Relaties
alle pijlers
Waarom nou hij?
maandag 16 juni 2014 14:05
Hebben jullie die gedachte ook wel eens?
Ik begin langzamerhand hopeloos hoteldebotel te worden van iemand.
Maar dan fiets ik deze ochtend naar mijn eigen huis toe. Zie ik allemaal mooie mannen voorbij komen. En dan denk ik, waarom niet hem, of hem, of hem. Waarom juist deze jongen. Van de honderdduizenden leuke mooie jongens die hier in de randstad rondfietsen.
Gedachtes die ik vaker heb. Vooral op het moment dat ik voor iemand begin te vallen. Gedachtes ook die ik bij veel van mijn vriendinnen herken. We zijn natuurlijk ook nogal verwend hier in het randstedelijke gebied, keuze te over.
Maar ja, uiteindelijk kun je ze ook moeilijk allemaal daten.
En dat zet mij ook weer aan het piekeren. Want ik herken die gedachte bij mijzelf en bij anderen. Maar velen lijken ook te gaan, voor de eerste de beste die ze kunnen krijgen.
En dan denk ik ook weer, speelt dat niet ook bij mij? Ik heb deze jongen niet uitgekozen, ik ging er eigenlijk ook niet verliefd op worden. Hij heeft genoeg minpunten waarvan ik in eerste instantie dacht van neah, dit wordt echt niks. En het is ook niet per se vuurwerk tussen ons. Het is gewoon heel erg fijn, leuk en gezellig samen. Zo fijn en leuk dat het avondje per week, in hele dagen en nachten samen veranderen, omdat we het samenzijn niet willen laten eindigen.
Maar zijn deze gedachten, er niet een teken van, dat ik een soort van genoegen neem met wat er per ongeluk op mijn pad komt?
Dat ik omdat ik niet met mannen bezig was of met daten, het gewoon fijn en egostrelend is om zijn aandacht te krijgen?
Waarom dit ene lekkere visje, uit die enorme school met lekkere visjes die ik rond zie zwemmen?
Dus hebben jullie wel eens van dit soort gedachtes en wat doen jullie ermee?
Ik begin langzamerhand hopeloos hoteldebotel te worden van iemand.
Maar dan fiets ik deze ochtend naar mijn eigen huis toe. Zie ik allemaal mooie mannen voorbij komen. En dan denk ik, waarom niet hem, of hem, of hem. Waarom juist deze jongen. Van de honderdduizenden leuke mooie jongens die hier in de randstad rondfietsen.
Gedachtes die ik vaker heb. Vooral op het moment dat ik voor iemand begin te vallen. Gedachtes ook die ik bij veel van mijn vriendinnen herken. We zijn natuurlijk ook nogal verwend hier in het randstedelijke gebied, keuze te over.
Maar ja, uiteindelijk kun je ze ook moeilijk allemaal daten.
En dat zet mij ook weer aan het piekeren. Want ik herken die gedachte bij mijzelf en bij anderen. Maar velen lijken ook te gaan, voor de eerste de beste die ze kunnen krijgen.
En dan denk ik ook weer, speelt dat niet ook bij mij? Ik heb deze jongen niet uitgekozen, ik ging er eigenlijk ook niet verliefd op worden. Hij heeft genoeg minpunten waarvan ik in eerste instantie dacht van neah, dit wordt echt niks. En het is ook niet per se vuurwerk tussen ons. Het is gewoon heel erg fijn, leuk en gezellig samen. Zo fijn en leuk dat het avondje per week, in hele dagen en nachten samen veranderen, omdat we het samenzijn niet willen laten eindigen.
Maar zijn deze gedachten, er niet een teken van, dat ik een soort van genoegen neem met wat er per ongeluk op mijn pad komt?
Dat ik omdat ik niet met mannen bezig was of met daten, het gewoon fijn en egostrelend is om zijn aandacht te krijgen?
Waarom dit ene lekkere visje, uit die enorme school met lekkere visjes die ik rond zie zwemmen?
Dus hebben jullie wel eens van dit soort gedachtes en wat doen jullie ermee?
maandag 16 juni 2014 14:18
Die vraag heb ik mezelf ook vaak gesteld hoor. De waarom-vraag is voor mezelf een check of ik nog uit vrije wil met iemand ben of omdat ik zo wanhopig ben dat ik de eerste de beste man die mij aandacht geeft, meteen als relatiemateriaal zie.
Dus de waarom-vraag stel(de) ik mezelf zeker. Alle relaties die ik tot nu gehad heb, waren meer op fantasie gebaseerd dan op de realiteit.
Dus de waarom-vraag stel(de) ik mezelf zeker. Alle relaties die ik tot nu gehad heb, waren meer op fantasie gebaseerd dan op de realiteit.
maandag 16 juni 2014 14:29
Ik vraag het me wel eens af als ik in een relatie zit, maar dan meer omdat ik verliefd zijn een soort intrigerend vind. Waarom word je nou toch verliefd op die ene, en niet toevallig die andere die toch ook leuk is. Fascinerend vind ik dat 
. Maar als ik verliefd ben dan twijfel ik niet of er nog een leukere is, dat niet. Als ik dat ga doen dan weet ik dat ik niet verliefd (genoeg) ben.
. Maar als ik verliefd ben dan twijfel ik niet of er nog een leukere is, dat niet. Als ik dat ga doen dan weet ik dat ik niet verliefd (genoeg) ben.
maandag 16 juni 2014 14:37
Heeft denk ik ook te maken met die "keuzestress-maatschappij": de angst om misschien wel iets "beters" te laten liggen op het moment dat je een keuze maakt en ergens voor gaat.. net als zappen eigenlijk: misschien komt er er op een andere zender nog iets leukers voorbij..
Tja, er bestaan vast altijd nog wel mooiere, intelligentere enz mannen, maar met deze ene heb jij nu connectie, heb je het fijn, dus waarom zou je dan om je heen blijven kijken? Gewoon de tijd nemen en kijken waar deze relatie op uit draait, of niet.
Ga svp niet vergelijken, dat is een beetje de Fb-cultuur.. kijk naar wat je wel samen hebt en of dat genoeg is voor jou, dus naar de kwaliteit van jullie samen en niet naar wat er ontbreekt of evt misschien nog beter kan..
Jezelf en/of hem vergelijken met anderen en andere relaties zal je niet gelukkig maken. Blijf bij je eigen gevoel: ben je trots als je naast hem loopt op straat, maakt je hart een sprongetje en ben je blij als je hem ziet, op je gemak, kan je alles vertellen en jezelf zijn? Lichamelijk vertrouwd en toch spannend en aantrekkelijk?
Tja, er bestaan vast altijd nog wel mooiere, intelligentere enz mannen, maar met deze ene heb jij nu connectie, heb je het fijn, dus waarom zou je dan om je heen blijven kijken? Gewoon de tijd nemen en kijken waar deze relatie op uit draait, of niet.
Ga svp niet vergelijken, dat is een beetje de Fb-cultuur.. kijk naar wat je wel samen hebt en of dat genoeg is voor jou, dus naar de kwaliteit van jullie samen en niet naar wat er ontbreekt of evt misschien nog beter kan..
Jezelf en/of hem vergelijken met anderen en andere relaties zal je niet gelukkig maken. Blijf bij je eigen gevoel: ben je trots als je naast hem loopt op straat, maakt je hart een sprongetje en ben je blij als je hem ziet, op je gemak, kan je alles vertellen en jezelf zijn? Lichamelijk vertrouwd en toch spannend en aantrekkelijk?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 16 juni 2014 14:44
Kan heel vermoeiend zijn. Gelukkig ben ik het wel gewend van mijzelf, nogal een denker en piekeraar.
En inderdaad het intrigeert mij ook, waarom word ik op hem verliefd. Ondanks dat ik niet actief aan het daten ben, komt er nog wel eens een jongen voorbij, maar die komen dan uiteindelijk niet door de ballotage commissie heen.
Waarom val ik dan nu langzamerhand wel voor hem?
En inderdaad het intrigeert mij ook, waarom word ik op hem verliefd. Ondanks dat ik niet actief aan het daten ben, komt er nog wel eens een jongen voorbij, maar die komen dan uiteindelijk niet door de ballotage commissie heen.
Waarom val ik dan nu langzamerhand wel voor hem?
dinsdag 17 juni 2014 06:41
Ik herken het helemaal niet. Integendeel. De periodes dat ik vrijgezel was vond ik niemand leuk en dacht eigenlijk dat alle mannen die maar een beetje in de richting van leuk kwamen allang bezet waren. En over de keus die ik zag rondlopen/ -fietsen dacht ik echt: is dit het nou waar ik uit moet kiezen? En vond dat een vrij deprimerende gedachte.
Tot ik toch ergens iemand vond waar de bom in sloeg.
Tot ik toch ergens iemand vond waar de bom in sloeg.
dinsdag 17 juni 2014 06:52
quote:Mevrouw75 schreef op 17 juni 2014 @ 06:41:
Ik herken het helemaal niet. Integendeel. De periodes dat ik vrijgezel was vond ik niemand leuk en dacht eigenlijk dat alle mannen die maar een beetje in de richting van leuk kwamen allang bezet waren. En over de keus die ik zag rondlopen/ -fietsen dacht ik echt: is dit het nou waar ik uit moet kiezen? En vond dat een vrij deprimerende gedachte.
Tot ik toch ergens iemand vond waar de bom in sloeg.Exact dit.
Ik herken het helemaal niet. Integendeel. De periodes dat ik vrijgezel was vond ik niemand leuk en dacht eigenlijk dat alle mannen die maar een beetje in de richting van leuk kwamen allang bezet waren. En over de keus die ik zag rondlopen/ -fietsen dacht ik echt: is dit het nou waar ik uit moet kiezen? En vond dat een vrij deprimerende gedachte.
Tot ik toch ergens iemand vond waar de bom in sloeg.Exact dit.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
dinsdag 17 juni 2014 09:34
Ik herken een deel. Ik heb een heel lekker visje in mijn kom waarmee ik mijn leven en gezin deel. Voor we gingen samenwonen kreeg ik ook die kriebel: er zijn meer lekkere mannen! Ik heb het, net als in mijn vorige relatie gewoon aangekaart: Ik kan me niet voorstellen dat jij op seksgebied de enige voor me bent voor de rest van mijn leven. Gelukkig voor mij kon hij zich daar ook in vinden en bleken we dus nog beter bij elkaar te passen dan ik dacht.
Voor de rest denk ik dat men te veel een beeld heeft van de perfecte liefde. Ik denk dat je een super relatie kan hebben met een hoop mensen, er is geen ware. Maar als je het geluk hebt dat je iemand vind waarmee je je gelukkiger voelt dan in je up, is het toch zonde om niet samen te zijn?
Voor de rest denk ik dat men te veel een beeld heeft van de perfecte liefde. Ik denk dat je een super relatie kan hebben met een hoop mensen, er is geen ware. Maar als je het geluk hebt dat je iemand vind waarmee je je gelukkiger voelt dan in je up, is het toch zonde om niet samen te zijn?
~ I want to be shaken to my core, like the wild winds disrobe the trees ~
dinsdag 17 juni 2014 13:16
Typisch. Ik benoem het als gedachtes die ik vaker heb, vooral als ik verliefd begin te worden. Maar volgens een deel van de lezers, moet ik er maar mee kappen, want dit zou betekenen dat ik de jongen in deze relatie niet leuk genoeg vind.
Ach ja, misschien blijkt hij inderdaad niet leuk genoeg te zijn. Ik weet niet wat de toekomst brengen gaat.
Zoals Suzy zegt, voor nu is het leuk en fijn, en is hij iemand waar ik enorm van kan genieten om mee samen te zijn.
En inderdaad vlammetje, ik ben ook niet zo monogaam aangelegd. En hij ook niet. Dus mocht het op meer uitlopen dan dat het nu is. Dan zal het niet monogaam zijn. Dat zijn we nu ook niet. Alhoewel dat met steeds meer moeite gaat, omdat we zo graag en inmiddels vrij veel bij elkaar zijn.
Ach ja, misschien blijkt hij inderdaad niet leuk genoeg te zijn. Ik weet niet wat de toekomst brengen gaat.
Zoals Suzy zegt, voor nu is het leuk en fijn, en is hij iemand waar ik enorm van kan genieten om mee samen te zijn.
En inderdaad vlammetje, ik ben ook niet zo monogaam aangelegd. En hij ook niet. Dus mocht het op meer uitlopen dan dat het nu is. Dan zal het niet monogaam zijn. Dat zijn we nu ook niet. Alhoewel dat met steeds meer moeite gaat, omdat we zo graag en inmiddels vrij veel bij elkaar zijn.
dinsdag 17 juni 2014 13:33
dinsdag 17 juni 2014 16:50
Als ik verliefd ben kan ik toch nog wel seksuele verlangens hebben naar anderen hoor. Ook over mijn eigen man, maar ook over een extra man erbij, over een prachtige vrouw die ik heb gezien, een heerlijke man. Maar ik zie dat echt als lust, als geilheid en kies voor mijn relatie heel bewust voor die ene waar ik helemaal voor viel.
~ I want to be shaken to my core, like the wild winds disrobe the trees ~
dinsdag 17 juni 2014 17:02
Haha.... wat gebeurt er als je met je vlam een kroeg in gaat en hij staat pal naast allerlei andere lekkere visjes? Is hij dan toch het visje dat wint, dan is er niks aan de hand lijkt me....
Als je hem zo snel mogelijk door de plee wil spoelen dan is hij dus meer een fish with benefits. Ook niet vervelend.
Als je hem zo snel mogelijk door de plee wil spoelen dan is hij dus meer een fish with benefits. Ook niet vervelend.
Lorem Ipsum
dinsdag 17 juni 2014 17:32
quote:Mevrouw75 schreef op 17 juni 2014 @ 06:41:
Ik herken het helemaal niet. Integendeel. De periodes dat ik vrijgezel was vond ik niemand leuk en dacht eigenlijk dat alle mannen die maar een beetje in de richting van leuk kwamen allang bezet waren. En over de keus die ik zag rondlopen/ -fietsen dacht ik echt: is dit het nou waar ik uit moet kiezen? En vond dat een vrij deprimerende gedachte.
Tot ik toch ergens iemand vond waar de bom in sloeg.
Dit herken ik ook. Ik val niet snel als een blok voor iemand. Ben al jaren single (met hier en daar wat scharrelen, en daar heel okay mee). Ik ben er enerzijds van overtuigd dat je met meer dan 1 persoon op de hele wereld een geweldige relatie zou kunnen hebben, of in verschillende periodes verschillende "ware Liefdes" kan treffen.
Maar voor mijzelf sprekend geldt dat ik het wel "weet" als ik zo iemand tegenkom, namelijk dat is (voor mij) een bijzonder gevoel wat met kop en schouders uitsteekt boven "een fijne/ prettige" relatie (kunnen hebben, met iemand die ik leuk vind, maar niet dat speciale voor voel.. die vissen zijn er meer van en misschien zou ik dan ook om me heen blijven kijken..). Met die Ene Bijzondere kijk ik niet eens om me heen, en als ik dat al wel zou doen, dan zie ik geen mannen die daarbij in de buurt komen..
Voor mij is er een duidelijk onderscheid tussen "het leuk/fijn hebben met iemand die mij ook leuk en fijn vindt" of liefde/ Liefde. Het is wel zo dat dat niet altijd als een bliksem is ingeslagen, soms kende ik diegene al iets langer en werd ik alsnog enorm verliefd (en dan ook meteen voor jaren en jaren!). (en daarna ook jaren en jaren dat ik wel om me heen keek, maar "het" niet vond, dat bijzondere gevoel en verbondenheid met iemand, zoals ik wist dat het kon zijn).
Misschien loop ik wat minder snel, maar eenmaal mijn hart verpand aan iemand, dan ben ik wel erg trouw en taal ik niet naar een ander. Die zie ik dan ook gewoon niet. Maar ook als single zie ik niet zoveel potentiele vissen die ik echt erg leuk vind en voel ik me niet snel aangetrokken.
Dus tja, ligt voor iedereen anders, denk ik. De een wordt misschien sneller verliefd, of meer/ minder intens dan de ander. Lijkt me wel lastig als je twijfelt als je dan iemand hebt met wie het zo klikt en het gaat lekker, dat je dan toch niet weet of dit het is..
Maar dan denk ik altijd maar: stel dat je met deze man doorgaat en hij is niet die Ware, en die komt alsnog een keer voorbij, dan herken je hem echt wel... (denk ik, he)..
Ik herken het helemaal niet. Integendeel. De periodes dat ik vrijgezel was vond ik niemand leuk en dacht eigenlijk dat alle mannen die maar een beetje in de richting van leuk kwamen allang bezet waren. En over de keus die ik zag rondlopen/ -fietsen dacht ik echt: is dit het nou waar ik uit moet kiezen? En vond dat een vrij deprimerende gedachte.
Tot ik toch ergens iemand vond waar de bom in sloeg.
Dit herken ik ook. Ik val niet snel als een blok voor iemand. Ben al jaren single (met hier en daar wat scharrelen, en daar heel okay mee). Ik ben er enerzijds van overtuigd dat je met meer dan 1 persoon op de hele wereld een geweldige relatie zou kunnen hebben, of in verschillende periodes verschillende "ware Liefdes" kan treffen.
Maar voor mijzelf sprekend geldt dat ik het wel "weet" als ik zo iemand tegenkom, namelijk dat is (voor mij) een bijzonder gevoel wat met kop en schouders uitsteekt boven "een fijne/ prettige" relatie (kunnen hebben, met iemand die ik leuk vind, maar niet dat speciale voor voel.. die vissen zijn er meer van en misschien zou ik dan ook om me heen blijven kijken..). Met die Ene Bijzondere kijk ik niet eens om me heen, en als ik dat al wel zou doen, dan zie ik geen mannen die daarbij in de buurt komen..
Voor mij is er een duidelijk onderscheid tussen "het leuk/fijn hebben met iemand die mij ook leuk en fijn vindt" of liefde/ Liefde. Het is wel zo dat dat niet altijd als een bliksem is ingeslagen, soms kende ik diegene al iets langer en werd ik alsnog enorm verliefd (en dan ook meteen voor jaren en jaren!). (en daarna ook jaren en jaren dat ik wel om me heen keek, maar "het" niet vond, dat bijzondere gevoel en verbondenheid met iemand, zoals ik wist dat het kon zijn).
Misschien loop ik wat minder snel, maar eenmaal mijn hart verpand aan iemand, dan ben ik wel erg trouw en taal ik niet naar een ander. Die zie ik dan ook gewoon niet. Maar ook als single zie ik niet zoveel potentiele vissen die ik echt erg leuk vind en voel ik me niet snel aangetrokken.
Dus tja, ligt voor iedereen anders, denk ik. De een wordt misschien sneller verliefd, of meer/ minder intens dan de ander. Lijkt me wel lastig als je twijfelt als je dan iemand hebt met wie het zo klikt en het gaat lekker, dat je dan toch niet weet of dit het is..
Maar dan denk ik altijd maar: stel dat je met deze man doorgaat en hij is niet die Ware, en die komt alsnog een keer voorbij, dan herken je hem echt wel... (denk ik, he)..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 18 juni 2014 00:41
Misschien moet ik ook maar gaan verhuizen. Maar dan is het opeens veel meer dan een kwartiertje fietsen naar mijn huidige liefje!
En hij is vorige maand van het einde van mijn straat helemaal naar een hele andere wijk verhuisd! Ver! Ver!
Beter ga ik eens een stake-out houden bij de hoofdingang van mijn flat. Wonen ook zoveel knapperds in mijn flat.
Wat dat betreft weet ik wel zeker dat er meerdere liefdes, en waren zijn. Het is allemaal zo random. Zo afhankelijk van tijd, plaats en opportunity of je elkaar ontmoet, of niet. En of die ontmoeting ergens naar toe leidt of niet. Of je er voor open staat. In dezelfde fase zit. Niet net onder een bus loopt. Een wereldreis gaat maken etc.
En hij is vorige maand van het einde van mijn straat helemaal naar een hele andere wijk verhuisd! Ver! Ver!
Beter ga ik eens een stake-out houden bij de hoofdingang van mijn flat. Wonen ook zoveel knapperds in mijn flat.
Wat dat betreft weet ik wel zeker dat er meerdere liefdes, en waren zijn. Het is allemaal zo random. Zo afhankelijk van tijd, plaats en opportunity of je elkaar ontmoet, of niet. En of die ontmoeting ergens naar toe leidt of niet. Of je er voor open staat. In dezelfde fase zit. Niet net onder een bus loopt. Een wereldreis gaat maken etc.
woensdag 18 juni 2014 07:39
Ook jaren in de randstad gewoond in mijn jonge jaren en er loopt een hooplekkers rond. Ergens denk ik ook dat het hoort bij het gevoel of je wel het maximale haalt uit deze periode in je leven.
En dan ineens blijk je iemand heel leuk te vinden maar het past niet helemaal in je verwachtingspatroon. Je zou gaan voor de nummer 1 van alles en je vindt nummer 6 helemaal te gek en moet je daar voor settelen?
Ook heeft het iets te maken hoe je over je zelf denkt, is nummer 6 dan echt het beste wat je kan krijgen, moet je toch niet voor nummer 1 gaan? Je hebt dan he gevoel dat het iets af doet aan hoe je je zelf vindt want een beetje randstedelijke arrogantie is niet vreemd.
Kijk nou maar eerst hoe het loopt want hij kan wel de zelfde gedachte hebben en ineens maakt ie het uit.
En dan ineens blijk je iemand heel leuk te vinden maar het past niet helemaal in je verwachtingspatroon. Je zou gaan voor de nummer 1 van alles en je vindt nummer 6 helemaal te gek en moet je daar voor settelen?
Ook heeft het iets te maken hoe je over je zelf denkt, is nummer 6 dan echt het beste wat je kan krijgen, moet je toch niet voor nummer 1 gaan? Je hebt dan he gevoel dat het iets af doet aan hoe je je zelf vindt want een beetje randstedelijke arrogantie is niet vreemd.
Kijk nou maar eerst hoe het loopt want hij kan wel de zelfde gedachte hebben en ineens maakt ie het uit.
