Partner/dierbare met brandwonden

03-12-2012 09:34 28 berichten
Alle reacties Link kopieren
Goedemorgen,



Naar aanleiding van iemand die ik ontmoet heb, heb ik wat vragen. Wat zijn de consequenties van het hebben van brandwonden, waar loopt zo iemand tegenaan? En wat betekent het voor de omgeving van diegene? Ervaringen gezocht dus! Mag positief, maar ook negatief zijn. Hartelijk bedankt alvast!
Alle reacties Link kopieren
Mijn vader en moeder hebben/hadden allebei brandwonden na een ongeval. Bij vooral mijn pa kon je ze goed zien als hij het koud had, dan kreeg zijn gezicht een hele rare paarse kleur. Zijn oren misten ook stukjes van de randen. Er zullen vast mensen geweest zijn die hem daardoor raar aangekeken hebben, maar daar heeft hij nooit mee gezeten.
Alle reacties Link kopieren
Vraag het aan diegene die je hebt ontmoet?
Never look down on anybody, unless you're helping them Up.
Alle reacties Link kopieren
mijn halfbroertje die is als baby aan 1 kant van het lichaam verbrand door een hele pot hete thee... hij was toen 10 maand..

hij heeft er voornamelijk een gevoeligehuid met erg veel eceem klachten aan over gehouden aan die kant...

het is wel heel erg mooi geworden naar die tijd en gelukkig is er in zijn gezicht niks meer van te zien...



hoe het nu met hem gaat zou ik niet weten heb hem al een jaar of 6 niet meer gezien of gesproken
Hangt er vanaf hoe erg. Iemand die ik ken had 2 jaar geleden 'n arbeidsongeval gehad en is ernstig verbrand op rug, benen, handen en zijkant gezicht. Hij heeft echt ontzettende pijn gehad tijdens zijn opname in brandwondencentrum waar ze elke dag de vellen er opnieuw af moesten trekken. Hij heeft huidtransplantaties gehad en gezicht en handen zijn weer helemaal in orde. Op benen en rug zit hij nog onder de littekens, maar hij zit wel in de molen die ook nog te laten verwijderen.

Hij gaat er zelf erg goed mee om, draagt op vakantie of aan zwembad ook gewoon korte broek. Denk wel dat 't veel traumatischer is als het gezicht verminkt is en dat niet goed te krijgen is middels plastische chirugie, maar ze kunnen tegenwoordig echt erg veel gelukkig, hopelijk valt jouw kennis ook in de categorie die goed kan herstellen.
Mijn moeder heeft in het brandwondencentrum gelegen. Op haar buik, bovenbenen en handen zie je littekens. Ze heeft er zelf geen last van (ik soms nog wel, dan zie ik de beelden weer voor me) en loop gewoon in bikini op het strand. Mensen vragen wel eens wat en daar geeft ze gewoon antwoord op.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor jullie ervaringen! Dus als ik het goed begrijp, als het herstel goed is verlopen, leidt diegene verder een redelijk normaal leven. Afhankelijk natuurlijk van de ernst van de verbranding.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb op mijn tiende een auto-ongeluk gehad, waardoor ik brandwonden heb opgelopen in mijn gezicht, op mijn handen, schouders en bovenbenen. Ik heb ook huidtransplantatie gehad en het is redelijk mooi genezen. Toch heb ik er iedere dag moeite mee als ik in de spiegel kijk, ik denk niet dat dit ooit over gaat. Het is en blijt eem traumatische ervaring en ik zal mijn hele leven vragen krijgen van mensen wat die plek op mijn gezicht is
Alle reacties Link kopieren
Verschikt heel erg per persoon denk ik. Zijn er zware littekens of is er 'alleen' een gevoelige huid overgebleven. Als er littekens zijn waar zitten deze en hoe traumatisch is het oplopen van de verwondingen geweest.



Ik zou het ook aan diegene vragen.
Alle reacties Link kopieren
quote:theelepeltje_k schreef op 03 december 2012 @ 10:00:

Bedankt voor jullie ervaringen! Dus als ik het goed begrijp, als het herstel goed is verlopen, leidt diegene verder een redelijk normaal leven. Afhankelijk natuurlijk van de ernst van de verbranding.



Ja, natuurlijk. Mijn broertje heeft jaren geleden brandwonden opgelopen. Je ziet er nu bijna niks meer van. Zeker in zijn gezicht niet. Hij heeft er dan ook geen enkel probleem mee. Wordt er nooit meer mee geconfronteerd, heeft alleen een snel geïrriteerde huis met kou. Dus voor hem speelt het niet meer, is verwerkt en afgesloten.



Maar als je nog dagelijks hinder of beperkingen ondervindt van de gevolgen van de verbranding is dat natuurlijk anders. Net als Sophie die er, elke keer als ze in de spiegel kijkt, weer aan wordt herinnert.
Alle reacties Link kopieren
Ja dat snap ik, als je het lastig kunt verwerken of er nog dagelijks last van ondervindt, ligt dat anders.



Meer ervaringen zijn welkom! Ben vooral benieuwd naar hoe het je leven beinvloedt en of er dingen zijn die je daardoor niet kunt, of waar je tegenaan loopt.
Zelf heb ik ook littekens van ernstige brandwonden, nek/schouder/bovenarm, maar dat is best mooi geheeld, de huid is netjes glad terug gegroeid.

Er is wel behoorlijk kleurverschil, na al die jaren zal dat ook wel zo blijven.

Ik kijk er elke dag weer tegenaan, en het zit er nou eenmaal...maar het boeit me niet, en als ik het niet zou zien, zou ik het zelfs vergeten zijn, ik vind mezelf er nog steeds prima uit zien, maar nu gewoon met een "klein foutje" erop...een schilderij wordt ook niet ineens lelijk als er een kras opzit, onder die kras is het nog steeds datzelfde schilderij, en zo kijk ik er tegenaan.

heel soms vraagt iemand er iets over, meestal is het puur interesse, en dan vertel ik hoe het zit, m'n man (en eigenlijk iedereen die ik ken) is ook nooit anders tegen me aan gaan kijken, ik ben nog steeds ik, en hij vind me nog steeds mooi, en dat is genoeg voor mij.

ook loop ik rustig in m'n bikini op t' strand, of met blote schouders...het kan me gewoon niet meer schelen, of mensen er iets van vinden.
Alle reacties Link kopieren
Mooi, lucianne, dat je er zo tegenover staat en dat je het zo kunt zien!



Lijkt me behoorljik pittig, aangezien je er toch steeds weer mee wordt geconfronteerd ook. Man waar ik het over heb in de OP heeft er kennelijk nog behoorlijk last van, aangezien hij om die reden contact afhoudt. Vandaar dat ik best benieuwd was, hoe het nu is en wat het inhoudt!
@theelepeltje

in het begin was ik er ook bang voor, maar gek genoeg is die angst heel erg snel veranderd in acceptatie, ik verborg het al heel snel niet meer, en eigenlijk was ik er snel aan gewend, voor mij persoonlijk voelde ik me ook niet anders, misschien was het wel heel anders geweest, als m'n gezicht ook was aangetast, en ik bijv dan een heel ander gezicht had gekregen, dat ligt denk ik een stuk gevoeliger bij mensen.

ik weet niet in hoeverre die man littekens heeft, ik kan me wel voorstellen dat als het gezicht echt flinke littekens heeft opgelopen, dat hij zich opgelaten voelt als mensen naar hem kijken, en dat hij misschien liever niet gezien wil worden.
Alle reacties Link kopieren
Hij heeft geen littekens in zijn gezicht, wel op zijn buik en arm(en) wat ik begrepen heb. Maar als hij zichzelf met die littekens niet accepteert, dan wordt het een lastig verhaal natuurlijk. Al zou ik zeker bereid zijn hem daarin te steunen, hij moet het overwinnen.
Maar is er voor hem niets meer mogelijk met plastische chirurgie? Mijn kennis wil zich laten opereren e.d. om de littekens nog verder te minimaliseren.
ja dat lijkt me ook heel erg moeilijk, als hij dat zelf niet kan accepteren, daar begint het wel mee, heeft hij wel eens reacties gehad van andere mensen? of heeft hij dat nog niet uitgeprobeerd? meestal valt het reuze mee, de meeste mensen kijken even en daar blijft het bij, en mensen kijken toch altijd, of er nu wel of niet iets is te zien.

de truc is om je er niets van aan te trekken.
Alle reacties Link kopieren
Het is nu al ongeveer 1,5 - 2 jaar zo, ik weet niet wat er dan nog verder mogelijk is, daar heb ik hem eigenlijk te kort voor gesproken. Maar ik snap dat het een zwaar proces is, volgens mij zit hij er na die 2 jaar nog steeds vol in..
Mijn kennis z'n ongeluk is bijna 2 jaar geleden en hij kon juist niet gelijk alles laten repareren, alleen handen en gezicht werden gelijk gedaan en zijn ook onzichtbaar hersteld. Maar voor de rest is ie pas onlangs weer in de medische molen gestapt. Volgens mij is er nog wel een en ander mogelijk met huidtransplantatie e.d.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf een paar jaar geleden brandwonden opgelopen bij een ongeluk. Ik heb nog steeds grote littekens in hals(=eigenlijk 1 groot litteken), schouders en armen. Ik ben wie ik ben en het heeft voor mij geen overheersend effect op mijn leven. Ik heb een vriend, ga nog steeds stappen en ben gelukkig voldoende hersteld om te werken en te studeren. Ik ben niet minder gelukkig dan voor mijn ongeluk. Wel vind ik het af en toe gewoon jammer.



Littekencorrecties zijn inderdaad vaak mogelijk en zorgen voor een cosmetisch(en soms ook functioneel) beter resultaat. Maar het zal er na een litteken van een 3e of 4e graads brandwond nooit meer uitzien als gewone huid. Daarnaast is het een afweging. Persoonlijk heb ik even een stop op de operaties gezet. Er zijn ook andere dingen belangrijk en ik wil ook graag genieten van leuke dingen.
I choose happy!
Alle reacties Link kopieren
Ik was overigens ook helemaal verbrand in mijn gezicht en daar verwijderden ze wekenlang velletje voor velletje tot er uiteindelijk gelukkig gave huid onder te voorschijn kwam. Gelukkig uiteindelijk zwaar 2e graads ipv 3e graads



Wat Nien zegt klopt. Er moet vaak juist een jaar of meer overheen gaan na het ongeluk voordat er verdere hersteloperaties worden gedaan, omdat de littekens rustig moeten worden.
I choose happy!
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor je reactie! Dat klinkt als een pijnlijk proces, dat velletje voor velletje je huid weghalen..

Het is lijkt me inderdaad ook wel persoonlijk, je bent een keer klaar ook zelf, lijkt me. Weet alleen totaal niet hoe dat soort procedures gaan, het zal vast niet in 1x in een korte periode na het ontstaan gebeuren, denk eerder een jarenplan.



Ik kon in ieder geval niets zien in zijn gezicht, maar we hebben elkaar helaas kort gesproken. Het gesprek kwam al vrij snel op zijn brandwonden, en toen was het voor hem klaar. Maar voor mij niet
Alle reacties Link kopieren
Maar had je het idee dat hij het onderwerp kort besprak om het te vermijden of omdat het voor hem niet zo'n issue is?
I choose happy!
Die kennis van mij praat er heel open over. Ook over zijn tijd in 't brandwondencentrum. Hij vond het daar echt luxe (in vergelijk met normale ziekenhuizen) en hij moest elke dag heel veel eiwitten eten voor het herstel en elke vleessoort had 'n aantal punten waarvan frikandellen heel hoog scoorden en hij dus echt ontzettend veel frikandellen heeft gegeten die periode dat ie daar lag Hij was ook 10 kilo aangekomen. Dat zou je in 'n normaal ziekenhuis niet meemaken, met die sneue kleine beetjes die ze daar uitdelen.
Alle reacties Link kopieren
Haha ik moet echt lachen. Echt een kerel. Ik was een maand lang kotsmisselijk dus voor mij ging dat niet op. Elke hap naar binnen wurgen en vieze stinkende sondevoeding.



@TO, mijn littekens hebben wel ervoor gezorgd dat ik mij veel meer bewust ben geworden van mijn kwetsbaarheid. Misschien is dat ook iets waar jouw kennis weer zijn balans in moet vinden. Volledig kunnen ontspannen als hij bij het haardvuur zit of aan de bbq staat. Dat kan best even nodig hebben.
I choose happy!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven