Thuis
alle pijlers
Family issues
zaterdag 13 september 2014 12:08
Kom ik gisteravond thuis na een weekje studeren en ja hoor, het is weer zo ver. Huis stil, deuren dicht, zacht gepraat uit de kamer, broertje en moeders weer in tranen.
Mijn eerst gedachte: 'was ik maar in mijn studentenhuis gebleven.'
Waarom? Omdat dit een soort vicieuze cirkel is waar mijn moeder en broertje zich in bevinden.
Korte uitleg:
- Ouders waren in (v)echtscheiding
- Vader heeft gezin (vooral moeder) met nauwkeurig preciesie, achterbaksheid, leugens en hypocrisie ten onder gebracht. Heeft/neemt geen verantwoordelijkheid, gaat om met broertje als het hem uitkomt en hij goed voor de dag kan komen.
- zus en ik hebben minimaal contact met vader
- broertje (16), puber, is ontzettend brutaal, alles ligt aan een ander, doet belangrijke dingen achter moeders rug om, vluchtgedrag, agressieve houding
- broertje woont bij moeder, maar regels, dus alles is stom, bij vader is alles gezellig.
Ik? ik ben er helemaal klaar mee, dit is al de zoveelste keer in 4 jaar dat ze ruzie hebben en uiteindelijk beiden zitten te huilen. En nooit worden er knopen doorgehakt of is er iets van verandering.
Even ter illustratie;
Broertje gaat op werkweek naar het buitenland met school. Hiervoor moest hij een formulier inleveren, is gebeurt, er is echter iets verkeerd gegaan, dus 4 weken geleden bericht dat dit opnieuw moest. Hij heeft het dus nog steeds niet opnieuw ingeleverd, waardoor hij straks niet mee kan. Zijn beweegredenen: ik heb het al gedaan, het is school haar schuld dat het fout is, ik ga gewoon mee.
Uitleggen dat dit niet zo werkt helpt niet, moeder blijft tevergeefs aansturen dat hij dat moet doen. Uiteindelijk loopt het weer uit tot ruzie en is 'de hele wereld tegen hem'.
Nu kwam moeder er gister achter dat broertje theorieexamen had gedaan (er lag een formulier op tafel). Zij wist er niks van en gaat dus verhaal halen. Vader vond dit een goed idee en hebben ze het achter haar rug om geregeld. Moeder had gezegd dat dit niet mocht, ivm examenjaar, profielwerkstuk, oriënteren naar vervolgstudie of andere optie en belangrijkere dingen waar hij op moet focussen (en die niet al te best gaan of nog niks aan gedaan is).
Gevolg: ruzie, huilen, loze dreigementen etc.
Dat was dus gisteravond.
Moeder gaat er aan ten onder, broertje is intens ongelukkig en er komt maar geen verandering.
Heeft iemand hier een idee hoe dit aan te pakken?
Praten met hem heeft geen zin, zodra het moeilijk wordt schiet hij in de verdediging en haalt er allerlei irrelevante dingen bij. Hij praatte wel met een maatschappelijk werker op school, maar volgens mij niet meer. Al tegen moeder gezegd dat ze duidelijke consequenties voor hem op papier moet zetten, maar ze denkt dat het daar erger van wordt. Zus en ik hebben aangekaart dat het misschien beter voor hem is om bij vader te wonen, maar die kan 'hem er ook niet echt bij gebruiken'.
Zit te denken om te praten met vader, maar denk niet dat hij het begrijpt en mij een indringer vind ik het opvoeden.
Intussen zit ik steeds met een huilende moeder en een agressief broertje. (mede een reden waarom ik uit huis ben gegaan, maar het blijft achtervolgen en als ik dan weer een keertje thuis ben word ook ik intens ongelukkig)
Mijn eerst gedachte: 'was ik maar in mijn studentenhuis gebleven.'
Waarom? Omdat dit een soort vicieuze cirkel is waar mijn moeder en broertje zich in bevinden.
Korte uitleg:
- Ouders waren in (v)echtscheiding
- Vader heeft gezin (vooral moeder) met nauwkeurig preciesie, achterbaksheid, leugens en hypocrisie ten onder gebracht. Heeft/neemt geen verantwoordelijkheid, gaat om met broertje als het hem uitkomt en hij goed voor de dag kan komen.
- zus en ik hebben minimaal contact met vader
- broertje (16), puber, is ontzettend brutaal, alles ligt aan een ander, doet belangrijke dingen achter moeders rug om, vluchtgedrag, agressieve houding
- broertje woont bij moeder, maar regels, dus alles is stom, bij vader is alles gezellig.
Ik? ik ben er helemaal klaar mee, dit is al de zoveelste keer in 4 jaar dat ze ruzie hebben en uiteindelijk beiden zitten te huilen. En nooit worden er knopen doorgehakt of is er iets van verandering.
Even ter illustratie;
Broertje gaat op werkweek naar het buitenland met school. Hiervoor moest hij een formulier inleveren, is gebeurt, er is echter iets verkeerd gegaan, dus 4 weken geleden bericht dat dit opnieuw moest. Hij heeft het dus nog steeds niet opnieuw ingeleverd, waardoor hij straks niet mee kan. Zijn beweegredenen: ik heb het al gedaan, het is school haar schuld dat het fout is, ik ga gewoon mee.
Uitleggen dat dit niet zo werkt helpt niet, moeder blijft tevergeefs aansturen dat hij dat moet doen. Uiteindelijk loopt het weer uit tot ruzie en is 'de hele wereld tegen hem'.
Nu kwam moeder er gister achter dat broertje theorieexamen had gedaan (er lag een formulier op tafel). Zij wist er niks van en gaat dus verhaal halen. Vader vond dit een goed idee en hebben ze het achter haar rug om geregeld. Moeder had gezegd dat dit niet mocht, ivm examenjaar, profielwerkstuk, oriënteren naar vervolgstudie of andere optie en belangrijkere dingen waar hij op moet focussen (en die niet al te best gaan of nog niks aan gedaan is).
Gevolg: ruzie, huilen, loze dreigementen etc.
Dat was dus gisteravond.
Moeder gaat er aan ten onder, broertje is intens ongelukkig en er komt maar geen verandering.
Heeft iemand hier een idee hoe dit aan te pakken?
Praten met hem heeft geen zin, zodra het moeilijk wordt schiet hij in de verdediging en haalt er allerlei irrelevante dingen bij. Hij praatte wel met een maatschappelijk werker op school, maar volgens mij niet meer. Al tegen moeder gezegd dat ze duidelijke consequenties voor hem op papier moet zetten, maar ze denkt dat het daar erger van wordt. Zus en ik hebben aangekaart dat het misschien beter voor hem is om bij vader te wonen, maar die kan 'hem er ook niet echt bij gebruiken'.
Zit te denken om te praten met vader, maar denk niet dat hij het begrijpt en mij een indringer vind ik het opvoeden.
Intussen zit ik steeds met een huilende moeder en een agressief broertje. (mede een reden waarom ik uit huis ben gegaan, maar het blijft achtervolgen en als ik dan weer een keertje thuis ben word ook ik intens ongelukkig)
Silence is golden. Duct tape is silver.
zaterdag 13 september 2014 12:21
zaterdag 13 september 2014 12:49
Jouw moeder gaan opvoeden. Waarom gaat zij steeds verhaal halen bij haar ex over zaken waarvan ze dan even niet op de hoogte gesteld is? Waarom steeds opnieuw in conclaaf met een man gaan die er volgens jou op uit is om haar ten gronde te richten? En dan doet broertjelief theorie-examen in een examenjaar.... nou en? Zoals ik je lees gebruikt jouw moeder haar vechtscheiding nog steeds om keer op keer de pleuris uit te laten breken met haar zoon. Want dat is de enige met wie dat nog kan want hij is nog geen 18 jaar.
Zeg je moeder dat ze haar zoon met rust laat en haar eigen shitzooi moet gaan opruimen. Scheiden is niet fijn nee, maar alleen zij kan er voor zorgen dat haar drama stopt. Als haar drama stopt dan stopt het drama met haar zoon ook. Geen drama meer maken en een moeder gaan zijn voor haar zoon.
En laat mijn reactie rustig aan je moeder lezen. want ook jij hebt net als jouw broertje geen enkele verantwoording te dragen voor het belachelijke gedrag van (twee hysterisch) scheidende ouders.
Zeg je moeder dat ze haar zoon met rust laat en haar eigen shitzooi moet gaan opruimen. Scheiden is niet fijn nee, maar alleen zij kan er voor zorgen dat haar drama stopt. Als haar drama stopt dan stopt het drama met haar zoon ook. Geen drama meer maken en een moeder gaan zijn voor haar zoon.
En laat mijn reactie rustig aan je moeder lezen. want ook jij hebt net als jouw broertje geen enkele verantwoording te dragen voor het belachelijke gedrag van (twee hysterisch) scheidende ouders.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 13 september 2014 12:51
Broertje voor zijn eigen stommiteiten laten opdraaien, helaas is hij op de leeftijd waarop zijn frontale kwab nog niet is volgroeid, hij is nog niet in staat oorzaak en gevolg te overzien maar hij kan dat wel aanleren door vallen en opstaan. Hij merkt vanzelf wel dat hij niet mee kan naar het buitenland als dat formulier er niet op tijd is en dat hij geen baan vindt als hij zijn school niet afmaakt. Wie zijn gat brandt moet op de blaren zitten, om er nog maar een cliché tegenaan te gooien.
verba volant, scripta manent.
zaterdag 13 september 2014 12:55
Je broertje is niet jouw probleem om op te lossen. Hij is 16, oud genoeg om te ontdekken dat als hij de regels niet volgt, er geen werkweek voor hem inzit. Daar moet hij blijkbaar eerst zijn neus voor stoten. Spijtig, maar helaas. Hij weet wat hij moet doen, laat het dus gaan. Als hij vind en denkt dat het school zijn schuld is, dan mag hij ook ondervinden hoe de echte wereld werkt.
Verder: als hij theorie doet, wat hij geregeld heeft met vader. Het is jammer maar helaas voor moeder, maar hij is oud genoeg om het te mogen. Inmiddels zijn de regels veranderd, dus hij wist al dat moeder het niet goed zou vinden en dus is ie naar vader gegaan. Ook niet jouw probleem. Vader en moeder zijn kinderachtig bezig door zoon, jouw broertje, hier op deze manier in te betrekken. Jouw moeder is hier net zo hard schuldig aan. En de lachende derde is zoon, want hij krijgt precies wat hij wil, niet bij de een, dan wel bij de ander.
Dit is niet jouw strijd om te voeren, hou je hier buiten.
Verder: als hij theorie doet, wat hij geregeld heeft met vader. Het is jammer maar helaas voor moeder, maar hij is oud genoeg om het te mogen. Inmiddels zijn de regels veranderd, dus hij wist al dat moeder het niet goed zou vinden en dus is ie naar vader gegaan. Ook niet jouw probleem. Vader en moeder zijn kinderachtig bezig door zoon, jouw broertje, hier op deze manier in te betrekken. Jouw moeder is hier net zo hard schuldig aan. En de lachende derde is zoon, want hij krijgt precies wat hij wil, niet bij de een, dan wel bij de ander.
Dit is niet jouw strijd om te voeren, hou je hier buiten.
zaterdag 13 september 2014 12:57
Broertje gewoon in zijn eigen vet laten gaar smoren. Ga er niet op in. Wil hij geen formulier inleveren. Joh, kan jou het schelen, het is zijn tripje naar het buitenland, dan gaat hij toch niet mee. Soit!
Hetzelfde met zijn opleiding, zeg gewoon, dat het je geen moer interesseert of hij wat leert, nee of ja, jij leert iets, en kan jezelf straks bedruipen.
Hij komt er misschien ook nog eens achter dat voor niks de zon op gaat en de rest moet je zelf voor zorgen.
Hetzelfde met zijn opleiding, zeg gewoon, dat het je geen moer interesseert of hij wat leert, nee of ja, jij leert iets, en kan jezelf straks bedruipen.
Hij komt er misschien ook nog eens achter dat voor niks de zon op gaat en de rest moet je zelf voor zorgen.
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
zaterdag 13 september 2014 12:58
En als jouw broertje niet groot genoeg is om een briefje in te leveren op school dan zou ik als moeder van een zestienjarige het dus gewoon even voor hem doen. Wel tijdens een pauze en luid roepend en zwaaiend.naar hem natuurlijk.
Kijken hoe snel hij daarna gevraagde zaken zelf zal gaan regelen.
Kijken hoe snel hij daarna gevraagde zaken zelf zal gaan regelen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 13 september 2014 13:01
Ga alleen nog op visite en niet meer een heel weekend. Jouw moeder en broertje kiezen (ja, kiezen!) er zelf voor om zo met elkaar om te gaan. Dat daardoor de sfeer verziekt, dat is een gevolg van hun handelen. En dat is helemaal prima, dat zoeken ze maar lekker zelf uit. Jij moet er alleen voor zorgen dat jij daar zelf geen last van hebt.
Dit klinkt vast hard, maar jij kunt simpelweg niets doen om deze situatie te veranderen. Dat kunnen zij echt alleen zelf doen.
Dit klinkt vast hard, maar jij kunt simpelweg niets doen om deze situatie te veranderen. Dat kunnen zij echt alleen zelf doen.
zaterdag 13 september 2014 13:10
Enn, moeder is geen verhaal gaan halen bij vader maar bij broertje.
Verder laat ze hem vrij in heel veel zaken en snap ik ook dat ze niet wil dat broertje liegt/dingen achterhoudt over dit soort zaken. Als broertje het verteld had, had ze dit nog niet leuk gevonden, maar hem wel laten gaan. Hij is overigens keihard gefaald. Kan me ook niet voorstellen dat het hem lekker zit dat dit allemaal stiekem gebeurt. Zus en ik hebben rijbewijs etc allemaal besproken met moeder, dus is ook niet gek dat moeder verwacht dat zij hier in betrokken wordt.
Ik heb ook al gezegd dat ze hem maar moet laten tot dat hij rock bottom heeft bereikt. Maar als je kind zich als een hork gedraagt en huis en de simpelste vraag al wordt beantwoord met een en al agressie snap ik ook wel dat ze hier tegenin gaat, het heeft echter geen zin. Zij betaalt zijn onderdak, eten, schoolgeld, kleren, alles wat hij nodig heeft. Is het dan zo raar dat ze verwacht dat hij zich fatsoenlijk gedraagt? Vader doet hier niks in mee, Heeft hem alleen nodig als hij goede sier kan maken.
Zus en ik hebben meerdere malen geopperd broertje naar pa te sturen, pa komt dan, boel gejank en gepraat en uiteindelijk krijgt broertje dus keuze: blijven of naar pa. Dan wil hij toch blijven, want in principe is hier alles gewoon voor mekaar. Moeder er op aansturen dat hij die keuze heeft verspeeld werkt niet, ze ziet ook wel hoe moeilijk broertje het heeft met de scheiding.
En moeder zeggen dat ze haar eigen Shit op moet ruimen is als praten tegen een muur, een huilende muur dat ook nog.
Vader en moeder hebben overigens alleen 'zakelijk contact'. Dus geen ruzies en verwijten meer naar elkaar.
En ja, zeggen dat t niet mijn pakkie an is, is natuurlijk er makkelijk.
Verder laat ze hem vrij in heel veel zaken en snap ik ook dat ze niet wil dat broertje liegt/dingen achterhoudt over dit soort zaken. Als broertje het verteld had, had ze dit nog niet leuk gevonden, maar hem wel laten gaan. Hij is overigens keihard gefaald. Kan me ook niet voorstellen dat het hem lekker zit dat dit allemaal stiekem gebeurt. Zus en ik hebben rijbewijs etc allemaal besproken met moeder, dus is ook niet gek dat moeder verwacht dat zij hier in betrokken wordt.
Ik heb ook al gezegd dat ze hem maar moet laten tot dat hij rock bottom heeft bereikt. Maar als je kind zich als een hork gedraagt en huis en de simpelste vraag al wordt beantwoord met een en al agressie snap ik ook wel dat ze hier tegenin gaat, het heeft echter geen zin. Zij betaalt zijn onderdak, eten, schoolgeld, kleren, alles wat hij nodig heeft. Is het dan zo raar dat ze verwacht dat hij zich fatsoenlijk gedraagt? Vader doet hier niks in mee, Heeft hem alleen nodig als hij goede sier kan maken.
Zus en ik hebben meerdere malen geopperd broertje naar pa te sturen, pa komt dan, boel gejank en gepraat en uiteindelijk krijgt broertje dus keuze: blijven of naar pa. Dan wil hij toch blijven, want in principe is hier alles gewoon voor mekaar. Moeder er op aansturen dat hij die keuze heeft verspeeld werkt niet, ze ziet ook wel hoe moeilijk broertje het heeft met de scheiding.
En moeder zeggen dat ze haar eigen Shit op moet ruimen is als praten tegen een muur, een huilende muur dat ook nog.
Vader en moeder hebben overigens alleen 'zakelijk contact'. Dus geen ruzies en verwijten meer naar elkaar.
En ja, zeggen dat t niet mijn pakkie an is, is natuurlijk er makkelijk.
