Tja, en dat was het dan.... deel 3

Hallo Kunstje, wat ben ik blij weer eens iets van jou te horen! Naar, dat het zo slecht gaat met je vader, ik had begrepen dat hij terminaal is, ik wens je veel sterkte.

Verder ben ik blij dat je een vervolg hebt geopend want wat een fijn topic is dit. Het is allesbehalve een fijn onderwerp, maar je ziet dat bij alle vrouwen die hier hun verhaal doen en beginnen als zielige hoopjes, er een ontwikkeling plaatsvindt en ze zich er uiteindelijk boven uit worstelen. Misschien niet gelukkiger, maar wel weer met een rechte rug en open voor de toekomst!

Ik wens alle vrouwen hier veel sterkte

HE kunstje. Wat naar om te horen van je vader.. Heel veel sterkte. Maar ik vind het ook naar voor je dat je alles zelf moet regelen wat betreft de verkoop van het huis enz.



Hoi rest van de dames! Heel lang niet van mij laten horen.. Ik kan het gewoon af en toe niet.. Er is zoveel gebeurt hier. Ik zal het proberen uit te leggen, maar vrees dat het een lang verhaal wordt sorry....



Mijn ex drink veel nu en deed dit ook al, en gaat gerust met drank op achter het stuur zitten. Zo ook laatst en toen heeft hij dus dronken zijn auto in de prak gereden. Auto total loss. Schade aan weg en lantaarnpaal vangrail enz. en ja de politie erbij en dus een procesverbaal voor het rijden met drank op. En dat was 592ugl heb ik begrepen.. En rijbewijs in moeten leveren!! Dus meneer komt steeds verder in zijn finacieele soris te zitten. En dat is al mijn schuld aldus hem.

Hij moet van mij zelf de kinderen naar school brengen al ik werk, en dat kan hij nu niet doen. Tja en ik ben heel hard geweest. (met pijn in mijn hart en nog) Ik heb hem gemeld dat dat zijn probleem is en dat hij maar zelf een uitweg moet verzinnen om ze op school te krijgen. Ik ben nu een maals niet meer de griet die je daarvoor kan gebruiken... heeel moeilijk.

Verder ben ik nu dus de kwaaie piet. Niemand staat voor hem klaar en ik wil niets voor hem doen. geen boodschappen halen enz. (winkel is 9 km verderop). Hij kaffert mij uit via de wats app en ik zou volgens hem alleen hem gebruiken als logeeradres om de kinderen onder te brengen. En de kids zijn maar twee keer in de week bij hem. verder wil hij ze niet want de kids zijn vervelend en als ze ergens naar toe gaan lopen ze volgens hem te zeiken dat ze weer naar huis willen.. Ik moet ook eerlijk zeggen dat hij alleen naar adressen gaat waar hij kan drinken en op zijn manier lol kan hebben.

Als hij met ze naar het zwembad gaat zeuren ze echt niet dat ze willen gaan hoor!



zijn kwaliteit van leven is gedaald tot min nog wat aldus hem en je raadt het al ook dat soort dingen worden zo verdraait dat ik in zijn ogen de grote schuldige ben. Wan t hij doet zijn best en ik wil niets. Hij hoopt dat hij zichzelf te pletter rijdt zegt ie en dan is hij overal vanaf. En is iedereen inclusief ik volgens hem blij van hem af te zijn. Kids komen er wel overheen zegt ie. Hij wil heel graag dood zegt ie.



en bovendien houdt ik hem nu ook al overal buiten is dan de reactie. Hij vind oprecht dat ik vaker moet komen met de kids en dat ik dingen samen met hem moet doen. Bv leuke dingen doen met de kids. Ouderopkomsten van de scouting zou ik hem op moeten halen zodat hij ook mee kan. Terwijl ik zoiets heb van je weet waar wanneer en hoe laat en kom zelf maar die kant op. Ik heb geen zin samen met hem in een auto te zitten... bah. Maar een gesprek over de resultaten van zijn kinderen op school komt ie niet, dat is stom.. school is stom aldus hem.Ik houd mijn poot stijf en daar kan hij niet tegen.



