Thuis
alle pijlers
De laatste nacht samen.
maandag 20 oktober 2014 02:29
Ik lig op de bank met Brutus, mijn trouwe viervoeter. Het is op, voorbij na zestieneneenhalf jaar. Hij eet al een week amper en sinds gisteren drinkt ie bijna niet meer. Morgen komt de dierenarts voor de laatste keer. Ik kan hem niet alleen laten, ik wil zo lang mogelijk zijn warme lijf voelen. Hij slaapt nu rustig en droomt af en toe. Ik hoop dat ie droomt dat ie aan het rennen is.
Zijn kist is klaar, een mooie witte kist met hartjes en botjes. We hebben een mooi plekje voor hem uitgekozen. Maar ik ben nog lang niet klaar om afscheid te nemen van mijn maatje. Stilletjes hoop ik dat ie in zijn slaap mag gaan. Wat ga ik hem missen, wat ga ik hem missen...
Zijn kist is klaar, een mooie witte kist met hartjes en botjes. We hebben een mooi plekje voor hem uitgekozen. Maar ik ben nog lang niet klaar om afscheid te nemen van mijn maatje. Stilletjes hoop ik dat ie in zijn slaap mag gaan. Wat ga ik hem missen, wat ga ik hem missen...
You know how I know? Because I reeaally think so!
maandag 20 oktober 2014 09:09
Twee bruine ogen
.
Als twee bruine ogen je vragen,
Help me, want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan, omdat je voelt, dit is het einde...
Egoïstisch zijn?
Als je van de dokter hoort,
dit komt nooit meer goed.
En hij krijgt steeds meer pijn.
Mag je dan, omdat je hem niet wilt missen...
Egoïstisch zijn?
Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan.
Voorgoed en je zonder hem naar huis toe moet.
Met de riem in je hand en een hart vol pijn.
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
dit was het beste.
Ik mocht niet Egoïstisch zijn.
Vele jaren was je bij ons,
elke dag samen was een feest.
En in al die fijne jaren ben je zelf niet een keer...
egoïstisch geweest...
Ik wens je ontzettend veel sterkte want ik weet te goed hoe dit voelt,. Wij hebben ons maatje al lang geleden laten gaan, maar missen em nog steeds.
.
Als twee bruine ogen je vragen,
Help me, want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan, omdat je voelt, dit is het einde...
Egoïstisch zijn?
Als je van de dokter hoort,
dit komt nooit meer goed.
En hij krijgt steeds meer pijn.
Mag je dan, omdat je hem niet wilt missen...
Egoïstisch zijn?
Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan.
Voorgoed en je zonder hem naar huis toe moet.
Met de riem in je hand en een hart vol pijn.
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
dit was het beste.
Ik mocht niet Egoïstisch zijn.
Vele jaren was je bij ons,
elke dag samen was een feest.
En in al die fijne jaren ben je zelf niet een keer...
egoïstisch geweest...
Ik wens je ontzettend veel sterkte want ik weet te goed hoe dit voelt,. Wij hebben ons maatje al lang geleden laten gaan, maar missen em nog steeds.
Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn.
maandag 20 oktober 2014 09:25
Dank je wel allemaal. Doet me meer goed dan ik had verwacht. Brutus heeft voor de laatste keer zijn ochtendinspectie gedaan op het erf, nog wat gedronken en ligt nu onder een dekentje op de bank. Mason is slaapliedjes voor hem aan het zingen. De dierenarts komt aan het eind van de middag. We kunnen nog een paar uur knuffelen, foro's maken.
You know how I know? Because I reeaally think so!
maandag 20 oktober 2014 09:31
Oh, ik vind dit altijd zo erg, god wat heb ik staan janken bij mijn vorige 2 honden en mijn man er naast. Dikke knuffels voor hem en ik gaf hem likjes slagroom en ijs(altijd favoriet bij mijn honden) zodat ze niet hoefden te kauwen.