Silence is golden. Duct tape is silver.
zaterdag 13 september 2014 13:13
Ja dat is zeker makkelijk maar het is wel zo. Jouw moeder kan haar zoon naar zijn vader sturen als hij zich keer op keer niet houdt aan gemaakte afspraken. Jouw moeder zal het moeten gaan doen en jij kan hier niets mee. Waarom ben je weer thuis gaan wonen?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 13 september 2014 13:13
Ik kom overigens alleen thuis om vrienden hier te zien.
Als ik hier kom voel ik me meteen 30 kilo zwaarder en ga dus snel naar vrienden.
En als hij zo graag zijn theorie laat doen en Moeder dat niet mag weten, laat dan ook dat formulier niet op de keukentafel slingeren.
Als ik hier kom voel ik me meteen 30 kilo zwaarder en ga dus snel naar vrienden.
En als hij zo graag zijn theorie laat doen en Moeder dat niet mag weten, laat dan ook dat formulier niet op de keukentafel slingeren.
Silence is golden. Duct tape is silver.
zaterdag 13 september 2014 13:14
zaterdag 13 september 2014 13:15
Zus en ik hebben rijbewijs etc allemaal besproken met moeder, dus is ook niet gek dat moeder verwacht dat zij hier in betrokken wordt.
Broertje is jou en je zus niet.
Verder: natuurlijk blijft broertje bij moeder. Daar kan hij namelijk alles maken wat hij wil. Grote bek, agressie, niet doen wat er gevraagd wordt en gratis kost en inwoning. Ik zou het ook wel weten als ik broertje was! En dát is je moeder aan te rekenen, dat zij hem ermee weg laat komen. En je moeder die gaat huilen? Zodat jij haar probleem gaat oplossen? Stuur moeder op assertiviteitscursus!
Broertje is jou en je zus niet.
Verder: natuurlijk blijft broertje bij moeder. Daar kan hij namelijk alles maken wat hij wil. Grote bek, agressie, niet doen wat er gevraagd wordt en gratis kost en inwoning. Ik zou het ook wel weten als ik broertje was! En dát is je moeder aan te rekenen, dat zij hem ermee weg laat komen. En je moeder die gaat huilen? Zodat jij haar probleem gaat oplossen? Stuur moeder op assertiviteitscursus!
zaterdag 13 september 2014 13:16
Hij doet het erom en hij eist met zijn gedrag dat jouw moeder de leiding gaat nemen maar wil het niet. Jouw moeder, praat en huilt. Tsja....ik zou bij de vrienden blijven slapen. En een dikke voor jou want ik snap heus dat je hier niet op zit te wachten.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 13 september 2014 13:22
quote:Enn schreef op 13 september 2014 @ 13:13:
Ja dat is zeker makkelijk maar het is wel zo. Jouw moeder kan haar zoon naar zijn vader sturen als hij zich keer op keer niet houdt aan gemaakte afspraken.
+1
Maak het niet jouw probleem, want dat is het niet. Daarom kun je het ook niet oplossen. Het is hun probleem, vooral dat van moeder ...
Ja dat is zeker makkelijk maar het is wel zo. Jouw moeder kan haar zoon naar zijn vader sturen als hij zich keer op keer niet houdt aan gemaakte afspraken.
+1
Maak het niet jouw probleem, want dat is het niet. Daarom kun je het ook niet oplossen. Het is hun probleem, vooral dat van moeder ...
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
zaterdag 13 september 2014 13:56
quote:missmisery schreef op 13 september 2014 @ 13:10:
Enn, moeder is geen verhaal gaan halen bij vader maar bij broertje.
Verder laat ze hem vrij in heel veel zaken en snap ik ook dat ze niet wil dat broertje liegt/dingen achterhoudt over dit soort zaken. Als broertje het verteld had, had ze dit nog niet leuk gevonden, maar hem wel laten gaan. Hij is overigens keihard gefaald. Kan me ook niet voorstellen dat het hem lekker zit dat dit allemaal stiekem gebeurt. Zus en ik hebben rijbewijs etc allemaal besproken met moeder, dus is ook niet gek dat moeder verwacht dat zij hier in betrokken wordt.
