Relaties
alle pijlers
Soms weet je het even niet...
maandag 14 juli 2014 12:19
Laat ik bij het begin beginnen, ik kom uit een gebroken gezin.
Mijn alcoholistische moeder kreeg 8 kinder, waarvan ze er 4 heeft afgestaan. Moeder was agressief en depressief. We zijn allemaal gevlucht van huis. Heb 1 broer waar ik via Facebook contact mee heb. Ik ken mijn vader niet. We hebben zoveel stiefvaders gehad dat ik de tel ben kwijt geraakt.
Ik ben met 16 het huis uit gegaan. Allemaal ellende gehad. Heb drugs verslaafd vriendje gehad, 1 met lossehandjes en een depressief vriendje met zelfmoord neigingen. Ik was 20 toen ik bij defensie gingen, ben later uitgezonden. Heb veel in mijn leven gezien maar dat sloeg alles. Heb er nog nachtmerries van. Ben daarna in therapie geweest. Kreeg vervangend werk bij defensie tot ik weer 'genezen' was.
Dit heb ik helaas verpest door een ruzie. Kwam mijn ex met losse handjes tegen, waar ik van was weg gelopen. Hij pakte mij vast en zei 'jij gaat mee naar huis.' Heb hem weg geduwd wat op slaande ruzie uitliep en heb hem het ziekenhuis in geslagen. Dit betekende mijn ontslag bij defensie en ik moest zitten.
Zodra ik het land mocht verlaten ben ik naar Amerika gegaan. Waar ik met mazzel een visum kreeg, danke wel vriendje die een borstvergroting nodig vond. Hahaha.
Op de vlucht naar Amerika leerde ik een man kennen. M hij is ondanks alles een vriend gebleven. Door de jaren heen mijn enigste echte vriend.
Hij is 15 jaar ouder, werkt op Wallstreet en heeft er naast een klein bedrijfje waar voor hij heel de wereld over vliegt.
M's zoon kreeg een half jaar later kanker en is binnen een half jaar overleden. Zijn huwelijk gin hierdoor kapot.
Ik ben na een tijdje teug gegaan naar Nederland want in Amerika was ook niets.
Ik kreeg een vriend, waarvan ik dach dat hij goed was.
Was al snel in verwachting. Toen 12 weken zwanger was vertelde hij dat hij een gezin had. Heb hem er uit gezet.
Met 24 weken kreeg ik op een nacht echt verschrikkelijke buikpijn, s'ochtend de dokter gebeld. En een uur later stond er een ambulance om mij naar het ziekenhuis te brengen. Het was mis, goed mis.
Ik was bang, heel bang. Ik had helemaal niemand behalve M. Hoewel het midden in de nacht voor hem was heb ik M gebeld. Hij heeft een uur tegen mij gepraat, gewoon om mij gerust te stellen. Nog geen 20 uur later kwam hij opeens aanlopen. Hij was dat uur bezig geweest een ticket naar Nederland te regelen.
Met 25 weken en 3 dagen ben ik bevallen van een prahtige zoon, een vechter want dat is wat hij doet elke dag voor zijn leven. Hoe klein hij ook is hij vecht.
Mijn emotisch zijn een achtbaan, het ene moment vreugde en het andere moment bang. Voor ieder 2 stappen die R, mijn zoon zet doet hij er ook 1 achter uit. Hij heeft een infectie gehad.
Het gaat nu goed met hem, hij gaat langzaam vooruit. Iedere dag is 1 dichter bij de dag dat hij naar huis mag. Hij mag pas op de uitgerekende dag naar huis, mits hij gezond en zwaar genoeg is.
Wat over 11 weken zou zijn.
M is nog steeds hier bij mij in Nederland. Hij werkt hier op zijn computer. Hij is 2 weken geleden 2 dagen naar huis geweest want hij en zijn vrouw waren er over uit dat ze beter konden scheiden.
M gaat vrijwel altijd mee naar het ziekenhuis. Ik heb tranen in mijn ogen als ik zie hoe liefde vol hij met mijn zoon omgaat, hoe hij hem vasthoud hoe hij tegen hem praat. De vader die ik nooit geha heb die mijn zoon dacht ik ook nooit zal hebben.
