Relaties
alle pijlers
Snel huilen
dinsdag 22 juli 2014 12:47
Hallo,
Ik heb volgende vervelend probleem - ik heb een leuke relatie met mijn vriend (iets langer dan een jaar) maar elke keer dat er me iets dwars zit of we hebben een discussie, begin ik onmiddellijk te huilen.
Ik snap zelf niet waarom want meestal gaat het om iets redelijk banaal (vb ik vind dat hij nors doet, of dat hij te laat thuis was gisteren)
Maar toch krijg ik het niet gezegd zonder tranen...
Dacht dat het misschien hormonaal zou zijn, maar stoppen met de pil heeft niets geholpen.
Wat scheelt er met me? Iemand die kan helpen?
Alvast bedankt!
Ik heb volgende vervelend probleem - ik heb een leuke relatie met mijn vriend (iets langer dan een jaar) maar elke keer dat er me iets dwars zit of we hebben een discussie, begin ik onmiddellijk te huilen.
Ik snap zelf niet waarom want meestal gaat het om iets redelijk banaal (vb ik vind dat hij nors doet, of dat hij te laat thuis was gisteren)
Maar toch krijg ik het niet gezegd zonder tranen...
Dacht dat het misschien hormonaal zou zijn, maar stoppen met de pil heeft niets geholpen.
Wat scheelt er met me? Iemand die kan helpen?
Alvast bedankt!
dinsdag 22 juli 2014 21:32
quote:rosbief schreef op 22 juli 2014 @ 19:20:
[...]
Met alle respect, maar zou je me dan misschien kunnen uitleggen hóe je het precies kunt leren beheersen? Ik heb hetzelfde namelijk, of ik word heel stil of chagrijnig :') tot nu toe alleen weten te 'beheersen' door hem maar gewoon gelijk te geven en "naar de wc te gaan" (om daar tot rust te komen).Naar de wc gaan is prima. Dan zet je het tenminste niet in als wapen. Of vraag een timeout. Als je inziet dat het manipulatief is dan scheelt dat al een heel stuk
[...]
Met alle respect, maar zou je me dan misschien kunnen uitleggen hóe je het precies kunt leren beheersen? Ik heb hetzelfde namelijk, of ik word heel stil of chagrijnig :') tot nu toe alleen weten te 'beheersen' door hem maar gewoon gelijk te geven en "naar de wc te gaan" (om daar tot rust te komen).Naar de wc gaan is prima. Dan zet je het tenminste niet in als wapen. Of vraag een timeout. Als je inziet dat het manipulatief is dan scheelt dat al een heel stuk
dinsdag 22 juli 2014 21:36
En op zich is het logisch dat vrouwen dat doen, ze leren het van kinds af aan. Jongens moeten flink zijn en meisjes leren door te pruilen dat ze hun zin kunnen krijgen. Maar als je 18 bent geweest moet je inzien dat je geen kind meer bent en confrontaties ook aan kunt gaan zonder emotionele incontinentie.
dinsdag 22 juli 2014 21:43
dinsdag 22 juli 2014 22:35
Ik heb het al eerder gezegd, het begin bij het besef dat het manipulatief gedrag is. Nou die heb je al binnen. De volgende stap is leren herkennen wanneer je de behoefte voelt om te gaan huilen. Dus, wanneer gebeurt het, hoe voelt het voordat je gaat huilen en wat zijn risicosituaties. Ten slotte moet je alternatieven ontwikkelen voor het huilen. Het is ook al door een ander gezegd, op het moment dat je voelt dat je wilt huilen stap je de situatie uit. Naar de wc, glaasje water, hap frisse lucht. Of concentreer je op de ademhaling. Het is ook helemaal niet erg om te zeggen: ik voel dat ik emotioneel wordt, kunnen we even een half uurtje een time out nemen? Vaak merk je dan ook dan na een half uur conflictsituaties ineens oplost zijn of minder belangrijk lijken.
dinsdag 22 juli 2014 23:05
Nogmaals niet helemaal mee eens, ik tikte het al eerder, als het maakt dat je dan totaal confrontaties uit de weg gaat omdat je huilen moet...nee dan liever huilen en evengoed de confrontatie aangaan. Ik heb kunnen aangeven bij mijn partner dat mijn tranen me niet zieliger maken, huilen voor mij de situatie niet ernstiger maakt.
die ik wilde bestaat al...
dinsdag 22 juli 2014 23:12
quote:attribuutje schreef op 22 juli 2014 @ 23:05:
Nogmaals niet helemaal mee eens, ik tikte het al eerder, als het maakt dat je dan totaal confrontaties uit de weg gaat omdat je huilen moet...nee dan liever huilen en evengoed de confrontatie aangaan. Ik heb kunnen aangeven bij mijn partner dat mijn tranen me niet zieliger maken, huilen voor mij de situatie niet ernstiger maakt.
