Relaties
alle pijlers
Niet te geloven - nét getrouwd, zwanger en hij gaat vreemd!
vrijdag 26 juni 2009 23:22
Tja, en nu overkomt het ondenkbare mij dus. Expres langer gewacht met zwanger worden (ben 34) omdat ik graag een stabiele gezinssituatie wilde. Nog geen maand geleden getrouwd en nu kom ik er dus net achter dat mijn kersverse man al een half jaar een relatie/neukertje erbij heeft!
Van de ene op de andere dag ziet mijn toekomst er totaal anders uit. Van een knus gezinnetje naar een alleenstaande moeder...
Volgens mij is hij vannacht bij haar (hij ging stappen met een vriend) en morgen zal ik hem dus hiermee confronteren. Het moeilijkste zal zijn om me aan mijn standpunt van de scheiding te houden, ik weet dat hij met puppy ogen om vergeving zal vragen, danwel ontkennen...
Wish me luck...
Van de ene op de andere dag ziet mijn toekomst er totaal anders uit. Van een knus gezinnetje naar een alleenstaande moeder...
Volgens mij is hij vannacht bij haar (hij ging stappen met een vriend) en morgen zal ik hem dus hiermee confronteren. Het moeilijkste zal zijn om me aan mijn standpunt van de scheiding te houden, ik weet dat hij met puppy ogen om vergeving zal vragen, danwel ontkennen...
Wish me luck...
zondag 28 juni 2009 11:22
quote:Olivia4 schreef op 28 juni 2009 @ 00:04:
Hij gaat wel door het stof voor mij, hij heeft letterlijk staan bidden en smeken, zo kapot, dat heb ik heb nog niet eerder zien doen en zou het erg knap vinden als je dat kan faken. Draagt dus weer bij aan mijn sympathie voor hem, maar leidt af van de vraag wat ik wil. Daarom mag hij de komende week niet op de bank.
Hij is een erg ongeduldig type wat snel beslissingen neemt. Dat interesseert me alleen nu even niets - hij heeft zijn keuze gemaakt en de consequentie is dat ik nu een keuze mag maken. En hoe lang ik daar over doe is zijn zaak niet. Ik denk dat hij me nu met aandacht probeert te overspoelen, maar nog even en dan werkt het tegen hem...
Ik had noooit gedacht dat ik kon zeggen dat ik enorm veel van hem houd, terwijl ik weet dat hij een vreemdganger is. Mijn wereld was altijd zwart-wit en nu wordt mij gevraagd in grijs te denken. Dat is voor mij een hele ervaring en omschakeling. Ja natuurlijk gaat hij door het stof, op zijn knieën. Dat is de enige acceptabele houding in zo'n situatie, als je nog iets wilt redden als betrapte vreemdganger.
Maar bedenk wel dat dat kapotte wellicht niet gefaked is, maar gaat over zijn betrapt zijn en niet over wat hij heeft gedaan. Dat geeft ook het liegen over het hacken aan. Sorry, maar dat is wel een zeer onwaarschijnlijk verhaal. Als die man daar achter was gekomen en kwaad had gewild, dan gaat hij geen escortmailtje in zijn mailbox plaatsen met de gok dat jij dat misschien wel ooit zal vinden, maar neemt hij gewoon contact met jou.
Hij gaat wel door het stof voor mij, hij heeft letterlijk staan bidden en smeken, zo kapot, dat heb ik heb nog niet eerder zien doen en zou het erg knap vinden als je dat kan faken. Draagt dus weer bij aan mijn sympathie voor hem, maar leidt af van de vraag wat ik wil. Daarom mag hij de komende week niet op de bank.
Hij is een erg ongeduldig type wat snel beslissingen neemt. Dat interesseert me alleen nu even niets - hij heeft zijn keuze gemaakt en de consequentie is dat ik nu een keuze mag maken. En hoe lang ik daar over doe is zijn zaak niet. Ik denk dat hij me nu met aandacht probeert te overspoelen, maar nog even en dan werkt het tegen hem...
Ik had noooit gedacht dat ik kon zeggen dat ik enorm veel van hem houd, terwijl ik weet dat hij een vreemdganger is. Mijn wereld was altijd zwart-wit en nu wordt mij gevraagd in grijs te denken. Dat is voor mij een hele ervaring en omschakeling. Ja natuurlijk gaat hij door het stof, op zijn knieën. Dat is de enige acceptabele houding in zo'n situatie, als je nog iets wilt redden als betrapte vreemdganger.
Maar bedenk wel dat dat kapotte wellicht niet gefaked is, maar gaat over zijn betrapt zijn en niet over wat hij heeft gedaan. Dat geeft ook het liegen over het hacken aan. Sorry, maar dat is wel een zeer onwaarschijnlijk verhaal. Als die man daar achter was gekomen en kwaad had gewild, dan gaat hij geen escortmailtje in zijn mailbox plaatsen met de gok dat jij dat misschien wel ooit zal vinden, maar neemt hij gewoon contact met jou.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 28 juni 2009 11:27
Olivia,
Je bent heel erg streng voor jezelf. Je oordeel over dat je er 'nog' niet uit bent, plus en min lijstjes, voorwaardenlijsten. Je 'moet' nogal wat van jezelf.
Binnen een relatie heb je de plicht om naast voor jezelf, ook liefdevol zorgzaam te zijn voor de ander. Hij heeft dit ernstig verzaakt. Als je nu ook stopt liefdevol zorgzaam te zijn voor jezelf dan ben je een sitting duck voor een hele stortvloed van ellende.
Je zegt het moeilijk te vinden om om te gaan met grijstinten. Zwart wit denken is heel overzichtelijk, het simplificeert de wereld aanzienlijk als je nooit hoeft na te denken maar gewoon in het handboek der fatsoen kunt opzoeken welke respons bij welke actie hoort. Maar het is niet meer dan een schijnveiligheid. Niet alleen omdat bijvoorbeeld 20% van de mensen vroeg of laat vreemd gaat, maar ook omdat acties nooit op zichzelf staan. Ze maken altijd deel uit van een complex aan factoren, die de ene keer verzachtend en de andere keer verzwarend werken.
Grijstinten maken het leven ingewikkelder, maar wel echter (en voor mij persoonlijk dus mooier). Als ik je postings zo lees dan heb je alles in huis om al heel snel prima om te leren gaan met grijstinten.
Ik vind het heel erg knap dat je voet bij stuk hebt gehouden over de week alleen zijn. Ik hoop dat je die week kunt benutten om zo min mogelijk te denken en zoveel mogelijk te luisteren naar je gevoel. Geen van je rationele oplossingen zal namelijk werken als hij in strijd is met de gevoelens die je diep in je hart hebt.
Je bent heel erg streng voor jezelf. Je oordeel over dat je er 'nog' niet uit bent, plus en min lijstjes, voorwaardenlijsten. Je 'moet' nogal wat van jezelf.
Binnen een relatie heb je de plicht om naast voor jezelf, ook liefdevol zorgzaam te zijn voor de ander. Hij heeft dit ernstig verzaakt. Als je nu ook stopt liefdevol zorgzaam te zijn voor jezelf dan ben je een sitting duck voor een hele stortvloed van ellende.
Je zegt het moeilijk te vinden om om te gaan met grijstinten. Zwart wit denken is heel overzichtelijk, het simplificeert de wereld aanzienlijk als je nooit hoeft na te denken maar gewoon in het handboek der fatsoen kunt opzoeken welke respons bij welke actie hoort. Maar het is niet meer dan een schijnveiligheid. Niet alleen omdat bijvoorbeeld 20% van de mensen vroeg of laat vreemd gaat, maar ook omdat acties nooit op zichzelf staan. Ze maken altijd deel uit van een complex aan factoren, die de ene keer verzachtend en de andere keer verzwarend werken.
Grijstinten maken het leven ingewikkelder, maar wel echter (en voor mij persoonlijk dus mooier). Als ik je postings zo lees dan heb je alles in huis om al heel snel prima om te leren gaan met grijstinten.
Ik vind het heel erg knap dat je voet bij stuk hebt gehouden over de week alleen zijn. Ik hoop dat je die week kunt benutten om zo min mogelijk te denken en zoveel mogelijk te luisteren naar je gevoel. Geen van je rationele oplossingen zal namelijk werken als hij in strijd is met de gevoelens die je diep in je hart hebt.
zondag 28 juni 2009 11:32
quote:elninjoo schreef op 28 juni 2009 @ 08:27:
Misschien kun je de komende jaren gebruiken om keihard aan je carriere te werken en laat je man maar gaan parttimen om voor het kind te zorgen. Dan kom jij er tenminste niet als bijstandsmoeder voor te staan op het moment dat je hem echt niet meer kunt velen en kun jij het huis betalen en moet hij op 'n klein huurflatje gaan zitten.
+ deze posting van jou:
Het enige voordeel van hem terug laten komen is dat je hem 50/50 van de babyverzorging/opvoeding in z'n maag kunt splitsen. Misschien kun je hem, door hem voor 't blok te zetten dat ie er alsnog uit gesodemieterd gaat worden, wel meer laten doen dan wat andere moeders voor elkaar krijgen.
Als je besluit na zoiets door te gaan met je relatie, dan lijkt deze manier mij niet de goede manier. Hem tot in de lengte der tijden straffen? Wat ongelooflijk kinderachtig en niet-constructief.
Als je doorgaat, moet je op een gegeven moment tegen je zelf kunnen zeggen: get over it. Op het moment dat je beseft dat je dat niet kan, dan is het misschien tijd om alsnog weg te gaan.
Maar zoals wat jij nu beschrijft.... Hoe erg ik ook zou zijn vreemdgegaan, dit zou ik niet pikken.
Het lijkt mij, dat je op den duur de draad weer op wilt pakken, back to normal. In zoverre dat mogelijk is. En dat is deze manier zeker niet.
Misschien kun je de komende jaren gebruiken om keihard aan je carriere te werken en laat je man maar gaan parttimen om voor het kind te zorgen. Dan kom jij er tenminste niet als bijstandsmoeder voor te staan op het moment dat je hem echt niet meer kunt velen en kun jij het huis betalen en moet hij op 'n klein huurflatje gaan zitten.
+ deze posting van jou:
Het enige voordeel van hem terug laten komen is dat je hem 50/50 van de babyverzorging/opvoeding in z'n maag kunt splitsen. Misschien kun je hem, door hem voor 't blok te zetten dat ie er alsnog uit gesodemieterd gaat worden, wel meer laten doen dan wat andere moeders voor elkaar krijgen.
Als je besluit na zoiets door te gaan met je relatie, dan lijkt deze manier mij niet de goede manier. Hem tot in de lengte der tijden straffen? Wat ongelooflijk kinderachtig en niet-constructief.
Als je doorgaat, moet je op een gegeven moment tegen je zelf kunnen zeggen: get over it. Op het moment dat je beseft dat je dat niet kan, dan is het misschien tijd om alsnog weg te gaan.
Maar zoals wat jij nu beschrijft.... Hoe erg ik ook zou zijn vreemdgegaan, dit zou ik niet pikken.
Het lijkt mij, dat je op den duur de draad weer op wilt pakken, back to normal. In zoverre dat mogelijk is. En dat is deze manier zeker niet.
zondag 28 juni 2009 11:43
Inhakend op de posting van Fleurte die inhaakt op Elninjo:
Zou je een dergelijke relatie willen? Dan veel je dus een vent om je heen die je alleen maar gedoogt omdat hij huishoudelijke taken verricht? Wat is dat voor een relatie? Als je zou besluiten om in je eentje verder te gaan, dan geef je jezelf namelijk ook wel een kans op nieuw geluk.
En even zakelijk: als Olivia blijft werken, carriere enzo maakt, en meneer parttimet er leuk op los mag zij bij een scheiding nog alimentatie betalen ook....
Zou je een dergelijke relatie willen? Dan veel je dus een vent om je heen die je alleen maar gedoogt omdat hij huishoudelijke taken verricht? Wat is dat voor een relatie? Als je zou besluiten om in je eentje verder te gaan, dan geef je jezelf namelijk ook wel een kans op nieuw geluk.
En even zakelijk: als Olivia blijft werken, carriere enzo maakt, en meneer parttimet er leuk op los mag zij bij een scheiding nog alimentatie betalen ook....
zondag 28 juni 2009 12:16
quote:Pilous schreef op 28 juni 2009 @ 12:08:
@muis66: Dat ligt er aan waar het kind gaat wonen en of meneer in staat is meer te werken.
Klopt, Pilous, maar de rechter kan wel bepalen dat er een zeker overgangstraject is, bijv. een x-aantal jaren omdat meneer door het parttime werken geen carriere heeft kunnen maken of uitbouwen. Dat hij dus de kans moet krijgen om weer naar fulltime te gaan enzo en dat daar een x-periode voor ingelast kan worden.
Vriendin van mij zit in een min of meer vergelijkbare situatie, ware het niet dat haar ex 20 jaar niet heeft gewerkt en de dochter inmiddels ook 20 is en dus voor zichzelf kan zorgen. Maar bij hen is bepaald dat de man 2 jaar de tijd krijgt om een baan te zoeken (kredietcrisis is meegenomen) en dat er dan nog eens 5 jaar getrapt afgebouwd wordt met de alimentatie....
@muis66: Dat ligt er aan waar het kind gaat wonen en of meneer in staat is meer te werken.
Klopt, Pilous, maar de rechter kan wel bepalen dat er een zeker overgangstraject is, bijv. een x-aantal jaren omdat meneer door het parttime werken geen carriere heeft kunnen maken of uitbouwen. Dat hij dus de kans moet krijgen om weer naar fulltime te gaan enzo en dat daar een x-periode voor ingelast kan worden.
