Relaties
alle pijlers
Verloofd, maar twijfels!
dinsdag 22 juli 2014 13:59
Ik zit met mijn handen in het haar. Ik weet niet wat ik moet denken/doen en hoop hierover met jullie te kunnen reflecteren 
Situatie: 3 jaar samen - verloofd - volgend jaar trouwen wij.
Ik zit in een stabiele relatie met mijn vriend die goed verloopt zonder ruzies. Mijn vriend is een rustige, intelligente, knappe man. Echter ik heb het gevoel dat het saai is geworden en begin mij meer te ergeren. Zo is hij een rationeel persoon en ik mis de aandacht, de complimentjes en het lief zijn. Dit merk je in sociale situaties ook dat hij wat koeler en afstandelijker overkomt in tegenstelling tot mij (de spontane, sociale en warme persoon). Qua persoon verschillen we echt op dit vlak.
Ik weet nu echt niet of ik moet trouwen met mijn vriend - moet ik de relatie beëndigen en wachten tot ik iemand ontmoet waar ik dat allemaal wel bij heb, bestaat dat wel en is dat realistisch? Maar als de verliefdheid over is, dan komt ik misschien weer op ditzelfde punt? Het gras is toch groener aan de overkant?
Pffff ik hem objectieve raad nodig, alvast bedankt voor het lezen van mijn post
Update:
Even een update...
Ik heb met mijn moeder er ook eens over gepraat. Het was verrassend: zij vertelde mij ook dat ik vooral moet kijken naar de positieve dingen. Ik heb namelijk wel een hele goede relatie en ik kan niet verwachten dat alles perfect is. Ze ziet ons wel goed samen.
Ik voel mij vaak ook goed, maar ik heb nog niet het wauw gevoel van we gaan trouwen (dat ik een half jaar terug wel had!!)teruggekregen. Ik blijf in mijn achterhoofd de twijfel hebben of ik met een rationeel persoon echt gelukkig kan zijn voor de rest van mijn leven... Verschrikkelijk is dit, ik heb echt momenten van ja dit wil ik gewoon niet missen want het is ook wel super dat je altijd rustig met hem kan praten zonder bevliegingen of met woorden naar elkaar smijten (ik kan soms wel zo doen). Het is gemakkelijk en smooth tussen ons. En andere momenten denk ik dan: dit zou toch leuker zijn met een andere minder rationele persoon waar ik meer spontaniteit zou mee hebben, meer kunnen lachen, 'andere' soort gesprekken kunnen hebben, meer voelen...
Ik heb het met hem er ook nog vorige week over gehad, ik merk dat ik terug meer wil voelen. Omdat onze relatie net zo goed loopt, is het meer een geoliede machine, maar de spark, echt voelen met heel mijn hart, daar struikel ik
Situatie: 3 jaar samen - verloofd - volgend jaar trouwen wij.
Ik zit in een stabiele relatie met mijn vriend die goed verloopt zonder ruzies. Mijn vriend is een rustige, intelligente, knappe man. Echter ik heb het gevoel dat het saai is geworden en begin mij meer te ergeren. Zo is hij een rationeel persoon en ik mis de aandacht, de complimentjes en het lief zijn. Dit merk je in sociale situaties ook dat hij wat koeler en afstandelijker overkomt in tegenstelling tot mij (de spontane, sociale en warme persoon). Qua persoon verschillen we echt op dit vlak.
Ik weet nu echt niet of ik moet trouwen met mijn vriend - moet ik de relatie beëndigen en wachten tot ik iemand ontmoet waar ik dat allemaal wel bij heb, bestaat dat wel en is dat realistisch? Maar als de verliefdheid over is, dan komt ik misschien weer op ditzelfde punt? Het gras is toch groener aan de overkant?
Pffff ik hem objectieve raad nodig, alvast bedankt voor het lezen van mijn post
Update:
Even een update...
Ik heb met mijn moeder er ook eens over gepraat. Het was verrassend: zij vertelde mij ook dat ik vooral moet kijken naar de positieve dingen. Ik heb namelijk wel een hele goede relatie en ik kan niet verwachten dat alles perfect is. Ze ziet ons wel goed samen.