Ik huil ook snel, uit gevoel van onmacht. Echter ook uit medelijden, ik kan ook prima huilen om een film of zielig boek.
Ik ben meer van het accepteren dat je in bepaalde situaties huilt. Als het je stoort kies je de aanpak van Meds, in mijn geval accepteer ik dat ik snel huil, en daardoor hou ik er ook snel weer mee op. Mijn partner weet dat ik snel huil, en ik stel dan voor om later even verder te praten als ik gekalmeerd ben. Werkt prima.
Nogmaals niet helemaal mee eens, ik tikte het al eerder, als het maakt dat je dan totaal confrontaties uit de weg gaat omdat je huilen moet...nee dan liever huilen en evengoed de confrontatie aangaan. Ik heb kunnen aangeven bij mijn partner dat mijn tranen me niet zieliger maken, huilen voor mij de situatie niet ernstiger maakt.
Ik huil ook snel, uit gevoel van onmacht. Echter ook uit medelijden, ik kan ook prima huilen om een film of zielig boek.
Ik ben meer van het accepteren dat je in bepaalde situaties huilt. Als het je stoort kies je de aanpak van Meds, in mijn geval accepteer ik dat ik snel huil, en daardoor hou ik er ook snel weer mee op. Mijn partner weet dat ik snel huil, en ik stel dan voor om later even verder te praten als ik gekalmeerd ben. Werkt prima.
dinsdag 22 juli 2014 23:18
Ik vind het trouwens ook een vrij simpele gedachte om te beweren dat snel huilen voortkomt uit manipulatief gedrag. Het kán die werking hebben, maar in veel gevallen gaat het om een gevoel van machteloosheid en je geen raad weten met een situatie.
Wel iets wat af te leren is, of te vervangen voor ander gedrag, maar wat je beweert is niet helemaal juist Meds.
Wel iets wat af te leren is, of te vervangen voor ander gedrag, maar wat je beweert is niet helemaal juist Meds.
woensdag 23 juli 2014 00:14
woensdag 23 juli 2014 00:16
quote:attribuutje schreef op 22 juli 2014 @ 23:05:
Nogmaals niet helemaal mee eens, ik tikte het al eerder, als het maakt dat je dan totaal confrontaties uit de weg gaat omdat je huilen moet...nee dan liever huilen en evengoed de confrontatie aangaan. Ik heb kunnen aangeven bij mijn partner dat mijn tranen me niet zieliger maken, huilen voor mij de situatie niet ernstiger maakt.Door te huilen ga je geen confrontatie aan. Je escaleert waardoor de confrontatie niet uitgevochten zal worden.
Nogmaals niet helemaal mee eens, ik tikte het al eerder, als het maakt dat je dan totaal confrontaties uit de weg gaat omdat je huilen moet...nee dan liever huilen en evengoed de confrontatie aangaan. Ik heb kunnen aangeven bij mijn partner dat mijn tranen me niet zieliger maken, huilen voor mij de situatie niet ernstiger maakt.Door te huilen ga je geen confrontatie aan. Je escaleert waardoor de confrontatie niet uitgevochten zal worden.
woensdag 23 juli 2014 00:17
quote:Penelope_ schreef op 22 juli 2014 @ 23:18:
Ik vind het trouwens ook een vrij simpele gedachte om te beweren dat snel huilen voortkomt uit manipulatief gedrag. Het kán die werking hebben, maar in veel gevallen gaat het om een gevoel van machteloosheid en je geen raad weten met een situatie.
Wel iets wat af te leren is, of te vervangen voor ander gedrag, maar wat je beweert is niet helemaal juist Meds.
Ik ben het niet met je eens. Als een man uit machteloosheid je een tik geeft dan accepteer je het ook niet toch? Hij kan er niks aan doen, hij is machteloos.
Onzin natuurlijk. hetzelfde geldt voor janken tijdens een conflict, het is medelijden opwekken om zo je zin te krijgen. En het werkt.
Ik vind het trouwens ook een vrij simpele gedachte om te beweren dat snel huilen voortkomt uit manipulatief gedrag. Het kán die werking hebben, maar in veel gevallen gaat het om een gevoel van machteloosheid en je geen raad weten met een situatie.
Wel iets wat af te leren is, of te vervangen voor ander gedrag, maar wat je beweert is niet helemaal juist Meds.
Ik ben het niet met je eens. Als een man uit machteloosheid je een tik geeft dan accepteer je het ook niet toch? Hij kan er niks aan doen, hij is machteloos.
Onzin natuurlijk. hetzelfde geldt voor janken tijdens een conflict, het is medelijden opwekken om zo je zin te krijgen. En het werkt.
woensdag 23 juli 2014 00:27
Door de psychologisering van onze samenleving staat er vaak een heel team hulpverleners klaar als er iets ergs is gebeurd, zodat men ‘erover kan praten’. Maar uit onderzoek blijkt juist dat dat averechts kan werken. Na de eerste schrik is het vaak beter de zinnen te verzetten. Hetzelfde geldt voor het uiten van gevoelens. De gedachte dat je boosheid of andere nare gevoelens kwijtraakt door het eruit te gooien (het katharsis-principe), komt uit het stoommachinetijdperk. Inmiddels is gebleken dat boze mensen die op kussens en boksballen mogen meppen juist nog veel kwader worden. Door je gevoel te uiten, laad je jezelf nog verder op met dat gevoel, waardoor je het versterkt (om nog maar te zwijgen van de effecten die je oogst door de reacties van anderen op al die ongebreidelde expressie van ongenoegen). De gevolgen zijn op televisie en internet dagelijks waarneembaar: we leven in een soort constante Jerry Springer-show waarin iedereen ‘Oh!’ en ‘Au!’ mag krakelen bij wat hem wordt aangedaan, en alles moet wijken voor ’ik voel het nu eenmaal zo’.
Deze dictatuur van de emotie wordt getolereerd omdat we emoties zien als echt en authentiek; als iemands diepste gevoel de boventoon voert, kun je daar bezwaarlijk tegen zijn. Een misvatting. Iedereen die wel eens emotioneel is geweest, weet dat je er vaak een dag later weer anders tegenaan kijkt. Emoties veroorzaken blikvernauwing: je kunt alleen nog maar dingen bedenken die de emotie bevestigen, waardoor je jezelf nog verder opnaait. Iemand die zijn emoties helemaal de vrije loop laat, verkeert in feite in een wat primitief kinderlijk stadium: het bewustzijn, het vermogen om verschillende opties af te wegen, het besef van de lange termijn en van andere mogelijke perspectieven is zeer beperkt. En dat beperkt je keuzevrijheid en je vermogen je met anderen te verbinden.
Ik zeg hiermee niet dat 'het verstand moet winnen van het gevoel' en ook niet dat je gevoelens maar moet onderdrukken. Helemaal niet. Het kritiekloos en grenzeloos volgen en ventileren van gevoel is juist vaak bedoeld als een manier om van dat nare gevoel af te komen. Je bent boos en je gooit het eruit omdat je op die manier je woede 'kwijt' wilt of het bij de ander neer wilt leggen. De uitdaging is te accepteren dat je boos bent en te verdragen dat dat naar is.
Het kunnen verdragen van ongemak is een van de belangrijkste kenmerken van een volwassen, goed ontwikkeld gevoelsleven. Voor de verwende hedendaagse mens is dit hét zwakke punt. De emotionele incontinentie in onze samenleving – het schaamteloos en oeverloos uiten van emoties – illustreert vooral kinderlijkheid. We zouden allemaal gebaat zijn bij wat meer oefenen op dit belangrijke onderdeel van emotionele intelligentie (om aldus tot een meer ruimhartige, beschouwende houding te komen. Dat is allereerst voor de medemens prettiger, maar uiteindelijk ook voor jezelf, omdat je zo leert een creatieve, constructieve wending te geven aan negatieve gebeurtenissen.
