Relaties
alle pijlers
Samenwonen tijdens studie?
dinsdag 16 september 2014 10:09
Hoi allemaal,
Ik ben tweedejaars studente (19) en mijn vriend (21) is in september net begonnen aan een studie in dezelfde stad. Hij heeft nog geen kamer, dus mocht hij van mijn verhuurder tot 1 oktober bij mij op de kamer. Ik woon op mezelf, zonder andere studenten, maar bij een gezin in huis. Heb m'n eigen keuken/badkamer etc dus verder weinig met hun te maken. Nu het probleem: ik wil heeel graag verhuizen, omdat ik me niet meer thuis voel in m'n huidige kamer (doordat ik dus bij dat gezin woon) en mijn vriend wil absoluut niet in een studentenhuis. De afgelopen weken dat we hier samen hebben gewoond, waren super leuk en het gaat hartstikke goed. Nu denken we eraan om samen een appartementje te huren, omdat ik sowieso wil verhuizen, hij toch niet het wilde studentenleven in een studentenhuis wil ervaren en we gewoon het liefst samen zijn.
We zijn nu 1,5 jaar samen en altijd als ik in het weekend naar huis kwam, waren we veel samen en sliepen bijna elke nacht samen. Afgelopen zomer hebben we ook 5-6 van de 7 nachten per week samen geslapen. We deden dan wel gewoon onze eigen dingen, maar sliepen daarna toch weer het liefst samen. Ook hebben we samen 8 dagen gekampeerd en dat ging ook heel goed. Hij is verder ook heel behulpzaam. We doen het nu zo dat degene die tijd heeft, boodschappen doet. Koken doen we meestal samen.
Maar nu heb ik allemaal topics over dit onderwerp gelezen en veel doemverhalen en nu ben ik bang dat het samenwonen ons kapot zou maken. Wat denken jullie: zijn we te jong om samen te wonen of heb je het zelf ook gedaan?
Ik ben tweedejaars studente (19) en mijn vriend (21) is in september net begonnen aan een studie in dezelfde stad. Hij heeft nog geen kamer, dus mocht hij van mijn verhuurder tot 1 oktober bij mij op de kamer. Ik woon op mezelf, zonder andere studenten, maar bij een gezin in huis. Heb m'n eigen keuken/badkamer etc dus verder weinig met hun te maken. Nu het probleem: ik wil heeel graag verhuizen, omdat ik me niet meer thuis voel in m'n huidige kamer (doordat ik dus bij dat gezin woon) en mijn vriend wil absoluut niet in een studentenhuis. De afgelopen weken dat we hier samen hebben gewoond, waren super leuk en het gaat hartstikke goed. Nu denken we eraan om samen een appartementje te huren, omdat ik sowieso wil verhuizen, hij toch niet het wilde studentenleven in een studentenhuis wil ervaren en we gewoon het liefst samen zijn.
We zijn nu 1,5 jaar samen en altijd als ik in het weekend naar huis kwam, waren we veel samen en sliepen bijna elke nacht samen. Afgelopen zomer hebben we ook 5-6 van de 7 nachten per week samen geslapen. We deden dan wel gewoon onze eigen dingen, maar sliepen daarna toch weer het liefst samen. Ook hebben we samen 8 dagen gekampeerd en dat ging ook heel goed. Hij is verder ook heel behulpzaam. We doen het nu zo dat degene die tijd heeft, boodschappen doet. Koken doen we meestal samen.
Maar nu heb ik allemaal topics over dit onderwerp gelezen en veel doemverhalen en nu ben ik bang dat het samenwonen ons kapot zou maken. Wat denken jullie: zijn we te jong om samen te wonen of heb je het zelf ook gedaan?
dinsdag 16 september 2014 10:14
Ik ben zelf ook jong met mijn ex gaan samenwonen, we waren 18 en 19. We hebben 4 jaar samen gewoond, de relatie is toen ten einde gekomen maar dat had niets te maken met het vroeg samen gaan wonen.
Met mijn huidige vriend zijn we ook weer tijdens studie gaan samenwonen, hij was 21, ik 22. Inmiddels wonen we alweer bijna 3 jaar samen en zijn intussen verhuisd naar een koopwoning. Geen moment spijt van gehad.
Voor de één is het misschien te vroeg of te snel en voor de ander niet, doe waar jullie je beide goed bij voelen.
Met mijn huidige vriend zijn we ook weer tijdens studie gaan samenwonen, hij was 21, ik 22. Inmiddels wonen we alweer bijna 3 jaar samen en zijn intussen verhuisd naar een koopwoning. Geen moment spijt van gehad.
Voor de één is het misschien te vroeg of te snel en voor de ander niet, doe waar jullie je beide goed bij voelen.
dinsdag 16 september 2014 10:18
De ene gaat tijdens zn studie met 10 wildvreemde in een huis zitten, de ander met degene die hij/zij het liefste heeft. Dat laatste lijkt me veel prettiger en logischer dan het eerste. Gewoon doen dus.
En als je relatie kapot gaat door het samenwonen, dat komt dat door de relatie, niet door het samenwonen.
En als je relatie kapot gaat door het samenwonen, dat komt dat door de relatie, niet door het samenwonen.
dinsdag 16 september 2014 10:21
Gewoon doen.
Bespreek wel van tevoren hoe jullie de vaste lasten gaan verdelen en de huishoudelijke taken, want financiën die niet goed geregeld zijn en huishoudelijke taken die niet evenredig verdeeld zijn, kunnen bronnen van ergernis zijn in een relatie. Zet het eventueel ergens op schrift, zodat er later geen onduidelijkheden over kunnen bestaan.
Bespreek wel van tevoren hoe jullie de vaste lasten gaan verdelen en de huishoudelijke taken, want financiën die niet goed geregeld zijn en huishoudelijke taken die niet evenredig verdeeld zijn, kunnen bronnen van ergernis zijn in een relatie. Zet het eventueel ergens op schrift, zodat er later geen onduidelijkheden over kunnen bestaan.
dinsdag 16 september 2014 10:59
Waarom niet?
Ik ben zelf getrouwd op mijn 20e en toen ook pas uit huis gegaan. Ik zat toen in het laatste jaar van mijn studie, mijn man was net begonnen met een echte baan. We hebben gelijk een huis gekocht (wel een kleine goedkope), omdat huren hier vrijwel onmogelijk is als je niet al honderd jaar ingeschreven staat. Dat kon toen allemaal ook nog, zou nu niet meer lukken denk ik, met de nieuwe regels.
Ik zou niet weten waarom je relatie kapot zou gaan door samenwonen. Dat zou een mooie zijn, dan zou er toch geen relatie op de lange termijn meer overeind blijven?
Wij hadden trouwens ook goede afspraken over het huishouden, dat was wel heel prettig. Eerst hadden we die niet en dat zorgde toch voor onenigheid, want mijn man hoefde thuis nooit wat te doen, dus die kwam niet eens op het idee dat hij ook wel eens zijn handen uit kon steken. We zijn nu al 14 jaar getrouwd en die afspraken gelden eigenlijk nog steeds, het papiertje zijn we allang kwijt, maar de taakverdeling is nog min of meer gelijk.
Financiële afspraken hadden we niet. Alles ging op 1 grote hoop en daar betaalden we alles van. In het begin zaten we best krap en toen gaven we onszelf wel zakgeld, zodat ik kon shoppen en hij af en toe ergens wat kon gaan drinken met vrienden, zonder dat we ons schuldig hoefden te voelen.
Ik ben zelf getrouwd op mijn 20e en toen ook pas uit huis gegaan. Ik zat toen in het laatste jaar van mijn studie, mijn man was net begonnen met een echte baan. We hebben gelijk een huis gekocht (wel een kleine goedkope), omdat huren hier vrijwel onmogelijk is als je niet al honderd jaar ingeschreven staat. Dat kon toen allemaal ook nog, zou nu niet meer lukken denk ik, met de nieuwe regels.
