Relaties
alle pijlers
Moederskindje
maandag 22 september 2014 18:15
Mijn vriend is een echte moederskindje die haast geen beslissingen kan nemen zonder eerst met zijn mammie te overleggen. Als wij bijvoorbeeld een akkefietje hebben omdat hij zijn sokken ergens laat slingeren en ik dan op een nette manier aan hem vraag om het op te ruimen dan is het al meteen teveel gevraagd en houdt hij zijn poot stijf, maar als zijn moeder precies het zelfde vraagt dan doet hij dat meteen zonder te mopperen. Dat mens moet ook overal een vinger in de pap hebben als het over ons kind gaat, als ik aangeef dat ik dit niet leuk vind kiest hij toch weer haar kant want zij heeft meer ervaring zegt hij dan. Vanacht lag ons zoontje met koorts bij ons in bed en om de 5 minuten belde hij zijn mammie op om te vragen wat hij moest doen. Ik werd helemaal gek van hem en op een gegeven moment heb ik 'm een stomp gegeven toen hij voor de zoveelste keer opstond om iets aan zijn moeder te vragen. Ik heb heel erg spijt hiervan want hij is hierna vertrokken en ik heb de hele dag niks van hem gehoord. Hoe kan hij ons dit aandoen terwijl wij samen een kind hebben. Ik ben zo verdrietig. Hij laat ons keihard barsten terwijl hij beloofd had dat nooit te doen.
maandag 22 september 2014 18:19
Zo was hij ook voordat je een kind kreeg neem ik aan. Dat ga je niet veranderen, en zeker nu je een kind hebt is je enige optie accepteren en er mee leren leven.
En geweld is geen oplossing, ongelofelijk stom dat je hem hebt geslagen. En je kunt het hem denk ik niet kwalijk nemen dat hij er nu even tussenuit is na wat je hebt gedaan. (Hij zal wel bij z'n moeder zitten)
En geweld is geen oplossing, ongelofelijk stom dat je hem hebt geslagen. En je kunt het hem denk ik niet kwalijk nemen dat hij er nu even tussenuit is na wat je hebt gedaan. (Hij zal wel bij z'n moeder zitten)
maandag 22 september 2014 18:24
Hem op het laatst na veel frustratie een stomp geven is niet handig, maar kan het me best voorstellen. Ik zou al eerder met hem klaar zijn. Ik vraag mij echt af of je ooit echt gelukkig zal worden met een moederskindje. Zou het zelf niet zijn en zou tegen hem zeggen: ga maar lekker samenwonen met je moeder.
Hoe oud is ie trouwens?
Hoe oud is ie trouwens?
maandag 22 september 2014 18:30
maandag 22 september 2014 18:37
maandag 22 september 2014 18:37
Vertoonde hij dit gedrag niet voordat jullie samen een kind kregen? Dacht je toen niet van "pfoe, dit gaat hem niet worden"? Of is dit gedrag versterkt door de komst van het kind? Kan het zijn dat jij als kraamvrouw zijnde nu gevoeliger bent voor dit soort dingen en anders interpreteert?
Ik weet het niet hoor, maar het wil er bij mij niet in dat dit gedrag er ineens is en vroeger toen jullie nog geen kind hadden, niet.
En dan nu is er een kind, die niet een kind van de rekening mag worden. Als het echt zo erg is, als hij echt zo'n moederskindje is, is relatietherapie het enige wat ik kan aanraden als je dit gedrag (ineens?) niet meer kan accepteren.
Ik wens je veel succes en sterkte toe....
Ik weet het niet hoor, maar het wil er bij mij niet in dat dit gedrag er ineens is en vroeger toen jullie nog geen kind hadden, niet.
En dan nu is er een kind, die niet een kind van de rekening mag worden. Als het echt zo erg is, als hij echt zo'n moederskindje is, is relatietherapie het enige wat ik kan aanraden als je dit gedrag (ineens?) niet meer kan accepteren.
Ik wens je veel succes en sterkte toe....
maandag 22 september 2014 18:42
Met een stomp los je het probleem niet op maar ik kan me je woede heel goed indenken, en volwassen vent die zijn moeder voor van alles en nog wat nodig heeft, braak. Over 30 jaar loopt hij, net als mijn aangetrouwde neef van 58, nog steeds aan het handje van zijn mammie.
verba volant, scripta manent.
maandag 22 september 2014 19:09
Wat een overwegend milde reacties. Als het nu omgedraaid was, de man had zijn vrouw een stomp gegeven dan wil ik niet weten wat de reacties geweest zouden zijn. Ik kan me heel goed voorstellen dat man weg is gegaan en niks meer heeft laten horen.
En ik neem aan dat je dit allemaal wist voordat je samen een kind kreeg. Je kunt je irritaties ook verbaal duidelijk maken.
En ik neem aan dat je dit allemaal wist voordat je samen een kind kreeg. Je kunt je irritaties ook verbaal duidelijk maken.
maandag 22 september 2014 19:54
Mijn ex vriend was ook een echt moederskindje. Iedere dag meerdere keren langs gaan bij zijn mama (gebouwd langs haar). Wanneer wij ruzie hadden ging hij daar klagen pfff. Ik vind dit geen gedrag voor een volwassenen man.
