Relaties
alle pijlers
Niet te geloven - nét getrouwd, zwanger en hij gaat vreemd!
vrijdag 26 juni 2009 23:22
Tja, en nu overkomt het ondenkbare mij dus. Expres langer gewacht met zwanger worden (ben 34) omdat ik graag een stabiele gezinssituatie wilde. Nog geen maand geleden getrouwd en nu kom ik er dus net achter dat mijn kersverse man al een half jaar een relatie/neukertje erbij heeft!
Van de ene op de andere dag ziet mijn toekomst er totaal anders uit. Van een knus gezinnetje naar een alleenstaande moeder...
Volgens mij is hij vannacht bij haar (hij ging stappen met een vriend) en morgen zal ik hem dus hiermee confronteren. Het moeilijkste zal zijn om me aan mijn standpunt van de scheiding te houden, ik weet dat hij met puppy ogen om vergeving zal vragen, danwel ontkennen...
Wish me luck...
Van de ene op de andere dag ziet mijn toekomst er totaal anders uit. Van een knus gezinnetje naar een alleenstaande moeder...
Volgens mij is hij vannacht bij haar (hij ging stappen met een vriend) en morgen zal ik hem dus hiermee confronteren. Het moeilijkste zal zijn om me aan mijn standpunt van de scheiding te houden, ik weet dat hij met puppy ogen om vergeving zal vragen, danwel ontkennen...
Wish me luck...
zondag 28 juni 2009 13:52
Olivia
Waarom zou je op dit moment iets willen geloven? Geloven geeft, als ik je woorden zo lees, richting aan wat je vindt dat je behoort te voelen (en als gevolg dus behoort te kiezen).
Geloven heeft richting verleden uiteindelijk veel minder zin dan je op dit moment hoopt. De verschrikkelijke optelsom maakt dat het verleden kut is. Dat kun je dus zonder zorgen geloven. Of het nou kut was, of kutterdankut maakt niets uit. Hij heeft je vertrouwen verspeeld, dus zelfs bij de 'lichtste' vorm van bedrog die je je voor kunt stellen zal er altijd de vraag blijven of er niet tòch...
Dan heb ik het wel over alleen de situatie met de buitenechtelijke dame, en niet met de escort. Voor mij zijn dat twee verschillende sporen, twee verschillende screw ups.
Gun het jezelf dat je richting mag geven aan je acties op basis van wat je voelt in plaats van wat je weet.
Als je bij hem wil blijven gun het jezelf dan om dit te doen omdat dat nou eenmaal is wat je diep in je hart graag wilt. Wees niet boos op jezelf of zwaar in je argumentatie dat blijven zwak is.
Als je weg wilt gaan, gun het jezelf dan om te vertrekken met onafgemaakte verhalen van zijn kant, dingen die hij nog per se wil toelichten en open eindes, gewoon omdat al die dingen er niet meer toe doen als je hart niet meer wil.
Blijven zoeken naar een waarheid die je door zijn toedoen nooit meer als onomstotelijke waarheid aan zult nemen is jezelf pesten.
Het voornaamste geloof dat je zult moeten hebben is geloof in de toekomst. Geloof in de toekomst op basis van feiten kan alleen in situaties waarin die feiten nooit gecompromitteerd zijn. Dat is een heel erg 'witte' situatie, ergo, een situatie die niet vaak voor komt. Geloof zònder historie van feiten is dus geen rationeel verhaal. Daar kan je jezelf niet met denken naartoe brengen, daar zul je jezelf naartoe moeten voelen.
Pas als je weet waar je gevoel ligt, kun je rationeel beslissen of je je hart wilt volgen of niet.
Waarom zou je op dit moment iets willen geloven? Geloven geeft, als ik je woorden zo lees, richting aan wat je vindt dat je behoort te voelen (en als gevolg dus behoort te kiezen).
Geloven heeft richting verleden uiteindelijk veel minder zin dan je op dit moment hoopt. De verschrikkelijke optelsom maakt dat het verleden kut is. Dat kun je dus zonder zorgen geloven. Of het nou kut was, of kutterdankut maakt niets uit. Hij heeft je vertrouwen verspeeld, dus zelfs bij de 'lichtste' vorm van bedrog die je je voor kunt stellen zal er altijd de vraag blijven of er niet tòch...
Dan heb ik het wel over alleen de situatie met de buitenechtelijke dame, en niet met de escort. Voor mij zijn dat twee verschillende sporen, twee verschillende screw ups.
Gun het jezelf dat je richting mag geven aan je acties op basis van wat je voelt in plaats van wat je weet.
Als je bij hem wil blijven gun het jezelf dan om dit te doen omdat dat nou eenmaal is wat je diep in je hart graag wilt. Wees niet boos op jezelf of zwaar in je argumentatie dat blijven zwak is.
Als je weg wilt gaan, gun het jezelf dan om te vertrekken met onafgemaakte verhalen van zijn kant, dingen die hij nog per se wil toelichten en open eindes, gewoon omdat al die dingen er niet meer toe doen als je hart niet meer wil.
