verbaal geweld, einde relatie?

@Bammetje: is het niet slapen doordat ze in een andere omgeving is, denk je? Ze wil misschien wel dicht bij je zijn, juist nu, juist in een vreemd huis, dat vind ik niet zo raar in deze situatie. En omdat jij in haar ogen bent weggegaan (denk ik?) kan het zijn dat ze je dat onderhuids kwalijk neemt. Je kan dat niet uitleggen, he, als ze zo klein zijn.



Maar probeer niet boos te worden, het kind maakt van alles mee nu wat ze niet kan begrijpen. Koester zoveel mogelijk, stel haar gerust, probeer te begrijpen dat een kind die logica nog niet kent.. juist extra knuffelen, ze voelt zich kennelijk niet veilig..

@Rrinkje: vervelend dat je er zo doorheen zit. Is het misschien een goed idee als jij zelf een coach/psych of therapeut zou hebben om jezelf sterker en zekerder te gaan voelen? Om je eigen angst niet te laten overheersen, dat je niet goed genoeg bent? Want dat zit eronder, he. En dat kan je zelf opvijzelen, dat hoeft hij niet bij jou te helen en andersom jij niet bij je man.



Jullie kunnen wel zo door blijven rommelen, maar waarom zou je, op eigen houtje, terwijl het misschien zoveel makkelijker kan met iemand die daar verstand van heeft?



DIt patroon houd je als je allebei onveilig of onzeker gehecht bent naar elkaar toe. Samen proberen is goedbedoeld, maar jullie kunnen elkaar die veiligheid niet geven, als je dat niet kent.. er is zoveel te winnen, het is altijd de moeite waard, alleen al voor jezelf..

Optimus: wel heel goed van je man dat ie dit doet! Ja, daar zal een hoop oud leed bovenkomen.. dat is de bedoeling ook, en verdriet is goed, ook al is het uitgesteld verdriet van weleer.. het ontdoet de rommel uit je systeem, of haalt iig de hevige ladingen eraf. Zodat het wel behapbaar wordt.



Het is erg dat het nodig is, maar fijn dat het bestaat, dat het kan, en dat ie het doet!

Ik ben heel benieuwd, ik vind dat als iemand eenmaal besloten heeft er iets aan te doen, aan die bagage, respect verdient. Hopelijk kan jij hem voor een deel opvangen, zodat ie niet zozeer die familie nodig heeft. (en die rotzooi, die ze niet voor niks gebruiken, maar van de regen in de drup brengt.. )



Dat hardlopen is ook een goede manier van hem, ik hoop zo dat ie dit alles doorzet en de positieve effecten ervan snel zichtbaar worden. Hij pakt aan, is bereid er constructief aan te werken, andere manieren te vinden en dat is echt niet makkelijk!



Voor jou ook zwaar om te zien, maar het is goed wat er nu gebeurt, ga daar maar van uit! Succes samen!

ernani, dank je wel.

ik vind dat jij ontzettend goed klinkt trouwens. Wat ga je doen met de feestdagen?



suzy, ik heb inderdaad iemand, een psych. Ik ben al stukken verder dan eerder. er valt best wat te winnen inderdaad.



met mij gaat het weer wat beter. Ik heb veel nagedacht en wil me niet meer focussen op de negatieve kanten van onze relatie. Ik wil me juist richten op de goede dingen. Ik wil niet bij hem weg. Die knoop is ook weer doorgehakt bij mezelf.

Er is erg veel goed aan deze man. en dat wil ik houden.



ik zou wel willen dat hij in therapie ging maar dat hij niet doen denk ik, ik ga dat in ieder geval niet voor elkaar krijgen bij hem.



ik weet niet hoe het zal gaan allemaal. Ik ga in ieder geval proberen de goede dingen te zien en zelf niet te gaan strijden en mijn grenzen aan te geven.



hoe is het jullie verder?

hoi allemaal,

Even een update van mij. Dit weekend was ik bij vriend. hij zei meteen vrijdag dat hij hoopte dat we een leuk weekend met elkaar zouden hebben. Kennelijk voelt hij dus zelf ook aan dat het de laatste tijd niet goed gaat. De afgelopen twee dagen waren gezellig en ontspannen. Eindelijk ook weer een stuk intiemer dan de laatste weken. Straks heb ik een afspraak met familie en daarna slaap ik gewoon in mijn eigen huis. Dinsdag ga ik pas weer naar hem toe. Ik probeer zo echt mezelf aan mijn afspraak te houden. Ik merk wel dat hij enigszins probeert me te overtuigen dat ik gewoon daar kan blijven. Het vraagt dus wel wat zelfdiscipline om daar niet op in te gaan.



Ik wil vasthouden aan mijn beslissing om thuis te wonen omdat ik me heel goed realiseer dat het met een gezellig weekend niet ineens een andere relatie is geworden. Het is verleidelijk om meteen alles wat ik hier heb geschreven en gelezen te vergeten maar dat ga ik dit keer dus niet doen. Ook deze ' opleving' ga ik bewust volgen en ervaren hoe zich dit gaat ontwikkelen.



Hoe gaat het met jullie? Ernani, is het voor jou een opluchting dat je ex erkent dat hij fout zat of maakt dit het juist lastiger?



En de anderen, hoe gaat het met jullie?



Liefs, Rianne

@Rianne: fijn dat het iig fijner en intiemer wordt. Dat kan waarschijnlijk ook oa omdat je als je niet continu samen bent, je dat allebei ook makkelijker kan volhouden om het leuk te houden en het goede van elkaar weer te zien. En ook biedt het gelegenheid om elkaar te missen, te verlangen. Want dat valt nogal weg als je elkaar altijd in de buurt hebt, het wordt zo vanzelfsprekend dan, en is de kans veel groter dat je je ergert aan elkaar om onbenulligheden..



Dus heel goed dat je bij je voornemen blijft. Hij merkt nu wat ie mist en dat is alleen maar gunstig!

Wat ga jij zelf doen met kerst?



Ik ben zelf afgelopen week weer in contact gekomen met iemand met wie ik eerder "iets" heb had (niet verliefd en ook niet ga worden, hij ook niet). Werkte toen om div redenen niet, maar is nu wel weer gezellig eigenlijk. Juist door geen verwachtingen over en weer kan je dan (weer) relaxt met elkaar omgaan..



Nu kerstboom erin, moet ik nog optuigen (morgen) en nog 2 dagen om wat inkopen te doen, opruimen, schoonmaken en een cadeautje voor deze en gene.. geen zin in gestress om die paar dagen, ik maak en houd het gewoon gezellig

Ernani: je doet het prima, zo goed als maar mogelijk is nu. Laat die tranen maar rijkelijk vloeien, het is tenslotte ook een hele teleurstelling, he..



Dat hij zijn fouten ook wel inziet, is misschien fijn, maar dat betekent nog niet dat ie er ook iets aan wil doen. Alleen al daarom is zijn opmerking dat het misschien zo maar beter is ook een zwaktebod: dan hoeft hij niet te veranderen namelijk. Niet te proberen, niet aan zichzelf te "werken" en wordt hij ook niet gespiegeld door jou. Hij kiest dus vooralsnog de voor hem makkelijkste weg en gaat de confrontatie met zichzelf (nog) uit de weg..



Inzien is nog niet hetzelfde als veranderen.. het is wel een eerste stap. Hopelijk blijft het daar niet bij, is ook in zijn eigen belang om wat hem zo dwars zit (dat het zijn relaties saboteert) "op te ruimen".. maar zo makkelijk gaat dat niet, het zijn diepe patronen/voorbeeld/aanleg/vroege jeugd. Dat trekt diepe sporen. Maar het heeft altijd zin om er iets aan te doen, te verminderen, of alleen al de invloed te verminderen daarvan. Daar moet hij zelf achter komen..

Rrinkje: dat geldt ook voor jouw man: enige manier om hem te stimuleren om ooit wel in therapie te gaan is dat het niet voor jou is, maar om zichzelf te verlichten van zijn zware achtergrond.. dat zit in de 1e plaats hem in de weg namelijk. En daarna anderen in zijn leven, met wie hij in relatie staat..



Het lijkt me bij hem geen onwil, maar onmacht. Hij wil iig anders, maar dat is gewoon erg lastig op eigen houtje, als je de onderliggende oorzaken niet weet/inziet. Dan blijft het bij gedragsverandering, beheersing. Terwijl dat wel blijft opspelen. Denk ik. Dus hij zou zichzelf zo'n plezier kunnen doen door zich te bevrijden van de invloed van zijn achtergrond (nare levenservaringen en innerlijke strijd) mbv een professional.

Gelukkig is het forum weer in de lucht, wil graag het volgende met jullie delen..

Het is gebeurd. Het zat er al aan te komen…maar had niet verwacht dat het met kerstavond zou zijn.

Gisteravond naar vriend. begon goed, toen telefoontje wat hem helemaal uit balans bracht. stemming sloeg om, heb hem even gelaten. Begreep zijn frustratie, pijn en woede. We zijn doorgegaan met koken samen. na een uur zei ik iets verkeerds volgens hem en brak de hel los. Hij werd boos en alle opgebouwde frustraties kreeg ik op me af. Dus niet! Not this time! Ik ben naar boven gelopen, heb mijn (gelukkig nog niet uitgepakte) tas gepakt en ben vertrokken. Daar aan vooraf had hij al een aantal keren geschreeuwd dat ik maar lekker moest opdonderen, naar mijn eigen huis moest gaan, etc. En dat heb ik dus gedaan. Volledig overstuur mijn sleutels achter gelaten (ook meteen mijn huissleutel uit de la gepakt) en ben gegaan.



Ben uiteraard erg verdrietig, maar voel ook wel een rust..Dan is het maar klaar. Begin ik 2014 met een nieuwe start.



En nu is het een kwestie van sterk blijven. Heb daar nog spullen, maar niet van waarde. Dus dat is geen aanleiding om terug te gaan. Een fatsoenlijk gesprek om het goed af te sluiten? Misschien, maar voorlopig niet.



Het voelt heel vreemd aan. Straks ga ik alleen naar mijn kerstafspraken, geen probleem. En verder heb ik vooral een lege agenda de komende weken. Alles is mogelijk.

Ik maak er maar het beste van. Vanmorgen heb ik 2014 in kaart gebracht. Doelen, wensen, plan van aanpak, etc omschreven. Vanuit mijn perspectief. Niet de Rianne is een destructieve relatie.



Suzy65, ik zal nog vaak aan jouw metafoor van het pakje sigaretten denken. Want nu al denk ik aan de mooie momenten (nieuw pakje sigaretten) terwijl er wel degelijk meer nare momenten waren (vieze asbak).



Alle tips om sterk te blijven, de komende weken door te komen zijn welkom. Boeken, films, etc.



Voor jullie allemaal een mooie kerst toegewenst. Als kerst voor de niet religieuze mensen draait om liefde, laten we dan zelfliefde boven alles ervaren deze dagen.



Liefs

Lieve Rianne: hoe lullig ook, ik zeg: goed gedaan meid! Eens is het genoeg geweest! Je kan niet alsmaar degene zijn op wie alles maar grenzeloos wordt afgereageerd als ie niet lekker in zijn eigen vel zit. Je bent geen klaagmuur, voor niemand, geen denkbeeldige boksbal ook. Ik ben zo blij dat je bent opgestaan voor jouzelf, voor je eigen waardigheid, voor een eigen prettiger leven dan als willoos bootje heen en weer op zijn golven te dobberen, nooit wetend wanneer de storm losbreekt en die golven je overspoelen..



Ondanks dat je overstuur en verdrietig bent klink je toch kalm en vastberaden. Hulde! Ik vind het sterk.



Weet je wat het ook is? Het voelt misschien als vluchten, maar het is juist vechten: vechten voor jezelf (voor jezelf overeind komen, achter jezelf staan en opkomen voor jezelf = gezonde vorm van vechten, voor een beter leven). Dat betekent ook niet langer toelaten dat iemand jouw capaciteiten om te stralen onderuit haalt!



Het leek dan wel goed te gaan, maar daar hingen altijd voorwaarden aan, he. Nooit weten wanneer dat omsloeg. Dat maakt dit soort relaties ook zo onveilig: je weet nooit waar je aan toe bent, al gaat het maanden goed, je kan nooit echt 100% ontspannen zijn in de veilige wetenschap dat het zo blijft. De ellende is dus eigenlijk dat er ook nog mooie kanten zijn, want die mis je.



