Relaties
alle pijlers
Mijn vriend wil kinderen maar ik niet
maandag 7 oktober 2013 10:49
Hallo,
Gisteren kwam het hoge woord eruit waarom mijn vriend al twee weken zichzelf niet is: hij wil kinderen. Hij is 31 ik ben 26 en we zijn 5 jaar samen. Vanaf het begin van onze relatie heb ik duidelijk gemaakt dat ik geen kinderwens heb. Toen zei hij dat hij ook geen kinderwens heeft. Vrienden om ons heen hebben wel een kinderwens en daar maakten wij altijd grapjes over. Maar nu is het helemaal niet grappig meer maar om te huilen.
Zijn zus heeft na 4 IVF pogingen een gezonde tweeling van 10 maanden en zijn broer heeft een dochtertje van een jaar. Nu zijn onze buren zwanger, onze beste vrienden zijn zwanger en andere goede vrienden van ons hebben ons zojuist verteld dat ze bezig zijn met zwanger worden. Oftewel, het is een grote babyboom om ons heen. Mijn gevoel is hierdoor niet veranderd maar blijkbaar het gevoel van mijn vriend wel.
Al jaren zeg ik dat ik geen kinderen wil. Ik vind kinderen vervelend en zou er niet aan moeten denken om mijn heerlijke vrije leventje op te geven voor een kind. Mijn vriend en ik werken beiden erg hard en verdienen een aardig zakcentje waar we allemaal leuke dingen van doen, waar wij zin in hebben.. met een kind erbij gaat dat niet meer. Ik weet niet of ik ooit kinderen wil. Het is geen definitieve nee maar ook zeker geen ja. Misschien veranderd mijn gevoel wel over 5 jaar. Hierbij komt kijken dat ik mezelf nog veel te jong vind voor kinderen. Ik vroeg gisteren aan mijn vriend hoe oud hij wil zijn wanneer er een kindje komt en zijn antwoord was 35. Houdt dit dan in dat ik "nog maar 4 jaar bedenktijd heb"?
Ik zou nooit verlangen van mijn partner kinderloos bij me te blijven terwijl hij wel een kinderwens heeft. Maar is het egoistisch van mij om te denken dat ik het ondenkbaar vind dat je als persoon in een relatie degene verlaat waar je het meest van houdt in deze wereld, om iemand anders te zoeken die wel een kind met je wilt? Ik kan me daar niet in vinden, waarschijnlijk omdat ik geen kinderwens heb. Andersom geldt natuurlijk hetzelfde, een kind nemen voor je partner omdat hij/zij je anders verlaat?
Het is een grote warboel in mijn hoofd en ik ben enorm verdrietig.. In mijn hoofd blijft het spoken, is dit misschien een fase van mijn vriend omdat iedereen kinderen krijgt? Hij zegt dat hij er pas twee weken mee bezig is. Een aantal weken geleden zijn we nog een week op vakantie geweest met zijn familie en op de derde dag zeiden we nog tegen elkaar "echt geen kinderen, ben er nu wel weer klaar mee".
Ik ben dankbaar dat mijn vriend zo eerlijk is tegen me maar het doet me wel pijn om te weten dat we wellicht in de toekomt onze relatie moeten verbreken omdat we alletwee een ander toekomstbeeld hebben. Ik heb hem ook gezegd dat ik het echt niet weet. Gelukkig heeft hij veel geduld en zal hij niet van me verlangen dat ik binnen nu en twee jaar een antwoord heb. Maar dit vreet me op van binnen. Straks komt mijn moedergevoel echt nooit, dan raak ik wellicht mijn vriend, beste maatje kwijt...
Hebben jullie dit meegemaakt? Ik ben erg benieuwd hoe anderen hier mee om (zijn) (ge) gaan.
Groetjes ik.
Gisteren kwam het hoge woord eruit waarom mijn vriend al twee weken zichzelf niet is: hij wil kinderen. Hij is 31 ik ben 26 en we zijn 5 jaar samen. Vanaf het begin van onze relatie heb ik duidelijk gemaakt dat ik geen kinderwens heb. Toen zei hij dat hij ook geen kinderwens heeft. Vrienden om ons heen hebben wel een kinderwens en daar maakten wij altijd grapjes over. Maar nu is het helemaal niet grappig meer maar om te huilen.
Zijn zus heeft na 4 IVF pogingen een gezonde tweeling van 10 maanden en zijn broer heeft een dochtertje van een jaar. Nu zijn onze buren zwanger, onze beste vrienden zijn zwanger en andere goede vrienden van ons hebben ons zojuist verteld dat ze bezig zijn met zwanger worden. Oftewel, het is een grote babyboom om ons heen. Mijn gevoel is hierdoor niet veranderd maar blijkbaar het gevoel van mijn vriend wel.
Al jaren zeg ik dat ik geen kinderen wil. Ik vind kinderen vervelend en zou er niet aan moeten denken om mijn heerlijke vrije leventje op te geven voor een kind. Mijn vriend en ik werken beiden erg hard en verdienen een aardig zakcentje waar we allemaal leuke dingen van doen, waar wij zin in hebben.. met een kind erbij gaat dat niet meer. Ik weet niet of ik ooit kinderen wil. Het is geen definitieve nee maar ook zeker geen ja. Misschien veranderd mijn gevoel wel over 5 jaar. Hierbij komt kijken dat ik mezelf nog veel te jong vind voor kinderen. Ik vroeg gisteren aan mijn vriend hoe oud hij wil zijn wanneer er een kindje komt en zijn antwoord was 35. Houdt dit dan in dat ik "nog maar 4 jaar bedenktijd heb"?
Ik zou nooit verlangen van mijn partner kinderloos bij me te blijven terwijl hij wel een kinderwens heeft. Maar is het egoistisch van mij om te denken dat ik het ondenkbaar vind dat je als persoon in een relatie degene verlaat waar je het meest van houdt in deze wereld, om iemand anders te zoeken die wel een kind met je wilt? Ik kan me daar niet in vinden, waarschijnlijk omdat ik geen kinderwens heb. Andersom geldt natuurlijk hetzelfde, een kind nemen voor je partner omdat hij/zij je anders verlaat?
Het is een grote warboel in mijn hoofd en ik ben enorm verdrietig.. In mijn hoofd blijft het spoken, is dit misschien een fase van mijn vriend omdat iedereen kinderen krijgt? Hij zegt dat hij er pas twee weken mee bezig is. Een aantal weken geleden zijn we nog een week op vakantie geweest met zijn familie en op de derde dag zeiden we nog tegen elkaar "echt geen kinderen, ben er nu wel weer klaar mee".
Ik ben dankbaar dat mijn vriend zo eerlijk is tegen me maar het doet me wel pijn om te weten dat we wellicht in de toekomt onze relatie moeten verbreken omdat we alletwee een ander toekomstbeeld hebben. Ik heb hem ook gezegd dat ik het echt niet weet. Gelukkig heeft hij veel geduld en zal hij niet van me verlangen dat ik binnen nu en twee jaar een antwoord heb. Maar dit vreet me op van binnen. Straks komt mijn moedergevoel echt nooit, dan raak ik wellicht mijn vriend, beste maatje kwijt...
Hebben jullie dit meegemaakt? Ik ben erg benieuwd hoe anderen hier mee om (zijn) (ge) gaan.
Groetjes ik.
maandag 7 oktober 2013 12:07
Is het een idee om af te spreken, we spreken er over een jaar weer over.
En dan ondertussen eens flink te gaan oppassen op al die kinderen in je omgeving.
Jij bent er altijd van uitgegaan geen kinderen te krijgen.
En je partner is ook pas twee weken geleden op het idee gekomen.
Een kind is geen impulsaankoop. Een jaartje er over nadenken, alles laten bezinken, lijkt me een goed idee.
Wil hij dan nog steeds en jij nog steeds niet, kun je altijd nog uit elkaar.
En dan ondertussen eens flink te gaan oppassen op al die kinderen in je omgeving.
Jij bent er altijd van uitgegaan geen kinderen te krijgen.
En je partner is ook pas twee weken geleden op het idee gekomen.
Een kind is geen impulsaankoop. Een jaartje er over nadenken, alles laten bezinken, lijkt me een goed idee.
Wil hij dan nog steeds en jij nog steeds niet, kun je altijd nog uit elkaar.
maandag 7 oktober 2013 12:08
quote:olivia1 schreef op 07 oktober 2013 @ 12:04:
He wat rot zeg! Op een gegeven houdt de babyboom wel op omdat iedereen compleet is, wie weet bij hem de kriebels ook wel?
Nou, dat kan nog heeeeeel lang duren! In onze omgeving krijgen mensen eind dertig nog steeds kinderen. En vergeet niet dat na nr. 1, vaak ook nr. 2 en misschien zelfs nr. 3 volgt. Daar ben je nog wel even zoet mee hoor.
He wat rot zeg! Op een gegeven houdt de babyboom wel op omdat iedereen compleet is, wie weet bij hem de kriebels ook wel?
Nou, dat kan nog heeeeeel lang duren! In onze omgeving krijgen mensen eind dertig nog steeds kinderen. En vergeet niet dat na nr. 1, vaak ook nr. 2 en misschien zelfs nr. 3 volgt. Daar ben je nog wel even zoet mee hoor.
maandag 7 oktober 2013 12:15
maandag 7 oktober 2013 12:22
Heel lastig.
Een tijd geleden wilde mijn nog geen kinderen en ik heel zeker wel. Dat heb ik ook altijd al geweten (dus in mijn ogen kun je ook al heel vroeg weten dat je geen kinderen wil).
Was ook heel moeilijk. Gelukkig wil hij nu ook.
Maar eerlijk is eerlijk, als hij echt niet had gewild, dan was het uiteindelijk wel een dealbreker geweest voor mij. En ondanks dat ik ontzettend veel van hem hou, zou ik uiteindelijk toch voor mezelf hebben gekozen denk ik....
Een tijd geleden wilde mijn nog geen kinderen en ik heel zeker wel. Dat heb ik ook altijd al geweten (dus in mijn ogen kun je ook al heel vroeg weten dat je geen kinderen wil).
Was ook heel moeilijk. Gelukkig wil hij nu ook.
Maar eerlijk is eerlijk, als hij echt niet had gewild, dan was het uiteindelijk wel een dealbreker geweest voor mij. En ondanks dat ik ontzettend veel van hem hou, zou ik uiteindelijk toch voor mezelf hebben gekozen denk ik....
.
maandag 7 oktober 2013 13:01
Tja, toen ik 18 was zei ik dat ik nooit kinderen zou willen. Nu ben ik 30 en zwanger.
Toen ik 18 was wilde ik het avontuur; de wereld rondreizen, de spannende carriere, elke avond een nieuw cafe, restaurant en discotheek.
Dat heb ik ook zo'n beetje gedaan, en wat ik me niet voor kon stellen is gebeurt: Ik was er op een gegeven moment wel een beetje klaar mee. Been there done that.
Realistisch gezien, voelde ik op m'n 26e al wel dat dit aan het gebeuren was. Ik ging al veel minder uit, hoefde niet meer zo nodig naar een restaurant en helemaal geen zin om 80 uur per week te werken om aan de top te komen.
Ik denk als je op je 26e echt heel zeker bent dat je geen kinderen wilt, dit niet meer zal veranderen. Ik heb veel vriendinnen van in de 30 die nog steeds geen kinderen willen.
Toen ik 18 was wilde ik het avontuur; de wereld rondreizen, de spannende carriere, elke avond een nieuw cafe, restaurant en discotheek.
Dat heb ik ook zo'n beetje gedaan, en wat ik me niet voor kon stellen is gebeurt: Ik was er op een gegeven moment wel een beetje klaar mee. Been there done that.
Realistisch gezien, voelde ik op m'n 26e al wel dat dit aan het gebeuren was. Ik ging al veel minder uit, hoefde niet meer zo nodig naar een restaurant en helemaal geen zin om 80 uur per week te werken om aan de top te komen.
Ik denk als je op je 26e echt heel zeker bent dat je geen kinderen wilt, dit niet meer zal veranderen. Ik heb veel vriendinnen van in de 30 die nog steeds geen kinderen willen.
maandag 7 oktober 2013 13:05
Toen ik zo oud was als jij wist ik het ook al.
Mijn toenmalige partner wilde wel kinderen.
Ik heb toen gezegd: kinderen oké, maar dan blijf jij thuis.
Zo zwart/wit is het nu ook weer niet, maar één van de ouders zal toch hoofdopvoeder worden. En de ander (ik) dus (hoofd)kostwinner.
