Relaties
alle pijlers
Transgender
woensdag 1 oktober 2014 21:36
donderdag 2 oktober 2014 00:03
donderdag 2 oktober 2014 00:06
Hij presenteerde zichzelf al als man toen ik hem leerde kennen, alleen heeft hij nog geen hormonen, dus wat dat betreft staat hij nog aan het begin van de fysieke transitie.
Het scheelt wel dat ik heel goed wist waar ik aan begon, ik heb bewust de keuze gemaakt om een relatie aan te gaan met een transman. Voor sommige partners komt het bijv. onverwacht, ze denken een relatie te hebben met een vrouw, maar dat blijkt toch anders in elkaar te zitten.
Het scheelt wel dat ik heel goed wist waar ik aan begon, ik heb bewust de keuze gemaakt om een relatie aan te gaan met een transman. Voor sommige partners komt het bijv. onverwacht, ze denken een relatie te hebben met een vrouw, maar dat blijkt toch anders in elkaar te zitten.
donderdag 2 oktober 2014 00:19
Hoi!
Geen partner maar wel een zeer goede vriend die net begonnen is met de transitie. Geboren in een vrouwen lichaam, nu eindelijk "op weg" naar het man zijn Hij is pas 4 maanden geleden begonnen met hormonen.
Hij heeft zich, zolang ik mij herinner, altijd gepresenteerd als man door heren kleding te dragen, een mannelijk kapsel en de borsten af te binden. En nu word het dus "echt". Ben erg blij voor hem.
Geen partner maar wel een zeer goede vriend die net begonnen is met de transitie. Geboren in een vrouwen lichaam, nu eindelijk "op weg" naar het man zijn Hij is pas 4 maanden geleden begonnen met hormonen.
Hij heeft zich, zolang ik mij herinner, altijd gepresenteerd als man door heren kleding te dragen, een mannelijk kapsel en de borsten af te binden. En nu word het dus "echt". Ben erg blij voor hem.
donderdag 2 oktober 2014 00:35
Ik snap je vraag, maar eigenlijk was het niet verwarrend Een aantal jaar geleden ben ik uit de kast gekomen als bi, daarna als lesbisch, toen toch weer als bi en inmiddels ben ik er eindelijk achter dat ik op personen val ipv geslacht en dus panseksueel ben.
Ik ben dus ook verliefd geworden op hem als persoon. Dat is misschien lastig te snappen haha, maar beter dan dit kan ik het zo snel niet uitleggen.
Ik ben dus ook verliefd geworden op hem als persoon. Dat is misschien lastig te snappen haha, maar beter dan dit kan ik het zo snel niet uitleggen.
donderdag 2 oktober 2014 00:46
@WellieB: Fijn voor hem! Binders zijn echt niet prettig om te dragen, lastig met ademen en het doet pijn. Wat merk je aan zijn stemming/persoonlijkheid? veranderd dat veel door de hormonen? Daar ben ik namelijk stiekem wel een beetje bang voor.
Ik vind het minder moeilijk dan gedacht, wat ik het ergst vind is zien hoe hij last heeft van zijn lichaam. Hij moet elke dag dealen met een lichaam dat niet bij hem past. Ik kan me wel voorstellen dat het lastig is als zus (neem ik aan?) om eerst een zusje te hebben, dat uiteindelijk je broertje blijkt te zijn. Je kent iemand toch al je hele leven en dan veranderd er opeens zoveel.
Je hoeft je niet te schamen voor die 'bekentenis'. Het is denk ik menselijk om je druk te maken over wat andere mensen denken en ja, als je broertje transgender is en mensen weten dat, dan hebben ze daar een mening over. Maar onthoudt dat hij nu eindelijk qua uiterlijk wordt wie hij altijd al was! Hij zal als het goed is steeds gelukkiger worden. Het is een heel proces en het heeft tijd nodig, niet alleen voor hem, maar ook voor zijn omgeving. Ik denk dat het heel belangrijk is om te blijven praten met elkaar. Zo kun jij hem steunen, maar hij jou ook!
Ik vind het minder moeilijk dan gedacht, wat ik het ergst vind is zien hoe hij last heeft van zijn lichaam. Hij moet elke dag dealen met een lichaam dat niet bij hem past. Ik kan me wel voorstellen dat het lastig is als zus (neem ik aan?) om eerst een zusje te hebben, dat uiteindelijk je broertje blijkt te zijn. Je kent iemand toch al je hele leven en dan veranderd er opeens zoveel.
