Relaties
alle pijlers
Toegeven aan zijn wil?
woensdag 9 april 2014 15:48
Na veel lezen en praten met omgeving wil ik toch een ongezouten mening van buitenstaanders. Ik heb het gevoel het niet allemaal meer helder te zien.
Momenteel heb ik iets meer dan 3 jaar een relatie. Hij woont in Leiden en ik in Rotterdam. We praten al een tijdje over samenwonen en om die reden heb ik mijn huis ook te koop gezet, helaas onoverkomelijk ga ik hierdoor voor een riant bedrag een schuld in.
Waarom dan je huis verkopen? Omdat hij onder geen beding in Rdam wilt wonen. In het begin wilde ik altijd wel naar Leiden verhuizen heb ik geroepen, tot het steeds dichterbij komt en ik het toch wel moeilijk vind om me daaraan volledig over te geven terwijl ik liever ook dichter bij mijn omgeving blijf wonen.
Ik heb dit recentelijk naar voren gebracht en hij voelt zich in de zeik genomen doordat ik ook weleens mee ben gegaan naar een bezichtiging en nu ineens met dit verhaal kom...
Feit is, ik wil niet iets doen waar ik mij niet prettig bij voel alleen maar om iemand anders gelukkig te maken. Hij wilt niet uit Leiden omdat hij daar zijn vrienden, familie en dichterbij werk zit.
Oplossing zou een tussenweg zijn, hier voelt hij niet veel voor gezien hij dan in een onbekende omgeving gaat wonen zonder vrienden en dan het gevoel heeft geisoleerd te wonen.
Kort om een groot probleem dus!
Waarom ik niet naar Leiden wil is omdat ik met niet prettig voel om zover bij mijn ouders vandaan te wonen, vooral niet als we aan kinderen beginnen. Hij wil in dezelfde wijk wonen als zijn ouders en ik voel daar niet veel voor, gezien zijn vader nu al moeite heeft met alleen de gedachte dat hij uit huis gaat. Regelmatige bezoekjes gegarandeerd dus.
HELP?!
Momenteel heb ik iets meer dan 3 jaar een relatie. Hij woont in Leiden en ik in Rotterdam. We praten al een tijdje over samenwonen en om die reden heb ik mijn huis ook te koop gezet, helaas onoverkomelijk ga ik hierdoor voor een riant bedrag een schuld in.
Waarom dan je huis verkopen? Omdat hij onder geen beding in Rdam wilt wonen. In het begin wilde ik altijd wel naar Leiden verhuizen heb ik geroepen, tot het steeds dichterbij komt en ik het toch wel moeilijk vind om me daaraan volledig over te geven terwijl ik liever ook dichter bij mijn omgeving blijf wonen.
Ik heb dit recentelijk naar voren gebracht en hij voelt zich in de zeik genomen doordat ik ook weleens mee ben gegaan naar een bezichtiging en nu ineens met dit verhaal kom...
Feit is, ik wil niet iets doen waar ik mij niet prettig bij voel alleen maar om iemand anders gelukkig te maken. Hij wilt niet uit Leiden omdat hij daar zijn vrienden, familie en dichterbij werk zit.
Oplossing zou een tussenweg zijn, hier voelt hij niet veel voor gezien hij dan in een onbekende omgeving gaat wonen zonder vrienden en dan het gevoel heeft geisoleerd te wonen.
Kort om een groot probleem dus!
Waarom ik niet naar Leiden wil is omdat ik met niet prettig voel om zover bij mijn ouders vandaan te wonen, vooral niet als we aan kinderen beginnen. Hij wil in dezelfde wijk wonen als zijn ouders en ik voel daar niet veel voor, gezien zijn vader nu al moeite heeft met alleen de gedachte dat hij uit huis gaat. Regelmatige bezoekjes gegarandeerd dus.
HELP?!
Rise up and be the best you can be, because YOUR world is waiting for you
woensdag 9 april 2014 16:17
quote:rw_ schreef op 09 april 2014 @ 16:09:
[...]
