Relaties
alle pijlers
Valse hoop en opnieuw beginnen
vrijdag 22 augustus 2014 09:52
Bah... ik heb 3 jaar na uitgaan relatie nog wrok en verdriet.
Na een relatie van 4 jaar, is mijn ex vriend begonnen met mailcontact en vreemdgaan met iemand. Ik ben er zelf achter gekomen en het was een groot drama toen ik hem ermee confronteerde.
Het deed me erg pijn en ik voelde me verdrietig en hij voelde zich betrapt, schuldig en verdrietig.
Het hele jaar daarna was een jaar vol met pijn verdriet onduidelijkheid voor mij en twijfels van hem. Hij kon niet kiezen, of hij kon het niet uitmaken, hij kon niets, het was de hele tijd iets. Ik was bij hem die 4 jaar zo gelukkig geweest en bleef hopen en deed er alles aan dat het goedkwam.
Op een gegeven moment werd het steeds bitterder en harder. Na twee jaar had hij het nog steeds niet uitgemaakt en het bleef zo doorgaan. Natuurlijk had ik continu de gedachte 'ík ben de enige die hier een eind aan kan maken, door er een punt achter te zetten'. Maar ik wilde niet, ik had zo veel verdriet met het idee hem kwijt te raken.
De afstand tussen ons werd stapje voor stapje steeds groter en groter. Twee jaar lang, elke week, elke keer dat ik hem zag, vroeg ik om duidelijkheid en een keuze. Omdat ik het emotioneel op een gegeven moment niet meer aankon om mezelf open te blijven stellen en gekwetst te worden.
Intussen kwam ik er steeds meer achter dat hij veel loog en dingen achter hield. En dat ik dat niet aan zijn gezicht of gedrag kon merken. Ik was ook te naief om het in twijfel te trekken. Maar die naiviteit verdween natuurlijk steeds meer.
Het was mijn eerste grote liefde. We hadden zo een mooie tijd gehad, en het was voor mij altijd een sprookje. Voor hem ook, heeft hij altijd gezegd. Ik kan het tot de dag van vandaag nog steeds niet snappen.
Toen hij het na twee jaar via whatssap heeft uitgemaakt (op whatssap bah, met de reden dat hij op vakantie was), na de twee jaar vol leugens heb ik definitief voor altijd besloten het contact te verbreken.
Ik was zo enorm verdrietig en teleurgesteld. 6 jaar voorbij en 2 jaar lang gedoe. En ik heb hem dat ook nog verteld, en ook dat het op whatssap moest. Ik voelde me zo vernederd. Waarop hij vertelde dat hij nog een keer wilde afspreken om het uit te maken.
Maar nadat hij het op whatssap uit moest maken, en omdat ik emotioneel zo kapot was en mezelf niet meer kon pijnigen, en al zo enorm vaak gepraat heb en afgesproken, had ik nee gezegd. Ik heb de hele week gehuild. Ik had wel verwacht, dat als hij terug zou komen van vakantie, dat hij zou bellen of iets van zich liet horen, of sorry van alles afgelopen twee jaar. Maar nee.
Nu is het een jaar later. En ik ben bijna elke dag kwaad op mezelf dat ik er niet meteen een punt achter had gezet toen hij vreemdgegaan was. Ook kwaad dat ik elke keer opnieuw naar hem toe ben gekomen als hij af wilde spreken om te praten. Kwaad omdat ik hem maar tijd bleef geven met zn twijfels. Kwaad dat ik hem geloofde met wat hij loog. Kwaad dat ik mn geloof in liefde en relatie en vertrouwen zo erg heb laten beschadigen. Liefde maakt blind. Ik ben boos op mezelf dat ik dit alles toe heb gelaten.
En ik ben boos op mn ex, ik vind het egoistisch, dat je op een gegeven moment de knoop niet doorhakt, in plaats van iemand aan het lijntje te blijven houden. En dat hij ook niet bezig was met wat ik doormaakte. En wat het uiteindelijk met me heeft gedaan.
