Relaties
alle pijlers
Oorverdovende stilte
vrijdag 25 juli 2014 13:46
Ik weet niet waar ik het zoeken moet. Mijn hersenen draaien overuren. Ik slaap slecht, ik eet nauwelijks en functioneer op mijn werk maar matig...
Ben jaren lang na een slechte relatie bewust single geweest, in al die jaren genoeg zelfvertrouwen opgebouwd (dacht ik), van mezelf gaan houden en alles weer op een rijtje gezet. Maar alleen is ook maar alleen. Ik ben een jonge vrouw, heb nu alles wat mijn hartje begeert maar mis alleen nog een leuke man en een fijn gezinnetje. Vanaf begin dit jaar stond ik dan ook weer open voor een leuke man in mijn leven; en die ontmoette ik snel, in maart, op 8 maart om precies te zijn. Het klikte, we pasten goed bij elkaar, we vulden en voelden elkaar aan. We hadden beiden serieuze intenties en de mooiste toekomstplannen samen.
In die drie maanden tijd zijn een paar dingen voorgevallen (stiekeme contact met een andere vrouw) die mij onzeker maakten. Maar ik heb hem vergeven. We hebben mooie tijden met elkaar beleefd, ik voelde weer hoe verliefd zijn voelde en dat was heerlijk!
Echter, op den duur ging zijn voorkeur steeds meer uit naar het uitgangsleven, hele nacht doorfeesten en minder naar een ontmoeting met mij. Hij toonde nog wel interesse in mij, plande afspraken met mij, smste me heel vaak maar moest in de laatste week de gemaakte afspraken ook weer afzeggen omdat hij op die dag toch iets anders, iets leukers te doen had. Dit maakte dat ik Het Gesprek aanging. Toen kwam de aap uit de mouw: bij nader inzien was hij toch niet meer zo verliefd als eerst en hij miste mij niet. En hij deed dit alles onbewust, het was dat ik hem erop attendeerde...
Logisch, het nieuwe was er vanaf. Hij, de eeuwige vrijgezel met in ieder stadje een ander schatje, vol zelfvertrouwen en liefde voor zichzelf. Hij was even verliefd op mij, het was lente, onze toekomstplannen spraken hem aan, vol trots vertelde hij aan zijn vrienden over mij (en ik over hem aan mijn vrienden), zijn ouders waren blij voor hem. Maar ja, hoe serieuzer het werd hoe harder hij wegrende. Maar de laffe manier waarop hij ons contact liet doodbloeden waarbij hij op het laatst de twee gemaakte afspraken annuleerde, maakte dat ik het uitmaakte. En toen sloeg de twijfel toe....want heb ik er wel goed aan gedaan? Had ik niet meer geduld moeten hebben? Had ik hem niet meer tijd moeten geven?
En nu? Nu is er niks behalve een oorverdovende stilte, van tientallen smsjes per dag naar nul komma nul contact. In de tussentijd was hij een dierbaar iemand voor mij geworden, ik wist veel over hem, ik was een (klein) deel van zijn leven. Nu door het abrupte einde zal ik hem echter nooit meer zien....en dat kan ik niet bevatten.....
Daar tegenover staat, als ik rationeel oordeel, dat hij nauwelijks moeite deed voor mij, hij gaf letterlijk en figuurlijk niks, had nauwelijks wat voor mij over en vond 20 minuten rijden om mij te zien al veel....
Nu zit ik hier mezelf op te vreten, mijn hersenen en verstand spreken elkaar tegen, ik ben verward, gekwetst en intens verdrietig.
En niks helpt dames, chocola helpt niet, van romantische films word ik nog verdrietiger, ben aan het verhuizen en zelfs dat helpt niet. De zon schijnt maar ik geniet nergens van en niet eens van mijn nieuw huisje waar ik zolang van heb gedroomd...
Ik ben bang. Ben bang dat ik nooit meer iemand tegenkom die zo in de buurt komt van mijn ideale man. Dat ik nooit meer soortgelijke gevoelens krijg voor een man. Dat ik iedereen met hem zal blijven vergelijken. Ik kan zijn naam maar niet vergeten, sta ermee op en ga ermee naar bed.
