Relaties
alle pijlers
Mijn vriend wil kinderen maar ik niet
maandag 7 oktober 2013 10:49
Hallo,
Gisteren kwam het hoge woord eruit waarom mijn vriend al twee weken zichzelf niet is: hij wil kinderen. Hij is 31 ik ben 26 en we zijn 5 jaar samen. Vanaf het begin van onze relatie heb ik duidelijk gemaakt dat ik geen kinderwens heb. Toen zei hij dat hij ook geen kinderwens heeft. Vrienden om ons heen hebben wel een kinderwens en daar maakten wij altijd grapjes over. Maar nu is het helemaal niet grappig meer maar om te huilen.
Zijn zus heeft na 4 IVF pogingen een gezonde tweeling van 10 maanden en zijn broer heeft een dochtertje van een jaar. Nu zijn onze buren zwanger, onze beste vrienden zijn zwanger en andere goede vrienden van ons hebben ons zojuist verteld dat ze bezig zijn met zwanger worden. Oftewel, het is een grote babyboom om ons heen. Mijn gevoel is hierdoor niet veranderd maar blijkbaar het gevoel van mijn vriend wel.
Al jaren zeg ik dat ik geen kinderen wil. Ik vind kinderen vervelend en zou er niet aan moeten denken om mijn heerlijke vrije leventje op te geven voor een kind. Mijn vriend en ik werken beiden erg hard en verdienen een aardig zakcentje waar we allemaal leuke dingen van doen, waar wij zin in hebben.. met een kind erbij gaat dat niet meer. Ik weet niet of ik ooit kinderen wil. Het is geen definitieve nee maar ook zeker geen ja. Misschien veranderd mijn gevoel wel over 5 jaar. Hierbij komt kijken dat ik mezelf nog veel te jong vind voor kinderen. Ik vroeg gisteren aan mijn vriend hoe oud hij wil zijn wanneer er een kindje komt en zijn antwoord was 35. Houdt dit dan in dat ik "nog maar 4 jaar bedenktijd heb"?
Ik zou nooit verlangen van mijn partner kinderloos bij me te blijven terwijl hij wel een kinderwens heeft. Maar is het egoistisch van mij om te denken dat ik het ondenkbaar vind dat je als persoon in een relatie degene verlaat waar je het meest van houdt in deze wereld, om iemand anders te zoeken die wel een kind met je wilt? Ik kan me daar niet in vinden, waarschijnlijk omdat ik geen kinderwens heb. Andersom geldt natuurlijk hetzelfde, een kind nemen voor je partner omdat hij/zij je anders verlaat?
Het is een grote warboel in mijn hoofd en ik ben enorm verdrietig.. In mijn hoofd blijft het spoken, is dit misschien een fase van mijn vriend omdat iedereen kinderen krijgt? Hij zegt dat hij er pas twee weken mee bezig is. Een aantal weken geleden zijn we nog een week op vakantie geweest met zijn familie en op de derde dag zeiden we nog tegen elkaar "echt geen kinderen, ben er nu wel weer klaar mee".
Ik ben dankbaar dat mijn vriend zo eerlijk is tegen me maar het doet me wel pijn om te weten dat we wellicht in de toekomt onze relatie moeten verbreken omdat we alletwee een ander toekomstbeeld hebben. Ik heb hem ook gezegd dat ik het echt niet weet. Gelukkig heeft hij veel geduld en zal hij niet van me verlangen dat ik binnen nu en twee jaar een antwoord heb. Maar dit vreet me op van binnen. Straks komt mijn moedergevoel echt nooit, dan raak ik wellicht mijn vriend, beste maatje kwijt...
Hebben jullie dit meegemaakt? Ik ben erg benieuwd hoe anderen hier mee om (zijn) (ge) gaan.
Groetjes ik.
Gisteren kwam het hoge woord eruit waarom mijn vriend al twee weken zichzelf niet is: hij wil kinderen. Hij is 31 ik ben 26 en we zijn 5 jaar samen. Vanaf het begin van onze relatie heb ik duidelijk gemaakt dat ik geen kinderwens heb. Toen zei hij dat hij ook geen kinderwens heeft. Vrienden om ons heen hebben wel een kinderwens en daar maakten wij altijd grapjes over. Maar nu is het helemaal niet grappig meer maar om te huilen.
Zijn zus heeft na 4 IVF pogingen een gezonde tweeling van 10 maanden en zijn broer heeft een dochtertje van een jaar. Nu zijn onze buren zwanger, onze beste vrienden zijn zwanger en andere goede vrienden van ons hebben ons zojuist verteld dat ze bezig zijn met zwanger worden. Oftewel, het is een grote babyboom om ons heen. Mijn gevoel is hierdoor niet veranderd maar blijkbaar het gevoel van mijn vriend wel.
Al jaren zeg ik dat ik geen kinderen wil. Ik vind kinderen vervelend en zou er niet aan moeten denken om mijn heerlijke vrije leventje op te geven voor een kind. Mijn vriend en ik werken beiden erg hard en verdienen een aardig zakcentje waar we allemaal leuke dingen van doen, waar wij zin in hebben.. met een kind erbij gaat dat niet meer. Ik weet niet of ik ooit kinderen wil. Het is geen definitieve nee maar ook zeker geen ja. Misschien veranderd mijn gevoel wel over 5 jaar. Hierbij komt kijken dat ik mezelf nog veel te jong vind voor kinderen. Ik vroeg gisteren aan mijn vriend hoe oud hij wil zijn wanneer er een kindje komt en zijn antwoord was 35. Houdt dit dan in dat ik "nog maar 4 jaar bedenktijd heb"?
Ik zou nooit verlangen van mijn partner kinderloos bij me te blijven terwijl hij wel een kinderwens heeft. Maar is het egoistisch van mij om te denken dat ik het ondenkbaar vind dat je als persoon in een relatie degene verlaat waar je het meest van houdt in deze wereld, om iemand anders te zoeken die wel een kind met je wilt? Ik kan me daar niet in vinden, waarschijnlijk omdat ik geen kinderwens heb. Andersom geldt natuurlijk hetzelfde, een kind nemen voor je partner omdat hij/zij je anders verlaat?
Het is een grote warboel in mijn hoofd en ik ben enorm verdrietig.. In mijn hoofd blijft het spoken, is dit misschien een fase van mijn vriend omdat iedereen kinderen krijgt? Hij zegt dat hij er pas twee weken mee bezig is. Een aantal weken geleden zijn we nog een week op vakantie geweest met zijn familie en op de derde dag zeiden we nog tegen elkaar "echt geen kinderen, ben er nu wel weer klaar mee".
Ik ben dankbaar dat mijn vriend zo eerlijk is tegen me maar het doet me wel pijn om te weten dat we wellicht in de toekomt onze relatie moeten verbreken omdat we alletwee een ander toekomstbeeld hebben. Ik heb hem ook gezegd dat ik het echt niet weet. Gelukkig heeft hij veel geduld en zal hij niet van me verlangen dat ik binnen nu en twee jaar een antwoord heb. Maar dit vreet me op van binnen. Straks komt mijn moedergevoel echt nooit, dan raak ik wellicht mijn vriend, beste maatje kwijt...
Hebben jullie dit meegemaakt? Ik ben erg benieuwd hoe anderen hier mee om (zijn) (ge) gaan.
Groetjes ik.
maandag 7 oktober 2013 15:18
ik1986, 2 uur geleden
Ik ben vanaf het begin van onze relatie hier ook heel duidelijk over geweest en we waren het er samen over eens dat we geen kinderen wilden. En nu wil hij dit (voor mijn gevoel ineens) wel. Hij zegt zelf dat hij hier nu twee weken mee rond loopt.
Ik zou me in jouw plaats nu ontzettend genaaid voelen.
Ik ben vanaf het begin van onze relatie hier ook heel duidelijk over geweest en we waren het er samen over eens dat we geen kinderen wilden. En nu wil hij dit (voor mijn gevoel ineens) wel. Hij zegt zelf dat hij hier nu twee weken mee rond loopt.
Ik zou me in jouw plaats nu ontzettend genaaid voelen.
Trouwe onderdaan van Zijne Majesteiten Kater I en II
maandag 7 oktober 2013 15:39
quote:noreservations schreef op 07 oktober 2013 @ 13:23:
M'n vorige partner wilde geen kinderen, ik wel.
Hier is het niet op stukgelopen, maar wel uit elkaar. Zij heeft ondertussen kinderen met haar man.
M'n huidige vrouw wilde kinderen. Ik ook, maar we kunnen ze niet krijgen. Kan ook nog gebeuren.
Ondertussen zijn we te oud.
Heftig, maar je kan (denk ik) maar beter spijt hebben dat je geen kinderen hebt dan omgekeerd. En ja, die mensen bestaan ook... (helaas)
Lisa: dat verschilt nou eenmaal bij iedereen. Ik wilde het niet toen ik zou oud was als TO, nu ben ik 31 en er kriebelt nog helemaal niks, nakkes, nada. Ook niet als ik in aanraking kom met baby's... (dan denk ik vooral 'ach wel schattig, wat heerlijk dat ik het niet heb' )
De opmerking 'dat weet jij nog niet, daar ben jij te jong voor' staat in mijn 'stomme reacties van domme mensen' boek. Echt, die kan ik dromen.
Ik snap ook wel dat de mensen die dat zeggen zich misschien onbewust aangevallen voelen omdat zij niet snappen wat wij bewust kinderlozen voelen enzo, maar wel kinderwellers: willen jullie aub even tot tien tellen en je proberen in te leven voor je met opmerkingen komt waar wij niks mee kunnen? Dank u...
TO: ik snap dat het lastig is, maar je kan moeilijk iets gaan doen waar je zelf niet achter staat. Geef het even de tijd, je hebt (biologisch gezien) niet eeuwig de tijd, maar nog wel een paar jaar. Bovendien kun je niet in de toekomst kijken, je weet niet hoe je leven er over een paar jaar uit ziet...
M'n vorige partner wilde geen kinderen, ik wel.
Hier is het niet op stukgelopen, maar wel uit elkaar. Zij heeft ondertussen kinderen met haar man.
M'n huidige vrouw wilde kinderen. Ik ook, maar we kunnen ze niet krijgen. Kan ook nog gebeuren.
Ondertussen zijn we te oud.
Heftig, maar je kan (denk ik) maar beter spijt hebben dat je geen kinderen hebt dan omgekeerd. En ja, die mensen bestaan ook... (helaas)
Lisa: dat verschilt nou eenmaal bij iedereen. Ik wilde het niet toen ik zou oud was als TO, nu ben ik 31 en er kriebelt nog helemaal niks, nakkes, nada. Ook niet als ik in aanraking kom met baby's... (dan denk ik vooral 'ach wel schattig, wat heerlijk dat ik het niet heb' )
De opmerking 'dat weet jij nog niet, daar ben jij te jong voor' staat in mijn 'stomme reacties van domme mensen' boek. Echt, die kan ik dromen.
Ik snap ook wel dat de mensen die dat zeggen zich misschien onbewust aangevallen voelen omdat zij niet snappen wat wij bewust kinderlozen voelen enzo, maar wel kinderwellers: willen jullie aub even tot tien tellen en je proberen in te leven voor je met opmerkingen komt waar wij niks mee kunnen? Dank u...
TO: ik snap dat het lastig is, maar je kan moeilijk iets gaan doen waar je zelf niet achter staat. Geef het even de tijd, je hebt (biologisch gezien) niet eeuwig de tijd, maar nog wel een paar jaar. Bovendien kun je niet in de toekomst kijken, je weet niet hoe je leven er over een paar jaar uit ziet...
maandag 7 oktober 2013 15:44
quote:BellatrixVanDetta schreef op 07 oktober 2013 @ 15:18:
ik1986, 2 uur geleden
Ik ben vanaf het begin van onze relatie hier ook heel duidelijk over geweest en we waren het er samen over eens dat we geen kinderen wilden. En nu wil hij dit (voor mijn gevoel ineens) wel. Hij zegt zelf dat hij hier nu twee weken mee rond loopt.
Ik zou me in jouw plaats nu ontzettend genaaid voelen.Ja ik snap je dit zegt en het voelde ook alsof ik een klap in mn gezicht kreeg. Maar aan de andere kant kan ik het hem niet kwalijk nemen, die gevoelens kunnen nu eenmaal komen. Dat kan net zo goed bij mij gebeuren...
ik1986, 2 uur geleden
Ik ben vanaf het begin van onze relatie hier ook heel duidelijk over geweest en we waren het er samen over eens dat we geen kinderen wilden. En nu wil hij dit (voor mijn gevoel ineens) wel. Hij zegt zelf dat hij hier nu twee weken mee rond loopt.
Ik zou me in jouw plaats nu ontzettend genaaid voelen.Ja ik snap je dit zegt en het voelde ook alsof ik een klap in mn gezicht kreeg. Maar aan de andere kant kan ik het hem niet kwalijk nemen, die gevoelens kunnen nu eenmaal komen. Dat kan net zo goed bij mij gebeuren...
maandag 7 oktober 2013 16:09
Ik ga vanavond voorstellen om hier een jaar de tijd voor te nemen en dan kijken waar we staan. Hij wil het twee jaar geven, dan ben ik bijna 29 en kids voor mn 30e sowieso niet... mijn grootste angst is dat we uit elkaar gaan en dat er dan nog blijkt dat ik ze wel wil of hij niet... toch jammer dat je af en toe niet even in de toekomst kan kijken.
maandag 7 oktober 2013 16:24
quote:markovic schreef op 07 oktober 2013 @ 11:38:
[...]
Ach, ik wist als puber ook zoveel dingen heel zeker en meende dat dat nooit zou veranderen. Toch met sommige dingen gebeurd. Dat jij nooit van mening veranderd bent wil niet zeggen dat dat een zekerheid was. Misschien gewoon meer toeval.Wat een onzin, ik heb ook altijd geweten dat ik geen kinderen wilde. En nu op mijn 44ste ben ik daar net zo goed van overtuigd als op mijn 15e / 26e en 38ste. Voor sommige mensen is het nu eenmaal duidelijk of ze perse wel of juist perse geen kinderen willen.
[...]
Ach, ik wist als puber ook zoveel dingen heel zeker en meende dat dat nooit zou veranderen. Toch met sommige dingen gebeurd. Dat jij nooit van mening veranderd bent wil niet zeggen dat dat een zekerheid was. Misschien gewoon meer toeval.Wat een onzin, ik heb ook altijd geweten dat ik geen kinderen wilde. En nu op mijn 44ste ben ik daar net zo goed van overtuigd als op mijn 15e / 26e en 38ste. Voor sommige mensen is het nu eenmaal duidelijk of ze perse wel of juist perse geen kinderen willen.
maandag 7 oktober 2013 16:26
Als je beiden andere wensen hebt dan moet je keuze's maken of hopen dat je in de toekomst weer dezelfde wensen hebt.
Ten eerste moet je geen kinderen nemen als je geen kinderen wilt. Dit is niet eerlijk tegenover het kind en niet tegenover jezelf. Jouw vriend moet bepalen of hij kan accepteren om ongewild kinderloos te blijven of niet. Wanneer hij dit niet kan moet hij ook de knoop doorhakken en de relatie beëindigen.
Daarnaast bestaat er ook nog de kans dat jullie wensen in de toekomst wel weer gelijk zijn. Je bent nog geen dertig dus een kinderwens zou nog kunnen komen. Hij is hier nog maar kort mee bezig dus zijn kinderwens kan ook weer veranderen. Maar hoe lang wil je wachten en hoe groot acht je de kans dat dit gaat gebeuren? Uiteindelijk wil je ook beiden een partner waar je toekomst mee hebt en je kan dus ook niet eeuwig op elkaar blijven wachten.
Praat hierover en laat het dan even rusten. Spreek ook af dat jullie na een bepaalde periode kijken of jullie nog steeds hetzelfde standpunt hebben en of dit dan ook einde relatie gaat betekenen (vooral een beslissing voor jouw vriend dus).
Ten eerste moet je geen kinderen nemen als je geen kinderen wilt. Dit is niet eerlijk tegenover het kind en niet tegenover jezelf. Jouw vriend moet bepalen of hij kan accepteren om ongewild kinderloos te blijven of niet. Wanneer hij dit niet kan moet hij ook de knoop doorhakken en de relatie beëindigen.
Daarnaast bestaat er ook nog de kans dat jullie wensen in de toekomst wel weer gelijk zijn. Je bent nog geen dertig dus een kinderwens zou nog kunnen komen. Hij is hier nog maar kort mee bezig dus zijn kinderwens kan ook weer veranderen. Maar hoe lang wil je wachten en hoe groot acht je de kans dat dit gaat gebeuren? Uiteindelijk wil je ook beiden een partner waar je toekomst mee hebt en je kan dus ook niet eeuwig op elkaar blijven wachten.
Praat hierover en laat het dan even rusten. Spreek ook af dat jullie na een bepaalde periode kijken of jullie nog steeds hetzelfde standpunt hebben en of dit dan ook einde relatie gaat betekenen (vooral een beslissing voor jouw vriend dus).
maandag 7 oktober 2013 18:36
Ik herken mij wel in het verhaal, ik heb nu ook het gevoel dat ik ineens moet beslissen voor wel of geen kind en voor mijn gevoel denkt iedereen die het waagt om mij aan te spreken op het feit dat ik geen kinderwens heb, dat ik hartstikke gek ben. Verder vinden ze het nodig om te vertellen wat ik zogenaamd mis.... En dan denk ik, als ik het al zou doen, (voor zover je daar iets over te zeggen hebt) moet je het financieel goed voor elkaar hebben (als je mij loept, snap je deze opmerking). Moet je toch enige zekerheid in je relatie hebben (want geef ze de kost waarbij een kindje een "jij blijft voor altijd aan mijn vast zitten" kindje is) enz enz. Ook in mijn omgeving zie ik voornamelijk alleenstaande vrouwen met kinderen, mijn ergste nachtmerrie. Daar kies ik niet voor eb wil ik niet. En nee, je kan nooit weten hoe je leven loopt en ik zal ook de laatste zijn die meteen nooit zegt, maar het maakt wel allemaal dat ik vanaf mijn 14de tot nu op mijn 30ste nog geen kinderwens heb. Hier ben ik ook eerlijk in naar mijn vriend, maar ook dat als hij hier niet mee kan dealen of haast heeft hij echt op zoek moet naar een ander.
maandag 1 september 2014 20:23
Ik zie dat dit bericht al van een tijdje terug is, maar ik wil toch wel graag reageren.
Ik zit in een soortgelijke situatie. Een relatie is al uit gegaan, 4 jaar geleden, doordat hij zeker wist dat hij later kinderen wil en ik zeker wist dat ik dat niet wil (maar we waren nog maar 5 maanden samen dus dat was niet zo heftig). Nu heb ik al 3 jaar een andere vriend. In het begin zei hij dat het hem niet uitmaakte, maar hij lijkt nu ook van mening te zijn veranderd en begint er regelmatig over (wel vaak op een grappende manier dus ik weet ook niet in hoeverre hij serieus is). Ik ben 32 en hij nog maar 26. Ik ben wel een stuk milder geworden dan een tijdje terug toen ik kleine kinderen (onder de 2) echt diep haatte. Dat is meer een psychologisch probleem waar ik nu aan werk, maar ik heb alsnog ook veel rationele redenen om ze niet te willen. En toch merk ik wel verandering in mezelf en erken ik dat er een mogelijkheid bestaat dat ik het wel zou willen (maar dan wel onder bepaalde voorwaarden). Maar tegelijkertijd voelt dat een beetje als zelfverraad omdat ik zo lang heb volgehouden het niet te willen, echt als een soort protest ergens. Ik vind het nog steeds vreselijk als mensen zeggen dat het raar is als je het niet wilt. Daar kan ik nog steeds zo boos om worden. (Of als mensen zo 'kinderachtig' met kinderen doen, bah.) Maar om het nu alleen vanwege 'protest' niet te doen... Nou ja, time will tell.
Ik zit in een soortgelijke situatie. Een relatie is al uit gegaan, 4 jaar geleden, doordat hij zeker wist dat hij later kinderen wil en ik zeker wist dat ik dat niet wil (maar we waren nog maar 5 maanden samen dus dat was niet zo heftig). Nu heb ik al 3 jaar een andere vriend. In het begin zei hij dat het hem niet uitmaakte, maar hij lijkt nu ook van mening te zijn veranderd en begint er regelmatig over (wel vaak op een grappende manier dus ik weet ook niet in hoeverre hij serieus is). Ik ben 32 en hij nog maar 26. Ik ben wel een stuk milder geworden dan een tijdje terug toen ik kleine kinderen (onder de 2) echt diep haatte. Dat is meer een psychologisch probleem waar ik nu aan werk, maar ik heb alsnog ook veel rationele redenen om ze niet te willen. En toch merk ik wel verandering in mezelf en erken ik dat er een mogelijkheid bestaat dat ik het wel zou willen (maar dan wel onder bepaalde voorwaarden). Maar tegelijkertijd voelt dat een beetje als zelfverraad omdat ik zo lang heb volgehouden het niet te willen, echt als een soort protest ergens. Ik vind het nog steeds vreselijk als mensen zeggen dat het raar is als je het niet wilt. Daar kan ik nog steeds zo boos om worden. (Of als mensen zo 'kinderachtig' met kinderen doen, bah.) Maar om het nu alleen vanwege 'protest' niet te doen... Nou ja, time will tell.
maandag 1 september 2014 20:30
quote:BellatrixVanDetta schreef op 07 oktober 2013 @ 11:49:
Nope. Geen toeval aan maar absolute zekerheid. Ik heb mezelf nooit zwanger gezien. Ben nu 40 en nooit getwijfeld of spijt gehad.
Dat heeft me meerdere relaties gekost. Dus hoe zeker kun je zijn.
Dat wil niet zeggen dat het voor alle vrouwen zo werkt. TO zal daarover moeten blijven communiceren met vriend. Persoonlijk vind ik alleen dat ze bij haar standpunt moet blijven als het eenmaal echt besloten is van nee.
Ik ben om een relatie te redden eens gestopt met de pil. Werkt niet.Oh, heel oud topic.
Nope. Geen toeval aan maar absolute zekerheid. Ik heb mezelf nooit zwanger gezien. Ben nu 40 en nooit getwijfeld of spijt gehad.
Dat heeft me meerdere relaties gekost. Dus hoe zeker kun je zijn.
Dat wil niet zeggen dat het voor alle vrouwen zo werkt. TO zal daarover moeten blijven communiceren met vriend. Persoonlijk vind ik alleen dat ze bij haar standpunt moet blijven als het eenmaal echt besloten is van nee.
Ik ben om een relatie te redden eens gestopt met de pil. Werkt niet.Oh, heel oud topic.
anoniem_202739 wijzigde dit bericht op 01-09-2014 20:31
Reden: Oud topic
Reden: Oud topic
% gewijzigd
maandag 1 september 2014 21:35
quote:Suze02 schreef op 07 oktober 2013 @ 11:44:
Tja, ik wilde ze ook nooit. Tot ik de juiste man kreeg...
Geloof me, ik heb óók de juiste man maar ik wil echt GEEN kinderen. NOOIT!
Jouw vriend is veranderd. Maar als ik jou was begon ik echt niet aan kinderen. Jij bent óók nog eens degene die er voor 80% voor op zal draaien, dat gedonder begint gelijk al bij de zwangerschap, wanneer je er 100% voor opdraait. Je wordt gemeenschappelijk bezit, want iedereen gaat zich met je bemoeien en je vertellen wat je wel en wat je niet mag, zoals roken, rood vlees eten, sporten, etc. Daarna moet je door de bevalling heen, en ben jij degene die moet voeden.
Ik zie altijd vrouwen meer opgeven voor hun baby dan mannen. Voor de laatste veranderd er vaak genoeg nauwelijks iets. Tsja, dán is het gemakkelijk om kinderen te willen! Zo wil ik ze misschien ook nog wel.
Ik denk dat je je vriend toch moet laten gaan, om twee redenen.
Hij kan spijt over houden en jou ongewild of onbewust dat aanrekenen.
Hij kan ook als jullie langer bij elkaar zijn en ouder zijn, je alsnog in de steek laten om met een jongere vrouw alsnog zijn kans waar te nemen.
Bloed kruipt soms waar het niet gaan kan, weet je.
Het enige dat je hem aan kunt rekenen is dat je van begin af aan jouw standpunt eerlijk kenbaar gemaakt hebt en dat hij dat kennelijk niet meer zo belangrijk vindt.
Tja, ik wilde ze ook nooit. Tot ik de juiste man kreeg...
Geloof me, ik heb óók de juiste man maar ik wil echt GEEN kinderen. NOOIT!
Jouw vriend is veranderd. Maar als ik jou was begon ik echt niet aan kinderen. Jij bent óók nog eens degene die er voor 80% voor op zal draaien, dat gedonder begint gelijk al bij de zwangerschap, wanneer je er 100% voor opdraait. Je wordt gemeenschappelijk bezit, want iedereen gaat zich met je bemoeien en je vertellen wat je wel en wat je niet mag, zoals roken, rood vlees eten, sporten, etc. Daarna moet je door de bevalling heen, en ben jij degene die moet voeden.
Ik zie altijd vrouwen meer opgeven voor hun baby dan mannen. Voor de laatste veranderd er vaak genoeg nauwelijks iets. Tsja, dán is het gemakkelijk om kinderen te willen! Zo wil ik ze misschien ook nog wel.
Ik denk dat je je vriend toch moet laten gaan, om twee redenen.
Hij kan spijt over houden en jou ongewild of onbewust dat aanrekenen.
Hij kan ook als jullie langer bij elkaar zijn en ouder zijn, je alsnog in de steek laten om met een jongere vrouw alsnog zijn kans waar te nemen.
Bloed kruipt soms waar het niet gaan kan, weet je.
Het enige dat je hem aan kunt rekenen is dat je van begin af aan jouw standpunt eerlijk kenbaar gemaakt hebt en dat hij dat kennelijk niet meer zo belangrijk vindt.
maandag 1 september 2014 22:12
Een kinderwens is één van de weinige dingen die echt een breekpunt zijn in een relatie. Als de een wel wil en de ander niet dan kom je daar niet uit.
Jij moet nu beslissen of je in de toekomst ook blijft bij je standpunt (ik denk het wel, je lijkt vrij zeker)
en je vriend moet beslissen of hij kinderloos bij je blijft of met iemand anderen kinderen wil krijgen.
Andere smaken zijn er niet.
Je kunt jezelf niet aanpraten dat je kinderen wilt, of dat je het voor hem wilt want je komt NOOIT meer van een kind af en je leven veranderd 100% als je verantwoordelijk wordt voor je eigen kroost.
mosterd
Jij moet nu beslissen of je in de toekomst ook blijft bij je standpunt (ik denk het wel, je lijkt vrij zeker)
en je vriend moet beslissen of hij kinderloos bij je blijft of met iemand anderen kinderen wil krijgen.
Andere smaken zijn er niet.
Je kunt jezelf niet aanpraten dat je kinderen wilt, of dat je het voor hem wilt want je komt NOOIT meer van een kind af en je leven veranderd 100% als je verantwoordelijk wordt voor je eigen kroost.
mosterd
dinsdag 2 september 2014 10:03
Ik heb precies hetzelfde mee gemaakt als jij. Mijn man werd broeds en ik wou echt totaal niet. Mijn heerlijke leventje weg, opgesloten, geen leuke dingen meer doen enzenz.
In mijn hoofd was het een warboel.....
Totdat mijn broer een kindje kreeg en toen leek erbij mij een knop om te gaan... Voor het eerst mijn neefje in mijn handen (kinderen van aangetrouwde Fam deed me niks)
Ik ben overstag gegaan en we hebben nu twee kinderen. Ik heb er geen moment spijt van gehad. Natuurlijk is je leven anders maar ik zou ze voor geen goud willen missen.
Maar.... Als jij het echt niet wil en hij wel heel graag dan kunnen jullie beter uit elkaar gaan. Dit blijft altijd tussen jullie instaan.
Veel sterkte met deze beslissing! Dit is zoooo moeilijk!!
In mijn hoofd was het een warboel.....
Totdat mijn broer een kindje kreeg en toen leek erbij mij een knop om te gaan... Voor het eerst mijn neefje in mijn handen (kinderen van aangetrouwde Fam deed me niks)
Ik ben overstag gegaan en we hebben nu twee kinderen. Ik heb er geen moment spijt van gehad. Natuurlijk is je leven anders maar ik zou ze voor geen goud willen missen.
Maar.... Als jij het echt niet wil en hij wel heel graag dan kunnen jullie beter uit elkaar gaan. Dit blijft altijd tussen jullie instaan.
Veel sterkte met deze beslissing! Dit is zoooo moeilijk!!
dinsdag 2 september 2014 10:22
quote:007washere schreef op 02 september 2014 @ 10:03:
Maar.... Als jij het echt niet wil en hij wel heel graag dan kunnen jullie beter uit elkaar gaan. Dit blijft altijd tussen jullie instaan.
Hoeft niet perse hoor. Mijn man heeft zich er ook bij neergelegd dat ik het niet wil.
Als 1 van de 2 onvruchtbaar is loopt de ander toch ook niet altijd weg?
Maar.... Als jij het echt niet wil en hij wel heel graag dan kunnen jullie beter uit elkaar gaan. Dit blijft altijd tussen jullie instaan.
Hoeft niet perse hoor. Mijn man heeft zich er ook bij neergelegd dat ik het niet wil.
Als 1 van de 2 onvruchtbaar is loopt de ander toch ook niet altijd weg?
dinsdag 2 september 2014 10:30
"Hoeft niet perse hoor. Mijn man heeft zich er ook bij neergelegd dat ik het niet wil.
Als 1 van de 2 onvruchtbaar is loopt de ander toch ook niet altijd weg?"
Dat is dan heel nobel van je man.
Ik kon het niet. Mijn ex wilde dan wel, dan niet en dan misschien kinderen. Het werd niet.
Ik zou hem nooit vergeven hebben als ik voor hem mijn kinderwens op moest geven.
En andersom wilde ik hem niet dwingen een kind te krijgen die hij niet wil.
We zijn dus na 6,5 jaar uit elkaar gegaan.
Nu heeft hij een vriendin die ook geen kinderen wil en ik een vriend die ze wel wil.
We zijn allebei erg gelukkig.
Als 1 van de 2 onvruchtbaar is loopt de ander toch ook niet altijd weg?"
Dat is dan heel nobel van je man.
Ik kon het niet. Mijn ex wilde dan wel, dan niet en dan misschien kinderen. Het werd niet.
Ik zou hem nooit vergeven hebben als ik voor hem mijn kinderwens op moest geven.
En andersom wilde ik hem niet dwingen een kind te krijgen die hij niet wil.
We zijn dus na 6,5 jaar uit elkaar gegaan.
Nu heeft hij een vriendin die ook geen kinderen wil en ik een vriend die ze wel wil.
We zijn allebei erg gelukkig.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
dinsdag 2 september 2014 11:40
quote:salinarosseno schreef op 02 september 2014 @ 10:22:
Als 1 van de 2 onvruchtbaar is loopt de ander toch ook niet altijd weg?Volgens mij is dat niet te vergelijken. Als twee mensen samen graag kinderen willen, maar dat niet lukt, hebben ze een gedeeld verdriet. Dat is anders dan twee mensen van wie de een een diepgekoesterde wens moet opgeven, terwijl de ander gewoon verder leeft en nergens last van heeft.
Als 1 van de 2 onvruchtbaar is loopt de ander toch ook niet altijd weg?Volgens mij is dat niet te vergelijken. Als twee mensen samen graag kinderen willen, maar dat niet lukt, hebben ze een gedeeld verdriet. Dat is anders dan twee mensen van wie de een een diepgekoesterde wens moet opgeven, terwijl de ander gewoon verder leeft en nergens last van heeft.
dinsdag 2 september 2014 12:00
Hoi,
Ik heb dit ook meegemaakt, mijn vriendin wou geen kinderen en ik ook niet. Totdat iedereen om ons heen eraan begon, toen kreeg zei ook een kinderwens. Ik nog steeds niet. Onze relatie is er helaas op stuk gelopen, ze heeft nu een kindje van een andere man. Maar ik heb er nog steeds geen spijt van dat ik er niet in ben mee gegaan. Ben nu 41, kinderloos, (nog) geen relatie maar heb mijn zaakjes goed voor elkaar en kan nog steeds volop genieten van het leven. In November ga ik een maand naar Maleisie, heerlijk genieten. Als ik kids had gehad had ik dat nu niet kunnen doen. Gelukkig heb ik dus achteraf de juiste keus gemaakt. Ik hoop ook dat jou dat gaan lukken.
Succes
Ik heb dit ook meegemaakt, mijn vriendin wou geen kinderen en ik ook niet. Totdat iedereen om ons heen eraan begon, toen kreeg zei ook een kinderwens. Ik nog steeds niet. Onze relatie is er helaas op stuk gelopen, ze heeft nu een kindje van een andere man. Maar ik heb er nog steeds geen spijt van dat ik er niet in ben mee gegaan. Ben nu 41, kinderloos, (nog) geen relatie maar heb mijn zaakjes goed voor elkaar en kan nog steeds volop genieten van het leven. In November ga ik een maand naar Maleisie, heerlijk genieten. Als ik kids had gehad had ik dat nu niet kunnen doen. Gelukkig heb ik dus achteraf de juiste keus gemaakt. Ik hoop ook dat jou dat gaan lukken.
Succes
Traveling is the only thing you buy that makes you richer
dinsdag 2 september 2014 12:07
quote:iones schreef op 01 september 2014 @ 21:35:
[...]Ik zie altijd vrouwen meer opgeven voor hun baby dan mannen. Voor de laatste veranderd er vaak genoeg nauwelijks iets.
Niet helemaal waar volgens mij:
Voor de man veranderd er:
Een vrouw zonder / minder libido.
Kind komt altijd op de 1e plaats
Vrouw heeft minder of geen aandacht meer voor de man.
Kids is libido killer #1
Vrouw is vaak moe en heeft gaan zin meer aan uit eten, weekendje weg, of andere leuke dingen.
Let wel dit is geen verwijt naar de vrouwen toe voordat ik een waterval over mij heen krijg, ik vind het zelf begrijpelijk en je moet er als man mee "dealen" en als je dat niet kunt er niet aan beginnen.
[...]Ik zie altijd vrouwen meer opgeven voor hun baby dan mannen. Voor de laatste veranderd er vaak genoeg nauwelijks iets.
Niet helemaal waar volgens mij:
Voor de man veranderd er:
Een vrouw zonder / minder libido.
Kind komt altijd op de 1e plaats
Vrouw heeft minder of geen aandacht meer voor de man.
Kids is libido killer #1
Vrouw is vaak moe en heeft gaan zin meer aan uit eten, weekendje weg, of andere leuke dingen.
Let wel dit is geen verwijt naar de vrouwen toe voordat ik een waterval over mij heen krijg, ik vind het zelf begrijpelijk en je moet er als man mee "dealen" en als je dat niet kunt er niet aan beginnen.
Traveling is the only thing you buy that makes you richer
dinsdag 2 september 2014 12:11
Mijn libido is uitstekend
Mijn man krijgt net zo veel aandacht als daarvoor
Weekend weg ( zonder kinderen) lijkt me heerlijk!
En idd voor man is er weinig veranderd, loopt nog steeds zomaar de deur uit voor het 1 of ander ( of het moet echt niet kunnen) en ik moet de hele wereld inschakelen om naar de fucking kapper te kunnen.
Mijn man krijgt net zo veel aandacht als daarvoor
Weekend weg ( zonder kinderen) lijkt me heerlijk!
En idd voor man is er weinig veranderd, loopt nog steeds zomaar de deur uit voor het 1 of ander ( of het moet echt niet kunnen) en ik moet de hele wereld inschakelen om naar de fucking kapper te kunnen.
dinsdag 2 september 2014 12:17
quote:singletraveler schreef op dinsdag 02 september 2014 12:07 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="iones in "Mijn vriend wil kinderen maar ik niet"" class="messagelink">iones schreef op 01 september 2014 @ 21:35</a>:</b>
[...]Ik zie altijd vrouwen meer opgeven voor hun baby dan mannen. Voor de laatste veranderd er vaak genoeg nauwelijks iets.</div></blockquote>
Niet helemaal waar volgens mij:
Voor de man veranderd er:
Een vrouw zonder / minder libido.
Kind komt altijd op de 1e plaats
Vrouw heeft minder of geen aandacht meer voor de man.
Kids is libido killer #1
Vrouw is vaak moe en heeft gaan zin meer aan uit eten, weekendje weg, of andere leuke dingen.
Let wel dit is geen verwijt naar de vrouwen toe voordat ik een waterval over mij heen krijg, ik vind het zelf begrijpelijk en je moet er als man mee "dealen" en als je dat niet kunt er niet aan beginnen. En jij bent niet wijs. Iemand die zo over vrouwen (met kinderen) denkt kan inderdaad maar beter lekker vrijgezel blijven.
[...]Ik zie altijd vrouwen meer opgeven voor hun baby dan mannen. Voor de laatste veranderd er vaak genoeg nauwelijks iets.</div></blockquote>
Niet helemaal waar volgens mij:
Voor de man veranderd er:
Een vrouw zonder / minder libido.
Kind komt altijd op de 1e plaats
Vrouw heeft minder of geen aandacht meer voor de man.
Kids is libido killer #1
Vrouw is vaak moe en heeft gaan zin meer aan uit eten, weekendje weg, of andere leuke dingen.
Let wel dit is geen verwijt naar de vrouwen toe voordat ik een waterval over mij heen krijg, ik vind het zelf begrijpelijk en je moet er als man mee "dealen" en als je dat niet kunt er niet aan beginnen. En jij bent niet wijs. Iemand die zo over vrouwen (met kinderen) denkt kan inderdaad maar beter lekker vrijgezel blijven.
dinsdag 2 september 2014 17:00
Het is heel verdrietig als je je beste maatje moet laten gaan. Maar je kunt iemand's kinderwens niet afpakken. En jij moet je ook zeker niet laten dwingen om het wel te doen. Want de grootste taak is toch voor de vrouw. Hij hoeft geen zwangerschap met bijbehorende kwalen, pijnlijke bevalling te doorstaan. Ik ken vrouwen die er altijd iets aan overgehouden hebben.
Het KAN zijn dat je op na je 30e ineens rammelende eierstokken krijgt. Maar er zijn ook een hoop mensen die dat nooit krijgen. Bij mij heeft er ook nooit iets gerammeld (ben 29). Veel leeftijdsgenoten en jonger zie ik zwanger en met kind(eren). Ik vind het erg gewaagd. Want je weet nooit wat voor kind je krijgt. Bang dat ik niet genoeg van bepaalde kinderen (zwaargehandicapt) kan houden. Zwanger zijn en bevallen ben ik zowiezo panisch voor. Je kunt een droomzwangerschap- en bevalling hebben en je voor niks druk gemaakt hebben. Maar het kan je ook je leven kosten of je gezondheid in gevaar brengen. Deze risico's wil ik gewoon niet nemen. En dan speelt een mijn autisme ook nog een grote rol. Dat is vaak erfelijk. Wil dat mijn kind en mezelf niet aandoen.
Ik zou het nog een jaartje aankijken of hij verandert. Als hij nog steeds kinderen wil, zou ik hem laten gaan. Anders zijn jullie beide ongelukkig.
Het KAN zijn dat je op na je 30e ineens rammelende eierstokken krijgt. Maar er zijn ook een hoop mensen die dat nooit krijgen. Bij mij heeft er ook nooit iets gerammeld (ben 29). Veel leeftijdsgenoten en jonger zie ik zwanger en met kind(eren). Ik vind het erg gewaagd. Want je weet nooit wat voor kind je krijgt. Bang dat ik niet genoeg van bepaalde kinderen (zwaargehandicapt) kan houden. Zwanger zijn en bevallen ben ik zowiezo panisch voor. Je kunt een droomzwangerschap- en bevalling hebben en je voor niks druk gemaakt hebben. Maar het kan je ook je leven kosten of je gezondheid in gevaar brengen. Deze risico's wil ik gewoon niet nemen. En dan speelt een mijn autisme ook nog een grote rol. Dat is vaak erfelijk. Wil dat mijn kind en mezelf niet aandoen.
Ik zou het nog een jaartje aankijken of hij verandert. Als hij nog steeds kinderen wil, zou ik hem laten gaan. Anders zijn jullie beide ongelukkig.
dinsdag 2 september 2014 17:39
quote:MadameQetesh schreef op 02 september 2014 @ 10:30:
"Hoeft niet perse hoor. Mijn man heeft zich er ook bij neergelegd dat ik het niet wil.
Als 1 van de 2 onvruchtbaar is loopt de ander toch ook niet altijd weg?"
Dat is dan heel nobel van je man.
Ik kon het niet. Mijn ex wilde dan wel, dan niet en dan misschien kinderen. Het werd niet.
Ik zou hem nooit vergeven hebben als ik voor hem mijn kinderwens op moest geven.
En andersom wilde ik hem niet dwingen een kind te krijgen die hij niet wil.
We zijn dus na 6,5 jaar uit elkaar gegaan.
Nu heeft hij een vriendin die ook geen kinderen wil en ik een vriend die ze wel wil.
We zijn allebei erg gelukkig.Vind ik ook nobel inderdaad. Vooral omdat geen kinderen krijgen in dit land (Indonesie) 'not done' is. Heb hem ook gezegd dat ik het begrijp als hij een andere vrouw zou zoeken maar dat wil hij niet. Ik zou het alsnog kunnen begrijpen als hij van gedachte veranderd over een aantal jaar.
"Hoeft niet perse hoor. Mijn man heeft zich er ook bij neergelegd dat ik het niet wil.
Als 1 van de 2 onvruchtbaar is loopt de ander toch ook niet altijd weg?"
Dat is dan heel nobel van je man.
Ik kon het niet. Mijn ex wilde dan wel, dan niet en dan misschien kinderen. Het werd niet.
Ik zou hem nooit vergeven hebben als ik voor hem mijn kinderwens op moest geven.
En andersom wilde ik hem niet dwingen een kind te krijgen die hij niet wil.
We zijn dus na 6,5 jaar uit elkaar gegaan.
Nu heeft hij een vriendin die ook geen kinderen wil en ik een vriend die ze wel wil.
We zijn allebei erg gelukkig.Vind ik ook nobel inderdaad. Vooral omdat geen kinderen krijgen in dit land (Indonesie) 'not done' is. Heb hem ook gezegd dat ik het begrijp als hij een andere vrouw zou zoeken maar dat wil hij niet. Ik zou het alsnog kunnen begrijpen als hij van gedachte veranderd over een aantal jaar.