Dat wilde mijn ex niet. Maar, dat schept wel duidelijkheid.
Ga het gesprek eens met hem aan met die insteek en kijk wat zijn standpunt is. Hoef je nog steeds niets te beslissen, maar heb je dan wel zijn visie op deze optie.
Mijn toenmalige partner wilde wel kinderen.
Ik heb toen gezegd: kinderen oké, maar dan blijf jij thuis.
Zo zwart/wit is het nu ook weer niet, maar één van de ouders zal toch hoofdopvoeder worden. En de ander (ik) dus (hoofd)kostwinner.
Dat wilde mijn ex niet. Maar, dat schept wel duidelijkheid.
Ga het gesprek eens met hem aan met die insteek en kijk wat zijn standpunt is. Hoef je nog steeds niets te beslissen, maar heb je dan wel zijn visie op deze optie.
maandag 7 oktober 2013 13:17
Toen ik mijn vriend 3 jaar geleden leerde kennen heb ik aan het begin van de relatie vrij snel gezegd dat ik graag kinderen wilde in de toekomst, en gevraagd hoe hij erin stond. Hij is namelijk 16 jaar ouder dan ik. Hij gaf, gelukkig, direct aan dat hij ook graag kinderen wilde. Als hij nee had gezegd dan had ik de relatie verbroken.
Nou snap ik dat het bij jou iets anders zit omdat jullie al een paar jaar samen zijn. Maar wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat als er een kinderwens je deze nooit kunt opgeven. Zo was het bij mij in ieder geval, ik zou mijn kinderwens nooit kunnen opgeven voor een man.
Als jouw vriend echt die kinderwens heeft, dan sta je voor een belangrijke en moeilijke keuze. Maar als jij die kinderwens niet krijgt dan zul je hem waarschijnlijk moeten laten gaan...
Nou snap ik dat het bij jou iets anders zit omdat jullie al een paar jaar samen zijn. Maar wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat als er een kinderwens je deze nooit kunt opgeven. Zo was het bij mij in ieder geval, ik zou mijn kinderwens nooit kunnen opgeven voor een man.
Als jouw vriend echt die kinderwens heeft, dan sta je voor een belangrijke en moeilijke keuze. Maar als jij die kinderwens niet krijgt dan zul je hem waarschijnlijk moeten laten gaan...
maandag 7 oktober 2013 13:21
Markovic, ik zeg ook niet dat ik NOOIT kinderen wil!
"Ik weet niet of ik ooit kinderen wil. Het is geen definitieve nee maar ook zeker geen ja."
Verder bedankt voor jullie reacties. Het is nu nog zo vers dat mn hoofd ontploft van alle gedachten... ik ben ook van mening dat we dit zeker een jaar moeten aanzien voordat we verder kijken. Mocht ik wel kinderen willen zou ik dat alsnog niet voor mijn 30e wensen en heb ik dus nog ruim 3 jaar "de tijd" om dat moedergevoel wel te ontwikkelen.
"Ik weet niet of ik ooit kinderen wil. Het is geen definitieve nee maar ook zeker geen ja."
Verder bedankt voor jullie reacties. Het is nu nog zo vers dat mn hoofd ontploft van alle gedachten... ik ben ook van mening dat we dit zeker een jaar moeten aanzien voordat we verder kijken. Mocht ik wel kinderen willen zou ik dat alsnog niet voor mijn 30e wensen en heb ik dus nog ruim 3 jaar "de tijd" om dat moedergevoel wel te ontwikkelen.
maandag 7 oktober 2013 13:23
maandag 7 oktober 2013 13:30
quote:ik1986 schreef op 07 oktober 2013 @ 13:21:
Markovic, ik zeg ook niet dat ik NOOIT kinderen wil!
"Ik weet niet of ik ooit kinderen wil. Het is geen definitieve nee maar ook zeker geen ja."
Verder bedankt voor jullie reacties. Het is nu nog zo vers dat mn hoofd ontploft van alle gedachten... ik ben ook van mening dat we dit zeker een jaar moeten aanzien voordat we verder kijken. Mocht ik wel kinderen willen zou ik dat alsnog niet voor mijn 30e wensen en heb ik dus nog ruim 3 jaar "de tijd" om dat moedergevoel wel te ontwikkelen.
