Relaties
alle pijlers
Waarom ren ik altijd weg als een man mij leuk vindt?
zondag 19 oktober 2014 01:41
Moet het even van me af schrijven. Word behoorlijk moe van mezelf...
Net een tweede date met iemand achter de rug. Het was gezellig, hij laat overduidelijk merken dat ie me leuk vindt, we hebben na afloop flink staan vozen en vervolgens vraagt hij of ie met me mee naar huis mag. Met slappe excuses hou ik de boot af. Zijn volgende bod is of hij de volgende keer voor me mag koken. Hij gaat dan zijn best doen om zó lekker te koken, dat ik daarna met hem wil vrijen. En ik wil dan alleen nog maar naar huis. Ik heb heel hard gefietst.
De avond verliep volgens een voor mij overbekend patroon. Hij komt binnen en ik denk meteen: vond ik jou op de eerste date nou zo leuk? Terwijl we zitten te kletsen, erger ik me aan futiliteiten. Aan een stopwoordje van hem, aan dat ie mijn humor niet meteen begrijpt, aan van alles en niks.
En zo gaat het dus altijd. Vindt een man mij leuk, dan vind ik wel een reden om hem af te wijzen. Ik heb lang gedacht: als je iemand écht leuk vindt, dan gebeurt dit niet, dan gaat het gewoon vanzelf. Inmiddels realiseer ik me dat het gewoon niet aan de man in kwestie ligt. Het ligt aan mij. Er gaat een schakeltje om en ik deins terug.
Why o why... En hoe kom ik er vanaf?
En ik weet nu dus ook niet wat ik met deze arme man in kwestie aan moet... Zucht...
Net een tweede date met iemand achter de rug. Het was gezellig, hij laat overduidelijk merken dat ie me leuk vindt, we hebben na afloop flink staan vozen en vervolgens vraagt hij of ie met me mee naar huis mag. Met slappe excuses hou ik de boot af. Zijn volgende bod is of hij de volgende keer voor me mag koken. Hij gaat dan zijn best doen om zó lekker te koken, dat ik daarna met hem wil vrijen. En ik wil dan alleen nog maar naar huis. Ik heb heel hard gefietst.
De avond verliep volgens een voor mij overbekend patroon. Hij komt binnen en ik denk meteen: vond ik jou op de eerste date nou zo leuk? Terwijl we zitten te kletsen, erger ik me aan futiliteiten. Aan een stopwoordje van hem, aan dat ie mijn humor niet meteen begrijpt, aan van alles en niks.
En zo gaat het dus altijd. Vindt een man mij leuk, dan vind ik wel een reden om hem af te wijzen. Ik heb lang gedacht: als je iemand écht leuk vindt, dan gebeurt dit niet, dan gaat het gewoon vanzelf. Inmiddels realiseer ik me dat het gewoon niet aan de man in kwestie ligt. Het ligt aan mij. Er gaat een schakeltje om en ik deins terug.
Why o why... En hoe kom ik er vanaf?
En ik weet nu dus ook niet wat ik met deze arme man in kwestie aan moet... Zucht...
zondag 19 oktober 2014 11:54
quote:Rasa schreef op 19 oktober 2014 @ 11:44:
[...]
Vrijblijvend rollebollen zou voor mij al een hele overwinning zijn. Dan is de missie eigenlijk al grotendeels geslaagd.Dan app je dat als hij wil neuken, geen anti geile dingen moet zeggen als " schatje " .
[...]
Vrijblijvend rollebollen zou voor mij al een hele overwinning zijn. Dan is de missie eigenlijk al grotendeels geslaagd.Dan app je dat als hij wil neuken, geen anti geile dingen moet zeggen als " schatje " .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 19 oktober 2014 11:55
Dan zég je toch gewoon tegen die man dat je je ongemakkelijk voelt als hij je 'schatje' noemt, dat je vrijblijvend wilt kijken waar het schip strandt... En dan ga je gewoon nog eens een date met hem doen en als je lijf seks wil (en hij ook) dan ga je lekker seksen. Volgens mij denk je er allemaal veel te veel en te moeilijk over na. Maak het simpel voor jezelf en voor hem. En geniet ervan dat jullie elkaar gezellig en aantrekkelijk vinden.
zondag 19 oktober 2014 12:06
Voor een goede relatie heb je 'chemie' nodig... Het is misschien niet romantisch te bedenken dat ons lichaam een scheikundelab is en verliefdheid een gelukte chemische proef. Maar het is wél logisch dat ons lichaam zo werkt.
http://www.gezondheidsnet.nl/geest/een-beetje-verliefd
http://www.gezondheidsnet.nl/geest/een-beetje-verliefd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 19 oktober 2014 12:16
quote:DappereGerbera schreef op 19 oktober 2014 @ 11:55:
Volgens mij denk je er allemaal veel te veel en te moeilijk over na. Yup. Daarom open ik er een topic over. Ik weet gewoon niet zo goed hoe ik van die krampachtigheid af kom. En waar het bij mij precies aan ligt dat ik mannen altijd op veilige afstand hou.
Volgens mij denk je er allemaal veel te veel en te moeilijk over na. Yup. Daarom open ik er een topic over. Ik weet gewoon niet zo goed hoe ik van die krampachtigheid af kom. En waar het bij mij precies aan ligt dat ik mannen altijd op veilige afstand hou.
zondag 19 oktober 2014 12:41
quote:Rasa schreef op 19 oktober 2014 @ 11:42:
[...]
Goeie vraag. Het is gecompliceerd.
Ik heb me niet de hele avond lopen ergeren. Ik heb me af en toe gestoord aan wat kleinigheden. Het is wat Eva hier ook al zei: als je alleen op de negatieve dingen gaat letten bij iemand, wordt het natuurlijk nooit wat. Die kleinigheden vergroot ik uit in mijn hoofd, waarschijnlijk om mezelf een reden te geven om het snel weer af te kappen zodra iemand toenadering zoekt.
En het fysieke contact met zijn prettig gespierde mannenlijf was gewoon fijn. Ook op lichamelijk gebied ga ik intimiteit meestal uit de weg. Als ik die drempel dan eens een keer over ben, dan schreeuwt mijn lichaam naar mijn hoofd: dit is fijn, hier willen we méér van! Zoiets.
Herkenbaar hoor! Recentelijk, zoals sommigen hier adviseren, vier maanden 'het aangekeken' met iemand. Hij is leuk, lief, bijzonder knap, attent, slim... En ik voel me sexueel aangetrokken en de sex is nog fantastisch ook. Maar niet verliefd. Zoals BGB schrijft over dat chemische stofje, dat is er gewoon niet. En daarom irriteer ik mij aan de domste dingen; een gek kuchje, hoe hij lacht, de stand van zijn schouders.... Slaat allemaal nergens op, weet ik ook maar ik heb het toch. Ik noem hem tegenover vriendinnen dan ook 'mijn close call'.
Ik heb geen spijt dat ik het aangekeken heb en ben vanaf het begin eerlijk naar hem geweest over mijn (niet) gevoel. Deze periode heeft mij geleerd dat ik in ieder geval nu echt niet opensta voor een fullspeed relatie, dat had ik daarvoor nog niet helemaal helder blijkbaar. Het FWB had van mij ook nog wel even zo mogen duren maar hij werd alsnog verliefd. En dan ben je ook in de FWB 'relatie' niet meer gelijkwaardig.
Is dat wat je tegenhoudt bij daten? Dat je bang bent dat iemand sneller/verder is dan jij en dat je hem dat uiteindelijk moet teleurstellen? En daarom door irritaties (die hij wel merkt) afstand probeert te bewaren? Zo van; kijk, zo leuk ben ik echt niet...?
En ik denk dat het helemaal niet zo gecompliceerd is, het is net zo complex als dat je het zelf maakt toch? Je bent blijkbaar niet verliefd, maar hij raakt wel iets bij je aan. De question is wat jij daar mee wilt. Vriendschap? FWB? Of gewoon helemaal niets meer? Als de 'druk' van zijn verwachtingen (die deels ook in jouw hoofd zitten) eraf is zal je merken dat je je direct minder irriteert.
[...]
Goeie vraag. Het is gecompliceerd.
Ik heb me niet de hele avond lopen ergeren. Ik heb me af en toe gestoord aan wat kleinigheden. Het is wat Eva hier ook al zei: als je alleen op de negatieve dingen gaat letten bij iemand, wordt het natuurlijk nooit wat. Die kleinigheden vergroot ik uit in mijn hoofd, waarschijnlijk om mezelf een reden te geven om het snel weer af te kappen zodra iemand toenadering zoekt.
En het fysieke contact met zijn prettig gespierde mannenlijf was gewoon fijn. Ook op lichamelijk gebied ga ik intimiteit meestal uit de weg. Als ik die drempel dan eens een keer over ben, dan schreeuwt mijn lichaam naar mijn hoofd: dit is fijn, hier willen we méér van! Zoiets.
Herkenbaar hoor! Recentelijk, zoals sommigen hier adviseren, vier maanden 'het aangekeken' met iemand. Hij is leuk, lief, bijzonder knap, attent, slim... En ik voel me sexueel aangetrokken en de sex is nog fantastisch ook. Maar niet verliefd. Zoals BGB schrijft over dat chemische stofje, dat is er gewoon niet. En daarom irriteer ik mij aan de domste dingen; een gek kuchje, hoe hij lacht, de stand van zijn schouders.... Slaat allemaal nergens op, weet ik ook maar ik heb het toch. Ik noem hem tegenover vriendinnen dan ook 'mijn close call'.
Ik heb geen spijt dat ik het aangekeken heb en ben vanaf het begin eerlijk naar hem geweest over mijn (niet) gevoel. Deze periode heeft mij geleerd dat ik in ieder geval nu echt niet opensta voor een fullspeed relatie, dat had ik daarvoor nog niet helemaal helder blijkbaar. Het FWB had van mij ook nog wel even zo mogen duren maar hij werd alsnog verliefd. En dan ben je ook in de FWB 'relatie' niet meer gelijkwaardig.
Is dat wat je tegenhoudt bij daten? Dat je bang bent dat iemand sneller/verder is dan jij en dat je hem dat uiteindelijk moet teleurstellen? En daarom door irritaties (die hij wel merkt) afstand probeert te bewaren? Zo van; kijk, zo leuk ben ik echt niet...?
En ik denk dat het helemaal niet zo gecompliceerd is, het is net zo complex als dat je het zelf maakt toch? Je bent blijkbaar niet verliefd, maar hij raakt wel iets bij je aan. De question is wat jij daar mee wilt. Vriendschap? FWB? Of gewoon helemaal niets meer? Als de 'druk' van zijn verwachtingen (die deels ook in jouw hoofd zitten) eraf is zal je merken dat je je direct minder irriteert.
zondag 19 oktober 2014 12:43
Kan aan mij liggen hoor, maar als ik dat zo lees vindt deze man jou niet per definitie leuk, maar wil hij in ieder geval wel seks met jou. Persoonlijk zou ik ook afknappen op deze man, hij is mij teveel met seks bezig. Tenminste als je voor een serieuze relatie zou gaan dan. Niets mis mee om een beetje kritisch te zijn. Ik lees in je OP dus nog niets schokkends.
zondag 19 oktober 2014 13:00
Voor de ene vrouw is een man een echte kerel als hij bij de eerste (of tweede) date aangeeft seks te willen. Want dan toont hij lef en initiatief en komt hij stoer en zelfverzekerd over.
Of een man is maar een watje als er na een tijdje daten nog steeds geen seks is geweest. Want dan is hij onzeker en straalt niks uit en zal er wel iets mis met hem zijn.
Voor weer ander is een man "alleen maar op seks uit" als hij eerlijk aangeeft je erg leuk te vinden en seks met je te wil. Hij zal dan wel een vrouwenverslinder zijn en het allemaal niet zo serieus met je nemen.
Het leven gaat niet altijd zoals jij het zelf wil, je moet daarom risico's durven nemen. Durf of wil je dat niet, dan heb je de kans dat je iemand laat schieten die misschien wel heel erg leuk is.
Of een man is maar een watje als er na een tijdje daten nog steeds geen seks is geweest. Want dan is hij onzeker en straalt niks uit en zal er wel iets mis met hem zijn.
Voor weer ander is een man "alleen maar op seks uit" als hij eerlijk aangeeft je erg leuk te vinden en seks met je te wil. Hij zal dan wel een vrouwenverslinder zijn en het allemaal niet zo serieus met je nemen.
Het leven gaat niet altijd zoals jij het zelf wil, je moet daarom risico's durven nemen. Durf of wil je dat niet, dan heb je de kans dat je iemand laat schieten die misschien wel heel erg leuk is.
zondag 19 oktober 2014 13:01
Waar is de tijd gebleven dat je ging daten om een leuke tijd te hebben? Je hoeft er toch niet meteen een analyse op los te laten of iemand voor de rest van je leven is?
Op deze manier haal je ook alle lol uit het ontmoeten van nieuwe mensen er wel uit. Je bent ook wel heel erg met je zelf bezig. Misschien dacht hij ondertussen ook "wat jammer dat ze lacht als een paard en wat een vreemde handen heeft ze, maar voor de seks is ze wel oké".
Het zou ook zo maar kunnen dat al die mannen bij jou ook kritische puntjes zien maar benieuwd zijn of er meer onder de oppervlakte schuilt.
En waarom mag je niet kritisch zonder meteen de conclusie van bindingsangst te trekken of zo? Je bent gewoon makkelijker met he delen van je lichaam dan met je leven, lijkt mij niets mis mee. De een heeft maar een date nodig om de juiste te vinden en de ander 40. Ondertussen staat het leven niet stil en kun je gewoon van seks genieten zonder daar een conclusie aan te verbinden.
Soms is het heel simpel, als je niet verliefd bent dan is het geen relatiemateriaal. De meeste mensen denken er volgens mij zo over. Als iets je wordt aangeboden, hoef je er niet perse op in te gaan.
Op deze manier haal je ook alle lol uit het ontmoeten van nieuwe mensen er wel uit. Je bent ook wel heel erg met je zelf bezig. Misschien dacht hij ondertussen ook "wat jammer dat ze lacht als een paard en wat een vreemde handen heeft ze, maar voor de seks is ze wel oké".
Het zou ook zo maar kunnen dat al die mannen bij jou ook kritische puntjes zien maar benieuwd zijn of er meer onder de oppervlakte schuilt.
En waarom mag je niet kritisch zonder meteen de conclusie van bindingsangst te trekken of zo? Je bent gewoon makkelijker met he delen van je lichaam dan met je leven, lijkt mij niets mis mee. De een heeft maar een date nodig om de juiste te vinden en de ander 40. Ondertussen staat het leven niet stil en kun je gewoon van seks genieten zonder daar een conclusie aan te verbinden.
Soms is het heel simpel, als je niet verliefd bent dan is het geen relatiemateriaal. De meeste mensen denken er volgens mij zo over. Als iets je wordt aangeboden, hoef je er niet perse op in te gaan.
zondag 19 oktober 2014 13:21
Als je met iemand verder wilt moet het toch wel goed zitten. En als je je ergert aan kleine dingen, is het hem gewoon niet. Dan kun je wel denken dat het aan jezelf ligt, maar als je een keer tegen de juiste persoon aanloopt merk je vanzelf dat het daar anders werkt. Na twee dates als zinspelen op seks, en je grapjes niet begrijpen zou bij mij ook exit zijn, daar is niets vreemds aan.
Het is denk ik inherent aan het hele dating gebeuren. Je spreekt specifiek af als date, dus dan komen er aan twee kanten 'verwachtingen'. Als je gewoon 'in het wild' een man tegenkomt kan het misschien wel twee jaar duren voordat je verliefd wordt. Zo is dat bij mij tenminste wel altijd gegaan (niet per se twee jaar, maar ik ben nooit op het eerste gezicht verliefd).
Het is denk ik inherent aan het hele dating gebeuren. Je spreekt specifiek af als date, dus dan komen er aan twee kanten 'verwachtingen'. Als je gewoon 'in het wild' een man tegenkomt kan het misschien wel twee jaar duren voordat je verliefd wordt. Zo is dat bij mij tenminste wel altijd gegaan (niet per se twee jaar, maar ik ben nooit op het eerste gezicht verliefd).
zondag 19 oktober 2014 13:53
quote:Summerdance schreef op 19 oktober 2014 @ 13:48:
Nog even zuur als altijd HJ
Nee, realistisch.
Met alle vrouwen die ik had, lag ik na 2 of anders 3 keer in bed.
Anders kap ik ermee.
Ik had er laatst nog eentje. "Nee, ik wil vrienden met je zijn, geen sex."
Dat heeft ze met een andere vriend.
Nee dus.
Nog even zuur als altijd HJ
Nee, realistisch.
Met alle vrouwen die ik had, lag ik na 2 of anders 3 keer in bed.
Anders kap ik ermee.
Ik had er laatst nog eentje. "Nee, ik wil vrienden met je zijn, geen sex."
Dat heeft ze met een andere vriend.
Nee dus.
zondag 19 oktober 2014 14:00
quote:Henkjan41 schreef op 19 oktober 2014 @ 13:53:
[...]
Nee, realistisch.
Met alle vrouwen die ik had, lag ik na 2 of anders 3 keer in bed.
Anders kap ik ermee.
Ik had er laatst nog eentje. "Nee, ik wil vrienden met je zijn, geen sex."
Dat heeft ze met een andere vriend.
Nee dus.
Hoeveel vrouwen heb jij gehad?
Een?
En jij bent al....euhh, even denken, krap 50 jaar oud.
[...]
Nee, realistisch.
Met alle vrouwen die ik had, lag ik na 2 of anders 3 keer in bed.
Anders kap ik ermee.
Ik had er laatst nog eentje. "Nee, ik wil vrienden met je zijn, geen sex."
Dat heeft ze met een andere vriend.
Nee dus.
Hoeveel vrouwen heb jij gehad?
Een?
En jij bent al....euhh, even denken, krap 50 jaar oud.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
zondag 19 oktober 2014 16:09
TO,
je zegt dat je je 15 kilo dikker hebt gegeten en dat dat hielp omdat zo geen enkele man op je af kwam.
Ik ga dit ernstig tegenspreken.... er zijn ook mannen die van iets stevigers houden namelijk. Ergens vind ik wat je hierover zegt, behoorlijk kwetsen voor de vollere mede vrouw... het komt op mij over alsof je zegt dat deze uberhaupt geen man kunnen krijgen.
Ik denk dat het meer ligt aan je uitstraling. Mijn ervaring is dat het niet uitmaakt hoe je eruit ziet, zolang je maar vrouwelijkheid, sex en nog meer positieve dingen uitstraalt. Je kunt je dan ook zo netjes mogelijk aankleden en gedragen... maar als je een innerlijke vrede en alles niet uitstraalt, zal er geen haan naar je kraaien.
Je verhaal gelezen hebbende, denk ik dat je onbewust de mannen waar je mee date, vergelijkt met een droombeeld dat je hebt. Zodra die man iets afwijkt, hoeft het niet meer.
Ik heb jaren lang een soortgelijk iets gehad en daarom herken ik veel van wat je zegt. Ik als vrouw, maakte mezelf zo onaantrekkelijk mogelijk omdat geen enkele man aan mijn ideaal beeld voldeed. Er was altijd wel iets mis mee. En degenen die ik leuk vond, zagen mij niet staan of waren bezet.
ik heb heel wat soul searching moeten doen voor ik hier achter kwam en nog vind ik het moeilijk.
Het voelt ook veel veiliger voor mij om iets te gaan voelen voor een onbereikbare man. Een man die bereikbaar is EN die mij nog leuk vindt ook, is ronduit ENG.
toch zul je daar aan moeten werken anders verandert het nooit... en op een gegeven moment kom je dan op een punt dat je OF dan maar eeuwig vrijgezel blijft OF genoegen neemt met een tweede keus man omdat de tijd gaat tikken.
er is overigens niets mis mee om eeuwig vrijgezel te blijven.... maar je bent dan wel alleen en of dat zo gezellig is?
tijd dus om wat flexibeler om te gaan met je innerlijke tegenzin.
want het moet even gezegd.... je bent je grootste vijand.
je zult zien.... als jij verandert kom je ook de mannen tegen die beter bij je passen..... de leraar verschijnt als de leerling er klaar voor is.
maak er iets moois van! je lijkt me een mooi mens als ik zo je postjes lees, alles komt goed.
je zegt dat je je 15 kilo dikker hebt gegeten en dat dat hielp omdat zo geen enkele man op je af kwam.
Ik ga dit ernstig tegenspreken.... er zijn ook mannen die van iets stevigers houden namelijk. Ergens vind ik wat je hierover zegt, behoorlijk kwetsen voor de vollere mede vrouw... het komt op mij over alsof je zegt dat deze uberhaupt geen man kunnen krijgen.
Ik denk dat het meer ligt aan je uitstraling. Mijn ervaring is dat het niet uitmaakt hoe je eruit ziet, zolang je maar vrouwelijkheid, sex en nog meer positieve dingen uitstraalt. Je kunt je dan ook zo netjes mogelijk aankleden en gedragen... maar als je een innerlijke vrede en alles niet uitstraalt, zal er geen haan naar je kraaien.
Je verhaal gelezen hebbende, denk ik dat je onbewust de mannen waar je mee date, vergelijkt met een droombeeld dat je hebt. Zodra die man iets afwijkt, hoeft het niet meer.
Ik heb jaren lang een soortgelijk iets gehad en daarom herken ik veel van wat je zegt. Ik als vrouw, maakte mezelf zo onaantrekkelijk mogelijk omdat geen enkele man aan mijn ideaal beeld voldeed. Er was altijd wel iets mis mee. En degenen die ik leuk vond, zagen mij niet staan of waren bezet.
ik heb heel wat soul searching moeten doen voor ik hier achter kwam en nog vind ik het moeilijk.
Het voelt ook veel veiliger voor mij om iets te gaan voelen voor een onbereikbare man. Een man die bereikbaar is EN die mij nog leuk vindt ook, is ronduit ENG.
toch zul je daar aan moeten werken anders verandert het nooit... en op een gegeven moment kom je dan op een punt dat je OF dan maar eeuwig vrijgezel blijft OF genoegen neemt met een tweede keus man omdat de tijd gaat tikken.
er is overigens niets mis mee om eeuwig vrijgezel te blijven.... maar je bent dan wel alleen en of dat zo gezellig is?
tijd dus om wat flexibeler om te gaan met je innerlijke tegenzin.
want het moet even gezegd.... je bent je grootste vijand.
je zult zien.... als jij verandert kom je ook de mannen tegen die beter bij je passen..... de leraar verschijnt als de leerling er klaar voor is.
maak er iets moois van! je lijkt me een mooi mens als ik zo je postjes lees, alles komt goed.
zondag 19 oktober 2014 20:01
quote:mrsdoubtfire schreef op 19 oktober 2014 @ 16:09:
je zegt dat je je 15 kilo dikker hebt gegeten en dat dat hielp omdat zo geen enkele man op je af kwam.
Ik ga dit ernstig tegenspreken.... er zijn ook mannen die van iets stevigers houden namelijk. Ergens vind ik wat je hierover zegt, behoorlijk kwetsen voor de vollere mede vrouw... het komt op mij over alsof je zegt dat deze uberhaupt geen man kunnen krijgen.
Ah nee, zo bedoel ik het idd niet. Ik ken ook prachtige, volle, wulpse vrouwen. Ik bedoel dat ik toen denk ik letterlijk een pantser om me heen gevreten heb. Doordat ik steviger werd, voelde ik me minder aantrekkelijk. Ik ging in slobbertruien lopen en besteedde nauwelijks nog aandacht aan mijn uiterlijk, zogenaamd omdat kleding bij mij toch niet meer leuk stond. Ik trok me ook letterlijk terug. Ging veel alleen thuis zitten. Het was het totaalplaatje dat me onaantrekkelijk maakte, met een uitstraling van nul.
je zegt dat je je 15 kilo dikker hebt gegeten en dat dat hielp omdat zo geen enkele man op je af kwam.
Ik ga dit ernstig tegenspreken.... er zijn ook mannen die van iets stevigers houden namelijk. Ergens vind ik wat je hierover zegt, behoorlijk kwetsen voor de vollere mede vrouw... het komt op mij over alsof je zegt dat deze uberhaupt geen man kunnen krijgen.
Ah nee, zo bedoel ik het idd niet. Ik ken ook prachtige, volle, wulpse vrouwen. Ik bedoel dat ik toen denk ik letterlijk een pantser om me heen gevreten heb. Doordat ik steviger werd, voelde ik me minder aantrekkelijk. Ik ging in slobbertruien lopen en besteedde nauwelijks nog aandacht aan mijn uiterlijk, zogenaamd omdat kleding bij mij toch niet meer leuk stond. Ik trok me ook letterlijk terug. Ging veel alleen thuis zitten. Het was het totaalplaatje dat me onaantrekkelijk maakte, met een uitstraling van nul.
zondag 19 oktober 2014 20:46
quote:seabert81 schreef op 19 oktober 2014 @ 12:41:
[...]
En ik denk dat het helemaal niet zo gecompliceerd is, het is net zo complex als dat je het zelf maakt toch? Je bent blijkbaar niet verliefd, maar hij raakt wel iets bij je aan. De question is wat jij daar mee wilt. Vriendschap? FWB? Of gewoon helemaal niets meer? Als de 'druk' van zijn verwachtingen (die deels ook in jouw hoofd zitten) eraf is zal je merken dat je je direct minder irriteert.
Dat deels in mijn hoofd heb je helemaal gelijk in. Ik weet van hem niet meer dan dat hij het leuk vindt om me te zien en dat hij seks met me wil.
Ik probeer me voor te stellen hoe het zou zijn als hij nauwelijks belangstelling voor me had getoond. Ik denk inderdaad dat ik dan veel relaxter naar hem had gekeken en dat de dingen die me nu irriteren me dan niet eens waren opgevallen. Dan had ik hem waarschijnlijk gewoon wel interessant gevonden.
[...]
En ik denk dat het helemaal niet zo gecompliceerd is, het is net zo complex als dat je het zelf maakt toch? Je bent blijkbaar niet verliefd, maar hij raakt wel iets bij je aan. De question is wat jij daar mee wilt. Vriendschap? FWB? Of gewoon helemaal niets meer? Als de 'druk' van zijn verwachtingen (die deels ook in jouw hoofd zitten) eraf is zal je merken dat je je direct minder irriteert.
Dat deels in mijn hoofd heb je helemaal gelijk in. Ik weet van hem niet meer dan dat hij het leuk vindt om me te zien en dat hij seks met me wil.
Ik probeer me voor te stellen hoe het zou zijn als hij nauwelijks belangstelling voor me had getoond. Ik denk inderdaad dat ik dan veel relaxter naar hem had gekeken en dat de dingen die me nu irriteren me dan niet eens waren opgevallen. Dan had ik hem waarschijnlijk gewoon wel interessant gevonden.
zondag 19 oktober 2014 20:50
quote:waterplant schreef op 19 oktober 2014 @ 13:01:
Je bent ook wel heel erg met je zelf bezig. Misschien dacht hij ondertussen ook "wat jammer dat ze lacht als een paard en wat een vreemde handen heeft ze, maar voor de seks is ze wel oké".
Het zou ook zo maar kunnen dat al die mannen bij jou ook kritische puntjes zien maar benieuwd zijn of er meer onder de oppervlakte schuilt.Zeker. De mannen staan niet voor me in de rij. Het is zeer waarschijnlijk dat bij de meeste internetdates waarbij ik geen aantrekkingskracht voelde dit volledig wederzijds was.
Je bent ook wel heel erg met je zelf bezig. Misschien dacht hij ondertussen ook "wat jammer dat ze lacht als een paard en wat een vreemde handen heeft ze, maar voor de seks is ze wel oké".
Het zou ook zo maar kunnen dat al die mannen bij jou ook kritische puntjes zien maar benieuwd zijn of er meer onder de oppervlakte schuilt.Zeker. De mannen staan niet voor me in de rij. Het is zeer waarschijnlijk dat bij de meeste internetdates waarbij ik geen aantrekkingskracht voelde dit volledig wederzijds was.
zondag 19 oktober 2014 21:04
quote:mrsdoubtfire schreef op 19 oktober 2014 @ 16:09:
ik heb heel wat soul searching moeten doen voor ik hier achter kwam en nog vind ik het moeilijk.
Wat heeft die soul searching jou opgeleverd, mrs? Ik ben nu zo ver dat ik ontdekt heb dat ik terugdeins als er wederzijdse aantrekkingskracht blijkt te zijn. Niet in de zin van: ik vind je nog steeds leuk maar ik durf niet. Maar meer als: goh, je bent opeens eigenlijk niet zo leuk meer. Ik denk nog steeds dat dit meer een afweermechanisme is dan dat iemand inderdaad opeens minder leuk is.
quote:mrsdoubtfire schreef op 19 oktober 2014 @ 16:09:
Het voelt ook veel veiliger voor mij om iets te gaan voelen voor een onbereikbare man. Een man die bereikbaar is EN die mij nog leuk vindt ook, is ronduit ENG.
Dit is volledig herkenbaar. Alleen om dat 'eng' te voorkomen ontwikkel ik dus spontaan een afkeer van iemand.
quote:mrsdoubtfire schreef op 19 oktober 2014 @ 16:09:
toch zul je daar aan moeten werken anders verandert het nooit... en op een gegeven moment kom je dan op een punt dat je OF dan maar eeuwig vrijgezel blijft OF genoegen neemt met een tweede keus man omdat de tijd gaat tikken.
er is overigens niets mis mee om eeuwig vrijgezel te blijven.... maar je bent dan wel alleen en of dat zo gezellig is?
De tijd tikt niet (tenminste niet in de zin van een biologische klok) en genoegen nemen met minder zie ik mezelf nooit doen. Daar word ik alleen maar ongelukkig van. En misschien past 'eeuwig vrijgezel' ook wel beter bij me, maar dan nog steeds wil ik van die blokkade af. De blokkade die er ook voor zorgt dat ik in vriendschapen mezelf zelden volledig laat zien en dat ik een vrijwel non-existent seksleven heb (want dat is letterlijk en figuurlijk ook een vrij fanatieke vorm van jezelf blootgeven).
quote:mrsdoubtfire schreef op 19 oktober 2014 @ 16:09:
tijd dus om wat flexibeler om te gaan met je innerlijke tegenzin.
want het moet even gezegd.... je bent je grootste vijand.
je zult zien.... als jij verandert kom je ook de mannen tegen die beter bij je passen..... de leraar verschijnt als de leerling er klaar voor is.
O ja, the enemy is within me, dat weet ik maar al te goed. Ik kan hier niemand anders de schuld van geven. Ik denk inderdaad dat mijn relaties met andere mensen pas gaan veranderen als ik zelf verander.
quote:mrsdoubtfire schreef op 19 oktober 2014 @ 16:09:
maak er iets moois van! je lijkt me een mooi mens als ik zo je postjes lees, alles komt goed.Dankjewel!
ik heb heel wat soul searching moeten doen voor ik hier achter kwam en nog vind ik het moeilijk.
Wat heeft die soul searching jou opgeleverd, mrs? Ik ben nu zo ver dat ik ontdekt heb dat ik terugdeins als er wederzijdse aantrekkingskracht blijkt te zijn. Niet in de zin van: ik vind je nog steeds leuk maar ik durf niet. Maar meer als: goh, je bent opeens eigenlijk niet zo leuk meer. Ik denk nog steeds dat dit meer een afweermechanisme is dan dat iemand inderdaad opeens minder leuk is.
quote:mrsdoubtfire schreef op 19 oktober 2014 @ 16:09:
Het voelt ook veel veiliger voor mij om iets te gaan voelen voor een onbereikbare man. Een man die bereikbaar is EN die mij nog leuk vindt ook, is ronduit ENG.
Dit is volledig herkenbaar. Alleen om dat 'eng' te voorkomen ontwikkel ik dus spontaan een afkeer van iemand.
quote:mrsdoubtfire schreef op 19 oktober 2014 @ 16:09:
toch zul je daar aan moeten werken anders verandert het nooit... en op een gegeven moment kom je dan op een punt dat je OF dan maar eeuwig vrijgezel blijft OF genoegen neemt met een tweede keus man omdat de tijd gaat tikken.
er is overigens niets mis mee om eeuwig vrijgezel te blijven.... maar je bent dan wel alleen en of dat zo gezellig is?
De tijd tikt niet (tenminste niet in de zin van een biologische klok) en genoegen nemen met minder zie ik mezelf nooit doen. Daar word ik alleen maar ongelukkig van. En misschien past 'eeuwig vrijgezel' ook wel beter bij me, maar dan nog steeds wil ik van die blokkade af. De blokkade die er ook voor zorgt dat ik in vriendschapen mezelf zelden volledig laat zien en dat ik een vrijwel non-existent seksleven heb (want dat is letterlijk en figuurlijk ook een vrij fanatieke vorm van jezelf blootgeven).
quote:mrsdoubtfire schreef op 19 oktober 2014 @ 16:09:
tijd dus om wat flexibeler om te gaan met je innerlijke tegenzin.
want het moet even gezegd.... je bent je grootste vijand.
je zult zien.... als jij verandert kom je ook de mannen tegen die beter bij je passen..... de leraar verschijnt als de leerling er klaar voor is.
O ja, the enemy is within me, dat weet ik maar al te goed. Ik kan hier niemand anders de schuld van geven. Ik denk inderdaad dat mijn relaties met andere mensen pas gaan veranderen als ik zelf verander.
quote:mrsdoubtfire schreef op 19 oktober 2014 @ 16:09:
maak er iets moois van! je lijkt me een mooi mens als ik zo je postjes lees, alles komt goed.Dankjewel!
zondag 19 oktober 2014 22:51
wat die soul searching mj heeft opgeleverd? Ik zit er nog midden in, maar ik krijg wel een beeld van mezelf... en waarom ik reageer zoals ik reageer op mannen.
Ik wil niet al te veel blootgeven maar in wezen komt het er op neer dat ik door mijn eigen vader in de steek ben gelaten.
Ik heb mijn vader onbewust op een voetstuk gezet omdat ik heb gewoon niet ken. Ik weet niets van hem, behalve dan hoe hij er vroeger uitzag via foto's.
Ik ken zijn slechte kanten niet en ik heb er in mijn kinderlijke onschuld een mooiere man van gemaakt.
Dit speelde door toen ik zelf volwassen werd en relaties aanging. Onbewust ging ik op zoek naar types zoals mijn vader in mijn gedachten was.
Ik werd verliefd, hij ook en we kregen een kind maar hij ging dood. Weer werd ik verlaten door een man die belangrijk voor me was. Maar de dood is anders dan een gewoon iemand die je verlaat omdat hij niet meer van je houdt. Ik zette mijn partner hiermee ook op een voetstuk.... zonder dat ik het in de gaten had.
alle scharrels die ik toen had... ach.... kwestie van tijd want niemand kon aan mijn overleden partner tippen.
uiteindelijke ontmoette ik een andere man... en die bleek geweldddadig..... en dat was het moment dat ik dacht... .dit wil ik nooit meer. mannen die mij leuk vinden, daar is iets mee.... ook onbewust zette deze gedachte zich in mijn denken vast.
vervolgens ben ik alleen geweest.... alle scharrels waar ik mee was omgegaan, hadden inmiddels alweer iets nieuws op de kop getikt en dat was het moment waarop ik mij afvroeg waarom ik dan niet? ik was eenzaam en alleen.
toen ben ik naar een peut gegaan.... en daar kwam dat hele verhaal van mijn vader naar boven. vandaar dat ik de bron van mijn probleem ken. in zoverre heb ik mijn soul gesearcht...
maar als je het lek boven hebt, is je probleem nog niet opgelost.
en dat blijkt wel weer.... .zie mijn topic over rebound van laatst.
iemand uit mijn vriendenkring flirt met me maar heeft een relatie.
in alle eerlijkheid weet ik niet hoe ik hier mee moet omgaan.
want zeg het maar....iemand toont interesse.... ik vind hem heel erg leuk... maar onbereikbaar...
normaal gesproken kon ik hier echt mee zitten.... zoiets van ... sjonge jonge.... VIND ik eens een keer iemand leuk DAN.... enz.
maar doordat ik weet dat ik onbereikbare mannen veilig vind, kan ik beter omgaan met deze situatie.
lang verhaal.... maar in de kern komt het erop neer dat je je verleden eerst goed moet verwerken.... voor je nu stappen kunt zetten.... en ook dan blijft het een innerlijke strijd.
ik weet niet of dat mijn karakter ook een beetje is hoor.... ik heb best veel kennissen en geen vrienden.... ik wil me altijd een beetje aan de buitenkant van de sociale groep bevinden... ik moet weg kunnen... want het zou wel eens kunnen gebeuren dat er toch niemand van me houd.... en dan wil ik gewoon weg..
dit is mijn gevoel he? maar nu weet ik dat het niet zo is.... dank zij de peut....
nou, hopelijk ben je een beetje wijzer geworden van mijn postje... als je nog vragen hebt, hoor ik ze wel..
Ik wil niet al te veel blootgeven maar in wezen komt het er op neer dat ik door mijn eigen vader in de steek ben gelaten.
Ik heb mijn vader onbewust op een voetstuk gezet omdat ik heb gewoon niet ken. Ik weet niets van hem, behalve dan hoe hij er vroeger uitzag via foto's.
Ik ken zijn slechte kanten niet en ik heb er in mijn kinderlijke onschuld een mooiere man van gemaakt.
Dit speelde door toen ik zelf volwassen werd en relaties aanging. Onbewust ging ik op zoek naar types zoals mijn vader in mijn gedachten was.
Ik werd verliefd, hij ook en we kregen een kind maar hij ging dood. Weer werd ik verlaten door een man die belangrijk voor me was. Maar de dood is anders dan een gewoon iemand die je verlaat omdat hij niet meer van je houdt. Ik zette mijn partner hiermee ook op een voetstuk.... zonder dat ik het in de gaten had.
alle scharrels die ik toen had... ach.... kwestie van tijd want niemand kon aan mijn overleden partner tippen.
uiteindelijke ontmoette ik een andere man... en die bleek geweldddadig..... en dat was het moment dat ik dacht... .dit wil ik nooit meer. mannen die mij leuk vinden, daar is iets mee.... ook onbewust zette deze gedachte zich in mijn denken vast.
vervolgens ben ik alleen geweest.... alle scharrels waar ik mee was omgegaan, hadden inmiddels alweer iets nieuws op de kop getikt en dat was het moment waarop ik mij afvroeg waarom ik dan niet? ik was eenzaam en alleen.
toen ben ik naar een peut gegaan.... en daar kwam dat hele verhaal van mijn vader naar boven. vandaar dat ik de bron van mijn probleem ken. in zoverre heb ik mijn soul gesearcht...
maar als je het lek boven hebt, is je probleem nog niet opgelost.
en dat blijkt wel weer.... .zie mijn topic over rebound van laatst.
iemand uit mijn vriendenkring flirt met me maar heeft een relatie.
in alle eerlijkheid weet ik niet hoe ik hier mee moet omgaan.
want zeg het maar....iemand toont interesse.... ik vind hem heel erg leuk... maar onbereikbaar...
normaal gesproken kon ik hier echt mee zitten.... zoiets van ... sjonge jonge.... VIND ik eens een keer iemand leuk DAN.... enz.
maar doordat ik weet dat ik onbereikbare mannen veilig vind, kan ik beter omgaan met deze situatie.
lang verhaal.... maar in de kern komt het erop neer dat je je verleden eerst goed moet verwerken.... voor je nu stappen kunt zetten.... en ook dan blijft het een innerlijke strijd.
ik weet niet of dat mijn karakter ook een beetje is hoor.... ik heb best veel kennissen en geen vrienden.... ik wil me altijd een beetje aan de buitenkant van de sociale groep bevinden... ik moet weg kunnen... want het zou wel eens kunnen gebeuren dat er toch niemand van me houd.... en dan wil ik gewoon weg..
dit is mijn gevoel he? maar nu weet ik dat het niet zo is.... dank zij de peut....
nou, hopelijk ben je een beetje wijzer geworden van mijn postje... als je nog vragen hebt, hoor ik ze wel..
zondag 19 oktober 2014 23:50
Maar kan het niet zo zijn dat je als vrouw gewoon ook zelf nog een beetje wil veroveren. Ik een angstig ver verleden gooiden mannen zich aan mijn voeten maar die vond ik of niet leuk, niet mijn type, dom, slijmerig, eng, noem het maar op.
Er waren wel eens vriendinnen jaloers maar ik kon daar niets mee. Je kan wel heel veel aandacht van mannen krijgen maar ik ben nooit geïnteresseerd geweest in de kwantiteit ik zocht maar een hele leuke(uiteraard is dat de gene geworden die absoluut mijn type niet was ).
Ik verbond er eigenlijk nooit een conclusie aan, ik wilde gewoon iemand die ik op of een of andere manier speciaal vond.
Dat is de gene geworden die me niet in bed wilde praten, die niet begon over mijn uiterlijk maar die me boeide omdat hij afstandelijk was en niet zo'n testosterongestuurde vent was die me met oppervlakkig gebabbel dacht te interesseren. Je grote liefde vinden is net zo iets als de jackpot winnen, je heb mazzel als het je 1 keer overkomt in je leven.
Daten is alleen maar iemand leren kennen maar dat heeft toch nog niets met liefde te maken? Ik denk dat dat een beetje een nadeel is met internetdaten. Je gaat er al vanuit dat het om een relatie te doen is en dan ga je letten op verkeerde schoenen en vreemde oren terwijl je bij een normale ontmoeting gewoon denkt leuk of niet maar je betrekt het dan niet op een complex bij je zelf of dat hij/zij geen relatiemateriaal is.
Er waren wel eens vriendinnen jaloers maar ik kon daar niets mee. Je kan wel heel veel aandacht van mannen krijgen maar ik ben nooit geïnteresseerd geweest in de kwantiteit ik zocht maar een hele leuke(uiteraard is dat de gene geworden die absoluut mijn type niet was ).
Ik verbond er eigenlijk nooit een conclusie aan, ik wilde gewoon iemand die ik op of een of andere manier speciaal vond.
Dat is de gene geworden die me niet in bed wilde praten, die niet begon over mijn uiterlijk maar die me boeide omdat hij afstandelijk was en niet zo'n testosterongestuurde vent was die me met oppervlakkig gebabbel dacht te interesseren. Je grote liefde vinden is net zo iets als de jackpot winnen, je heb mazzel als het je 1 keer overkomt in je leven.
Daten is alleen maar iemand leren kennen maar dat heeft toch nog niets met liefde te maken? Ik denk dat dat een beetje een nadeel is met internetdaten. Je gaat er al vanuit dat het om een relatie te doen is en dan ga je letten op verkeerde schoenen en vreemde oren terwijl je bij een normale ontmoeting gewoon denkt leuk of niet maar je betrekt het dan niet op een complex bij je zelf of dat hij/zij geen relatiemateriaal is.
maandag 20 oktober 2014 08:01
@mrs, dank voor je verhaal! Jij hebt heel wat meer voor je kiezen gehad dan ik... Als ik op die manier naar mijn eigen verleden kijk, dan kom ik toch weer uit bij die slechte relatie met die foute vent. Het is denk ik behoorlijk bepalend geweest voor mijn liefdesleven (of gebrek daaraan) daarna. Misschien wel omdat ik toen nog zo jong was (ik was 19 toen ik hem ontmoette).
Verder heb ik ook wel karaktertrekken die niet helpen: een sterke drang naar vrijheid, introvert, risicomijdend. Ik heb soms het gevoel dat ik mezelf op slot heb gezet en dat ik 40 heb moeten worden om op zoek te durven naar verandering. Eigenlijk is het feit dat ik mijn persoonlijke verhaal op dit forum deel al een overwinning op zich. Ook al is het anoniem, er bestaat altijd de kans dat iemand je herkent.
@waterplant, dat veroveren klopt ook wel hoor. Mannen die aan je voeten liggen zijn inderdaad niet zo spannend. Ik heb vaak de clichématige uitspraak gedaan dat het altijd de verkeerde mannen waren die op mij vielen. Maar het feit dat ze openlijk lieten merken dat ze me leuk vonden, was voor mij vaak al genoeg reden om ze tot 'niet interessant' te bestempelen.
En ja, daten gaat inderdaad om elkaar leren kennen. Maar dat vind ik dus eng: mezelf laten kennen.
Verder heb ik ook wel karaktertrekken die niet helpen: een sterke drang naar vrijheid, introvert, risicomijdend. Ik heb soms het gevoel dat ik mezelf op slot heb gezet en dat ik 40 heb moeten worden om op zoek te durven naar verandering. Eigenlijk is het feit dat ik mijn persoonlijke verhaal op dit forum deel al een overwinning op zich. Ook al is het anoniem, er bestaat altijd de kans dat iemand je herkent.
@waterplant, dat veroveren klopt ook wel hoor. Mannen die aan je voeten liggen zijn inderdaad niet zo spannend. Ik heb vaak de clichématige uitspraak gedaan dat het altijd de verkeerde mannen waren die op mij vielen. Maar het feit dat ze openlijk lieten merken dat ze me leuk vonden, was voor mij vaak al genoeg reden om ze tot 'niet interessant' te bestempelen.
En ja, daten gaat inderdaad om elkaar leren kennen. Maar dat vind ik dus eng: mezelf laten kennen.
maandag 20 oktober 2014 09:28
quote:Rasa schreef op 19 oktober 2014 @ 01:41:
De avond verliep volgens een voor mij overbekend patroon. Hij komt binnen en ik denk meteen: vond ik jou op de eerste date nou zo leuk? Terwijl we zitten te kletsen, erger ik me aan futiliteiten. Aan een stopwoordje van hem, aan dat ie mijn humor niet meteen begrijpt, aan van alles en niks.
En zo gaat het dus altijd. Vindt een man mij leuk, dan vind ik wel een reden om hem af te wijzen. Ik heb lang gedacht: als je iemand écht leuk vindt, dan gebeurt dit niet, dan gaat het gewoon vanzelf. Inmiddels realiseer ik me dat het gewoon niet aan de man in kwestie ligt. Het ligt aan mij. Er gaat een schakeltje om en ik deins terug.
Why o why... En hoe kom ik er vanaf?
En ik weet nu dus ook niet wat ik met deze arme man in kwestie aan moet... Zucht...
Bij een tweede date ga ik ook altijd kritischer kijken,
ik betwijfel dan mijn beoordelingsvermogen van de eerste date, Op een eerste date ben ik nerveus, en vooral bezig met hoe ik overkom.
Dus het is heel reeel dat op een eerste date jou dingen ontgaan zijn.
Als jeje dan ergert aan een stopwoordje is dat misschien ook wel zijn nerveusiteit, niet echt relevante ergernis vind ik.
Maar als humor niet begrepen wordt kan dat voor mij een echte dealbreaker zijn, tenzij ik mogelijkheden voel om toch nog gezamenlijke lachsalvo's te vinden.
Iedereen wilt een goede keuze maken,jij misschien iets te goed.
Het nadeel is dat 'verliefdheid' altijd als eerste komt, en later pas de ander werkelijk leert kennen. Zo werkt het nu eenmaal.
En je hoeft heus niet met 'de arme man in kwestie het bed in te duiken..(.en je hoeft ook niet met hem te trouwen!) Als je hem 'beneden 'je niveau' vindt en 'bizarre ergernissen' ontdekt zou ik er zeker geen vervolg aan geven.
Maar als jeje ergert aan onbeduidende futiliteiten, stop dan deze ergernis in een hoge zwarte hoed en tover 't weg, misschien zie je dan de man die er werkelijk zit. Zorgzaam, warmvol, die je laat lachen maar af en toe een stopwoordje heeft.
Succes.
De avond verliep volgens een voor mij overbekend patroon. Hij komt binnen en ik denk meteen: vond ik jou op de eerste date nou zo leuk? Terwijl we zitten te kletsen, erger ik me aan futiliteiten. Aan een stopwoordje van hem, aan dat ie mijn humor niet meteen begrijpt, aan van alles en niks.
En zo gaat het dus altijd. Vindt een man mij leuk, dan vind ik wel een reden om hem af te wijzen. Ik heb lang gedacht: als je iemand écht leuk vindt, dan gebeurt dit niet, dan gaat het gewoon vanzelf. Inmiddels realiseer ik me dat het gewoon niet aan de man in kwestie ligt. Het ligt aan mij. Er gaat een schakeltje om en ik deins terug.
Why o why... En hoe kom ik er vanaf?
En ik weet nu dus ook niet wat ik met deze arme man in kwestie aan moet... Zucht...
Bij een tweede date ga ik ook altijd kritischer kijken,
ik betwijfel dan mijn beoordelingsvermogen van de eerste date, Op een eerste date ben ik nerveus, en vooral bezig met hoe ik overkom.
Dus het is heel reeel dat op een eerste date jou dingen ontgaan zijn.
Als jeje dan ergert aan een stopwoordje is dat misschien ook wel zijn nerveusiteit, niet echt relevante ergernis vind ik.
Maar als humor niet begrepen wordt kan dat voor mij een echte dealbreaker zijn, tenzij ik mogelijkheden voel om toch nog gezamenlijke lachsalvo's te vinden.
Iedereen wilt een goede keuze maken,jij misschien iets te goed.
Het nadeel is dat 'verliefdheid' altijd als eerste komt, en later pas de ander werkelijk leert kennen. Zo werkt het nu eenmaal.
En je hoeft heus niet met 'de arme man in kwestie het bed in te duiken..(.en je hoeft ook niet met hem te trouwen!) Als je hem 'beneden 'je niveau' vindt en 'bizarre ergernissen' ontdekt zou ik er zeker geen vervolg aan geven.
Maar als jeje ergert aan onbeduidende futiliteiten, stop dan deze ergernis in een hoge zwarte hoed en tover 't weg, misschien zie je dan de man die er werkelijk zit. Zorgzaam, warmvol, die je laat lachen maar af en toe een stopwoordje heeft.
Succes.
