevoelens om te gaan en van huis uit heeft niet iedereen even goede voorbeelden meegekregen.
Dus verwijten dat iemand dat niet kan (als volwassene) heeft weinig zin, omdat het vaak geen onwil is, maar onkunde, niet weten hoe, en dan maar de makkelijkste weg pakt (ervan weglopen, vermijden).
Maar ik zou zeker proberen een (evt afsluitend) gesprek te krijgen, zodat het voor jou (en hemzelf ook) makkelijker is om te verwerken wat er te verwerken valt. Elkaar begrijpen is altijd fijner, en de waarheid ook, want dan weet je iig wat je in de toekomst misschien anders kan doen, wat jouw rol/aandeel is, wat je te verwerken of te veranderen hebt aan jezelf (als er iets in zit tenminste)..
Dat betekent overigens wel dat hij zich veilig genoeg moet voelen (qua niet aangevallen worden op zijn emoties) om die te kunnen bespreken met jou. En dat hangt niet alleen van jouw opstelling af (of je hem ook werkelijk de ruimte geeft om zichzelf te zijn of hem zijn tekortkomingen inwrijft) maar ook zijn oude en eerdere ervaringen waardoor hij wel/niet zich veilig voelt om ware gevoelens te laten zien of over te praten..
Je kan iig niet verwachten dat iemand zich oprecht opent voor jou, als ie reden heeft om bang te zijn dat jij hem daarmee gaat kwetsen. Je zal bij jezelf moeten nagaan of je vanuit belediging en verwijten een gesprek wil of zelf ook open staat voor wat er werkelijk in hem omgaat en hij tegen jou aankijkt over evt minpuntjes die hij anders had/zou willen zien van jou..
Maw: is zo'n ruzie eenrichtingsverkeer geweest wat er aan hem mankeert of diende het om elkaar over en weer beter te gaan begrijpen en respecteren wat jullie belangrijk vinden in het leven en hoe de een en de ander met bepaalde dingen omgaat/uit/ deelt?
Want in het laatste geval is het oa zo dat ieder zijn/haar eigen reactie- en "coping"mechanismen heeft en dat niet per se de jouw beter zijn of "normaal" zijn. Ieder heeft andere strategieen om met gebeurtenissen en ervaringen om te gaan, niet allemaal even "goed", maar je kan van elkaar proberen te begrijpen dat dat zo ontwikkeld is en je niet 1,2, 3 verandert.. ook niet als je partner dat liever anders ziet.. en mensen leren al helemaal niet graag via verwijten dat hoe je bent/ gedraagt niet okay is en (van jou) anders moet.
Daarentegen mag jij ook opkomen voor jouw manier (duidelijkheid, eerlijkheid, openheid, praten en communiceren als dingen wringen).. Maar daarvoor is wel een sfeer/klimaat van wederzijds openstaan voor elkaar en elkaars eigenheden zijn, waar allebei zich prettig bij voelen en op een stimulerende manier.Mooie analyse en gedachtegang. Maar hij is degene die bepaalt hoe, wat, waarom en wanneer het uitgaat. En hij is daarover niemand verantwoording schuldig, zelfs niet naar TO. Hoe lullig het ook is.
zaterdag 20 september 2014 13:59
quote:Suzy65 schreef op 20 september 2014 @ 13:52:
maar misschien kan hij ook leren om wel netjes te eindigen en uit te spreken wat hij wel aan jou waardeerde en wat minder was. Misschien kan hij leren dat dat okay is, dat mensen een stootje kunnen hebben, dat ook dat bij volwassenheid hoort.. en dat hij dat zelf misschien moeilijk vindt, maar jij oprechtheid prima kan handellen.
.
Ik zou mijn energie daar dus echt niet meer insteken als zo iemand op deze manier heeft laten zien wat hij waard is.
Hem opvoeden doet zijn volgende vriendin maar.
maar misschien kan hij ook leren om wel netjes te eindigen en uit te spreken wat hij wel aan jou waardeerde en wat minder was. Misschien kan hij leren dat dat okay is, dat mensen een stootje kunnen hebben, dat ook dat bij volwassenheid hoort.. en dat hij dat zelf misschien moeilijk vindt, maar jij oprechtheid prima kan handellen.
.
Ik zou mijn energie daar dus echt niet meer insteken als zo iemand op deze manier heeft laten zien wat hij waard is.
Hem opvoeden doet zijn volgende vriendin maar.
zaterdag 20 september 2014 14:17
Siru is jouw ex ook mijn ex?? Ik dacht ook dat dit de juiste was, deed lieve dingen stuurde de meest romantische smsjes, hij deed ook ineens raar had wat tijd voor zichzelf nodig, maar via facebook van vrienden zag ik dat hij gewoon op een feest was geweest en er heel vrolijk uitzag. Ineens kreeg ik een mail met dat het uit was en hij geen gesprek wilde. Ik heb pogingen gedaan om een gesprek met hem te hebben hierover en werd door hem voor stalker uitgemaakt. Uiteindelijk mijn spullen heel onpersoonlijk in een doos per post ontvangen met een etiket erop met aan Mevrouw Maryssa .... dat deed zeer. Maanden later kreeg ik een sms van hem dat ik maar blij moest zijn dat ik van hem af was want schizoide persoonlijkheid en borderlinetrekken. Daar was ik dus heel gelukkig mee geworden
zaterdag 20 september 2014 14:27
Je denkt dat je hem nodig hebt. Je hebt hem nodig voor duidelijkheid omdat je anders niet verder kan. Heb je hem echt nog steeds nodig? Hij kan je niet geven wat je nodig hebt, ook geen duidelijkheid.
Je zult het vanaf nu weer met jezelf moeten doen. Duidelijkheid eisen kost energie en heeft weinig zin. Je kunt het proberen voor jezelf maar hoop niet op dat hij je kan geven wat je wilt, dan was hij wel gebleven.
Je zult het vanaf nu weer met jezelf moeten doen. Duidelijkheid eisen kost energie en heeft weinig zin. Je kunt het proberen voor jezelf maar hoop niet op dat hij je kan geven wat je wilt, dan was hij wel gebleven.
zaterdag 20 september 2014 14:27
Gaat niet om verantwoording afleggen, Thunerassman.. tenminste niet zoals ik dat zou aanpakken. In mijn opinie (en daar kunnen anderen idd anders over denken) is het zo dat je in elke omgang met mensen (dus niet alleen liefdesrelaties, daten, en zelf ook allerlei verwachtingen hebben en "kweken"/aanwakkeren bij de ander) minstens een bepaald minimaal fatsoen in acht neemt hoe je je gedraagt.
En zeker in een relatie waarin je even daarvoor nog zelf allerlei uitspraken doet waar die ander op oprechtheid vertrouwt en mag vertrouwen. Als het geen eigen verwachtingt van TO was die ze zelf in haar hoofd heeft gehaald.
Hufterig gedrag tegenover iemand die je even daarvoor (naar eigen zeggen) nog liefhad, mag je best op attent maken.
Je hoeft iemand niet op te voeden nee, mag je hopen. Aan de volgende overlaten, dat is dus waar meer dingen mis gaan in de samenleving.. laat een ander dat maar doen, niet mijn taak. Maar zo houd je (tot die volgende die dat wel of ook niet vindt/doet) de waan in stand dat dat dus okay is en zonder enige consequentie bot met (de gevoelens van) een ander om kan gaan.. (of dat nu uit onvermogen is of onwetendheid). Dat onvermogen is jouw taak idd niet, maar onwetendheid in stand houden vind ik onnodig.
Waarom telt alleen wat hij vindt en voelt en capabel toe is? Die ander mag ook uiten. Niet voor niks is het in "beschaafde" landen zo dat er altijd "hoor en wederhoor" is. Ook in zaken waar het niet gaat om je gelijk te halen of te oordelen wie/wat goed zit en wie fout is het fijn om elkaars standpunten te weten en niet om gewoon maar weg te lopen.
Dat is in elke normale intermenselijke omgang al zo, van familie/vrienden, collega's, buren, vreemden op straat, de kassiere, enz maar zeker mag je enige consideratie verwachten van iemand met wie je intiemer verbonden bent geweest en allerlei kwetsbaarheden mee gedeeld hebt, ja. Maar dat is mijn mening, he..
En zeker in een relatie waarin je even daarvoor nog zelf allerlei uitspraken doet waar die ander op oprechtheid vertrouwt en mag vertrouwen. Als het geen eigen verwachtingt van TO was die ze zelf in haar hoofd heeft gehaald.
Hufterig gedrag tegenover iemand die je even daarvoor (naar eigen zeggen) nog liefhad, mag je best op attent maken.
Je hoeft iemand niet op te voeden nee, mag je hopen. Aan de volgende overlaten, dat is dus waar meer dingen mis gaan in de samenleving.. laat een ander dat maar doen, niet mijn taak. Maar zo houd je (tot die volgende die dat wel of ook niet vindt/doet) de waan in stand dat dat dus okay is en zonder enige consequentie bot met (de gevoelens van) een ander om kan gaan.. (of dat nu uit onvermogen is of onwetendheid). Dat onvermogen is jouw taak idd niet, maar onwetendheid in stand houden vind ik onnodig.
Waarom telt alleen wat hij vindt en voelt en capabel toe is? Die ander mag ook uiten. Niet voor niks is het in "beschaafde" landen zo dat er altijd "hoor en wederhoor" is. Ook in zaken waar het niet gaat om je gelijk te halen of te oordelen wie/wat goed zit en wie fout is het fijn om elkaars standpunten te weten en niet om gewoon maar weg te lopen.
Dat is in elke normale intermenselijke omgang al zo, van familie/vrienden, collega's, buren, vreemden op straat, de kassiere, enz maar zeker mag je enige consideratie verwachten van iemand met wie je intiemer verbonden bent geweest en allerlei kwetsbaarheden mee gedeeld hebt, ja. Maar dat is mijn mening, he..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