Ik zou niet weten waarom je relatie kapot zou gaan door samenwonen. Dat zou een mooie zijn, dan zou er toch geen relatie op de lange termijn meer overeind blijven?
Wij hadden trouwens ook goede afspraken over het huishouden, dat was wel heel prettig. Eerst hadden we die niet en dat zorgde toch voor onenigheid, want mijn man hoefde thuis nooit wat te doen, dus die kwam niet eens op het idee dat hij ook wel eens zijn handen uit kon steken. We zijn nu al 14 jaar getrouwd en die afspraken gelden eigenlijk nog steeds, het papiertje zijn we allang kwijt, maar de taakverdeling is nog min of meer gelijk.
Financiële afspraken hadden we niet. Alles ging op 1 grote hoop en daar betaalden we alles van. In het begin zaten we best krap en toen gaven we onszelf wel zakgeld, zodat ik kon shoppen en hij af en toe ergens wat kon gaan drinken met vrienden, zonder dat we ons schuldig hoefden te voelen.
..
dinsdag 16 september 2014 11:03
Ik ben zelfs getrouwd en student en hoop een baby'tje te krijgen terwijl ik nog studeer. Nou ben ik wel pas op m'n 22ste begonnen met studeren en duurt mijn studie lang, maar wat mij betreft kan alles
Verder sluit ik me aan bij Mat: als het misgaat gaat het leven ook gewoon weer door. Gewoon huren, niet kopen, dan prima toch?
Verder sluit ik me aan bij Mat: als het misgaat gaat het leven ook gewoon weer door. Gewoon huren, niet kopen, dan prima toch?
dinsdag 16 september 2014 11:08
Ik studeerde nog. Vriend werkte al. Dat scheelt. Allebei nog studeren is geen vetpot. Bij ons was het al aanpoten. Studeren, werken, huishouden, elkaar en sociale contacten. Voor mij was het echt bikkelen. Gelukkig hoefde ik nog maar twee jaar.
Daarbij denk ik dat de kans dat jullie je studie niet afmaken ook veel groter wordt. Je wilt geld, het is erg druk, je moet echt heel veel discipline hebben om te studeren.
Ik ging elke dag om half 9 in het leercentrum van hogeschool zitten. Daarna nog werken tot 22.
Daarbij denk ik dat de kans dat jullie je studie niet afmaken ook veel groter wordt. Je wilt geld, het is erg druk, je moet echt heel veel discipline hebben om te studeren.
Ik ging elke dag om half 9 in het leercentrum van hogeschool zitten. Daarna nog werken tot 22.
dinsdag 16 september 2014 11:16
Hoi, ik ben nu 20 en woon ondertussen twee jaar samen met mijn vriend. We waren toen een jaar bij elkaar en hadden eerder nooit echt plannen om meteen te gaan samenwonen, maar omdat we allebij gingen studeren in dezelfde stad kwam dat gewoon zo uit. We zagen het ook niet zo zitten om allebij in een ander studentenhuis in dezelfde te zitten, dan zouden we waarschijnlijk als nog elke avond bij elkaar slapen.
Tot nu toe (na 2 jaar) is het nog steeds super leuk en heb ik er helemaal geen spijt van. Wij hebben gewoon samen een bankrekening geopend en maken daar elke maand de huur + een x bedrag voor eten op.
Je moet alleen wel echt zorgen dat je andere dingen blijft doen, zo dat je wel mensen leert kennen en daar niet alleen afhankelijk bent van je vriend.
Verder raar ik je vooral aan dat als je er een goed gevoel bij hebt het gewoon te doen!
Tot nu toe (na 2 jaar) is het nog steeds super leuk en heb ik er helemaal geen spijt van. Wij hebben gewoon samen een bankrekening geopend en maken daar elke maand de huur + een x bedrag voor eten op.
Je moet alleen wel echt zorgen dat je andere dingen blijft doen, zo dat je wel mensen leert kennen en daar niet alleen afhankelijk bent van je vriend.
