Thuis
alle pijlers
Kat met kanker, mezelf voorbereiden op het einde
woensdag 16 juli 2014 03:06
Bij mijn superlieve kat (poes) van 12 jaar is in april helaas lympheklierkanker geconstateerd, wat betekent dat de kanker zich via haar bloedbanen verspreidt. (Ik heb er ook nog eentje van 10 jaar oud.)
Ik schrok me kapot toen ik het hoorde en ben er heel verdrietig om. Maar heb nu ook geaccepteerd dat zij niet 'het gemiddelde' van 16 jaar gaat halen, maar helaas wat korter zal leven. En hopelijk zonder teveel lijden op het eind.
Ik heb gekozen om haar (sinds april dus al) Prednison te geven (remmende pilletjes) zodat ze nog een tijdje op een prettige manier kan leven zonder teveel dierenartsbezoeken en schijnbaar met een euforisch gevoel van die pilletjes.
Een chemokuur zou nog steeds weinig kans hebben gegeven op overleving en dan had ze heel vaak naar de arts gemoeten (in het begin zelfs wekelijks), wat ze echt verschrikkelijk vindt. Alleen de autorit al vindt ze afschuwelijk.
Dus ik heb geen spijt van mijn keuze voor Prednison.
Op dit moment is er nog niks aan de poes te merken, nog steeds heel vrolijk, actief, speels en aanhankelijk net als altijd, glimmende vacht en zo. Alleen wat meer eetlust. Vorige week is ze onderzocht door de dierenarts en die kon ook nog geen nieuwe bultjes of opvallende dingen vinden.
En ondertussen geniet ik extra veel van haar.
Op een gegeven moment zal de ziekte het echter gaan winnen, ergens in haar lijfje. Ik hoop dat ik op tijd merk of ze lijdt.
Ik heb dit nog nooit meegemaakt en wil graag weten waar ik rekening mee moet houden de komende tijd, zowel qua regelen als emoties. Iemand zei bijvoorbeeld dat ik het beste nu al kan nadenken en uitzoeken wat ik dan wil als het einde nadert, omdat dat op het moment zelf 'teveel' is.
Ik denk dat ik haar het liefst bij mij thuis zou willen laten inslapen. Want ten eerste lijkt het me echt heel moeilijk om haar 'weg te brengen'; in zo'n kille sfeerloze kamer waar zij vreselijke stress/angst heeft, het afscheid te moeten nemen, en daar waarschijnlijk hard te huilen; en haar achter te laten en daar dan zelf fysiek weg te gaan. Heen met poes, terug zonder, lijkt me echt heel naar en extra macaber ofzo.
Het lijkt mij fijner voor poes en mezelf als het thuis in veilige omgeving kan. (De dierenarts kan langskomen, heb ik al gevraagd. Alleen moet ik daarna nog zelf iets regelen voor het lichaampje want de dierenarts komt op de fiets... ja heel praktisch en suf maar zo is het.)
Schat ik dat goed in? Zijn er dingen waar ik niet aan denk?
Ten tweede lijkt het me 'goed' voor mijn andere poes als zij meemaakt en kan beseffen dat die eerste dood is. Ze zijn niet de állerdikste maatjes (liggen bijna nooit dicht bij elkaar), maar hebben best veel interactie, en stoeien vrijwel elke dag even speels.
Werkt dat zo bij katten, snappen ze het dan echt beter? Het lijkt me anders ook zo raar voor die tweede, als ik weg ga met poes, en dat die dan opeens nooit meer terug komt.
Ik moet dus nog uitzoeken wat ik kan doen met de overleden poes. Ik wil haar laten cremeren en verder geen extra poespas (ook de as niet hebben ofzo). Ik geniet nu van haar, ik maak extra foto's en filmpjes. Een lichaam is voor mij niet meer de poes zelf.
Of hebben jullie daar heel andere ervaringen mee en zie ik iets over het hoofd?
Alvast bedankt voor jullie reacties.
Ik schrok me kapot toen ik het hoorde en ben er heel verdrietig om. Maar heb nu ook geaccepteerd dat zij niet 'het gemiddelde' van 16 jaar gaat halen, maar helaas wat korter zal leven. En hopelijk zonder teveel lijden op het eind.
Ik heb gekozen om haar (sinds april dus al) Prednison te geven (remmende pilletjes) zodat ze nog een tijdje op een prettige manier kan leven zonder teveel dierenartsbezoeken en schijnbaar met een euforisch gevoel van die pilletjes.
Een chemokuur zou nog steeds weinig kans hebben gegeven op overleving en dan had ze heel vaak naar de arts gemoeten (in het begin zelfs wekelijks), wat ze echt verschrikkelijk vindt. Alleen de autorit al vindt ze afschuwelijk.
Dus ik heb geen spijt van mijn keuze voor Prednison.
Op dit moment is er nog niks aan de poes te merken, nog steeds heel vrolijk, actief, speels en aanhankelijk net als altijd, glimmende vacht en zo. Alleen wat meer eetlust. Vorige week is ze onderzocht door de dierenarts en die kon ook nog geen nieuwe bultjes of opvallende dingen vinden.
En ondertussen geniet ik extra veel van haar.
Op een gegeven moment zal de ziekte het echter gaan winnen, ergens in haar lijfje. Ik hoop dat ik op tijd merk of ze lijdt.
Ik heb dit nog nooit meegemaakt en wil graag weten waar ik rekening mee moet houden de komende tijd, zowel qua regelen als emoties. Iemand zei bijvoorbeeld dat ik het beste nu al kan nadenken en uitzoeken wat ik dan wil als het einde nadert, omdat dat op het moment zelf 'teveel' is.
Ik denk dat ik haar het liefst bij mij thuis zou willen laten inslapen. Want ten eerste lijkt het me echt heel moeilijk om haar 'weg te brengen'; in zo'n kille sfeerloze kamer waar zij vreselijke stress/angst heeft, het afscheid te moeten nemen, en daar waarschijnlijk hard te huilen; en haar achter te laten en daar dan zelf fysiek weg te gaan. Heen met poes, terug zonder, lijkt me echt heel naar en extra macaber ofzo.
Het lijkt mij fijner voor poes en mezelf als het thuis in veilige omgeving kan. (De dierenarts kan langskomen, heb ik al gevraagd. Alleen moet ik daarna nog zelf iets regelen voor het lichaampje want de dierenarts komt op de fiets... ja heel praktisch en suf maar zo is het.)
Schat ik dat goed in? Zijn er dingen waar ik niet aan denk?
Ten tweede lijkt het me 'goed' voor mijn andere poes als zij meemaakt en kan beseffen dat die eerste dood is. Ze zijn niet de állerdikste maatjes (liggen bijna nooit dicht bij elkaar), maar hebben best veel interactie, en stoeien vrijwel elke dag even speels.
Werkt dat zo bij katten, snappen ze het dan echt beter? Het lijkt me anders ook zo raar voor die tweede, als ik weg ga met poes, en dat die dan opeens nooit meer terug komt.
Ik moet dus nog uitzoeken wat ik kan doen met de overleden poes. Ik wil haar laten cremeren en verder geen extra poespas (ook de as niet hebben ofzo). Ik geniet nu van haar, ik maak extra foto's en filmpjes. Een lichaam is voor mij niet meer de poes zelf.
Of hebben jullie daar heel andere ervaringen mee en zie ik iets over het hoofd?
Alvast bedankt voor jullie reacties.
Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan?
woensdag 16 juli 2014 06:07
Als je kat overleden is, klinkt heel naar, maar dan moet je hem (haar?) in de kamer leggen en de andere kat eraan laten snuffelen, die weet dan dat hij niet meer leeft, ipv dat ie opeens verdwenen is.
Katten laten er heel weinig van merken als ze zich niet goed voelen; mijn kat bleek al weken ziek te zijn (nieren) en twee dagen nadat er opeens bloed uit haar bek kwam (we hadden daarvoor niks gemerkt in veranderd gedrag), hebben we haar laten inslapen
Sterkte!
Katten laten er heel weinig van merken als ze zich niet goed voelen; mijn kat bleek al weken ziek te zijn (nieren) en twee dagen nadat er opeens bloed uit haar bek kwam (we hadden daarvoor niks gemerkt in veranderd gedrag), hebben we haar laten inslapen
Sterkte!
woensdag 16 juli 2014 06:18
Katten zijn inderdaad meesters in het verbergen van zwakte en ziekte. Dat komt omdat een zwak dier in het wild geen schijn van kans heeft.
Dus let echt goed op je beestje, als ze steeds meer op één plek blijft, of blaast als jij haar op wilt pakken of slechter gaat eten dan zijn dat vaak tekenen dat het gewoon echt niet meer goed gaat.
Bij ons drie keer meegemaakt dat de kat of poes de ene dag nog speelde en rende en de volgende dag niet meer opstond voor een snoepje en toen bleek bij de dierenarts dat bijvoorbeeld de longen voor 90% vol waren gelopen met vocht! en dat was echt niet in 24 uur gebeurt........
Wij hebben onze katten altIjd laten in slapen bij de dierenarts, eerlijk gezegd leek het me enorm zwaar om ons lieffie overleden thuis te hebben, en één keer was het ook echt een naar proces.
Als er nog een tweede kat thuis was was die wel inderdaad erg van slag, en liep nog weken te zoeken naar de ander.
Dus wat dat betreft maak je misschien een enorm goede keuze door het wel thuis te laten doen.
Dierencrematoria geven je meestal verschillende opties over wat je wilt, inderdaad een urn terug, of uitstrooien ergens door hen of dat kun je zelf doen.
Vaak kun je ook kiezen of je de kat naar hen toebrengt of dat zij hem komen halen. Ik zou als ik jou was even rondbellen/mailen wat de mogelijkheden in jou buurt zijn.
Sterkte!
Dus let echt goed op je beestje, als ze steeds meer op één plek blijft, of blaast als jij haar op wilt pakken of slechter gaat eten dan zijn dat vaak tekenen dat het gewoon echt niet meer goed gaat.
Bij ons drie keer meegemaakt dat de kat of poes de ene dag nog speelde en rende en de volgende dag niet meer opstond voor een snoepje en toen bleek bij de dierenarts dat bijvoorbeeld de longen voor 90% vol waren gelopen met vocht! en dat was echt niet in 24 uur gebeurt........
Wij hebben onze katten altIjd laten in slapen bij de dierenarts, eerlijk gezegd leek het me enorm zwaar om ons lieffie overleden thuis te hebben, en één keer was het ook echt een naar proces.
Als er nog een tweede kat thuis was was die wel inderdaad erg van slag, en liep nog weken te zoeken naar de ander.
Dus wat dat betreft maak je misschien een enorm goede keuze door het wel thuis te laten doen.
Dierencrematoria geven je meestal verschillende opties over wat je wilt, inderdaad een urn terug, of uitstrooien ergens door hen of dat kun je zelf doen.
Vaak kun je ook kiezen of je de kat naar hen toebrengt of dat zij hem komen halen. Ik zou als ik jou was even rondbellen/mailen wat de mogelijkheden in jou buurt zijn.
Sterkte!
woensdag 16 juli 2014 06:30
Dieren snappen dood niet. Wij hebben ons katertje, inderdaad bijna niet gemerkt dat hij wat mankeerde, dood gevonden. Zijn zusje heeft hem dus samen met ons een uurtje of 2 ook nog gezien en besnuffeld. Maar heeft idd nog weken gezocht
Ik zou als ik de keuze had naar de dierenarts gaan. Dat heb ik met andere dieren van mij wel gedaan en dat vond ik fijner dan zomaar thuis opeens. Maar goed, dit was onverwacht.
Heel veel sterkte
Ik zou als ik de keuze had naar de dierenarts gaan. Dat heb ik met andere dieren van mij wel gedaan en dat vond ik fijner dan zomaar thuis opeens. Maar goed, dit was onverwacht.
Heel veel sterkte
Zonder oorzaak geen gevolg
woensdag 16 juli 2014 07:50
[quote]polkat schreef op 16 juli 2014 @ 06:30:
Dieren snappen dood niet.
Dat denk jij, maar volgens mij hebben ze wel degelijk door wat er aan de hand is. Ooit hadden wij er 3, toen de oudste moest inslapen waren de jongste 2 erg van slag, zaten steeds bij de plek waar oudste altijd te eten kreeg, en aldoor naar mij kijken van "waar is poes nu?"
Als je poes wil laten cremeren kan iemand van het crematorium poes bij je thuis ophalen, tenminste dat begreep ik van diverse websites. Vraag daar maar naar. Er zal wel een prijskaartje aan hangen. Je kunt kat ook naar een kattenbegraafplaats brengen, of zelf ergens begraven (in je eigen tuin, als je een koophuis hebt).
Maak foto's van je lieve wolletje, als je er niet zo veel hebt is dit de mogelijkheid. Ze zal wsch. rustiger blijven liggen??
Verder wens ik je sterkte, een beestje loslaten is niet makkelijk maar wat je ook beslist, je doet het in het belang van poes!
Dieren snappen dood niet.
Dat denk jij, maar volgens mij hebben ze wel degelijk door wat er aan de hand is. Ooit hadden wij er 3, toen de oudste moest inslapen waren de jongste 2 erg van slag, zaten steeds bij de plek waar oudste altijd te eten kreeg, en aldoor naar mij kijken van "waar is poes nu?"
Als je poes wil laten cremeren kan iemand van het crematorium poes bij je thuis ophalen, tenminste dat begreep ik van diverse websites. Vraag daar maar naar. Er zal wel een prijskaartje aan hangen. Je kunt kat ook naar een kattenbegraafplaats brengen, of zelf ergens begraven (in je eigen tuin, als je een koophuis hebt).
Maak foto's van je lieve wolletje, als je er niet zo veel hebt is dit de mogelijkheid. Ze zal wsch. rustiger blijven liggen??
Verder wens ik je sterkte, een beestje loslaten is niet makkelijk maar wat je ook beslist, je doet het in het belang van poes!
woensdag 16 juli 2014 09:00
quote:Carenza schreef op 16 juli 2014 @ 07:50:
[quote]polkat schreef op 16 juli 2014 @ 06:30:
Dieren snappen dood niet.
Dat denk jij, maar volgens mij hebben ze wel degelijk door wat er aan de hand is. Ooit hadden wij er 3, toen de oudste moest inslapen waren de jongste 2 erg van slag, zaten steeds bij de plek waar oudste altijd te eten kreeg, en aldoor naar mij kijken van "waar is poes nu?"
Ik heb dus gelijk Wat jij aangeeft is precies wat ik aangeef. Ze snappen dood niet en gaan dus zoeken. Daarom heeft het niet veel zin om ze aan een dood dier te laten ruiken. Helaas blijven ze dan toch zoeken
[quote]polkat schreef op 16 juli 2014 @ 06:30:
Dieren snappen dood niet.
Dat denk jij, maar volgens mij hebben ze wel degelijk door wat er aan de hand is. Ooit hadden wij er 3, toen de oudste moest inslapen waren de jongste 2 erg van slag, zaten steeds bij de plek waar oudste altijd te eten kreeg, en aldoor naar mij kijken van "waar is poes nu?"
Ik heb dus gelijk Wat jij aangeeft is precies wat ik aangeef. Ze snappen dood niet en gaan dus zoeken. Daarom heeft het niet veel zin om ze aan een dood dier te laten ruiken. Helaas blijven ze dan toch zoeken
Zonder oorzaak geen gevolg
woensdag 16 juli 2014 09:57
Vorige week hebben wij onze oude kater laten inslapen. We wisten helemaal niet dat hij ziek was, oké oud en wat krakkemikkig maar hij at en knuffelde. Liep niet meer zoveel maar oké het beestje was 17. Tot ik wat raars voelde en met hem naar de da ging. Botkanker en al best uitgebreid. Het diertje moest immense pijn hebben. We hebben hem mee naar huis genomen, de kinderen hebben geknuffeld en gehuild, heel veel foto's gemaakt van hem. Afgelopen woensdag hebben we hem laten inslapen. Hij hoefde niet zoveel pijn te hebben. We hebben hem niet laten cremeren ofzo, wel heeft de dierenarts een pootafdruk gemaakt en dat staat nu naast zijn foto op de kast. Het heeft mij ook verbaasd dat je niet merkt dat zo'n dier pijn heeft. Ondertussen voelde ons huis leeg en stil aan, binnen twee dagen hadden we een nieuw kitten in huis ze vervangt onze oude poes niet maar het is wel een hele troost
woensdag 16 juli 2014 10:27
Kapitein_.. Hoe bedoel je dat? Dat ze de poes na een maandje al vergeten zou zijn? Ik hoop dat ik dat verkeerd lees, want dat is toch wel gemeen om zoiets te insinueren.
Onze oudste kater hebben we vorig jaar in moeten laten slapen. Zijn niertjes scheden ermee uit... Mijn schoonouders zijn met hem naar de dierenarts gegaan en wij hebben hem ook bij hun in de tuin laten begraven. Mijn schoonmoeder vond het goed om zo afscheid van hem te nemen en wij durfden het allebei niet... (Tot zover onze volwassen- en zelfstandigheid... )
Onze oudste kater hebben we vorig jaar in moeten laten slapen. Zijn niertjes scheden ermee uit... Mijn schoonouders zijn met hem naar de dierenarts gegaan en wij hebben hem ook bij hun in de tuin laten begraven. Mijn schoonmoeder vond het goed om zo afscheid van hem te nemen en wij durfden het allebei niet... (Tot zover onze volwassen- en zelfstandigheid... )
woensdag 16 juli 2014 10:48
Lieve TO, ik heb ook ooit meegemaakt dat ik met een kat met diagnose kanker naar huis ging. Was geen redden meer aan, maar ook prednison ter ondersteuning. Daar deed poes het goed op, ze kreeg er echt een boost van. "Misschien heeft ze nog een mooie zomer," zei de da en dat was het hoogst haalbare. Maar zolang het goed ging met poes, kon ik me dat niet voorstellen. Dat besef kwam wel mettertijd, en dat gaat bij jou ook komen. Omdat ze vermagert, achteruitgaat, misschien niet met hele terugvallen maar wel elke dag een klein beetje, en de dag daarna een beetje meer. Zo werk je samen stap voor stap naar het einde toe, totdat er een moment komt dat je in de gaten moet gaan houden of poes niet lijdt. Schakel daar je da voor in, katten laten zoals al gezegd bijna niets merken, al creperen ze zowat. Geeft je da aan dat poes niet katwaardig meer kan leven, luister daar dan naar en gun haar een waardig einde. Ik zou zelf de da aan huis laten komen als ik jou was, dat scheelt poes stress van de rit en de vreemde kamer daar. Bij mijn kat is het overigens uiteindelijk anders gelopen, die gaf een keer heel erg over, kwam bij me liggen en versufte/verslapte helemaal, ze gleed in coma. Ik reed naar de da maar die kon niets meer doen, ze had ook niets meegekregen meer van de rit maar was thuis op mijn schoot al in coma geraakt. De dag daarvoor at ze nog heel goed, was ze aanhalig en leek het, ondanks vermagering door de kanker, relatief goed met haar te gaan. Dus het kan ook ineens heel snel gaan. Veel sterkte.
woensdag 16 juli 2014 10:57
Het kan zijn dat je kat het op de prednison nog een hele tijd volhoudt. Dit medicijn zorgt ervoor dat de eetlust toeneemt, dat heb je ook al gemerkt. Ik zou zelf oppassen dat je kat niet te veel aankomt. Dan heeft hij straks niet alleen last van de lymfeklierkanker, maar heeft hij het extra zwaar omdat hij ook nog een massa vet met zich mee moet dragen....
O, en in heel praktische zin; als je je kat richting het einde nog eens lekker wil voorzien van z'n lievelingshapje, doe dat dan op tijd. Doe het beter niet vlak voor het inslapen, want van de inslaap-medicijnen kunnen ze misselijk worden (net als bij een gewone narcose). Er is niets zo vervelend, als wanneer hij, op het moment dat het zo ver is, zich enorm misselijk voelt en nog eens een keer moet overgeven...
En sterkte gewenst
O, en in heel praktische zin; als je je kat richting het einde nog eens lekker wil voorzien van z'n lievelingshapje, doe dat dan op tijd. Doe het beter niet vlak voor het inslapen, want van de inslaap-medicijnen kunnen ze misselijk worden (net als bij een gewone narcose). Er is niets zo vervelend, als wanneer hij, op het moment dat het zo ver is, zich enorm misselijk voelt en nog eens een keer moet overgeven...
En sterkte gewenst
woensdag 16 juli 2014 11:35
quote:whatcomesaround schreef op 16 juli 2014 @ 10:27:
Kapitein_.. Hoe bedoel je dat? Dat ze de poes na een maandje al vergeten zou zijn? Ik hoop dat ik dat verkeerd lees, want dat is toch wel gemeen om zoiets te insinueren.
Onze oudste kater hebben we vorig jaar in moeten laten slapen. Zijn niertjes scheden ermee uit... Mijn schoonouders zijn met hem naar de dierenarts gegaan en wij hebben hem ook bij hun in de tuin laten begraven. Mijn schoonmoeder vond het goed om zo afscheid van hem te nemen en wij durfden het allebei niet... (Tot zover onze volwassen- en zelfstandigheid... )
Vergeten? Nee. Maar er de hele dag aan denken... Nee ook niet natuurlijk.
Hoeveel minuten van de dag ben je echt met je kat bezig? Gemiddeld? 5 minuten per dag?
Overal kun je een enorm drama omheen creeeren.
Tis jammer. Maar het leven gaat gewoon door zonder kat. Je weet toch als volwassene dat die dag vanzelf een keer komt.
Batterijen gaan ook een keer op. Zelfs oplaadbare. Zo is het ook met de meeste bij mij bekende organismen. Je plakt er net zo veel emoties aan als je zelf wilt. Het asiel zit nog vol met leuke gezonde katjes. Zoveel als je maar wilt. Die zitten allemaal te springen om een lief baasje.
Kapitein_.. Hoe bedoel je dat? Dat ze de poes na een maandje al vergeten zou zijn? Ik hoop dat ik dat verkeerd lees, want dat is toch wel gemeen om zoiets te insinueren.
Onze oudste kater hebben we vorig jaar in moeten laten slapen. Zijn niertjes scheden ermee uit... Mijn schoonouders zijn met hem naar de dierenarts gegaan en wij hebben hem ook bij hun in de tuin laten begraven. Mijn schoonmoeder vond het goed om zo afscheid van hem te nemen en wij durfden het allebei niet... (Tot zover onze volwassen- en zelfstandigheid... )
Vergeten? Nee. Maar er de hele dag aan denken... Nee ook niet natuurlijk.
Hoeveel minuten van de dag ben je echt met je kat bezig? Gemiddeld? 5 minuten per dag?
Overal kun je een enorm drama omheen creeeren.
Tis jammer. Maar het leven gaat gewoon door zonder kat. Je weet toch als volwassene dat die dag vanzelf een keer komt.
Batterijen gaan ook een keer op. Zelfs oplaadbare. Zo is het ook met de meeste bij mij bekende organismen. Je plakt er net zo veel emoties aan als je zelf wilt. Het asiel zit nog vol met leuke gezonde katjes. Zoveel als je maar wilt. Die zitten allemaal te springen om een lief baasje.
woensdag 16 juli 2014 11:41
Allereerst HEEL VEEL STERKTE. Ik heb paar maanden geleden mijn kitten van 8 maandjes in moeten laten slapen wegens FIP en wat een hel was dat. Kan er nog vol van schieten.
Wij hebben hem als volgt begraven in de tuin: Ik heb hem in een doosje gelegd met zijn favoriete speeltje erbij en toen samen met mijn stiefzoon heb ik een mooi cadeaupapiertje uitgezocht en de doos ingepakt. Vervolgens hebben we de doos begraven alsof het een cadeautje was. Bij mijn vorige overleden kat vond ik dat begraven zo zwaar omdat je met elke schep aarde het beestje zag verdwijnen en ik dat gewoon niet trok. Door de doos van te voren dicht te maken heb je dat moment al gehad. Ben de vriendin die me de doos-inpak-tip gaf nog steeds dankbaar!
Verder heb ik iemand op Etsy gevonden die heel mooi kan tekenen en die heeft een tekening voor me gemaakt (digitaal) en ze maakt er vervolgens een sieraad van (in mijn geval een hangertje) waar die foto inzit. Klinkt misschien heel zweverig en too much dit maar ze heeft bijvoorbeeld ook die grumpycat in mijn ava foto gemaakt dus echt mooi.
Wij hebben hem als volgt begraven in de tuin: Ik heb hem in een doosje gelegd met zijn favoriete speeltje erbij en toen samen met mijn stiefzoon heb ik een mooi cadeaupapiertje uitgezocht en de doos ingepakt. Vervolgens hebben we de doos begraven alsof het een cadeautje was. Bij mijn vorige overleden kat vond ik dat begraven zo zwaar omdat je met elke schep aarde het beestje zag verdwijnen en ik dat gewoon niet trok. Door de doos van te voren dicht te maken heb je dat moment al gehad. Ben de vriendin die me de doos-inpak-tip gaf nog steeds dankbaar!
Verder heb ik iemand op Etsy gevonden die heel mooi kan tekenen en die heeft een tekening voor me gemaakt (digitaal) en ze maakt er vervolgens een sieraad van (in mijn geval een hangertje) waar die foto inzit. Klinkt misschien heel zweverig en too much dit maar ze heeft bijvoorbeeld ook die grumpycat in mijn ava foto gemaakt dus echt mooi.
woensdag 16 juli 2014 16:36
Hoi Cecilia. Ten eerste veel sterkte toegewenst. Heel goed dat je nu bewust van je kat geniet. Neem het ervan in de tijd die jullie hebben.
Mijn kat had problemen met de alvleesklier en ging ook aan de prednison. Ik denk dat dit hem zeker heeft geholpen. Toen het einde naderde hebben we de dierenarts thuis laten komen. Daarna hebben we hem zelf in zijn mandje naar het crematorium gebracht.
Het is nu 7 maanden geleden en nog steeds schiet ik vol als ik te veel aan hem denk. We hebben sinds een week twee lieve kittens. Toen ik met hen in de wachtkamer van de dierenarts zat werd het me te veel omdat al die herinneringen van mijn vorige kat naar boven kwamen. We bezoeken af en toe het crematorium. Zij hebben een prachtige tuin waar ze de dieren uitstrooien. Daar kun je rustig rondlopen en even de tranen laten lopen. Succes.
Mijn kat had problemen met de alvleesklier en ging ook aan de prednison. Ik denk dat dit hem zeker heeft geholpen. Toen het einde naderde hebben we de dierenarts thuis laten komen. Daarna hebben we hem zelf in zijn mandje naar het crematorium gebracht.
Het is nu 7 maanden geleden en nog steeds schiet ik vol als ik te veel aan hem denk. We hebben sinds een week twee lieve kittens. Toen ik met hen in de wachtkamer van de dierenarts zat werd het me te veel omdat al die herinneringen van mijn vorige kat naar boven kwamen. We bezoeken af en toe het crematorium. Zij hebben een prachtige tuin waar ze de dieren uitstrooien. Daar kun je rustig rondlopen en even de tranen laten lopen. Succes.
woensdag 16 juli 2014 17:38
Het zijn net kinderen.
Wat verschrikkelijk naar voor poes.
Dikke knuffel voor jou en poes!
Je moet gewoon doen wat voor jou goed voelt. En denken met je verstand. Zodra ze echt pijn of last beginnen te krijgen kan je beter de beslissing nemen voordat ze echt lijden.
Nog maar even extra verwennen.
Sterkte!
Wat verschrikkelijk naar voor poes.
Dikke knuffel voor jou en poes!
Je moet gewoon doen wat voor jou goed voelt. En denken met je verstand. Zodra ze echt pijn of last beginnen te krijgen kan je beter de beslissing nemen voordat ze echt lijden.
Nog maar even extra verwennen.
Sterkte!
woensdag 16 juli 2014 22:48
Nogmaals dank voor jullie reacties en de lieve knuffels. Dat doet me goed, ook het besef dat veel mensen dit al hebben meegemaakt en het verdriet snappen.
Ik lees veel herkenbare dingen, inderdaad heb ik bijna het gevoel dat ze een foutje hebben gemaakt in de diagnose omdat het zo goed gaat op die Prednison. Maar de verschillende dierenartsen in de praktijk hebben al gezegd dat dat vaak een tijdje heel erg goed gaat maar dan opeens snel slechter kan gaan.
Ik noem het ook wel haar XTC-pilletjes omdat ze er ook wel ietsje meer hyper van is geworden.
Iets woester met het proberen door de deur te glippen naar het eten van de andere poes toe (mag niet!), en sinds de Prednison soms ook iets te wild stoeien met poes 2. Oeps...
En ik noem 't ook XTC omdat ze er altijd om staat te bedelen, ik stop die pilletjes in Easypill smaakvolle 'klei', wat ze echt megalekker vindt.
Goede opmerking ook over dat ze geen zwakte tonen omdat ze anders in de natuur geen schijn van kans maakten. Dat heeft wel een kwartje doen vallen bij mij en ik ga extra goed opletten.
Met Kapitein_Onderdeurtje heb ik eigenlijk alleen medelijden. Wie spreekt over 'emoties ergens aan plakken', kan kennelijk geen emoties beleven voor/met andere levende wezens, die weet blijkbaar gewoon niet eens wat dat is. Lijkt me een lastig en naar leven in deze wereld die toch volledig draait om emoties!
Met deze poes heb ik een extra band omdat ze als doodsbang, niet-gesocialiseerd kitten bij mij kwam, dat was dus best een intensief maar lonend proces om haar vertrouwen te winnen, en later ook te zorgen dat ze andere mensen (meer) is gaan vertrouwen. De laatste jaren komt ze altijd uit zichzelf naar mensen toe en snuffelen, dat had ik in het begin nooit gedacht.
De reacties over of de tweede poes er iets aan heeft om te beseffen dat poes 1 dood is, lopen een beetje uiteen. Maar ook omdat het me voor poes 1 en mijzelf prettiger lijkt om thuis te laten inslapen, blijf ik daar toch bij. Ook na lezen over mensen die het juist liever bij de arts deden, voel ik duidelijk dat dat voor mij niet geldt.