Wat is nu waar en wat niet? Was alles een illusie? Had ik eerder de rode vlaggen moeten zien? Of had ik juist meer geduld moeten hebben en kijken of we dat gevoel wat we eerst hadden terug konden krijgen? Was hij toch niet klaar voor een serieuze relatie met 1 vrouw? Het stomme is...hij wilde wel, hij zei het wel maar hij handelde er niet naar.
En ik kijk ook naar mijn gedrag, had ik me anders moeten gedragen? Had ik anders moeten reageren? ik was niet claimerig, ik wilde het vooral rustig aan doen, dat vond ik namelijk ook fijn na jaren lang alleen te zijn geweest. Maar op een gegeven moment voelde ik me klein en waardeloos, hij behandelde mij respectloos. Ik denk dat ik veel meer van hem wilde dan hij ooit kon geven, dat ik veel serieuzer was dan hij. Het maximale wat hij mij kon geven waren in mijn ogen kruimels waar ik het mee moest doen. En ik vertikte het om dat te accepteren. Iedere andere vrouw zou het misschien wel okey vinden, een knappe, intelligente man die smsjes stuurt en af en toe afspreekt wanneer het hem uitkomt. Maar ik vond dat niet genoeg. En nu kan ik me wel op mijn kop slaan. Want zie mij hier zitten, tranen in de ogen, hopend op een berichtje van hem, futloos en energieloos. Ik was toen toch 10x gelukkiger met die kruimels dan nu zonder iets....
Wat ik hiermee wil? Geen idee. Van me afschrijven. Een schop onder mijn kont. Een knuffel. -Het komt wel goed- reacties.....
Ben jaren lang na een slechte relatie bewust single geweest, in al die jaren genoeg zelfvertrouwen opgebouwd (dacht ik), van mezelf gaan houden en alles weer op een rijtje gezet. Maar alleen is ook maar alleen. Ik ben een jonge vrouw, heb nu alles wat mijn hartje begeert maar mis alleen nog een leuke man en een fijn gezinnetje. Vanaf begin dit jaar stond ik dan ook weer open voor een leuke man in mijn leven; en die ontmoette ik snel, in maart, op 8 maart om precies te zijn. Het klikte, we pasten goed bij elkaar, we vulden en voelden elkaar aan. We hadden beiden serieuze intenties en de mooiste toekomstplannen samen.
In die drie maanden tijd zijn een paar dingen voorgevallen (stiekeme contact met een andere vrouw) die mij onzeker maakten. Maar ik heb hem vergeven. We hebben mooie tijden met elkaar beleefd, ik voelde weer hoe verliefd zijn voelde en dat was heerlijk!
Echter, op den duur ging zijn voorkeur steeds meer uit naar het uitgangsleven, hele nacht doorfeesten en minder naar een ontmoeting met mij. Hij toonde nog wel interesse in mij, plande afspraken met mij, smste me heel vaak maar moest in de laatste week de gemaakte afspraken ook weer afzeggen omdat hij op die dag toch iets anders, iets leukers te doen had. Dit maakte dat ik Het Gesprek aanging. Toen kwam de aap uit de mouw: bij nader inzien was hij toch niet meer zo verliefd als eerst en hij miste mij niet. En hij deed dit alles onbewust, het was dat ik hem erop attendeerde...
Logisch, het nieuwe was er vanaf. Hij, de eeuwige vrijgezel met in ieder stadje een ander schatje, vol zelfvertrouwen en liefde voor zichzelf. Hij was even verliefd op mij, het was lente, onze toekomstplannen spraken hem aan, vol trots vertelde hij aan zijn vrienden over mij (en ik over hem aan mijn vrienden), zijn ouders waren blij voor hem. Maar ja, hoe serieuzer het werd hoe harder hij wegrende. Maar de laffe manier waarop hij ons contact liet doodbloeden waarbij hij op het laatst de twee gemaakte afspraken annuleerde, maakte dat ik het uitmaakte. En toen sloeg de twijfel toe....want heb ik er wel goed aan gedaan? Had ik niet meer geduld moeten hebben? Had ik hem niet meer tijd moeten geven?
En nu? Nu is er niks behalve een oorverdovende stilte, van tientallen smsjes per dag naar nul komma nul contact. In de tussentijd was hij een dierbaar iemand voor mij geworden, ik wist veel over hem, ik was een (klein) deel van zijn leven. Nu door het abrupte einde zal ik hem echter nooit meer zien....en dat kan ik niet bevatten.....
Daar tegenover staat, als ik rationeel oordeel, dat hij nauwelijks moeite deed voor mij, hij gaf letterlijk en figuurlijk niks, had nauwelijks wat voor mij over en vond 20 minuten rijden om mij te zien al veel....
Nu zit ik hier mezelf op te vreten, mijn hersenen en verstand spreken elkaar tegen, ik ben verward, gekwetst en intens verdrietig.
En niks helpt dames, chocola helpt niet, van romantische films word ik nog verdrietiger, ben aan het verhuizen en zelfs dat helpt niet. De zon schijnt maar ik geniet nergens van en niet eens van mijn nieuw huisje waar ik zolang van heb gedroomd...
Ik ben bang. Ben bang dat ik nooit meer iemand tegenkom die zo in de buurt komt van mijn ideale man. Dat ik nooit meer soortgelijke gevoelens krijg voor een man. Dat ik iedereen met hem zal blijven vergelijken. Ik kan zijn naam maar niet vergeten, sta ermee op en ga ermee naar bed.
Wat is nu waar en wat niet? Was alles een illusie? Had ik eerder de rode vlaggen moeten zien? Of had ik juist meer geduld moeten hebben en kijken of we dat gevoel wat we eerst hadden terug konden krijgen? Was hij toch niet klaar voor een serieuze relatie met 1 vrouw? Het stomme is...hij wilde wel, hij zei het wel maar hij handelde er niet naar.
En ik kijk ook naar mijn gedrag, had ik me anders moeten gedragen? Had ik anders moeten reageren? ik was niet claimerig, ik wilde het vooral rustig aan doen, dat vond ik namelijk ook fijn na jaren lang alleen te zijn geweest. Maar op een gegeven moment voelde ik me klein en waardeloos, hij behandelde mij respectloos. Ik denk dat ik veel meer van hem wilde dan hij ooit kon geven, dat ik veel serieuzer was dan hij. Het maximale wat hij mij kon geven waren in mijn ogen kruimels waar ik het mee moest doen. En ik vertikte het om dat te accepteren. Iedere andere vrouw zou het misschien wel okey vinden, een knappe, intelligente man die smsjes stuurt en af en toe afspreekt wanneer het hem uitkomt. Maar ik vond dat niet genoeg. En nu kan ik me wel op mijn kop slaan. Want zie mij hier zitten, tranen in de ogen, hopend op een berichtje van hem, futloos en energieloos. Ik was toen toch 10x gelukkiger met die kruimels dan nu zonder iets....
Wat ik hiermee wil? Geen idee. Van me afschrijven. Een schop onder mijn kont. Een knuffel. -Het komt wel goed- reacties.....
I am just a girl.....standing in front of a boy...asking him to love her
vrijdag 25 juli 2014 13:52
Ik denk dat je teveel gelooft hebt in een droom die niet bleek te kloppen. En ik zou zeker niet twijfelen of je wel de juiste keuze hebt gemaakt. Lees dan je eigen bericht nog maar eens door. Hij gaf je niks, behandelde je respectloos en je bent geen prioriteit voor hem.
Dat is toch niet wat je voor ogen had?
Geef het tijd. En laat je verdriet er zijn en alle andere gevoelens.
Het ligt niet aan jou. Sterkte
Dat is toch niet wat je voor ogen had?
Geef het tijd. En laat je verdriet er zijn en alle andere gevoelens.
Het ligt niet aan jou. Sterkte
vrijdag 25 juli 2014 13:53
vrijdag 25 juli 2014 14:04
quote:Moonlight82 schreef op 25 juli 2014 @ 13:53:
:hug; Je hebt gewoon flink liefdsdesverdriet.
Natuurlijk zijn er meer leuke mannen en natuurlijk kun je weer iemand tegenkomen...
Maar nu heb je flink liefdesverdriet en dat mag
Van mij ook een
En natuurlijk kun jij weer iemand tegenkomen.
:hug; Je hebt gewoon flink liefdsdesverdriet.
Natuurlijk zijn er meer leuke mannen en natuurlijk kun je weer iemand tegenkomen...
Maar nu heb je flink liefdesverdriet en dat mag
Van mij ook een
En natuurlijk kun jij weer iemand tegenkomen.
Life is short. Eat dessert first.
vrijdag 25 juli 2014 14:24
quote:iamjustagirl schreef op 25 juli 2014 @ 13:46:
Ik ben bang.
Ben bang dat ik nooit meer iemand tegenkom die zo in de buurt komt van mijn ideale man.
Uiteindelijk blijkt dit dus helemaal niet zo'n ideale man te zijn.
Hij heeft van je genoten en toen het nieuwtje er af was liet hij je vallen als een baksteen.
En het heeft geen zin om je hoofd te breken of wakker te liggen met die ene vraag: "Wat heb ik fout gedaan".
Want dat heb je niet. Jij wilde er helemaal voor gaan.
Hij vond je leuk. Voor een tijdje. Maar voordat het een vastere vorm kon aannemen ging hij zich van je losweken. Hij had dus absoluut niet de plannen die jij had.
Voor jou is het verdrietig. Maar je komt er wel overheen. Sterkte.
Maar ga alsjeblieft niet jezelf de schuld geven.
Ik ben bang.
Ben bang dat ik nooit meer iemand tegenkom die zo in de buurt komt van mijn ideale man.
Uiteindelijk blijkt dit dus helemaal niet zo'n ideale man te zijn.
Hij heeft van je genoten en toen het nieuwtje er af was liet hij je vallen als een baksteen.
En het heeft geen zin om je hoofd te breken of wakker te liggen met die ene vraag: "Wat heb ik fout gedaan".
Want dat heb je niet. Jij wilde er helemaal voor gaan.
Hij vond je leuk. Voor een tijdje. Maar voordat het een vastere vorm kon aannemen ging hij zich van je losweken. Hij had dus absoluut niet de plannen die jij had.
Voor jou is het verdrietig. Maar je komt er wel overheen. Sterkte.
Maar ga alsjeblieft niet jezelf de schuld geven.
vrijdag 25 juli 2014 14:25
quote:iamjustagirl schreef op 25 juli 2014 @ 13:46:
Ik ben een jonge vrouw, heb nu alles wat mijn hartje begeert maar mis alleen nog een leuke man en een fijn gezinnetje.Je zou eens kunnen beginnen om wat realistischer naar het leven te kijken; een man en kinderen zijn geen aanvulling op je (bijna) perfecte leventje van nu, maar voor een belangrijk deel de invulling van je leven, dat heel anders zal worden wanneer het zover is.
Ik ben een jonge vrouw, heb nu alles wat mijn hartje begeert maar mis alleen nog een leuke man en een fijn gezinnetje.Je zou eens kunnen beginnen om wat realistischer naar het leven te kijken; een man en kinderen zijn geen aanvulling op je (bijna) perfecte leventje van nu, maar voor een belangrijk deel de invulling van je leven, dat heel anders zal worden wanneer het zover is.
vrijdag 25 juli 2014 14:27
quote:valentinamaria schreef op 25 juli 2014 @ 13:51:
waarom zou iedere andere vrouw dit wel oke vinden?Iedere andere vrouw zou dit misschien wel okey vinden. Omdat hij ook zijn goede kanten had. Knappe man om te zien, intelligent, goede baan, veel gereisd, een wereldmens, sociaal, zorgzaam, attent, goede minnaar.
Als ik hem een berichtje stuurde kreeg ik binnen 1 seconde antwoord van hem, onafhankelijk van het tijdstip, of hij nou aan het stappen was, bij zijn vrienden of bij zijn ouders. Hij was (voor mij) 24 uur per dag online bereikbaar.
waarom zou iedere andere vrouw dit wel oke vinden?Iedere andere vrouw zou dit misschien wel okey vinden. Omdat hij ook zijn goede kanten had. Knappe man om te zien, intelligent, goede baan, veel gereisd, een wereldmens, sociaal, zorgzaam, attent, goede minnaar.
Als ik hem een berichtje stuurde kreeg ik binnen 1 seconde antwoord van hem, onafhankelijk van het tijdstip, of hij nou aan het stappen was, bij zijn vrienden of bij zijn ouders. Hij was (voor mij) 24 uur per dag online bereikbaar.
I am just a girl.....standing in front of a boy...asking him to love her
vrijdag 25 juli 2014 14:31
vrijdag 25 juli 2014 14:33
quote:iamjustagirl schreef op 25 juli 2014 @ 14:27:
[...]
Iedere andere vrouw zou dit misschien wel okey vinden. Omdat hij ook zijn goede kanten had. Knappe man om te zien, intelligent, goede baan, veel gereisd, een wereldmens, sociaal, zorgzaam, attent, goede minnaar.
Als ik hem een berichtje stuurde kreeg ik binnen 1 seconde antwoord van hem, onafhankelijk van het tijdstip, of hij nou aan het stappen was, bij zijn vrienden of bij zijn ouders. Hij was (voor mij) 24 uur per dag online beschikbaar.
Hij was alleen binnen 3 maanden op je uit gekeken..... Dusja. Doe je helaas niks aan.
Heb ik ook regelmatig gehad. Kan analyseren wat je wilt maar het is zoals het is.
[...]
Iedere andere vrouw zou dit misschien wel okey vinden. Omdat hij ook zijn goede kanten had. Knappe man om te zien, intelligent, goede baan, veel gereisd, een wereldmens, sociaal, zorgzaam, attent, goede minnaar.
Als ik hem een berichtje stuurde kreeg ik binnen 1 seconde antwoord van hem, onafhankelijk van het tijdstip, of hij nou aan het stappen was, bij zijn vrienden of bij zijn ouders. Hij was (voor mij) 24 uur per dag online beschikbaar.
Hij was alleen binnen 3 maanden op je uit gekeken..... Dusja. Doe je helaas niks aan.
Heb ik ook regelmatig gehad. Kan analyseren wat je wilt maar het is zoals het is.
vrijdag 25 juli 2014 14:35
Beste iamjustagirl.
In je openingstekest schrijf je: 'In die drie maanden tijd zijn een paar dingen voorgevallen (stiekeme contact met een andere vrouw) die mij onzeker maakten. Maar ik heb hem vergeven.'
Je wist dus dat hij toch op zijn minst toch niet helemaal 100% te vertrouwen was. Naast jou legde hij het met zijn glamour gedrag ook bij een andere vrouw aan.
Ja, toen dat eenmaal uitkwam ging hij met jou langzaam maar zeker afbouwen.
Omdat hij zo in de smaak valt bij de vrouwen staat een andere vrouw ongetwijfeld al klaar in de startblokken.
Je bent, eerlijk gezegd ook wel een beetje blind door je verliefdheid geweest.
In je openingstekest schrijf je: 'In die drie maanden tijd zijn een paar dingen voorgevallen (stiekeme contact met een andere vrouw) die mij onzeker maakten. Maar ik heb hem vergeven.'
Je wist dus dat hij toch op zijn minst toch niet helemaal 100% te vertrouwen was. Naast jou legde hij het met zijn glamour gedrag ook bij een andere vrouw aan.
Ja, toen dat eenmaal uitkwam ging hij met jou langzaam maar zeker afbouwen.
Omdat hij zo in de smaak valt bij de vrouwen staat een andere vrouw ongetwijfeld al klaar in de startblokken.
Je bent, eerlijk gezegd ook wel een beetje blind door je verliefdheid geweest.
vrijdag 25 juli 2014 14:59
Het was 'gewoon' geen match, TO. Volgende keer een man uitzoeken die (jij) niet eerst hoeft te veranderen in het soort man dat je zoekt. Uithuilen en vooruitkijken. Volgende keer gaat het beter; je hebt nu immers een realistischer beeld van wat voor man je zoekt en waar je eigen kwetsbaarheden liggen.
vrijdag 25 juli 2014 15:03
De IDEALE man bestaat niet. Ze hebben allemaal een stukje wat aantrekkelijk is, de één een beetje meer dan de ander. Deze is het duidelijk niet voor jou, TO.
Zwelg een weekend in je verdriet, maandag de schouders er onder en op jacht naar de volgende. Er komt echt wel een keer een leuke(re) man voor je voorbij!!
Zwelg een weekend in je verdriet, maandag de schouders er onder en op jacht naar de volgende. Er komt echt wel een keer een leuke(re) man voor je voorbij!!
vrijdag 25 juli 2014 15:19
vrijdag 25 juli 2014 15:37
quote:iamjustagirl schreef op 25 juli 2014 @ 14:31:
Lieve mensen dankjulliewel voor de lieve berichtjes! Het doet me goed.
Rob uit zeist je slaat de spijker op zijn kop. Het stomme was hij zei wel dat hij die plannen had....Mensen veranderen soms van gedachten. Dat gebeurt gewoon.
Lieve mensen dankjulliewel voor de lieve berichtjes! Het doet me goed.
Rob uit zeist je slaat de spijker op zijn kop. Het stomme was hij zei wel dat hij die plannen had....Mensen veranderen soms van gedachten. Dat gebeurt gewoon.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
vrijdag 25 juli 2014 16:09
Als dit jouw versie van een " ideale" man is, wil ik niet weten wat onder de categorie " vreselijk" valt.
Liefde hoort geen pijn te doen..en je moet nooit harder werken dan de ander. Het moet je evenveel geven als dat je erin stopt.
Stop met huilen om iemand die niet eens doorgeeft dat je huilt.
Ook dit gevoel gaat voorbij...
Liefde hoort geen pijn te doen..en je moet nooit harder werken dan de ander. Het moet je evenveel geven als dat je erin stopt.
Stop met huilen om iemand die niet eens doorgeeft dat je huilt.
Ook dit gevoel gaat voorbij...
vrijdag 25 juli 2014 16:17
quote:arpeggio schreef op 25 juli 2014 @ 15:19:
Actions speak louder than words, dat blijkt wel weer.
Dit gevoel gaat echt, echt over.. geef het tijd en wees lief voor jezelf.
Als je iemand tegenkomt waarmee het wel klikt op alle fronten, dan zul je je afvragen waarom je hier tranen om hebt gelaten.
Precies! Wat hierboven staat..Zie het als het eten van een merkloos stukje chocolade...het smaakt " redelijk " tot " aardig".je koopt het steeds omdat het zo lekker goedkoop is en je wilt nu eenmaal chocola..
Tot je op een dag een stuk cote d'or proeft...echte chocola wat al je zintuigen op scherp zet en waardoor je denkt: "snap niet wat ik al die tijd met die goedkope rommel moest, voortaan alleen nog maar echte chocola voor mij!"
De chocola is in dit verhaal die onthul van een vent...![😏]()
Actions speak louder than words, dat blijkt wel weer.
Dit gevoel gaat echt, echt over.. geef het tijd en wees lief voor jezelf.
Als je iemand tegenkomt waarmee het wel klikt op alle fronten, dan zul je je afvragen waarom je hier tranen om hebt gelaten.
Precies! Wat hierboven staat..Zie het als het eten van een merkloos stukje chocolade...het smaakt " redelijk " tot " aardig".je koopt het steeds omdat het zo lekker goedkoop is en je wilt nu eenmaal chocola..
Tot je op een dag een stuk cote d'or proeft...echte chocola wat al je zintuigen op scherp zet en waardoor je denkt: "snap niet wat ik al die tijd met die goedkope rommel moest, voortaan alleen nog maar echte chocola voor mij!"
De chocola is in dit verhaal die onthul van een vent...
vrijdag 25 juli 2014 16:41
Ach, wat klote voor je . Kan me voorstellen dat je er ook enorm van baalt, omdat je dacht dat een tijdje bewust single zijn en aan je zelfvertrouwen werken etc, je voor dit soort mannen zou behoeden. Echt balen, maar je komt er echt over heen, waarschijnlijk veel sneller dan wellicht vroeger het geval was.
vrijdag 25 juli 2014 17:01
