Minnaar deel 24.

30-05-2014 19:00 3004 berichten
Al 23 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.

Met andere woorden:



Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?



Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"



Kanttekening van Rooss: Ze ziet graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met mijn superioriteitswaanzin die kennelijk van elke post druipt hoef ik me geen enkele zorgen te maken over gehengel alhier.



Oh ja en voetballers noch piloten lezen dit topic. Dat scheelt ook.
Ik heb een meelezende sf-ert, dat vind ik wel genoeg.
quote:barbarella70 schreef op 25 juni 2014 @ 19:26:

Nee, er werd niks gedeeld hier. Op een ander forum belandde ik eens plots in een dateverslag van hem met iemand anders, van ver voordat hij wat met mij kreeg. Was inderdaad totaal niet leuk.Iew. Wel nog even zitten lezen (als een soort ramptoerist)?
Alle reacties Link kopieren
quote:barbarella70 schreef op 25 juni 2014 @ 19:19:

Mijn ex-minnaar heeft hier regelmatig gepost, ook toen ik hier al zat. Wisten we van elkaar hoor, we hadden elkaar hier leren kennen. Hij had hier al vaker een minnares gevonden, ik weet er een paar...

Oei.



Mss had ik die bericht toch niet moeten beantwoorden.



(Cliche, he: de inbox vol bij minnaressen? )
Nou, voor ik het wist had ik al een deel gelezen. Heb het topic afgesloten en er voortaan met een grote boog omheen gesurft.
Waarom oei, Divergent? Ik had een open relatie, we raakten in gesprek, er was een klik. Het was juist heerlijk.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het nog nooit via net gedaan, iemand ontmoeten. Gewoon ouderwets. Strand, hotel enz. Weet dat ik veel mis, maar voel toch de drempel.





Krijg wel een slappe lach, bij de gedachte alleen van de 'mannelijke sloeries' die hier, als gemeenschappelijke goederen, rond circuleren
Een paar dagen voor onze eerste date googelde ik op iets van 'daghotel' ofzo. Één van de eerste hits was het viva forum, maar dat waren vooral negatieve reacties, dus weer verder gegoogeld. Volgende dag in de auto onderweg naar ons hotel, bleek hij ook gegoogeld te hebben op hetzelfde. Zegt ie: 'kwam ik op één of ander forum met allemaal vrouwen, volgens mij van een blad ofzo, nou, allemaal zure wijven, snel weer weg geklikt'



Dus neuh, ik heb niet de indruk dat nr2 hier leest, laat staan schrijft
Zo, veel bij gepost hier, heb niet alles gelezen.



@roodkapje, bedankt! Misschien eindelijk iemand die mij een beetje begrijpt.



@oranje, ik begin nu toch het idee een beetje te krijgen veroordeelt te worden. Ja, ik heb in het begin de fout gemaakt om jager hier mee te laten eten. Dat gebeurt nu echt amper nog. En, je doet nu alsof alleen man zijn best doet, maar zo werkt het natuurlijk ook niet. Tjeez, alsof het voor mij allemaal even super makkelijk is. Ik doe ook mijn best en ook ik doe aanpassingen die ik er graag voor over heb.



En ja, jager is een bekende van man en nee, dat is echt niet ideaal, dat zal ik ook nooit ontkennen.



En ja, ik heb het eea met man bespreekbaar proberen te maken en dit was niet bespreekbaar, mss als het eea wel bespreekbaar was geweest dat ik jager wrs al lang laten gaan.



Maar, ik was zwak en kon het niet, net zo min als hij. Denken jullie nu echt dat wij er dan helemaal nooit bij stil staan dat man hem ook kent? En tegelijk weten we beide ook dat we nog niet willen stoppen.



En ja, ik ben gelukkig en dat betekent echt niet dat werkelijk alles hier maar rozengeur en maneschijn is, maar we zijn zeker weten op de goede weg.



En, zoals roodkapje al zegt heb ik continu het gevoel dat ik mezelf moet verduidelijken naar jullie toe, vandaar ook dat ik steeds in herhaling val.



En nee, ik vergelijk mezelf niet met look, ik voel me alleen de laatste tijd wel heel erg happy.



Is het hypicriet dat ik en man ons best doen voor ons huwlijk en ik ondertussen wel met jager date? Ja en nee. Jager zorgt er nml wel voor dat ik even overal tussenuit kan, dat het even helemaal om mij gaat en om hem en verder om niemand anders. Jager geeft me in een stukje passie enorm veel emotionele steun, steun die ik bij man niet krijg. Ook al is dat geen onwil van man.



Dus, wat maakt mij zo'n vreselijk mens? Tegenover andere vreemdgangers hier? Tegenover anouk? (Sorry anouk, niet gemeen bedoelt) die haar huwlijk probeert te redden en tegelijk niet weet wat ze met nr2 doet?
Alle reacties Link kopieren
Hahaha mikmak Nou, je weet het maar nooit...