Blijven zoeken naar een waarheid die je door zijn toedoen nooit meer als onomstotelijke waarheid aan zult nemen is jezelf pesten.
Het voornaamste geloof dat je zult moeten hebben is geloof in de toekomst. Geloof in de toekomst op basis van feiten kan alleen in situaties waarin die feiten nooit gecompromitteerd zijn. Dat is een heel erg 'witte' situatie, ergo, een situatie die niet vaak voor komt. Geloof zònder historie van feiten is dus geen rationeel verhaal. Daar kan je jezelf niet met denken naartoe brengen, daar zul je jezelf naartoe moeten voelen.
Pas als je weet waar je gevoel ligt, kun je rationeel beslissen of je je hart wilt volgen of niet.
zondag 28 juni 2009 14:00
Olivia, je bent sterk als je doet waar je in gelooft.
Je hoeft nog lang geen keuze te maken, neem je tijd, dat heeft je man ook gedaan.
Nu eerst rust voor jou en je baby, rust om deze enorme schok te verwerken.
Het is heel begrijpelijk als je nog verliefde gevoelens voor hem hebt, houden van houdt niet in een klap op. Jij kent ook de leuke lieve kant van jouw man, die wij hier niet kennen. Daarom ben je met hem getrouwd en wilde je een kind samen.
Wij zien hier alleen zijn lieg- en bedriegkant. Die kant van hem ken jij nog maar net, wilde je liever niet kennen, probeer je misschien nog weg te redeneren. Stukje bij beetje zul je die kant van hem onder ogen moeten zien. En veel belangrijker nog, die zal hij zelf onder ogen moeten zien. Zo lang hij liegt durft hij die kant niet onder ogen te zien en zal hij er ook niet aan kunnen werken.
Veel sterkte Olivia, zorg heel goed voor jezelf.
Je hoeft nog lang geen keuze te maken, neem je tijd, dat heeft je man ook gedaan.
Nu eerst rust voor jou en je baby, rust om deze enorme schok te verwerken.
Het is heel begrijpelijk als je nog verliefde gevoelens voor hem hebt, houden van houdt niet in een klap op. Jij kent ook de leuke lieve kant van jouw man, die wij hier niet kennen. Daarom ben je met hem getrouwd en wilde je een kind samen.
Wij zien hier alleen zijn lieg- en bedriegkant. Die kant van hem ken jij nog maar net, wilde je liever niet kennen, probeer je misschien nog weg te redeneren. Stukje bij beetje zul je die kant van hem onder ogen moeten zien. En veel belangrijker nog, die zal hij zelf onder ogen moeten zien. Zo lang hij liegt durft hij die kant niet onder ogen te zien en zal hij er ook niet aan kunnen werken.
Veel sterkte Olivia, zorg heel goed voor jezelf.
zondag 28 juni 2009 14:05
quote:eleonora schreef op 28 juni 2009 @ 12:56:
[...]Hi Leo,
Ik vind het ook absoluut niet zwak om verder te kijken dan iemands bedrog. Als dat zo over is gekomen uit mijn post, dan is dat jammer want dat bedoelde ik niet.
Ik vind juist dat beide keuzes sterk kunnen zijn en dat beide keuzes moeilijk zijn en dat er voor beide keuzes wat te zeggen is en dat het geheel aan Olivia is om te bepalen wat voor haar werkt.
Echter ik proefde een beetje de sfeer dat 'moeilijk' als 'heldhaftig' werd gezien en dat wilde ik wel even heel hard weerleggen. Moeilijk kán heldhaftig zijn, maar is in sommige gevallen ook dom, m.i.
Ik vind het bijvoorbeeld dom om voor een moeilijkere weg te gaan als de kans op succes erg klein is. Die kans op succes hangt voor mij o.a. heel erg sterk samen met de mate van spijt, de duur van de affaire en hoe hij omgaat met de situatie als de boel aan het licht is gekomen.
Omdat ik bij alle drie van deze factoren een dikke MIN zou invullen bij de man van Olivia, zou ik haar persoonlijk niet durven adviseren het met deze man nog eens te proberen.
Maar: het is natuurlijk niet aan mij, het is aan Olivia. En ik vind dat zij het heel goed doet. Ze neemt nu tijd voor zichzelf om zich te bezinnen en dat is denk ik al een grote stap. Wat er ook daarna besloten wordt.
Ik ben het met je eens dat blijven heel moeilijk kan zijn, zoals jouw verhaal ook wel ondersteunt. Echter, ik kan van de andere kant vertellen dat weggaan óók héél moeilijk kan zijn. Door weg te gaan geef je namelijk definitief al je dromen, je verlangens en je toekomstbeeld met je droomman (dacht je) op. Ohhh en óf dat moeilijk is!
Kortom, ook dit ligt denk ik niet zo zwart-wit. Gaan of blijven, het ís allebei moeilijk, het kán allebei heldhaftig zijn en alles valt of staat bij hoe 'erg' situatie is, hoe sterk de relatie is, wat je karakter is, hoeveel steun je ontvangt, wat je wilt met je toekomst etc. etc.
[...]Hi Leo,
Ik vind het ook absoluut niet zwak om verder te kijken dan iemands bedrog. Als dat zo over is gekomen uit mijn post, dan is dat jammer want dat bedoelde ik niet.
Ik vind juist dat beide keuzes sterk kunnen zijn en dat beide keuzes moeilijk zijn en dat er voor beide keuzes wat te zeggen is en dat het geheel aan Olivia is om te bepalen wat voor haar werkt.
Echter ik proefde een beetje de sfeer dat 'moeilijk' als 'heldhaftig' werd gezien en dat wilde ik wel even heel hard weerleggen. Moeilijk kán heldhaftig zijn, maar is in sommige gevallen ook dom, m.i.
Ik vind het bijvoorbeeld dom om voor een moeilijkere weg te gaan als de kans op succes erg klein is. Die kans op succes hangt voor mij o.a. heel erg sterk samen met de mate van spijt, de duur van de affaire en hoe hij omgaat met de situatie als de boel aan het licht is gekomen.
Omdat ik bij alle drie van deze factoren een dikke MIN zou invullen bij de man van Olivia, zou ik haar persoonlijk niet durven adviseren het met deze man nog eens te proberen.
Maar: het is natuurlijk niet aan mij, het is aan Olivia. En ik vind dat zij het heel goed doet. Ze neemt nu tijd voor zichzelf om zich te bezinnen en dat is denk ik al een grote stap. Wat er ook daarna besloten wordt.
Ik ben het met je eens dat blijven heel moeilijk kan zijn, zoals jouw verhaal ook wel ondersteunt. Echter, ik kan van de andere kant vertellen dat weggaan óók héél moeilijk kan zijn. Door weg te gaan geef je namelijk definitief al je dromen, je verlangens en je toekomstbeeld met je droomman (dacht je) op. Ohhh en óf dat moeilijk is!
Kortom, ook dit ligt denk ik niet zo zwart-wit. Gaan of blijven, het ís allebei moeilijk, het kán allebei heldhaftig zijn en alles valt of staat bij hoe 'erg' situatie is, hoe sterk de relatie is, wat je karakter is, hoeveel steun je ontvangt, wat je wilt met je toekomst etc. etc.
zondag 28 juni 2009 14:06
Toen ik 14 weken zwanger was (na 16 maanden proberen) bleek mijn vriend een verhouding te hebben met mijn beste vriendin. Dit duurde al zo'n maand of vijf.
Haar vriend belde mij om dit te vertellen. Ik kon het niet geloven. Wílde het niet geloven. Hoe kon hij dit doen in deze fase van ons leven.
Hij besloot er voor te willen vechten, een gezin te vormen. Drie weken later kwam hij op een ander besluit.
Ik kreeg een telefoontje toen ik aan de andere kant van de oceaan zat met de mededeling dat mijn spullen bij mijn ouders stonden en ik niet meer terug hoefde te komen.
Ik was perplex. Mijn moeder heeft me opgehaald op Schiphol en ik ben met haar mee naar huis gegaan.
Een paar dagen later stond ik bij hem op de stoep. Ik wilde praten. De sloten waren vervangen en hij was niet van plan met mij in gesprek te gaan.
Mijn zwangerschap heb ik bij mijn ouders gewoond. Een urgentie kreeg ik niet.
Toen ik een maand of acht was, stond hij bij mijn ouders op de stoep. Huilend. Hij wilde verder met mij, met ons.
Ik ben bij mijn ouders gebleven tot na de bevalling en toen mijn Zoon een week of vijf was ben ik weer bij hem ingetrokken. Met als voorwaarde dat we in relatietherapie zouden gaan.
Een maand of negen verder bleek hij weer een verhouding te hebben, met een andere viendin van me.
Ik heb nog een maand of 7 doorgeknokt, al die tijd zaten we nog in therapie, maar toen was het op.
Ik was op. Ik wilde mijn eigen leven, niet steeds afhankelijk zijn van zijn getwijfel. Hij was mijn vertrouwen niet meer waard.
Tot op de dag van vandaag heb ik nog geen seconde spijt gehad dat ik naar hem terug ben gegaan. Ik kan mezelf recht in de ogen aankijken en zeggen dat ík er alles aan gedaan heb om mijn Zoon in een gezin op te laten groeien. Zoon heeft een goede band met zijn vader en ziet hem zeer regelmatig.
Ik wil niet zeggen dat jij moet doen wat ik heb gedaan Olivia, ook niet dat als je wel besluit met hem door te gaan, hij je weer zal bedriegen.
Maar wel dat het heel veel kracht kost om je wantrouwen te overwinnen. En ondanks dat hij mijn opnieuw gegeven vertrouwen weer geschonden had, ben ik trots op de kracht die ik bezit.
Ik weet zo goed hoe jij je voelt. En de pijn blijft altijd, maar de scherpe kantjes gaan er echt af. Ooit.
Haar vriend belde mij om dit te vertellen. Ik kon het niet geloven. Wílde het niet geloven. Hoe kon hij dit doen in deze fase van ons leven.
Hij besloot er voor te willen vechten, een gezin te vormen. Drie weken later kwam hij op een ander besluit.
Ik kreeg een telefoontje toen ik aan de andere kant van de oceaan zat met de mededeling dat mijn spullen bij mijn ouders stonden en ik niet meer terug hoefde te komen.
Ik was perplex. Mijn moeder heeft me opgehaald op Schiphol en ik ben met haar mee naar huis gegaan.
Een paar dagen later stond ik bij hem op de stoep. Ik wilde praten. De sloten waren vervangen en hij was niet van plan met mij in gesprek te gaan.
Mijn zwangerschap heb ik bij mijn ouders gewoond. Een urgentie kreeg ik niet.
Toen ik een maand of acht was, stond hij bij mijn ouders op de stoep. Huilend. Hij wilde verder met mij, met ons.
Ik ben bij mijn ouders gebleven tot na de bevalling en toen mijn Zoon een week of vijf was ben ik weer bij hem ingetrokken. Met als voorwaarde dat we in relatietherapie zouden gaan.
Een maand of negen verder bleek hij weer een verhouding te hebben, met een andere viendin van me.
Ik heb nog een maand of 7 doorgeknokt, al die tijd zaten we nog in therapie, maar toen was het op.
Ik was op. Ik wilde mijn eigen leven, niet steeds afhankelijk zijn van zijn getwijfel. Hij was mijn vertrouwen niet meer waard.
Tot op de dag van vandaag heb ik nog geen seconde spijt gehad dat ik naar hem terug ben gegaan. Ik kan mezelf recht in de ogen aankijken en zeggen dat ík er alles aan gedaan heb om mijn Zoon in een gezin op te laten groeien. Zoon heeft een goede band met zijn vader en ziet hem zeer regelmatig.
Ik wil niet zeggen dat jij moet doen wat ik heb gedaan Olivia, ook niet dat als je wel besluit met hem door te gaan, hij je weer zal bedriegen.
Maar wel dat het heel veel kracht kost om je wantrouwen te overwinnen. En ondanks dat hij mijn opnieuw gegeven vertrouwen weer geschonden had, ben ik trots op de kracht die ik bezit.
Ik weet zo goed hoe jij je voelt. En de pijn blijft altijd, maar de scherpe kantjes gaan er echt af. Ooit.
zondag 28 juni 2009 14:08
quote:Doriane schreef op 28 juni 2009 @ 14:00:
Olivia, je bent sterk als je doet waar je in gelooft.
Je hoeft nog lang geen keuze te maken, neem je tijd, dat heeft je man ook gedaan.
Nu eerst rust voor jou en je baby, rust om deze enorme schok te verwerken.
Het is heel begrijpelijk als je nog verliefde gevoelens voor hem hebt, houden van houdt niet in een klap op. Jij kent ook de leuke lieve kant van jouw man, die wij hier niet kennen. Daarom ben je met hem getrouwd en wilde je een kind samen.
Wij zien hier alleen zijn lieg- en bedriegkant. Die kant van hem ken jij nog maar net, wilde je liever niet kennen, probeer je misschien nog weg te redeneren. Stukje bij beetje zul je die kant van hem onder ogen moeten zien. En veel belangrijker nog, die zal hij zelf onder ogen moeten zien. Zo lang hij liegt durft hij die kant niet onder ogen te zien en zal hij er ook niet aan kunnen werken.
Veel sterkte Olivia, zorg heel goed voor jezelf.Mooie woorden dit. Daar wil ik me verder bij aan sluiten!
Olivia, je bent sterk als je doet waar je in gelooft.
Je hoeft nog lang geen keuze te maken, neem je tijd, dat heeft je man ook gedaan.
Nu eerst rust voor jou en je baby, rust om deze enorme schok te verwerken.
Het is heel begrijpelijk als je nog verliefde gevoelens voor hem hebt, houden van houdt niet in een klap op. Jij kent ook de leuke lieve kant van jouw man, die wij hier niet kennen. Daarom ben je met hem getrouwd en wilde je een kind samen.
Wij zien hier alleen zijn lieg- en bedriegkant. Die kant van hem ken jij nog maar net, wilde je liever niet kennen, probeer je misschien nog weg te redeneren. Stukje bij beetje zul je die kant van hem onder ogen moeten zien. En veel belangrijker nog, die zal hij zelf onder ogen moeten zien. Zo lang hij liegt durft hij die kant niet onder ogen te zien en zal hij er ook niet aan kunnen werken.
Veel sterkte Olivia, zorg heel goed voor jezelf.Mooie woorden dit. Daar wil ik me verder bij aan sluiten!
zondag 28 juni 2009 14:18
Ok ik begrijp wat je bedoelt Spinster.
Zelf had ik niet het gevoel dat er over 'blijven is heldhaftig' werd geschreven. Volgens mij werd er ruimte voor beide mogelijkheden opengelaten door een aantal mensen. Het is heel makkelijk om te roepen dat je weg moet gaan (wat soms inderdaad het beste is) maar zolang Olivia daar zelf nog helemaal niet uit is, wordt er ook gesproken over een doorstart maken.
Weggaan is óók moeilijk. Dat schreef ik dus ook heel duidelijk in mijn posting maar met weggaan neem je letterlijk afstand en afstand heb je niet als je blijft. En afstand zorgt ook letterlijk voor het emotioneel afstand kunnen nemen in plaats van er met je bibsen midden in blijven zitten. Je dromen zijn feitelijk ook aan gort als je bedrogen wordt en kiest voor blijven, omdat het nooit meer wordt zoals het was en zoals je voor je had gezien. De teleurstelling blijft hoe dan ook enorm, of je nou blijft of weggaat.
Om even weer geheel in topic te gaan: Afstand zou in dit geval dus best eens voor veel duidelijkheid kunnen zorgen. Ik denk alleen dat een week afstand dan niet zal voldoen, tenminste, niet als Olivia twijfels heeft. Als zij op een dag wakker wordt en denkt, ik ga weg, of ik blijf dan is het duidelijk en kan ze door. Zolang er twijfels zijn is samenleven heel erg lastig.
Vond ik tenminste.
Zelf had ik niet het gevoel dat er over 'blijven is heldhaftig' werd geschreven. Volgens mij werd er ruimte voor beide mogelijkheden opengelaten door een aantal mensen. Het is heel makkelijk om te roepen dat je weg moet gaan (wat soms inderdaad het beste is) maar zolang Olivia daar zelf nog helemaal niet uit is, wordt er ook gesproken over een doorstart maken.
Weggaan is óók moeilijk. Dat schreef ik dus ook heel duidelijk in mijn posting maar met weggaan neem je letterlijk afstand en afstand heb je niet als je blijft. En afstand zorgt ook letterlijk voor het emotioneel afstand kunnen nemen in plaats van er met je bibsen midden in blijven zitten. Je dromen zijn feitelijk ook aan gort als je bedrogen wordt en kiest voor blijven, omdat het nooit meer wordt zoals het was en zoals je voor je had gezien. De teleurstelling blijft hoe dan ook enorm, of je nou blijft of weggaat.
Om even weer geheel in topic te gaan: Afstand zou in dit geval dus best eens voor veel duidelijkheid kunnen zorgen. Ik denk alleen dat een week afstand dan niet zal voldoen, tenminste, niet als Olivia twijfels heeft. Als zij op een dag wakker wordt en denkt, ik ga weg, of ik blijf dan is het duidelijk en kan ze door. Zolang er twijfels zijn is samenleven heel erg lastig.
Vond ik tenminste.
zondag 28 juni 2009 14:22
Het vreemdgaan heb ik hem vergeven. Het enige stukje waar ik nog steeds moeite mee heb is met de enorme grauwe sluier die hij over de zwangerschap heeft gelegd. Daar zit voor mij nog heel veel pijn en schuldgevoel naar Zoon.
Weggaan is een hel, blijven is een hel. Maar als je heel goed naar je gevoel luistert, dan is de hel draagbaar. Welke van die 2 je ook kiest.
Weggaan is een hel, blijven is een hel. Maar als je heel goed naar je gevoel luistert, dan is de hel draagbaar. Welke van die 2 je ook kiest.
zondag 28 juni 2009 14:23
zondag 28 juni 2009 14:27
quote:IvyRosa schreef op 28 juni 2009 @ 14:22:
Het vreemdgaan heb ik hem vergeven. Het enige stukje waar ik nog steeds moeite mee heb is met de enorme grauwe sluier die hij over de zwangerschap heeft gelegd. Daar zit voor mij nog heel veel pijn en schuldgevoel naar Zoon.
Weggaan is een hel, blijven is een hel. Maar als je heel goed naar je gevoel luistert, dan is de hel draagbaar. Welke van die 2 je ook kiest.Wat mooi gezegd, dit laatste Ivy.
En wat een afschuwelijke gebeurtenissen. Ik ben zo blij voor je dat je nu weer 'gelukkig' bent (n hoeverre ik dat kan inschatten op basis van deze posts).
Ik begrijp dat je je zo voelt om de zwangerschap. Dat is heel verdrietig. Er ligt alleen geen enkele schuld bij jou en al helemaal niet richting je zoon. Maar goed, dat hoef ik je niet te vertellen. Je hebt het zelf al heel wijs aangepakt en verwoord (f).
Het vreemdgaan heb ik hem vergeven. Het enige stukje waar ik nog steeds moeite mee heb is met de enorme grauwe sluier die hij over de zwangerschap heeft gelegd. Daar zit voor mij nog heel veel pijn en schuldgevoel naar Zoon.
Weggaan is een hel, blijven is een hel. Maar als je heel goed naar je gevoel luistert, dan is de hel draagbaar. Welke van die 2 je ook kiest.Wat mooi gezegd, dit laatste Ivy.
En wat een afschuwelijke gebeurtenissen. Ik ben zo blij voor je dat je nu weer 'gelukkig' bent (n hoeverre ik dat kan inschatten op basis van deze posts).
Ik begrijp dat je je zo voelt om de zwangerschap. Dat is heel verdrietig. Er ligt alleen geen enkele schuld bij jou en al helemaal niet richting je zoon. Maar goed, dat hoef ik je niet te vertellen. Je hebt het zelf al heel wijs aangepakt en verwoord (f).
zondag 28 juni 2009 14:36
Spinster, ik ben gelukkig Al is het een moeilijke weg geweest om daar te komen.
En dat lag niet alleen aan ex.
Ik wéét dat ik geen schuld heb, soms voelt dat anders (maar daar ga ik nu niet op in, voegt niets toe aan Olivia's topic)
Ik denk trouwens dat lijstjes geen zin hebben. Hij heeft nl ook zijn leuke kanten, je houdt van hem. Het enige wat zin heeft is heel diep bij jezelf te rade gaan óf je hem zijn gedrag kan en wil vergeven.
En dat lag niet alleen aan ex.
Ik wéét dat ik geen schuld heb, soms voelt dat anders (maar daar ga ik nu niet op in, voegt niets toe aan Olivia's topic)
Ik denk trouwens dat lijstjes geen zin hebben. Hij heeft nl ook zijn leuke kanten, je houdt van hem. Het enige wat zin heeft is heel diep bij jezelf te rade gaan óf je hem zijn gedrag kan en wil vergeven.
zondag 28 juni 2009 14:46
quote:Olivia4 schreef op 26 juni 2009 @ 23:44:
Ik ben gvd 20 weken zwanger. Hij gaat vreemd, dus ik ga zeker niet vóór de bevalling het huis uit. En hij blijft gewoon de helft van de lasten betalen.
Ook het openen van een topic helpt me mijn gedachten te ordenen en de volgende stappen te bedenken.
Leuke tip van dat briefje - had ik ook zeker gedaan als ik niet zwanger zou zijn, maar dit is wel de vader van mijn kind waar ik de rest van mijn leven aan vast zit...Goh, ik lees hiervoor dat je al allerlei tekenen hebt gehad dat je manlief een onbetrouwbaar persoon is. Wel een beetje laat om te bedenken dat je je hele leven vastzit aan zo'n persoon. Of was de drang om te trouwen en kindjes krijgen zo groot dat je blik was vertroebeld? Niet bedoeld om je te kwetsen, maar in mijn omgeving speelt ook zo'n ramp af. Ik merk niet echt dat je er voor wil vechten en dit is weer koren op de molen van alle criticaster die roepen dat de huidige generatie veel te makkelijk gaat scheiden. Uiteraard hoef je niet alles te pikken, maar merk wel dat je je beslissing heel snel neemt.
Ik ben gvd 20 weken zwanger. Hij gaat vreemd, dus ik ga zeker niet vóór de bevalling het huis uit. En hij blijft gewoon de helft van de lasten betalen.
Ook het openen van een topic helpt me mijn gedachten te ordenen en de volgende stappen te bedenken.
Leuke tip van dat briefje - had ik ook zeker gedaan als ik niet zwanger zou zijn, maar dit is wel de vader van mijn kind waar ik de rest van mijn leven aan vast zit...Goh, ik lees hiervoor dat je al allerlei tekenen hebt gehad dat je manlief een onbetrouwbaar persoon is. Wel een beetje laat om te bedenken dat je je hele leven vastzit aan zo'n persoon. Of was de drang om te trouwen en kindjes krijgen zo groot dat je blik was vertroebeld? Niet bedoeld om je te kwetsen, maar in mijn omgeving speelt ook zo'n ramp af. Ik merk niet echt dat je er voor wil vechten en dit is weer koren op de molen van alle criticaster die roepen dat de huidige generatie veel te makkelijk gaat scheiden. Uiteraard hoef je niet alles te pikken, maar merk wel dat je je beslissing heel snel neemt.
zondag 28 juni 2009 14:53
quote:datweetjewel schreef op 28 juni 2009 @ 14:46:
[...]
Goh, ik lees hiervoor dat je al allerlei tekenen hebt gehad dat je manlief een onbetrouwbaar persoon is. Wel een beetje laat om te bedenken dat je je hele leven vastzit aan zo'n persoon. Of was de drang om te trouwen en kindjes krijgen zo groot dat je blik was vertroebeld? Niet bedoeld om je te kwetsen, maar in mijn omgeving speelt ook zo'n ramp af. Ik merk niet echt dat je er voor wil vechten en dit is weer koren op de molen van alle criticaster die roepen dat de huidige generatie veel te makkelijk gaat scheiden. Uiteraard hoef je niet alles te pikken, maar merk wel dat je je beslissing heel snel neemt.Dit vind ik geen aardige post. Het is wel degelijk kwetsend voor Olivia.
[...]
Goh, ik lees hiervoor dat je al allerlei tekenen hebt gehad dat je manlief een onbetrouwbaar persoon is. Wel een beetje laat om te bedenken dat je je hele leven vastzit aan zo'n persoon. Of was de drang om te trouwen en kindjes krijgen zo groot dat je blik was vertroebeld? Niet bedoeld om je te kwetsen, maar in mijn omgeving speelt ook zo'n ramp af. Ik merk niet echt dat je er voor wil vechten en dit is weer koren op de molen van alle criticaster die roepen dat de huidige generatie veel te makkelijk gaat scheiden. Uiteraard hoef je niet alles te pikken, maar merk wel dat je je beslissing heel snel neemt.Dit vind ik geen aardige post. Het is wel degelijk kwetsend voor Olivia.
zondag 28 juni 2009 14:58
zondag 28 juni 2009 15:03
quote:Spinster schreef op 28 juni 2009 @ 14:58:
[...]
Mee eens!
Maar denken jullie dat je zo snel al kunt bepalen of je iemand iets kunt vergeven? In mijn ervaring komt dat besef pas later, als je er rustig een tijd (weken, maanden, jaar) over na hebt kunnen denken en leeft met de gevolgen van de keuze die je hebt gemaakt. Of dat nu blijven of weggaan is, volgens mij is het lastig om nu te bepalen: ja, dat is DE beste keuze.
Ik denk dat je alleen heel dicht bij jezelf kunt blijven en je keuze in het hier en nu moet maken zonder rekening te houden met de ander. En dan kun je tot de keuze komen dat je of blijft of weggaat. Je kunt alleen doen wat je op dit moment het beste lijkt en pas later zal blijken of je vrede hebt met je keuze of dat je alsnog van gedachten veranderd.
[...]
Mee eens!
Maar denken jullie dat je zo snel al kunt bepalen of je iemand iets kunt vergeven? In mijn ervaring komt dat besef pas later, als je er rustig een tijd (weken, maanden, jaar) over na hebt kunnen denken en leeft met de gevolgen van de keuze die je hebt gemaakt. Of dat nu blijven of weggaan is, volgens mij is het lastig om nu te bepalen: ja, dat is DE beste keuze.
Ik denk dat je alleen heel dicht bij jezelf kunt blijven en je keuze in het hier en nu moet maken zonder rekening te houden met de ander. En dan kun je tot de keuze komen dat je of blijft of weggaat. Je kunt alleen doen wat je op dit moment het beste lijkt en pas later zal blijken of je vrede hebt met je keuze of dat je alsnog van gedachten veranderd.
zondag 28 juni 2009 15:15
Als je nu al weet dat vergeven je niet gaat lukken, lijkt het me zinloos om toch dat proces in te stappen.
Als je nu al weet dat je niet wil vergeven, idem.
Het is inderdaad zaak om goed in je eigen gevoel te duiken en daarin zeker geen rekening te houden met de gevoelens van een ander. Alleen je gevoel kan je de (voor nu) juiste keuze laten maken.
Zoals ik al schreef ben ik uiteindelijk alsnog bij hem weggegaan. Maar voor toen voelde die keuze goed en ik heb er nog geen dag spijt van gehad. Juist omdat het mijn keuze was, gebaseerd op mijn gevoel.
Als je nu al weet dat je niet wil vergeven, idem.
Het is inderdaad zaak om goed in je eigen gevoel te duiken en daarin zeker geen rekening te houden met de gevoelens van een ander. Alleen je gevoel kan je de (voor nu) juiste keuze laten maken.
Zoals ik al schreef ben ik uiteindelijk alsnog bij hem weggegaan. Maar voor toen voelde die keuze goed en ik heb er nog geen dag spijt van gehad. Juist omdat het mijn keuze was, gebaseerd op mijn gevoel.
zondag 28 juni 2009 15:56
quote:Esfa schreef op 28 juni 2009 @ 14:58:
Hij/zij heeft gewoon geen zin gehad om alles te lezen. Dat blijkt uit de hele post. Hij/zij is gewoon gestopt en gaan schrijven.Heb inmiddels alle posten van haar gelezen en vond haar in het begin te snel conclusies trekken. Ben nog steeds van mening dat ze te weinig heeft gedaan met d'r onderbuik gevoelens. Ik hoop dat het nog goed gaat komen, maar iets zegt me dat het een tijdje zal goed gaan en vervolgens heeft meneer weer een ander neukertje. Hij heeft al bewezen niet te kunnen leven met 1 sexpartner. Hoe gaat hij dat de rest van z'n leven volhouden?