Ik voelde me altijd zo schuldig omdat ze je zo vertrouwen en dan beslis je ineens dat ze dood moeten.
Het enige wat mij troostte was de gedachte dat het voor dieren vaak humaner geregeld is dan voor mensen. Sterkte vandaag.
Ik voelde me altijd zo schuldig omdat ze je zo vertrouwen en dan beslis je ineens dat ze dood moeten.
Het enige wat mij troostte was de gedachte dat het voor dieren vaak humaner geregeld is dan voor mensen. Sterkte vandaag.
maandag 20 oktober 2014 09:38
quote:Brutus heeft voor de laatste keer zijn ochtendinspectie gedaan op het erf, nog wat gedronken en ligt nu onder een dekentje op de bank. Mason is slaapliedjes voor hem aan het zingen.
Dit doet me zo denken aan mijn Bunker. In Utrecht hadden ze 'm een goede kans gegeven met de medicatie maar dat mocht niet zo zijn. Heb ook naast 'm geslapen, dekentjes, de hele reut. Maar die ochtend dat zoon bij 'm zat, praten en vertellen en met een spuitje water voeren...
Wat had dat kind een verdriet en wat heeft het hem goed gedaan om op zijn manier afscheid te nemen van zijn beste vriend.
MrsSW: jullie Brutus zijn tijd zit er op, maar dat Mason op deze manier afscheid kan en mag nemen zou heel goed een groot geschenk kunnen blijken te zijn later. Sterk mensch dat je d'r bent
Dit doet me zo denken aan mijn Bunker. In Utrecht hadden ze 'm een goede kans gegeven met de medicatie maar dat mocht niet zo zijn. Heb ook naast 'm geslapen, dekentjes, de hele reut. Maar die ochtend dat zoon bij 'm zat, praten en vertellen en met een spuitje water voeren...
Wat had dat kind een verdriet en wat heeft het hem goed gedaan om op zijn manier afscheid te nemen van zijn beste vriend.
MrsSW: jullie Brutus zijn tijd zit er op, maar dat Mason op deze manier afscheid kan en mag nemen zou heel goed een groot geschenk kunnen blijken te zijn later. Sterk mensch dat je d'r bent
maandag 20 oktober 2014 09:39
Hij eet niet meer, winkelfanaat. We hebben alles uit de kast getrokken, maar hij eet niets meer. Hij drinkt nog water en met een spuitje krijgt ie recovery, dat accepteert ie nog.
Brutus is een Ridgeback. Voor een grote hond is ie verbazingwekkend oud en de afgelopen jaren hebben we elk jaar ook gezien als een cadeautje. Maar juist daardoor kan ik me er niks bij voorstellen om zonder hem te leven. Brutus was mijn schaduw en ik moet nu zonder schaduw verder. Ik kan hem nooit meer knuffelen, nooit meer in zijn ogen kijken, nooit meer betekenisvolle blikken uitwisselen. Ik hoor nooit meer zijn tred achter me bij alles wat ik doe. Geen hond onder mijn bureel om mijn voeten te warmen.
Een leeg huis als je thuiskomt, na zoveel jaar.
Brutus is een Ridgeback. Voor een grote hond is ie verbazingwekkend oud en de afgelopen jaren hebben we elk jaar ook gezien als een cadeautje. Maar juist daardoor kan ik me er niks bij voorstellen om zonder hem te leven. Brutus was mijn schaduw en ik moet nu zonder schaduw verder. Ik kan hem nooit meer knuffelen, nooit meer in zijn ogen kijken, nooit meer betekenisvolle blikken uitwisselen. Ik hoor nooit meer zijn tred achter me bij alles wat ik doe. Geen hond onder mijn bureel om mijn voeten te warmen.
Een leeg huis als je thuiskomt, na zoveel jaar.
You know how I know? Because I reeaally think so!
maandag 20 oktober 2014 09:43