Ik heb een online agenda aangemaakt en daar staan alle afspraken in. Van kinderfeestjes tot trainingen volleyball en zumba lessen van dochter. Wedstrijdschemas, wanneer huiswerk af moet, welke dagen gym enz enz uitje school en ga maar door. Want als hij ergens niet is geweest is het mijn schuld want ik geef volgens hem niets door aan hem.. Dus nu dat van de baan is, gaat ie nog vervelender doen..



de kids waren niet eens verbaasd dat ie een ongeluk kreeg. Zoon begon te lachen dat ik het vertelde en zei wat een prutser. dochter zei gelijk hij heeft zeker weer gezopen, en zoon vervolgens dat doet hij altijd. Ik ben geschrokken van deze reacties. Ze vroegen niet eens of hij wat had.. Jee. Ik heb nog gezegt tegen ze dat hun pa niet heeft verder en er word gewoon niet gereageert door ze. Ze zijn 10 en 7 he..



Ex vroeg ook nog hoe kids reageerden en ik heb het hem verteld. Hij deed alsof hij geschrokken van, maar zijn gedrag resulteert nu dat hij denkt dat zijn kinderen ook niets om hem geven. Hij geeft aan nergens meer van te kunnen genieten en ook niet van de kinderen en ik zeg hem dat ie hulp moet zoeken en verder zeg ik niets.. Het is niet meer aan mij.



Kids willen hem vaker zien, maar hij wil vaak niet extra de kids hebben, want ik breng ze dan te laat en dan heeft hij geen tijd met ze bla bla.. Maar ff huiswerk maken met zoonlief is hem te veel.. En zoon zegt tegen mij ik ga slapen bij pa deze week zullen we nu ff dat huis werk doen? Want pa doet niets..



Een hoop gezeur. Ben der helemaal klaar mee en zit er behoorlijk doorheen. Voel mij erg onzeker over mijn eigen handelen nu en of ik het wel goed doe met mijn leven en met de kinderen. Alles staat op een laag pitje.. Alleen kinderen, mijn werk en mijn dierbaren draait door op dit moment. Ik kan het soms maar moeilijk verwerken deze soris.. Maar ik doe gewoon door. Ik doe net of zijn opmerkingen mij niets kunnen schelen, maar van binnen doen ze pijn..



Ik maak me oprecht zorgen om de kinderen als ze daar zijn. Hij gaat gerust snachts ff weg zuipen en laat dan de kids zo paar uur alleen. Of hij regelt een kind van twaalf te logeren en gaat dan snachts weg.. zonder het dat jochie van twaalf te melden dat ie weg gaat. Blijkbaar kan hij op de een of andere mnier niet thuis blijven...!

Ik weet niet wat te doen, want ik kan kids niet weigeren naar hem te gaan toch? En kan ik een instantie naar hem toe laten gaan? Of een huisarts? En tot hoeverre hebben mijn kinderen en ik er hinder van als er instanties bij komen. Mijn zus had het over een maatschappelijk werk, bureau jeugdzorg enz, maar ik wil helemaal niet dat de kids daarbij in aanraking komen. Moet er niet aan denken.. Maar ik wil wel dat hij eens hulp gaat zoeken, maar dat moet hij zelf maar doen.

Jeetje Problemo, wat een zooi maakt je man er van. Ik begrijp dat het moeilijk is om hem niet te helpen, je bent toch met hem getrouwd geweest en je hebt samen kinderen gekregen. Maar je doet het wel goed nu, het is niet hard om te zeggen "Los je eigen problemen aub op". Je legt het daar neer waar de problemen zijn nl. bij hem. Het is een volwassen vent (hoewel ik vreemdgaan inmiddels 1 van meest onvolwassene gedragsvormen vind) die zijn eigen zooi moet opruimen. Alleen daarvan leert hij, niet als jij weer het puin gaat ruimen. Kijk wel goed uit met je kinderen, bij je man moeten ze veilig kunnen zijn. Kunnen ze bij opa en oma terecht zodat je man hen daar kunt zien? Ik geloof me nog te herinneren dat zijn ouders op hetzelfde erf wonen als je man.