Het lukt me niet meer om een normale relatie aan te gaan, ik heb een paar dates gehad. En daarna steeds wat langere relaties. Maar mn vertrouwen is gebarst en als er iets is wat me niet zint maak ik het meteen uit. Het lijkt wel alsof ik helemaal overdreven averechts reageer. Waar ik bij de ex alles maar goedvond en wachtte en alles pikte, doe ik dat nu absoluut en totaal niet meer. Ik heb geen eigenwaarde meer. Maar dat beetje dat ik nog heb, laat ik door niets en niemand meer afpakken. En ook als ik maar denk te merken, dat de nieuwe relatie me niet meer leuk vind, voel ik me ook erg gekwetst en wil ik zo snel mogelijk verdwijnen. ik wil niet gekwetst worden of er zijn als ik niet gewenst ben. Het lijkt wel alsof ik nog veel te erg hang (emotioneel) in wat er is gebeurd.
Ik heb wrok en verdriet. Op mezelf, dat ik het zo ver heb laten gaan. En op mijn ex, die helemaal geen verantwoordelijkheid nam, om duidelijkheid te geven en met mn gevoelens speelde.
Ik weet niet wat ik wil, of wat me nou nog dwarszit. Maar ik vind het gewoon zo gemeen en oneerlijk gegaan. Ik heb de hele tijd het idee dat ik nog iets kan verwachten van mn ex. Het is zo belachelijk geweest, dat het haast wel zou moeten. Maar anderszijds zou dat toch niets veranderen aan mijn uit elkaar gerekte emoties.
Het is toch uit, en dat zal het blijven. En als hij nog contact op zou nemen, om sorry te zeggen of iets, dan heeft hij waarschijnlijk toch nog die relatie. En alsof ik hem ooit nog terug zou willen en het goed zou komen.
En wat ik nog erger zou vinden, is dat hij echt zo erg met zichzelf bezig was, dat hij echt niet door heeft gehad hoe ik me voelde. Maar dat kan haast niet. Of dat hij het wel doorhad, maar dat het hem echt niet uitmaakte. Dat zou echt erg zijn.
Het staat allemaal zo averechts tegenover de fijne relatie die we hadden in de 4 jaar.
Het blijft maar knagen.
Bah. Ik wil zo graag weer positief worden en positief over relaties en liefde denken! Alles afsluiten, loslaten en opnieuw beginnen.
Na een relatie van 4 jaar, is mijn ex vriend begonnen met mailcontact en vreemdgaan met iemand. Ik ben er zelf achter gekomen en het was een groot drama toen ik hem ermee confronteerde.
Het deed me erg pijn en ik voelde me verdrietig en hij voelde zich betrapt, schuldig en verdrietig.
Het hele jaar daarna was een jaar vol met pijn verdriet onduidelijkheid voor mij en twijfels van hem. Hij kon niet kiezen, of hij kon het niet uitmaken, hij kon niets, het was de hele tijd iets. Ik was bij hem die 4 jaar zo gelukkig geweest en bleef hopen en deed er alles aan dat het goedkwam.
Op een gegeven moment werd het steeds bitterder en harder. Na twee jaar had hij het nog steeds niet uitgemaakt en het bleef zo doorgaan. Natuurlijk had ik continu de gedachte 'ík ben de enige die hier een eind aan kan maken, door er een punt achter te zetten'. Maar ik wilde niet, ik had zo veel verdriet met het idee hem kwijt te raken.
De afstand tussen ons werd stapje voor stapje steeds groter en groter. Twee jaar lang, elke week, elke keer dat ik hem zag, vroeg ik om duidelijkheid en een keuze. Omdat ik het emotioneel op een gegeven moment niet meer aankon om mezelf open te blijven stellen en gekwetst te worden.
Intussen kwam ik er steeds meer achter dat hij veel loog en dingen achter hield. En dat ik dat niet aan zijn gezicht of gedrag kon merken. Ik was ook te naief om het in twijfel te trekken. Maar die naiviteit verdween natuurlijk steeds meer.
Het was mijn eerste grote liefde. We hadden zo een mooie tijd gehad, en het was voor mij altijd een sprookje. Voor hem ook, heeft hij altijd gezegd. Ik kan het tot de dag van vandaag nog steeds niet snappen.
Toen hij het na twee jaar via whatssap heeft uitgemaakt (op whatssap bah, met de reden dat hij op vakantie was), na de twee jaar vol leugens heb ik definitief voor altijd besloten het contact te verbreken.
Ik was zo enorm verdrietig en teleurgesteld. 6 jaar voorbij en 2 jaar lang gedoe. En ik heb hem dat ook nog verteld, en ook dat het op whatssap moest. Ik voelde me zo vernederd. Waarop hij vertelde dat hij nog een keer wilde afspreken om het uit te maken.