Ieder dag als ik mijn zoon zie of vasthou voel ik gewoon dat hij alles is waard geweest. Sinds mijn zwangerschap heb ik veel vragen aan mijn moeder, die ik haar niet meer kan stellen omdat ze overleden is. Maar als ik R zie of vasthou doet niets er meer toe, hij is he enigste wat belangrijk ik.
Momenteel heb ik geen eigen woning,de flat die ik had stond op de naam van de vader van R. Die zijn zoon wel wil zien maar wat niet mag van zijn vrouw dus hij is ng niet geweest. Hij heeft alleen gebeld en gevraagd hoe hij heet, en te laten weten dat hij het niet eens is met de naam.
Ik heb een jaarcontract op mijn werk, die in oktober afloopt. Mijn collega die een kind kreeg, kreeg geen verlenging. Ik scharde kans op verlening ook klein.
Gistere heeft M mij verteld dat hij al een tijdje verliefd op mij is.
BAM, die kwam hard aan, mijn beste vried waar ik het altijd goed mee heb kunnen vinden die mij door al mijn shit en vriendjes heen hielp is verliefd op mij. En net nu, nu ik maar 1 doel heb zorgen dat mijn zoon straks naar huis kan. En zorgen dat er een thuis is.
Ik weet het gewoon even niet. M heeft zijn hele toekomst plannen aan mij verteld. Zijn vrouw wist het al een tijdje en heeft er vrede mee. Ze wenst ons het beste. Ze heeft gebeld om mij te feliciteren en naar de naam etc. Te vragen allemaal heel belangstellend, ik kon ook horen dat het oprecht was. Ze heeft zelfs een honkball baby pakje van de Yankees opgestuurd.
M & vrouw hebben een huis is New York & Miami. Ze hebben besloten dat ze er beide 1 krijgen. Het maakt zijn vrouw niet uit welke en M ook niet. Dus mocht ik met hem naar VS willen mag ik van hem kiezen waar ik wil wonen.
Hij wil graag een serieuse relatie en zodra het mogelijk is terug naar de VS om daar in 1 van zijn 2 huizen te gaan wonen. En zijn bedrijf verkopen zodat hij niet meer de hele wereld overreist.
Ik sta met mijn bek vol tanden. Aan de ene kant wil ik niets liever dan de hele tijd bij hem wezen. Naar aan de andere kant ik geef mijn hele leven dan op. En mocht het mis gaan, ik ben min beste vrien kwijt.
Ik hou heel veel van hem, echt veel. Maar ik weet niet of ik écht verliefd op hem ben. Ja natuurlijk heb ik wel eens aan een leven met hem gedacht. Maar nooit héél serieus.
Ik weet het gewoon niet. De timing is slecht, maar toch moet ik voor R over een veder leven na denken. Als ik hier blijf moet ik een huis zoeken. En opnieuw een baby kamer kopen,want R's vader heeft die nadat hij de flat heeft opgezegd.
Ik weet het gewoon niet...
Mijn alcoholistische moeder kreeg 8 kinder, waarvan ze er 4 heeft afgestaan. Moeder was agressief en depressief. We zijn allemaal gevlucht van huis. Heb 1 broer waar ik via Facebook contact mee heb. Ik ken mijn vader niet. We hebben zoveel stiefvaders gehad dat ik de tel ben kwijt geraakt.
Ik ben met 16 het huis uit gegaan. Allemaal ellende gehad. Heb drugs verslaafd vriendje gehad, 1 met lossehandjes en een depressief vriendje met zelfmoord neigingen. Ik was 20 toen ik bij defensie gingen, ben later uitgezonden. Heb veel in mijn leven gezien maar dat sloeg alles. Heb er nog nachtmerries van. Ben daarna in therapie geweest. Kreeg vervangend werk bij defensie tot ik weer 'genezen' was.
Dit heb ik helaas verpest door een ruzie. Kwam mijn ex met losse handjes tegen, waar ik van was weg gelopen. Hij pakte mij vast en zei 'jij gaat mee naar huis.' Heb hem weg geduwd wat op slaande ruzie uitliep en heb hem het ziekenhuis in geslagen. Dit betekende mijn ontslag bij defensie en ik moest zitten.
Zodra ik het land mocht verlaten ben ik naar Amerika gegaan. Waar ik met mazzel een visum kreeg, danke wel vriendje die een borstvergroting nodig vond. Hahaha.
Op de vlucht naar Amerika leerde ik een man kennen. M hij is ondanks alles een vriend gebleven. Door de jaren heen mijn enigste echte vriend.
Hij is 15 jaar ouder, werkt op Wallstreet en heeft er naast een klein bedrijfje waar voor hij heel de wereld over vliegt.
M's zoon kreeg een half jaar later kanker en is binnen een half jaar overleden. Zijn huwelijk gin hierdoor kapot.
Ik ben na een tijdje teug gegaan naar Nederland want in Amerika was ook niets.
Ik kreeg een vriend, waarvan ik dach dat hij goed was.
Was al snel in verwachting. Toen 12 weken zwanger was vertelde hij dat hij een gezin had. Heb hem er uit gezet.
Met 24 weken kreeg ik op een nacht echt verschrikkelijke buikpijn, s'ochtend de dokter gebeld. En een uur later stond er een ambulance om mij naar het ziekenhuis te brengen. Het was mis, goed mis.
Ik was bang, heel bang. Ik had helemaal niemand behalve M. Hoewel het midden in de nacht voor hem was heb ik M gebeld. Hij heeft een uur tegen mij gepraat, gewoon om mij gerust te stellen. Nog geen 20 uur later kwam hij opeens aanlopen. Hij was dat uur bezig geweest een ticket naar Nederland te regelen.
Met 25 weken en 3 dagen ben ik bevallen van een prahtige zoon, een vechter want dat is wat hij doet elke dag voor zijn leven. Hoe klein hij ook is hij vecht.
Mijn emotisch zijn een achtbaan, het ene moment vreugde en het andere moment bang. Voor ieder 2 stappen die R, mijn zoon zet doet hij er ook 1 achter uit. Hij heeft een infectie gehad.
Het gaat nu goed met hem, hij gaat langzaam vooruit. Iedere dag is 1 dichter bij de dag dat hij naar huis mag. Hij mag pas op de uitgerekende dag naar huis, mits hij gezond en zwaar genoeg is.
Wat over 11 weken zou zijn.
M is nog steeds hier bij mij in Nederland. Hij werkt hier op zijn computer. Hij is 2 weken geleden 2 dagen naar huis geweest want hij en zijn vrouw waren er over uit dat ze beter konden scheiden.
M gaat vrijwel altijd mee naar het ziekenhuis. Ik heb tranen in mijn ogen als ik zie hoe liefde vol hij met mijn zoon omgaat, hoe hij hem vasthoud hoe hij tegen hem praat. De vader die ik nooit geha heb die mijn zoon dacht ik ook nooit zal hebben.
Ieder dag als ik mijn zoon zie of vasthou voel ik gewoon dat hij alles is waard geweest. Sinds mijn zwangerschap heb ik veel vragen aan mijn moeder, die ik haar niet meer kan stellen omdat ze overleden is. Maar als ik R zie of vasthou doet niets er meer toe, hij is he enigste wat belangrijk ik.
Momenteel heb ik geen eigen woning,de flat die ik had stond op de naam van de vader van R. Die zijn zoon wel wil zien maar wat niet mag van zijn vrouw dus hij is ng niet geweest. Hij heeft alleen gebeld en gevraagd hoe hij heet, en te laten weten dat hij het niet eens is met de naam.
Ik heb een jaarcontract op mijn werk, die in oktober afloopt. Mijn collega die een kind kreeg, kreeg geen verlenging. Ik scharde kans op verlening ook klein.
Gistere heeft M mij verteld dat hij al een tijdje verliefd op mij is.
BAM, die kwam hard aan, mijn beste vried waar ik het altijd goed mee heb kunnen vinden die mij door al mijn shit en vriendjes heen hielp is verliefd op mij. En net nu, nu ik maar 1 doel heb zorgen dat mijn zoon straks naar huis kan. En zorgen dat er een thuis is.
Ik weet het gewoon even niet. M heeft zijn hele toekomst plannen aan mij verteld. Zijn vrouw wist het al een tijdje en heeft er vrede mee. Ze wenst ons het beste. Ze heeft gebeld om mij te feliciteren en naar de naam etc. Te vragen allemaal heel belangstellend, ik kon ook horen dat het oprecht was. Ze heeft zelfs een honkball baby pakje van de Yankees opgestuurd.
M & vrouw hebben een huis is New York & Miami. Ze hebben besloten dat ze er beide 1 krijgen. Het maakt zijn vrouw niet uit welke en M ook niet. Dus mocht ik met hem naar VS willen mag ik van hem kiezen waar ik wil wonen.
Hij wil graag een serieuse relatie en zodra het mogelijk is terug naar de VS om daar in 1 van zijn 2 huizen te gaan wonen. En zijn bedrijf verkopen zodat hij niet meer de hele wereld overreist.
Ik sta met mijn bek vol tanden. Aan de ene kant wil ik niets liever dan de hele tijd bij hem wezen. Naar aan de andere kant ik geef mijn hele leven dan op. En mocht het mis gaan, ik ben min beste vrien kwijt.
Ik hou heel veel van hem, echt veel. Maar ik weet niet of ik écht verliefd op hem ben. Ja natuurlijk heb ik wel eens aan een leven met hem gedacht. Maar nooit héél serieus.
Ik weet het gewoon niet. De timing is slecht, maar toch moet ik voor R over een veder leven na denken. Als ik hier blijf moet ik een huis zoeken. En opnieuw een baby kamer kopen,want R's vader heeft die nadat hij de flat heeft opgezegd.
Ik weet het gewoon niet...
maandag 14 juli 2014 12:25
Je woont in de flat die op naam staat van de vader van je kind. En omdat hij gaat scheiden van zijn vrouw, heeft hij die flat opgezegd. Je staat dus op straat als je niet met hem meegaat naar de VS met jullie zoontje. Je zoontje kan natuurlijk niet mee naar de VS, hij is nog veel te klein om te vliegen, hij kan nog niet eens mee naar huis, pas over 11 weken. Waar ga jij tot die tijd wonen? Als men ontdekt dat je dakloos bent, gaat zoon niet met jou mee naar huis, maar ontfermen instanties zich erover.
Zoek een eigen appartement. Ga niet mee met deze man. Hij is niet goed voor je.
Zoek een eigen appartement. Ga niet mee met deze man. Hij is niet goed voor je.
maandag 14 juli 2014 12:26
quote:Doreia schreef op 14 juli 2014 @ 12:25:
Je woont in de flat die op naam staat van de vader van je kind. En omdat hij gaat scheiden van zijn vrouw, heeft hij die flat opgezegd. Je staat dus op straat als je niet met hem meegaat naar de VS met jullie zoontje. Je zoontje kan natuurlijk niet mee naar de VS, hij is nog veel te klein om te vliegen, hij kan nog niet eens mee naar huis, pas over 11 weken. Waar ga jij tot die tijd wonen? Als men ontdekt dat je dakloos bent, gaat zoon niet met jou mee naar huis, maar ontfermen instanties zich erover.
Zoek een eigen appartement. Ga niet mee met deze man. Hij is niet goed voor je.Doreia, volgens mij is die Amerikaan niet de vader van haar kind en ook niet degene die die flat heeft gehuurd.
Je woont in de flat die op naam staat van de vader van je kind. En omdat hij gaat scheiden van zijn vrouw, heeft hij die flat opgezegd. Je staat dus op straat als je niet met hem meegaat naar de VS met jullie zoontje. Je zoontje kan natuurlijk niet mee naar de VS, hij is nog veel te klein om te vliegen, hij kan nog niet eens mee naar huis, pas over 11 weken. Waar ga jij tot die tijd wonen? Als men ontdekt dat je dakloos bent, gaat zoon niet met jou mee naar huis, maar ontfermen instanties zich erover.
Zoek een eigen appartement. Ga niet mee met deze man. Hij is niet goed voor je.Doreia, volgens mij is die Amerikaan niet de vader van haar kind en ook niet degene die die flat heeft gehuurd.
maandag 14 juli 2014 12:33
quote:tesna schreef op 14 juli 2014 @ 12:19: M & vrouw hebben een huis is New York & Miami. Ze hebben besloten dat ze er beide 1 krijgen. Het maakt zijn vrouw niet uit welke en M ook niet. Dus mocht ik met hem naar VS willen mag ik van hem kiezen waar ik wil wonen.
..Sorry, maar ik vind het een vreemd verhaal. Natuurlijk hebben partijen wel een voorkeur waar ze gaan wonen. Zij gaan scheiden en jij mag kiezen en de woonplaats/huis voor hun bepalen...?
..Sorry, maar ik vind het een vreemd verhaal. Natuurlijk hebben partijen wel een voorkeur waar ze gaan wonen. Zij gaan scheiden en jij mag kiezen en de woonplaats/huis voor hun bepalen...?
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 14 juli 2014 12:37
Oh ja, dat klopt. Beetje verwarrend. Maar feit blijft dat je geen huis hebt op je eigen naam. Dat lijkt me voor alle partijen het beste, dat jij eerst pas op de plaats maakt. Zoek woonruimte voor jezelf en heb eens rust in je leven. Je hebt al meer meegemaakt dan anderen in 3 levens samen! Voor je zoontje is het belangrijk dat jij een evenwichtige moeder bent die zich niet laat leiden door de mannen in haar leven, maar door haar eigen keuzes, dromen en wensen.
maandag 14 juli 2014 12:40
Ik vond het ook heel raar dat ik mocht kiezen.
En ik zou die keuze voor hun ook niet willen maken.
Wat ik denk dat het met het huis kiezen is dat ze natuurlijk allebei een voorkeur hebben, maar omdat het beide zulke goede mensen zijn ze zegen het maakt mij niet uit om de andere een keuze te geven. M is in ieder geval wel zo, misschien kan hij ook gewoon niet kiezen.
New York is beter voor zijn werk en hij komt er vandaan. Hij houdt van de drukte maar hij houdt ook van de rust in Miami.
Denk dat et puur gebaseerd is op het geen keuze willen maken.
En ik zou die keuze voor hun ook niet willen maken.
Wat ik denk dat het met het huis kiezen is dat ze natuurlijk allebei een voorkeur hebben, maar omdat het beide zulke goede mensen zijn ze zegen het maakt mij niet uit om de andere een keuze te geven. M is in ieder geval wel zo, misschien kan hij ook gewoon niet kiezen.
New York is beter voor zijn werk en hij komt er vandaan. Hij houdt van de drukte maar hij houdt ook van de rust in Miami.
Denk dat et puur gebaseerd is op het geen keuze willen maken.
maandag 14 juli 2014 12:42
maandag 14 juli 2014 12:45
Waarom kies je niet voor jezelf? Waarom wordt jij betrokken in een keuze van een ander? Als je niet bij hem komt wonen, gaat ie je dan nadragen dat JIJ het verkeerde huis gekozen hebt? Het huis wat 50k minder waard is, om maar iets te noemen? Het zijn geen doosjes eieren waarover we het hier hebben.
Kies voor jezelf. Zeg: ik laat aan jullie over om jullie boedel te verdelen en de scheiding te regelen. Daar ben ik niet bevoegd voor en wil daar ook de verantwoordelijkheid niet over hebben.
Kies voor jezelf. Zeg: ik laat aan jullie over om jullie boedel te verdelen en de scheiding te regelen. Daar ben ik niet bevoegd voor en wil daar ook de verantwoordelijkheid niet over hebben.
maandag 14 juli 2014 12:49
Wat heeft jouw hele voor geschiedenis hier mee te maken?