We zijn 24 en 27, tussenweg is blijkbaar geen optie voor hem. Inderdaad het is niet ver weg, maar hoezo zou ik wel moeten schikken als hij weigert dit te doen. Moet ik dan wel verder weg gaan wonen omdat hij dit niet kan? Met de kans dat ik daar niet gelukkig van wordt?
Ik vind juist helemaal niet dat jij moet schikken, jij lijkt nog wel bereid om een tussenstap te doen. Snap niet dat hij daar zo moeilijk over doet.
Als je een (serieuze) relatie aangaat lijkt het mij niet heel raar dat je een keer wil gaan samenwonen en dat dat niet meteen inhoud dat de een wel bij de ander intrekt. Ik zou aangeven wat jij in dit geval niet ziet zitten, maar ook vooral wat jij wel ziet zitten. En dan hem de ruimte geven om zelf met ideeën te komen.
Had alleen wel even over het gedeelte van die schuld heen gelezen.. Dat vind ik namelijk best een extreme stap als hij al zoveel moeite heeft om buiten zijn wijk te gaan wonen is er natuurlijk de kans aanwezig dat er tijdens het samenwonen nog wel meer lastige dingen naar voren komen. Zou zonde zijn als je na een halfjaar weer verder op zoek moet en je met die schuld zit...
Misschien vind die het ook gewoon een grote stap. Je kan ook gewoon is op een mooie dag die tussen steden/plaatsen bezoeken en kijken hoe het daar is.
[...]
We zijn 24 en 27, tussenweg is blijkbaar geen optie voor hem. Inderdaad het is niet ver weg, maar hoezo zou ik wel moeten schikken als hij weigert dit te doen. Moet ik dan wel verder weg gaan wonen omdat hij dit niet kan? Met de kans dat ik daar niet gelukkig van wordt?
Ik vind juist helemaal niet dat jij moet schikken, jij lijkt nog wel bereid om een tussenstap te doen. Snap niet dat hij daar zo moeilijk over doet.
Als je een (serieuze) relatie aangaat lijkt het mij niet heel raar dat je een keer wil gaan samenwonen en dat dat niet meteen inhoud dat de een wel bij de ander intrekt. Ik zou aangeven wat jij in dit geval niet ziet zitten, maar ook vooral wat jij wel ziet zitten. En dan hem de ruimte geven om zelf met ideeën te komen.
Had alleen wel even over het gedeelte van die schuld heen gelezen.. Dat vind ik namelijk best een extreme stap als hij al zoveel moeite heeft om buiten zijn wijk te gaan wonen is er natuurlijk de kans aanwezig dat er tijdens het samenwonen nog wel meer lastige dingen naar voren komen. Zou zonde zijn als je na een halfjaar weer verder op zoek moet en je met die schuld zit...
Misschien vind die het ook gewoon een grote stap. Je kan ook gewoon is op een mooie dag die tussen steden/plaatsen bezoeken en kijken hoe het daar is.
woensdag 9 april 2014 16:20
quote:IkBenIkenbenertrotsop schreef op 09 april 2014 @ 16:14:
Hmmm dus hij woont nog thuis? En jij moet je in de schulden steken?
Tja jullie kunnen zelf het beste beoordelen of jullie beide echt toe zijn aan het samenwonen. Als jij gewoon al jaren zelfstandig woont en zelfs een koophuis hebt zal de stap heel groot zijn om te gaan wonen met iemand die nog nooit zelfstandig heeft gewoond.
Zijn jullie er echt aan toe?
Ik heb nu het huis samen met iemand gekocht ( geen partner ) hij woont nu nog thuis..
Eraan toe, ik denk dat onze relatie toe is aan een volgende stap. Hij is zeker eraan toe om uit huis te gaan.
Hmmm dus hij woont nog thuis? En jij moet je in de schulden steken?
Tja jullie kunnen zelf het beste beoordelen of jullie beide echt toe zijn aan het samenwonen. Als jij gewoon al jaren zelfstandig woont en zelfs een koophuis hebt zal de stap heel groot zijn om te gaan wonen met iemand die nog nooit zelfstandig heeft gewoond.
Zijn jullie er echt aan toe?
Ik heb nu het huis samen met iemand gekocht ( geen partner ) hij woont nu nog thuis..
Eraan toe, ik denk dat onze relatie toe is aan een volgende stap. Hij is zeker eraan toe om uit huis te gaan.
Rise up and be the best you can be, because YOUR world is waiting for you
woensdag 9 april 2014 16:23
Je hebt altijd het recht om van mening te veranderen. De vraag is waarom en hoe en hoeveel de ander bereid is mee te denken.
Jij merkt nu dat je steeds meer problemen er mee krijgt en je hebt mijns inziens erg goede argumenten.
Jij móet blijkbaar je huis verkopen maar komt dan de helft van jouw schuld op zijn naam te staan?
Jij wilt wel compromissen, hij niet.
Jij moet je omgeving in de buurt van je ouders verlaten en hij gaat om de hoek de deur uit terwijl je nu al weet dat zijn ouders er te veel zullen zijn en je niet echt geruststellende tekenen daarvoor krijgt.
Jij bent al zover dat je een eigen koophuis hebt en hij woont nog bij zijn ouders.
Er komt een schuld en dat is iets waar je niet zomaar vanaf komt.
Hij heeft nog nooit op zichzelf gewoond zonder ouders en gaat nu gelijk met jou samenwonen.
Ik lees nergens iets wat jou geruststelt in de relatievorm, de schuld, dat je tegemoetgekomen wordt, er wordt gezien hoeveel je eigenlijk wel niet er voor over wilde hebben en wat zeggen ze, ja ze dus hij en zijn ouders... want blijkbaar is dat 2 handen op 1 buik, over de schuld???
Niet doen, je hebt onderbuikgevoelens en kan nu nog kijken naar andere opties. En daar zou je rustig over moeten kunnen praten.
Jij merkt nu dat je steeds meer problemen er mee krijgt en je hebt mijns inziens erg goede argumenten.
Jij móet blijkbaar je huis verkopen maar komt dan de helft van jouw schuld op zijn naam te staan?
Jij wilt wel compromissen, hij niet.
Jij moet je omgeving in de buurt van je ouders verlaten en hij gaat om de hoek de deur uit terwijl je nu al weet dat zijn ouders er te veel zullen zijn en je niet echt geruststellende tekenen daarvoor krijgt.
Jij bent al zover dat je een eigen koophuis hebt en hij woont nog bij zijn ouders.
Er komt een schuld en dat is iets waar je niet zomaar vanaf komt.
Hij heeft nog nooit op zichzelf gewoond zonder ouders en gaat nu gelijk met jou samenwonen.
Ik lees nergens iets wat jou geruststelt in de relatievorm, de schuld, dat je tegemoetgekomen wordt, er wordt gezien hoeveel je eigenlijk wel niet er voor over wilde hebben en wat zeggen ze, ja ze dus hij en zijn ouders... want blijkbaar is dat 2 handen op 1 buik, over de schuld???
Niet doen, je hebt onderbuikgevoelens en kan nu nog kijken naar andere opties. En daar zou je rustig over moeten kunnen praten.
woensdag 9 april 2014 16:24
Is hij er wel klaar voor om te gaan samenwonen? Hij verwacht dat jij je in de schulden steekt, uit je vertrouwde omgeving vertrekt en verder bij je ouders vandaan gaat wonen zodat hij dat allemaal niet hoeft te doen! En dat terwijl hij nog bij zijn ouders woont en jij een koophuis op je naam hebt staan.
Ik krijg dat liedje van Bruno Mars in mijn hoofd, Grenade: 'Take, take, take it all, but you never give'. Misschien moet hij eerst eens even volwassen worden voordat jullie zo'n grote stap zetten.
Toevoeging: Dat het een heel leuke en lieve jongen is is natuurlijk geweldig, maar het is ook vrij 'gemakkelijk'. Want is hij ook bereid iets voor jou op te geven, of is hij vooral lief en zorgzaam als hij er zelf niks op hoeft in te leveren?
Ik krijg dat liedje van Bruno Mars in mijn hoofd, Grenade: 'Take, take, take it all, but you never give'. Misschien moet hij eerst eens even volwassen worden voordat jullie zo'n grote stap zetten.
Toevoeging: Dat het een heel leuke en lieve jongen is is natuurlijk geweldig, maar het is ook vrij 'gemakkelijk'. Want is hij ook bereid iets voor jou op te geven, of is hij vooral lief en zorgzaam als hij er zelf niks op hoeft in te leveren?
purpie wijzigde dit bericht op 09-04-2014 16:28
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
% gewijzigd
Had ik maar een motto.
woensdag 9 april 2014 16:25
quote:rw_ schreef op 09 april 2014 @ 16:16:
[...]
Eens, ik heb het tussendoor wel vaker over een middenweg gehad. Maar ik had nou simpelweg al aangegeven naar Leiden te gaan, dan was er weinig tegen in te brengen... ik snap ook dat hij zich belazerd voelt, en terecht!
Maar ik kan het niet helpen een mens van vlees en bloed te zijn en toch het gevoel te hebben of ik nu direct moet kiezen
Newsflash!!!
Een mens mag van gedachte veranderen. Zeker als het betekend dat jij je in de schulden gaat steken en bij je vrienden/familie/kennissen vandaan moet/gaat.
Een man die niet bereidt is om compromissen te sluiten over iets dat zo belangrijk is zou voor mij een NO GO zijn.
[...]
Eens, ik heb het tussendoor wel vaker over een middenweg gehad. Maar ik had nou simpelweg al aangegeven naar Leiden te gaan, dan was er weinig tegen in te brengen... ik snap ook dat hij zich belazerd voelt, en terecht!
Maar ik kan het niet helpen een mens van vlees en bloed te zijn en toch het gevoel te hebben of ik nu direct moet kiezen
Newsflash!!!
Een mens mag van gedachte veranderen. Zeker als het betekend dat jij je in de schulden gaat steken en bij je vrienden/familie/kennissen vandaan moet/gaat.
Een man die niet bereidt is om compromissen te sluiten over iets dat zo belangrijk is zou voor mij een NO GO zijn.
woensdag 9 april 2014 16:26
Laat hem eerst maar eens op zichzelf wonen (in Leiden) en kijk hoe het gaat. Iemand die op zijn 24ste nog thuis woont.. daar zou ik al een beetje mijn twijfels bij hebben. En daar je huis voor verkopen (met schuld) terwijl hij nog nooit voor zichzelf heeft gezorgd?
Buiten de hele in-welke-stad-gaan-we-wonen-discussie om denk ik dat dit al een probleem zou kunnen vormen. Ook omdat je zelf al aangeeft dat je bang bent dat je schoonvader vaak langs gaat komen. En omdat hij de deur dicht gooit bij de discussie.
Neemt overigens niet weg dat jij vanaf het begin al aan gegeven hebt te verhuizen en ik me wel kan voorstellen dat hij een beetje gepikeerd is.
Mijn advies: huis houden, laat hem eerst maar eens een halfjaar op zichzelf wonen. Desnoods trek je er na een half jaar bij in terwijl je alsnog je huis verkoopt. Maar laat hem eerst eens voor zichzelf zorgen.
Buiten de hele in-welke-stad-gaan-we-wonen-discussie om denk ik dat dit al een probleem zou kunnen vormen. Ook omdat je zelf al aangeeft dat je bang bent dat je schoonvader vaak langs gaat komen. En omdat hij de deur dicht gooit bij de discussie.
Neemt overigens niet weg dat jij vanaf het begin al aan gegeven hebt te verhuizen en ik me wel kan voorstellen dat hij een beetje gepikeerd is.
Mijn advies: huis houden, laat hem eerst maar eens een halfjaar op zichzelf wonen. Desnoods trek je er na een half jaar bij in terwijl je alsnog je huis verkoopt. Maar laat hem eerst eens voor zichzelf zorgen.
Be like a duck. Calm on the surface, but always paddling like the dickens underneath.
woensdag 9 april 2014 16:27
quote:MrsStanleyWalker schreef op 09 april 2014 @ 16:22:
Hoe zit dat dan met die ander met wie je samen dat huis hebt gekocht, zit die dan ook met een schuld, of hoe werkt dat.
Ik zal even concreet zijn, ik heb dat huis gekocht met mijn moeder. Als intentie ik ga hier later wonen een huis dat al helemaal naar mijn smaak is en zij zal dan met haar nieuwe partner gaan samenwonen. Eind goed al goed, achteraf gezien verschrikkelijk naief om ervanuit te gaan dat ik daar blijf wonen. Want zo zie je dat dingen nooit gaan zoals jij dat überhaupt denkt...
Mijn moeder verkoopt ook het huis dus, en ja zal meedragen in de schulden... Voelt dat kut.. JA.. was het slim absoluut niet
Maar terugdraaien is geen optie... Ik begin langzamerhand ook te twijfelen of me relatie dan wel echt zo goed is als ik dacht/denk als iemand zo sterk zijn kont in de kribben gooit
Hoe zit dat dan met die ander met wie je samen dat huis hebt gekocht, zit die dan ook met een schuld, of hoe werkt dat.
Ik zal even concreet zijn, ik heb dat huis gekocht met mijn moeder. Als intentie ik ga hier later wonen een huis dat al helemaal naar mijn smaak is en zij zal dan met haar nieuwe partner gaan samenwonen. Eind goed al goed, achteraf gezien verschrikkelijk naief om ervanuit te gaan dat ik daar blijf wonen. Want zo zie je dat dingen nooit gaan zoals jij dat überhaupt denkt...
Mijn moeder verkoopt ook het huis dus, en ja zal meedragen in de schulden... Voelt dat kut.. JA.. was het slim absoluut niet
Maar terugdraaien is geen optie... Ik begin langzamerhand ook te twijfelen of me relatie dan wel echt zo goed is als ik dacht/denk als iemand zo sterk zijn kont in de kribben gooit
Rise up and be the best you can be, because YOUR world is waiting for you
woensdag 9 april 2014 16:27
quote:rw_ schreef op 09 april 2014 @ 16:20:
[...]
Ik heb nu het huis samen met iemand gekocht ( geen partner ) hij woont nu nog thuis..
Eraan toe, ik denk dat onze relatie toe is aan een volgende stap. Hij is zeker eraan toe om uit huis te gaan.
Fijn dat hij er aan toe is, betaald hij dan ook mee aan jouw restschuld,of mag jij voor alles incl verhuizen opdraaien?
Als hij zoveel van jou houd waarom wil hij dan dat JIJ je in de schulden steekt?
Als hij er zo aan toe is kan hij ook zelf op zoek naar een woning voor hem zelf.
[...]
Ik heb nu het huis samen met iemand gekocht ( geen partner ) hij woont nu nog thuis..
Eraan toe, ik denk dat onze relatie toe is aan een volgende stap. Hij is zeker eraan toe om uit huis te gaan.
Fijn dat hij er aan toe is, betaald hij dan ook mee aan jouw restschuld,of mag jij voor alles incl verhuizen opdraaien?
Als hij zoveel van jou houd waarom wil hij dan dat JIJ je in de schulden steekt?
Als hij er zo aan toe is kan hij ook zelf op zoek naar een woning voor hem zelf.
woensdag 9 april 2014 16:28
quote:Paekzwart schreef op 09 april 2014 @ 16:23:
Je hebt altijd het recht om van mening te veranderen. De vraag is waarom en hoe en hoeveel de ander bereid is mee te denken.
Jij merkt nu dat je steeds meer problemen er mee krijgt en je hebt mijns inziens erg goede argumenten.
Jij móet blijkbaar je huis verkopen maar komt dan de helft van jouw schuld op zijn naam te staan?
Jij wilt wel compromissen, hij niet.
Jij moet je omgeving in de buurt van je ouders verlaten en hij gaat om de hoek de deur uit terwijl je nu al weet dat zijn ouders er te veel zullen zijn en je niet echt geruststellende tekenen daarvoor krijgt.
Jij bent al zover dat je een eigen koophuis hebt en hij woont nog bij zijn ouders.
Er komt een schuld en dat is iets waar je niet zomaar vanaf komt.
Hij heeft nog nooit op zichzelf gewoond zonder ouders en gaat nu gelijk met jou samenwonen.
Ik lees nergens iets wat jou geruststelt in de relatievorm, de schuld, dat je tegemoetgekomen wordt, er wordt gezien hoeveel je eigenlijk wel niet er voor over wilde hebben en wat zeggen ze, ja ze dus hij en zijn ouders... want blijkbaar is dat 2 handen op 1 buik, over de schuld???
Niet doen, je hebt onderbuikgevoelens en kan nu nog kijken naar andere opties. En daar zou je rustig over moeten kunnen praten.
Helemaal mee eens.
Ik lees veel reacties van mensen die het zich kunnen voorstellen dat zij zich in de zeik genomen voelt, maar het is natuurlijk haar goed recht om erop terug te komen. Ik kan dat juist wel begrijpen. Ten eerste zou het mij erg tegen gaan staan dat hij niet bereid is om haar ook maar enigszins tegemoet te komen, ten tweede is het ook gewoon niet zo gemakkelijk als gedacht om te verhuizen en zal het een flinke schuld opleveren.
Hij wil een heleboel niet, maar hij eist intussen hetzelfde en nog veel meer (ook alles en iedereen achterlaten, maar daar bovenop nog een flinke schuld) van zijn vriendin. Misschien moet hij zich eens achter zijn oren gaan krabben wat betreft de gelijkwaardigheid in de relatie.
Je hebt altijd het recht om van mening te veranderen. De vraag is waarom en hoe en hoeveel de ander bereid is mee te denken.
Jij merkt nu dat je steeds meer problemen er mee krijgt en je hebt mijns inziens erg goede argumenten.
Jij móet blijkbaar je huis verkopen maar komt dan de helft van jouw schuld op zijn naam te staan?
Jij wilt wel compromissen, hij niet.
Jij moet je omgeving in de buurt van je ouders verlaten en hij gaat om de hoek de deur uit terwijl je nu al weet dat zijn ouders er te veel zullen zijn en je niet echt geruststellende tekenen daarvoor krijgt.
Jij bent al zover dat je een eigen koophuis hebt en hij woont nog bij zijn ouders.
Er komt een schuld en dat is iets waar je niet zomaar vanaf komt.
Hij heeft nog nooit op zichzelf gewoond zonder ouders en gaat nu gelijk met jou samenwonen.
Ik lees nergens iets wat jou geruststelt in de relatievorm, de schuld, dat je tegemoetgekomen wordt, er wordt gezien hoeveel je eigenlijk wel niet er voor over wilde hebben en wat zeggen ze, ja ze dus hij en zijn ouders... want blijkbaar is dat 2 handen op 1 buik, over de schuld???
Niet doen, je hebt onderbuikgevoelens en kan nu nog kijken naar andere opties. En daar zou je rustig over moeten kunnen praten.
Helemaal mee eens.
Ik lees veel reacties van mensen die het zich kunnen voorstellen dat zij zich in de zeik genomen voelt, maar het is natuurlijk haar goed recht om erop terug te komen. Ik kan dat juist wel begrijpen. Ten eerste zou het mij erg tegen gaan staan dat hij niet bereid is om haar ook maar enigszins tegemoet te komen, ten tweede is het ook gewoon niet zo gemakkelijk als gedacht om te verhuizen en zal het een flinke schuld opleveren.
Hij wil een heleboel niet, maar hij eist intussen hetzelfde en nog veel meer (ook alles en iedereen achterlaten, maar daar bovenop nog een flinke schuld) van zijn vriendin. Misschien moet hij zich eens achter zijn oren gaan krabben wat betreft de gelijkwaardigheid in de relatie.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 9 april 2014 16:29
quote:Paekzwart schreef op 09 april 2014 @ 16:23:
Je hebt altijd het recht om van mening te veranderen. De vraag is waarom en hoe en hoeveel de ander bereid is mee te denken.
Jij merkt nu dat je steeds meer problemen er mee krijgt en je hebt mijns inziens erg goede argumenten.
Jij móet blijkbaar je huis verkopen maar komt dan de helft van jouw schuld op zijn naam te staan?
Jij wilt wel compromissen, hij niet.
Jij moet je omgeving in de buurt van je ouders verlaten en hij gaat om de hoek de deur uit terwijl je nu al weet dat zijn ouders er te veel zullen zijn en je niet echt geruststellende tekenen daarvoor krijgt.
Jij bent al zover dat je een eigen koophuis hebt en hij woont nog bij zijn ouders.
Er komt een schuld en dat is iets waar je niet zomaar vanaf komt.
Hij heeft nog nooit op zichzelf gewoond zonder ouders en gaat nu gelijk met jou samenwonen.
Ik lees nergens iets wat jou geruststelt in de relatievorm, de schuld, dat je tegemoetgekomen wordt, er wordt gezien hoeveel je eigenlijk wel niet er voor over wilde hebben en wat zeggen ze, ja ze dus hij en zijn ouders... want blijkbaar is dat 2 handen op 1 buik, over de schuld???
Niet doen, je hebt onderbuikgevoelens en kan nu nog kijken naar andere opties. En daar zou je rustig over moeten kunnen praten.Strák gesproken... De schuld is mijn pakkie aan ) niet goed he?
Je hebt altijd het recht om van mening te veranderen. De vraag is waarom en hoe en hoeveel de ander bereid is mee te denken.
Jij merkt nu dat je steeds meer problemen er mee krijgt en je hebt mijns inziens erg goede argumenten.
Jij móet blijkbaar je huis verkopen maar komt dan de helft van jouw schuld op zijn naam te staan?
Jij wilt wel compromissen, hij niet.
Jij moet je omgeving in de buurt van je ouders verlaten en hij gaat om de hoek de deur uit terwijl je nu al weet dat zijn ouders er te veel zullen zijn en je niet echt geruststellende tekenen daarvoor krijgt.
Jij bent al zover dat je een eigen koophuis hebt en hij woont nog bij zijn ouders.
Er komt een schuld en dat is iets waar je niet zomaar vanaf komt.
Hij heeft nog nooit op zichzelf gewoond zonder ouders en gaat nu gelijk met jou samenwonen.
Ik lees nergens iets wat jou geruststelt in de relatievorm, de schuld, dat je tegemoetgekomen wordt, er wordt gezien hoeveel je eigenlijk wel niet er voor over wilde hebben en wat zeggen ze, ja ze dus hij en zijn ouders... want blijkbaar is dat 2 handen op 1 buik, over de schuld???
Niet doen, je hebt onderbuikgevoelens en kan nu nog kijken naar andere opties. En daar zou je rustig over moeten kunnen praten.Strák gesproken... De schuld is mijn pakkie aan ) niet goed he?
Rise up and be the best you can be, because YOUR world is waiting for you
woensdag 9 april 2014 16:30
Haal dat verkoopbord van je huis! Zeker een man die nu nog thuiswoont... Eerst even proberen, hoor! Straks valt het tegen (omdat hij gewend is dat mammie alles doet/dat pappie 24 uur per dag voor hem klaar staat/dat hij vindt dat hij 1 minuut te ver van z'n vrienden woont.. Etc etc) en dan heb jij EN geen huis EN een riante schuld!
Probeer je huis tijdelijk te verhuren en huur iets met hem (waar dan ook). Succes
Probeer je huis tijdelijk te verhuren en huur iets met hem (waar dan ook). Succes
woensdag 9 april 2014 16:32
Zegt hij dat, dat die schuld jouw pakkie an is? Terwijl je voor hem die kant op komt?
Ik zou het huis uit de verkoop halen, lekker in Rotterdam blijven wonen en voorlopig helemaal niet meer over samenwonen praten of er zelfs maar aan denken.
Ik zou het huis uit de verkoop halen, lekker in Rotterdam blijven wonen en voorlopig helemaal niet meer over samenwonen praten of er zelfs maar aan denken.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 9 april 2014 16:32
quote:rw_ schreef op 09 april 2014 @ 16:27:
Ik begin langzamerhand ook te twijfelen of me relatie dan wel echt zo goed is als ik dacht/denkNu ik je zo hoor twijfelen, denk ik al helemaal: doe het niet. Iets opgeven voor de Perfecte Relatie, vooruit. Maar als je nu al zo twijfelt ben ik bang dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt. En dat voor iemand die niet bereid hetzelfde voor jou te doen (iets opofferen).