Ik voel mij vaak ook goed, maar ik heb nog niet het wauw gevoel van we gaan trouwen (dat ik een half jaar terug wel had!!)teruggekregen. Ik blijf in mijn achterhoofd de twijfel hebben of ik met een rationeel persoon echt gelukkig kan zijn voor de rest van mijn leven... Verschrikkelijk is dit, ik heb echt momenten van ja dit wil ik gewoon niet missen want het is ook wel super dat je altijd rustig met hem kan praten zonder bevliegingen of met woorden naar elkaar smijten (ik kan soms wel zo doen). Het is gemakkelijk en smooth tussen ons. En andere momenten denk ik dan: dit zou toch leuker zijn met een andere minder rationele persoon waar ik meer spontaniteit zou mee hebben, meer kunnen lachen, 'andere' soort gesprekken kunnen hebben, meer voelen...
Ik heb het met hem er ook nog vorige week over gehad, ik merk dat ik terug meer wil voelen. Omdat onze relatie net zo goed loopt, is het meer een geoliede machine, maar de spark, echt voelen met heel mijn hart, daar struikel ik
dinsdag 22 juli 2014 14:06
Mijn ex was ook rationeel en ik emotioneel. Ons huwelijk heeft maar een paar maanden geduurd en ja ook ik had dit gevoel vooraf wat jij hierboven beschrijft.
Niet doen dus. Inderdaad als jij op het punt staat te trouwen met de liefde van je leven dan ben je echt niet met andere mannen bezig. Het gaat niet zozeer om die collega maar om wat je beschrijft.
En het seksuele aspect wat je beschrijft is de tweede rode vlag. In mijn geval heeft de relatie uiteindelijk 8 jaar geduurd en was er op een gegeven moment bijna geen seks meer omdat hij nooit zin had en als we het al deden was het van die tenenkrommende slappe hap terwijl ik het liefste had dat ie me alle hoeken van de kamer liet zien. Veel over gepraat maar nooit nader tot elkaar kunnen komen. Het was hem gewoon net niet.
Doe jezelf een lol en ga hier niet mee door. Niet om de collega maar omdat het klinkt alsof jullie in essentiele dingen gewoon een mismatch zijn.
Niet doen dus. Inderdaad als jij op het punt staat te trouwen met de liefde van je leven dan ben je echt niet met andere mannen bezig. Het gaat niet zozeer om die collega maar om wat je beschrijft.
En het seksuele aspect wat je beschrijft is de tweede rode vlag. In mijn geval heeft de relatie uiteindelijk 8 jaar geduurd en was er op een gegeven moment bijna geen seks meer omdat hij nooit zin had en als we het al deden was het van die tenenkrommende slappe hap terwijl ik het liefste had dat ie me alle hoeken van de kamer liet zien. Veel over gepraat maar nooit nader tot elkaar kunnen komen. Het was hem gewoon net niet.
Doe jezelf een lol en ga hier niet mee door. Niet om de collega maar omdat het klinkt alsof jullie in essentiele dingen gewoon een mismatch zijn.
dinsdag 22 juli 2014 14:12
Niet heel erg belangrijk? Dat hield ik me ook jarenlang voor. Had ik maar naar mijn gevoel geluisterd!!!!!
De smoezen die ik me voorhield in een notedop
- seks is niet het belangrijkste
- hij staat wel altijd voor me klaar
- door hem kan ik tenminste knopen doorhakken
- we maken bijna nooit ruzie
- doordat we zo verschillen vullen we elkaar aan
- overal is wel wat
- de mannen waar ik wel op de juiste manier mee klik zullen allemaal wel bezet zijn of arrogante klojos zijn
- wie zegt me dat ik er iets beters voor terugkrijg
- het zullen de zenuwen voor de bruiloft wel zijn
- etc
- etc
De smoezen die ik me voorhield in een notedop
- seks is niet het belangrijkste
- hij staat wel altijd voor me klaar
- door hem kan ik tenminste knopen doorhakken
- we maken bijna nooit ruzie
- doordat we zo verschillen vullen we elkaar aan
- overal is wel wat
- de mannen waar ik wel op de juiste manier mee klik zullen allemaal wel bezet zijn of arrogante klojos zijn
- wie zegt me dat ik er iets beters voor terugkrijg
- het zullen de zenuwen voor de bruiloft wel zijn
- etc
- etc
dinsdag 22 juli 2014 14:30
quote:GrumpyCat1983 schreef op 22 juli 2014 @ 14:12:
Niet heel erg belangrijk? Dat hield ik me ook jarenlang voor. Had ik maar naar mijn gevoel geluisterd!!!!!
De smoezen die ik me voorhield in een notedop
- seks is niet het belangrijkste
- hij staat wel altijd voor me klaar
- door hem kan ik tenminste knopen doorhakken
- we maken bijna nooit ruzie
- doordat we zo verschillen vullen we elkaar aan
- overal is wel wat
- de mannen waar ik wel op de juiste manier mee klik zullen allemaal wel bezet zijn of arrogante klojos zijn
- wie zegt me dat ik er iets beters voor terugkrijg
- het zullen de zenuwen voor de bruiloft wel zijn
- etc
- etc
Veel zaken kloppen van dat lijstje!
Hoe kwam dat tot uiting bij jou het emotionele en het rationele?
Ik ben bijna 30 en misschien naïef, maar ik zoek niets voor niets een luisterend oor
En er is meer dan dat voor een goede relatie, dan zeg ik ook in mijn post. Daarom dat ik mij afvraag of ik dit moet negeren en niet moet zagen? En of dat dit echt materie om ons huwelijk stop te zetten...
Niet heel erg belangrijk? Dat hield ik me ook jarenlang voor. Had ik maar naar mijn gevoel geluisterd!!!!!
De smoezen die ik me voorhield in een notedop
- seks is niet het belangrijkste
- hij staat wel altijd voor me klaar
- door hem kan ik tenminste knopen doorhakken
- we maken bijna nooit ruzie
- doordat we zo verschillen vullen we elkaar aan
- overal is wel wat
- de mannen waar ik wel op de juiste manier mee klik zullen allemaal wel bezet zijn of arrogante klojos zijn
- wie zegt me dat ik er iets beters voor terugkrijg
- het zullen de zenuwen voor de bruiloft wel zijn
- etc
- etc
Veel zaken kloppen van dat lijstje!
Hoe kwam dat tot uiting bij jou het emotionele en het rationele?
Ik ben bijna 30 en misschien naïef, maar ik zoek niets voor niets een luisterend oor
En er is meer dan dat voor een goede relatie, dan zeg ik ook in mijn post. Daarom dat ik mij afvraag of ik dit moet negeren en niet moet zagen?
En of dat dit echt materie om ons huwelijk stop te zetten...
dinsdag 22 juli 2014 14:30
quote:carpediem90 schreef op 22 juli 2014 @ 14:27:
Ah in alinea 3 komt de aap pas uit de mouw. Kijk, leuk zo'n trouwdag hoor, maar ik zeg: je bent niet klaar voor een huwelijk.
Beetje flauw, TO geeft zelf al aan hier niks mee te doen maar het enkel als wake up call ziet.
TO, je klinkt niet als iemand die for better and for worse voor haar echtgenoot kan gaan. Tuurlijk, overal is wel iets, maar nu al zo twijfelen nog voor je getrouwd bent, lijkt mij geen indicatie voor een gelukkig huwelijk. Sterkte met je keuze, het zal niet gemakkelijk zijn.
Ah in alinea 3 komt de aap pas uit de mouw. Kijk, leuk zo'n trouwdag hoor, maar ik zeg: je bent niet klaar voor een huwelijk.
Beetje flauw, TO geeft zelf al aan hier niks mee te doen maar het enkel als wake up call ziet.
TO, je klinkt niet als iemand die for better and for worse voor haar echtgenoot kan gaan. Tuurlijk, overal is wel iets, maar nu al zo twijfelen nog voor je getrouwd bent, lijkt mij geen indicatie voor een gelukkig huwelijk. Sterkte met je keuze, het zal niet gemakkelijk zijn.
dinsdag 22 juli 2014 14:37
Je moet het zeker niet negeren. In een goede relatie maakt het niet uit dat je introvert bent en hij extrovert dat is geen deal breker dus als dat zo aan je knaagt zeker na 3 jaar al weet je dat het niks wordt, misschien ben ik zo duidelijker. En je zal heus wel eens een andere man spannend vinden in een lange relatie dat is vrij normaal maar na 3 jaar.... Het klinkt wel alsof je alles wilt, denk daar goed over na dat is niet realistisch. Soms leef je even langs elkaar heen door werk, soms ben je weer helemaal verliefd en soms zijn er irritaties in een lange relatie.
dinsdag 22 juli 2014 14:37
Ik zou dit bespreken met je aanstaande. Geef aan hoe je je voelt, dat je twijfelt, dat je iets zoekt wat er nu niet is. En kom erachter of je iets zoekt wat jij jezelf zou moeten geven, of iets wat je alleen van een ander kunt krijgen. Is het dat eerste, werk daar dan eerst aan. Is het het tweede, dan zal er of iets in jullie relatie moeten veranderen of niet trouwen.
Je hoeft vandaag geen beslissing te maken!
Je hoeft vandaag geen beslissing te maken!
dinsdag 22 juli 2014 14:48
dinsdag 22 juli 2014 15:02
quote:appelsientje_ schreef op 22 juli 2014 @ 14:30:
[...]
Veel zaken kloppen van dat lijstje!
Hoe kwam dat tot uiting bij jou het emotionele en het rationele?
Ik ben bijna 30 en misschien naïef, maar ik zoek niets voor niets een luisterend oor
Ik moest altijd 'ondertiteling' geven en uitleggen wat ik bedoelde. Bij het nemen van beslissingen reageer ik meer op gevoel en vond hij het vaak onlogisch. Omdat ik geen zin had in discussie en bewijslast zoeken voor waarom ik iets op mijn manier wilde ging ik maar mee in wat hij voorstelde. Toen ik burnout klachten kreeg snapte hij daar helemaal niets van. De spontane knuffel bleef uit en weer moest ik alles uitleggen.
Met seks deed ie precies wat ik zei maar week nooit af van het pad om eens wat spontaans te proberen en het was allemaal mega soft. Als ik keertje voorstelde om het wat ruwer aan te pakken schrok ie zich wild en als ie dan al een poging deed werd het heel erg lachwekkend omdat het totaal zijn ding niet was.
Soms leek het wel of ik chinees sprak en hij russisch. Als ik hem wat had uitgelegd en ik vroeg 'snap je nou wat ik bedoel?' dan kwam ie met een uitleg die niet verder af kon staan van wat ik bedoelde.
Maar ook bijvoorbeeld in andere kleine dingen, bij het boodschappen doen scheurde hij door de supermarkt in zijn volgorde en ik moest extra hard lopen om hem bij te houden. Hij was niet overdreven dominant zolang ik hem zijn gang liet gaan. Maar zich verplaatsen in mijn gevoel kon hij niet. Emoties tonen ook eigenlijk niet. Ik hoopte dat als we getrouwd waren dat 'wij' gevoel wat meer zou komen. Niets was minder waar....
Together Alone
[...]
Veel zaken kloppen van dat lijstje!
Hoe kwam dat tot uiting bij jou het emotionele en het rationele?
Ik ben bijna 30 en misschien naïef, maar ik zoek niets voor niets een luisterend oor
Ik moest altijd 'ondertiteling' geven en uitleggen wat ik bedoelde. Bij het nemen van beslissingen reageer ik meer op gevoel en vond hij het vaak onlogisch. Omdat ik geen zin had in discussie en bewijslast zoeken voor waarom ik iets op mijn manier wilde ging ik maar mee in wat hij voorstelde. Toen ik burnout klachten kreeg snapte hij daar helemaal niets van. De spontane knuffel bleef uit en weer moest ik alles uitleggen.
Met seks deed ie precies wat ik zei maar week nooit af van het pad om eens wat spontaans te proberen en het was allemaal mega soft. Als ik keertje voorstelde om het wat ruwer aan te pakken schrok ie zich wild en als ie dan al een poging deed werd het heel erg lachwekkend omdat het totaal zijn ding niet was.
Soms leek het wel of ik chinees sprak en hij russisch. Als ik hem wat had uitgelegd en ik vroeg 'snap je nou wat ik bedoel?' dan kwam ie met een uitleg die niet verder af kon staan van wat ik bedoelde.
Maar ook bijvoorbeeld in andere kleine dingen, bij het boodschappen doen scheurde hij door de supermarkt in zijn volgorde en ik moest extra hard lopen om hem bij te houden. Hij was niet overdreven dominant zolang ik hem zijn gang liet gaan. Maar zich verplaatsen in mijn gevoel kon hij niet. Emoties tonen ook eigenlijk niet. Ik hoopte dat als we getrouwd waren dat 'wij' gevoel wat meer zou komen. Niets was minder waar....
Together Alone
dinsdag 22 juli 2014 15:36
Ik denk dat je er goed aan doet met je verloofde te praten over jullie verschillen. Worden ze een dealbreaker, of zijn ze eigenlijk juist de sterkte in jullie relatie? Opposites attrack...
Praten, praten, en nog eens praten. O en daarna DOEN uiteraard.
Ik wil je wel mijn basisregel nummer 1 kado doen:
bij twijfel nooit inhalen...
Praten, praten, en nog eens praten. O en daarna DOEN uiteraard.
Ik wil je wel mijn basisregel nummer 1 kado doen:
bij twijfel nooit inhalen...
dinsdag 22 juli 2014 15:36
Bij twijfel niet doen, maar overschat de flirt met je collega alsjeblieft niet. Ik heb ook knetterharde vuurwerk met een collega, ik weet zeker dat als ik vrijgezel was ik er bovenop zou springen.
Echter, ik ben twee jaar getrouwd met mijn geweldige lieve en sexy man. Ik moet zeggen dat onze seks gewoon heel goed is, natuurlijk is het niet zo nieuw en spannend als een verse flirt, maar we hebben echt goede seks en veel genegenheid. In het geval van mijn collega betekent dat wel eens; buiten honger krijgen, maar altijd thuis komen eten. Hij speelt wel eens door mijn hoofd en fantasie, maar het stelt niets voor. Niets bij mijn fijne lange relatie met mijn man, die voor veel meer staat dan geile seks alleen.
Bekijk het gemis in je relatie zonder die collega in je achterhoofd. Valt er wat aan te doen of kan je ermee leven? In hoeverre weegt dit gemis op tegen de dingen die wél goed zijn in je relatie? Wat blijft er staan als je dingen tegenover elkaar afstreept? Ben je je hier altijd bewust van of is dat echt pas sinds je collega?
Echter, ik ben twee jaar getrouwd met mijn geweldige lieve en sexy man. Ik moet zeggen dat onze seks gewoon heel goed is, natuurlijk is het niet zo nieuw en spannend als een verse flirt, maar we hebben echt goede seks en veel genegenheid. In het geval van mijn collega betekent dat wel eens; buiten honger krijgen, maar altijd thuis komen eten. Hij speelt wel eens door mijn hoofd en fantasie, maar het stelt niets voor. Niets bij mijn fijne lange relatie met mijn man, die voor veel meer staat dan geile seks alleen.
Bekijk het gemis in je relatie zonder die collega in je achterhoofd. Valt er wat aan te doen of kan je ermee leven? In hoeverre weegt dit gemis op tegen de dingen die wél goed zijn in je relatie? Wat blijft er staan als je dingen tegenover elkaar afstreept? Ben je je hier altijd bewust van of is dat echt pas sinds je collega?
dinsdag 22 juli 2014 15:36
quote:appelsientje_ schreef op 22 juli 2014 @ 14:30:
[...]
En er is meer dan dat voor een goede relatie, dan zeg ik ook in mijn post. Daarom dat ik mij afvraag of ik dit moet negeren en niet moet zagen? En of dat dit echt materie om ons huwelijk stop te zetten...
Waarschijnlijk valt het vanaf nu niet meer voor jou te negeren. Dat heb je kennelijk een aantal jaren juist wel gedaan. Maar nu lukt je dat niet meer.
Vind je het zelf belangrijk genoeg om jullie huwelijk niet door te laten gaan?
[...]
En er is meer dan dat voor een goede relatie, dan zeg ik ook in mijn post. Daarom dat ik mij afvraag of ik dit moet negeren en niet moet zagen?
En of dat dit echt materie om ons huwelijk stop te zetten...Waarschijnlijk valt het vanaf nu niet meer voor jou te negeren. Dat heb je kennelijk een aantal jaren juist wel gedaan. Maar nu lukt je dat niet meer.
Vind je het zelf belangrijk genoeg om jullie huwelijk niet door te laten gaan?
Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)
dinsdag 22 juli 2014 15:46
quote:GrumpyCat1983 schreef op 22 juli 2014 @ 15:02:
[...]
Ik moest altijd 'ondertiteling' geven en uitleggen wat ik bedoelde. Bij het nemen van beslissingen reageer ik meer op gevoel en vond hij het vaak onlogisch. Omdat ik geen zin had in discussie en bewijslast zoeken voor waarom ik iets op mijn manier wilde ging ik maar mee in wat hij voorstelde. Toen ik burnout klachten kreeg snapte hij daar helemaal niets van. De spontane knuffel bleef uit en weer moest ik alles uitleggen.
Met seks deed ie precies wat ik zei maar week nooit af van het pad om eens wat spontaans te proberen en het was allemaal mega soft. Als ik keertje voorstelde om het wat ruwer aan te pakken schrok ie zich wild en als ie dan al een poging deed werd het heel erg lachwekkend omdat het totaal zijn ding niet was.
Soms leek het wel of ik chinees sprak en hij russisch. Als ik hem wat had uitgelegd en ik vroeg 'snap je nou wat ik bedoel?' dan kwam ie met een uitleg die niet verder af kon staan van wat ik bedoelde.
Maar ook bijvoorbeeld in andere kleine dingen, bij het boodschappen doen scheurde hij door de supermarkt in zijn volgorde en ik moest extra hard lopen om hem bij te houden. Hij was niet overdreven dominant zolang ik hem zijn gang liet gaan. Maar zich verplaatsen in mijn gevoel kon hij niet. Emoties tonen ook eigenlijk niet. Ik hoopte dat als we getrouwd waren dat 'wij' gevoel wat meer zou komen. Niets was minder waar....
Together AloneOprechte interesse: hoezo kwam je hier pas achter nadat je getrouwd was? Of waren jullie nog maar kort bij elkaar?
[...]
Ik moest altijd 'ondertiteling' geven en uitleggen wat ik bedoelde. Bij het nemen van beslissingen reageer ik meer op gevoel en vond hij het vaak onlogisch. Omdat ik geen zin had in discussie en bewijslast zoeken voor waarom ik iets op mijn manier wilde ging ik maar mee in wat hij voorstelde. Toen ik burnout klachten kreeg snapte hij daar helemaal niets van. De spontane knuffel bleef uit en weer moest ik alles uitleggen.
Met seks deed ie precies wat ik zei maar week nooit af van het pad om eens wat spontaans te proberen en het was allemaal mega soft. Als ik keertje voorstelde om het wat ruwer aan te pakken schrok ie zich wild en als ie dan al een poging deed werd het heel erg lachwekkend omdat het totaal zijn ding niet was.
Soms leek het wel of ik chinees sprak en hij russisch. Als ik hem wat had uitgelegd en ik vroeg 'snap je nou wat ik bedoel?' dan kwam ie met een uitleg die niet verder af kon staan van wat ik bedoelde.
Maar ook bijvoorbeeld in andere kleine dingen, bij het boodschappen doen scheurde hij door de supermarkt in zijn volgorde en ik moest extra hard lopen om hem bij te houden. Hij was niet overdreven dominant zolang ik hem zijn gang liet gaan. Maar zich verplaatsen in mijn gevoel kon hij niet. Emoties tonen ook eigenlijk niet. Ik hoopte dat als we getrouwd waren dat 'wij' gevoel wat meer zou komen. Niets was minder waar....
Together AloneOprechte interesse: hoezo kwam je hier pas achter nadat je getrouwd was? Of waren jullie nog maar kort bij elkaar?
dinsdag 22 juli 2014 16:06
Wat mij betreft trouw je met de insteek dat je de rest van je leven bij elkaar blijft en samen gelukkig oud zal worden. Je kunt je niet voorstellen dat er iemand anders zal zijn dan deze geweldige partner.
Uiteraard zal bij een groot gedeelte van de stellen de realiteit die huwelijksgedachte al na 15 jaar inhalen.
Maar als je van tevoren al twijfelt en er zijn nu al zulke verschillen tussen jullie en je mist nu al een bepaalde affectie, denk je dat dat dan echt beter zal worden als je gaat trouwen?
Hij gaat niet veranderen en jij gaat je er niet bij neerleggen, omdat je weet dat het beter kan zijn met een ander én omdat je weet dat je een keus hebt. Je kunt namelijk altijd scheiden. Je kunt je vaak alleen neerleggen bij een situatie als je weet dat je geen keus hebt. En je neerleggen... we leven in een vrij land, je wordt niet uitgehuwelijkt!
Denk ook eens in hoe het voor hem zal zijn als hij geregeld te horen krijgt wat jij allemaal mist bij hem. Hoe pijnlijk is het voor hem als hij na een paar jaar huwelijk te horen krijgt dat je eigenlijk altijd twijfels hebt gehad? En dan lijkt me de kans dat je pas weggaat als er voor jou een ander in het spel is, heel groot. Want anders had je er ergens de afgelopen jaren al lang een punt achter gezet? Nu lijk je te kiezen voor zekerheid, niet voor de liefde.
De keuze zal moeilijk zijn, want je kwetst of jezelf of je ex. Sterkte!
Uiteraard zal bij een groot gedeelte van de stellen de realiteit die huwelijksgedachte al na 15 jaar inhalen.
Maar als je van tevoren al twijfelt en er zijn nu al zulke verschillen tussen jullie en je mist nu al een bepaalde affectie, denk je dat dat dan echt beter zal worden als je gaat trouwen?
Hij gaat niet veranderen en jij gaat je er niet bij neerleggen, omdat je weet dat het beter kan zijn met een ander én omdat je weet dat je een keus hebt. Je kunt namelijk altijd scheiden. Je kunt je vaak alleen neerleggen bij een situatie als je weet dat je geen keus hebt. En je neerleggen... we leven in een vrij land, je wordt niet uitgehuwelijkt!