Dat je jezelf vrij maakt, betekent dat je iemand kan en hopelijk zal ontmoeten met wie het altijd zo gaat. En frustraties en dergelijke gewoon gedeeld (besproken) worden, over werk, over vervelende telefoontjes, over slecht nieuws. Ipv afgereageerd op jou, die daar los van staat.



Echt meid, dit is het enige juiste wat je had kunnen doen en je mag trots zijn op jezelf!

Ik denk dat dit weleens heel veel innerlijke rust zal gaan geven, je eigen veilige wereld kan veiligstellen! Alleen nog mensen toelaten daarin, die je vertrouwt, die het goed met je menen, en dat ook in daden omzetten: je goed behandelen. Ongeacht hoe ze zelf in hun vel zitten normaal en beheerst met anderen blijven omgaan.



Ik wens je toch fijne dagen toe. Denk idd elke keer dat je het mooie en leuke van hem herinnert er meteen ook de andere kant bij. Het mooie mag je bewaren, van houden, in je hart bewaren. De schaduwkant zorgt er helaas voor dat dat betekent dat je geen omgang relatie kan en wil hebben met hem..



En of er nog een gesprek komt, dat zie je komende tijd wel, of die behoefte nog ontstaat. Voor nu je rust opzoeken, afgewisseld door lieve mensen om je heen. Wat een zegen dat je je eigen woning hebt nu. Maak het zoveel mogelijk gezellig voor jezelf, zet jezelf in het licht, niet in het donker, doe kaarsjes aan, en wees heel erg lief voor jezelf komende tijd!

Ik wens iedereen hier fijne, warme kerstdagen, relaxt met weinig gestress en vooral een vredig hart en veel warmte!

Zo, dag een is voorbij. volledig uit het niets kreeg ik vanmiddag een sms van hem met de vraag of ik morgen nog zou komen eten. Te merkwaardig voor woorden. alsof er niks heeft plaatsgevonden en we vandaag gewoon weer overgaan ' tot de orde van de dag'. Ik heb overigens niet gereageerd op die sms. wist gewoon niet wat ik moest sturen…

Op zich had ik wel een goede dag al stond die de hele dag in het teken van mijn relatie met hem, ik heb openhartig kunnen spreken met vriendinnen en mijn familie. Ze begrijpen hoe complex het is en zien mijn worsteling, maar uiteindelijk zegt iedereen uiteraard ook dat het mijn beslissing moet zijn. en dat is ook zo. alleen ik kan voor mezelf kiezen. ik voorzie moeilijke dagen. het voelt veel gemakkelijker aan om in de auto te stappen, aan te bellen en net als hem te doen alsof er niks aan de hand is.

maar aangezien dit al de tweede keer is dat ik mijn spullen heb gepakt kan ik nu beter doorzetten.

nu eerst maar slapen. ben blij jullie. dank voor alle feedback.

@Rianne: wat je beslist? Je had toch al besloten, terplekke?! Hoe voel je je nu, de volgende ochtend? Nu niet gaan twijfelen, hoor.. Teruggaan en doen alsof er niks aan de hand is, is helemaal niet de makkelijkste weg, dat zie je verkeerd. Het is de weg naar duizenden lege pakjes sigaretten, een berg aan afgebrande peuken en as.. de weg van talloze herhalingen van wat je al kent en al weet. Van meedijen op zijn golven.. Van een hoop meer van hetzelfde, een hoop meer verdriet erbij.



Een kruimeltje liefdevol is niet "beter dan niks". Bij je besluit blijven betekent kans om te verwerken en los te laten. Je nooit meer in de pan te laten hakken en onderuit te laten halen. Innerlijke rust krijgen, zelf bepalen hoe je je voelt ahv wat je meemaakt en doet of laat. Niet andermans grillige reacties op omstandigheden en andere mensen of bepaalde prikkels..



Zodat je opnieuw open kan staan voor een partner die stabiel is en ook in slechtere tijden op kan rekenen dat je er voor elkaar bent.

Verdriet om gemis (van de goede kant, fijne periodes) is niet moeilijker dan verdriet om jezelf en jouw (eigen)liefde en (eigen)waarde en alles wat je aan liefde en moeite in hem stopt omlaag te laten halen (als klaagmuur en deurmat, boksbal)!