Je hoeft je niet te schamen voor die 'bekentenis'. Het is denk ik menselijk om je druk te maken over wat andere mensen denken en ja, als je broertje transgender is en mensen weten dat, dan hebben ze daar een mening over. Maar onthoudt dat hij nu eindelijk qua uiterlijk wordt wie hij altijd al was! Hij zal als het goed is steeds gelukkiger worden. Het is een heel proces en het heeft tijd nodig, niet alleen voor hem, maar ook voor zijn omgeving. Ik denk dat het heel belangrijk is om te blijven praten met elkaar. Zo kun jij hem steunen, maar hij jou ook!
donderdag 2 oktober 2014 00:50
quote:springtime schreef op 02 oktober 2014 @ 00:35:
Ik snap je vraag, maar eigenlijk was het niet verwarrend Een aantal jaar geleden ben ik uit de kast gekomen als bi, daarna als lesbisch, toen toch weer als bi en inmiddels ben ik er eindelijk achter dat ik op personen val ipv geslacht en dus panseksueel ben.
Ik ben dus ook verliefd geworden op hem als persoon. Dat is misschien lastig te snappen haha, maar beter dan dit kan ik het zo snel niet uitleggen.
Ik begrijp je hoor
Nu begrijp ik ook hoe het kon dat je je aangetrokken voelde tot hem.
ik denk (en nu spreek ik natuurlijk enkel voor mijzelf) dat ik als hetero zijnde er niet "omheen zou kunnen" dat hij nog het uiterlijk van een vrouw zou hebben.
wat mooi dat jij gewoon op personen valt en niet op een geslacht.
Ik snap je vraag, maar eigenlijk was het niet verwarrend Een aantal jaar geleden ben ik uit de kast gekomen als bi, daarna als lesbisch, toen toch weer als bi en inmiddels ben ik er eindelijk achter dat ik op personen val ipv geslacht en dus panseksueel ben.
Ik ben dus ook verliefd geworden op hem als persoon. Dat is misschien lastig te snappen haha, maar beter dan dit kan ik het zo snel niet uitleggen.
Ik begrijp je hoor
Nu begrijp ik ook hoe het kon dat je je aangetrokken voelde tot hem.
ik denk (en nu spreek ik natuurlijk enkel voor mijzelf) dat ik als hetero zijnde er niet "omheen zou kunnen" dat hij nog het uiterlijk van een vrouw zou hebben.
wat mooi dat jij gewoon op personen valt en niet op een geslacht.
donderdag 2 oktober 2014 00:56
Er zijn hetero meiden die een relatie hebben met een transman, maar dat zijn er wel een stuk minder dan panseksuele en biseksuele meiden volgens mij. Ik kan me opzich voorstellen dat het dan toch wat lastiger is.
Al zijn er mannen waar je niet van zult verwachten dat ze transgender zijn, zeker als ze al een lange tijd aan de hormonen zitten.
Al zijn er mannen waar je niet van zult verwachten dat ze transgender zijn, zeker als ze al een lange tijd aan de hormonen zitten.
donderdag 2 oktober 2014 00:59
quote:ana_isabel schreef op 02 oktober 2014 @ 00:56:
[...]
ik begrijp dat het voor jou heel lastig moet zijn. Je verliest in weze je zus, maar bedenk dat je alleen de buitenkant " verliest" van binnen is hij nog steeds dezelfde persoon. En hoe fijn moet dat wel niet voor hem zijn, dat hij dat van buiten nu ook mag gaan laten zien door zijn nieuwe uiterlijk. Je broer wordt eindelijk " compleet". Schaam je daar niet voor, het is voor hem een bevrijding en daar mag je best trots op zijn.Amen!^^
[...]
ik begrijp dat het voor jou heel lastig moet zijn. Je verliest in weze je zus, maar bedenk dat je alleen de buitenkant " verliest" van binnen is hij nog steeds dezelfde persoon. En hoe fijn moet dat wel niet voor hem zijn, dat hij dat van buiten nu ook mag gaan laten zien door zijn nieuwe uiterlijk. Je broer wordt eindelijk " compleet". Schaam je daar niet voor, het is voor hem een bevrijding en daar mag je best trots op zijn.Amen!^^
donderdag 2 oktober 2014 01:01
quote:springtime schreef op 02 oktober 2014 @ 00:56:
Er zijn hetero meiden die een relatie hebben met een transman, maar dat zijn er wel een stuk minder dan panseksuele en biseksuele meiden volgens mij. Ik kan me opzich voorstellen dat het dan toch wat lastiger is.
Al zijn er mannen waar je niet van zult verwachten dat ze transgender zijn, zeker als ze al een lange tijd aan de hormonen zitten.Ik heb op tv ook hele knappe trans mannen gezien.