Verder raar ik je vooral aan dat als je er een goed gevoel bij hebt het gewoon te doen!
dinsdag 16 september 2014 11:28
Heb dit ook gedaan, woonde in andere stad, maar was altijd in zijn gare huisje en ben er ingetrokken. Het was echt prima, enige wat ik achteraf jammer vind, is dat je geen huisgenoten-contacten opdoet. Ook woonde ik niet in de stad waar ik zelf studeerde, dus miste ik soms echte vrienden op mijn studie. Mijn tip is dus: zorg er wel voor dat je genoeg studentenlevendingen doet. En als je twijfelt, doe het niet.
dinsdag 16 september 2014 11:35
Ik zeg ook doen!
Ik was na twee maanden samen met mijn vriendin al de helft van de week 4 volle dagen bij haar en we hebben daarna 6 maanden gereisd - 24/7 bij elkaar.
Sommigen mensen waren super verbaasd dat we dat konden. Maar he, je bent toch gek op elkaar?
Als het de afgelopen tijd al zo goed is gegaan samen, dan zegt dat echt wel wat en zou ik er lekker voor gaan!
Ik was na twee maanden samen met mijn vriendin al de helft van de week 4 volle dagen bij haar en we hebben daarna 6 maanden gereisd - 24/7 bij elkaar.
Sommigen mensen waren super verbaasd dat we dat konden. Maar he, je bent toch gek op elkaar?
Als het de afgelopen tijd al zo goed is gegaan samen, dan zegt dat echt wel wat en zou ik er lekker voor gaan!
dinsdag 16 september 2014 11:38
In mijn omgeving ging het juist mis met een studentenstel.
De jongen-net-bij-ouders-vandaan verwachtte dat het meisje het hele huishouden wel in haar eentje zou doen.
Na een paar jaar was hij afgestudeerd en beëindigde hij de relatie. Zo had hij mooi tijdens zijn studie een huishoudster alias moeder alias sexpartner gehad. Het meisje was nog nauwelijks opgeschoten met haar studie.
En bij een ander studentenstel raakte het meisje zwanger en stopte met haar studie. De jongen studeerde wel af.
De jongen-net-bij-ouders-vandaan verwachtte dat het meisje het hele huishouden wel in haar eentje zou doen.
Na een paar jaar was hij afgestudeerd en beëindigde hij de relatie. Zo had hij mooi tijdens zijn studie een huishoudster alias moeder alias sexpartner gehad. Het meisje was nog nauwelijks opgeschoten met haar studie.
En bij een ander studentenstel raakte het meisje zwanger en stopte met haar studie. De jongen studeerde wel af.
dinsdag 16 september 2014 12:35
Ik zou het niet doen. Je bent allebei nog hardstikke jong. En de mensen die ik ken die samen gingen wonen tijdens hun studententijd hebben er allemaal spijt van. Ook de stellen die verder nog gelukkig bij elkaar zijn. Die hadden toch meer van hun studententijd willen meemaken door bijvoorbeeld ook een tijd in een leuk studentenhuis te wonen.
Je kan nog de rest van je leven samenwonen. Waarom die haast?
Je kan nog de rest van je leven samenwonen. Waarom die haast?
dinsdag 16 september 2014 12:43
Gewoon doen als het goed voelt, ik ben ook gaan samenwonen toen ik studeerde (21) en nu studeer ik weer (26) . Het gaat hartstikke goed en is hartstikke fijn als je bij degene bent waar je het liefst bij wilt zijn. Als het mis gaat gebeurd dat ook wel als je niet samen zou gaan wonen, het is jullie leven! Niet die van een ander.
dinsdag 16 september 2014 12:49
Dat valt moeilijk te voorspellen. Als het voor jullie goed voelt moet je er gewoon voor gaan en je niks aan te trekken van andere ervaringen. Bij mij in de omgeving heb ik indertijd 3 bevriende stellen gehad die in hun studenten tijd gingen samen wonen. Bij 2 ging het fout, het 3e stel trouwt aan het eind van het jaar. Doen wat goed voelt en wat jullie denken dat goed is voor de relatie.
dinsdag 16 september 2014 13:33
Bedankt voor alle reacties! Waar ik bang voor ben is dat we dan straks uit elkaar gaan omdat we ons dan gaan ergeren aan kleine dingen die je als je niet samenwoont niet zo snel zou opvallen (spullen laten slingeren etc.) Is het niet zo dat samenwonen meer kans van slagen heeft als je de stap later zet? Aan de andere kant denk ik ook van: als het nu niet werkt, dan kan ik het maar beter gelijk weten, want dan gaat het later ook niet werken.
Mijn vriend ziet alles trouwens super positief in en maakt zich helemaal nergens zorgen over.
Mijn vriend ziet alles trouwens super positief in en maakt zich helemaal nergens zorgen over.
dinsdag 16 september 2014 13:43
Ik sluit aan bij de club, ook ik ben tijdens mijn studie gaan samenwonen (beide in het tweede jaar van de studie).
Wel heb ik het erg prettig gevonden om eerst met huisgenoten gewoond te hebben (we hebben elkaar tijdens de studie leren kennen). Hierdoor had ik tijd om te wennen aan studentenleven (In de beginperiode heb ik regelmatig gehad dat ik 's ochtends dacht: "Shit vergeten brood te halen" ), huishoudelijke afspraken en heb ik een paar goede vrienden erbij. Ik heb wel bewust voor een kleiner huis gekozen, 12 mensen in 1 huis zou ik niet aankunnen denk ik.
Wat betreft irritaties door het samenwonen. Tuurlijk zullen die er eerder zijn, net zoals dat vakanties ook een relatietest kunnen zijn. De irritaties blijven altijd en zolang het grr-de-dop-zit-niet-op-de-tandpasta-irritaties zijn zit je goed . Als je er maar over blijft communiceren. Ik heb gemerkt dat wij vooral irritaties hadden als een van ons het druk had, moe (of in mijn geval hongerig) was of gewoon zijn/haar dag niet had. We hebben geleerd elkaar de ruimte te geven maar kunnen ook gerust tegen de ander zeggen: Schat, je bent duidelijk een donderwolkje, dus zeur niet zo.
*TO heeft een edit toegevoegd dus doe ik dat ook!*
Wat je over je vriend ziet herken ik ook. Ik kan zoveel langer nadenken over ieder wisewasje dan mijn vriend
Wel heb ik het erg prettig gevonden om eerst met huisgenoten gewoond te hebben (we hebben elkaar tijdens de studie leren kennen). Hierdoor had ik tijd om te wennen aan studentenleven (In de beginperiode heb ik regelmatig gehad dat ik 's ochtends dacht: "Shit vergeten brood te halen" ), huishoudelijke afspraken en heb ik een paar goede vrienden erbij. Ik heb wel bewust voor een kleiner huis gekozen, 12 mensen in 1 huis zou ik niet aankunnen denk ik.
Wat betreft irritaties door het samenwonen. Tuurlijk zullen die er eerder zijn, net zoals dat vakanties ook een relatietest kunnen zijn. De irritaties blijven altijd en zolang het grr-de-dop-zit-niet-op-de-tandpasta-irritaties zijn zit je goed . Als je er maar over blijft communiceren. Ik heb gemerkt dat wij vooral irritaties hadden als een van ons het druk had, moe (of in mijn geval hongerig) was of gewoon zijn/haar dag niet had. We hebben geleerd elkaar de ruimte te geven maar kunnen ook gerust tegen de ander zeggen: Schat, je bent duidelijk een donderwolkje, dus zeur niet zo.
*TO heeft een edit toegevoegd dus doe ik dat ook!*
Wat je over je vriend ziet herken ik ook. Ik kan zoveel langer nadenken over ieder wisewasje dan mijn vriend
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
dinsdag 16 september 2014 17:56
quote:mabelle schreef op 16 september 2014 @ 11:08:
Ik studeerde nog. Vriend werkte al. Dat scheelt. Allebei nog studeren is geen vetpot. Bij ons was het al aanpoten. Studeren, werken, huishouden, elkaar en sociale contacten. Voor mij was het echt bikkelen. Gelukkig hoefde ik nog maar twee jaar.
Daarbij denk ik dat de kans dat jullie je studie niet afmaken ook veel groter wordt. Je wilt geld, het is erg druk, je moet echt heel veel discipline hebben om te studeren.
Ik ging elke dag om half 9 in het leercentrum van hogeschool zitten. Daarna nog werken tot 22.
Dat ligt eraan hoe duur je gaat wonen. Mijn man en ik wonen in een huis dat goedkoper is dan wat we samen aan huur betaalden toen we ieder nog een eigen studentenkamer hadden. Ik vind dat je het jezelf financieel niet te moeilijk moet maken, dan kan je beter op kamers blijven wonen, maar voor ons is het veel goedkoper juist.
Oké en nu we getrouwd zijn is apart wonen sowieso niet echt meer een optie
Ik studeerde nog. Vriend werkte al. Dat scheelt. Allebei nog studeren is geen vetpot. Bij ons was het al aanpoten. Studeren, werken, huishouden, elkaar en sociale contacten. Voor mij was het echt bikkelen. Gelukkig hoefde ik nog maar twee jaar.
Daarbij denk ik dat de kans dat jullie je studie niet afmaken ook veel groter wordt. Je wilt geld, het is erg druk, je moet echt heel veel discipline hebben om te studeren.
Ik ging elke dag om half 9 in het leercentrum van hogeschool zitten. Daarna nog werken tot 22.
Dat ligt eraan hoe duur je gaat wonen. Mijn man en ik wonen in een huis dat goedkoper is dan wat we samen aan huur betaalden toen we ieder nog een eigen studentenkamer hadden. Ik vind dat je het jezelf financieel niet te moeilijk moet maken, dan kan je beter op kamers blijven wonen, maar voor ons is het veel goedkoper juist.
Oké en nu we getrouwd zijn is apart wonen sowieso niet echt meer een optie
dinsdag 16 september 2014 18:09
Ik was 19 toen ik ging samenwonen (nu 20). Ik vind het erg gezellig. Ik studeer trouwens ook, en mijn vriend werkt fulltime. Wij hebben het beide erg druk, en zien elkaar weinig. Het fijne is dat we samen wonen, dus dat we bijna elke nacht bij elkaar zijn. Op de nachten dat ik nachtdienst heb na dan . Ideaal dus als je het beide druk hebt. Is mijn ervaring dan he.
Ooh, ik heb wel eerst alleen op kamers gewoond.
en wij hadden ook 1,5 toen we samen gingen wonen!
Als het goed voelt, gewoon doen. Als jullie het toch niet fijn vinden, kunnen jullie altijd weer verhuizen.
Ooh, ik heb wel eerst alleen op kamers gewoond.
en wij hadden ook 1,5 toen we samen gingen wonen!
Als het goed voelt, gewoon doen. Als jullie het toch niet fijn vinden, kunnen jullie altijd weer verhuizen.
I've got nothing to do today but smile.
dinsdag 16 september 2014 18:14
quote:matroesjka_ schreef op 16 september 2014 @ 17:59:
En die irritaties zijn er ja. Flink soms, maar je partner aanspreken is (vind ik) toch makkelijker dan je huisgenoten die het niks boeit als er remsporen in het toilet zitten
Haha ja dat is echt verschrikkelijk. En als je moeder dan langskwam... Ja maar MAM, dat is niet MIJN ZOOI.
HOE KUN JE HIER NOU LEVEN?! Sloddervos! Riep ze dan. Haha
En die irritaties zijn er ja. Flink soms, maar je partner aanspreken is (vind ik) toch makkelijker dan je huisgenoten die het niks boeit als er remsporen in het toilet zitten
Haha ja dat is echt verschrikkelijk. En als je moeder dan langskwam... Ja maar MAM, dat is niet MIJN ZOOI.
HOE KUN JE HIER NOU LEVEN?! Sloddervos! Riep ze dan. Haha