Gelukkig heb je openhartig kunnen praten met familie en vriendinnen.. Heb je iets te doen vandaag? Morgen zijn die beladen dagen iig weer voorbij. En niks laten horen is prima. Laat hem ook maar voelen, waarom niet? Waarom hoeft hij nooit te voelen wat zijn daden met een ander doen? En mee weg komen, zodat hij dat zonder consequenties kon blijven doen? Dat houdt zo'n patroon alleen maar in stand.



Weleens bij stil gestaan dat hij misschien ook zijn "lessen" te leren heeft in het leven? Dat hij zonder consequenties niet zal leren, want geen reden toe heeft dan, als het toch niks uitmaakt en alles weer koek en ei lijkt de dag daarna? Om hem maar te ontzien?



Mijn coach zei: "gun een ander zijn ellende".. en ik begreep dat nooit, maar nu wel. Mensen veranderen niet als daar geen reden voor is, als anderen hun best maar blijven doen om het zo aangenaam mogelijk te maken, je lasten te verlichten, te helpen, te pleasen, te verzachten. Zachte heelmeesters... als pleaser wil je liefst voorkomen dat een ander zich shit voelt, maar het enige wat echt helpt is dat diegene zijn/haar shit zelf gaat verminderen, zodat anderen niet nodig zijn om dat (blijvend) te blijven verzachten.



Want zolang die shit er zit, en niet vermindert, komt er alleen maar meer bij, zoals elk mens nu eenmaal tegenslag op zijn pad krijgt. Daarom wordt het mettertijd nooit beter, alleen maar erger en vaker..



Je kan niet alleen maar met iemand de goede tijden vieren. Waar het juist op aankomt, is hoe iemand omgaat met zijn/haar slechte tijden.. en dat is het verschil in hechtingsstijlen: wat je werkelijk aan iemand hebt, dat komt juist tot uiting bij tegenslag, dat je dan kan rekenen op jezelf en op welke andere mensen. Veilig voelen bij iemand is allereerste vereiste van een gezonde relatie. Een vd basisbehoeften van de mens. Juist de reacties als het ff niet zo lekker gaat (met jou en/of de ander) bepaalt die (on)veilige hechting!



Maar bij hem is dat allang bepaald, veel eerder dan dat jij er was. Hij heeft dat onveilige in zijn wezen. En hij brengt dat in de relatie in. Dat is al een gegeven bij jullie. En niet gebaseerd op tegenslag oid, dat zijn alleen maar aanleidingen, de oorzaak ligt al besloten in hem. Dan kan je hooguit dus proberen die triggers voor hem zoveel mogelijk te voorkomen of minimaliseren of opvangen, maar je kan niet voorkomen dat iemand eea op zijn pad krijgt. Noch de kastanjes uit het vuur blijven halen, want dat moet dan levenslang. Het wordt niet vanzelf beter.



Nu teruggaan is dan zelf kiezen voor herhaling van het bekende..



Bij jezelf blijven nu betekent dat je eea zal terugvinden, niet vandaag en niet morgen, maar je eigenwaarde wel gaan terugvinden, want die zit er nog steeds, in jou, onder deze oppervlakkige laag van recente gevoelens en twijfels! In rust ga je dat allemaal verwerken en jezelf "hervinden"!



Je hebt het goede gedaan, blijf daarvan overtuigd! Je kan niet anders, helaas, met zo'n persoon als deze man.. Blijf niet willen wat niet kan. Bevrijd je van die frustratie(s). Richt je op wat voor jou goed is!



Dat betekent nu ff volhouden, door die eerste periode heen van "afkicken", dat is het gemis wat je voelt: afkicken. Meer niet. Dat heeft iedereen die met een gewoonte of verslaving stopt, dat hoort erbij. Maar volharding loont!

@Ernani: ik ben eigenlijk "blij" dat ie nu alweer zo snel zijn ware gezicht toont.. dat je nu alweer bevestigd krijgt dat je het juiste gedaan hebt, meid.. Dit verandert niet.



Ben ook blij te lezen dat je jezelf kerstversiering en lichtjes enzo gunt, het gezellig maakt met andere geliefde mensen om je heen. Gelukkig dat je die hebt en samen al deze dagen mee kan doorbrengen, klinkt goed! Veel plezier nog met je kinderen, ook dat is een zegen in dit geval (naast eigen plekje hebben), dat je zulke goede relaties met zulke dierbare mensen hebt. Zo hoort het en zo hoort het ook met een partner. Over en weer: dierbaar en geliefd voelen! Dat je terecht kan bij elkaar als het nodig is.



Geniet daarvan, door je tranen heen. Je ziet idd dat mensen juist consideratie met je hebben als je kwetsbaar bent. Alleen hij juist niet, die zou daar ge/misbruik van maken. Nu merk je dat bij goedhartige mensen het tegendeel gebeurt: je kwetsbaarheid wekt empathie op, dat iemand bereid is iets extra's voor je te doen. Dat is normaal, dat zijn mensen aan wie je iets hebt!



Geniet voor zover mogelijk van dit soort mensen om je heen nu. Je doet het prima!

@Suzy, dank voor je reactie. Ik werd best wel rustig wakker en ben dat nog steeds. laat af en toe en traan. ben mijn huis aan het poetsen als een malle. haha, goede therapie. straks de stad in met een vriendin. morgen naar de kapper, nieuw kapsel en ga de duurste shampoo + conditioner kopen die ze hebben



zie wel op tegen de weekenden, moet echt eea gaan plannen om domme acties te voorkomen.



Hoe is jouw kerst? heb je nog afgesproken met die man? En was het gezellig?

Weet je wat zo idioot is? Er komt steeds een gevoel van twijfel in me op. " verbeeld ik me misschien dat hij dit gedraag vertoond? begrijp ik het niet verkeerd? stel ik me teveel aan?



Het bizarre is dat ik van het afgelopen jaar concrete voorbeelden heb in mijn dagboek. Geschetste situaties van dagen negeren of dat hij op de bank sliep. En nog steeds twijfel ik aan mezelf?



Herkennen jullie dit of ben ik niet in orde??

hey Rianne



Even aan jou om je laatste post: nee, je bent niet niet-in-orde. Ik herken je twijfelgevoel en ook ik heb me destijds afgevraagd of ik me niet alles heb verbeeld, of ik het niet te "groot" had gemaakt in mijn hoofd. Misschien zag ik wel spoken? Ik heb bij tijden heel veel twijfels gehad aan mijn eigen waarneming, dat is ook uitvloeisel van verbale mishandeling.

Ik weet niet of je bv de boeken van Evans erbij hebt gepakt, maar die hebben me erg geholpen ook hierin. Evans schrijft ergens, ik weet niet meer waar helaas, dat wat je voelt ook zo is. Dat je daar weer aan kunt werken om op je eigen gevoelens te vertrouwen. Zo van: als ik me in een hoek gedreven voel door iemand, dan word ik in een hoek gedreven. Zo vaak heeft hij vast tegen je gezegd dat het wel meeviel, dat je je aanstelde of heeft hij onderwerpen vermeden ook al vond jij ze heel belangrijk. Na een incident weer normaal doen, zoals jij dit beschrijft in dat hij vraagt of je vanavond nog kwam eten, dan kun je denken; HUH??? Mis ik iets? als hij zo normaal doet zal dat wel betekenen dat ik het niet goed.....





Don't even go there .



HIJ is vreemd bezig dat hij je nog vraagt om te komen eten en zo tot de orde van de dag over gaat alsof er niks gebeurd is.





Dat is part of the game.

Zijn zieke spel.

Daar hoef jij geen rondje meer in mee te spelen.



Ik denk dat je gevoelens te vertrouwen zijn, Rianne. Dat betekent niet dat je geen twijfels mag hebben. Maar je hebt je niks verbeeld, denk maar aan hoe je je voelde bij hem.



Misia.

Thanks lieve Misia

van haar site www.verbalabuse.com



Abusers are Often Blind to Their Abusive Behavior



1. If people, in relationships believe that they are entitled to give orders--that it is their right--they don’t necessarily think that ordering their mate around is abusive. They usually think that their assumed rights, prerogatives and privileges make this kind of behavior okay. They are then blind to their abusive behavior.