En als M de ware is voor je, ga er dan voor. Je hebt niks te verliezen.
Dan zul je vast ook niet dakloos zijn, tot je zoontje mee mag naar Amerika, want dan kunnen jullie zolang samen wel wat huren in NL.
Leef! Geniet en zie daarna hoe alles loopt.
En als M de ware is voor je, ga er dan voor. Je hebt niks te verliezen.
Dan zul je vast ook niet dakloos zijn, tot je zoontje mee mag naar Amerika, want dan kunnen jullie zolang samen wel wat huren in NL.
Leef! Geniet en zie daarna hoe alles loopt.
maandag 14 juli 2014 12:51
Het is gewoon zo moeilijk.
Ik heb al zo vaak gewoon foute keuzes gemaakt. Mijn levens motto was ook . Fuck it! Kick Some grass over That shit and move on!
Als ik alleen was geweest had ik nu al in het vliegtuig naar Amerika gezeten.
Maar nu maak ik geen keuzes voor mezelf maar ook voor R, voor wiens leven IK verantwoordelijk ben. Ik wil gewoon het beste voor hem doen. Ik wil dat hij een lieve vader heeft en een moeder. Dat hij later als hij volwassen is teug kijkt op een goede jeugd.
Ik heb al zo vaak gewoon foute keuzes gemaakt. Mijn levens motto was ook . Fuck it! Kick Some grass over That shit and move on!
Als ik alleen was geweest had ik nu al in het vliegtuig naar Amerika gezeten.
Maar nu maak ik geen keuzes voor mezelf maar ook voor R, voor wiens leven IK verantwoordelijk ben. Ik wil gewoon het beste voor hem doen. Ik wil dat hij een lieve vader heeft en een moeder. Dat hij later als hij volwassen is teug kijkt op een goede jeugd.
maandag 14 juli 2014 13:21
quote:Doreia schreef op 14 juli 2014 @ 12:45: Kies voor jezelf. Zeg: ik laat aan jullie over om jullie boedel te verdelen en de scheiding te regelen. Daar ben ik niet bevoegd voor en wil daar ook de verantwoordelijkheid niet over hebben.
Helemaal mee eens. Blijf het een raar verhaal vinden. En jouw argumentatie "omdat het zulke goede mensen zijn" des te meer!
Ik zit in de familierechtpraktijk - geloof mij maar; scheidingen verlopen nooit zonder gesteggel. Laat staan gesteggel over de huizen. Een onroerende zaak is per slot van rekening geen broodje kaas. Partijen kunnen onderling goede afspraken maken over huisvesting, verdelingen van goederen, etc. en dat vast leggen in een vaststellingsovereenkomst en ik wil best geloven dat jouw vriend en zijn vrouw proberen dat allemaal in goed overleg te doen. Maar zo'n belangrijke keus bij jou neerleggen? Dream on!
Weet je zeker dat deze knappe Amerikaan je geen verhaal op de mouw aan het spelden is..? Wat je schrijft kan natuurlijk allemaal, maar ik zou je willen behoeden voor een volgende misstap.
Helemaal mee eens. Blijf het een raar verhaal vinden. En jouw argumentatie "omdat het zulke goede mensen zijn" des te meer!
Ik zit in de familierechtpraktijk - geloof mij maar; scheidingen verlopen nooit zonder gesteggel. Laat staan gesteggel over de huizen. Een onroerende zaak is per slot van rekening geen broodje kaas. Partijen kunnen onderling goede afspraken maken over huisvesting, verdelingen van goederen, etc. en dat vast leggen in een vaststellingsovereenkomst en ik wil best geloven dat jouw vriend en zijn vrouw proberen dat allemaal in goed overleg te doen. Maar zo'n belangrijke keus bij jou neerleggen? Dream on!
Weet je zeker dat deze knappe Amerikaan je geen verhaal op de mouw aan het spelden is..? Wat je schrijft kan natuurlijk allemaal, maar ik zou je willen behoeden voor een volgende misstap.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 14 juli 2014 13:22