Er zijn hetero meiden die een relatie hebben met een transman, maar dat zijn er wel een stuk minder dan panseksuele en biseksuele meiden volgens mij. Ik kan me opzich voorstellen dat het dan toch wat lastiger is.
Al zijn er mannen waar je niet van zult verwachten dat ze transgender zijn, zeker als ze al een lange tijd aan de hormonen zitten.Ik heb op tv ook hele knappe trans mannen gezien.
donderdag 2 oktober 2014 01:03
Mooie post, dankje!
Ja, hij is veel gelukkiger geworden. Ik heb hem nog nooit zo gelukkig gezien. Het is goed zo. Nu. Ik heb heel lang niet gesnapt, en eigenlijk nog steeds niet, waarom hij in het gendercentrum niet 'gewoon' geleerd heeft om met het vrouwenlichaam te dealen. Mijn broertje is homo. Het lijkt mij praktischer om dan een vrouwenlijf te hebben. Word dan een mannelijke vrouw. Waarom nou toch persé die transitie.
Maar dat hoef ik niet te snappen en dat is feitelijk mijn zaak ook niet. Ik hoef er mijn leven niet mee door. Extra lastig is wel dat mijn broertje ook nogeens autistisch is wat communicatie erg lastig maken en hij daarom extra een bijzondere verschijning is.
Het schamen, ja, en het is ook teleurstelling. Ik had zo graag een zusje gehad die een vriend had en kinderen kreeg, het standaard plaatje zegmaar. Ik word nu geen tante, en heb geen zussenband, mede natuurlijk ook door de autisme, maar toch. Ik weet wel dat het ideaalplaatjes zijn in mijn hoofd en dat het in werkelijkheid met een 'gewone' zus ook andets kan zijn hoor. Maar het zijn de gevoelens die ik heb... En dan denk ik weer: ik ik ik, het draait helemaal niet om mij. Wat erg dat ik als zus dit denk!
Tegelijkertijd vind ik het voor hem sneu, hij zal bekeken worden, en mensen 'zien' iets aan hem, en ik vind het erg dat hij nooit volwaardig man zal worden in de zin van dna en zaadcellen en mannelijke kenmerken en ook een echte penis. Hoe je het ook went of keert, in mijn ogen wordt het lichaam nooit een echte man, en dat vind ik erg voor hem.
Ik vind het echt buitegewoon knap hoe jij dit doet. Heeft het geen weerslag op jullie intieme leven? Het lijkt me erg moeilijk om fysiek intiem te zijn, en ongemakkelijk want zijn lichaam is niet hoe hij het ervaart.
Ja, hij is veel gelukkiger geworden. Ik heb hem nog nooit zo gelukkig gezien. Het is goed zo. Nu. Ik heb heel lang niet gesnapt, en eigenlijk nog steeds niet, waarom hij in het gendercentrum niet 'gewoon' geleerd heeft om met het vrouwenlichaam te dealen. Mijn broertje is homo. Het lijkt mij praktischer om dan een vrouwenlijf te hebben. Word dan een mannelijke vrouw. Waarom nou toch persé die transitie.
Maar dat hoef ik niet te snappen en dat is feitelijk mijn zaak ook niet. Ik hoef er mijn leven niet mee door. Extra lastig is wel dat mijn broertje ook nogeens autistisch is wat communicatie erg lastig maken en hij daarom extra een bijzondere verschijning is.
Het schamen, ja, en het is ook teleurstelling. Ik had zo graag een zusje gehad die een vriend had en kinderen kreeg, het standaard plaatje zegmaar. Ik word nu geen tante, en heb geen zussenband, mede natuurlijk ook door de autisme, maar toch. Ik weet wel dat het ideaalplaatjes zijn in mijn hoofd en dat het in werkelijkheid met een 'gewone' zus ook andets kan zijn hoor. Maar het zijn de gevoelens die ik heb... En dan denk ik weer: ik ik ik, het draait helemaal niet om mij. Wat erg dat ik als zus dit denk!
Tegelijkertijd vind ik het voor hem sneu, hij zal bekeken worden, en mensen 'zien' iets aan hem, en ik vind het erg dat hij nooit volwaardig man zal worden in de zin van dna en zaadcellen en mannelijke kenmerken en ook een echte penis. Hoe je het ook went of keert, in mijn ogen wordt het lichaam nooit een echte man, en dat vind ik erg voor hem.
Ik vind het echt buitegewoon knap hoe jij dit doet. Heeft het geen weerslag op jullie intieme leven? Het lijkt me erg moeilijk om fysiek intiem te zijn, en ongemakkelijk want zijn lichaam is niet hoe hij het ervaart.
donderdag 2 oktober 2014 01:13
@je weet wie je bent
Ook jij hebt recht op jouw gevoelens. Je teleurstelling is begrijpelijk. In weze zit jij in een rouwproces; het verlies van je zus en het leven wat jij haar had gegund.
en daar ligt de kern; voor jou had dat een normaal leven geweest, maar hij had er doodongelukkig van geworden.
je "zus" heeft het brein van een man. Dan valt er niks meer aan te onderdrukken.
je ziet dat hij gelukkig is en dat maakt jou ook gelukkig. De buitenwereld kan hard zijn, laat hem zich dan vooral veilig voelen bij jou. Hij is net zo normaal als de rest. "Wij" maken het moeilijk.
Ook jij hebt recht op jouw gevoelens. Je teleurstelling is begrijpelijk. In weze zit jij in een rouwproces; het verlies van je zus en het leven wat jij haar had gegund.
en daar ligt de kern; voor jou had dat een normaal leven geweest, maar hij had er doodongelukkig van geworden.
je "zus" heeft het brein van een man. Dan valt er niks meer aan te onderdrukken.
je ziet dat hij gelukkig is en dat maakt jou ook gelukkig. De buitenwereld kan hard zijn, laat hem zich dan vooral veilig voelen bij jou. Hij is net zo normaal als de rest. "Wij" maken het moeilijk.
donderdag 2 oktober 2014 01:13
Ik snap dat je denkt; wordt dan een mannelijke vrouw, maar zo werkt het niet. Je broertje is altijd al een man geweest, in zijn hersenen. Het gaat er niet over of het dingen makkelijker of moeilijker maakt, het is wie hij is. Seksuele geaardheid staat daar eigenlijk buiten, ook al denken veel mensen dat dat samenhangt. Dat is een ander hokje om het even plat te zeggen.
De teleurstelling is opzich begrijpelijk, al kun je nog steeds tante worden en nee, je hebt geen zussenband, maar een broer-zus band is wel mogelijk! De autisme zal het ongetwijfeld moeilijk maken. Het is niet erg om zulke gevoelens te hebben, gevoelens zijn er nou eenmaal, dat zal je broertje als geen ander snappen.
Ik denk dat het goed is om over zulke gevoelens te praten. Het is niet egoïstisch om zulke dingen te denken en te voelen.
Het is ook lastig dat hij qua chromosomen bijvoorbeeld altijd XX zal blijven houden ipv XY. Maar zijn innerlijk is volwaardig man en tegenwoordig kun je met hormonen en operaties al een heel eind komen om het uiterlijk met het innerlijk te laten matchen.
Bedankt voor je compliment. Ik zie het zelf niet als 'knap' oid, want ik ben verliefd op hem. Hij heeft zijn dingen, maar ik ook. Ik ben bijvoorbeeld ook niet bepaald de makkelijkste om mee om te gaan en dat doet hij bijzonder goed haha!
Fysiek is het niet zo'n probleem moet ik zeggen, het is extra goed rekening met elkaar houden, maar dat is iets wat je sowieso moet zijn in welke relatie dan ook. Communicatie is vooral erg belangrijk
De teleurstelling is opzich begrijpelijk, al kun je nog steeds tante worden en nee, je hebt geen zussenband, maar een broer-zus band is wel mogelijk! De autisme zal het ongetwijfeld moeilijk maken. Het is niet erg om zulke gevoelens te hebben, gevoelens zijn er nou eenmaal, dat zal je broertje als geen ander snappen.
Ik denk dat het goed is om over zulke gevoelens te praten. Het is niet egoïstisch om zulke dingen te denken en te voelen.
Het is ook lastig dat hij qua chromosomen bijvoorbeeld altijd XX zal blijven houden ipv XY. Maar zijn innerlijk is volwaardig man en tegenwoordig kun je met hormonen en operaties al een heel eind komen om het uiterlijk met het innerlijk te laten matchen.
Bedankt voor je compliment. Ik zie het zelf niet als 'knap' oid, want ik ben verliefd op hem. Hij heeft zijn dingen, maar ik ook. Ik ben bijvoorbeeld ook niet bepaald de makkelijkste om mee om te gaan en dat doet hij bijzonder goed haha!
Fysiek is het niet zo'n probleem moet ik zeggen, het is extra goed rekening met elkaar houden, maar dat is iets wat je sowieso moet zijn in welke relatie dan ook. Communicatie is vooral erg belangrijk