2. Similarly, they may think that they have a right to put down their partner, or to tell their partner what s/he’s thinking, meaning, and so forth. They might think they are entitled to act the way they do because of their age, because they’ve been around the place longer, are of a superior gender or race, or because they make more money than their mate. Their sense of entitlement blinds them to their abusive behavior.



3. The abuser may think verbal and/or physical abuse—acts against their mate—are justified because their mate “makes them do it.” Many people who batter both verbally and physically and who are jailed as a consequence, believe it is their mate’s fault—as if their mate did the verbal and physical battering. This “crazy” thinking blinds them to their abusive behavior.



4. The abuser may hold a belief in the right of one person to wield power over another person. This belief blinds abusers to their abusive behavior.



5. People who indulge in verbal abuse are also blinded to their abusive behavior when they are lacking in the ability to acknowledge and accept their mate’s feelings, interests, talents, perspectives and opinions.



Hier ook nog een FAQ van de site, die exact jouw vraag behelst:



Vraag: Why does it seem that after he abuses me verbally he is happy, like he feels relieved? Also, he will act like it never happened. It's like he has no memory of it. I try hard to not fight with him because it's not worth it -- it only makes him say more things. I end up asking myself if I am blowing things out of proportion or overreacting.



ANTWOORD: This is what verbal abusers do. Verbal abusers almost universally act like nothing happened, like they feel fine and the relationship is fine. This is because they feel they have more control. Maybe they got you to back down, believe them or doubt yourself. If you doubt yourself then you might go with what they tell you, be more compliant and more slave-like. This makes them happy.





Misschien genoeg redenen waarom hij weer "normaal" doet en waarom het niet klopt dat hij terug gaat naar de "orde van de dag"

In "Controlling people" beschrijft Evans het mechanisme in meer detail.



Ik heb het nog soms. Dan denk ik: hoe kan iemand mij zo kapot maken? Hoezo heb ik hier 2,5 jaar later nog soms zoveel last van, wat ex heeft kapot gemaakt, of ik heb laten kapot maken?

Ik troost mezelf dan met de gedachte dat er geen nieuwe pijn bij komt.

Dat het oude pijn is, die ik kan opruimen. Het is niet meer dweilen met de kraan open zodra je weg bent bij hem, maar er komt niks nieuws meer bij: hij kan je niet weer die zaadjes van twijfel geven die straks weer kunnen uitkomen en je blik kunnen vertroebelen. Nu kun je die groeisels er met wortel en al uittrekken. Geen fijne klus, tell me about it, maar het kan. Zodra je gelooft dat het klopt wat je waarneemt en hebt gevoeld bij hem, ben je vrij.

Ik heb vaak teruggedacht aan die pijn, hoe ik wanhopig zat te huilen, en zo ver me verwijderd voelde van hem. Ik had zoveel pijn van dingen die hij zei, en nee, dat verbeelde ik me niet. Ik zat niet voor niets te huilen, had niet voor niets het gevoel in een verkeerde film te zitten en had niet voor niets moeite verder te gaan met hem, al heb ik dit een paar keer wel gedaan, desperate om te vergeten wat hij had gedaan. Ik heb vaak mijn ogen dicht gedaan, maar doe dat niet Rianne en anderen. Twijfels zijn prima, en het terugdenken aan alle mooie tijden ook. Maar hoe kun je een toekomst opbouwen met iemand die je zo neerhaalde of kon neerhalen? Denk je dat dat kan?



Zijn de mooie tijden dat waard, die nare tijden met hem te doorstaan? Dat bepaal JIJ.



Maar voor mij was dat het allemaal echt niet waard.



Zoals ik altijd schrijf: het meest positieve aan het weg gaan van iemand die je (verbaal) mishandeld vond ik dat je je EIGEN weg kan gaan. JIJ bepaalt wat er gebeurt in je leven, wat je in je toekomst wel of niet in je leven wilt bepaal jij. Omhels die vrijheid, hoe eng ook, en ik durf je op een briefje te geven dat je met de dag minder twijfelt. In het begin moest ik me eraan vastklampen, zoals ik ook zo vaak schreef. Het hoeft niet makkelijk of eenduidig te zijn, dat dat zo is heeft niemand ook beweert hier , maar probeer dat vast te houden: dat jij nu alles zelf mag bepalen. Blijf bij hem als je je overwegend blij voelt bij hem, ga weg als dat overwegend niet zo is. Die afweging is echt alleen aan jou, en dat is wat je hieruit hopelijk kunt meenemen: dat JIJ aan het roer staat!