Oeh barbarella, zo'n verslagje lezen is dan net weer even iets te veel van het goede hè...



Mijn minnaar is totaal niet digi-minded. Zal hem hier echt niet treffen. M'n man misschien wel
Jane met jouw post geef je precies aan wat ik dus ook zeg, dankjewel.



Je zegt het letterlijk zelf. Je weet het, vindt het zelf ook niet kunnen en doet het toch. Ik geef alleen de feiten weer zoals jij ze zelf omschrijft en zelfs nu weer bevestigt. Waarom mag ik daar geen mening over hebben en jij wel? Terwijl we precies hetzelfde zeggen en vinden?



Maar Jane, stel dat jouw man het ontdekt, want daar ging het over in mijn voorbeeld, hoe denk je dan dat hij zich zal voelen? Als hij zou ontdekken dat jij eiste dat hij beter zijn best ging doen thuis, maar een dag later wel gewoon weer bij de jager (waarvan je had belooft het contact notabene te stoppen) in bed lag? Ik kan me voorstellen dat hij zich driedubbel verraden voelt, of zie jij dat echt anders? Is het dan gewoon zijn eigen schuld, omdat hij je niet had mogen vragen om het contact met jager te stoppen? Je schrijft namelijk dat je jager dan wrs had laten gaan.



Meiske, het grootste deel van wat hier richting jou geschreven wordt, zijn je gewoon je eigen woorden die je terug krijgt.
Misschien heb je gelijk hoor oranje. Maar vergeet niet dat het natuurlijk wel een opeenstapeling van jaren en maanden is.



Ik weet dondersgoed dat hij zich, als hij er achter zou komen driedubbel verraden zou voelen. En ik ben ook zooo ontzettend voorzichtig, alles met jager ga ik driedubbel na. Ik heb tot nu toe nog nooit ook maar 1 steek laten vallen. Het is dan ook echt niet mijn bedoeling dat man er ooit achtet komt.



En, wat het app contact betreft, ja, daar ga ik weer....



Dat was in het begin, ik melde man dat ik spanningen voelde naar jager en hij zei me dat het miss beter was dan het contact te stoppen. Niet voor hem, maar ook voor mezelf. Ik heb dit toen ook gedaan. Alleen hielden ik en jager dit niet vol en besloot ik voor mezelf, ik zie wel waar het naar toe gaat. Maanden later was daar de eerste date.



En wat ik bedoelde te zeggen is dat wij ergens in deze periode ook gesprekken over een open relatie hebben gehad. Stel, hij was daar mee accoord gegaan dan had ik wrs jager laten gaan. Is het daarmee zijn schuld? Nee, hij is niet verantwoordelijk voor mijn keuzes.



Vandaag de dag denkt man dat die spanningen weg zijn, maar app ik nog wel met jager. Dit weet man ook. Alleen denkt hij dat we alleen ovet bepaalde zaken appen. Denkt hij dat de frequentie veel lager is.



En wat ik ook probeer te zeggen is dat ik mijn gedrag niet goed wil praten. Maar had echt het idee dat ik even veroordeelt werd.
Als een geheime affaire uitkomt is dat toch altijd de hel, voor alle partijen. Vreemdgaan kan niet zonder leugens , egoïsme en bedrog :(

Volgens mij gaan de meeste mensen vreemd met iemand die ze kennen. Het overkomt " de mens " Hoe dom ook ....
Iedereen die vreemdgaat verzint voor zich zelf een kloppend verhaal. Anders lukt zoiets niet met je geweten.
Alle reacties Link kopieren
Oef, stof tot nadenken...gradaties in het vreemdgaan!

Mijn vriendinnen weten van mijn thuissituatie en van mijn nr2.

Daarvoor is alle begrip.

Over wisselende nr 3s heb ik nooit durven vertellen, toch wel bang voor veroordeling.

Nr2 is er al lang,voor hem heb ik diepe gevoelens en door hem heb ik de smaak van seks weer te pakken gekregen.

Helaas zien we elkaar niet zo vaak, vandaar af en toe een nr 3.

Vanavond, toevallig

Ik denk dat mijn partner voor beide manieren van vreemdgaan geen enkel begrip zou kunnen opbrengen overigens.
Secret: ik heb je posts net even teruggelezen. Met je nr. 1 geen seks meer (vanwege ziekte), met je nr. 2 sinds twee jaar een schaduwrelatie, klopt dat? Hoe vaak zien jullie elkaar en hoe hou jij de balans tussen je gevoelens voor 1 en 2?



Afgezien dan van de ertussendoorfietsende nummertjes 3, veel plezier vast vanavond;)
Alle reacties Link kopieren
quote:roodkapjeendewolf schreef op 25 juni 2014 @ 20:43:

Volgens mij gaan de meeste mensen vreemd met iemand die ze kennen. Het overkomt " de mens " Hoe dom ook ....