Ik begin langzamerhand ook te twijfelen of me relatie dan wel echt zo goed is als ik dacht/denkNu ik je zo hoor twijfelen, denk ik al helemaal: doe het niet. Iets opgeven voor de Perfecte Relatie, vooruit. Maar als je nu al zo twijfelt ben ik bang dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt. En dat voor iemand die niet bereid hetzelfde voor jou te doen (iets opofferen).
Had ik maar een motto.
woensdag 9 april 2014 16:33
Ik zou mn huis wel in de verkoop zetten, tenminste als je op zich wel van dit huis af wilt. Daarna kun je iets gaan huren. Mocht je daarna ooit nog met een partner willen samenwonen kun je daar sneller mee beginnen. Echter zou ik hier niet verkopen als ik er een schuld aan over houdt.
Daarnaast zou ik het plan om te gaan samenwonen voorlopig maar even laten varen. A. omdat je vriend nu nog bij zn ouders woont en behoorlijk onder de plak zit. Daar krijg je hoe dan ook straks wat van mee in of het feit dat hij niet voor zichzelf kan zorgen of dat zijn ouders continue bij jullie op de koffie zitten en B. omdat je vriend in jullie relatie niet van plan is om tot een compromis te komen maar zijn eigen zin alleen door wil zetten. Zo werkt het niet in relaties.
Daarnaast zou ik het plan om te gaan samenwonen voorlopig maar even laten varen. A. omdat je vriend nu nog bij zn ouders woont en behoorlijk onder de plak zit. Daar krijg je hoe dan ook straks wat van mee in of het feit dat hij niet voor zichzelf kan zorgen of dat zijn ouders continue bij jullie op de koffie zitten en B. omdat je vriend in jullie relatie niet van plan is om tot een compromis te komen maar zijn eigen zin alleen door wil zetten. Zo werkt het niet in relaties.
woensdag 9 april 2014 16:34
Je gaat jezelf èn je moeder in de schulden steken om te gaan samenwonen? Amai...
Laat ik even heel duidelijk zijn, het is nog steeds crisis, baangarantie heb je niet, ook niet met een vast contract. Banken lenen je geen geld voor het gat te dichten dat ontstaat als je je huis verkoopt om te gaan samenwonen, ook niet als je die lening kan betalen met je huidige salaris. Mijn inziens is dat ook terecht dat banken dat weigeren. Dus wat is je plan, hoe ga je die schuld inlossen en betaalt hij daar aan mee? Of gebruiken jullie je verstand?
Laat ik even heel duidelijk zijn, het is nog steeds crisis, baangarantie heb je niet, ook niet met een vast contract. Banken lenen je geen geld voor het gat te dichten dat ontstaat als je je huis verkoopt om te gaan samenwonen, ook niet als je die lening kan betalen met je huidige salaris. Mijn inziens is dat ook terecht dat banken dat weigeren. Dus wat is je plan, hoe ga je die schuld inlossen en betaalt hij daar aan mee? Of gebruiken jullie je verstand?
You know how I know? Because I reeaally think so!
woensdag 9 april 2014 16:34
quote:elninjoo schreef op 09 april 2014 @ 16:18:
Oh, hij woont nog in hotel Mamma? In dat geval zeker je huis niet opgeven, laat hem eerst maar 'ns op zichzelf gaan voor je ooit overweegt samen te gaan wonen. Hij moet nog leren voor zichzelf te zorgen, anders wordt jij zometeen zijn volgende huissloof.+1
Oh, hij woont nog in hotel Mamma? In dat geval zeker je huis niet opgeven, laat hem eerst maar 'ns op zichzelf gaan voor je ooit overweegt samen te gaan wonen. Hij moet nog leren voor zichzelf te zorgen, anders wordt jij zometeen zijn volgende huissloof.+1
You've got a real problem all right, and a banjo is the only answer!