Denk ook eens in hoe het voor hem zal zijn als hij geregeld te horen krijgt wat jij allemaal mist bij hem. Hoe pijnlijk is het voor hem als hij na een paar jaar huwelijk te horen krijgt dat je eigenlijk altijd twijfels hebt gehad? En dan lijkt me de kans dat je pas weggaat als er voor jou een ander in het spel is, heel groot. Want anders had je er ergens de afgelopen jaren al lang een punt achter gezet? Nu lijk je te kiezen voor zekerheid, niet voor de liefde.
De keuze zal moeilijk zijn, want je kwetst of jezelf of je ex. Sterkte!
dinsdag 22 juli 2014 16:40
Het kan beter zijn met een ander. In mijn geval is dat ook zo. De moeizame gesprekken hebben plaats gemaakt voor iemand die aan een half woord genoeg heeft en zonder dat ik het m voorzeg gewoon aanvoelt...tja hoe zeg ik het...het gaat gewoon vanzelf wat dat betreft. Om nog maar te zwijgen van de rest
Bij ex was het steeds frustratie. Ik wilde hem snappen en hij wilde mij snappen dat merkte ik aan alles en allebei liepen we rond met zo'n gevoel van 'ben ik nou gek??' Dat zorgde voor veel onderhuidse wrijving die naar mate ik steeds vaker tegengas ging geven steeds meer aan de oppervlakte kwam.
Nu loop ik fluitend door het huis omdat die 'strijd' weg is en mijn vriend precies doet waar ik me goed bij voel.
Bij ex was het steeds frustratie. Ik wilde hem snappen en hij wilde mij snappen dat merkte ik aan alles en allebei liepen we rond met zo'n gevoel van 'ben ik nou gek??' Dat zorgde voor veel onderhuidse wrijving die naar mate ik steeds vaker tegengas ging geven steeds meer aan de oppervlakte kwam.
Nu loop ik fluitend door het huis omdat die 'strijd' weg is en mijn vriend precies doet waar ik me goed bij voel.
dinsdag 22 juli 2014 17:03
Alle relaties 'verslappen' na verloop van tijd. Wat je je moet afvragen is of het altijd al iets is geweest waar je tegenaan liep, of nu is ontstaan omdat je denkt dat het gras aan de overkant groener is. Tegenover je verloofde moet je eerlijk zijn, maar belangrijker: eerlijk tegenover jezelf. Twijfels zijn er niet zomaar, maar wel de moeite om te ontdekken waarom die er zijn. Doe je dit niet, dan zul je in een volgende relatie weer met dezelfde problemen komen te zitten.
dinsdag 22 juli 2014 18:47
dinsdag 22 juli 2014 19:03
quote:Pelikaan schreef op 22 juli 2014 @ 15:46:
[...]
Oprechte interesse: hoezo kwam je hier pas achter nadat je getrouwd was? Of waren jullie nog maar kort bij elkaar?Nee achteraf was dit vanaf het begin al maar je bent verliefd en je gaat er toch voor. En je rationaliseert het voor jezelf. Hoopt dat het beter wordt... en we deden ook nog wel leuke dingen samen en hadden geen ruzie dus ga je ook denken 'ik moet niet zo zeuren, niemand is perfect bla bla bla' Ik ging me veeleisend voelen en heb mijn kop in het zand gestoken. Tot ik een burnout kreeg en hij me totaal emotioneel in de stront liet zakken terwijl hij vanuit zijn beleving wel een hoop deed.
[...]
Oprechte interesse: hoezo kwam je hier pas achter nadat je getrouwd was? Of waren jullie nog maar kort bij elkaar?Nee achteraf was dit vanaf het begin al maar je bent verliefd en je gaat er toch voor. En je rationaliseert het voor jezelf. Hoopt dat het beter wordt... en we deden ook nog wel leuke dingen samen en hadden geen ruzie dus ga je ook denken 'ik moet niet zo zeuren, niemand is perfect bla bla bla' Ik ging me veeleisend voelen en heb mijn kop in het zand gestoken. Tot ik een burnout kreeg en hij me totaal emotioneel in de stront liet zakken terwijl hij vanuit zijn beleving wel een hoop deed.