http://www.vonkzelfbepaling.nl/columns/incontinentie
Deze dictatuur van de emotie wordt getolereerd omdat we emoties zien als echt en authentiek; als iemands diepste gevoel de boventoon voert, kun je daar bezwaarlijk tegen zijn. Een misvatting. Iedereen die wel eens emotioneel is geweest, weet dat je er vaak een dag later weer anders tegenaan kijkt. Emoties veroorzaken blikvernauwing: je kunt alleen nog maar dingen bedenken die de emotie bevestigen, waardoor je jezelf nog verder opnaait. Iemand die zijn emoties helemaal de vrije loop laat, verkeert in feite in een wat primitief kinderlijk stadium: het bewustzijn, het vermogen om verschillende opties af te wegen, het besef van de lange termijn en van andere mogelijke perspectieven is zeer beperkt. En dat beperkt je keuzevrijheid en je vermogen je met anderen te verbinden.
Ik zeg hiermee niet dat 'het verstand moet winnen van het gevoel' en ook niet dat je gevoelens maar moet onderdrukken. Helemaal niet. Het kritiekloos en grenzeloos volgen en ventileren van gevoel is juist vaak bedoeld als een manier om van dat nare gevoel af te komen. Je bent boos en je gooit het eruit omdat je op die manier je woede 'kwijt' wilt of het bij de ander neer wilt leggen. De uitdaging is te accepteren dat je boos bent en te verdragen dat dat naar is.
Het kunnen verdragen van ongemak is een van de belangrijkste kenmerken van een volwassen, goed ontwikkeld gevoelsleven. Voor de verwende hedendaagse mens is dit hét zwakke punt. De emotionele incontinentie in onze samenleving – het schaamteloos en oeverloos uiten van emoties – illustreert vooral kinderlijkheid. We zouden allemaal gebaat zijn bij wat meer oefenen op dit belangrijke onderdeel van emotionele intelligentie (om aldus tot een meer ruimhartige, beschouwende houding te komen. Dat is allereerst voor de medemens prettiger, maar uiteindelijk ook voor jezelf, omdat je zo leert een creatieve, constructieve wending te geven aan negatieve gebeurtenissen.
http://www.vonkzelfbepaling.nl/columns/incontinentie
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 23 juli 2014 00:30
Als ik uit onmacht ( mijn baas beoordeelt me écht verkeerd, hoor ) keihard ga gillen word ik afgevoerd in een dwangbuis.
Als ik uit onmacht op hem inbeuk word ik afgevoerd met handboeien.
Janken levert je een glaasje water, een schouderklopje en een " nou,nou,, nou, zo erg bedoelde ik het niet " op.
Als ik uit onmacht op hem inbeuk word ik afgevoerd met handboeien.
Janken levert je een glaasje water, een schouderklopje en een " nou,nou,, nou, zo erg bedoelde ik het niet " op.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 23 juli 2014 00:34
Er is niks mis met huilen. Huilen is menselijk en hoort erbij. Als je verdrietig bent of ontroerd, en dat kan best door een film of een merci reclame zijn, of een liedje of omdat je konijn dood is. Heel normaal.
Maar als je geen confrontatie kunt aangaan zónder te huilen, als je geen mensen kunt aanspreken op iets zonder te huilen of als je steeds als iemand jou ergens op aanspreekt moet huilen dan is dat wel behoorlijk buitensporig. Dan ben je waarschijnlijk bang voor afwijzing, of dat de ander boos wordt, of je bent bang voor confrontaties hierdoor. En daar kun je best wat aan doen door eens te checken wat je op zo'n moment denkt. Ben je bang dat iemand je afwijst als jij een grens aangeeft? Ben je bang dat iemand boos wordt? En waarom is dat dan erg?
En natuurlijk, als een ruzie hoog oploopt kun je best eens in huilen uitbarsten. De kunst is dan om ruzies niet zo hoog op te laten lopen. Maar als je bij het aangeven dat je vindt dat iemand wat nors overkomt al gaat huilen gaat dat over heel iets anders. En leren grenzen aangeven, leren voor jezelf opkomen, leren dat het niet erg is als er een conflict is helpt dan heus wel. En daarnaast vaardigheden als het gaat om communicatie. Wanneer geef je iets aan, op tijd of als het al veel te hoog zit? Hoe geef je iets aan, hoe praten jullie met elkaar, enz. Dat zijn echt dingen die te leren zijn.
En inderdaad, agressie komt ook vanuit machteloosheid. Dus dat gevoel van machteloosheid kun je prima aanpakken door nieuwe vaardigheden aan te leren zodat je je níet machteloos voelt.
Maar als je geen confrontatie kunt aangaan zónder te huilen, als je geen mensen kunt aanspreken op iets zonder te huilen of als je steeds als iemand jou ergens op aanspreekt moet huilen dan is dat wel behoorlijk buitensporig. Dan ben je waarschijnlijk bang voor afwijzing, of dat de ander boos wordt, of je bent bang voor confrontaties hierdoor. En daar kun je best wat aan doen door eens te checken wat je op zo'n moment denkt. Ben je bang dat iemand je afwijst als jij een grens aangeeft? Ben je bang dat iemand boos wordt? En waarom is dat dan erg?
En natuurlijk, als een ruzie hoog oploopt kun je best eens in huilen uitbarsten. De kunst is dan om ruzies niet zo hoog op te laten lopen. Maar als je bij het aangeven dat je vindt dat iemand wat nors overkomt al gaat huilen gaat dat over heel iets anders. En leren grenzen aangeven, leren voor jezelf opkomen, leren dat het niet erg is als er een conflict is helpt dan heus wel. En daarnaast vaardigheden als het gaat om communicatie. Wanneer geef je iets aan, op tijd of als het al veel te hoog zit? Hoe geef je iets aan, hoe praten jullie met elkaar, enz. Dat zijn echt dingen die te leren zijn.
En inderdaad, agressie komt ook vanuit machteloosheid. Dus dat gevoel van machteloosheid kun je prima aanpakken door nieuwe vaardigheden aan te leren zodat je je níet machteloos voelt.
woensdag 23 juli 2014 00:36
quote:sabbaticalmeds schreef op 23 juli 2014 @ 00:32:
Ook alleen als je vrouw(tje) bent, als een man bij een conflict gaat janken uit onmacht, denken ze dat er iets mis is met hem. Niet opgewassen tegen de wereld.
Klopt.
De traanbuizen van vrouwen zijn écht niet anders gebouwd als die van mannen.
Ook alleen als je vrouw(tje) bent, als een man bij een conflict gaat janken uit onmacht, denken ze dat er iets mis is met hem. Niet opgewassen tegen de wereld.
Klopt.
De traanbuizen van vrouwen zijn écht niet anders gebouwd als die van mannen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 23 juli 2014 00:38
quote:blijfgewoonbianca schreef op 23 juli 2014 @ 00:36:
[...]
Klopt.
De traanbuizen van vrouwen zijn écht niet anders gebouwd als die van mannen.Klopt. Alleen wordt vrouwen wel vaak geleerd om zich zwak en hulpeloos en emotioneel op te stellen om medelijden te wekken en zo confrontaties te vermijden. Als je elke keer huilt kun je niet als volwassenen in gesprek.
[...]
Klopt.
De traanbuizen van vrouwen zijn écht niet anders gebouwd als die van mannen.Klopt. Alleen wordt vrouwen wel vaak geleerd om zich zwak en hulpeloos en emotioneel op te stellen om medelijden te wekken en zo confrontaties te vermijden. Als je elke keer huilt kun je niet als volwassenen in gesprek.
woensdag 23 juli 2014 00:38
quote:Thordis schreef op 23 juli 2014 @ 00:37:
En 'ik ben heel gevoelig en emotioneel' is eigenlijk chantagetaal voor 'ga voorzichtig met me om, want anders...'
ja klopt.
Vrouwen kunnen in een relatie best ver komen met hun huil-manipulaties maar op de werkvloer wordt er korte metten meegemaakt. Daarom doen ze het niet tegen hun baas
En 'ik ben heel gevoelig en emotioneel' is eigenlijk chantagetaal voor 'ga voorzichtig met me om, want anders...'
ja klopt.
Vrouwen kunnen in een relatie best ver komen met hun huil-manipulaties maar op de werkvloer wordt er korte metten meegemaakt. Daarom doen ze het niet tegen hun baas
woensdag 23 juli 2014 01:16
Ja leuk lekker pathetisch huilen boven een fles drank, dat was to haar voorstel nav glaasje water, een paar glazen alcohol werkt zeker niet. Je moet een probleem ook in stand willen houden natuurlijk.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