Ik weet nog niet of ik haar dan wil laten ophalen of zelf wegbrengen. Ik denk eerder ophalen. Of misschien als een vriendin mee wil, dan wel wegbrengen, niet in mijn eentje in ieder geval.
Zo en nu ga ik madam weer even knuffelen! (Oh ja en foto's heb ik al heel veel, en filmpjes. Maar blijf ik ook maken. Vooral van de grappige geluiden die ze altijd maakt.)
Jullie ook allemaal (ook Kapitein_Onderdeurtje):
en ook sterkte aan degenen die nog vol schieten om overleden huisdier.
Ik lees veel herkenbare dingen, inderdaad heb ik bijna het gevoel dat ze een foutje hebben gemaakt in de diagnose omdat het zo goed gaat op die Prednison. Maar de verschillende dierenartsen in de praktijk hebben al gezegd dat dat vaak een tijdje heel erg goed gaat maar dan opeens snel slechter kan gaan.
Ik noem het ook wel haar XTC-pilletjes omdat ze er ook wel ietsje meer hyper van is geworden.
Iets woester met het proberen door de deur te glippen naar het eten van de andere poes toe (mag niet!), en sinds de Prednison soms ook iets te wild stoeien met poes 2. Oeps...
En ik noem 't ook XTC omdat ze er altijd om staat te bedelen, ik stop die pilletjes in Easypill smaakvolle 'klei', wat ze echt megalekker vindt.
Goede opmerking ook over dat ze geen zwakte tonen omdat ze anders in de natuur geen schijn van kans maakten. Dat heeft wel een kwartje doen vallen bij mij en ik ga extra goed opletten.
Met Kapitein_Onderdeurtje heb ik eigenlijk alleen medelijden. Wie spreekt over 'emoties ergens aan plakken', kan kennelijk geen emoties beleven voor/met andere levende wezens, die weet blijkbaar gewoon niet eens wat dat is. Lijkt me een lastig en naar leven in deze wereld die toch volledig draait om emoties!
Met deze poes heb ik een extra band omdat ze als doodsbang, niet-gesocialiseerd kitten bij mij kwam, dat was dus best een intensief maar lonend proces om haar vertrouwen te winnen, en later ook te zorgen dat ze andere mensen (meer) is gaan vertrouwen. De laatste jaren komt ze altijd uit zichzelf naar mensen toe en snuffelen, dat had ik in het begin nooit gedacht.
De reacties over of de tweede poes er iets aan heeft om te beseffen dat poes 1 dood is, lopen een beetje uiteen. Maar ook omdat het me voor poes 1 en mijzelf prettiger lijkt om thuis te laten inslapen, blijf ik daar toch bij. Ook na lezen over mensen die het juist liever bij de arts deden, voel ik duidelijk dat dat voor mij niet geldt.
Ik weet nog niet of ik haar dan wil laten ophalen of zelf wegbrengen. Ik denk eerder ophalen. Of misschien als een vriendin mee wil, dan wel wegbrengen, niet in mijn eentje in ieder geval.
Zo en nu ga ik madam weer even knuffelen! (Oh ja en foto's heb ik al heel veel, en filmpjes. Maar blijf ik ook maken. Vooral van de grappige geluiden die ze altijd maakt.)
Jullie ook allemaal (ook Kapitein_Onderdeurtje):
en ook sterkte aan degenen die nog vol schieten om overleden huisdier.
Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan?
vrijdag 18 juli 2014 17:19
zondag 20 juli 2014 01:33
quote:broodtrommel schreef op 18 juli 2014 @ 17:19:
Ach wat naar. Dikke knuffel.
Heb er zelf 1 met kanker. Ik heb er wel voor gekozen haar te behandelen met chemo. Ze lijkt er goed op te reageren maar dat zal ook de prednison zijn.
Ben zelf nog een beetje aan het struisvogelen. Hoop dat je de juiste beslissing op het juiste moment kan maken. SterkteDank je. Maar ik denk dat je wat dingen door elkaar haalt. Prednison en chemo gaan namelijk niet samen.
Ach wat naar. Dikke knuffel.
Heb er zelf 1 met kanker. Ik heb er wel voor gekozen haar te behandelen met chemo. Ze lijkt er goed op te reageren maar dat zal ook de prednison zijn.
Ben zelf nog een beetje aan het struisvogelen. Hoop dat je de juiste beslissing op het juiste moment kan maken. SterkteDank je. Maar ik denk dat je wat dingen door elkaar haalt. Prednison en chemo gaan namelijk niet samen.
Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan?