Ik niet. Voor mij altijd mensen op afstand. En, behalve No2, altijd kortstondig.



Hoef niet verliefd. Aleen een beetje flirten en sex. En goede sfeer.



Er is een man op de sportschool die al heel lang heel lief tegen mij aan kijkt. Ik vind hem nog het leukst van alle No.s 2,3, 3,3... Echt, dat mijn hart verspringt. En toch denkt geen haar op mijn hoofd om iets met hem te beginnen.



Te dichtbij.
Waarschijnlijk omdat je al ervaring hebt. Veel mensen glijden er een beetje in ;) ;)
Het bewust zoeken naar een ideale minnaar kan soms net zo lastig zijn als het zoeken naar een liefdespartner.
quote:cljane schreef op 25 juni 2014 @ 19:50:

Dus, wat maakt mij zo'n vreselijk mens? Tegenover andere vreemdgangers hier? Tegenover anouk? (Sorry anouk, niet gemeen bedoelt) die haar huwlijk probeert te redden en tegelijk niet weet wat ze met nr2 doet? Nee hoor Jane, vind ik helemaal niet gemeen. Geen twijfel dat ik me in een tunnel bevind op zoek naar het Licht. Ik heb echter wel een gedogende nr. 1 én nr. 2 is een volslagen onbekende voor hem, ver weg. Die dan helaas wel weer een vreemdganger pur sang is in tegenstelling tot jouw vrijgezel.



Nr. 2 en ik zijn wel een stuk meer in balans, al 9 maanden lang. Hij belt dagelijks, en kreeg net nog een appje met een foto uit een skylounge van een hotel waar hij "ons" al zag zitten. Wij staan er gelijkwaardig in: of het nou gaat om de diepte van onze gevoelens voor elkaar, het niet aflatende seksuele verlangen of de loyaliteit aan onze gezinnen.



Tenslotte ben ik doordeweeks alleen wat mij extra vrijheid oplevert (zolang ik de au pair niet wegjaag dan).



Daar begin ik overigens wel genoeg van te krijgen. Gisteren vertelde mijn oudste aangeslagen over een minder leuk voorval op school. Lang gepraat, hart onder de riem gestoken...Dan zijn de kinderen in bed en denk ik: nou wil ik gvd dit verhaal even kwijt aan hun vader náást me, met een knuffel enzo. In plaats van de telefoon te moeten pakken en het te bespreken met 1500 km tussen ons in. Dat heb ik hem dus ook gezegd. Dat dat geweekendvader niet veel langer moet duren (speelt al enkele jaren), omdat er éen groot en twee kleine mensen zijn die behoefte hebben aan een completer gezin.
Alleenstaande ouderschap lijkt me loodzwaar , ook parttime. Het feit dat jullie zo apart leven geeft je misschien wel meer ruimte en rust voor je eigen (seksuele) leven.
@anouk, dat heb ik dus weer totaal niet gelukkig met man dan. Hij is in een woord een geweldige vader. Hij laat heus wel eens zijn autisten trekjes naar ons kleintje toe vallen hoor, maar hij is er wel op momenten dat het moet. Hij is gelukkig geen weekend vader. Ik werk s'avonds, hij overdag. En ik ben volgende week de hele week uit van huis en laat met een gerust hart onze kleine bij hem achter. Ik kan volgende week ook weg omdat hij vrij genomen heeft van zijn werk. En dat zijn de oh zo vele goede kanten van man.



Is er voor jou nr1 geen andere optie voor het werk? Dat hij zorgt dat hij wat dichterbij huis is?



En jager, ja, hij is vrij dichtbij, dat is niet altijd even handig, maar tot nu toe weten we ook daar erg goed onze weg in te vinden. Wij hebben inderdaad een periode gehad dat we even totaal niet op een lijn zaten, maar ik denk dat we dat nu wel weer aardig zitten.
Roodkapje: helemaal waar wat je schrijft - loodzwaar, maar ook ruimte en tijd voor mijn eigen leven (rust misschien niet zozeer;). Voor mij alleen zou dit prima vol te houden zijn. Ik gun het mijn kinderen echter zo om hun vader meer in hun leven te hebben.



Edit: @Jane: hij is wel een hele leuke weekendvader hoor:) Maar zijn werk is zo internationaal, dat daarbinnen nauwelijks mogelijkheden zijn voor "vaker thuis". Dus moet hij misschien toch maar eens gaan nadenken over een change of jobs...Voer voor vakantie-gesprekken deze zomer.
Ja ik begrijp je. Aan de andere kant is er nu een vorm van balans , teveel op elkaars lip zitten terwijl er weinig verander mogelijkheden zijn levert vaak stress op. Dan barst misschien de bom en ben je nog verder van je doel.
Nou, de gedachte dat hij vanaf volgende week elke avond thuis zou zijn benauwt me wel spontaan ja.

Balans is het toverwoord.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven