Relaties
alle pijlers
Snel huilen
dinsdag 22 juli 2014 12:47
Hallo,
Ik heb volgende vervelend probleem - ik heb een leuke relatie met mijn vriend (iets langer dan een jaar) maar elke keer dat er me iets dwars zit of we hebben een discussie, begin ik onmiddellijk te huilen.
Ik snap zelf niet waarom want meestal gaat het om iets redelijk banaal (vb ik vind dat hij nors doet, of dat hij te laat thuis was gisteren)
Maar toch krijg ik het niet gezegd zonder tranen...
Dacht dat het misschien hormonaal zou zijn, maar stoppen met de pil heeft niets geholpen.
Wat scheelt er met me? Iemand die kan helpen?
Alvast bedankt!
Ik heb volgende vervelend probleem - ik heb een leuke relatie met mijn vriend (iets langer dan een jaar) maar elke keer dat er me iets dwars zit of we hebben een discussie, begin ik onmiddellijk te huilen.
Ik snap zelf niet waarom want meestal gaat het om iets redelijk banaal (vb ik vind dat hij nors doet, of dat hij te laat thuis was gisteren)
Maar toch krijg ik het niet gezegd zonder tranen...
Dacht dat het misschien hormonaal zou zijn, maar stoppen met de pil heeft niets geholpen.
Wat scheelt er met me? Iemand die kan helpen?
Alvast bedankt!
woensdag 23 juli 2014 14:45
quote:runningbaleys schreef op 23 juli 2014 @ 14:34:
@loquase: nee, de OP gaat over dat TO steeds gaat huilen tijdens een discussie en dat ze zich afvraagt waarom dat is. Volgens mij wil ze er gewoon vanaf en daar vraagt ze hulp voor. Dat het huilen manipulatief zou zijn werd gezegd door anderen. Ik denk dat als TO het als dwangmiddel in zou zetten, ze hier niet was komen schrijven over dat ze wilde stoppen met huilen.Je hebt gelijk, in de OP gaat het idd over het probleem waar To mee zit. En ik reageer voornamelijk op de discussie die zich later in het topic ontwikkelt.
@loquase: nee, de OP gaat over dat TO steeds gaat huilen tijdens een discussie en dat ze zich afvraagt waarom dat is. Volgens mij wil ze er gewoon vanaf en daar vraagt ze hulp voor. Dat het huilen manipulatief zou zijn werd gezegd door anderen. Ik denk dat als TO het als dwangmiddel in zou zetten, ze hier niet was komen schrijven over dat ze wilde stoppen met huilen.Je hebt gelijk, in de OP gaat het idd over het probleem waar To mee zit. En ik reageer voornamelijk op de discussie die zich later in het topic ontwikkelt.
woensdag 23 juli 2014 14:45
quote:eldorado schreef op 23 juli 2014 @ 14:41:
[...]
Zonder gekheid, maar niet-huilen valt te leren, maar huilen ook. En dan kan je ipv terug-schelden gaan terug-huilen. Dan gebeuren er dingen die je niet verwacht had
Mijn ervaringen met van die jank miepjes was dus de eerste keren zakdoekjes geven, sussen, begrip tonen, maar dat werd steeds minder en toen negeerde ik zo iemand gewoon. Helaas waren er wel collega's die het voedden door telkens er in mee te gaan, mocht iedereen gewoon negeren zou het snel over zijn (of een klap geven maar dat mag niet haha).
Had het dus ook met een vroegere vriendin, lang geleden...dan beschuldigde ze me van iets, ik legde uit dat ze het verkeerd had op gevat en hups, de sluizen open...en dat is dus pure manipulatie he, iets verkeerd op vatten, beschuldigen, en na de minste tegenwerping janken. En die zag dat ook niet zo hoor...
[...]
Zonder gekheid, maar niet-huilen valt te leren, maar huilen ook. En dan kan je ipv terug-schelden gaan terug-huilen. Dan gebeuren er dingen die je niet verwacht had
Mijn ervaringen met van die jank miepjes was dus de eerste keren zakdoekjes geven, sussen, begrip tonen, maar dat werd steeds minder en toen negeerde ik zo iemand gewoon. Helaas waren er wel collega's die het voedden door telkens er in mee te gaan, mocht iedereen gewoon negeren zou het snel over zijn (of een klap geven maar dat mag niet haha).
Had het dus ook met een vroegere vriendin, lang geleden...dan beschuldigde ze me van iets, ik legde uit dat ze het verkeerd had op gevat en hups, de sluizen open...en dat is dus pure manipulatie he, iets verkeerd op vatten, beschuldigen, en na de minste tegenwerping janken. En die zag dat ook niet zo hoor...
woensdag 23 juli 2014 14:48
quote:eldorado schreef op 23 juli 2014 @ 14:41:
[...]
Zonder gekheid, maar niet-huilen valt te leren, maar huilen ook. En dan kan je ipv terug-schelden gaan terug-huilen. Dan gebeuren er dingen die je niet verwacht had haha, in my dreams dat mijn baas zou gaan terughuilen! Zou wat zijn, denk dat ik dan zelf in lachten uitbarst! Maarja, ik huil ook niet tegen hem, ik ga gewoon weg voordat dat gebeurt.
[...]
Zonder gekheid, maar niet-huilen valt te leren, maar huilen ook. En dan kan je ipv terug-schelden gaan terug-huilen. Dan gebeuren er dingen die je niet verwacht had haha, in my dreams dat mijn baas zou gaan terughuilen! Zou wat zijn, denk dat ik dan zelf in lachten uitbarst! Maarja, ik huil ook niet tegen hem, ik ga gewoon weg voordat dat gebeurt.
woensdag 23 juli 2014 14:51
quote:runningbaleys schreef op 23 juli 2014 @ 14:48:
[...]
haha, in my dreams dat mijn baas zou gaan terughuilen! Zou wat zijn, denk dat ik dan zelf in lachten uitbarst! Maarja, ik huil ook niet tegen hem, ik ga gewoon weg voordat dat gebeurt.Het interessante is, vind ik, dat mensen inderdaad direct stoppen met huilen. Wat zogenaamd niet zou kunnen, kan op dat moment wel degelijk. Lachen, ja, dat kan. Maar wat minstens zo goed kan: met schaamrood op je kaken bedenken hoe ongepast huilen op je werkplek kan zijn.
[...]
haha, in my dreams dat mijn baas zou gaan terughuilen! Zou wat zijn, denk dat ik dan zelf in lachten uitbarst! Maarja, ik huil ook niet tegen hem, ik ga gewoon weg voordat dat gebeurt.Het interessante is, vind ik, dat mensen inderdaad direct stoppen met huilen. Wat zogenaamd niet zou kunnen, kan op dat moment wel degelijk. Lachen, ja, dat kan. Maar wat minstens zo goed kan: met schaamrood op je kaken bedenken hoe ongepast huilen op je werkplek kan zijn.
woensdag 23 juli 2014 14:51
Wat ik mij ook afvraag:
Het gaan huilen heb ik inmiddels wel onder controle, maar kun je jezelf ook zo veranderen dat het primaire gevoel dat binnenkomt wordt veranderd?
Dus als je een functioneringsgesprek hebt op je werk of je partner heeft kritiek op je nieuwe jurkje of het eten dat je hebt gekookt, dat je eerste reactie dan niet is dat je je eigenlijk toch wel enorm op je tenen getrapt voelt?
Want de tranen kun je onder controle krijgen, daar ben ik het mee eens, maar de manier waarop kritiek bij je binnenkomt, kan dat ook nog veranderd worden of is dat lastiger?
Het gaan huilen heb ik inmiddels wel onder controle, maar kun je jezelf ook zo veranderen dat het primaire gevoel dat binnenkomt wordt veranderd?
Dus als je een functioneringsgesprek hebt op je werk of je partner heeft kritiek op je nieuwe jurkje of het eten dat je hebt gekookt, dat je eerste reactie dan niet is dat je je eigenlijk toch wel enorm op je tenen getrapt voelt?
Want de tranen kun je onder controle krijgen, daar ben ik het mee eens, maar de manier waarop kritiek bij je binnenkomt, kan dat ook nog veranderd worden of is dat lastiger?
woensdag 23 juli 2014 14:53
ik weet ook wel zeker dat het aan geleerd is...ik ben op gegroeid met dat als je huilt, dat ook echt is om dat het verdriet zo groot is dat alles eventjes mag wijken, mijn ouders en broer en zus en ik huilden zelden, alleen wat stille tranen bij groot verdriet als overleden dierbaren.
Ik heb die gedachte mee genomen mijn volwassen leven in, dat je je emoties controleert behalve als iets zo afschuwelijk is dat je overweldigd bent. Alleen kan ik nog wel eens wat tranen laten bij gruwelijke dingen, of mooie/zielige films, en ik raak ook best makkelijk geëmotioneerd bij een verhaal van een ander, maar mijn tranen horen er niet, dus hou ik ze in, concentreer ik me op een ding in een hoek of zo, speel ik een liedje af in mijn hoofd en alles is weer onder controle.