Ik heb ook al gezegd dat ze hem maar moet laten tot dat hij rock bottom heeft bereikt. Maar als je kind zich als een hork gedraagt en huis en de simpelste vraag al wordt beantwoord met een en al agressie snap ik ook wel dat ze hier tegenin gaat, het heeft echter geen zin. Zij betaalt zijn onderdak, eten, schoolgeld, kleren, alles wat hij nodig heeft. Is het dan zo raar dat ze verwacht dat hij zich fatsoenlijk gedraagt? Vader doet hier niks in mee, Heeft hem alleen nodig als hij goede sier kan maken.
Zus en ik hebben meerdere malen geopperd broertje naar pa te sturen, pa komt dan, boel gejank en gepraat en uiteindelijk krijgt broertje dus keuze: blijven of naar pa. Dan wil hij toch blijven, want in principe is hier alles gewoon voor mekaar. Moeder er op aansturen dat hij die keuze heeft verspeeld werkt niet, ze ziet ook wel hoe moeilijk broertje het heeft met de scheiding.
En moeder zeggen dat ze haar eigen Shit op moet ruimen is als praten tegen een muur, een huilende muur dat ook nog.
Vader en moeder hebben overigens alleen 'zakelijk contact'. Dus geen ruzies en verwijten meer naar elkaar.
En ja, zeggen dat t niet mijn pakkie an is, is natuurlijk er makkelijk.
Voor een puber is dat bijzonder lastig. Daarnaast moet het natuurlijk niet zo zijn dat hij dat krijgt, mits hij goed gedrag laat zien. Hij is 16. Je moeder heeft gekozen voor kinderen. De ene puber is lastiger dan de ander. Je broertje is wellicht wat lastiger (mede door de scheiding?).
Hoe ik het nu lees is dat moeder je broertje meer moet los laten. Als hij theorie wilt doen, dan is dat prima. Als hij geen extra schoolpapier in gaat leveren, dat is dat prima. Consequenties zijn voor hem zelf.
Enn, moeder is geen verhaal gaan halen bij vader maar bij broertje.
Verder laat ze hem vrij in heel veel zaken en snap ik ook dat ze niet wil dat broertje liegt/dingen achterhoudt over dit soort zaken. Als broertje het verteld had, had ze dit nog niet leuk gevonden, maar hem wel laten gaan. Hij is overigens keihard gefaald. Kan me ook niet voorstellen dat het hem lekker zit dat dit allemaal stiekem gebeurt. Zus en ik hebben rijbewijs etc allemaal besproken met moeder, dus is ook niet gek dat moeder verwacht dat zij hier in betrokken wordt.
Ik heb ook al gezegd dat ze hem maar moet laten tot dat hij rock bottom heeft bereikt. Maar als je kind zich als een hork gedraagt en huis en de simpelste vraag al wordt beantwoord met een en al agressie snap ik ook wel dat ze hier tegenin gaat, het heeft echter geen zin. Zij betaalt zijn onderdak, eten, schoolgeld, kleren, alles wat hij nodig heeft. Is het dan zo raar dat ze verwacht dat hij zich fatsoenlijk gedraagt? Vader doet hier niks in mee, Heeft hem alleen nodig als hij goede sier kan maken.
Zus en ik hebben meerdere malen geopperd broertje naar pa te sturen, pa komt dan, boel gejank en gepraat en uiteindelijk krijgt broertje dus keuze: blijven of naar pa. Dan wil hij toch blijven, want in principe is hier alles gewoon voor mekaar. Moeder er op aansturen dat hij die keuze heeft verspeeld werkt niet, ze ziet ook wel hoe moeilijk broertje het heeft met de scheiding.
En moeder zeggen dat ze haar eigen Shit op moet ruimen is als praten tegen een muur, een huilende muur dat ook nog.
Vader en moeder hebben overigens alleen 'zakelijk contact'. Dus geen ruzies en verwijten meer naar elkaar.
En ja, zeggen dat t niet mijn pakkie an is, is natuurlijk er makkelijk.
Voor een puber is dat bijzonder lastig. Daarnaast moet het natuurlijk niet zo zijn dat hij dat krijgt, mits hij goed gedrag laat zien. Hij is 16. Je moeder heeft gekozen voor kinderen. De ene puber is lastiger dan de ander. Je broertje is wellicht wat lastiger (mede door de scheiding?).
Hoe ik het nu lees is dat moeder je broertje meer moet los laten. Als hij theorie wilt doen, dan is dat prima. Als hij geen extra schoolpapier in gaat leveren, dat is dat prima. Consequenties zijn voor hem zelf.
I've got nothing to do today but smile.
