Relaties
alle pijlers
Zijn mijn eisen te hoog?
dinsdag 22 april 2014 00:23
quote:TheQ schreef op 21 april 2014 @ 23:43:
[...]
Als je een carrière belangrijker vindt dan de werkelijkheid om je heen snap je in mijn ogen niet wat "leven" is.
Yeah, de mensen zijn jouw carrière verrassend snel weer vergeten, hoe belangrijk je die zelf toen ook vond. Het is allemaal maar betrekkelijk; zucht. Je wordt opgevolgd door een ander die meer kan en weet (noodlot van een ieder hoe hoog je functie ook is geweest) en niemand schrijft op je grafsteen hoe waardevol je toen was.
[...]
Als je een carrière belangrijker vindt dan de werkelijkheid om je heen snap je in mijn ogen niet wat "leven" is.
Yeah, de mensen zijn jouw carrière verrassend snel weer vergeten, hoe belangrijk je die zelf toen ook vond. Het is allemaal maar betrekkelijk; zucht. Je wordt opgevolgd door een ander die meer kan en weet (noodlot van een ieder hoe hoog je functie ook is geweest) en niemand schrijft op je grafsteen hoe waardevol je toen was.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 22 april 2014 00:24
quote:Thordis schreef op 21 april 2014 @ 23:55:
[...]
We hebben een open relatie, als hij iemand leuk vind duikt hij ermee in bed. En dat vind ik prima.
Maar leuker dan mij? Nee. Mooier misschien, dat kan, of beter in bed, misschien. Maar niet leuker dan mij, want wij hebben zoveel samen, dat krijgt een nieuwe mevrouw niet zo één twee drie ingehaald. Hij hoeft mij niet te vertellen dat ik de leukste, de knapste en de geweldigste ben. Dat doet hij ook niet. Ik merk alleen wél dat hij dat vindt, ongeacht andere mooie, lieve, knappe of lekkere vrouwen die hij tegenkomt.
En dat hij een hekel heeft aan vrouwen die hem willen 'afpakken' merk ik omdat hij afhaakt als een vrouw dat laat merken. Einde verhaal.Het zal wel. Van de beschrijving van je partner gaan mijn haren recht overeind staan. Ik weet ook niet waarom. Je bent een van de leukste posters van het forum, vooral over dit soort dingen. Misschien daarom wel
[...]
We hebben een open relatie, als hij iemand leuk vind duikt hij ermee in bed. En dat vind ik prima.
Maar leuker dan mij? Nee. Mooier misschien, dat kan, of beter in bed, misschien. Maar niet leuker dan mij, want wij hebben zoveel samen, dat krijgt een nieuwe mevrouw niet zo één twee drie ingehaald. Hij hoeft mij niet te vertellen dat ik de leukste, de knapste en de geweldigste ben. Dat doet hij ook niet. Ik merk alleen wél dat hij dat vindt, ongeacht andere mooie, lieve, knappe of lekkere vrouwen die hij tegenkomt.
En dat hij een hekel heeft aan vrouwen die hem willen 'afpakken' merk ik omdat hij afhaakt als een vrouw dat laat merken. Einde verhaal.Het zal wel. Van de beschrijving van je partner gaan mijn haren recht overeind staan. Ik weet ook niet waarom. Je bent een van de leukste posters van het forum, vooral over dit soort dingen. Misschien daarom wel
dinsdag 22 april 2014 00:28
quote:Thordis schreef op 21 april 2014 @ 23:57:
[...]
Dan lees je het gekleurd. Zij zoekt zelf die mannen uit, dat is haar fout hoor, die mannen zijn gewoon zoals ze zijn, het duurde alleen lang voordat zij dat doorhad.
Ze is ook errug leuk. En errug zelfstandig en druk, zo zelfstandig en druk dat er zowat geen kerel bij past en dat schrikt af, ze staat niet erg open voor investeren in een relatie, ze zou het wel leuk vinden, maar inleveren zit er niet in. Dus dat werkt niet.
Nou, je begon in dit topic nogal deterministisch zeg maar.
Met een wat sombere visie over 'de restantenbak', waarbij je eigenlijk drie opties schetste (of bezet, of rondsloeren, of de persoon in kwestie is niet helemaal in orde/gewoon niet leuk).
Terwijl de reden dat mensen relaties hebben niets te maken heeft met hoe leuk ze wel niet zijn. Of zelfs dat ze in orde zijn ja of nee.
Je zegt het met het voorbeeld over je vriendin nu zelf ook. Dat is meer wat ik wilde zeggen.
Ik had na aanleiding van je posts zelf een beetje het idee dat je vrijgezelle vrouwen anders waardeert dan mannen.
Ook omdat je de post over je vriendin niet afsluit met een opmerking over je vriendin, maar met een conclusie dat leuke mannen zo weer van de markt zijn. Maar jouw vriendin is toch ook nog niet van de markt af?
Dat begreep ik niet helemaal.
En ja, dat de spoeling na je 30ste een stuk dunner wordt lijkt me logisch. Want het aantal beschikbare mensen neemt af.
Maar dat dit een restantenbak is dat geen recht aan de menselijke sociale dynamiek.
[...]
Dan lees je het gekleurd. Zij zoekt zelf die mannen uit, dat is haar fout hoor, die mannen zijn gewoon zoals ze zijn, het duurde alleen lang voordat zij dat doorhad.
Ze is ook errug leuk. En errug zelfstandig en druk, zo zelfstandig en druk dat er zowat geen kerel bij past en dat schrikt af, ze staat niet erg open voor investeren in een relatie, ze zou het wel leuk vinden, maar inleveren zit er niet in. Dus dat werkt niet.
Nou, je begon in dit topic nogal deterministisch zeg maar.
Met een wat sombere visie over 'de restantenbak', waarbij je eigenlijk drie opties schetste (of bezet, of rondsloeren, of de persoon in kwestie is niet helemaal in orde/gewoon niet leuk).
Terwijl de reden dat mensen relaties hebben niets te maken heeft met hoe leuk ze wel niet zijn. Of zelfs dat ze in orde zijn ja of nee.
Je zegt het met het voorbeeld over je vriendin nu zelf ook. Dat is meer wat ik wilde zeggen.
Ik had na aanleiding van je posts zelf een beetje het idee dat je vrijgezelle vrouwen anders waardeert dan mannen.
Ook omdat je de post over je vriendin niet afsluit met een opmerking over je vriendin, maar met een conclusie dat leuke mannen zo weer van de markt zijn. Maar jouw vriendin is toch ook nog niet van de markt af?
Dat begreep ik niet helemaal.
En ja, dat de spoeling na je 30ste een stuk dunner wordt lijkt me logisch. Want het aantal beschikbare mensen neemt af.
Maar dat dit een restantenbak is dat geen recht aan de menselijke sociale dynamiek.
dinsdag 22 april 2014 00:31
quote:TheQ schreef op 21 april 2014 @ 23:43:
[...]
Als je een carrière belangrijker vindt dan de werkelijkheid om je heen snap je in mijn ogen niet wat "leven" is.
Helaas was ik pas bevattelijk voor deze zin toen mijn vriend met 32 jaar overleed. Ik ben hem nog dankbaar voor dat inzicht.
Ik vind juist weer dat je niet begrijpt wat 'leven' is als je vindt dat je per definitie een partner moet hebben om mee te leven en dat je iemand lelijk, dom of gestoord vindt als iemand rond zijn dertigste nog vrijgezel is - want dáár reageer ik op.
Er zijn genoeg dertigers (of ouder) die leuk zijn met een superleuk leven met een goede carrière en daarnaast vrienden en een rijk sociaal leven, maar (vooralsnog?) zonder partner. En ik probeer duidelijk te maken dat dat niet raar is en dat je daar niet niet leuk voor hoeft te zijn.
[...]
Als je een carrière belangrijker vindt dan de werkelijkheid om je heen snap je in mijn ogen niet wat "leven" is.
Helaas was ik pas bevattelijk voor deze zin toen mijn vriend met 32 jaar overleed. Ik ben hem nog dankbaar voor dat inzicht.
Ik vind juist weer dat je niet begrijpt wat 'leven' is als je vindt dat je per definitie een partner moet hebben om mee te leven en dat je iemand lelijk, dom of gestoord vindt als iemand rond zijn dertigste nog vrijgezel is - want dáár reageer ik op.
Er zijn genoeg dertigers (of ouder) die leuk zijn met een superleuk leven met een goede carrière en daarnaast vrienden en een rijk sociaal leven, maar (vooralsnog?) zonder partner. En ik probeer duidelijk te maken dat dat niet raar is en dat je daar niet niet leuk voor hoeft te zijn.
dinsdag 22 april 2014 00:39
Ik ga de restantenbak in, nohooo!!!
Ach ja, er zijn er inderdaad een hoop aan het trouwens en kindjes maken. Maar ook nog een hoop vrijgezel, en een hoop die zo nu en dan weer op de markt komen.
Laatst weer twee leuke, die gelijk bij mij op de stoep stonden. Jammer dat ik er alleen even geen zin in heb. Moet ik nu zin gaan maken, omdat ik anders eenzaam, oud en versleten word?
Ik heb trouwens ook dat onderzoek gelezen over samenwonen vs gelijk trouwen. Stak wel iets interessants in, ik kan het niet meer terugvinden. Maar volgens mij ging het erover, dat mensen die vrij snel trouwen vanuit thuis, vaak heel bewust voor elkaar en voor het huwelijk kiezen.
Terwijl mensen die al langer een relatie hadden en samenwoonde, vaker om praktische redenen trouwden. Financiën, woonruimte, kids. Niet een weloverwogen afweging waarbij ze echt voor elkaar als persoon kozen.
Ach ja, er zijn er inderdaad een hoop aan het trouwens en kindjes maken. Maar ook nog een hoop vrijgezel, en een hoop die zo nu en dan weer op de markt komen.
Laatst weer twee leuke, die gelijk bij mij op de stoep stonden. Jammer dat ik er alleen even geen zin in heb. Moet ik nu zin gaan maken, omdat ik anders eenzaam, oud en versleten word?
Ik heb trouwens ook dat onderzoek gelezen over samenwonen vs gelijk trouwen. Stak wel iets interessants in, ik kan het niet meer terugvinden. Maar volgens mij ging het erover, dat mensen die vrij snel trouwen vanuit thuis, vaak heel bewust voor elkaar en voor het huwelijk kiezen.
Terwijl mensen die al langer een relatie hadden en samenwoonde, vaker om praktische redenen trouwden. Financiën, woonruimte, kids. Niet een weloverwogen afweging waarbij ze echt voor elkaar als persoon kozen.
dinsdag 22 april 2014 00:41
Volgens mij bedoelde TheQ dat je niet maar niet aan die relatie moet beginnen omdat je druk met die carriere bent. Tuurlijk kun je een vol leven leiden zonder relatie, maar werk is niet belangrijker. Of het nou gaat om vriendschapsrelaties, liefdesrelaties of familierelaties; als je die niet aangaat vanwege je werk, dan doe je jezelf toch tekort. Denk dat TheQ dat wou zeggen. Zo vatte ik het althans op.
En het is nu eenmaal vaak zo dat mensen zich heel erg toeleggen op werk en een beetje vergeten dat er ook nog een leven is. Want er zijn vaders die niet weten hoe het beste vriendje van hun zoon heet en er zijn moeders die hun kind vergeten uit school te halen en er zijn partners die vergeten hun wederhelft te feliciteren met het behalen van een diploma/jubileum/etc. En er zijn mensen die niet doorhebben dat de relatie van hun beste vriend op de klippen loopt omdat ze het zo druk hebben op werk.
Ik denk inderdaad dat die types niet begrepen hebben wat leven is.
En het is nu eenmaal vaak zo dat mensen zich heel erg toeleggen op werk en een beetje vergeten dat er ook nog een leven is. Want er zijn vaders die niet weten hoe het beste vriendje van hun zoon heet en er zijn moeders die hun kind vergeten uit school te halen en er zijn partners die vergeten hun wederhelft te feliciteren met het behalen van een diploma/jubileum/etc. En er zijn mensen die niet doorhebben dat de relatie van hun beste vriend op de klippen loopt omdat ze het zo druk hebben op werk.
Ik denk inderdaad dat die types niet begrepen hebben wat leven is.
dinsdag 22 april 2014 00:46
dinsdag 22 april 2014 00:47
quote:TheQ schreef op 21 april 2014 @ 23:43:
[...]
Als je een carrière belangrijker vindt dan de werkelijkheid om je heen snap je in mijn ogen niet wat "leven" is.
Helaas was ik pas bevattelijk voor deze zin toen mijn vriend met 32 jaar overleed. Ik ben hem nog dankbaar voor dat inzicht.
Los van de ellende die je overkomen is en die verschrikkelijk geweest moet zijn:
Tegen andere mensen zeggen dat ze de waarde van het leven niet begrijpen vind ik nogal een uitspraak.
Een uitspraak die je eigenlijk niet kunt doen vind ik. Zowel moreel gezien als feitelijk.
Want voor iemand die een carriere belangrijk vindt in zijn of haar leven dan een partner is het die carriere diet het leven waarde geven.
Daar lijkt me trouwens niets mis mee. Er zijn ook mensen die tot het uiterste gaan om hun doel te bereiken. Soms vind ik dat erg mooi.
Maar uiteindelijk is het natuurlijk onzin: een carriere hoeft een relatie nooit in de weg te staan. Daar geloof ik niets van.
Niemand werkt 24 uur per dag.
[...]
Als je een carrière belangrijker vindt dan de werkelijkheid om je heen snap je in mijn ogen niet wat "leven" is.
Helaas was ik pas bevattelijk voor deze zin toen mijn vriend met 32 jaar overleed. Ik ben hem nog dankbaar voor dat inzicht.
Los van de ellende die je overkomen is en die verschrikkelijk geweest moet zijn:
Tegen andere mensen zeggen dat ze de waarde van het leven niet begrijpen vind ik nogal een uitspraak.
Een uitspraak die je eigenlijk niet kunt doen vind ik. Zowel moreel gezien als feitelijk.
Want voor iemand die een carriere belangrijk vindt in zijn of haar leven dan een partner is het die carriere diet het leven waarde geven.
Daar lijkt me trouwens niets mis mee. Er zijn ook mensen die tot het uiterste gaan om hun doel te bereiken. Soms vind ik dat erg mooi.
Maar uiteindelijk is het natuurlijk onzin: een carriere hoeft een relatie nooit in de weg te staan. Daar geloof ik niets van.
Niemand werkt 24 uur per dag.
dinsdag 22 april 2014 00:55
quote:lizzebeestje schreef op 22 april 2014 @ 00:52:
@strike, jij hebt mijn ex zeker nooit gedate?
Die rolde 's morgens zijn bed uit, zetelde zich in boxershort met koffie voor zijn laptop. En rolde 's nachts om drie uur zijn bed weer in.
Toprelatie!
Die ex verneukte zijn relatie (denk ik). Maar dat staat toch los van 'het leven begrijpen'.
En ik heb zo'n vermoeden dat hij wel iets anders had gevonden om die relatie te laten mislukken als hij geen carriere had nagestreeft.
@strike, jij hebt mijn ex zeker nooit gedate?
Die rolde 's morgens zijn bed uit, zetelde zich in boxershort met koffie voor zijn laptop. En rolde 's nachts om drie uur zijn bed weer in.
Toprelatie!
Die ex verneukte zijn relatie (denk ik). Maar dat staat toch los van 'het leven begrijpen'.
En ik heb zo'n vermoeden dat hij wel iets anders had gevonden om die relatie te laten mislukken als hij geen carriere had nagestreeft.
dinsdag 22 april 2014 00:56
Maar Lizzebeestje, het lijkt me toch ook heel moeilijk om die keuze te maken op je 18de?
Kan me wel voorstellen van wat je zegt over dat praktische. Mijn vriend en ik kiezen ook heel bewust voor elkaar, dat praktische daar doen we het niet voor, al is het ook niet per se romantisch ingegeven: wij willen graag een gezin en vinden elkaar de beste match daarvoor. En voor dat gezin zullen we altijd zorgen en daarom alles op alles zetten voor het slagen van onze relatie. Maar 't is wel meer dan alleen maar je liefde voor elkaar uitspreken. Het is voor ons meer dat we denken dat onze liefde sterk genoeg is om meer aan te kunnen. Dat we zo in elkaar geloven dat we denken dat we ook het beste kiezen voor elkaar en het gezin als de een verslaafd raakt bijvoorbeeld, of psychisch ziek. Dat de zorg er ook zal zijn als de relatie moet ophouden. We beloven elkaars familie te worden, en familie is voor altijd. Een liefdesrelatie niet per se, en dat kan ik niet beloven, daar kan ik alleen hard voor werken en beloven dat ik er hard voor zal werken. Maar trouwen heeft voor mij die meerwaarde dat we wettelijk familie worden. Al zouden we dat natuurlijk nooit doen als we niet zoveel van elkaar zouden houden dat we zouden denken dat dat een goed idee was. Maar alleen op de relatie gebaseerd vind ik niet genoeg, je kan met zoveel mensen een leuke relatie hebben, ik geloof in die zin niet in een ware. Totdat je er inderdaad bewust voor kiest om 1 iemand zelf tot jouw ware te maken.
Maar op mijn 18de kon ik er echt niet zo over nadenken en bedenken dat het misschien goed was als mijn vriend ook zo over die dingen dacht.. Dan waren het meer mijn huppelende hormonen geweest denk ik. Maar misschien was ik gewoon traag
Kan me wel voorstellen van wat je zegt over dat praktische. Mijn vriend en ik kiezen ook heel bewust voor elkaar, dat praktische daar doen we het niet voor, al is het ook niet per se romantisch ingegeven: wij willen graag een gezin en vinden elkaar de beste match daarvoor. En voor dat gezin zullen we altijd zorgen en daarom alles op alles zetten voor het slagen van onze relatie. Maar 't is wel meer dan alleen maar je liefde voor elkaar uitspreken. Het is voor ons meer dat we denken dat onze liefde sterk genoeg is om meer aan te kunnen. Dat we zo in elkaar geloven dat we denken dat we ook het beste kiezen voor elkaar en het gezin als de een verslaafd raakt bijvoorbeeld, of psychisch ziek. Dat de zorg er ook zal zijn als de relatie moet ophouden. We beloven elkaars familie te worden, en familie is voor altijd. Een liefdesrelatie niet per se, en dat kan ik niet beloven, daar kan ik alleen hard voor werken en beloven dat ik er hard voor zal werken. Maar trouwen heeft voor mij die meerwaarde dat we wettelijk familie worden. Al zouden we dat natuurlijk nooit doen als we niet zoveel van elkaar zouden houden dat we zouden denken dat dat een goed idee was. Maar alleen op de relatie gebaseerd vind ik niet genoeg, je kan met zoveel mensen een leuke relatie hebben, ik geloof in die zin niet in een ware. Totdat je er inderdaad bewust voor kiest om 1 iemand zelf tot jouw ware te maken.
Maar op mijn 18de kon ik er echt niet zo over nadenken en bedenken dat het misschien goed was als mijn vriend ook zo over die dingen dacht.. Dan waren het meer mijn huppelende hormonen geweest denk ik. Maar misschien was ik gewoon traag
dinsdag 22 april 2014 00:59
quote:strike schreef op 22 april 2014 @ 00:47:
[...]
Los van de ellende die je overkomen is en die verschrikkelijk geweest moet zijn:
Tegen andere mensen zeggen dat ze de waarde van het leven niet begrijpen vind ik nogal een uitspraak.
Een uitspraak die je eigenlijk niet kunt doen vind ik. Zowel moreel gezien als feitelijk.
Want voor iemand die een carriere belangrijk vindt in zijn of haar leven dan een partner is het die carriere diet het leven waarde geven.
Daar lijkt me trouwens niets mis mee. Er zijn ook mensen die tot het uiterste gaan om hun doel te bereiken. Soms vind ik dat erg mooi.
Maar uiteindelijk is het natuurlijk onzin: een carriere hoeft een relatie nooit in de weg te staan. Daar geloof ik niets van.
Niemand werkt 24 uur per dag.
Precies.
Nou ja, dat is gewoon echt zo. Ik heb stage gelopen op advocatenkantoren op de zuidas, werk er binnenkort en ik ken redelijk wat jonge collega's waarvan de relaties gestrand zijn door carrières/werk. Het is vaak funest is voor je relatie als je echt een beetje aan de top bent en beginnend bent, ben ik 100% zeker van.
[...]
Los van de ellende die je overkomen is en die verschrikkelijk geweest moet zijn:
Tegen andere mensen zeggen dat ze de waarde van het leven niet begrijpen vind ik nogal een uitspraak.
Een uitspraak die je eigenlijk niet kunt doen vind ik. Zowel moreel gezien als feitelijk.
Want voor iemand die een carriere belangrijk vindt in zijn of haar leven dan een partner is het die carriere diet het leven waarde geven.
Daar lijkt me trouwens niets mis mee. Er zijn ook mensen die tot het uiterste gaan om hun doel te bereiken. Soms vind ik dat erg mooi.
Maar uiteindelijk is het natuurlijk onzin: een carriere hoeft een relatie nooit in de weg te staan. Daar geloof ik niets van.
Niemand werkt 24 uur per dag.
Precies.
Nou ja, dat is gewoon echt zo. Ik heb stage gelopen op advocatenkantoren op de zuidas, werk er binnenkort en ik ken redelijk wat jonge collega's waarvan de relaties gestrand zijn door carrières/werk. Het is vaak funest is voor je relatie als je echt een beetje aan de top bent en beginnend bent, ben ik 100% zeker van.
dinsdag 22 april 2014 01:05
quote:strike schreef op 22 april 2014 @ 00:55:
[...]
Die ex verneukte zijn relatie (denk ik). Maar dat staat toch los van 'het leven begrijpen'.
En ik heb zo'n vermoeden dat hij wel iets anders had gevonden om die relatie te laten mislukken als hij geen carriere had nagestreeft.
Dat is toch meer een uitdrukking. Misschien wat ongelukkig geformuleerd inderdaad, maar TheQ bedoelt volgens mij gewoon: iemand die zichzelf zo toelegt op werk dat hij of zij geen sociale contacten meer 'kan' aangaan, 'wil' dat waarschijnlijk niet (angst? Onzekerheid?) en neemt niet de tijd om er bij stil te staan wat er nou zo eng aan is en loopt zo misschien wel mooie vriendschappen/liefdesrelaties mis. Iets waar toch wel echt zo ongeveer ieder mens ik meerdere of mindere mate behoefte aan heeft. En als je al je tijd in je werk en jezelf investeert kan je nooit zo'n diepe relatie krijgen met iemand als wanneer je veel tijd in diegene investeert. En ik denk dat TheQ bedoelt dat er bijna niks waardevollers is dan zo'n diepe liefde voelen voor een medemens en dat als je dat ontloopt, dat je dan toch niet begrijpt 'waar het om gaat in het leven'.
Een enkele uitzondering daargelaten, maar eerder is het denk ik psychisch gezien gewoon onmacht om de barrière te overwinnen die tussen jou en een diepe liefdes/vriendschapsband opbouwen dan een bewuste keuze.
[...]
Die ex verneukte zijn relatie (denk ik). Maar dat staat toch los van 'het leven begrijpen'.
En ik heb zo'n vermoeden dat hij wel iets anders had gevonden om die relatie te laten mislukken als hij geen carriere had nagestreeft.
Dat is toch meer een uitdrukking. Misschien wat ongelukkig geformuleerd inderdaad, maar TheQ bedoelt volgens mij gewoon: iemand die zichzelf zo toelegt op werk dat hij of zij geen sociale contacten meer 'kan' aangaan, 'wil' dat waarschijnlijk niet (angst? Onzekerheid?) en neemt niet de tijd om er bij stil te staan wat er nou zo eng aan is en loopt zo misschien wel mooie vriendschappen/liefdesrelaties mis. Iets waar toch wel echt zo ongeveer ieder mens ik meerdere of mindere mate behoefte aan heeft. En als je al je tijd in je werk en jezelf investeert kan je nooit zo'n diepe relatie krijgen met iemand als wanneer je veel tijd in diegene investeert. En ik denk dat TheQ bedoelt dat er bijna niks waardevollers is dan zo'n diepe liefde voelen voor een medemens en dat als je dat ontloopt, dat je dan toch niet begrijpt 'waar het om gaat in het leven'.
Een enkele uitzondering daargelaten, maar eerder is het denk ik psychisch gezien gewoon onmacht om de barrière te overwinnen die tussen jou en een diepe liefdes/vriendschapsband opbouwen dan een bewuste keuze.
dinsdag 22 april 2014 01:13
quote:sophietjekalewietje schreef op 22 april 2014 @ 01:05:
[...]
Dat is toch meer een uitdrukking. Misschien wat ongelukkig geformuleerd inderdaad, maar TheQ bedoelt volgens mij gewoon: iemand die zichzelf zo toelegt op werk dat hij of zij geen sociale contacten meer 'kan' aangaan, 'wil' dat waarschijnlijk niet (angst? Onzekerheid?) en neemt niet de tijd om er bij stil te staan wat er nou zo eng aan is en loopt zo misschien wel mooie vriendschappen/liefdesrelaties mis. Iets waar toch wel echt zo ongeveer ieder mens ik meerdere of mindere mate behoefte aan heeft. En als je al je tijd in je werk en jezelf investeert kan je nooit zo'n diepe relatie krijgen met iemand als wanneer je veel tijd in diegene investeert. En ik denk dat TheQ bedoelt dat er bijna niks waardevollers is dan zo'n diepe liefde voelen voor een medemens en dat als je dat ontloopt, dat je dan toch niet begrijpt 'waar het om gaat in het leven'.
Een enkele uitzondering daargelaten, maar eerder is het denk ik psychisch gezien gewoon onmacht om de barrière te overwinnen die tussen jou en een diepe liefdes/vriendschapsband opbouwen dan een bewuste keuze.
Ik vind echt dat jij er veel dingen bijhaalt die helemaal niet gezegd zijn. Als iemand een drukke baan heeft en geen tijd heeft voor een relatie, heeft diegene meteen geen sociaal leven en is 'ie bang/onzeker om een relatie aan te gaan.
Tsja.
[...]
Dat is toch meer een uitdrukking. Misschien wat ongelukkig geformuleerd inderdaad, maar TheQ bedoelt volgens mij gewoon: iemand die zichzelf zo toelegt op werk dat hij of zij geen sociale contacten meer 'kan' aangaan, 'wil' dat waarschijnlijk niet (angst? Onzekerheid?) en neemt niet de tijd om er bij stil te staan wat er nou zo eng aan is en loopt zo misschien wel mooie vriendschappen/liefdesrelaties mis. Iets waar toch wel echt zo ongeveer ieder mens ik meerdere of mindere mate behoefte aan heeft. En als je al je tijd in je werk en jezelf investeert kan je nooit zo'n diepe relatie krijgen met iemand als wanneer je veel tijd in diegene investeert. En ik denk dat TheQ bedoelt dat er bijna niks waardevollers is dan zo'n diepe liefde voelen voor een medemens en dat als je dat ontloopt, dat je dan toch niet begrijpt 'waar het om gaat in het leven'.
Een enkele uitzondering daargelaten, maar eerder is het denk ik psychisch gezien gewoon onmacht om de barrière te overwinnen die tussen jou en een diepe liefdes/vriendschapsband opbouwen dan een bewuste keuze.
Ik vind echt dat jij er veel dingen bijhaalt die helemaal niet gezegd zijn. Als iemand een drukke baan heeft en geen tijd heeft voor een relatie, heeft diegene meteen geen sociaal leven en is 'ie bang/onzeker om een relatie aan te gaan.
Tsja.
dinsdag 22 april 2014 01:13
Oei sophietjes, daar sla je de spijker volgens mij op zijn kop.
Met die ex, was het ook niet alleen zijn carriere, daar was hij niet eens mee bezig. Maar er was altijd wel iets, een nieuwe project om zijn aandacht op te vestigen.
Al zijn vriendinnetjes vertrekken na verloop van tijd, wegens een gebrek aan aandacht.
En mijn beste vriend, precies zo, ergens wel heel anders, die heeft nog nooit een vriendin gehad. Mijn vrienden denken nog altijd, dat wij ooit samen zullen eindigen. Maar bij mij, en trouwens ook bij andere vrouwen, als het te intiem wordt, te serieus, dan is er altijd wel een reden om het af te breken.
Met die ex, was het ook niet alleen zijn carriere, daar was hij niet eens mee bezig. Maar er was altijd wel iets, een nieuwe project om zijn aandacht op te vestigen.
Al zijn vriendinnetjes vertrekken na verloop van tijd, wegens een gebrek aan aandacht.
En mijn beste vriend, precies zo, ergens wel heel anders, die heeft nog nooit een vriendin gehad. Mijn vrienden denken nog altijd, dat wij ooit samen zullen eindigen. Maar bij mij, en trouwens ook bij andere vrouwen, als het te intiem wordt, te serieus, dan is er altijd wel een reden om het af te breken.
dinsdag 22 april 2014 01:16
quote:funky2901 schreef op 22 april 2014 @ 00:59:
[...]
Precies.
Nou ja, dat is gewoon echt zo. Ik heb stage gelopen op advocatenkantoren op de zuidas, werk er binnenkort en ik ken redelijk wat jonge collega's waarvan de relaties gestrand zijn door carrières/werk. Het is vaak funest is voor je relatie als je echt een beetje aan de top bent en beginnend bent, ben ik 100% zeker van.
Maar waarom is dat werk meer waard dan die relatie? Want mijn vriend werkt ook in zo'n soort wereld en hij is er wél gewoon. En als hij moest kiezen zou het altijd voor ons zijn. En omgekeerd ook. Ik studeer geneeskunde, maar als geneeskunde me vraagt te kiezen dan is de keuze heel makkelijk hoor. Het is maar werk. En het is super mooi werk waar ik met heel mijn hart van hou en wat ik hoop heel lang te mogen blijven doen. Maar mijn liefde voor mijn vriend, mijn ouders, mijn siblings, mijn vrienden... Ik zou het nooit inruilen voor 'aan de top' staan. Ergens halverwege kun je the best of both worlds hebben. En als ik het aan de top ook kan hebben, prima, waar kan ik tekenen? Maar niks maakt me gelukkiger dan de geweldige mensen om me heen. Geen medicijn dat ik uitvind, geen patient die ik genees en geen salarisstrookje kan tippen aan de mensen om me heen.
Maar goed, ik ben dan ook een rijk en gezegend mens qua vrienden en familie. Dat heeft misschien niet iedereen zo, dat gevoel. Maar ik vraag me af waar dat dan aan ligt? Is dat dan niet je aard of sta je er niet voor open/ben je er toch niet klaar voor en is die topfunctie een goed excuus?
[...]
Precies.
Nou ja, dat is gewoon echt zo. Ik heb stage gelopen op advocatenkantoren op de zuidas, werk er binnenkort en ik ken redelijk wat jonge collega's waarvan de relaties gestrand zijn door carrières/werk. Het is vaak funest is voor je relatie als je echt een beetje aan de top bent en beginnend bent, ben ik 100% zeker van.
Maar waarom is dat werk meer waard dan die relatie? Want mijn vriend werkt ook in zo'n soort wereld en hij is er wél gewoon. En als hij moest kiezen zou het altijd voor ons zijn. En omgekeerd ook. Ik studeer geneeskunde, maar als geneeskunde me vraagt te kiezen dan is de keuze heel makkelijk hoor. Het is maar werk. En het is super mooi werk waar ik met heel mijn hart van hou en wat ik hoop heel lang te mogen blijven doen. Maar mijn liefde voor mijn vriend, mijn ouders, mijn siblings, mijn vrienden... Ik zou het nooit inruilen voor 'aan de top' staan. Ergens halverwege kun je the best of both worlds hebben. En als ik het aan de top ook kan hebben, prima, waar kan ik tekenen? Maar niks maakt me gelukkiger dan de geweldige mensen om me heen. Geen medicijn dat ik uitvind, geen patient die ik genees en geen salarisstrookje kan tippen aan de mensen om me heen.
Maar goed, ik ben dan ook een rijk en gezegend mens qua vrienden en familie. Dat heeft misschien niet iedereen zo, dat gevoel. Maar ik vraag me af waar dat dan aan ligt? Is dat dan niet je aard of sta je er niet voor open/ben je er toch niet klaar voor en is die topfunctie een goed excuus?
dinsdag 22 april 2014 01:17
quote:funky2901 schreef op 22 april 2014 @ 01:13:
[...]
Ik vind echt dat jij er veel dingen bijhaalt die helemaal niet gezegd zijn. Als iemand een drukke baan heeft en geen tijd heeft voor een relatie, heeft diegene meteen geen sociaal leven en is 'ie bang/onzeker om een relatie aan te gaan.
Tsja.Ik geef mijn visie. Die is anders dan de jouwe, da's duidelijk inderdaad. Tsja.
[...]
Ik vind echt dat jij er veel dingen bijhaalt die helemaal niet gezegd zijn. Als iemand een drukke baan heeft en geen tijd heeft voor een relatie, heeft diegene meteen geen sociaal leven en is 'ie bang/onzeker om een relatie aan te gaan.
Tsja.Ik geef mijn visie. Die is anders dan de jouwe, da's duidelijk inderdaad. Tsja.
dinsdag 22 april 2014 01:24
quote:lizzebeestje schreef op 22 april 2014 @ 01:13:
Oei sophietjes, daar sla je de spijker volgens mij op zijn kop.
Met die ex, was het ook niet alleen zijn carriere, daar was hij niet eens mee bezig. Maar er was altijd wel iets, een nieuwe project om zijn aandacht op te vestigen.
Al zijn vriendinnetjes vertrekken na verloop van tijd, wegens een gebrek aan aandacht.
En mijn beste vriend, precies zo, ergens wel heel anders, die heeft nog nooit een vriendin gehad. Mijn vrienden denken nog altijd, dat wij ooit samen zullen eindigen. Maar bij mij, en trouwens ook bij andere vrouwen, als het te intiem wordt, te serieus, dan is er altijd wel een reden om het af te breken.Ja ik denk dat heel veel mensen onbewust allemaal hele logische dingen hebben waardoor ze niet gekwetst kunnen worden. Want als je je relatie voor die baan of dat projectje zet en je wordt aan de kant gezet, dan ben je álles kwijt. En we leven in een wereld waar mensen het liefst 100% zekerheid hebben en dat bestaat niet in een relatie. Het is een grote sprong in het ondiepe waarbij je jezelf volledig blootgeeft. Een van de engste, moeilijkste dingen, is om op je allerkwetsbaarst te zijn. En een van de mooiste dingen is om dat te kunnen bij iemand, en dat iemand dat bij jou kan. En dat bereik je niet met werk. Maar het is verdomd eng om dat te doen, en dus kiezen mensen dan liever voor de 'veiligere' optie, terwijl je misschien met meer risico ook meer terugkrijgt als het wel goed gaat. Maar zo is de mens niet geprogrammeerd. Daar moet je je bewust van worden, denk ik, om dat te kunnen. Door erover na te denken, of door hevig verliefd te worden, of door dierbaren te verliezen, etc.
Oei sophietjes, daar sla je de spijker volgens mij op zijn kop.
Met die ex, was het ook niet alleen zijn carriere, daar was hij niet eens mee bezig. Maar er was altijd wel iets, een nieuwe project om zijn aandacht op te vestigen.
Al zijn vriendinnetjes vertrekken na verloop van tijd, wegens een gebrek aan aandacht.
En mijn beste vriend, precies zo, ergens wel heel anders, die heeft nog nooit een vriendin gehad. Mijn vrienden denken nog altijd, dat wij ooit samen zullen eindigen. Maar bij mij, en trouwens ook bij andere vrouwen, als het te intiem wordt, te serieus, dan is er altijd wel een reden om het af te breken.Ja ik denk dat heel veel mensen onbewust allemaal hele logische dingen hebben waardoor ze niet gekwetst kunnen worden. Want als je je relatie voor die baan of dat projectje zet en je wordt aan de kant gezet, dan ben je álles kwijt. En we leven in een wereld waar mensen het liefst 100% zekerheid hebben en dat bestaat niet in een relatie. Het is een grote sprong in het ondiepe waarbij je jezelf volledig blootgeeft. Een van de engste, moeilijkste dingen, is om op je allerkwetsbaarst te zijn. En een van de mooiste dingen is om dat te kunnen bij iemand, en dat iemand dat bij jou kan. En dat bereik je niet met werk. Maar het is verdomd eng om dat te doen, en dus kiezen mensen dan liever voor de 'veiligere' optie, terwijl je misschien met meer risico ook meer terugkrijgt als het wel goed gaat. Maar zo is de mens niet geprogrammeerd. Daar moet je je bewust van worden, denk ik, om dat te kunnen. Door erover na te denken, of door hevig verliefd te worden, of door dierbaren te verliezen, etc.
dinsdag 22 april 2014 01:25
@ sophietjekalewietje
Je schetst een vals dilemma. Want jij hoeft helemaal nergens voor te kiezen.
Wat je doet is ook een onderdeel van je. Het vormt je, maakt wie je bent en is misschien mede de reden dat een ander als een blok voor je valt (of bij je wilt blijven).
Met de opmerking dat die carriere ondergeschikt is aan je relatie splitsen mensen zichzelf in tweeen. Iets dat helemaal niet kan.
Je bent wie je bent. De een vindt werk belangrijk, de ander relaties. Dat is vaak geen harde keuze, maar een kwestie van achtergrond, opvoeding, cultuur, noodzaak etc.
Op basis van wie je bent ga je weer relaties aan met anderen.
Tuurlijk, sommigen werken te veel en lopen daardoor veel mis. Maar dat doen ze toch wel. Minder werken is dan geen oplossing voor betere relaties. In ieder geval; niet automatisch.
Omgekeerd ken ik ook mensen die wel alles opgaven voor de liefde. Of om voor een ziek familielid te zorgen.
En ik heb ook gezien dat dat funeste gevolgen voor mensen kan hebben.
Kiezen voor een carriere of een relatie? Die is bijna nooit nodig. Het gaat prima samen.
Je schetst een vals dilemma. Want jij hoeft helemaal nergens voor te kiezen.
Wat je doet is ook een onderdeel van je. Het vormt je, maakt wie je bent en is misschien mede de reden dat een ander als een blok voor je valt (of bij je wilt blijven).
Met de opmerking dat die carriere ondergeschikt is aan je relatie splitsen mensen zichzelf in tweeen. Iets dat helemaal niet kan.
Je bent wie je bent. De een vindt werk belangrijk, de ander relaties. Dat is vaak geen harde keuze, maar een kwestie van achtergrond, opvoeding, cultuur, noodzaak etc.
Op basis van wie je bent ga je weer relaties aan met anderen.
Tuurlijk, sommigen werken te veel en lopen daardoor veel mis. Maar dat doen ze toch wel. Minder werken is dan geen oplossing voor betere relaties. In ieder geval; niet automatisch.
Omgekeerd ken ik ook mensen die wel alles opgaven voor de liefde. Of om voor een ziek familielid te zorgen.
En ik heb ook gezien dat dat funeste gevolgen voor mensen kan hebben.
Kiezen voor een carriere of een relatie? Die is bijna nooit nodig. Het gaat prima samen.
dinsdag 22 april 2014 01:33
quote:funky2901 schreef op 22 april 2014 @ 01:23:
[...]
Nou ja, je vult persoonlijke zaken voor een hele groep mensen in.
Nee ik zeg: ik denk dat TheQ het ongeveer zo bedoelde. Zo vatte ik het iig op. Ik spreek dus voor 1 persoon en als zij totaal iets anders blijkt te bedoelen als ze morgen terugkomt, then I stand corrected, maar dan is het nog steeds mijn mening.
En ik zeg nergens 'het is bewezen dat mensen die topfuncties hebben bang zijn om relaties aan te gaan'. Ik zeg: ik denk dat het vaak onbewust ook de angst is, of de onzekerheid: door je werk kan je niet gekwetst worden. En dat zal niet voor iedereen opgaan nee, maar ik denk voor meer mensen wel dan niet. Ik denk dat kiezen voor je werk ipv je relatie op de Zuidas je indekken tegen zoveel mogelijk risico is: je baan geeft meer zekerheid dan je relatie. Maar als je zo in het leven staat, dan kun je ook nooit echt de diepte in in zo'n relatie, kun je je nooit echt blootgeven. En daarom gaat het wel degelijk uiteindelijk om liefdesrelaties. Want in die relaties heb je het bij uitstek nodig. En als je dat kan, als dat lukt, om jezelf open te stellen voor andere mensen, dan krijg je daar enorm veel voor terug. En als je dat dus onbewust doet omdat je niet doorhebt dat je daar bang voor bent maar er allemaal mooie excuses voor hebt (te druk met werk), dan 'heb je het dus niet begrepen'.
Waarmee volgens mij niets meer of minder bedoeld wordt dan dat als je samen tot de bodem gaat een relatie zoveel bevredigender kan zijn dan werk. En ja, ik denk dat heel veel mensen als de dood zijn om te zeggen: dit ben ik, naakt, met al mijn flaws, love me for who I am. En daarom hebben we het te druk en daarom hebben we eisenlijstjes. Want we durven ons niet over te geven.
[...]
Nou ja, je vult persoonlijke zaken voor een hele groep mensen in.
Nee ik zeg: ik denk dat TheQ het ongeveer zo bedoelde. Zo vatte ik het iig op. Ik spreek dus voor 1 persoon en als zij totaal iets anders blijkt te bedoelen als ze morgen terugkomt, then I stand corrected, maar dan is het nog steeds mijn mening.
En ik zeg nergens 'het is bewezen dat mensen die topfuncties hebben bang zijn om relaties aan te gaan'. Ik zeg: ik denk dat het vaak onbewust ook de angst is, of de onzekerheid: door je werk kan je niet gekwetst worden. En dat zal niet voor iedereen opgaan nee, maar ik denk voor meer mensen wel dan niet. Ik denk dat kiezen voor je werk ipv je relatie op de Zuidas je indekken tegen zoveel mogelijk risico is: je baan geeft meer zekerheid dan je relatie. Maar als je zo in het leven staat, dan kun je ook nooit echt de diepte in in zo'n relatie, kun je je nooit echt blootgeven. En daarom gaat het wel degelijk uiteindelijk om liefdesrelaties. Want in die relaties heb je het bij uitstek nodig. En als je dat kan, als dat lukt, om jezelf open te stellen voor andere mensen, dan krijg je daar enorm veel voor terug. En als je dat dus onbewust doet omdat je niet doorhebt dat je daar bang voor bent maar er allemaal mooie excuses voor hebt (te druk met werk), dan 'heb je het dus niet begrepen'.
Waarmee volgens mij niets meer of minder bedoeld wordt dan dat als je samen tot de bodem gaat een relatie zoveel bevredigender kan zijn dan werk. En ja, ik denk dat heel veel mensen als de dood zijn om te zeggen: dit ben ik, naakt, met al mijn flaws, love me for who I am. En daarom hebben we het te druk en daarom hebben we eisenlijstjes. Want we durven ons niet over te geven.
dinsdag 22 april 2014 01:39
quote:sophietjekalewietje schreef op 22 april 2014 @ 01:16:
[...]
Maar waarom is dat werk meer waard dan die relatie? Want mijn vriend werkt ook in zo'n soort wereld en hij is er wél gewoon. En als hij moest kiezen zou het altijd voor ons zijn. En omgekeerd ook. Ik studeer geneeskunde, maar als geneeskunde me vraagt te kiezen dan is de keuze heel makkelijk hoor. Het is maar werk. En het is super mooi werk waar ik met heel mijn hart van hou en wat ik hoop heel lang te mogen blijven doen. Maar mijn liefde voor mijn vriend, mijn ouders, mijn siblings, mijn vrienden... Ik zou het nooit inruilen voor 'aan de top' staan. Ergens halverwege kun je the best of both worlds hebben. En als ik het aan de top ook kan hebben, prima, waar kan ik tekenen? Maar niks maakt me gelukkiger dan de geweldige mensen om me heen. Geen medicijn dat ik uitvind, geen patient die ik genees en geen salarisstrookje kan tippen aan de mensen om me heen.
Maar goed, ik ben dan ook een rijk en gezegend mens qua vrienden en familie. Dat heeft misschien niet iedereen zo, dat gevoel. Maar ik vraag me af waar dat dan aan ligt? Is dat dan niet je aard of sta je er niet voor open/ben je er toch niet klaar voor en is die topfunctie een goed excuus?Als ik benoem dat sommige relaties stranden door carrières/werk en dat mensen single zijn om o.a. die reden, zeg ik niet meteen dat een carrière belangrijker is dan een relatie. Ik benoem dat het voorkomt en dat dát een reden kan zijn van een single bestaan. Het hoeft mijn inziens ook niet te zeggen dat die mensen een carrière per definitie het belangrijkste vinden.
Ik vind het wel grappig dat je zegt dat mensen die carrière maken en daardoor (nog) geen relatie aangaan of een relatie verbreken, bang en onzeker zijn om een relatie aan te gaan en daarnaast geen sociaal leven hebben. Ben je nou echt serieus? Als jouw vriend ook in de advocatuur werkt, dan moet het toch niet als donderslag bij heldere hemel voor je komen dat veel relaties stranden als mensen carrière maken, maar dat deze mensen alsnog wel een sociaal leven hebben?
Maar goed, verder vind ik niet dat jij kunt beweren dat mensen die een carrière belangrijker vinden dan een relatie, het leven niet snappen. Iedereen heeft zo z'n eigen gedachten/doelen over/in het leven en jouw levensstijl is niet superieur aan een ander omdat jij jouw familie/vrienden/partner op nummer één plaatst en een ander niet.
Ik snap verder ook niet dat jij een relatie met je partner als een heel sociaal leven ziet, of zo. Want blijkbaar is het bij jou of alles of niets. Af en toe tijd doorbrengen met familie en vrienden is toch iets heel anders dan een complete relatie onderhouden met je partner? In mijn wereld dan.
[...]
Maar waarom is dat werk meer waard dan die relatie? Want mijn vriend werkt ook in zo'n soort wereld en hij is er wél gewoon. En als hij moest kiezen zou het altijd voor ons zijn. En omgekeerd ook. Ik studeer geneeskunde, maar als geneeskunde me vraagt te kiezen dan is de keuze heel makkelijk hoor. Het is maar werk. En het is super mooi werk waar ik met heel mijn hart van hou en wat ik hoop heel lang te mogen blijven doen. Maar mijn liefde voor mijn vriend, mijn ouders, mijn siblings, mijn vrienden... Ik zou het nooit inruilen voor 'aan de top' staan. Ergens halverwege kun je the best of both worlds hebben. En als ik het aan de top ook kan hebben, prima, waar kan ik tekenen? Maar niks maakt me gelukkiger dan de geweldige mensen om me heen. Geen medicijn dat ik uitvind, geen patient die ik genees en geen salarisstrookje kan tippen aan de mensen om me heen.
Maar goed, ik ben dan ook een rijk en gezegend mens qua vrienden en familie. Dat heeft misschien niet iedereen zo, dat gevoel. Maar ik vraag me af waar dat dan aan ligt? Is dat dan niet je aard of sta je er niet voor open/ben je er toch niet klaar voor en is die topfunctie een goed excuus?Als ik benoem dat sommige relaties stranden door carrières/werk en dat mensen single zijn om o.a. die reden, zeg ik niet meteen dat een carrière belangrijker is dan een relatie. Ik benoem dat het voorkomt en dat dát een reden kan zijn van een single bestaan. Het hoeft mijn inziens ook niet te zeggen dat die mensen een carrière per definitie het belangrijkste vinden.
Ik vind het wel grappig dat je zegt dat mensen die carrière maken en daardoor (nog) geen relatie aangaan of een relatie verbreken, bang en onzeker zijn om een relatie aan te gaan en daarnaast geen sociaal leven hebben. Ben je nou echt serieus? Als jouw vriend ook in de advocatuur werkt, dan moet het toch niet als donderslag bij heldere hemel voor je komen dat veel relaties stranden als mensen carrière maken, maar dat deze mensen alsnog wel een sociaal leven hebben?
Maar goed, verder vind ik niet dat jij kunt beweren dat mensen die een carrière belangrijker vinden dan een relatie, het leven niet snappen. Iedereen heeft zo z'n eigen gedachten/doelen over/in het leven en jouw levensstijl is niet superieur aan een ander omdat jij jouw familie/vrienden/partner op nummer één plaatst en een ander niet.
Ik snap verder ook niet dat jij een relatie met je partner als een heel sociaal leven ziet, of zo. Want blijkbaar is het bij jou of alles of niets. Af en toe tijd doorbrengen met familie en vrienden is toch iets heel anders dan een complete relatie onderhouden met je partner? In mijn wereld dan.
dinsdag 22 april 2014 01:44
quote:strike schreef op 22 april 2014 @ 01:25:
@ sophietjekalewietje
Je schetst een vals dilemma. Want jij hoeft helemaal nergens voor te kiezen.
Wat je doet is ook een onderdeel van je. Het vormt je, maakt wie je bent en is misschien mede de reden dat een ander als een blok voor je valt (of bij je wilt blijven).
Met de opmerking dat die carriere ondergeschikt is aan je relatie splitsen mensen zichzelf in tweeen. Iets dat helemaal niet kan.
Je bent wie je bent. De een vindt werk belangrijk, de ander relaties. Dat is vaak geen harde keuze, maar een kwestie van achtergrond, opvoeding, cultuur, noodzaak etc.
Op basis van wie je bent ga je weer relaties aan met anderen.
Tuurlijk, sommigen werken te veel en lopen daardoor veel mis. Maar dat doen ze toch wel. Minder werken is dan geen oplossing voor betere relaties. In ieder geval; niet automatisch.
Omgekeerd ken ik ook mensen die wel alles opgaven voor de liefde. Of om voor een ziek familielid te zorgen.
En ik heb ook gezien dat dat funeste gevolgen voor mensen kan hebben.
Kiezen voor een carriere of een relatie? Die is bijna nooit nodig. Het gaat prima samen.
Ja daarom juist: ze hoeven niet te kiezen, maar ze doen het toch? Die op de Zuidas van funky. Want ik ken ook een aantal Zuidassers die wel gewoon (ook al zijn ze starters daar die zich uit de naad werken) in staat zijn er een relatie op na te houden. En bij een deel zal het zijn dat de relatie gewoon niet zo goed was en dan is het niet erg dat het uitgaat. Maar als je zegt dat werk voor sommige mensen áltijd voor die relatie gaat, tsja dat zou ik jammer vinden en dat noemt TheQ 'dan heb je niet begrepen wat het leven is'. Dan mis je toch wel iets heel bijzonders puur omdat je bang bent dat het je werk in de weg zou kunnen staan.
Maar waarom wil je dat mooie dan niet? Omdat je bang bent om het ook weer kwijt te raken, verdriet te hebben, gekwetst te worden. Werk zal je nooit zoveel pijn kunnen doen als een ander mens kan, maar daardoor ook nooit zoveel geluk kunnen bieden als een ander mens kan.
Althans, dat is wat ik geloof.
@ sophietjekalewietje
Je schetst een vals dilemma. Want jij hoeft helemaal nergens voor te kiezen.
Wat je doet is ook een onderdeel van je. Het vormt je, maakt wie je bent en is misschien mede de reden dat een ander als een blok voor je valt (of bij je wilt blijven).
Met de opmerking dat die carriere ondergeschikt is aan je relatie splitsen mensen zichzelf in tweeen. Iets dat helemaal niet kan.
Je bent wie je bent. De een vindt werk belangrijk, de ander relaties. Dat is vaak geen harde keuze, maar een kwestie van achtergrond, opvoeding, cultuur, noodzaak etc.
Op basis van wie je bent ga je weer relaties aan met anderen.
Tuurlijk, sommigen werken te veel en lopen daardoor veel mis. Maar dat doen ze toch wel. Minder werken is dan geen oplossing voor betere relaties. In ieder geval; niet automatisch.
Omgekeerd ken ik ook mensen die wel alles opgaven voor de liefde. Of om voor een ziek familielid te zorgen.
En ik heb ook gezien dat dat funeste gevolgen voor mensen kan hebben.
Kiezen voor een carriere of een relatie? Die is bijna nooit nodig. Het gaat prima samen.
Ja daarom juist: ze hoeven niet te kiezen, maar ze doen het toch? Die op de Zuidas van funky. Want ik ken ook een aantal Zuidassers die wel gewoon (ook al zijn ze starters daar die zich uit de naad werken) in staat zijn er een relatie op na te houden. En bij een deel zal het zijn dat de relatie gewoon niet zo goed was en dan is het niet erg dat het uitgaat. Maar als je zegt dat werk voor sommige mensen áltijd voor die relatie gaat, tsja dat zou ik jammer vinden en dat noemt TheQ 'dan heb je niet begrepen wat het leven is'. Dan mis je toch wel iets heel bijzonders puur omdat je bang bent dat het je werk in de weg zou kunnen staan.
Maar waarom wil je dat mooie dan niet? Omdat je bang bent om het ook weer kwijt te raken, verdriet te hebben, gekwetst te worden. Werk zal je nooit zoveel pijn kunnen doen als een ander mens kan, maar daardoor ook nooit zoveel geluk kunnen bieden als een ander mens kan.
Althans, dat is wat ik geloof.