Vriendin van mij zit in een min of meer vergelijkbare situatie, ware het niet dat haar ex 20 jaar niet heeft gewerkt en de dochter inmiddels ook 20 is en dus voor zichzelf kan zorgen. Maar bij hen is bepaald dat de man 2 jaar de tijd krijgt om een baan te zoeken (kredietcrisis is meegenomen) en dat er dan nog eens 5 jaar getrapt afgebouwd wordt met de alimentatie....
zondag 28 juni 2009 12:22
Ik vind er weinig hoop uit spreken dat man met de volgende leugen komt m.b.t. de escort. Die escort kan dus ook nog op het lijstje aangevinkt worden. (Dat het een leugen is lijkt me duidelijk, zie ook de argumentatie van Poez.)
Hij komt over als een dramaqueen, in plaats van als een man die bezorgd is om jóuw behoeften, om wat belangrijk is voor jou nu. Dat bidden en huilen, ik kan daar maar twee dingen voor bedenken: 1. hij heeft eindelijk de schrik te pakken en vind het erg dat hij betrapt is, 2. het 'charmeoffensief' is al begonnen, het lijkt een gewenste reactie te zijn.
Het kan niet van oprechte spijt dat hij het gedaan heeft zijn, want dan had jij het afgelopen half jaar wel wat aan hem gemerkt, als hij zo biddend en smekend door het leven zou gaan. Bovendien zou hij er dan mee gestopt zijn.
Wat me brengt bij het volgende punt. Kan het kloppen dat hij er mee gestopt is vóór jouw tweede zwangerschap? Of klopt dat al niet met de mailtjes die jij hebt gelezen? Met het gevoel dat jij erbij hebt? Hoe waarschijnlijk acht jij de kans dat hij hier ook weer over liegt?
Nee, ik vind weinig goeds uit zijn hele houding en woorden spreken. Het lijkt allemaal nogal om hém, om zíjn relatie te gaan. Er komt verdomd weinig binnen over JOU. Kom jij überhaupt in zijn hoofd op, op het moment dat hij in de auto zit naar die andere vrouw toe? Op het moment dat ze seks hebben? Op het moment dat hij haar zoete woordjes toefluistert? Op het moment dat hij zich laat bevredigen? Of dat hij haar eens even lekker verwent?
En als het antwoord hierop 'ja' is, is dat dan erger of minder erg dan wanneer het antwoord 'nee' is?
Ik heb weinig hoop dat deze man écht diepe intrinsieke spijt heeft. En dat vind ik heel erg voor je.
Hij komt over als een dramaqueen, in plaats van als een man die bezorgd is om jóuw behoeften, om wat belangrijk is voor jou nu. Dat bidden en huilen, ik kan daar maar twee dingen voor bedenken: 1. hij heeft eindelijk de schrik te pakken en vind het erg dat hij betrapt is, 2. het 'charmeoffensief' is al begonnen, het lijkt een gewenste reactie te zijn.
Het kan niet van oprechte spijt dat hij het gedaan heeft zijn, want dan had jij het afgelopen half jaar wel wat aan hem gemerkt, als hij zo biddend en smekend door het leven zou gaan. Bovendien zou hij er dan mee gestopt zijn.
Wat me brengt bij het volgende punt. Kan het kloppen dat hij er mee gestopt is vóór jouw tweede zwangerschap? Of klopt dat al niet met de mailtjes die jij hebt gelezen? Met het gevoel dat jij erbij hebt? Hoe waarschijnlijk acht jij de kans dat hij hier ook weer over liegt?
Nee, ik vind weinig goeds uit zijn hele houding en woorden spreken. Het lijkt allemaal nogal om hém, om zíjn relatie te gaan. Er komt verdomd weinig binnen over JOU. Kom jij überhaupt in zijn hoofd op, op het moment dat hij in de auto zit naar die andere vrouw toe? Op het moment dat ze seks hebben? Op het moment dat hij haar zoete woordjes toefluistert? Op het moment dat hij zich laat bevredigen? Of dat hij haar eens even lekker verwent?
En als het antwoord hierop 'ja' is, is dat dan erger of minder erg dan wanneer het antwoord 'nee' is?
Ik heb weinig hoop dat deze man écht diepe intrinsieke spijt heeft. En dat vind ik heel erg voor je.
zondag 28 juni 2009 12:23
Wat een goede adviezen worden er gegeven, ik hoop dat je er wat aan hebt Olivia4.
Over het wel of niet weggaan: geef jezelf inderdaad de tijd om hier over na te denken. Ik heb vroeger een relatie met een vreemdganger gehad en weet van mezelf dat ik er niet mee kan leven. Anderen kunnen het weer wel, het is dus iets puur persoonlijks waar je alleen zelf achter kan komen. Hou daarbij je gevoel goed in te gaten en gun jezelf altijd het beste. In mijn geval was het misschien niet eens dat ik niet meer met hém kon leven, maar vooral niet meer met mezelf omdat ik er een naar en achterdochtig mens van werd en grenzen voorbij ging die niet bij mij pasten.
In de twijfel of nadenk periode was de afstand heel belangrijk, omdat ik, toen we teveel op elkaars lip zaten, niet meer wist of ik voor hem zou blijven (vanwege drama's, verdriet aan zijn kant) of voor mezelf. Als de emoties van beide partners zo dicht op elkaar zitten kan het onnodig moeilijk zijn deze van elkaar te scheiden en te weten wat je zélf wil. Ook dat is weer iets persoonlijks, maar hou het, als het van toepassing is, wel in de gaten.
Misschien mosterd allemaal, maar veel sterkte, en mijn excuus voor de twijfel in het begin van dit topic.
Over het wel of niet weggaan: geef jezelf inderdaad de tijd om hier over na te denken. Ik heb vroeger een relatie met een vreemdganger gehad en weet van mezelf dat ik er niet mee kan leven. Anderen kunnen het weer wel, het is dus iets puur persoonlijks waar je alleen zelf achter kan komen. Hou daarbij je gevoel goed in te gaten en gun jezelf altijd het beste. In mijn geval was het misschien niet eens dat ik niet meer met hém kon leven, maar vooral niet meer met mezelf omdat ik er een naar en achterdochtig mens van werd en grenzen voorbij ging die niet bij mij pasten.
In de twijfel of nadenk periode was de afstand heel belangrijk, omdat ik, toen we teveel op elkaars lip zaten, niet meer wist of ik voor hem zou blijven (vanwege drama's, verdriet aan zijn kant) of voor mezelf. Als de emoties van beide partners zo dicht op elkaar zitten kan het onnodig moeilijk zijn deze van elkaar te scheiden en te weten wat je zélf wil. Ook dat is weer iets persoonlijks, maar hou het, als het van toepassing is, wel in de gaten.
Misschien mosterd allemaal, maar veel sterkte, en mijn excuus voor de twijfel in het begin van dit topic.