Maar nadat hij het op whatssap uit moest maken, en omdat ik emotioneel zo kapot was en mezelf niet meer kon pijnigen, en al zo enorm vaak gepraat heb en afgesproken, had ik nee gezegd. Ik heb de hele week gehuild. Ik had wel verwacht, dat als hij terug zou komen van vakantie, dat hij zou bellen of iets van zich liet horen, of sorry van alles afgelopen twee jaar. Maar nee.
Nu is het een jaar later. En ik ben bijna elke dag kwaad op mezelf dat ik er niet meteen een punt achter had gezet toen hij vreemdgegaan was. Ook kwaad dat ik elke keer opnieuw naar hem toe ben gekomen als hij af wilde spreken om te praten. Kwaad omdat ik hem maar tijd bleef geven met zn twijfels. Kwaad dat ik hem geloofde met wat hij loog. Kwaad dat ik mn geloof in liefde en relatie en vertrouwen zo erg heb laten beschadigen. Liefde maakt blind. Ik ben boos op mezelf dat ik dit alles toe heb gelaten.
En ik ben boos op mn ex, ik vind het egoistisch, dat je op een gegeven moment de knoop niet doorhakt, in plaats van iemand aan het lijntje te blijven houden. En dat hij ook niet bezig was met wat ik doormaakte. En wat het uiteindelijk met me heeft gedaan.
Het lukt me niet meer om een normale relatie aan te gaan, ik heb een paar dates gehad. En daarna steeds wat langere relaties. Maar mn vertrouwen is gebarst en als er iets is wat me niet zint maak ik het meteen uit. Het lijkt wel alsof ik helemaal overdreven averechts reageer. Waar ik bij de ex alles maar goedvond en wachtte en alles pikte, doe ik dat nu absoluut en totaal niet meer. Ik heb geen eigenwaarde meer. Maar dat beetje dat ik nog heb, laat ik door niets en niemand meer afpakken. En ook als ik maar denk te merken, dat de nieuwe relatie me niet meer leuk vind, voel ik me ook erg gekwetst en wil ik zo snel mogelijk verdwijnen. ik wil niet gekwetst worden of er zijn als ik niet gewenst ben. Het lijkt wel alsof ik nog veel te erg hang (emotioneel) in wat er is gebeurd.
Ik heb wrok en verdriet. Op mezelf, dat ik het zo ver heb laten gaan. En op mijn ex, die helemaal geen verantwoordelijkheid nam, om duidelijkheid te geven en met mn gevoelens speelde.
Ik weet niet wat ik wil, of wat me nou nog dwarszit. Maar ik vind het gewoon zo gemeen en oneerlijk gegaan. Ik heb de hele tijd het idee dat ik nog iets kan verwachten van mn ex. Het is zo belachelijk geweest, dat het haast wel zou moeten. Maar anderszijds zou dat toch niets veranderen aan mijn uit elkaar gerekte emoties.
Het is toch uit, en dat zal het blijven. En als hij nog contact op zou nemen, om sorry te zeggen of iets, dan heeft hij waarschijnlijk toch nog die relatie. En alsof ik hem ooit nog terug zou willen en het goed zou komen.
En wat ik nog erger zou vinden, is dat hij echt zo erg met zichzelf bezig was, dat hij echt niet door heeft gehad hoe ik me voelde. Maar dat kan haast niet. Of dat hij het wel doorhad, maar dat het hem echt niet uitmaakte. Dat zou echt erg zijn.
Het staat allemaal zo averechts tegenover de fijne relatie die we hadden in de 4 jaar.
Het blijft maar knagen.
Bah. Ik wil zo graag weer positief worden en positief over relaties en liefde denken! Alles afsluiten, loslaten en opnieuw beginnen.
vrijdag 22 augustus 2014 10:15
quote:En wat ik nog erger zou vinden, is dat hij echt zo erg met zichzelf bezig was, dat hij echt niet door heeft gehad hoe ik me voelde.
Dat is meestal zo aan het einde van een relatie, wanneer je je in toenemende mate realiseert dat je partner toch niet degene is waarmee je 100 wil worden en je je in toenemende mate op je eigen behoeften gaat concentreren en dus meer je eigen weg gaat.