Hij/zij heeft gewoon geen zin gehad om alles te lezen. Dat blijkt uit de hele post. Hij/zij is gewoon gestopt en gaan schrijven.Heb inmiddels alle posten van haar gelezen en vond haar in het begin te snel conclusies trekken. Ben nog steeds van mening dat ze te weinig heeft gedaan met d'r onderbuik gevoelens. Ik hoop dat het nog goed gaat komen, maar iets zegt me dat het een tijdje zal goed gaan en vervolgens heeft meneer weer een ander neukertje. Hij heeft al bewezen niet te kunnen leven met 1 sexpartner. Hoe gaat hij dat de rest van z'n leven volhouden?
zondag 28 juni 2009 17:18
quote:Olivia4 schreef op 28 juni 2009 @ 12:44:
Sprankelend, eleonora, wat een mooie woorden. Ik ben inderdaad altijd erg streng voor mezelf.
Ik heb echt tijd nodig om te onmtdekken wat ik wil en nodig heb. Gisteravond nog dacht ik richting blijven te gaan, vanochtend bij het wakker worden was het weggaan, maar nu neig ik alweer richting blijven.
Hij vertelde net verder over de haar man en dat hij door hem bedreigd zou zijn. Zij wist zelfs meer van hem dan zij...
Blijft nog steeds de vraag: wat kan ik nu wel en niet geloven? Zucht...Je kan niks geloven want hij heeft je bedrogen. Je wilt hem best geloven, maar je gevoel zegt je dat niet te doen. Je verkeert nu in een shock, en het is niet verstandig om nu al verregaande beslissingen te nemen. Het is wel belangrijk dat je je man laat weten dat je niet met je laat sollen. Stuur hem weg zodat jij rustig kan nadenken, dat zou mijn advies zijn. Neem afstand
Sprankelend, eleonora, wat een mooie woorden. Ik ben inderdaad altijd erg streng voor mezelf.
Ik heb echt tijd nodig om te onmtdekken wat ik wil en nodig heb. Gisteravond nog dacht ik richting blijven te gaan, vanochtend bij het wakker worden was het weggaan, maar nu neig ik alweer richting blijven.
Hij vertelde net verder over de haar man en dat hij door hem bedreigd zou zijn. Zij wist zelfs meer van hem dan zij...
Blijft nog steeds de vraag: wat kan ik nu wel en niet geloven? Zucht...Je kan niks geloven want hij heeft je bedrogen. Je wilt hem best geloven, maar je gevoel zegt je dat niet te doen. Je verkeert nu in een shock, en het is niet verstandig om nu al verregaande beslissingen te nemen. Het is wel belangrijk dat je je man laat weten dat je niet met je laat sollen. Stuur hem weg zodat jij rustig kan nadenken, dat zou mijn advies zijn. Neem afstand
zondag 28 juni 2009 17:56
Blijven of weggaan, het een is niet sterker dan het ander. Je kunt namelijk in geen van beide gevallen weglopen voor de pijn, die zit in je en gaat nooit weg. Daar brengt het verbreken van de relatie geen verandering in. Blijven omdat je niet alleen wilt zijn, bang bent dat je met een kind alleen over zal blijven, bang bent dat hij snel een ander zal hebben, omdat je dan in je uppie verder moet, dat vind ik persoonlijk niet heel sterk. Dan vind ik het misschien juist heel dapper dat je ermee stopt, want blijven omdat je het allleen zijn niet ziet zitten of denkt dat je het in je eentje (financieel) niet zal redden, dan maak je jezelf wel heel afhankelijk. Ik zelf kan niet in zo'n relatie blijven, hoeveel moois er ook is (geweest), dat iemand een dusdanig gebrek aan respect voor me heeft, dat hij denkt tegen mij te kunnen en mogen liegen, daar kan ik geen leven mee opbouwen. Daar kan ik op mijn beurt geen respect voor opbrengen. Een huwelijk, de herinnering aan je huwelijksdag, alles is verweven met het bedrog, alles heeft ermee te maken. Dat is toch geen huwelijk, dat is toch geen liefde, dat is toch geen respect. Ik snap niet dat een man dit zijn vrouw kan aandoen, dit doe je toch niet als je echt van iemand houdt en echt iemand op handen draagt en je leven mee wilt delen? Als man zijnde wil je toch niet dat De Relatie in je leven doodrenkt is met bedrog en leugens? Ik formuleer de zaken misschien nu heel expliciet, maar zo zie ik het. Ik snap daar geen *piep* van.
zondag 28 juni 2009 19:23
quote:datweetjewel schreef op 28 juni 2009 @ 17:07:
Ik bedoelde de twijfels die er voortdurend waren over betrouwbaarheid van haar partner.Die onderbuikgevoelens zijn er niet constant of op het zelfde moment, die komen en gaan. Pas achteraf kun je al die puzzelstukjes op zijn plaats leggen, en bedenken 'heb ik dat nou werkelijk niet eerder gezien'. Maar achteraf kijk je een koe in zijn kont.
Ik bedoelde de twijfels die er voortdurend waren over betrouwbaarheid van haar partner.Die onderbuikgevoelens zijn er niet constant of op het zelfde moment, die komen en gaan. Pas achteraf kun je al die puzzelstukjes op zijn plaats leggen, en bedenken 'heb ik dat nou werkelijk niet eerder gezien'. Maar achteraf kijk je een koe in zijn kont.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