Ik heb daar lang en hard over nagedacht destijds, en vaak in tranen van enorme pijn me gerealiseerd dat ik het roer uit handen had gegeven. Ik was helemaal kwijt wat ik wel of niet in mijn leven wilde. Ik ging mee in wat hij zei, hoe hij me benaderde, en hoopte dat hij er voor me zou zijn. Wat hij nooit was, uiteindelijk.



Wat je wel of niet wilt, dat mag JIJ nu (opnieuw) voor jezelf bepalen. Misschien helpt het dit hier neer te schrijven en hier samen over te brainstormen. Die weg leidt naar wie JIJ bent en wilt zijn. Dat is oneindig veel belangrijker dan de "liefde" van 1 man. Dus wat is je prioriteit?



Dat is aan jou.

Maar ik weet 1 ding heel zeker: zolang je van hem weg blijft komt er geen nieuwe pijn bij. Kun je jezelf dat gunnen?



Rare vraag maar ik kon het niet, heel lang, moest mezelf ertoe dwingen: om te doen wat goed was voor mij. Ik wist het gewoon niet meer. Het was of mijn geest vol gaten zat. Zoals ik schreef wist ik niet meer wat ik bv voor eten wilde. Daar zit het hem in: in die kleine dingen.

Nadenken over wat je fijn vind in een man.

Bepalen of je de Efteling leuk vind of toch liever een rondje golf?

Nadenken welke film je ooit tot tranen roerde en waarom?



Enz.

oja: en t zit ook in de duurste shampoo:



Echt goed van je: ben benieuwd hoe je nieuwe kapsel je bevalt!! Ga je radicaal veranderen van lang naar kort of......



Enjoy meis.

En iedereen hier warme kerstknuffels van Misia

Jullie zijn een stelletje dappere vrouwen, dat zie je zelf niet genoeg denk ik. Dus niet vergeten....

door wat persoonlijke dingetjes heb ik dit topic even niet gevolgd... maar lees nu weer bij en wilde even toevoegen dat ik ook weer precies herken wat jullie schrijven. Ik sluit me dan ook aan bij Misia: het hoort er helaas een beetje bij, dat gevoel dat je niet meer kan vertrouwen op jezelf, dat je denkt dat het aan jou zelf ligt. Ik zie nu in dat het in ieder geval bij mijn ex, en vermoedelijk bij die van jullie ook, onderdeel was van het pakket van manipulatie met als resultaat: ik vertrouwde steeds minder en minder op mezelf, van mijn eigen besluiten was bijna niks meer over. Maar dat komt echt goed hoor, hoe langer je weg bent, hoe beter dat weer gaat. Ik ben nu 4 maand weg en het gaat zoveel beter!



Rianne zo goed meid wat je hebt gedaan! Ook hier weer zoveel herkenning, het heel erg boos worden om niks, woede op jou afreageren... tot je het echt niet meer trekt. Ik ben ook zovele keren weggelopen met het gevoel: dit gaat niet meer, en ben 3x teruggegaan maar gelukkig de laatste keer weggebleven. En ik herinner me ook zo goed: ook mijn ex kon de ene dag razend zijn en me verrot schelden, en daarna gewoon een berichtje sturen: zullen we samen voetbal kijken? En zullen we het gewoon weer samen proberen, dan zijn we allebei blij?



Niet meer teruggaan he... hou vol! En nog iets: ga NIET meer alleen naar hem toe, nooit meer. Mijn advies zou zijn om geen contact meer met hem te hebben, gewoon helemaal niks meer, omdat je elke keer weer het risico loopt om meegezogen te worden. Maar als je naar hem toe gaat, doe dat niet alleen. Ga ergens in het openbaar, of neem iemand mee. Echt, ik wil niemand bang maken maar dit soort types kan voor wat ik er van weet echt heel erg boos worden, zeker nu je echt weggaat zijn ze de controle kwijt en dan kunnen ze vreemde dingen gaan doen. Een andere vrouw die ik via via ken is door haar ex helemaal in elkaar geslagen toen ze haar spullen bij hem ging ophalen.