Relaties
alle pijlers
Waargebeurde liefdesverhalen/anekdotes om blij van te worden
zondag 27 juli 2008 18:41
Als ik alle topictitels (en de inhoud ervan) hier zo lees, lijkt het wel alleen maar kommer en kwel in liefdesland. Al die verhalen over vreemdgaan, onbeantwoorde liefdes, slechte date-ervaringen, scheidingen etc maken mijn vertrouwen in de liefde er niet groter op.
Er is onlangs een topic geopend met de titel:"Man geeft liefdesverklaring.." Strekking was dat TO al een tijdje verliefd is op een man en nu bleek de liefde opeens wederzijds. Bij menig forumster toverde dit verhaal een grote glimlach op het gezicht omdat het zo'n leuk, lief verhaal is met hopelijk een positieve afloop.
Logisch dat je hier vooral de negatieve ervaringen leest, maar er zijn vast ook meer mensen met mooie, lieve, schattige, positieve, grappige ervaringen of verhalen die uiteindelijk goed aflopen.
Dus, brand los en vertel hier je eigen waargebeurde sprookje of Bridget Jonesverhaal
!!
Er is onlangs een topic geopend met de titel:"Man geeft liefdesverklaring.." Strekking was dat TO al een tijdje verliefd is op een man en nu bleek de liefde opeens wederzijds. Bij menig forumster toverde dit verhaal een grote glimlach op het gezicht omdat het zo'n leuk, lief verhaal is met hopelijk een positieve afloop.
Logisch dat je hier vooral de negatieve ervaringen leest, maar er zijn vast ook meer mensen met mooie, lieve, schattige, positieve, grappige ervaringen of verhalen die uiteindelijk goed aflopen.
Dus, brand los en vertel hier je eigen waargebeurde sprookje of Bridget Jonesverhaal
!!
zondag 27 juli 2008 21:29
Nou, ik weet toch een paar best leuke verhalen uit mijn omgeving 
Ik hoef eigenlijk niet eens zo ver te graven..
In de zomer van 1975 hadden mijn toekomstige ouders ongeveer een jaar een relatie. Al een paar weken liep het eigenlijk niet zo lekker en ze hadden heel vaak ruzie omdat mijn moeder een enorme ongeorganiseerde chaoot is en mijn vader was het tegenovergestelde (helaas is íe al heel lang dood). Toch besloten ze de geplande vakantie door te laten gaan.Dus ze gingen met de oranje Opel kadet van mijn vader naar Frankrijk om voor het eerst samen te kamperen. Ze waren nog nooit 2 weken bij elkaar geweest, dus dat was op zijn zachtst gezegd sowieso wennen. Al vrij snel hadden ze gigantische ruzie die 2 dagen duurde.Op een gegeven moment vond mijn moeder het genoeg geweest en toen heeft ze het ter plekke uitgemaakt. Daarna hebben ze een dag gezwegen en elkaar ontweken, maar daarna zijn ze weer gaan praten (je moet wat in the middle of nowhere
). Ze wilden eigenlijk weer vertrekken naar Nederland, maar opeens was het wel weer gezellig. Alsof de spanning uit de lucht was toen ze hadden besloten dat het uit was.
Zo brachten ze een week als 'gewone' vrienden door. Op een gegeven moment ging mijn vader alleen naar een plaats waar de tour de France langs zou komen best een eind verderop. 'S avonds kwam hij echter niet terug en mijn moeder werd steeds ongeruster. Het werd donker en ze zaten best afgelegen. Uren heeft mijn moeder gewacht en gewacht. Ze kon ook nergens heen en de mobiele telefoon was er natuurlijk nog niet. Op een gegeven moment was het 4 uur 's nachts en toen vond ze het welletjes en ze besloot maar door het bos naar het dorp 10 km verderop te gaan lopen om hulp te vragen. Ze vond het doodeng in haar up in het donker, maar ze liep door. Op een gegevn moment kwamen er twee koplampen tevoorschijn en mijn moeder kreeg bijna een hartverzakking. Allerlei enge verhalen schoten door haar hoofd van ontvoeringen en overvallers, verkrachters etc. Ze wilde ergens wegduiken, maar de auto stopte al. Er kwam een man uit: brrr! Maar toen mijn moeder eens goed keek, leek de auto verdacht veel op een oranje Opel kadet en de man op mijn vader. Ze is hem letterlijk huilend in de armen gevlogen, waarna ze naar de tent terug zijn gereden. Daar hebben ze bij kaarslicht besloten dat ze elkaar toch eigenlijk veeel te lief vonden om te laten gaan. Allebei hadden ze gedacht:"Wat als hij/ik nu in een afgrond stort en ik zie hem/haar nooit meer?"" Dat wil ik helemaal niet! Daarna is het niet meer uitgegaan: na een jaar zijn ze getrouwd en toen werd ik geboren
Heel af en toe hadden mijn ouders vreselijke ruzie, maar ze zijn altijd blij geweest dat ze dankzij die angstige uren in Frankrijk toch bij elkaar zijn gebleven.
Ik hoef eigenlijk niet eens zo ver te graven..
In de zomer van 1975 hadden mijn toekomstige ouders ongeveer een jaar een relatie. Al een paar weken liep het eigenlijk niet zo lekker en ze hadden heel vaak ruzie omdat mijn moeder een enorme ongeorganiseerde chaoot is en mijn vader was het tegenovergestelde (helaas is íe al heel lang dood). Toch besloten ze de geplande vakantie door te laten gaan.Dus ze gingen met de oranje Opel kadet van mijn vader naar Frankrijk om voor het eerst samen te kamperen. Ze waren nog nooit 2 weken bij elkaar geweest, dus dat was op zijn zachtst gezegd sowieso wennen. Al vrij snel hadden ze gigantische ruzie die 2 dagen duurde.Op een gegeven moment vond mijn moeder het genoeg geweest en toen heeft ze het ter plekke uitgemaakt. Daarna hebben ze een dag gezwegen en elkaar ontweken, maar daarna zijn ze weer gaan praten (je moet wat in the middle of nowhere
). Ze wilden eigenlijk weer vertrekken naar Nederland, maar opeens was het wel weer gezellig. Alsof de spanning uit de lucht was toen ze hadden besloten dat het uit was. Zo brachten ze een week als 'gewone' vrienden door. Op een gegeven moment ging mijn vader alleen naar een plaats waar de tour de France langs zou komen best een eind verderop. 'S avonds kwam hij echter niet terug en mijn moeder werd steeds ongeruster. Het werd donker en ze zaten best afgelegen. Uren heeft mijn moeder gewacht en gewacht. Ze kon ook nergens heen en de mobiele telefoon was er natuurlijk nog niet. Op een gegeven moment was het 4 uur 's nachts en toen vond ze het welletjes en ze besloot maar door het bos naar het dorp 10 km verderop te gaan lopen om hulp te vragen. Ze vond het doodeng in haar up in het donker, maar ze liep door. Op een gegevn moment kwamen er twee koplampen tevoorschijn en mijn moeder kreeg bijna een hartverzakking. Allerlei enge verhalen schoten door haar hoofd van ontvoeringen en overvallers, verkrachters etc. Ze wilde ergens wegduiken, maar de auto stopte al. Er kwam een man uit: brrr! Maar toen mijn moeder eens goed keek, leek de auto verdacht veel op een oranje Opel kadet en de man op mijn vader. Ze is hem letterlijk huilend in de armen gevlogen, waarna ze naar de tent terug zijn gereden. Daar hebben ze bij kaarslicht besloten dat ze elkaar toch eigenlijk veeel te lief vonden om te laten gaan. Allebei hadden ze gedacht:"Wat als hij/ik nu in een afgrond stort en ik zie hem/haar nooit meer?"" Dat wil ik helemaal niet! Daarna is het niet meer uitgegaan: na een jaar zijn ze getrouwd en toen werd ik geboren
Heel af en toe hadden mijn ouders vreselijke ruzie, maar ze zijn altijd blij geweest dat ze dankzij die angstige uren in Frankrijk toch bij elkaar zijn gebleven.
zondag 27 juli 2008 21:54
Shanon: Nou, ben je toch mooi tegen alle negatieve reacties ingegaan, met goed gevolg! Ik vinnut heel romantisch hoor dat je nu in Bella Italia woont met je vakantieliefde 
Ik ken trouwens ook een meisje dat nu al een bijna een jaar met haar vakantieliefde samenwoont in Italie. Ze heeft eerst na de vakantie de relatie verbroken, omdat ze bang was dat het toch nergens op uit zou lopen (alleen op teleurstelling). Daarna heeft ze hem twee jaar niet gezien of gesproken. In de tussentijd had ze een andere relatie die dramatisch eindigde. Midden in het liefdesverdriet kreeg ze opeens een mail van hem (hij wist van niks verder). Toen heeft ze een tijdje heen en weer gemaild. Dat was zo leuk dat ze maar naar hem toe is gegaan voor een lang weekend. Eigenlijk zonder echte verwachtingen. Maar het was zo leuk dat ze een paar weken later weer ging voor een week. En toen was het echt dikke mik! Hij is toen ook nog hier geweest, maar zij vond Italie veel leuker. Ze heeft toen maar besloten het erop te wagen: gaf al haar plannen hier op (deeltijdstudie afmaken en carriere voortzetten), verhuurde haar huis, boekte een ticket en is bij hem gaan wonen. Daar heeft ze een eenvoudig baantje, maar ze is onwijs gelukkig met haar vriend!
Ik ken trouwens ook een meisje dat nu al een bijna een jaar met haar vakantieliefde samenwoont in Italie. Ze heeft eerst na de vakantie de relatie verbroken, omdat ze bang was dat het toch nergens op uit zou lopen (alleen op teleurstelling). Daarna heeft ze hem twee jaar niet gezien of gesproken. In de tussentijd had ze een andere relatie die dramatisch eindigde. Midden in het liefdesverdriet kreeg ze opeens een mail van hem (hij wist van niks verder). Toen heeft ze een tijdje heen en weer gemaild. Dat was zo leuk dat ze maar naar hem toe is gegaan voor een lang weekend. Eigenlijk zonder echte verwachtingen. Maar het was zo leuk dat ze een paar weken later weer ging voor een week. En toen was het echt dikke mik! Hij is toen ook nog hier geweest, maar zij vond Italie veel leuker. Ze heeft toen maar besloten het erop te wagen: gaf al haar plannen hier op (deeltijdstudie afmaken en carriere voortzetten), verhuurde haar huis, boekte een ticket en is bij hem gaan wonen. Daar heeft ze een eenvoudig baantje, maar ze is onwijs gelukkig met haar vriend!
zondag 27 juli 2008 22:44
28 jaar geleden kwam een man het kantoor binnen, waar ik werkte en hij zei tegen mijn collegaatje, "Met die vrouw ga ik trouwen".
Ik had een vriend en wilde niks van hem weten. Maar hij liet me gewoon niet meer met rust, zodat ik beloofde een keer met hem uit te gaan als hij me daarna met rust zou laten.......
Dus 27 jaar en 349 dagen geleden heb ik met mijn toenmalig vriendje uitgemaakt. .....
Ik had een vriend en wilde niks van hem weten. Maar hij liet me gewoon niet meer met rust, zodat ik beloofde een keer met hem uit te gaan als hij me daarna met rust zou laten.......
Dus 27 jaar en 349 dagen geleden heb ik met mijn toenmalig vriendje uitgemaakt. .....
zondag 27 juli 2008 22:54
Nou, ik ga gewoon zelf mar even door met verhaaltjes haha.
Ik heb een goeie vriendin die ik al heel lang ken. We gingen altijd samen uit met een groepje meiden. In de kroeg leerden we een groepje jongens kennen. Als 18-jarigen zaten we nogal in de slettebak-periode, dus vriendin en ik hebben beiden wel wat uitgespookt met een paar van die heren. 1 van de jongens uit het groepje was eigenlijk het leukst om mee te praten, maar het was geen flirt en hij probeerde ook nooit wat. Hij was ook niet helemaal moeders mooiste: eerder het lelijkere broertje van (zijn broer zat ook in dat clubje). Vriendin en ik hadden dus geen oog voor hem in de zin van: lekker ding om mee te zoenen of zo. Maar hij was wel de enige waar je een echt leuk gesprek mee kon voeren en dat deden we dan ook wel. Vriendin en ik hadden het er weleens over dat hij maar eens over de streep getrokken moest worden omdat íe zo bleu was. We zouden hem wel een keer bespringen, bedachten we voor de grap .
Weken later gingen we bij 1 van die jongens thuis (hij woonde vlakbij de kroegen) nog naborrelen. Uiteindelijk was iedereen weg of naar bed(de huiseigenaar) behalve vriendin, nog een vriendin, ik en die aardige maar niet zo knappe jongen. Die jongen bleef daar slapen en wij zouden naar huis gaan op een gegeven moment. Andere vriendin en ik namen met 3 zoenen afscheid van die jongen en daarna ging vriendin 1 naar hem toe. Tot onze grote verbazing gaf ze hem geen 3 zoenen op de wang, maar 1 op de mond... met tong . Binnen een paar seconden stonden ze hevig te zoenen,. Vriendin 2 en ik waren enorm verbaasd en dachten ergens nog dat het een grapje was of zo. We moesten ons lachen echt inhouden met de drank die in onze mik zat.
Vriendin 1 bleek bloedserieus: ze was hem opeens echt leuk gaan vinden stiekem en hij haar dus ook. Inmiddels hebben ze al 13 jaar een relatie en een erg leuke ook nog steeds!
Ik heb een goeie vriendin die ik al heel lang ken. We gingen altijd samen uit met een groepje meiden. In de kroeg leerden we een groepje jongens kennen. Als 18-jarigen zaten we nogal in de slettebak-periode, dus vriendin en ik hebben beiden wel wat uitgespookt met een paar van die heren. 1 van de jongens uit het groepje was eigenlijk het leukst om mee te praten, maar het was geen flirt en hij probeerde ook nooit wat. Hij was ook niet helemaal moeders mooiste: eerder het lelijkere broertje van (zijn broer zat ook in dat clubje). Vriendin en ik hadden dus geen oog voor hem in de zin van: lekker ding om mee te zoenen of zo. Maar hij was wel de enige waar je een echt leuk gesprek mee kon voeren en dat deden we dan ook wel. Vriendin en ik hadden het er weleens over dat hij maar eens over de streep getrokken moest worden omdat íe zo bleu was. We zouden hem wel een keer bespringen, bedachten we voor de grap
.Weken later gingen we bij 1 van die jongens thuis (hij woonde vlakbij de kroegen) nog naborrelen. Uiteindelijk was iedereen weg of naar bed(de huiseigenaar) behalve vriendin, nog een vriendin, ik en die aardige maar niet zo knappe jongen. Die jongen bleef daar slapen en wij zouden naar huis gaan op een gegeven moment. Andere vriendin en ik namen met 3 zoenen afscheid van die jongen en daarna ging vriendin 1 naar hem toe. Tot onze grote verbazing gaf ze hem geen 3 zoenen op de wang, maar 1 op de mond... met tong
. Binnen een paar seconden stonden ze hevig te zoenen,. Vriendin 2 en ik waren enorm verbaasd en dachten ergens nog dat het een grapje was of zo. We moesten ons lachen echt inhouden met de drank die in onze mik zat.Vriendin 1 bleek bloedserieus: ze was hem opeens echt leuk gaan vinden stiekem en hij haar dus ook. Inmiddels hebben ze al 13 jaar een relatie en een erg leuke ook nog steeds!
zondag 27 juli 2008 23:05
:
Morrigana: jeetje, dat kan ook zo in een boek of film haha! Wel zielug voor dat toenmalige vriendje
Hij is al 17 jaar dood.
Toen ik de overlijdingsadvertentie las heb ik wel even gedacht..... stel je voor dat ik......
Maar ik heb zo'n leuke man, lief, atttent, grappig, mooi, (rijk...)
en als we ruzie hebben, wil ik altijd scheiden.....
zondag 27 juli 2008 23:19
Eukee, lovestory van mijn vriendin.