Hoe is het met iedereen hier?

Ha GW, en anderen,



Met mij gaat het gewoon goed. Geniet van mijn huidige leven, geen gekke dingen en dat is ook weleens fijn. Mijn ex en ik hebben zo goed als geen contact, behalve dan over praktische zaken. We gaan vriendelijk maar zakelijk met elkaar om en er wordt niks persoonlijks besproken. Zal enorm blij zijn als we alles hebben afgehandeld, maar ik ben totaal niet meer met hem bezig.

Mijn huidige vriend is degene met wie ik het nog lang hoop vol te houden, zo denkt hij er ook over. Totaal niet te bevatten als je ziet hoe ik er een tijd geleden nog voor stond.



Hoe gaat het met jou??

Doet me goed om te horen Julus, fijn dat het goed met je gaat! Kan me voorstellen dat het fijn is als alles uiteindelijk afgerond is, dan kun je helemaal los van hem komen. Met het huis zal het waarschijnlijk nog wel even duren denk ik? Maar erg fijn dat je gelukkig bent met je huidige vriend, waardevol!



Hier gaat het op zich goed, alles wel weer aardig op de rit. Ex overheerst zeker niet meer m'n gedachten, kan er meer berusting in vinden. Pijnpunt zit 'm meer in hoé het gegaan is. Zoveel door hem gezegd, maar zo leeg eigenlijk.... Plots niets meer laten horen, ik weet het niet, het heeft me erg gekwetst. Maand geleden had ik hem gebeld; geen reactie. Paar dagen later nog 's.... Toen maar een smsje met vraag hoe het zat, wat er aan de hand was (kon ik zelf wel raden, maar wilde het van hem horen). Uiteindelijk een sms dat hij het te moeilijk vond om te praten en om contact te hebben. Maar ondertussen/inmiddels aan het daten hoorde ik. Tja.... Dat kan natuurlijk hoor, hij is mij geen verantwoording schuldig. Maar had gewoon open kaart gespeeld en eerlijk gezegd dat je het niets meer zag worden. Ipv negeren en hopen dat het zo blijft (zodat ie vooral geen gesprek aan hoeft te gaan).



Weet dat hij dat soort dingen moeilijk vindt (wie niet?), maar tja, het is wel een keuze. En dit is wel erg makkelijk en egoistisch. Lastig ook om niet persoonlijk te nemen. Gek dat hij niet meer wil weten hoe het met mij gaat en mij uiteindelijk toch vrij plots / radicaal aan de kant heeft gezet. Gelukkig heb ik er zelf meer berusting in dat we uit elkaar zijn, maar dat stukje (de manier waarop) vind ik nog wel lastig. Dat doet nog wel eens pijn.

Nah, daar had ik het toevallig net met vriend ook over (hij is ook verlaten). Je mist niet zozeer je ex (meer), want die gevoelens nemen af. Maar het is meer het feit dat een ander mens, voor wie je veel over had en die je vertrouwde, je zó kan laten zitten. Dát gevoel is inderdaad pijnlijk en moeilijk te negeren. Bij mij zit die pijn er ook nog, en daarom praat ik er met vriend ook over. Pure verwerking, om het een plek te kunnen geven. Maar mijn gevoel voor ex is weg, en dan bedoel ik de warme gevoelens en fijne herinneringen.

Bij jou is het ook al heel wat maanden geleden, toch?

Ben nu vijf maanden verder en vriend vertelde, dat hij een jaar na dato nog steeds de pijn voelt. Zijn ex-vrouw heeft hem binnen een paar weken aan de kant gezet, en daarnaast zich volledig teruggetrokken van verplichtingen. Hij moest alleen de hypotheek betalen, alles regelen. Ze heeft hun leven samen binnen een paar weken compleet afgedankt, en ging direct samenwonen met een ander. Deed mijn ex ook, maar die handelt nog vrij netjes. Je denkt dat toch gauw, was ik niet meer waard dan dit? Net als bij jou, dat hij niet meer met je wil praten. Alsof je dat niet meer waard ben, een fatsoenlijk gesprek met uitleg.



Weet je, het is onmacht, schaamte, schuldgevoel, egoisme. Dat kan toch niet anders? Je leert iemands ware aard kennen op zulke momenten en enige conclusie is dan; blij dat je ervan af bent!



Als een dierbare mij zo behandelt, dan wil ik het weg hebben. Omdraaien en nooit meer omkijken. Want dat is teveel credits.

Het tegenovergestelde van haat is onverschilligheid. Het tegenovergestelde van liefde ook.



Dat is mijn leerervaring van de afgelopen week. Ik was nl met iemand in gesprek en die zei, zomaar tussendoor, dat haat voortkwam uit een verlangen naar liefde. Ik dacht: maar zo werkt dat niet bij mij en ex. Als ik hem haat, is het niet uit een verlangen naar liefde, maar omdat hij mij en mijn kinderen zo behandeld heeft.



Ik streef naar onverschiligheid wat betreft ex dus. Beter dan haat.



En inderdaad; je kunt beter vijanden hebben, dan 'vrienden' die je zo behandelen. Die pijn die voel ik nog steeds hoor en het is eind van het jaar vier jaar geleden. Al gaan de scherpe kantjes er wel af.



Problemo; hoe is het nu? Ik maak me zorgen! Zijn jullie kinderen wel goed af bij hun vader, als hij zoveel drinkt en de hort op gaat?

Gisteren een heel verhaal ingetikt, maar heb alles weer verwijdert. Op dit moment gebeurt er te veel om te allemaal hier op te schrijven. Met mij gaat alles ok. Probeer een nieuw leven op te bouwen en dat valt niet altijd mee. maar ok ik weet dat ik er gaat komen hoor. Ben ik niet bang voor. Met de kids gaat het naar omstandigheden ook ok. Ze schamen zich voor hun vader zeggen ze. En dat is heel wat te verhappe voor hun. Ik steun ze, troost ze en kalmeer ze bij en met hun emoties. Soms zijn ze intens boos, verdrietig en zeer laconiek. Ik ben geen makkelijke moeder al zeg ik het zelf. Ondanks de shit en een nieuwe woning en alles er omheen blijf ik bij mijn regels van normen en waarden. Ik vind dat ze ondanks ellende nog steeds respect voor mij en elkaar moeten kunnen opbrengen. En ik geloof dat ik ze daarmee een goede les voor de toekomst meegeef. Makkelijk is het niet altijd. En natuurlijk is er ruimte om de emoties te tonen enz.



Hij zoekt het maar uit. Die wil alleen maar aardig doen als ik dat ook wil. en als hij aardig is moet ik dat ook. Nou zakelijk contact heeft ie op dit moment. Meer kan ik niet aan. Geen gezelligheid.. Ik voel geen gezelligheid bij hem.. Alleen een intense pijn van wat mij is aangedaan. En ik heb er vrede mee nu hoor dat ik alleen ben. Het geeft rust in mijn hoofd en eigenlijk is het best wel lekker zo zonder de relatiesoris en uberhaupt een relatie. Ik zorg voor de kids en onderhoud mijn contacten en dat is het.. En daar kan ik best mijn dagen mee vullen.



Verder wil ik weer gaan hardlopen. Gewoon lekker bezig zijn. Heb mijn oude schoenen weer teruggevordert( fijn zon kind dat dezelfde maat heeft en dan maar lekker op jou schoenen gymt, hahah)



Of de kinderen bij hem goed af zijn? Ik denk het wel, maar er zijn stevige afspraken gemaakt.. Als hij zich er niet aan houd regel ik wel iemand die bij mij slaapt als ik werk.. Maar tot op heden gaat het ok.



En met jullie?

Ha Problemo, dat klinkt eigenlijk best goed. Je klinkt ook een stuk rustiger dan eerst, dus je zit in een stijgende lijn volgens mij.

Je klinkt ook minder boos naar hem toe, en ja, die pijn zal nog wel blijven. Maar als ik lees hoe jij het nu doet, petje af!



Tijd doet een hoop met je, de rauwe randen zijn ervan af en je went steeds meer aan je nieuwe leven. Geen relatie hebben is inderdaad een stuk rustiger en je hebt alleen met jezelf te maken.

Heb je nog wel contact met die ene vriend? En waar woont je ex nu dan?

Je klinkt sterk, Problemo. En goed dat je duidelijke afspraken gemaakt hebt. Moeilijk is dat he, dat je dan ook nog je handen vol heb aan je kinderen, want het gaat allemaal niet vanzelf. Is het nog wel gezellig met jou en de kinderen?

Inderdaad Gianna, je kunt het beste streven naar onverschilligheid. Pas dan ben je helemaal los. Ik ben nog niet geheel onverschillig, maar het boeit me voor het grootste gedeelte niet meer wat ex doet en dat is fijn. Natuurlijk is het nog te vers om helemaal niks meer te voelen als hij bijv. moeilijk doet, want dat associeer ik dan toch met wat hij mij heeft aangedaan.

Het is ook niet het gevoel hebben voor hem, maar eerder de pijn van wat hij mij als mens aandeed.

Een totale loskomen zal der niet inzitten denk ik. We hebben kinderen en daarom zijn we via die weg aan elkaar verbonden. Hij is zogezegt uit mijn systeem, maar ik nog niet uit de zijne en dat maakt het lastig. Het is een mannetje dat manipuleert en niets op zijn eigen projecteert. Maar alleen op anderen. Incl zijn eigen gedragingen.. Wauw mooie formulering he? haha.

Dat is zijn probleem, tot hij dat bij mij doet en dan is het mijn probleem. Maar inmiddels gaat het het ene oor uit en het andere in. In dec zijn de kinderen jarig. daar zie ik wel tegenop.. bah. moet hij ook komen, kids willen het wel. Ik denk dan ik slik het wel een dagje weg en zie wel hoe en wat, maar hij gaat het niet makkelijk krijgen met de hele fam bij elkaar denk ik.. die vinden hem een loser.. Maar ook dat is zijn probleem.



Ik voel me sterk en goed, ja inmiddels heb ik zoveel voor de kiezen gehad dat dit allemaal soepeltjes verloopt.



Kinderen en ik hebben veel lol. We huilen lachen stoeien en de rest. Ik doe wat ik kan. Mijn oudste is 10 en begint flink te puberen. Nou kom maar op denk ik. beter nu als dat ie al op voortgezet onderwijs zit. We gaan er wel komen.



inderdaad het is niet het gevoel hebben voor hem, maar de pijn voelen van het aangedane... En die pijn is heftig. Diegene die je nabij stond en diengene je het volste vertrouwen gaf deed je zoveel pijn. Dat hakt erin.



Ja, zondag is die vriend samen met nog een vriend langs geweest. ff bakkie en vervolgens een lekkere borrel. Altijd ff gezellig dat ze dat doen.



Verder heb ik een pot witte verf gehaald en ben ik de kamers van de kids aan het schilderen. lelijke bruine muren worden weer fris van kleur.



Ik heb een afspraak gemaakt met de huisbaas. Hij wou dat ik wel wat langer in deze woning zou blijven met een eventuele huurverlaging. Ik wou het eerst niet, liever een woning van woningbouw. Maar ik heb eigenlijk nog geen financiele middelen om die in te richten. Moet eerst nog ff doorsparen. Hier zit ik droog en als ik hier bv nog twee jaar kan blijven ben ik daarna direct aan de beurt bij woningstichting. Maar ik zie het wel even allemaal. En anders maar ff geen mooie muren en vloeren in nieuwe woning.

Je bent realistisch en sterk en ik weet zeker dat het er volgend jaar nog weer veel beter voor staat! Je doet alles wat je kunt doen, en als je nu goed zit in je huisje, geeft het ook rust als je dat kunt betalen zonder ellende. Voor je het weet komt er een ander huisje voorbij, soms sneller dan je denkt.

Je ex....tja, lekker zijn probleem laten verder. Jij bent duidelijk, jij hoeft en wil niks meer van hem. Voor de kinderen wel belangrijk dat hij ze kan blijven zien natuurlijk, en je moet zo denken, na die dag is het weer klaar. Dat hou je wel vol:)

Ik heb dat ook met de vader van mijn zoon, ik weet dat het altijd maar tijdelijk is en dat hij weer naar huis gaat.



Gezellig, vrienden op de borrel. Lekker ouwehoeren, wat drinken, niks mis mee. Sociale contacten worden nu belangrijker, je eigen leven opbouwen, los van je ex.

Je gaat steeds meer dingen meemaken waar hij niks meer vanaf weet, en dat is allemaal zijn keuze geweest! Janken doet ie maar in zijn eigen tijd:)

Wat mij nu steekt, is het feit dat ons huis dus moet worden verkocht en dat zou ik het liefst zsm afgehandeld hebben. Wil helemaal los, máár ex wil pas volgend jaar verkopen. Ik had voorstel naar hem gedaan, gewoon om te peilen hoe hij erin staat. Dat vriend zijn deel zou overnemen en we dus geen restschuld zouden krijgen. Nee, dat wil hij niet. Hij wil verkopen, en dus ook die restschuld dan accepteren. Snap ik niks van!

Waarom zo moeilijk doen? Als we pas volgend jaar verkopen en het duurt nog 1-2 jaar voordat het verkocht is, dan moet hij dus 3 jaar blijven meebetalen aan het eind!! Wie wil dat nou?

Terwijl hij er dus al veel sneller vanaf kan zijn, van die lasten. Wil hij nou door met zijn eigen leven, of wat?

quote:Julus schreef op 18 oktober 2012 @ 12:09:

Wat mij nu steekt, is het feit dat ons huis dus moet worden verkocht en dat zou ik het liefst zsm afgehandeld hebben. Wil helemaal los, máár ex wil pas volgend jaar verkopen. Ik had voorstel naar hem gedaan, gewoon om te peilen hoe hij erin staat. Dat vriend zijn deel zou overnemen en we dus geen restschuld zouden krijgen. Nee, dat wil hij niet. Hij wil verkopen, en dus ook die restschuld dan accepteren. Snap ik niks van!

Waarom zo moeilijk doen? Als we pas volgend jaar verkopen en het duurt nog 1-2 jaar voordat het verkocht is, dan moet hij dus 3 jaar blijven meebetalen aan het eind!! Wie wil dat nou?

Terwijl hij er dus al veel sneller vanaf kan zijn, van die lasten. Wil hij nou door met zijn eigen leven, of wat?





Hij mag wel door,maar jij niet.

Het zal hem vies tegen gevallen zijn dat je inmiddels een ander hebt, en er niet zoals voor heen bij zit.

Mensen zijn rare wezens , wel zelf een andere relatie zelfs een kind op de wereld zetten , maar owee als de ex ook door gaat met leven dan zijn ineens de rapen gaar.

Ja he, ik snap dat ook niet. Kan me haast niet voorstellen dat het zo is, aangezien hij niet wist hoe snel hij van me af moest. Toentertijd moest en zou het huis DIRECT worden verkocht, nu ligt het anders..

Ben potverdorie keihard ingeruild en afgedankt, en dan zou ik niet gewoon happy mogen zijn? Hij zei ook niks aardigs, zo van, fijn voor je, ik wens je alle geluk. Niks. Praat er ook niet over.

Nah ja, so be it. De deur is iig dicht, misschien dat hij dat niet had verwacht.

Eigenlijk overschatten onze exen zichzelf gewoon. Denken ze nou echt dat wij nog lange tijd smachtend en huilend en smekend achterblijven?? Haha.

quote:Julus schreef op 18 oktober 2012 @ 12:56:

Ja he, ik snap dat ook niet. Kan me haast niet voorstellen dat het zo is, aangezien hij niet wist hoe snel hij van me af moest. Toentertijd moest en zou het huis DIRECT worden verkocht, nu ligt het anders..

Ben potverdorie keihard ingeruild en afgedankt, en dan zou ik niet gewoon happy mogen zijn? Hij zei ook niks aardigs, zo van, fijn voor je, ik wens je alle geluk. Niks. Praat er ook niet over.

Nah ja, so be it. De deur is iig dicht, misschien dat hij dat niet had verwacht.





Nee en hij heeft totaal geen soort van controle meer over jou hij is jou echt kwijt en dat had hij nooit verwacht, sommige mensen zijn zo ongelooflijk dom, mijn ex de vader van mijn kinderen heeft geprobeerd wat met mij te beginnen toen zijn nieuwe vriendin zwanger van hem was, was razend toen hij er achter kwam dat ik een nieuwe liefde had, hij heeft echt stennis staan trappen bij mij aan de deur, nog jaren er na smsjes gestuurd, via marktplaats dingen geschreven over mij, en steeds over de rug van de kinderen mij proberen te pakken.

Ze mogen jou wel dumpen maar zodra ze zien dat jij hun niet nodig hebt, ach ja je voelt pas wat je kwijt bent als je het echt kwijt bent he

Dat meen je niet.....wat een zwaktebod, wat een loser!!

Tja, dat is het he. Ze willen van je af, maar als je daarin meegaat dan was dat niet de bedoeling..

Controleverlies, dat is het inderdaad. Je bent toch geen jojo.

Maar nee, hun gevoelens staan voorop. Blegh.

En tja..het valt ze natuurlijk gewoon tegen aan de andere kant, maar dat zien wij van ver aankomen, en dan wordt er niet geluisterd.



Ik verdenk ex er ook van, dat hij wil komen klussen om zo te zien wat ik doe, en met wie. Want van klussen is geen sprake...doet niet veel. Dus wát komt ie doen dan?? Beetje in mijn privacy wroeten, heb ik geen zin in.

En Ronnie...zijn vriendin was zwanger en dan komt hij nog achter jou aan. Medelijden met zijn vriendin! Zijn ze nog bij elkaar?

quote:Julus schreef op 18 oktober 2012 @ 13:26:

En Ronnie...zijn vriendin was zwanger en dan komt hij nog achter jou aan. Medelijden met zijn vriendin! Zijn ze nog bij elkaar?



Ik nam hem niet terug,dus weinig keus.



Ik heb met haar alles behalve medelijden, ze verdienen elkaar



Ze zijn idd nog steeds bij elkaar,en ik hoor nog wel eens wat en ach het gras is heel bruin aldaar.

Het kind van hem en zijn vriendin heeft weinig tot geen respect voor vader , en van mijn jongste zal ik niet raar opkijken als ze vader definitief de rug toe keerd na zijn laatste actie naar haar toe.

quote:Julus schreef op 18 oktober 2012 @ 13:25:

Dat meen je niet.....wat een zwaktebod, wat een loser!!

Tja, dat is het he. Ze willen van je af, maar als je daarin meegaat dan was dat niet de bedoeling..

Controleverlies, dat is het inderdaad. Je bent toch geen jojo.

Maar nee, hun gevoelens staan voorop. Blegh.

En tja..het valt ze natuurlijk gewoon tegen aan de andere kant, maar dat zien wij van ver aankomen, en dan wordt er niet geluisterd.



Ik verdenk ex er ook van, dat hij wil komen klussen om zo te zien wat ik doe, en met wie. Want van klussen is geen sprake...doet niet veel. Dus wát komt ie doen dan?? Beetje in mijn privacy wroeten, heb ik geen zin in.





Hahaha dat laatste is heel herkenbaar, mijn ex wilde ook alles weten, kwam alleen niet bij mij in huis, maar probeerde mij wel uit te horen als hij me zag, en niet alleen mij, maar ook onze kinderen over mij.

Hoe sneu kan je zijn