Elke gelijkenis met bestaande personen en gebeurtenissen berust geheel en al op toeval.
zondag 28 juni 2009 12:40
En even heel straight gezegd: Blijven is niet moeilijker dan weggaan. Het is allebei op een heel andere manier moeilijk.
Maar goed, stel dat blijven in dit geval moeilijker is voor Olivia dan gaan. Ik denk dat we dan moeten opppassen dat 'moeilijk' niet gelijk komt staan aan 'heldhaftiger'. Dan is het namelijk meer een soort verkapte propaganda aan kwetsbare vrouwen om voor de 'moeilijkste weg te gaan met als eer aan het eind van de dag een moeder Teresa te zijn.
To be honest, 'moeilijker' is in sommige gevallen ook gewoon 'dommer'. Waarom zou je het jezelf nog eens even lekker moeilijk gaan maken, als een ander je eerst al helemaal de grond in heeft getrapt? Ik vind daar behoorlijk wat ongezond masochisme in zitten.
En om helemaal eerlijk te zijn, op de rand van venijn die niet als venijn is bedoeld: ik denk dat 'moeilijk' ook wel eens uitgedeeld wordt als eretitel aan vrouwen die bij een onbetrouwbare man blijven, júist dóór vrouwen die zelf ook bij zo'n kerel blijven..... om hun eigen zelfbeeld nog wat te redden, "want hé, wij kozen met zijn allen niet voor de makkelijkste weg, dus God wat zijn we toch sterk met zijn allen."
Sterk is wat mij betreft in dit verhaal: het beste voor jezelf zorgen. Met welke keuze dat dan uiteindelijk ook is. Dat is aan Olivia. Met in het achterhoofd natuurlijk de zwaarwegende belangen van hun kindje. Maar dat staat los van een relationele beslissing.
Maar goed, stel dat blijven in dit geval moeilijker is voor Olivia dan gaan. Ik denk dat we dan moeten opppassen dat 'moeilijk' niet gelijk komt staan aan 'heldhaftiger'. Dan is het namelijk meer een soort verkapte propaganda aan kwetsbare vrouwen om voor de 'moeilijkste weg te gaan met als eer aan het eind van de dag een moeder Teresa te zijn.
To be honest, 'moeilijker' is in sommige gevallen ook gewoon 'dommer'. Waarom zou je het jezelf nog eens even lekker moeilijk gaan maken, als een ander je eerst al helemaal de grond in heeft getrapt? Ik vind daar behoorlijk wat ongezond masochisme in zitten.
En om helemaal eerlijk te zijn, op de rand van venijn die niet als venijn is bedoeld: ik denk dat 'moeilijk' ook wel eens uitgedeeld wordt als eretitel aan vrouwen die bij een onbetrouwbare man blijven, júist dóór vrouwen die zelf ook bij zo'n kerel blijven..... om hun eigen zelfbeeld nog wat te redden, "want hé, wij kozen met zijn allen niet voor de makkelijkste weg, dus God wat zijn we toch sterk met zijn allen."
Sterk is wat mij betreft in dit verhaal: het beste voor jezelf zorgen. Met welke keuze dat dan uiteindelijk ook is. Dat is aan Olivia. Met in het achterhoofd natuurlijk de zwaarwegende belangen van hun kindje. Maar dat staat los van een relationele beslissing.
zondag 28 juni 2009 12:44
Sprankelend, eleonora, wat een mooie woorden. Ik ben inderdaad altijd erg streng voor mezelf.
Ik heb echt tijd nodig om te onmtdekken wat ik wil en nodig heb. Gisteravond nog dacht ik richting blijven te gaan, vanochtend bij het wakker worden was het weggaan, maar nu neig ik alweer richting blijven.
Hij vertelde net verder over de haar man en dat hij door hem bedreigd zou zijn. Zij wist zelfs meer van hem dan zij...
Blijft nog steeds de vraag: wat kan ik nu wel en niet geloven? Zucht...
Ik heb echt tijd nodig om te onmtdekken wat ik wil en nodig heb. Gisteravond nog dacht ik richting blijven te gaan, vanochtend bij het wakker worden was het weggaan, maar nu neig ik alweer richting blijven.
Hij vertelde net verder over de haar man en dat hij door hem bedreigd zou zijn. Zij wist zelfs meer van hem dan zij...
Blijft nog steeds de vraag: wat kan ik nu wel en niet geloven? Zucht...
zondag 28 juni 2009 12:55
Olivia, weet je wat mij opvalt aan zijn gedrag nu alles is uitgekomen: het gaat alleen over hem, niet over jou. Vraagt hij zich af hoe jij je voelt? Nu ook weer met dat verhaal over de 'bedreiging' door de man van zijn neukertje. Hij is alleen met zichzelf bezig, met zijn mogelijke verlies, maar niet met jou noch jouw gevoelens. Zoals Poez en anderen hebben opgemerkt: hij heeft vooral spijt van het feit dat hij is betrapt. Ik proef in zijn houding weinig respect voor hoe jij nu om wenst te gaan met deze situatie. Hij gunt je geen rust, geen afstand. Dat geeft mij persoonlijk een nare smaak in de mond.
Denk aan jezelf meid, take care! Neem vooral de tijd. Tijd is nu je vriend.
Denk aan jezelf meid, take care! Neem vooral de tijd. Tijd is nu je vriend.
zondag 28 juni 2009 12:56
quote:Spinster schreef op 28 juni 2009 @ 12:40:
En even heel straight gezegd: Blijven is niet moeilijker dan weggaan. Het is allebei op een heel andere manier moeilijk.
Maar goed, stel dat blijven in dit geval moeilijker is voor Olivia dan gaan. Ik denk dat we dan moeten opppassen dat 'moeilijk' niet gelijk komt staan aan 'heldhaftiger'. Dan is het namelijk meer een soort verkapte propaganda aan kwetsbare vrouwen om voor de 'moeilijkste weg te gaan met als eer aan het eind van de dag een moeder Teresa te zijn.
To be honest, 'moeilijker' is in sommige gevallen ook gewoon 'dommer'. Waarom zou je het jezelf nog eens even lekker moeilijk gaan maken, als een ander je eerst al helemaal de grond in heeft getrapt? Ik vind daar behoorlijk wat ongezond masochisme in zitten.
En om helemaal eerlijk te zijn, op de rand van venijn die niet als venijn is bedoeld: ik denk dat 'moeilijk' ook wel eens uitgedeeld wordt als eretitel aan vrouwen die bij een onbetrouwbare man blijven, júist dóór vrouwen die zelf ook bij zo'n kerel blijven..... om hun eigen zelfbeeld nog wat te redden, "want hé, wij kozen met zijn allen niet voor de makkelijkste weg, dus God wat zijn we toch sterk met zijn allen."
Sterk is wat mij betreft in dit verhaal: het beste voor jezelf zorgen. Met welke keuze dat dan uiteindelijk ook is. Dat is aan Olivia. Met in het achterhoofd natuurlijk de zwaarwegende belangen van hun kindje. Maar dat staat los van een relationele beslissing.
Ik ben het nu eens helemaal niet met je eens Spinster, dat zal je niet verbazen.
Het feit dat iemand in staat is om verder te kijken dan alleen het bedrog van de partner lijkt me niet zwak te noemen. Zwak is het pas als mensen blijven om de verkeerde redenen, zoals geld, status, sociale zekerheid.
Als dat niet aan de hand is maar iemand kiest er voor om te blijven bij een partner die hem/haar bedrogen heeft dan is dat niet bedoeld om heldhaftig over te komen, want tegenover wie zou dat dan moeten zijn? Blijven wordt juist als zwak ervaren door mensen aan de zijlijn, dus heldhaftig, of een heldenstatus genereer je er al helemaal niet mee.
Als je blijft omdat je werkelijk denkt dat je liefde nog een kans heeft, óndanks de fout die de ander gemaakt heeft maakt je dat niet sterker dan iemand die kiest voor weggaan. Misschien (en hopelijk) wordt je relatie wél sterker door nogmaals voor elkaar te kiezen. Zou kunnen. Hoeft niet maar is een mogelijkheid die we hier ook regelmatig lezen.
Weggaan is uiteindelijk makkelijker dan blijven, hoewel de stap er naar toe levensgroot is, dat zal niemand ontkennen want veel mensen blijven juist omdat ze die stap niet durven nemen. Blijven bij iemand betekent dag in, dag uit weer geconfronteerd worden met wat er gebeurd is. Weggaan betekent dat je daar letterlijk en figuurlijk meer afstand van kunt nemen. In mijn optiek is dat dus zwaarder dan weggaan.
Als ik naar mezelf kijk, ik bloeide op toen ik eindelijk wegging bij mijn vreemdgaande ex. Had ik dat maar eerder gedaan. Maar ik bleef en dat viel me vele malen zwaarder dan weggaan.
Blijven was zwaar, weggaan, vergeleken daarmee, een eitje.
Maar een held, of dapper, of knap of zo wordt je niet van blijven hoor, in ieder geval niet in de ogen van mensen die aan de zijlijn toekijken. Doorgaans willen die juist dat je zo snel mogelijk weggaat en begrijpen ze niks van een keuze als bij je bedriegende geliefde blijven.
Dat zie je hier op het forum ook. Als iemand besluit te blijven dan wordt er gehamerd op de gevaren daarvan. Gaat iemand weg dan wordt er gejuigd (gejogen?).
Nee, weggaan is moeilijk, óók moeilijk, maar blijven is een heel stuk zwaarder en je liefde moet wel heel sterk zijn om daar wérkelijk (dus niet uit gemaksoverwegingen) voor te kiezen.
En even heel straight gezegd: Blijven is niet moeilijker dan weggaan. Het is allebei op een heel andere manier moeilijk.
Maar goed, stel dat blijven in dit geval moeilijker is voor Olivia dan gaan. Ik denk dat we dan moeten opppassen dat 'moeilijk' niet gelijk komt staan aan 'heldhaftiger'. Dan is het namelijk meer een soort verkapte propaganda aan kwetsbare vrouwen om voor de 'moeilijkste weg te gaan met als eer aan het eind van de dag een moeder Teresa te zijn.
To be honest, 'moeilijker' is in sommige gevallen ook gewoon 'dommer'. Waarom zou je het jezelf nog eens even lekker moeilijk gaan maken, als een ander je eerst al helemaal de grond in heeft getrapt? Ik vind daar behoorlijk wat ongezond masochisme in zitten.
En om helemaal eerlijk te zijn, op de rand van venijn die niet als venijn is bedoeld: ik denk dat 'moeilijk' ook wel eens uitgedeeld wordt als eretitel aan vrouwen die bij een onbetrouwbare man blijven, júist dóór vrouwen die zelf ook bij zo'n kerel blijven..... om hun eigen zelfbeeld nog wat te redden, "want hé, wij kozen met zijn allen niet voor de makkelijkste weg, dus God wat zijn we toch sterk met zijn allen."
Sterk is wat mij betreft in dit verhaal: het beste voor jezelf zorgen. Met welke keuze dat dan uiteindelijk ook is. Dat is aan Olivia. Met in het achterhoofd natuurlijk de zwaarwegende belangen van hun kindje. Maar dat staat los van een relationele beslissing.
Ik ben het nu eens helemaal niet met je eens Spinster, dat zal je niet verbazen.
Het feit dat iemand in staat is om verder te kijken dan alleen het bedrog van de partner lijkt me niet zwak te noemen. Zwak is het pas als mensen blijven om de verkeerde redenen, zoals geld, status, sociale zekerheid.
Als dat niet aan de hand is maar iemand kiest er voor om te blijven bij een partner die hem/haar bedrogen heeft dan is dat niet bedoeld om heldhaftig over te komen, want tegenover wie zou dat dan moeten zijn? Blijven wordt juist als zwak ervaren door mensen aan de zijlijn, dus heldhaftig, of een heldenstatus genereer je er al helemaal niet mee.
Als je blijft omdat je werkelijk denkt dat je liefde nog een kans heeft, óndanks de fout die de ander gemaakt heeft maakt je dat niet sterker dan iemand die kiest voor weggaan. Misschien (en hopelijk) wordt je relatie wél sterker door nogmaals voor elkaar te kiezen. Zou kunnen. Hoeft niet maar is een mogelijkheid die we hier ook regelmatig lezen.
Weggaan is uiteindelijk makkelijker dan blijven, hoewel de stap er naar toe levensgroot is, dat zal niemand ontkennen want veel mensen blijven juist omdat ze die stap niet durven nemen. Blijven bij iemand betekent dag in, dag uit weer geconfronteerd worden met wat er gebeurd is. Weggaan betekent dat je daar letterlijk en figuurlijk meer afstand van kunt nemen. In mijn optiek is dat dus zwaarder dan weggaan.
Als ik naar mezelf kijk, ik bloeide op toen ik eindelijk wegging bij mijn vreemdgaande ex. Had ik dat maar eerder gedaan. Maar ik bleef en dat viel me vele malen zwaarder dan weggaan.
Blijven was zwaar, weggaan, vergeleken daarmee, een eitje.
Maar een held, of dapper, of knap of zo wordt je niet van blijven hoor, in ieder geval niet in de ogen van mensen die aan de zijlijn toekijken. Doorgaans willen die juist dat je zo snel mogelijk weggaat en begrijpen ze niks van een keuze als bij je bedriegende geliefde blijven.
Dat zie je hier op het forum ook. Als iemand besluit te blijven dan wordt er gehamerd op de gevaren daarvan. Gaat iemand weg dan wordt er gejuigd (gejogen?).
Nee, weggaan is moeilijk, óók moeilijk, maar blijven is een heel stuk zwaarder en je liefde moet wel heel sterk zijn om daar wérkelijk (dus niet uit gemaksoverwegingen) voor te kiezen.
zondag 28 juni 2009 12:59
quote:Olivia4 schreef op 28 juni 2009 @ 12:44:
Sprankelend, eleonora, wat een mooie woorden. Ik ben inderdaad altijd erg streng voor mezelf.
Ik heb echt tijd nodig om te onmtdekken wat ik wil en nodig heb. Gisteravond nog dacht ik richting blijven te gaan, vanochtend bij het wakker worden was het weggaan, maar nu neig ik alweer richting blijven.
Hij vertelde net verder over de haar man en dat hij door hem bedreigd zou zijn. Zij wist zelfs meer van hem dan zij...
Blijft nog steeds de vraag: wat kan ik nu wel en niet geloven? Zucht...
Op dit moment waarschijnlijk niets. Wat je ook gaat doen, neem er je tijd voor. Neem afstand en gun jezelf die tijd en ruimte. Met een zwangerschap erbij is het al heftig genoeg. Zulke beslissingen neem je gewoonweg niet na een nacht slapen. Het heen en weer gaan zal ook nog wel een poos duren. Juist daarom is het zo belangrijk dat je de tijd neemt. Je weet het gewoonweg nog niet. En het kan nog een poos duren voor je het wel weet.
Er komen nu zoveel emoties op je af, het beste kun je die eerst laten bedaren en dat kan en zal zeker weken duren.
In ieder geval veel sterkte.
Sprankelend, eleonora, wat een mooie woorden. Ik ben inderdaad altijd erg streng voor mezelf.
Ik heb echt tijd nodig om te onmtdekken wat ik wil en nodig heb. Gisteravond nog dacht ik richting blijven te gaan, vanochtend bij het wakker worden was het weggaan, maar nu neig ik alweer richting blijven.
Hij vertelde net verder over de haar man en dat hij door hem bedreigd zou zijn. Zij wist zelfs meer van hem dan zij...
Blijft nog steeds de vraag: wat kan ik nu wel en niet geloven? Zucht...
Op dit moment waarschijnlijk niets. Wat je ook gaat doen, neem er je tijd voor. Neem afstand en gun jezelf die tijd en ruimte. Met een zwangerschap erbij is het al heftig genoeg. Zulke beslissingen neem je gewoonweg niet na een nacht slapen. Het heen en weer gaan zal ook nog wel een poos duren. Juist daarom is het zo belangrijk dat je de tijd neemt. Je weet het gewoonweg nog niet. En het kan nog een poos duren voor je het wel weet.
Er komen nu zoveel emoties op je af, het beste kun je die eerst laten bedaren en dat kan en zal zeker weken duren.
In ieder geval veel sterkte.
zondag 28 juni 2009 13:07
quote:Olivia4 schreef op 28 juni 2009 @ 12:44:
Sprankelend, eleonora, wat een mooie woorden. Ik ben inderdaad altijd erg streng voor mezelf.
Ik heb echt tijd nodig om te onmtdekken wat ik wil en nodig heb. Gisteravond nog dacht ik richting blijven te gaan, vanochtend bij het wakker worden was het weggaan, maar nu neig ik alweer richting blijven.
Hij vertelde net verder over de haar man en dat hij door hem bedreigd zou zijn. Zij wist zelfs meer van hem dan zij...
Blijft nog steeds de vraag: wat kan ik nu wel en niet geloven? Zucht...
Misschien dat je het heel raar vindt dat ik dit zeg maar volgens mij kun je dit het beste loslaten. Ik (ik spreek voor mezelf) geloofde niks meer van wat mijn ex mij vertelde toen ik er achter kwam dat hij vreemdging.
Als hij me vertelde dat hij tussen de middag twee broodjes kaas had gegeten, dan dacht ik ;'ja ja, zal wel ham zijn geweest én het telefoonnummer van de broodjeswinkelmevrouw!' Ik geloofde gewoon geen drol meer van wat hij zei.
Jij kent je man het beste en ik denk dat jij wel ziet/voelt/weet of hij liegt of niet maar omdat hij je vertrouwen zo geschaad heeft geloof je nu eigenlijk niks van wat hij zegt, óf je schiet in de modus van de damage control en wíl je hem dolgraag geloven.
Daar heb je dus ál die tijd voor nodig. Om daar voor jezelf uit te gaan komen. Of je al dan niet voldoende 'geloof' hebt nog in hem en in jullie samen. Op dit moment jojo je nog alle kanten op, het is het ene moment dit en het andere moment dat. Het ene moment zie je hem als de man tegen wie je ja zei nog maar kort geleden, het andere moment zie je hem als één grote, liegende, bonk testosteron.
Er komt heus een antwoord voor je, maar dat kan nog wel even duren. Hoe erg ik het ook voor je vind.
Sprankelend, eleonora, wat een mooie woorden. Ik ben inderdaad altijd erg streng voor mezelf.
Ik heb echt tijd nodig om te onmtdekken wat ik wil en nodig heb. Gisteravond nog dacht ik richting blijven te gaan, vanochtend bij het wakker worden was het weggaan, maar nu neig ik alweer richting blijven.
Hij vertelde net verder over de haar man en dat hij door hem bedreigd zou zijn. Zij wist zelfs meer van hem dan zij...
Blijft nog steeds de vraag: wat kan ik nu wel en niet geloven? Zucht...
Misschien dat je het heel raar vindt dat ik dit zeg maar volgens mij kun je dit het beste loslaten. Ik (ik spreek voor mezelf) geloofde niks meer van wat mijn ex mij vertelde toen ik er achter kwam dat hij vreemdging.
Als hij me vertelde dat hij tussen de middag twee broodjes kaas had gegeten, dan dacht ik ;'ja ja, zal wel ham zijn geweest én het telefoonnummer van de broodjeswinkelmevrouw!' Ik geloofde gewoon geen drol meer van wat hij zei.
Jij kent je man het beste en ik denk dat jij wel ziet/voelt/weet of hij liegt of niet maar omdat hij je vertrouwen zo geschaad heeft geloof je nu eigenlijk niks van wat hij zegt, óf je schiet in de modus van de damage control en wíl je hem dolgraag geloven.
Daar heb je dus ál die tijd voor nodig. Om daar voor jezelf uit te gaan komen. Of je al dan niet voldoende 'geloof' hebt nog in hem en in jullie samen. Op dit moment jojo je nog alle kanten op, het is het ene moment dit en het andere moment dat. Het ene moment zie je hem als de man tegen wie je ja zei nog maar kort geleden, het andere moment zie je hem als één grote, liegende, bonk testosteron.
Er komt heus een antwoord voor je, maar dat kan nog wel even duren. Hoe erg ik het ook voor je vind.
zondag 28 juni 2009 13:11
Ik heb het 1 keer gedaan, ben gebleven nadat mijn (ex) vriend een slippertje gemaakt had. Omdat ik weggaan de makkelijkste weg vond en wilde leren om ermee om te gaan. Ik heb inmiddels geleerd dat IK (maar geloof dat dat voor iedereen anders is) er maar heel moeilijk mee kan leven. Niet, dus eigenlijk. Omdat het voor veel andere problemen in je (mijn) relatie zorgt.
Zoals ik er nu over denk, zou ik wrs. wel meteen een einde aan de relatie maken. Maar dat kan ik nu zeggen omdat ik het een keer geprobeerd heb...
Zoals ik er nu over denk, zou ik wrs. wel meteen een einde aan de relatie maken. Maar dat kan ik nu zeggen omdat ik het een keer geprobeerd heb...
zondag 28 juni 2009 13:19
quote:Olivia4 schreef op 28 juni 2009 @ 12:44:
Sprankelend, eleonora, wat een mooie woorden. Ik ben inderdaad altijd erg streng voor mezelf.
Ik heb echt tijd nodig om te onmtdekken wat ik wil en nodig heb. Gisteravond nog dacht ik richting blijven te gaan, vanochtend bij het wakker worden was het weggaan, maar nu neig ik alweer richting blijven.
Hij vertelde net verder over de haar man en dat hij door hem bedreigd zou zijn. Zij wist zelfs meer van hem dan zij...
Blijft nog steeds de vraag: wat kan ik nu wel en niet geloven? Zucht...
Begrijpelijk dat het zo heen en weer gaat. Toch denk ik dat dat eerste gevoel vanmorgen het meest "zuivere" gevoel is, daar zijn niet vele speculaties, verwachtingen, hoop, gepieker, dromen, pijn, afwegingen enz enz overheen gegaan. Niet om te zeggen dat ik vind dat je weg moet gaan maar ik herken het. En dat gevoel is vaak heel helder en veelzeggend.
Dat verhaal van die escort klinkt als complete bullshit. Gewoon twijfel zaaien zodat jij dat niet meer aan kunt voeren. Maar de uitleg vind ik persoonlijk nogal mager.
En het is interessant om te zien hoe het uit zou maken wanneer hij hiermee gestopt is. Alsof zijn morele besef toch nog groot is. Dat je dat in je man nog mag zien (en wil zien, ook begrijpelijk). Maar ook dit is afleiding. Als je weggaat als hij gewoon door is gegaan met de affaire terwijl jij zwanger was de tweede keer, nog met haar in bed lag op de vooravond van jullie bruiloft enz., en hij iig twijfel kan zaaien in dat beeld, dan ontneemt jou dat de kracht om een keuze te maken. Is heel gek in feite maar zo werkt het en ik kan het niet goed uitleggen merk ik. Voordat dit gebeurde was jouw gedachte over vreemdgaan: hij hoeft het maar 1 keer te doen en dan schop ik hem eruit. Toch?
En nu is hij niet 1 keer vreemdgegaan maar vele keren maar het is misschien minder zwart dan het eerste scenario dat je in je hoofd had gisteren. En dan lijkt het minder erg. Terwijl het nog steeds rampzalig is. Veel rampzaliger dan 1 keer vanwege alle leugens en het gemanipuleer en dat je echt bedonderd bent, valse schijn op je bruiloft. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel want ik leg het verdomd slecht uit .
Fijn iig dat hij niet op de bank slaapt. En ik kan zeggen: wees niet zo streng voor jezelf, maar ik herken het, is niet iets wat je even uitschakelt. Wat je wel kunt doen is jezelf beloven tijd te nemen, heel goed naar je gevoel te luisteren en als dat niet duidelijk is, weer een stap terug te doen uit de situatie om tot een punt te komen waarop je het wel weet. Dwing jezelf zo min mogelijk. Je bent onderuit geschopt, je hebt tijd nodig om rustig op te krabbelen en je richting te bepalen. Dat hoeft niet nu vandaag. Vandaag is er om goed voor jezelf en je baby te zorgen. Hou goed rekening met jezelf en je kindje en je grenzen. En terwijl je het rustig aandoet, komen er ook antwoorden. Daar hoef je niet achteraan te jagen .
Dikke .
Sprankelend, eleonora, wat een mooie woorden. Ik ben inderdaad altijd erg streng voor mezelf.
Ik heb echt tijd nodig om te onmtdekken wat ik wil en nodig heb. Gisteravond nog dacht ik richting blijven te gaan, vanochtend bij het wakker worden was het weggaan, maar nu neig ik alweer richting blijven.
Hij vertelde net verder over de haar man en dat hij door hem bedreigd zou zijn. Zij wist zelfs meer van hem dan zij...
Blijft nog steeds de vraag: wat kan ik nu wel en niet geloven? Zucht...
Begrijpelijk dat het zo heen en weer gaat. Toch denk ik dat dat eerste gevoel vanmorgen het meest "zuivere" gevoel is, daar zijn niet vele speculaties, verwachtingen, hoop, gepieker, dromen, pijn, afwegingen enz enz overheen gegaan. Niet om te zeggen dat ik vind dat je weg moet gaan maar ik herken het. En dat gevoel is vaak heel helder en veelzeggend.
Dat verhaal van die escort klinkt als complete bullshit. Gewoon twijfel zaaien zodat jij dat niet meer aan kunt voeren. Maar de uitleg vind ik persoonlijk nogal mager.
En het is interessant om te zien hoe het uit zou maken wanneer hij hiermee gestopt is. Alsof zijn morele besef toch nog groot is. Dat je dat in je man nog mag zien (en wil zien, ook begrijpelijk). Maar ook dit is afleiding. Als je weggaat als hij gewoon door is gegaan met de affaire terwijl jij zwanger was de tweede keer, nog met haar in bed lag op de vooravond van jullie bruiloft enz., en hij iig twijfel kan zaaien in dat beeld, dan ontneemt jou dat de kracht om een keuze te maken. Is heel gek in feite maar zo werkt het en ik kan het niet goed uitleggen merk ik. Voordat dit gebeurde was jouw gedachte over vreemdgaan: hij hoeft het maar 1 keer te doen en dan schop ik hem eruit. Toch?
En nu is hij niet 1 keer vreemdgegaan maar vele keren maar het is misschien minder zwart dan het eerste scenario dat je in je hoofd had gisteren. En dan lijkt het minder erg. Terwijl het nog steeds rampzalig is. Veel rampzaliger dan 1 keer vanwege alle leugens en het gemanipuleer en dat je echt bedonderd bent, valse schijn op je bruiloft. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel want ik leg het verdomd slecht uit .
Fijn iig dat hij niet op de bank slaapt. En ik kan zeggen: wees niet zo streng voor jezelf, maar ik herken het, is niet iets wat je even uitschakelt. Wat je wel kunt doen is jezelf beloven tijd te nemen, heel goed naar je gevoel te luisteren en als dat niet duidelijk is, weer een stap terug te doen uit de situatie om tot een punt te komen waarop je het wel weet. Dwing jezelf zo min mogelijk. Je bent onderuit geschopt, je hebt tijd nodig om rustig op te krabbelen en je richting te bepalen. Dat hoeft niet nu vandaag. Vandaag is er om goed voor jezelf en je baby te zorgen. Hou goed rekening met jezelf en je kindje en je grenzen. En terwijl je het rustig aandoet, komen er ook antwoorden. Daar hoef je niet achteraan te jagen .
Dikke .
zondag 28 juni 2009 13:28
En wat betreft moeilijk, het lijken me allebei moeilijke keuzes. Ik denk alleen dat je je instinct om te redden wat er te redden valtt binnen je relatie, niet kunt vertrouwen. Dat gaat voorbij aan ratio en daar worden dan plots gevoelsmatig dingen ontkend. Beide niet ok. Maar wel heel begrijpelijk.
Aan de andere kant, je krijgt nooit garanties. Je hebt niet de garantie wanneer je weggaat dat hij gewoon een lul is en een vreemdganger zal blijven. Misschien had het wel gered kunnen worden. En je hebt niet de garantie wanneer je blijft, dat hij oprecht spijt heeft en het nooit meer zal doen.
Ik denk dat het enige wat je kunt doen, is afwegen wat je zelf echt wil. Dan ben je ook niet zo afhankelijk van de ander zijn gedrag. Dan hou je het bij jezelf. En dan dat instinct zijn rechtmatige plek geven maar ook je ratio, je gevoel, je integriteit, je grenzen.
Aan de andere kant, je krijgt nooit garanties. Je hebt niet de garantie wanneer je weggaat dat hij gewoon een lul is en een vreemdganger zal blijven. Misschien had het wel gered kunnen worden. En je hebt niet de garantie wanneer je blijft, dat hij oprecht spijt heeft en het nooit meer zal doen.
Ik denk dat het enige wat je kunt doen, is afwegen wat je zelf echt wil. Dan ben je ook niet zo afhankelijk van de ander zijn gedrag. Dan hou je het bij jezelf. En dan dat instinct zijn rechtmatige plek geven maar ook je ratio, je gevoel, je integriteit, je grenzen.
zondag 28 juni 2009 13:32
quote:Olivia4 schreef op 27 juni 2009 @ 23:42:
Escort is nog een vaag verhaal wat ik verder moet uitspitten. Hij ontkent en geeft aan dat hij er niets van weet. Ik zal hem later met de exacte inhoud van de mail confronteren. Vooralsnog houdt hij het op haar man die al eens ontdekte dat er wat speelde en die de boel gehackt heeft. Ik weet het nog niet.
Dit is echt een flut excuus en hier zou ik weinig van geloven. Wat voor baat zou haar man hebben bij het "hacken" van een msn gesprek tussen jouw man en die vrouw? Hoe had die man dat überhaupt moeten doen? Als die bestanden jouw computer op komen kan "de man van" daar alleen iets aan veranderen als hij toegang heeft tot jouw computer. De andere mogelijkheid zou zijn dat "de man van" met jouw man heeft gechat, terwijl hij zich voordeed als zijn vrouw, en er toen over escorts is gepraat.
Dat lijkt me allebei ontzettend onwaarschijnlijk.
Ik weet niet of hij liegt over dat hij wel of niet naar zo'n escort is geweest, maar dat "de man van" dit gehackt zou hebben en het daarom op jullie computer staat... dat lijkt me vrij onmogelijk.
Escort is nog een vaag verhaal wat ik verder moet uitspitten. Hij ontkent en geeft aan dat hij er niets van weet. Ik zal hem later met de exacte inhoud van de mail confronteren. Vooralsnog houdt hij het op haar man die al eens ontdekte dat er wat speelde en die de boel gehackt heeft. Ik weet het nog niet.
Dit is echt een flut excuus en hier zou ik weinig van geloven. Wat voor baat zou haar man hebben bij het "hacken" van een msn gesprek tussen jouw man en die vrouw? Hoe had die man dat überhaupt moeten doen? Als die bestanden jouw computer op komen kan "de man van" daar alleen iets aan veranderen als hij toegang heeft tot jouw computer. De andere mogelijkheid zou zijn dat "de man van" met jouw man heeft gechat, terwijl hij zich voordeed als zijn vrouw, en er toen over escorts is gepraat.
Dat lijkt me allebei ontzettend onwaarschijnlijk.
Ik weet niet of hij liegt over dat hij wel of niet naar zo'n escort is geweest, maar dat "de man van" dit gehackt zou hebben en het daarom op jullie computer staat... dat lijkt me vrij onmogelijk.
zondag 28 juni 2009 13:36
Ik neem maar weer even mijn eigen situatie als voorbeeld, maar als mijn man was begonnen met lulkoek excuses te zoeken in plaats van open zijn fouten toe te geven, dan waren we nu niet meer bij elkaar geweest.
Hacken? Bedreigingen? Ik ben het met de posters eens die stellen dat hij wel heel erg zijn eigen hachje aan het redden is en geen enkel oog heeft voor jouw behoeften op dit moment.
Dat is logisch, want hij heeft heel wat te verliezen (status, gezichtsverlies, etc). Maar ik vind het niet echt veel belovend voor de toekomst.
Het advies om dicht bij jezelf te blijven is denk ik het beste. Laat hem maar kletsen, neem iets afstand en kijk dan nog eens naar wie je voor je ziet.
Hacken? Bedreigingen? Ik ben het met de posters eens die stellen dat hij wel heel erg zijn eigen hachje aan het redden is en geen enkel oog heeft voor jouw behoeften op dit moment.
Dat is logisch, want hij heeft heel wat te verliezen (status, gezichtsverlies, etc). Maar ik vind het niet echt veel belovend voor de toekomst.
Het advies om dicht bij jezelf te blijven is denk ik het beste. Laat hem maar kletsen, neem iets afstand en kijk dan nog eens naar wie je voor je ziet.
zondag 28 juni 2009 13:40
quote:fleurtje schreef op 27 juni 2009 @ 21:13:
RG, ik weet niet of ze daar goed aan zou aan. Maar als ik voor mezelf spreek: ik zou er goed aan doen. Ik zou het hem vergeven. Op den duur. Ik zou wat we hebben te belangrijk vinden om te laten gaan. Ja, híj heeft dat risico genomen, maar ik hoef dan nog niet diegene te zijn die dat doorzet.Oke dus jij accepteert alles. Ja dat is een ander verhaal!
RG, ik weet niet of ze daar goed aan zou aan. Maar als ik voor mezelf spreek: ik zou er goed aan doen. Ik zou het hem vergeven. Op den duur. Ik zou wat we hebben te belangrijk vinden om te laten gaan. Ja, híj heeft dat risico genomen, maar ik hoef dan nog niet diegene te zijn die dat doorzet.Oke dus jij accepteert alles. Ja dat is een ander verhaal!