Ik1986, je hoeft je niet te verdedigen. Mijn ervaring is dat mensen die geen kinderen willen daar talloze weloverwogen redenen voor aan kunnen voeren, terwijl mensen die wél kinderen willen niet verder komen dan 'het is zo'n oergevoel en het lijkt me zo leuk'.
Je hoeft je vooral ook niet schuldig te voelen.
Ik vind de ommezwaai van jouw vriend behoorlijk rigoureus binnen twee weken. Kan me voorstellen dat het je verwart.
Wat mezelf betreft, voordat ik tien jaar oud was wist ik zeker dat ik geen kinderen wilde en dat is nooit veranderd. Relaties zijn daar niet op stuk gelopen, doordat ik van het begin af aan heel duidelijk en stellig daarin was.
Markovic, ik zeg ook niet dat ik NOOIT kinderen wil!
"Ik weet niet of ik ooit kinderen wil. Het is geen definitieve nee maar ook zeker geen ja."
Verder bedankt voor jullie reacties. Het is nu nog zo vers dat mn hoofd ontploft van alle gedachten... ik ben ook van mening dat we dit zeker een jaar moeten aanzien voordat we verder kijken. Mocht ik wel kinderen willen zou ik dat alsnog niet voor mijn 30e wensen en heb ik dus nog ruim 3 jaar "de tijd" om dat moedergevoel wel te ontwikkelen.
Ik1986, je hoeft je niet te verdedigen. Mijn ervaring is dat mensen die geen kinderen willen daar talloze weloverwogen redenen voor aan kunnen voeren, terwijl mensen die wél kinderen willen niet verder komen dan 'het is zo'n oergevoel en het lijkt me zo leuk'.
Je hoeft je vooral ook niet schuldig te voelen.
Ik vind de ommezwaai van jouw vriend behoorlijk rigoureus binnen twee weken. Kan me voorstellen dat het je verwart.
Wat mezelf betreft, voordat ik tien jaar oud was wist ik zeker dat ik geen kinderen wilde en dat is nooit veranderd. Relaties zijn daar niet op stuk gelopen, doordat ik van het begin af aan heel duidelijk en stellig daarin was.
maandag 7 oktober 2013 13:35
quote:scriptum schreef op 07 oktober 2013 @ 13:30:
[...]
Ik1986, je hoeft je niet te verdedigen. Mijn ervaring is dat mensen die geen kinderen willen daar talloze weloverwogen redenen voor aan kunnen voeren, terwijl mensen die wél kinderen willen niet verder komen dan 'het is zo'n oergevoel en het lijkt me zo leuk'.
Je hoeft je vooral ook niet schuldig te voelen.
Ik vind de ommezwaai van jouw vriend behoorlijk rigoureus binnen twee weken. Kan me voorstellen dat het je verwart.
Wat mezelf betreft, voordat ik tien jaar oud was wist ik zeker dat ik geen kinderen wilde en dat is nooit veranderd. Relaties zijn daar niet op stuk gelopen, doordat ik van het begin af aan heel duidelijk en stellig daarin was.
Bedankt voor je bericht,
Ik ben vanaf het begin van onze relatie hier ook heel duidelijk over geweest en we waren het er samen over eens dat we geen kinderen wilden. En nu wil hij dit (voor mijn gevoel ineens) wel. Hij zegt zelf dat hij hier nu twee weken mee rond loopt.
[...]
Ik1986, je hoeft je niet te verdedigen. Mijn ervaring is dat mensen die geen kinderen willen daar talloze weloverwogen redenen voor aan kunnen voeren, terwijl mensen die wél kinderen willen niet verder komen dan 'het is zo'n oergevoel en het lijkt me zo leuk'.
Je hoeft je vooral ook niet schuldig te voelen.
Ik vind de ommezwaai van jouw vriend behoorlijk rigoureus binnen twee weken. Kan me voorstellen dat het je verwart.
Wat mezelf betreft, voordat ik tien jaar oud was wist ik zeker dat ik geen kinderen wilde en dat is nooit veranderd. Relaties zijn daar niet op stuk gelopen, doordat ik van het begin af aan heel duidelijk en stellig daarin was.
Bedankt voor je bericht,
Ik ben vanaf het begin van onze relatie hier ook heel duidelijk over geweest en we waren het er samen over eens dat we geen kinderen wilden. En nu wil hij dit (voor mijn gevoel ineens) wel. Hij zegt zelf dat hij hier nu twee weken mee rond loopt.
maandag 7 oktober 2013 13:40
Tsja, de vraag van wel of geen kinderen is impliciet de belangrijkste pijler onder een relatie. Als je daar verschillend over denkt, dan moet je op een dag vroeg of laat afscheid van elkaar nemen, daar is geen tussenweg in. Sterkte TO, ik heb zelf de kinderwens nooit gehad, dus snap je prima, maar ik besef ook dat een kinderwens bij 95% van de mensen wel degelijk op een dag ontstaat, en dat dat diep in de natuur van de mens geworteld zit. Het kan zijn dat liefde betekent dat je je vriend moet gunnen om dat te gaan zoeken...
maandag 7 oktober 2013 13:46
Zo te zien kan de bingo kaart wel weer uit de kast.
"Je bent nog maar 26."
"Ik wilde ze ook niet. Tot ik de juiste man kreeg."
TO, ik ben net zo oud als jij, en weet ook al sinds mijn 13e ofzo dat ik geen kinderen wil. Nu jaren later heb ik er nog wat meer redenen bijgekregen waarom dan niet (erfelijke ziekte bijvoorbeeld)
Mijn partner is er een stuk minder stellig over dus we hebben het een paar keer uitgebreid gehad over "wat als". Sowieso is blijven communiceren heel belangrijk, dus ik ben het eens met de mensen die zeggen dat je het beter nog even af kunt wachten en later opnieuw een gesprek aan gaan over hoe jullie er in staan.
"Je bent nog maar 26."
"Ik wilde ze ook niet. Tot ik de juiste man kreeg."
TO, ik ben net zo oud als jij, en weet ook al sinds mijn 13e ofzo dat ik geen kinderen wil. Nu jaren later heb ik er nog wat meer redenen bijgekregen waarom dan niet (erfelijke ziekte bijvoorbeeld)
Mijn partner is er een stuk minder stellig over dus we hebben het een paar keer uitgebreid gehad over "wat als". Sowieso is blijven communiceren heel belangrijk, dus ik ben het eens met de mensen die zeggen dat je het beter nog even af kunt wachten en later opnieuw een gesprek aan gaan over hoe jullie er in staan.
maandag 7 oktober 2013 14:13
Ja snap dat je dat zegt Scriptum maar dat is allemaal makkelijk gezegd. Mijn vriend is ook mn beste maatje en een leven zonder hem zou ik mij niet voor kunnen en willen stellen. Na 5 jaar een relatie hiervoor op moeten geven doe je niet zomaar.
En je hoort idd vaak dat vrouwen en mannen na hun 30e vooral de kriebels krijgen..Wat nou als we besluiten na alle comotie om toch wel uit elkaar te gaan en ik word 32 en ineens beginnen mn eierstokken te rammelen... en dan? Heb je dus jezelf en je partner enorm veel verdriet gedaan door uit elkaar te gaan en blijkt het achteraf allemaal voor niets geweest te zijn. Of stel je voor dat een van ons beiden helemaal geen kinderen kan krijgen, dan is ook alles voor niets geweest..
tis een beetje een warboel zoals jullie kunnen lezen..
En je hoort idd vaak dat vrouwen en mannen na hun 30e vooral de kriebels krijgen..Wat nou als we besluiten na alle comotie om toch wel uit elkaar te gaan en ik word 32 en ineens beginnen mn eierstokken te rammelen... en dan? Heb je dus jezelf en je partner enorm veel verdriet gedaan door uit elkaar te gaan en blijkt het achteraf allemaal voor niets geweest te zijn. Of stel je voor dat een van ons beiden helemaal geen kinderen kan krijgen, dan is ook alles voor niets geweest..
tis een beetje een warboel zoals jullie kunnen lezen..
maandag 7 oktober 2013 14:17
quote:scriptum schreef op 07 oktober 2013 @ 13:47:
Ik zou het omdraaien: vriend moet Ik1986 een kindvrij leven gunnen. Dat hij tot zijn nek in de poepluiers, slapeloze nachten, geen vrije tijd en hoge kosten wil zitten moet hij weten. Maar dan zal hij het ergens anders moeten zoeken.Wat een rare opmerking. Dit werkt gewoon 2 kanten op...wel en geen kinderwens is onverenigbaar met elkaar. Dus dan moet je elkaar de vrijheid geven een leven op te bouwen zoals je dat wilt. Dat doet pijn ja..maar ik geloof wel dat je daar uiteindelijk allebei gelukkiger van wordt.
Ik zou het omdraaien: vriend moet Ik1986 een kindvrij leven gunnen. Dat hij tot zijn nek in de poepluiers, slapeloze nachten, geen vrije tijd en hoge kosten wil zitten moet hij weten. Maar dan zal hij het ergens anders moeten zoeken.Wat een rare opmerking. Dit werkt gewoon 2 kanten op...wel en geen kinderwens is onverenigbaar met elkaar. Dus dan moet je elkaar de vrijheid geven een leven op te bouwen zoals je dat wilt. Dat doet pijn ja..maar ik geloof wel dat je daar uiteindelijk allebei gelukkiger van wordt.
maandag 7 oktober 2013 14:18
Garanties krijg je nooit. Ja, het is mogelijk dat jij over vijf jaar de kriebels hebt. Het is ook mogelijk dat hij ze dan niet meer heeft. Niemand kan dat voorspellen.
Hierboven zijn tips gegeven dat je het even op z'n beloop moet laten want natuurlijk verbreek je de relatie niet zo maar.
Wat ik je eigenlijk alleen wilde meegeven is dat je je niet hoeft te verdedigen over het al dan niet hebben van een kinderwens.
Hierboven zijn tips gegeven dat je het even op z'n beloop moet laten want natuurlijk verbreek je de relatie niet zo maar.
Wat ik je eigenlijk alleen wilde meegeven is dat je je niet hoeft te verdedigen over het al dan niet hebben van een kinderwens.
maandag 7 oktober 2013 14:20
quote:matroesjka_ schreef op 07 oktober 2013 @ 14:17:
[...]
Wat een rare opmerking. Dit werkt gewoon 2 kanten op...wel en geen kinderwens is onverenigbaar met elkaar. Dus dan moet je elkaar de vrijheid geven een leven op te bouwen zoals je dat wilt. Dat doet pijn ja..maar ik geloof wel dat je daar uiteindelijk allebei gelukkiger van wordt.Het is net zo'n rare opmerking als dat je iemand kinderen zou moeten gunnen. Alles valt om te draaien, vandaar mijn opmerking. Niets meer, niets minder.
[...]
Wat een rare opmerking. Dit werkt gewoon 2 kanten op...wel en geen kinderwens is onverenigbaar met elkaar. Dus dan moet je elkaar de vrijheid geven een leven op te bouwen zoals je dat wilt. Dat doet pijn ja..maar ik geloof wel dat je daar uiteindelijk allebei gelukkiger van wordt.Het is net zo'n rare opmerking als dat je iemand kinderen zou moeten gunnen. Alles valt om te draaien, vandaar mijn opmerking. Niets meer, niets minder.
maandag 7 oktober 2013 14:29
Ik houd heel veel van mijn vriend, maar als hij bewust geen kinderen had gewild was ik bij hem weg gegaan. Ik geloof als je er niet beide 100 procent achter staat dat je elkaar toch dingen kwalijk gaat nemen. Of ongelukkig word. Op een dag is het namelijk te laat en kan je niet meer op je beslissing terug komen. Als het niet zou lukken dan zou ik uiteraard geen seconde eraan denken om bij hem weg te gaan.
Ik zou er goed over na denken, en die 4 jaar maar gebruiken om te kijken wat jij wilt. Maar ik zou er wel rekening mee houden dat dit op een dag het einde van jullie relatie kan betekenen. Wie weet krijg je die kriebels nog, je bent nog jong. En wie weet denkt hij er ook over een paar jaar weer anders over.
Ik zou er goed over na denken, en die 4 jaar maar gebruiken om te kijken wat jij wilt. Maar ik zou er wel rekening mee houden dat dit op een dag het einde van jullie relatie kan betekenen. Wie weet krijg je die kriebels nog, je bent nog jong. En wie weet denkt hij er ook over een paar jaar weer anders over.