Wij altijd flink de beest uit hangen en we woonden zo ongeveer in de kroeg. Vriendin had een leuke mooie goddelijke jongen op het oog en daar bracht ze (met een beetje hulp van mij) regelmatig een paar nachtelijke uurtjes in het weekend mee door. Echter was hij niet altijd beschikbaar en dan ging ze (als ze echt veel gedronken had) er met een minder mooi (maar wel socialer) exemplaar mee vandoor. Al die tijd bleef ze wel haar best doen voor het goddelijke exemplaar. Met minder mooie man bouwde ze een vriendschap op en af en toe werd er gesext, maar alleen als goddelijk exemplaar niet beschikbaar was.
Op een gegeven moment gingen zij en minder mooi exemplaar carpoolen en toch wat meer tijd met elkaar doorbrengen. Ze zat op een avondje bij me en zei " hij heeft me gekust..."
En ik dacht nog, ja en?? Dat doet hij zo vaak!!!
En toen bleef ze even stil...oh oh, cupido had zijn werk dus toch gedaan!! The talk vond plaats en toen werd er besloten om er dan maar voor te gaan met zijn 2tjes. Dit keer carpoolen èn een relatie. Na bijna een jaar gingen ze op vakantie, en wat zij niet wist was dat hij en ik al een maandje of 9 bezig waren geweest met het ontwerpen van een ring. Tijdens de vakantie op Curacao waren ze 1 jaar bij elkaar, heeft hij een witte outfit aangetrokken, er 1 voor haar klaargelegd en haar meegenomen naar een mooi plekje, om haar vervolgens ten huwelijk te vragen!
Dat is nu een jaar of 5 geleden en dat huwelijk is ervan gekomen, en bijna een jaar geleden kregen ze een dochtertje.
En en en....ze carpoolen nog steeds
Wij altijd flink de beest uit hangen en we woonden zo ongeveer in de kroeg. Vriendin had een leuke mooie goddelijke jongen op het oog en daar bracht ze (met een beetje hulp van mij) regelmatig een paar nachtelijke uurtjes in het weekend mee door. Echter was hij niet altijd beschikbaar en dan ging ze (als ze echt veel gedronken had) er met een minder mooi (maar wel socialer) exemplaar mee vandoor. Al die tijd bleef ze wel haar best doen voor het goddelijke exemplaar. Met minder mooie man bouwde ze een vriendschap op en af en toe werd er gesext, maar alleen als goddelijk exemplaar niet beschikbaar was.
Op een gegeven moment gingen zij en minder mooi exemplaar carpoolen en toch wat meer tijd met elkaar doorbrengen. Ze zat op een avondje bij me en zei " hij heeft me gekust..."
En ik dacht nog, ja en?? Dat doet hij zo vaak!!!
En toen bleef ze even stil...oh oh, cupido had zijn werk dus toch gedaan!! The talk vond plaats en toen werd er besloten om er dan maar voor te gaan met zijn 2tjes. Dit keer carpoolen èn een relatie. Na bijna een jaar gingen ze op vakantie, en wat zij niet wist was dat hij en ik al een maandje of 9 bezig waren geweest met het ontwerpen van een ring. Tijdens de vakantie op Curacao waren ze 1 jaar bij elkaar, heeft hij een witte outfit aangetrokken, er 1 voor haar klaargelegd en haar meegenomen naar een mooi plekje, om haar vervolgens ten huwelijk te vragen!
Dat is nu een jaar of 5 geleden en dat huwelijk is ervan gekomen, en bijna een jaar geleden kregen ze een dochtertje.
En en en....ze carpoolen nog steeds
Die hormoonslavernij!!
maandag 28 juli 2008 01:10
Op voorhand, de namen zijn gefingeerd...
Mijn date-ervaringen via internet waren al zo'n 4 jaar weinig hoopvol. Ik zou ook het topic met afgrijselijke date-ervaringen nog een heel eind kunnen vullen. Meestal zag ik binnen 3 minuten 'dit wordt hem niet'.
Ik begon mijn geloof te verliezen dat er zoiets bestond als de eerste, beruchte klik. Misschien moest ik het de kans geven als ik iemand tenminste een aardig persoon vond en dat daaruit misschien meer kon ontstaan. Zo kreeg Herman de kans om met mij een tweede en derde date af te spreken. Ik vond hem aardig , maar was zeker niet verliefd.
Met mijn beste vriendin waren we zoals altijd onze liefdesperikelen aan het bespreken. Met al onze ervaring wisten we natuurlijk dat je iemand niet moet willen veranderen. Onze humor eigen, zei ik, tja.. tis wel lastig, ik vind zijn naam niet mooi. Zou het teveel gevraagd zijn om hem anders te noemen? . Goh, zei vriendin, hoe zou je hem dan wel willen noemen?. Ehhh... Jos,... ja dat vind ik wel een mooie naam. (Out of the blue, zonder enige associatie).
Oké zegt vriendin, dan stel je Herman voor dat je hem voortaan Jos noemt. En we dronken er nog gezellig een roseetje op.
De vierde date met Herman kwam hij niet opdagen, nam zijn telefoon niet op, reageerde niet op sms of mail. Ik was woest en gefrustreerd, snapte niet hoe deze aardige man dit zo kon doen.
Zo woest, dat ik besloot vanaf nu helemaal van het internet-daten af te zien.
Een week later ging ik mijn profiel op alle sites weghalen. Op een site zag ik een profiel van iemand uit mijn eigen woonplaats. Waarom weet ik niet, ik stuurde één zin.
Hij bekeek op datzelfde moment mijn profiel. Stuurde mij een mailtje. We mailden de hele avond, spraken af voor de volgende morgen koffie drinken.
Hij kwam, zag en overwon. Vanaf het eerste moment voelde alles goed. We hebben nu één jaar een relatie en vertellen elkaar elke dag hoe blij we met elkaar zijn.
Hij heet; JOS
Mijn date-ervaringen via internet waren al zo'n 4 jaar weinig hoopvol. Ik zou ook het topic met afgrijselijke date-ervaringen nog een heel eind kunnen vullen. Meestal zag ik binnen 3 minuten 'dit wordt hem niet'.
Ik begon mijn geloof te verliezen dat er zoiets bestond als de eerste, beruchte klik. Misschien moest ik het de kans geven als ik iemand tenminste een aardig persoon vond en dat daaruit misschien meer kon ontstaan. Zo kreeg Herman de kans om met mij een tweede en derde date af te spreken. Ik vond hem aardig , maar was zeker niet verliefd.
Met mijn beste vriendin waren we zoals altijd onze liefdesperikelen aan het bespreken. Met al onze ervaring wisten we natuurlijk dat je iemand niet moet willen veranderen. Onze humor eigen, zei ik, tja.. tis wel lastig, ik vind zijn naam niet mooi. Zou het teveel gevraagd zijn om hem anders te noemen? . Goh, zei vriendin, hoe zou je hem dan wel willen noemen?. Ehhh... Jos,... ja dat vind ik wel een mooie naam. (Out of the blue, zonder enige associatie).
Oké zegt vriendin, dan stel je Herman voor dat je hem voortaan Jos noemt. En we dronken er nog gezellig een roseetje op.
De vierde date met Herman kwam hij niet opdagen, nam zijn telefoon niet op, reageerde niet op sms of mail. Ik was woest en gefrustreerd, snapte niet hoe deze aardige man dit zo kon doen.
Zo woest, dat ik besloot vanaf nu helemaal van het internet-daten af te zien.
Een week later ging ik mijn profiel op alle sites weghalen. Op een site zag ik een profiel van iemand uit mijn eigen woonplaats. Waarom weet ik niet, ik stuurde één zin.
Hij bekeek op datzelfde moment mijn profiel. Stuurde mij een mailtje. We mailden de hele avond, spraken af voor de volgende morgen koffie drinken.
Hij kwam, zag en overwon. Vanaf het eerste moment voelde alles goed. We hebben nu één jaar een relatie en vertellen elkaar elke dag hoe blij we met elkaar zijn.
Hij heet; JOS
maandag 28 juli 2008 10:40
Hier dan mijn verhaal, geen echt "sprookje" maar wel met heel goede afloop
Na een competitewedstrijd tennis vroeg ik mij af wie die leuke vent nou was waar tegen ik gespeeld had (mix).. We hadden de hele middag lekker zitten kletsen, maar wist zijn naam neit, en durfde er ook neit naar te vragen! Volgens mijn teamgenoten was het de captain van het team, en zij hadden een naam en email adres. Ik de stoute schoenen aan getrokken en hem gemaild, gewoon oppervlakkig, in de trant van: "hey, ik heb tegen je gespeeld, vond het een erg gezellige dag. Wens je nog veel succes verder met de competitie en wie weet komen we elkaar nog eens tegen".
Geen reactie. Ook na twee weken niet... Ik dacht, oke, een blauwtje,kan gebeuren.
Kom ik hem toevallig tegen na een paar maand. Had regelmatig aan hem gedacht, maar verder na die mail geen actie meer ondernomen.
Wat bleek... Ik had de verkeerde gemaild, hij was de captain niet! Maar de gevoelens waren wel wederzijds, ben na die ontmoeting eigenlijk nooit meer bij hem weggegaan en nu wonen we alweer 1,5 jaar happy samen :-))
Na een competitewedstrijd tennis vroeg ik mij af wie die leuke vent nou was waar tegen ik gespeeld had (mix).. We hadden de hele middag lekker zitten kletsen, maar wist zijn naam neit, en durfde er ook neit naar te vragen! Volgens mijn teamgenoten was het de captain van het team, en zij hadden een naam en email adres. Ik de stoute schoenen aan getrokken en hem gemaild, gewoon oppervlakkig, in de trant van: "hey, ik heb tegen je gespeeld, vond het een erg gezellige dag. Wens je nog veel succes verder met de competitie en wie weet komen we elkaar nog eens tegen".
Geen reactie. Ook na twee weken niet... Ik dacht, oke, een blauwtje,kan gebeuren.
Kom ik hem toevallig tegen na een paar maand. Had regelmatig aan hem gedacht, maar verder na die mail geen actie meer ondernomen.
Wat bleek... Ik had de verkeerde gemaild, hij was de captain niet! Maar de gevoelens waren wel wederzijds, ben na die ontmoeting eigenlijk nooit meer bij hem weggegaan en nu wonen we alweer 1,5 jaar happy samen :-))
maandag 28 juli 2008 11:26
Ik werkte in een discotheek achter mijn eigen kleine barretje. Kwam er genoeg lekkers tegen waar ik ook zeker af en toe van genoot.
Maar op een avond stond ik weer achter mijn barretje en zag ik een jongen waarvan ik dacht: Die jongen móet ik spreken. Maar shit, hoe? Ik kon niet achter mijn bar vandaan. Er was niemand in de buurt. Schreeuwen zet ook niet veel zoden aan de dijk in een discotheek.
Nét op dat moment kwam mijn beste vriendin binnen lopen. Ze ging ook weer eens uit. Ze werkte namelijk zelf ook in deze discotheek dus zo vaak ging ze er zelf niet uit. Ik riep mijn vriendin bij me en stuurde haar op hem af. Hij kwam, we kletsten, het was reuze gezelig en natuurlijk wisselden we nummers uit.
Op die avond verloor meneer zijn telefoon... Zijn beste vriend belde na sluitingstijd 6 uur 's ochtends zijn nummer en een van mijn collega's vond de telefoon. Zijn beste vriend gaf aan dat hij de telefoon maar aan zijn nieuwe vriendin moest geven Ik heb zijn hele telefoonlijst afgebeld om hem te pakken te krijgen en uiteindelijk in het telefoonboek zijn thuisnummer opgezocht. 4 jaar later staan we samen in het telefoonboek.
Nog een romantisch tafereeltje, vond ik zelf! We kenden elkaar nog niet zo lang maar we gingen héél snel. Het voelde super goed. Na 2 maanden een hond, na 3 maanden een huis gekocht. Toen we ongeveer 5 maanden samen waren moest hij op vakantie met vrienden van hem. Die vakantie stond al gepland dus niet gaan was ook zonde. Hij vertelde me dat hij er weinig aan vond, die vakantie. Ik heb ook nog foto's van die vakantie gezien waar mijn foto pontificaal in de woonkamer hing. Lief!
Maar goed, 2 weken waren voorbij. En hij kwam eindelijk terug. Ik had toen nog geen rijbewijs en heb een vriendin opgetrommeld (die vriendin van het vorige verhaal) om hen om 3.00 'snachts te gaan halen. Ik wilde hem verassen en heb toen allerlei romantische attributen meegenomen. Snoephartjes, rozeblaadjes, een groot bord met zijn naam, een opblaashart, noem maar op. Ik heb een ring voor hem gekocht met daarin een inscriptie die alleen hij begreep en symbool stond voor ons drieen - hondje. Honden mogen normaal niet mee in de aankomsthal maar we hebben de bewaking heel lief aangekeken... Ik heb onze hond in een doos gedaan, ze was nog klein en lag er heerlijk in te slapen. Om haar nekje zat de ring en een briefje: wil je ooit met me trouwen? Ik stond zelf achter zo'n dikke paal verstopt toen hij binnenkwam en kon me niet lang inhouden om op hem af te stormen. Iedereen klappen
Was echt leuk!
Maar op een avond stond ik weer achter mijn barretje en zag ik een jongen waarvan ik dacht: Die jongen móet ik spreken. Maar shit, hoe? Ik kon niet achter mijn bar vandaan. Er was niemand in de buurt. Schreeuwen zet ook niet veel zoden aan de dijk in een discotheek.
Nét op dat moment kwam mijn beste vriendin binnen lopen. Ze ging ook weer eens uit. Ze werkte namelijk zelf ook in deze discotheek dus zo vaak ging ze er zelf niet uit. Ik riep mijn vriendin bij me en stuurde haar op hem af. Hij kwam, we kletsten, het was reuze gezelig en natuurlijk wisselden we nummers uit.
Op die avond verloor meneer zijn telefoon... Zijn beste vriend belde na sluitingstijd 6 uur 's ochtends zijn nummer en een van mijn collega's vond de telefoon. Zijn beste vriend gaf aan dat hij de telefoon maar aan zijn nieuwe vriendin moest geven
Ik heb zijn hele telefoonlijst afgebeld om hem te pakken te krijgen en uiteindelijk in het telefoonboek zijn thuisnummer opgezocht. 4 jaar later staan we samen in het telefoonboek. Nog een romantisch tafereeltje, vond ik zelf! We kenden elkaar nog niet zo lang maar we gingen héél snel. Het voelde super goed. Na 2 maanden een hond, na 3 maanden een huis gekocht. Toen we ongeveer 5 maanden samen waren moest hij op vakantie met vrienden van hem. Die vakantie stond al gepland dus niet gaan was ook zonde. Hij vertelde me dat hij er weinig aan vond, die vakantie. Ik heb ook nog foto's van die vakantie gezien waar mijn foto pontificaal in de woonkamer hing. Lief!
Maar goed, 2 weken waren voorbij. En hij kwam eindelijk terug. Ik had toen nog geen rijbewijs en heb een vriendin opgetrommeld (die vriendin van het vorige verhaal) om hen om 3.00 'snachts te gaan halen. Ik wilde hem verassen en heb toen allerlei romantische attributen meegenomen. Snoephartjes, rozeblaadjes, een groot bord met zijn naam, een opblaashart, noem maar op. Ik heb een ring voor hem gekocht met daarin een inscriptie die alleen hij begreep en symbool stond voor ons drieen - hondje. Honden mogen normaal niet mee in de aankomsthal maar we hebben de bewaking heel lief aangekeken... Ik heb onze hond in een doos gedaan, ze was nog klein en lag er heerlijk in te slapen. Om haar nekje zat de ring en een briefje: wil je ooit met me trouwen? Ik stond zelf achter zo'n dikke paal verstopt toen hij binnenkwam en kon me niet lang inhouden om op hem af te stormen. Iedereen klappen
Was echt leuk!
maandag 28 juli 2008 11:41
Het sprookje van Prinses op de Erwt speelde zich af op dit forum . Erwt meldde zich rond half december aan op het forum, belandde in een gezellig kletstopic, en had het daar naar haar zin.
Erwt had het vooral leuk met een van de forummers daar, maar had zelf nog niet helemaal in de gaten hóe leuk precies. Pas toen een andere forummer schreef 'zeg, heb jij zand in je ogen ofzo' dacht Erwt eerst:
en daarna:
Een ruime week lang heel veel gebeld, en begin januari afgesproken met elkaar. En nu... wonen we alweer twee maanden samen
. Erwt meldde zich rond half december aan op het forum, belandde in een gezellig kletstopic, en had het daar naar haar zin. Erwt had het vooral leuk met een van de forummers daar, maar had zelf nog niet helemaal in de gaten hóe leuk precies. Pas toen een andere forummer schreef 'zeg, heb jij zand in je ogen ofzo' dacht Erwt eerst:
en daarna: Een ruime week lang heel veel gebeld, en begin januari afgesproken met elkaar. En nu... wonen we alweer twee maanden samen
Peas on earth!
maandag 28 juli 2008 13:36
maandag 28 juli 2008 14:11
Ik heb niet zo'n heel romantisch liefdesverhaal, maar ik ben zelf wel heel blij hoe het allemaal gelopen is...
Ik had een rotrelatie achter de rug met een polyamoreuze partner, die me na de breuk ook nog van alles geflikt had. Ik was na maanden eindelijk uit het dal gekrabbeld, had m'n leven weer een beetje op de rails en kon eindelijk weer onbezorgd genieten van dingen. Ik had weer een huis gekocht, maar moest nog een tijdje wachten voor ik de sleutel zou krijgen. Om mijn gedachten wat af te leiden besloot ik een weekje weg te gaan, met een avontuurlijke groepsreis. We trokken met zo'n 10 personen 10 dagen door Marokko in een klein minibusje, en vanwege de lengte van mijn benen had ik al snel geregeld dat ik op de acherste bank mocht zitten (andere mensen wilden liever meer voorin zitten, omdat ze anders misselijk werden). Er was ook een man die altijd achterin wilde zitten, dus we zaten de hele reis naast elkaar. Mijn kamergenote (kamers op indeling, dus ik kende haar nog niet voordat we op reis gingen) had het al vanaf de tweede dag erover dat ze die man en mij zo goed bij elkaar vond passen. Ze kon niet uitleggen waarom, maar ze dacht dat wij wel een leuk stel zouden zijn samen. Ik vond die man helemaal niet zo bijzonder, en was ook zeker niet op zoek naar een nieuwe relatie. Ik had het veel te goed naar mijn zin in mijn eentje! Maar het werd gezelliger achterin dat busje, we bleken van heel veel dezelfde dingen te houden. Houden allebei van reizen (nou ja, dat was niet zo'n verrassing als je allebei met zo'n reis meegaat), houden van dezelfde muziek, kunnen om dezelfde dingen lachen. We lagen dan ook regelmatig dubbel op dat achterbankje, terwijl de rest van de groep achterom keek om te zien wat er nu eigenlijk zo grappig was. En het werd nog gezelliger. We luisterden naar elkaars muziek op onze mp3-spelers, knus hoofd tegen hoofd als we samen 1 oortelefoontje deelden, hingen verveeld tegen elkaar aan als de rit van die dag erg lang en saai was. Ook bij stops zochten we elkaar steeds vaker op, zaten naast elkaar op terrasjes als we wat gingen drinken, liepen altijd samen door bezienswaardige plaatsjes, gingen altijd samen eten (al dan niet met anderen erbij). Gewoon gezellig, als hele goede vrienden. Mijn kamergenote zei me elke dag weer dat we zo goed bij elkaar zouden passen, maar ik wuifde dat weg, omdat ik helemaal geen behoefte had aan een vriendje, en zeker niet aan een vakantievriendje. En voor hem gold hetzelfde; hij had totaal geen behoefte aan een relatie, was veel te bang zijn vrijheid te verliezen.
De dag voordat we in de woestijn zouden overnachten en we met z'n drieën zaten te praten (mijn kamergenote, die man en ik) en ik even naar het toilet ging heeft ze, zonder dat ik het wist, hetzelfde ook tegen hem gezegd, in die paar minuten dat ik even weg was. 's Avonds waren we in de woestijn en moesten we een plekje zoeken met ons dekentje in het zand. Niet geheel toevallig kwam ik naast hem te liggen. De reisleidster die eerst aan zijn andere kant lag ging gauw ergens anders liggen, omdat ze ons niet wilde storen 's nachts... En toen hij daarna ook nog vroeg of ik mijn dekentje niet wat dichter naar het zijne wilde schuiven...
We hebben die nacht niet geslapen, alleen maar heel veel gepraat, gepraat, gelachen, gepraat, gezoend, gepraat en nog meer gepraat. Heel romantisch onder de overweldigende sterrenhemel van de woestijn. En toen was het dus aan! De rest van de reis zijn we uiteraard ook nog met elkaar opgetrokken. Bij aankomst op Schiphol werd ik opgehaald door mijn moeder en haar vriend. Hij woonde (en dat was echt heel toevallig, van oorsprong komt hij van de andere kant van het land) nog geen 15 km bij mij vandaan, dus ik had hem beloofd dat hij wel met ons mee zou kunnen rijden. We wilden echter nog niets laten merken aan mijn moeder, dus deden we voor de vorm een beetje afstandelijk tegen elkaar achter in de auto. Bij het afscheid zei hij "we houden contact... per mail". Ik ben nog met mijn moeder meegegaan om even thee te drinken en te vertellen over de vakantie. Ze hadden al snel door dat we wel erg goed met elkaar konden opschieten en dat er dus meer aan de hand was dan we in eerste instantie aan hen lieten doorschemeren.
's Avonds toen ik weer thuis was stond hij bij me op de stoep met een grote bos rozen, en hij is (figuurlijk en ook bijna letterlijk) nooit meer weggegaan. De keren dat we sinds die dag niet samen geslapen hebben zijn op 1 hand te tellen. We waren de afgelopen tijd of bij mij, of bij hem, tot we besloten dat het toch wel zonde was om twee huizen aan te houden als we toch maar 1 huis gebruiken. Hij is dus bij mij ingetrokken. En in september ken ik hem precies een jaar en gaan we trouwen...
Ik had een rotrelatie achter de rug met een polyamoreuze partner, die me na de breuk ook nog van alles geflikt had. Ik was na maanden eindelijk uit het dal gekrabbeld, had m'n leven weer een beetje op de rails en kon eindelijk weer onbezorgd genieten van dingen. Ik had weer een huis gekocht, maar moest nog een tijdje wachten voor ik de sleutel zou krijgen. Om mijn gedachten wat af te leiden besloot ik een weekje weg te gaan, met een avontuurlijke groepsreis. We trokken met zo'n 10 personen 10 dagen door Marokko in een klein minibusje, en vanwege de lengte van mijn benen had ik al snel geregeld dat ik op de acherste bank mocht zitten (andere mensen wilden liever meer voorin zitten, omdat ze anders misselijk werden). Er was ook een man die altijd achterin wilde zitten, dus we zaten de hele reis naast elkaar. Mijn kamergenote (kamers op indeling, dus ik kende haar nog niet voordat we op reis gingen) had het al vanaf de tweede dag erover dat ze die man en mij zo goed bij elkaar vond passen. Ze kon niet uitleggen waarom, maar ze dacht dat wij wel een leuk stel zouden zijn samen. Ik vond die man helemaal niet zo bijzonder, en was ook zeker niet op zoek naar een nieuwe relatie. Ik had het veel te goed naar mijn zin in mijn eentje! Maar het werd gezelliger achterin dat busje, we bleken van heel veel dezelfde dingen te houden. Houden allebei van reizen (nou ja, dat was niet zo'n verrassing als je allebei met zo'n reis meegaat), houden van dezelfde muziek, kunnen om dezelfde dingen lachen. We lagen dan ook regelmatig dubbel op dat achterbankje, terwijl de rest van de groep achterom keek om te zien wat er nu eigenlijk zo grappig was. En het werd nog gezelliger. We luisterden naar elkaars muziek op onze mp3-spelers, knus hoofd tegen hoofd als we samen 1 oortelefoontje deelden, hingen verveeld tegen elkaar aan als de rit van die dag erg lang en saai was. Ook bij stops zochten we elkaar steeds vaker op, zaten naast elkaar op terrasjes als we wat gingen drinken, liepen altijd samen door bezienswaardige plaatsjes, gingen altijd samen eten (al dan niet met anderen erbij). Gewoon gezellig, als hele goede vrienden. Mijn kamergenote zei me elke dag weer dat we zo goed bij elkaar zouden passen, maar ik wuifde dat weg, omdat ik helemaal geen behoefte had aan een vriendje, en zeker niet aan een vakantievriendje. En voor hem gold hetzelfde; hij had totaal geen behoefte aan een relatie, was veel te bang zijn vrijheid te verliezen.
De dag voordat we in de woestijn zouden overnachten en we met z'n drieën zaten te praten (mijn kamergenote, die man en ik) en ik even naar het toilet ging heeft ze, zonder dat ik het wist, hetzelfde ook tegen hem gezegd, in die paar minuten dat ik even weg was. 's Avonds waren we in de woestijn en moesten we een plekje zoeken met ons dekentje in het zand. Niet geheel toevallig kwam ik naast hem te liggen. De reisleidster die eerst aan zijn andere kant lag ging gauw ergens anders liggen, omdat ze ons niet wilde storen 's nachts... En toen hij daarna ook nog vroeg of ik mijn dekentje niet wat dichter naar het zijne wilde schuiven...
We hebben die nacht niet geslapen, alleen maar heel veel gepraat, gepraat, gelachen, gepraat, gezoend, gepraat en nog meer gepraat. Heel romantisch onder de overweldigende sterrenhemel van de woestijn. En toen was het dus aan! De rest van de reis zijn we uiteraard ook nog met elkaar opgetrokken. Bij aankomst op Schiphol werd ik opgehaald door mijn moeder en haar vriend. Hij woonde (en dat was echt heel toevallig, van oorsprong komt hij van de andere kant van het land) nog geen 15 km bij mij vandaan, dus ik had hem beloofd dat hij wel met ons mee zou kunnen rijden. We wilden echter nog niets laten merken aan mijn moeder, dus deden we voor de vorm een beetje afstandelijk tegen elkaar achter in de auto. Bij het afscheid zei hij "we houden contact... per mail". Ik ben nog met mijn moeder meegegaan om even thee te drinken en te vertellen over de vakantie. Ze hadden al snel door dat we wel erg goed met elkaar konden opschieten en dat er dus meer aan de hand was dan we in eerste instantie aan hen lieten doorschemeren.
's Avonds toen ik weer thuis was stond hij bij me op de stoep met een grote bos rozen, en hij is (figuurlijk en ook bijna letterlijk) nooit meer weggegaan. De keren dat we sinds die dag niet samen geslapen hebben zijn op 1 hand te tellen. We waren de afgelopen tijd of bij mij, of bij hem, tot we besloten dat het toch wel zonde was om twee huizen aan te houden als we toch maar 1 huis gebruiken. Hij is dus bij mij ingetrokken. En in september ken ik hem precies een jaar en gaan we trouwen...