Ik heb die gedachte mee genomen mijn volwassen leven in, dat je je emoties controleert behalve als iets zo afschuwelijk is dat je overweldigd bent. Alleen kan ik nog wel eens wat tranen laten bij gruwelijke dingen, of mooie/zielige films, en ik raak ook best makkelijk geëmotioneerd bij een verhaal van een ander, maar mijn tranen horen er niet, dus hou ik ze in, concentreer ik me op een ding in een hoek of zo, speel ik een liedje af in mijn hoofd en alles is weer onder controle.
woensdag 23 juli 2014 14:54
quote:NYC schreef op 23 juli 2014 @ 14:51:
Wat ik mij ook afvraag:
Het gaan huilen heb ik inmiddels wel onder controle, maar kun je jezelf ook zo veranderen dat het primaire gevoel dat binnenkomt wordt veranderd?
Dus als je een functioneringsgesprek hebt op je werk of je partner heeft kritiek op je nieuwe jurkje of het eten dat je hebt gekookt, dat je eerste reactie dan niet is dat je je eigenlijk toch wel enorm op je tenen getrapt voelt?
Want de tranen kun je onder controle krijgen, daar ben ik het mee eens, maar de manier waarop kritiek bij je binnenkomt, kan dat ook nog veranderd worden of is dat lastiger?mijn ervaring is dat dat kan ja. Maar wel moeite kost. En dat de eerste stap is: accepteren dat je je eigen emoties wel degelijk kan beheersen. Zolang je dat niet gelooft, gaat het je ook niet lukken. Geloof je het wel, dan ga je je richten op die beheersing, en zodra dat effect heeft krijg je een zichzelf versterkende ontwikkeling.
Wat ik mij ook afvraag:
Het gaan huilen heb ik inmiddels wel onder controle, maar kun je jezelf ook zo veranderen dat het primaire gevoel dat binnenkomt wordt veranderd?
Dus als je een functioneringsgesprek hebt op je werk of je partner heeft kritiek op je nieuwe jurkje of het eten dat je hebt gekookt, dat je eerste reactie dan niet is dat je je eigenlijk toch wel enorm op je tenen getrapt voelt?
Want de tranen kun je onder controle krijgen, daar ben ik het mee eens, maar de manier waarop kritiek bij je binnenkomt, kan dat ook nog veranderd worden of is dat lastiger?mijn ervaring is dat dat kan ja. Maar wel moeite kost. En dat de eerste stap is: accepteren dat je je eigen emoties wel degelijk kan beheersen. Zolang je dat niet gelooft, gaat het je ook niet lukken. Geloof je het wel, dan ga je je richten op die beheersing, en zodra dat effect heeft krijg je een zichzelf versterkende ontwikkeling.
woensdag 23 juli 2014 14:56
quote:attribuutje schreef op 23 juli 2014 @ 14:54:
Ik voel me geen jankmiep hoor, zouden mensen die niet gaan huilen eerder verbaal of lichamelijk uitspattingen hebben? Ipv janken, schreeuwen, of ipv janken, iets kapot trappen?
Nee hoor. Het is niet zo dat emoties er uit moeten, en het is niet zo dat iedereen dezelfde soort of heftigheid van emoties heeft onder gelijke omstandigheden.
(ja, ik realiseer me dat ik nu tegenstrijdig ben )
Ik voel me geen jankmiep hoor, zouden mensen die niet gaan huilen eerder verbaal of lichamelijk uitspattingen hebben? Ipv janken, schreeuwen, of ipv janken, iets kapot trappen?
Nee hoor. Het is niet zo dat emoties er uit moeten, en het is niet zo dat iedereen dezelfde soort of heftigheid van emoties heeft onder gelijke omstandigheden.
(ja, ik realiseer me dat ik nu tegenstrijdig ben )
woensdag 23 juli 2014 14:58
Ik heb het niet aangeleerd gekregen, grote meiden huilen niet etc. Maar het tranen kan ik echt niet stoppen. En het is echt strontvervelend hoor Vooral als je heel zakelijk en nuchter iets over wilt brengen. Vandaar het hooikoorts/niet tegen licht kunnen verhaal. Soms mag ik dan een zonnebril ophouden en valt het niet op (hoop ik dan) Iig word het dan niet als huilen gezien.
woensdag 23 juli 2014 14:59
quote:eldorado schreef op 23 juli 2014 @ 14:54:
[...]
mijn ervaring is dat dat kan ja. Maar wel moeite kost. En dat de eerste stap is: accepteren dat je je eigen emoties wel degelijk kan beheersen. Zolang je dat niet gelooft, gaat het je ook niet lukken. Geloof je het wel, dan ga je je richten op die beheersing, en zodra dat effect heeft krijg je een zichzelf versterkende ontwikkeling.Ik kan mijn emoties redelijk goed beheersen maar het tranen blijft. Dat kan ik niet stoppen. Neus gaat prikken en hup, daar gaan ze.
[...]
mijn ervaring is dat dat kan ja. Maar wel moeite kost. En dat de eerste stap is: accepteren dat je je eigen emoties wel degelijk kan beheersen. Zolang je dat niet gelooft, gaat het je ook niet lukken. Geloof je het wel, dan ga je je richten op die beheersing, en zodra dat effect heeft krijg je een zichzelf versterkende ontwikkeling.Ik kan mijn emoties redelijk goed beheersen maar het tranen blijft. Dat kan ik niet stoppen. Neus gaat prikken en hup, daar gaan ze.
woensdag 23 juli 2014 15:03
quote:lucifers schreef op 23 juli 2014 @ 14:44:
Je mag uiteraard geloven dat je het niet inzet als middel. Ik riep dat ook, omdat ik het zelf niet besefte. Ook toen ik het wel besefte was het niet: gna gna nu ga ik huilen want dan hou jij op. Het is onderbewust aangeleerd manipulatief gedrag en zolang je dat zelf niet inziet blijf je geliefde en andere in discussiespartners belasten met kinderachtig gedrag. Manipulatie kan ook betekenen dat de ander indimt/ zich schuldig voelt/ de volgende keer anders besluit, omdat jij dan zo moet huilen. Dus je zin im de breedste zin van het woord.
Je hebt het niet direct tegen mij maar ik spreek even voor mezelf:
Als ik zelf heel duidelijk voel
1 NIET te willen gaan huilen,
2 dit ook niet laat zien,
3 mezelf afzonder voordat ik echt ga huilen
Dan is dat huilen toch geen manipulatie? Mijn baas heeft echt geen idee dat dit speelt, hij heeft me namelijk nog nooit zien huilen.
En sorrie, maar als een ander zich schuldig voelt en indimt omdat ik toevallig zou huilen, dat kan je het ook zo zien dat dat die ander zn keus is. Dan LAAT diegene zich manipuleren, ook als dat misschien niet de bedoeling van de huiler was.
Je mag uiteraard geloven dat je het niet inzet als middel. Ik riep dat ook, omdat ik het zelf niet besefte. Ook toen ik het wel besefte was het niet: gna gna nu ga ik huilen want dan hou jij op. Het is onderbewust aangeleerd manipulatief gedrag en zolang je dat zelf niet inziet blijf je geliefde en andere in discussiespartners belasten met kinderachtig gedrag. Manipulatie kan ook betekenen dat de ander indimt/ zich schuldig voelt/ de volgende keer anders besluit, omdat jij dan zo moet huilen. Dus je zin im de breedste zin van het woord.
Je hebt het niet direct tegen mij maar ik spreek even voor mezelf:
Als ik zelf heel duidelijk voel
1 NIET te willen gaan huilen,
2 dit ook niet laat zien,
3 mezelf afzonder voordat ik echt ga huilen
Dan is dat huilen toch geen manipulatie? Mijn baas heeft echt geen idee dat dit speelt, hij heeft me namelijk nog nooit zien huilen.
En sorrie, maar als een ander zich schuldig voelt en indimt omdat ik toevallig zou huilen, dat kan je het ook zo zien dat dat die ander zn keus is. Dan LAAT diegene zich manipuleren, ook als dat misschien niet de bedoeling van de huiler was.
woensdag 23 juli 2014 15:04
Ik denk ook dat het wel aangeleerd is, maar niet bewust. Kijk ik bijv naar mijzelf als kind, dan huilde ik gauw. Ik huilde als ik werd beledigd, gepest of buitengesloten. Niet omdat ik had geleerd om te gaan huilen, maar omdat ik mij er rot door voelde en ik mijn tranen niet kon inhouden,
...maar wat was het effect?...
Kinderen zeiden dan snel: "Nee, sorry sorry sorry! Zo erg bedoelde ik het niet! Je mag wel meespelen, kom maar!"' Of ik werd genegeerd door de pesters maar er kwam een ander kind of leraar dat de arm om mij heen sloeg.
Onbewust heeft dat (denk ik?) wel tot gevolg gehad dat ik wist dat het effect had. Als het me namelijk helemaal niets had opgeleverd, nooit een sorry, nooit een arm, nooit steun of zachtere woorden, echt helemaal niets (of alleen maar iets ergers) dan had ik denk ik toch wel geleerd om mij in te houden?
Het heeft heel lang geduurd voor ik dat ging inzien hoor...
...maar wat was het effect?...
Kinderen zeiden dan snel: "Nee, sorry sorry sorry! Zo erg bedoelde ik het niet! Je mag wel meespelen, kom maar!"' Of ik werd genegeerd door de pesters maar er kwam een ander kind of leraar dat de arm om mij heen sloeg.
Onbewust heeft dat (denk ik?) wel tot gevolg gehad dat ik wist dat het effect had. Als het me namelijk helemaal niets had opgeleverd, nooit een sorry, nooit een arm, nooit steun of zachtere woorden, echt helemaal niets (of alleen maar iets ergers) dan had ik denk ik toch wel geleerd om mij in te houden?
Het heeft heel lang geduurd voor ik dat ging inzien hoor...
woensdag 23 juli 2014 15:08
quote:NYC schreef op 23 juli 2014 @ 14:51:
Wat ik mij ook afvraag:
Het gaan huilen heb ik inmiddels wel onder controle, maar kun je jezelf ook zo veranderen dat het primaire gevoel dat binnenkomt wordt veranderd?
Dus als je een functioneringsgesprek hebt op je werk of je partner heeft kritiek op je nieuwe jurkje of het eten dat je hebt gekookt, dat je eerste reactie dan niet is dat je je eigenlijk toch wel enorm op je tenen getrapt voelt?
Want de tranen kun je onder controle krijgen, daar ben ik het mee eens, maar de manier waarop kritiek bij je binnenkomt, kan dat ook nog veranderd worden of is dat lastiger?Dat precies zou ik dus ook willen leren. Ik denk dat het bij mij zelfs in de volgorde moet. Dus dat ik me niet meer zo druk maak om iets en als gevolg daarvan niet meer hoef te huilen. Andersom gaat voor mij denk ik niet.
Wat ik mij ook afvraag:
Het gaan huilen heb ik inmiddels wel onder controle, maar kun je jezelf ook zo veranderen dat het primaire gevoel dat binnenkomt wordt veranderd?
Dus als je een functioneringsgesprek hebt op je werk of je partner heeft kritiek op je nieuwe jurkje of het eten dat je hebt gekookt, dat je eerste reactie dan niet is dat je je eigenlijk toch wel enorm op je tenen getrapt voelt?
Want de tranen kun je onder controle krijgen, daar ben ik het mee eens, maar de manier waarop kritiek bij je binnenkomt, kan dat ook nog veranderd worden of is dat lastiger?Dat precies zou ik dus ook willen leren. Ik denk dat het bij mij zelfs in de volgorde moet. Dus dat ik me niet meer zo druk maak om iets en als gevolg daarvan niet meer hoef te huilen. Andersom gaat voor mij denk ik niet.
woensdag 23 juli 2014 15:14
Runningbaileys, ik zou het ook liever andersom willen (en dat zou denk ik ook makkelijker zijn) maar ik weet dus niet of dat kan. Hoe het bij mij een beetje is gegaan:
Ik herken de situatie waarin ik normaal gesproken zou gaan huilen. Dat heeft namelijk vrijwel altijd betrekking op een situatie waarin ik kritiek krijg. Terechte kritiek of onterecht, of ik het ermee eens ben of niet. Als ik voel dat ik ergens gefaald heb, onder doe voor een ander, noem maar op. Die situaties.
Het janken wil(de) ik niet meer. De emotie (op tenen getrapt zijn, beledigd, zo slecht tegen kritiek of een grapje kunnen) dat wil ik óók niet, maar dat zíet de ander tenminste niet en de tranen wel.
Ik ben me dus echt uit alle macht op de tranen gaan concentreren. Eigenlijk door bij mijzelf heel hard te denken: "Ja dat is jouw mening. En ik heb die van mij." Als de situatie er naar was dan zei ik het soms zelfs op die manier.
Het huilen is dus gestopt. Hoe ik me van binnen voel weet alleen ik maar dat ziet de ander gelukkig niet. Nu nog zo ver zien te komen dat ik mij van binnen niet meer zo snel aangevallen voel. Soms helpt het om mijzelf gewoon een beetje uit te lachen, want ik kan zelfs niet tegen een grapje. Dat is eigenlijk ook wel triest.
Ik herken de situatie waarin ik normaal gesproken zou gaan huilen. Dat heeft namelijk vrijwel altijd betrekking op een situatie waarin ik kritiek krijg. Terechte kritiek of onterecht, of ik het ermee eens ben of niet. Als ik voel dat ik ergens gefaald heb, onder doe voor een ander, noem maar op. Die situaties.
Het janken wil(de) ik niet meer. De emotie (op tenen getrapt zijn, beledigd, zo slecht tegen kritiek of een grapje kunnen) dat wil ik óók niet, maar dat zíet de ander tenminste niet en de tranen wel.
Ik ben me dus echt uit alle macht op de tranen gaan concentreren. Eigenlijk door bij mijzelf heel hard te denken: "Ja dat is jouw mening. En ik heb die van mij." Als de situatie er naar was dan zei ik het soms zelfs op die manier.
Het huilen is dus gestopt. Hoe ik me van binnen voel weet alleen ik maar dat ziet de ander gelukkig niet. Nu nog zo ver zien te komen dat ik mij van binnen niet meer zo snel aangevallen voel. Soms helpt het om mijzelf gewoon een beetje uit te lachen, want ik kan zelfs niet tegen een grapje. Dat is eigenlijk ook wel triest.
woensdag 23 juli 2014 15:21
quote:lucifers schreef op 23 juli 2014 @ 14:44:
We hebben het hier specifiek over huilen tijdens discussies. Niet over rampen en dierbaren verliezen. Van mij mag kennis Truus trouwens het harts huilen van iedereen. Ik heb als nabestaande niet de behoefte gehad om zelf in het middelpunt te staan. Dus dat scheelt.
Je mag uiteraard geloven dat je het niet inzet als middel. Ik riep dat ook, omdat ik het zelf niet besefte. Ook toen ik het wel besefte was het niet: gna gna nu ga ik huilen want dan hou jij op. Het is onderbewust aangeleerd manipulatief gedrag en zolang je dat zelf niet inziet blijf je geliefde en andere in discussiespartners belasten met kinderachtig gedrag. Manipulatie kan ook betekenen dat de ander indimt/ zich schuldig voelt/ de volgende keer anders besluit, omdat jij dan zo moet huilen. Dus je zin im de breedste zin van het woord.
Mee eens hoor. Ik ben niet zo moeilijk en iedereen mag zo veel en hard huilen als hij zelf wil. Eigenlijk is het heel triest dat het voor sommige mensen de enige manier is om aandacht te genereren, of met emoties om te gaan. Zou er bijna om gaan huilen Veroordeel het ook niet. Door dit topic, en andere topics en wat er om mij heen gebeurd, ben ik wel dieper/verder na gaan denken over bepaald gedrag en vallen er ineens een paar kwartjes.
Enfin, zal proberen on topic te blijven.
TO, gedrag is behoorlijk moeilijk te veranderen. Zeker als het er al van jongs af aan ingesleten is. Zelf ken ik het gaan huilen bij discussie, of conflicten niet. In een van mijn eerdere posts was ik het stille kind. Naast huilen (of bv kwaad worden) is dat ook een manier om op conflicten te reageren, maar niet per definitie een betere manier.
Toch heb ik dat gedrag wel weten te veranderen. Dat ging niet van de ene op de andere dag. Het heeft behoorlijk wat tijd en moeite gekost. Vaak is bep. gedrag, wat als kind heel effectief was (zoals huilen, of in mijn geval je gedeisd houden) als volwassenen helemaal niet handig meer, maar je bent het nu eenmaal gewend. Ik denk dat de kunst is om een andere, betere manier te vinden om met conflicten om te gaan.
De oplossing is hier door anderen al eerder gegeven. Allereerst je bewust zijn van wat je doet, waarom je het doet en jezelf de vraag stellen wat het je eigenlijk oplevert. Daarna vooral veel oefenen met het nieuwe gewenste gedrag. Dat kost tijd, maar is denk ik niet onmogelijk.
We hebben het hier specifiek over huilen tijdens discussies. Niet over rampen en dierbaren verliezen. Van mij mag kennis Truus trouwens het harts huilen van iedereen. Ik heb als nabestaande niet de behoefte gehad om zelf in het middelpunt te staan. Dus dat scheelt.
Je mag uiteraard geloven dat je het niet inzet als middel. Ik riep dat ook, omdat ik het zelf niet besefte. Ook toen ik het wel besefte was het niet: gna gna nu ga ik huilen want dan hou jij op. Het is onderbewust aangeleerd manipulatief gedrag en zolang je dat zelf niet inziet blijf je geliefde en andere in discussiespartners belasten met kinderachtig gedrag. Manipulatie kan ook betekenen dat de ander indimt/ zich schuldig voelt/ de volgende keer anders besluit, omdat jij dan zo moet huilen. Dus je zin im de breedste zin van het woord.
Mee eens hoor. Ik ben niet zo moeilijk en iedereen mag zo veel en hard huilen als hij zelf wil. Eigenlijk is het heel triest dat het voor sommige mensen de enige manier is om aandacht te genereren, of met emoties om te gaan. Zou er bijna om gaan huilen Veroordeel het ook niet. Door dit topic, en andere topics en wat er om mij heen gebeurd, ben ik wel dieper/verder na gaan denken over bepaald gedrag en vallen er ineens een paar kwartjes.
Enfin, zal proberen on topic te blijven.
TO, gedrag is behoorlijk moeilijk te veranderen. Zeker als het er al van jongs af aan ingesleten is. Zelf ken ik het gaan huilen bij discussie, of conflicten niet. In een van mijn eerdere posts was ik het stille kind. Naast huilen (of bv kwaad worden) is dat ook een manier om op conflicten te reageren, maar niet per definitie een betere manier.
Toch heb ik dat gedrag wel weten te veranderen. Dat ging niet van de ene op de andere dag. Het heeft behoorlijk wat tijd en moeite gekost. Vaak is bep. gedrag, wat als kind heel effectief was (zoals huilen, of in mijn geval je gedeisd houden) als volwassenen helemaal niet handig meer, maar je bent het nu eenmaal gewend. Ik denk dat de kunst is om een andere, betere manier te vinden om met conflicten om te gaan.
De oplossing is hier door anderen al eerder gegeven. Allereerst je bewust zijn van wat je doet, waarom je het doet en jezelf de vraag stellen wat het je eigenlijk oplevert. Daarna vooral veel oefenen met het nieuwe gewenste gedrag. Dat kost tijd, maar is denk ik niet onmogelijk.
woensdag 23 juli 2014 15:22
De kunst is NYC, dat je het je niet aantrekt.
Beeld je in dat jouw vrouw thuis komt. Ze heeft een nieuwe jurk. Arie kanarie geel, geen gezicht. Omdat je van haar houd ga je niet al dijenkletsers gevend over de bank rollen van het lachen. Ja beeld? Ze vraagt mop wat vind je van mijn jurk? Je zegt: niet echt mijn smaak of mwah. Maar fijn dat jij hem leuk vind schat. Koffie? Je vrouw kan gaan stampvoeten/ huilen etc. Stomme NYC!!! Ik breng hem alweer terug ja! Jij met je eeuwige kritiek! Of ze haalt schouders op en denkt, ja NYC houd miet van geel, maar ik vind hem mooi!
Laatste is beter?
Hou je nu minder van haar? Is er iets essentieels verandert aan jullie relatie? Iets stuk?
Jij vind het niets, zij vind hem geweldig. Prima!
Als je werkt aan je zelfvertrouwen komen zulke dingen heel anders binnen en ja dat valt te leren.
Beeld je in dat jouw vrouw thuis komt. Ze heeft een nieuwe jurk. Arie kanarie geel, geen gezicht. Omdat je van haar houd ga je niet al dijenkletsers gevend over de bank rollen van het lachen. Ja beeld? Ze vraagt mop wat vind je van mijn jurk? Je zegt: niet echt mijn smaak of mwah. Maar fijn dat jij hem leuk vind schat. Koffie? Je vrouw kan gaan stampvoeten/ huilen etc. Stomme NYC!!! Ik breng hem alweer terug ja! Jij met je eeuwige kritiek! Of ze haalt schouders op en denkt, ja NYC houd miet van geel, maar ik vind hem mooi!
Laatste is beter?
Hou je nu minder van haar? Is er iets essentieels verandert aan jullie relatie? Iets stuk?
Jij vind het niets, zij vind hem geweldig. Prima!
Als je werkt aan je zelfvertrouwen komen zulke dingen heel anders binnen en ja dat valt te leren.
woensdag 23 juli 2014 15:26
quote:loquase schreef op 23 juli 2014 @ 13:50:
Ik zie huilen ook als een heel dwingende manier van aandacht vragen: Kijk naar mij, ik ben zielig, iedereen moet rekening met mij houden, het draait allemaal om mij.
Vandaag een heel actueel onderwerp.
Medeleven, interesse en betrokkenheid is niets mis mee en kan een enorme steun zijn.
Wat ik gemerkt heb bij "rampen" in mijn directe omgeving, is dat er figuren zijn die het gebruiken om alle drama naar zich toe te trekken. Doorgaans een ultra vage kennis die de overledene zeven jaar terug vijf minuten bij een bushalte gesproken heeft. Maar ze zijn kapot van verdriet, kunnen er niet meer van eten en slapen en nergens anders meer aan denken. Huilen de ogen uit hun kop. Voor je het weet ben je als verse weduwe druk bezig zo'n drama queen, die alle aandacht opeist, te troosten.
Naar mijn idee is dit ook zeer manipulatief gedrag.