Ik zou hem toch duidelijk maken dat wanneer je samen een gezin hebt zijn vrouw op de eerste plaats komt. Ook wat advies rond jullie kind betreft. Zou hem duidelijk maken dat hij je daarmee kwetst en je ondermijnt in je moederschap. Hem laten weten dat je reactie buitensporig was en je hem aan je zijde nodig hebt. Dat hij achter je moet staan...
Succes
Ik zou hem toch duidelijk maken dat wanneer je samen een gezin hebt zijn vrouw op de eerste plaats komt. Ook wat advies rond jullie kind betreft. Zou hem duidelijk maken dat hij je daarmee kwetst en je ondermijnt in je moederschap. Hem laten weten dat je reactie buitensporig was en je hem aan je zijde nodig hebt. Dat hij achter je moet staan...
Succes
maandag 22 september 2014 20:13
Tja, ik denk dat jullie vooral eens moeten leren communiceren. Al moet ik er niet aan denken om een relatie te hebben met een moederskindje (ik had het al voor gezien gehouden voordat er zou worden samengewoond of maar aan kinderen zou worden gedácht), snap ik ergens wel dat hij zijn moeder meer met een kind vertrouwt dan iemand die fysiek agressief wordt als iets haar niet zint.
maandag 22 september 2014 20:18
quote:blue_lagoon schreef op 22 september 2014 @ 19:09:
Wat een overwegend milde reacties. Als het nu omgedraaid was, de man had zijn vrouw een stomp gegeven dan wil ik niet weten wat de reacties geweest zouden zijn. Ik kan me heel goed voorstellen dat man weg is gegaan en niks meer heeft laten horen.
En ik neem aan dat je dit allemaal wist voordat je samen een kind kreeg. Je kunt je irritaties ook verbaal duidelijk maken.Dit is ook mijn eerste gedachte. En komt TO straks terug om die "stomp" af te zwakken of komt TO helemaal niet terug?
Wat een overwegend milde reacties. Als het nu omgedraaid was, de man had zijn vrouw een stomp gegeven dan wil ik niet weten wat de reacties geweest zouden zijn. Ik kan me heel goed voorstellen dat man weg is gegaan en niks meer heeft laten horen.
En ik neem aan dat je dit allemaal wist voordat je samen een kind kreeg. Je kunt je irritaties ook verbaal duidelijk maken.Dit is ook mijn eerste gedachte. En komt TO straks terug om die "stomp" af te zwakken of komt TO helemaal niet terug?
Sommige fouten zijn te leuk om maar een keer te maken...
dinsdag 23 september 2014 00:25
quote:knuffeltijgetje schreef op 22 september 2014 @ 20:13:
Tja, ik denk dat jullie vooral eens moeten leren communiceren. Al moet ik er niet aan denken om een relatie te hebben met een moederskindje (ik had het al voor gezien gehouden voordat er zou worden samengewoond of maar aan kinderen zou worden gedácht), snap ik ergens wel dat hij zijn moeder meer met een kind vertrouwt dan iemand die fysiek agressief wordt als iets haar niet zint.Ik ben normaal totaal niet agressief naar mensen toe. Er moet heel wat aan vooraf zijn gegaan alvorens ik iemand een stomp geef en hij had bij mij echt de grens even bereikt met zijn suffe gedoe. Dit is de eerste keer dat een onenigheid tussen ons zo uit de hand is gelopen en ik zie ook in dat ik fout zat. Ik had vanavond zijn moeder opgebeld om te vragen of hij daar is geweest en ik kreeg een snauw terug dat hij niet aanspreekbaar was en dat ik later maar terug moest bellen. Ik snap niet waarom hij zelf niet aan de lijn kan komen en alweer zijn moeder voor zijn karretje moet spannen. Als hij vandaag niet terugkomt weet ik zeker dat hij niks om ons geeft. Ik ben echt kapot van zijn gedrag en hij neemt nog steeds zijn telefoon niet op, terwijl hij weet dat ons kind ziek is. Hij laat mij het weer alleen opknappen.
Tja, ik denk dat jullie vooral eens moeten leren communiceren. Al moet ik er niet aan denken om een relatie te hebben met een moederskindje (ik had het al voor gezien gehouden voordat er zou worden samengewoond of maar aan kinderen zou worden gedácht), snap ik ergens wel dat hij zijn moeder meer met een kind vertrouwt dan iemand die fysiek agressief wordt als iets haar niet zint.Ik ben normaal totaal niet agressief naar mensen toe. Er moet heel wat aan vooraf zijn gegaan alvorens ik iemand een stomp geef en hij had bij mij echt de grens even bereikt met zijn suffe gedoe. Dit is de eerste keer dat een onenigheid tussen ons zo uit de hand is gelopen en ik zie ook in dat ik fout zat. Ik had vanavond zijn moeder opgebeld om te vragen of hij daar is geweest en ik kreeg een snauw terug dat hij niet aanspreekbaar was en dat ik later maar terug moest bellen. Ik snap niet waarom hij zelf niet aan de lijn kan komen en alweer zijn moeder voor zijn karretje moet spannen. Als hij vandaag niet terugkomt weet ik zeker dat hij niks om ons geeft. Ik ben echt kapot van zijn gedrag en hij neemt nog steeds zijn telefoon niet op, terwijl hij weet dat ons kind ziek is. Hij laat mij het weer alleen opknappen.