anoniem_191258 wijzigde dit bericht op 28-07-2014 17:14
Reden: eventuele herkenbaarheid
Reden: eventuele herkenbaarheid
% gewijzigd
dinsdag 22 juli 2014 19:22
Mijn vriend kan ook "niets" met gevoel, terwijl ik alles juist vanuit gevoel doe, maar bij ons lijkt het voorlopig toch te werken. Maar het vergt wel van allebei veel aanpassingen. Ik heb hem verteld dat ik dingen vanuit gevoel doe, dat dat mijn logica is. Hij verteld mij dat zijn gevoel zich vanzelf aanpast naar dingen die hij goed kan beredeneren. Met appartementen bekijken ging dat ook zo: ik zag het appartementje en ik had het idee dat wij daar konden gaan wonen. Zo voelde dat aan, voor mij was het duidelijk. Voor hem duurde het even, toen heb ik hem geholpen met gewoonweg een lijstje maken met voor- en nadelen en hoe zwaar ze wegen. Dat hielp hem bij het maken van een beslissing.
Wat betreft onze relatie zelf: hij weet dat ik een gevoelsmens ben. Dat ik een knuffel nodig kan hebben, wil zoenen als we samen zijn. Tsja, waarom? Geen idee, ik vind het fijn. Hij ziet er geen noodzaak voor dus deed het ook nooit, tot ik het hem uitlegde. Als hij dat niet doet voel ik me onzeker, of alsof hij niet van me houdt. Alsof er geen emotie inzit, terwijl ik dat toch wel graag zou zien. Hij snapt dat het ik het nodig heb omdat ik het voor hem "logisch" heb kunnen uitleggen. In dit geval dus gewoon het 'zo voelt dit voor mij aan, want...'. Maar nooit 'Ja, zo voelt het gewoon.' Dus hij heeft het nu een beetje in een routine gedaan. Komt me knuffelen en een kusje geven als hij thuiskomt. Als hij even pauze houdt van studeren of gamen dan komt hij me knuffelen. Als ik iets voor hem heb gedaan krijg ik ook een knuffel. Maar echt random; nee. Dat blijft iets van mij. Het verrast hem ook elke keer weer, maar dat vind ik zo heerlijk. Ik denk dat het best kán werken. Wij zijn nu bijna 2 jaar bij elkaar en wonen sinds januari samen. We vechten elkaar niet het huis uit, ik kan nog steeds wel zijn hoofd inslaan als ik me druk maak en hij rustig nog even een serie kijkt. Andersom kan hij waarschijnlijk ook wel mijn hoofd inslaan. Maar tegelijkertijd vind hij het schattig dat ik me bezorgd maak om hem en is hij wel de gene die mij ongeacht wat mij rustig kan krijgen. Het heeft z'n voor en nadelen. Maar je moet er wel echt duidelijk, maar dan ook echt overduidelijk over praten.
Wat betreft onze relatie zelf: hij weet dat ik een gevoelsmens ben. Dat ik een knuffel nodig kan hebben, wil zoenen als we samen zijn. Tsja, waarom? Geen idee, ik vind het fijn. Hij ziet er geen noodzaak voor dus deed het ook nooit, tot ik het hem uitlegde. Als hij dat niet doet voel ik me onzeker, of alsof hij niet van me houdt. Alsof er geen emotie inzit, terwijl ik dat toch wel graag zou zien. Hij snapt dat het ik het nodig heb omdat ik het voor hem "logisch" heb kunnen uitleggen. In dit geval dus gewoon het 'zo voelt dit voor mij aan, want...'. Maar nooit 'Ja, zo voelt het gewoon.' Dus hij heeft het nu een beetje in een routine gedaan. Komt me knuffelen en een kusje geven als hij thuiskomt. Als hij even pauze houdt van studeren of gamen dan komt hij me knuffelen. Als ik iets voor hem heb gedaan krijg ik ook een knuffel. Maar echt random; nee. Dat blijft iets van mij. Het verrast hem ook elke keer weer, maar dat vind ik zo heerlijk. Ik denk dat het best kán werken. Wij zijn nu bijna 2 jaar bij elkaar en wonen sinds januari samen. We vechten elkaar niet het huis uit, ik kan nog steeds wel zijn hoofd inslaan als ik me druk maak en hij rustig nog even een serie kijkt. Andersom kan hij waarschijnlijk ook wel mijn hoofd inslaan. Maar tegelijkertijd vind hij het schattig dat ik me bezorgd maak om hem en is hij wel de gene die mij ongeacht wat mij rustig kan krijgen. Het heeft z'n voor en nadelen. Maar je moet er wel echt duidelijk, maar dan ook echt overduidelijk over praten.