Het "grappige" is dat dit soort types beweren (echt denken?) zeer empathisch te zijn. Want o zo gevoelig en ze leven zo enorm mee. Ik denk dat dit gedrag juist het tegendeel van empathie is, want dus totaal niet aanvoelen wat op dat moment gepast is, of zich bewust van het effect van hun gedrag op anderen.
Overigens heb ik geen enkel bezwaar tegen de dag van nationale rouw. Ik vind het juist mooi om er bij stil te staan en rituelen kunnen belangrijk zijn bij de verwerking.eens, ik zie die mensen ook. Dramaqueens en aandachtsgeilies noemen we ze
Ik zie huilen ook als een heel dwingende manier van aandacht vragen: Kijk naar mij, ik ben zielig, iedereen moet rekening met mij houden, het draait allemaal om mij.
Vandaag een heel actueel onderwerp.
Medeleven, interesse en betrokkenheid is niets mis mee en kan een enorme steun zijn.
Wat ik gemerkt heb bij "rampen" in mijn directe omgeving, is dat er figuren zijn die het gebruiken om alle drama naar zich toe te trekken. Doorgaans een ultra vage kennis die de overledene zeven jaar terug vijf minuten bij een bushalte gesproken heeft. Maar ze zijn kapot van verdriet, kunnen er niet meer van eten en slapen en nergens anders meer aan denken. Huilen de ogen uit hun kop. Voor je het weet ben je als verse weduwe druk bezig zo'n drama queen, die alle aandacht opeist, te troosten.
Naar mijn idee is dit ook zeer manipulatief gedrag.
Het "grappige" is dat dit soort types beweren (echt denken?) zeer empathisch te zijn. Want o zo gevoelig en ze leven zo enorm mee. Ik denk dat dit gedrag juist het tegendeel van empathie is, want dus totaal niet aanvoelen wat op dat moment gepast is, of zich bewust van het effect van hun gedrag op anderen.
Overigens heb ik geen enkel bezwaar tegen de dag van nationale rouw. Ik vind het juist mooi om er bij stil te staan en rituelen kunnen belangrijk zijn bij de verwerking.eens, ik zie die mensen ook. Dramaqueens en aandachtsgeilies noemen we ze
woensdag 23 juli 2014 15:28
quote:eldorado schreef op 23 juli 2014 @ 14:51:
[...]
Het interessante is, vind ik, dat mensen inderdaad direct stoppen met huilen. Wat zogenaamd niet zou kunnen, kan op dat moment wel degelijk. Lachen, ja, dat kan. Maar wat minstens zo goed kan: met schaamrood op je kaken bedenken hoe ongepast huilen op je werkplek kan zijn.Klopt, misschien die gaan janken in een discussie willen zichzelf tentoonstellen als slachtoffer, daar heb je ook een bullebak voor nodig; de niet-janker. Als de ander ook gaat janken klopt het niet meer. Je ontslachtoffert de ander.
[...]
Het interessante is, vind ik, dat mensen inderdaad direct stoppen met huilen. Wat zogenaamd niet zou kunnen, kan op dat moment wel degelijk. Lachen, ja, dat kan. Maar wat minstens zo goed kan: met schaamrood op je kaken bedenken hoe ongepast huilen op je werkplek kan zijn.Klopt, misschien die gaan janken in een discussie willen zichzelf tentoonstellen als slachtoffer, daar heb je ook een bullebak voor nodig; de niet-janker. Als de ander ook gaat janken klopt het niet meer. Je ontslachtoffert de ander.
woensdag 23 juli 2014 15:29
Baleys als jij het niet laat zien, dan is dit topic niet van toepassing. Het ging over huilen bij confrontaties. Dat doe je niet, dus nee dan is het geen manipulatie. Dan is het cru gezegd gebrek aan zelfvertrouwen. Ook daar valt aan t werken. Open een topic over je problemen met je baas. Je zal verstelt staan wat je nog voor wijze raad kan inwinnen hier, indien je er voor open staat. Kan niet en gaat niet de koelkast in!
woensdag 23 juli 2014 15:29
quote:nina1966 schreef op 23 juli 2014 @ 14:59:
[...]
Ik kan mijn emoties redelijk goed beheersen maar het tranen blijft. Dat kan ik niet stoppen. Neus gaat prikken en hup, daar gaan ze.kom op zeg, voor dat die tranen komen gebeurt er heel wat in je hoofd dat je een halt kan toeroepen. Je bent geen kleuter meer toch
[...]
Ik kan mijn emoties redelijk goed beheersen maar het tranen blijft. Dat kan ik niet stoppen. Neus gaat prikken en hup, daar gaan ze.kom op zeg, voor dat die tranen komen gebeurt er heel wat in je hoofd dat je een halt kan toeroepen. Je bent geen kleuter meer toch