Natuurlijk zal hij nog van je gehouden hebben anders had hij wel eerder zijn biezen gepakt. Natuurlijk is het niet netjes dat hij niet onmiddellijk vertrok toen hij begon te twijfelen. Dat had hij misschien volgens correctheidsmaatstaven moeten doen. Maar relaties sukkelen vaak gewoon nog een poosje door nadat ze bergafwaarts gaan, vaak spelen praktische bezwaren om meteen weg te gaan een rol. Dat is gewoon klote.
Dat is meestal zo aan het einde van een relatie, wanneer je je in toenemende mate realiseert dat je partner toch niet degene is waarmee je 100 wil worden en je je in toenemende mate op je eigen behoeften gaat concentreren en dus meer je eigen weg gaat.
Natuurlijk zal hij nog van je gehouden hebben anders had hij wel eerder zijn biezen gepakt. Natuurlijk is het niet netjes dat hij niet onmiddellijk vertrok toen hij begon te twijfelen. Dat had hij misschien volgens correctheidsmaatstaven moeten doen. Maar relaties sukkelen vaak gewoon nog een poosje door nadat ze bergafwaarts gaan, vaak spelen praktische bezwaren om meteen weg te gaan een rol. Dat is gewoon klote.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 22 augustus 2014 10:17
Ik kan mij heel goed voorstellen dat dit jou ontzettend pijn doet. Maar dat je 2 jaar nog met hem bent doorgegaan terwijl hij ook een ander had snap ik niet zo goed. Maar je was stapelgek op die man. Dus laten we het daar maar op houden.
Inmiddels heb je het contact allang verbroken en zit nog steeds met een enorme wrok. Dat is vooral lastig voor jezelf. Je ex. zit er veel minder mee en heeft zich waarschijnlijk al lang van een warm knus plekje voorzien bij zijn andere lover.
Hij heeft simpelweg de ene auto vrouw ingeruild voor een ander. En heeft geen verdriet want hij zit niet alleen.
Jij daar in tegen kan het nog steeds niet verkroppen dat het zo gelopen is en maak jezelf het leven nog steeds zuur. En, sterker nog, je maakt jezelf het leven nog steeds zuurder door elke mogelijke nieuwe kandidaat bij elk klein dingetje af te wijzen en het bos in te sturen.
Je geeft hem min-of-meer de schuld van het gedrag van je ex. Dat is niet eerlijk naar hem toe, maar ook niet naar jezelf. Je onthoudt jezelf ook een mogelijkheid naar een andere, en waarschijnlijk leukere, nieuwe relatie.
Feit is dat je nu eerst eens een streep zet onder die oude relatie. Lik je wonden en ga door. Gebeurt is gebeurt en je kan er niets meer aan doen. Concentreer je er op dat je zelf een leuke aantrekkelijke vrouw bent waar menige man graag mee wil afspreken.
Stel je open en denk niet meer zo sterk aan de streek die je ex je heeft geflikt. Laat gaan.
Blik vooruit en gaan voor een nieuwe ronde, met nieuwe kansen.
Steep eronder en vanaf nu je niet meer gek laten maken door het gevoel van onrecht wat in je koppie blijft rondspoken.
Het leven is te mooi en te leuk om door zo'n ex zo lang te laten verknallen.
Inmiddels heb je het contact allang verbroken en zit nog steeds met een enorme wrok. Dat is vooral lastig voor jezelf. Je ex. zit er veel minder mee en heeft zich waarschijnlijk al lang van een warm knus plekje voorzien bij zijn andere lover.
Hij heeft simpelweg de ene auto vrouw ingeruild voor een ander. En heeft geen verdriet want hij zit niet alleen.
Jij daar in tegen kan het nog steeds niet verkroppen dat het zo gelopen is en maak jezelf het leven nog steeds zuur. En, sterker nog, je maakt jezelf het leven nog steeds zuurder door elke mogelijke nieuwe kandidaat bij elk klein dingetje af te wijzen en het bos in te sturen.
Je geeft hem min-of-meer de schuld van het gedrag van je ex. Dat is niet eerlijk naar hem toe, maar ook niet naar jezelf. Je onthoudt jezelf ook een mogelijkheid naar een andere, en waarschijnlijk leukere, nieuwe relatie.
Feit is dat je nu eerst eens een streep zet onder die oude relatie. Lik je wonden en ga door. Gebeurt is gebeurt en je kan er niets meer aan doen. Concentreer je er op dat je zelf een leuke aantrekkelijke vrouw bent waar menige man graag mee wil afspreken.
Stel je open en denk niet meer zo sterk aan de streek die je ex je heeft geflikt. Laat gaan.
Blik vooruit en gaan voor een nieuwe ronde, met nieuwe kansen.
Steep eronder en vanaf nu je niet meer gek laten maken door het gevoel van onrecht wat in je koppie blijft rondspoken.
Het leven is te mooi en te leuk om door zo'n ex zo lang te laten verknallen.
vrijdag 22 augustus 2014 10:17
Wil je echt nog iets van hem verwachten? Kan het voor jou echt ooit nog hetzelfde worden?
Ga gewoon door met je leven... Soms moet je gewoon aanvaarden dat mensen je gewoon niet even graag zien als jij hen. En als ik het zo lees is hij het toch echt niet waard. "There's no love without forgiveness" vind ik een mooie quote en ook ik heb mijn vriend al een aantal zaken moeten vergeven. Maar bedrog ligt toch vaak wat moeilijker en al zeker als hij jou (2 jaar!!) aan het lijntje houdt, want dan is het toch echt wel duidelijk dat hij jou niet de liefde kan geven die je verdient.
Ander en beter, daarop focussen en niets meer verwachten. In tegendeel, je zou beter hopen dat je hem nooit meer hoort.
Ga gewoon door met je leven... Soms moet je gewoon aanvaarden dat mensen je gewoon niet even graag zien als jij hen. En als ik het zo lees is hij het toch echt niet waard. "There's no love without forgiveness" vind ik een mooie quote en ook ik heb mijn vriend al een aantal zaken moeten vergeven. Maar bedrog ligt toch vaak wat moeilijker en al zeker als hij jou (2 jaar!!) aan het lijntje houdt, want dan is het toch echt wel duidelijk dat hij jou niet de liefde kan geven die je verdient.
Ander en beter, daarop focussen en niets meer verwachten. In tegendeel, je zou beter hopen dat je hem nooit meer hoort.
vrijdag 22 augustus 2014 10:35
Ga in therapie, je moet onderzoeken waarom je twee jaar blijft hangen in een kansloze relatie. Je spreekt van "het was een droom" maar dat klopte niet. Dit ligt bij jou en daar moet je mee aan de slag. Die wrok is natuurlijk ook niet goed om daar in te blijven hangen. Zoek hulp, het duurt al veel te lang
vrijdag 22 augustus 2014 13:19
zondag 31 augustus 2014 16:48
Ja dat lijkt me misschien ook een idee, een keer toch hulp ervoor zoeken wat betreft die wrok en het niet los kunnen laten, al hebben deze berichtjes me ook weer wat meer met mn beide voeten op de grond gezet. 
@ Rob uit zeist, bedankt voor je bericht, het is precies zo dat ik idd niet verder kom zo en dat ik nieuwe mannen het bos in stuur op die manier. (ik weet het zelf ook natuurlijk en daarom baal ik) Toch heeft het berichtje mn ogen weer eens goed geopend dat gewoon zo is, (hij is verder gegaan) en het wordt voor mij tijd om nu eens echt een streep eronder te zetten en zelf door te gaan. Ik moet dat echt doen.
@ Rob uit zeist, bedankt voor je bericht, het is precies zo dat ik idd niet verder kom zo en dat ik nieuwe mannen het bos in stuur op die manier. (ik weet het zelf ook natuurlijk en daarom baal ik) Toch heeft het berichtje mn ogen weer eens goed geopend dat gewoon zo is, (hij is verder gegaan) en het wordt voor mij tijd om nu eens echt een streep eronder te zetten en zelf door te gaan. Ik moet dat echt doen.
zondag 31 augustus 2014 17:09
Och meisje, je hebt dit nog lang niet verwerkt. Geen wonder dat daten nog niet werkt. Wat anderen ook zeggen, probeer hulp te zoeken bij het verwerken van al die pijn en verdriet, en bij het terugvinden van je eigenwaarde. Pas daarna kun je weer voluit liefhebben en voluit vertrouwen. En dat kan echt weer! Ik wens je heel veel geluk!
Beter een half motto....
