Thuis
alle pijlers
Kind in huis genomen, ons leven gaat veranderen.
woensdag 13 augustus 2014 23:17
Ik zou graag over een paar dingen onafhankelijk advies/meningen willen.
De situatie is als volgt;
Mijn zus is afgelopen zaterdag overleden. Wij nemen haar zoon -we noemen hem voor het gemak, X- in huis. We wonen in de VS, zoon zal dus emigreren. Hier in Nederland is geen optie.
Én ik ben zelf zwanger, wat vrijwel nog niemand, ook X niet weet.
Er moeten zoveel dingen besloten en geregeld worden in korte tijd. Heb bijna geen moment rust, de problemen en optie's blijven maar door mijn hoofd gaan. Als ik er met iemand over wil praten, kriig ik vaak het standaard antwoord; dat kan alleen jij beslissen. Nee, ik wil er over praten. Ik wil me meningen horen.
Het grootste probleem ; de Greencard voor X.
We regelen dit met behulp van een advocaat. Omdat ik op papier al officieel voogd ben, heeft hij als mijn kind zijnde recht op een Greencard. Als eerste moest zijn biologische vader, waar maar 1 á 2 keer per jaar contact mee is officieel afstand van zijn voogdij doen, zodat ik de volledige voogdij kreeg. Hij wou al geen voogdij, dus ging hij hier mee akkoord. Via een spoedprocedure is de voogdij officieel door een rechter bekrachtigd. Nu is er dus aanvraag voor een Greencard gedaan met spoed procedure. Dit loopt dus, en is afwachten.
Dan de school;
Hij zal straks naar school moeten in de VS. - hij is hier nog niet echt naar school geweest, alleen proefdraaien. Hoe moet ik een school kiezen? We hebben eigenlijk een paar optie's bij ons in de buurt. Zijn meer scholen, maar die lijken mij niet geschikt. Gaan we voor een wat kleinere school, die het verst van huis is? Of de gemengde school die het dichtbijst is? Of de duurste school, die op de route naar vriend's werk ligt.
Op de kleine school en gemengde school hebben vriendinnen van mij hun kinderen. Hoor wel goede verhalen over de scholen. En er zijn dus vriendinnen die hem eventueel zouden kunnen brengen of ophalen ze moeten er toch al heen.
Maar op beide scholen vind ik naar mijn idee de ' leuke' dingen te weinig. Ze hebben weinig extra's, maar 1 sport vanuit school.
En dan is er nog de dure school, deze school heeft veel extra's waar voor een eigen bijdrage word gevraagd. Dit is ook een wat moderne school, de school benodigd heden zijn ook duurder. Maar vanuit school zijn er meerdere sporten, uitstapjes. En ik vind zeer belangrijk, ze leren vanuit school zwemmen. Maar ik kenner er niemand, waar hij eventueel mee naar school/huis zou kunnen.
Dan werk; Ik wou al minder gaan werken voor de komst van de baby, maar had nog wel even tijd om er over na te denken.
Ik heb 3 baantjes. Heb 1 werk wat ik het meeste doe, en heb er dus 2 baantjes naast. Bij alle 3 kan ik mijn eigen tijd in plannen, maar moet er wel echt tijd in steken.
Mijn 'hoofdwerk' is -sorry weet de Nederlandse benaming niet- ik en een boeken-scout, ik beslis of boeken wel of niet eventueel uitgegeven worden. Ik moet hiervoor héél veel boeken lezen. Ben hier ook wel meerdere uren per dag mee bezig. Aan het einde van de maand moet ik mij verantwoorden, en moet ok met een paar goede boeken komen die ze eventueel kunnen uitgeven. Ook moet ik voor dit werk oo zoek naar goede verhalen, die ik zelf niet schrijf.
Mijn andere baantje is manager van een band. Ik ben hun contact persoon, regel hun optredens etc. Als ik er nog een bandje bij zou doen kan ik er van rond komen. Heb voor nog een band aanbod gehad, maa. wegens tijd gebrek afgeslagen.
En ik ben inkoper voor een vriendin van mij die 3 winkels heeft. Ik zoek artikel die kunnen worden ingekocht voor haar winkel.
Hier kan ik niet van rond komen, maar zou er wel in combinatie met de band van rond kunnen komen. Ook zou ik de mogelijkheid hebben om bij haar in de winkel te kunnen staan.
Ik had nog een werk, die ik 1 periode per jaar deed. Was piloot, en ging een paar weken per jaar vis scholen en walvissen spotten in Alaska. Heb het voor dit jaar al opgezegd zodra ik wist dat ik zwanger was.
Ik kan mijn eigen tijd dus indelen, maar met een kind is er gewoon te weinig tijd om al het werk te doen, hoe leuk ik het ook vind, hij gaat voor. Ik ben mijn moeder eeuwig dankbaar dat er altijd iemand thuis was toen we uit school kwamen, en wil X dit ook bieden.
Financieel is het haalbaar om minder te gaan werken. Mijn vriend werkt op de beurs, en verdient genoeg. We hadden allebei een eigen apartement, maar woonde wel samen. Soms ren week bij hem, dan een week bij mij. Dit doen we al een tijd, we wilde gaan samen wonen maar dit had geen haast. Nu wel, ik wil dat als X mee gaat er een mooie kamer voor hem klaar is. En dat er een thuis is, en geen thuis tussen 2 woningen.
We hebben de knoop al een knoop doorgehakt, we gaan in zijn appartement wonen.
Zoals jullie kunnen lezen, is het op dit moment gewoon 1 grote chaos. Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Als ik over het ene na denk, dan kont het volgende al weer. En dit is nog maar het topje van de ijsberg.
Het gene waar ik echt geen idee heb hoe ik het ga aan pakken is, X vertellen dat hij een broertjes/zusje krijgt. Hij is zijn tweeling broer verloren, zijn moeder verloren, word naar een ander continent verhuisd, en als bonus krijgt hij ook nog een broertje of zusje.
Zoals ik al zei, ik wil meningen horen, mensen met ideeen hoe we iets kunnen aanpakken, dingen om over na te denken.
De situatie is als volgt;
Mijn zus is afgelopen zaterdag overleden. Wij nemen haar zoon -we noemen hem voor het gemak, X- in huis. We wonen in de VS, zoon zal dus emigreren. Hier in Nederland is geen optie.
Én ik ben zelf zwanger, wat vrijwel nog niemand, ook X niet weet.
Er moeten zoveel dingen besloten en geregeld worden in korte tijd. Heb bijna geen moment rust, de problemen en optie's blijven maar door mijn hoofd gaan. Als ik er met iemand over wil praten, kriig ik vaak het standaard antwoord; dat kan alleen jij beslissen. Nee, ik wil er over praten. Ik wil me meningen horen.
Het grootste probleem ; de Greencard voor X.
We regelen dit met behulp van een advocaat. Omdat ik op papier al officieel voogd ben, heeft hij als mijn kind zijnde recht op een Greencard. Als eerste moest zijn biologische vader, waar maar 1 á 2 keer per jaar contact mee is officieel afstand van zijn voogdij doen, zodat ik de volledige voogdij kreeg. Hij wou al geen voogdij, dus ging hij hier mee akkoord. Via een spoedprocedure is de voogdij officieel door een rechter bekrachtigd. Nu is er dus aanvraag voor een Greencard gedaan met spoed procedure. Dit loopt dus, en is afwachten.
Dan de school;
Hij zal straks naar school moeten in de VS. - hij is hier nog niet echt naar school geweest, alleen proefdraaien. Hoe moet ik een school kiezen? We hebben eigenlijk een paar optie's bij ons in de buurt. Zijn meer scholen, maar die lijken mij niet geschikt. Gaan we voor een wat kleinere school, die het verst van huis is? Of de gemengde school die het dichtbijst is? Of de duurste school, die op de route naar vriend's werk ligt.
Op de kleine school en gemengde school hebben vriendinnen van mij hun kinderen. Hoor wel goede verhalen over de scholen. En er zijn dus vriendinnen die hem eventueel zouden kunnen brengen of ophalen ze moeten er toch al heen.
Maar op beide scholen vind ik naar mijn idee de ' leuke' dingen te weinig. Ze hebben weinig extra's, maar 1 sport vanuit school.
En dan is er nog de dure school, deze school heeft veel extra's waar voor een eigen bijdrage word gevraagd. Dit is ook een wat moderne school, de school benodigd heden zijn ook duurder. Maar vanuit school zijn er meerdere sporten, uitstapjes. En ik vind zeer belangrijk, ze leren vanuit school zwemmen. Maar ik kenner er niemand, waar hij eventueel mee naar school/huis zou kunnen.
Dan werk; Ik wou al minder gaan werken voor de komst van de baby, maar had nog wel even tijd om er over na te denken.
Ik heb 3 baantjes. Heb 1 werk wat ik het meeste doe, en heb er dus 2 baantjes naast. Bij alle 3 kan ik mijn eigen tijd in plannen, maar moet er wel echt tijd in steken.
Mijn 'hoofdwerk' is -sorry weet de Nederlandse benaming niet- ik en een boeken-scout, ik beslis of boeken wel of niet eventueel uitgegeven worden. Ik moet hiervoor héél veel boeken lezen. Ben hier ook wel meerdere uren per dag mee bezig. Aan het einde van de maand moet ik mij verantwoorden, en moet ok met een paar goede boeken komen die ze eventueel kunnen uitgeven. Ook moet ik voor dit werk oo zoek naar goede verhalen, die ik zelf niet schrijf.
Mijn andere baantje is manager van een band. Ik ben hun contact persoon, regel hun optredens etc. Als ik er nog een bandje bij zou doen kan ik er van rond komen. Heb voor nog een band aanbod gehad, maa. wegens tijd gebrek afgeslagen.
En ik ben inkoper voor een vriendin van mij die 3 winkels heeft. Ik zoek artikel die kunnen worden ingekocht voor haar winkel.
Hier kan ik niet van rond komen, maar zou er wel in combinatie met de band van rond kunnen komen. Ook zou ik de mogelijkheid hebben om bij haar in de winkel te kunnen staan.
Ik had nog een werk, die ik 1 periode per jaar deed. Was piloot, en ging een paar weken per jaar vis scholen en walvissen spotten in Alaska. Heb het voor dit jaar al opgezegd zodra ik wist dat ik zwanger was.
Ik kan mijn eigen tijd dus indelen, maar met een kind is er gewoon te weinig tijd om al het werk te doen, hoe leuk ik het ook vind, hij gaat voor. Ik ben mijn moeder eeuwig dankbaar dat er altijd iemand thuis was toen we uit school kwamen, en wil X dit ook bieden.
Financieel is het haalbaar om minder te gaan werken. Mijn vriend werkt op de beurs, en verdient genoeg. We hadden allebei een eigen apartement, maar woonde wel samen. Soms ren week bij hem, dan een week bij mij. Dit doen we al een tijd, we wilde gaan samen wonen maar dit had geen haast. Nu wel, ik wil dat als X mee gaat er een mooie kamer voor hem klaar is. En dat er een thuis is, en geen thuis tussen 2 woningen.
We hebben de knoop al een knoop doorgehakt, we gaan in zijn appartement wonen.
Zoals jullie kunnen lezen, is het op dit moment gewoon 1 grote chaos. Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Als ik over het ene na denk, dan kont het volgende al weer. En dit is nog maar het topje van de ijsberg.
Het gene waar ik echt geen idee heb hoe ik het ga aan pakken is, X vertellen dat hij een broertjes/zusje krijgt. Hij is zijn tweeling broer verloren, zijn moeder verloren, word naar een ander continent verhuisd, en als bonus krijgt hij ook nog een broertje of zusje.
Zoals ik al zei, ik wil meningen horen, mensen met ideeen hoe we iets kunnen aanpakken, dingen om over na te denken.
woensdag 13 augustus 2014 23:32
Lieve schat wat een zorgen en verdriet.
Wbt school, wanneer zijn ze leerplichtig in de VS? Kun je hem nog even thuis houden om te wennen aan thuis en de VS en niet onbelangrijk aan jullie, want ineens heeft hij te dealen met zijn verdriet, jullie verdriet en jullie als "nieuwe ouders".
Mijn gevoel zou gaan naar de duurdere school, die klinkt beter en geloof me, binnen no-time heeft hij daar vriendjes en heb jij ook contacten met hun ouders.
Vertel ook aan hem dat je zwanger bent, een kind is niet gek, die dikke buik gaat hoe dan ook komen. Wellicht dat hij het juist fijn vindt, iets nieuws om voor te zorgen, iets waar hij juist vanaf het begin aan bij is. Buiten dat vind ik ook dat jij best mag stilstaan bij het kindje in je buik, dat is een nieuw leven waar je zus ongetwijfeld enorm trots en blij mee zou zijn.
Heel veel succes met de keuzes en natuurlijk veel sterkte met het verlies.
Wbt school, wanneer zijn ze leerplichtig in de VS? Kun je hem nog even thuis houden om te wennen aan thuis en de VS en niet onbelangrijk aan jullie, want ineens heeft hij te dealen met zijn verdriet, jullie verdriet en jullie als "nieuwe ouders".
Mijn gevoel zou gaan naar de duurdere school, die klinkt beter en geloof me, binnen no-time heeft hij daar vriendjes en heb jij ook contacten met hun ouders.
Vertel ook aan hem dat je zwanger bent, een kind is niet gek, die dikke buik gaat hoe dan ook komen. Wellicht dat hij het juist fijn vindt, iets nieuws om voor te zorgen, iets waar hij juist vanaf het begin aan bij is. Buiten dat vind ik ook dat jij best mag stilstaan bij het kindje in je buik, dat is een nieuw leven waar je zus ongetwijfeld enorm trots en blij mee zou zijn.
Heel veel succes met de keuzes en natuurlijk veel sterkte met het verlies.
woensdag 13 augustus 2014 23:36
Allereerst gecondoleerd. Wat een enorm heftige en verdrietige periode en moedig dat jullie samen de zoon van je zus in huis gaat nemen. Ik denk dat je een prioriteitenlijst moet gaan maken. Met het regelen van de voogdij en aanvragen van de green card heb je al een goede stap gemaakt.
Voor de jongen is zijn basis weggevallen; zijn moeder: de primaire opvoedfiguur. Ik begrijp ook dat dit zijn enige opvoedfiguur is. Jullie gaan hem (logischerwijs) blootstellen aan nog meer veranderingen, namelijk verandering van huis en mensen (buurkinderen, ooms tantes of zelfs de bakker en supermarkt waar hij wekelijks met zijn moeder en boodschap ging doen en broodje, stukje kaas of plakje vlees kreeg). Dit klinkt beperkt maar de wereld van een kind is niet de wereld van een volwassene. Ik denk dat je in Amerika op zoek zou moeten gaan naar een rouwtherapeut die Nederlands spreekt. Voor de rest zou ik zijn slaapkamer proberen een op een in Amerika proberen na te maken met veel foto's van zijn moeder. Ik denk dat het ook goed is wanneer jij over een tijdje gaat proberen herinneringen aan je zus op te schrijven. Bijvoorbeeld over haar jeugd maar ook hoe ze over zoon sprak, de zwangerschap etc.
De zwangerschap zelf zou ik nog lang niet vertellen. Kinderen hebben geen benul van tijd (maanden) en over een paar maanden is vroeg genoeg.
Dan de school. Is hij al leerplichtig, ook op basis van het Amerikaanse schoolsysteem of zou je hem nog even kunnen laten wennen? Zo dit laatste het geval is, dan zou ik deze tijd benutten en hem nog gewoon laten wennen. Zo neen, probeer te achterhalen wat voor type kind het is uit verhalen van zijn omgeving: gevoelig, outgoing. Sluiten de onderwijsvorm aan op het karakter vAn het kind. dan nog iets. Een school die veel aanbiedt kan fijn zijn maar als daar niemand uit de buurt op zit ben je nog meer gebonden aan de Amerikaanse playdates lijkt mij zo. Ook het niet kunnen verdelen van halen en brengen (zeker nu jullie straks jullie eerste kind krijgen) lijkt mij enorm lastig. Misschien zou iemand woonachtig in Amerika je beter kunnen adviseren. Mijn kennis is daarover te beperkt.
Probeer daarnaast in Amerika kneuterige tradities te creëren die aansluiten bij de belevingswereld van de jongen. Bijvoorbeeld wekelijks bezoek aan de supermarkt, bloemist oid. Dit is heel Nederlands maar zou hem wel steun en structuur kunnen bieden.
Over je werk denk ik nog even na. Daar kom ik op terug.
Voor de jongen is zijn basis weggevallen; zijn moeder: de primaire opvoedfiguur. Ik begrijp ook dat dit zijn enige opvoedfiguur is. Jullie gaan hem (logischerwijs) blootstellen aan nog meer veranderingen, namelijk verandering van huis en mensen (buurkinderen, ooms tantes of zelfs de bakker en supermarkt waar hij wekelijks met zijn moeder en boodschap ging doen en broodje, stukje kaas of plakje vlees kreeg). Dit klinkt beperkt maar de wereld van een kind is niet de wereld van een volwassene. Ik denk dat je in Amerika op zoek zou moeten gaan naar een rouwtherapeut die Nederlands spreekt. Voor de rest zou ik zijn slaapkamer proberen een op een in Amerika proberen na te maken met veel foto's van zijn moeder. Ik denk dat het ook goed is wanneer jij over een tijdje gaat proberen herinneringen aan je zus op te schrijven. Bijvoorbeeld over haar jeugd maar ook hoe ze over zoon sprak, de zwangerschap etc.
De zwangerschap zelf zou ik nog lang niet vertellen. Kinderen hebben geen benul van tijd (maanden) en over een paar maanden is vroeg genoeg.
Dan de school. Is hij al leerplichtig, ook op basis van het Amerikaanse schoolsysteem of zou je hem nog even kunnen laten wennen? Zo dit laatste het geval is, dan zou ik deze tijd benutten en hem nog gewoon laten wennen. Zo neen, probeer te achterhalen wat voor type kind het is uit verhalen van zijn omgeving: gevoelig, outgoing. Sluiten de onderwijsvorm aan op het karakter vAn het kind. dan nog iets. Een school die veel aanbiedt kan fijn zijn maar als daar niemand uit de buurt op zit ben je nog meer gebonden aan de Amerikaanse playdates lijkt mij zo. Ook het niet kunnen verdelen van halen en brengen (zeker nu jullie straks jullie eerste kind krijgen) lijkt mij enorm lastig. Misschien zou iemand woonachtig in Amerika je beter kunnen adviseren. Mijn kennis is daarover te beperkt.
Probeer daarnaast in Amerika kneuterige tradities te creëren die aansluiten bij de belevingswereld van de jongen. Bijvoorbeeld wekelijks bezoek aan de supermarkt, bloemist oid. Dit is heel Nederlands maar zou hem wel steun en structuur kunnen bieden.
Over je werk denk ik nog even na. Daar kom ik op terug.
woensdag 13 augustus 2014 23:37
Wauw.
Heel lief / goed dat jij je neefje gaat helpen. Ik zou nu maar zoveel mogelijk doen " wat goed voelt". Voelt de school waar de kinderen van vrienden zitten goed, dan jongen hier naar laten gaan.
Bijles Engels voor hem nodig?
Verder vertrouw op je eigen mening. Mi kun je het dan niet echt fout doen.
Sterkte / succes.
Heel lief / goed dat jij je neefje gaat helpen. Ik zou nu maar zoveel mogelijk doen " wat goed voelt". Voelt de school waar de kinderen van vrienden zitten goed, dan jongen hier naar laten gaan.
Bijles Engels voor hem nodig?
Verder vertrouw op je eigen mening. Mi kun je het dan niet echt fout doen.
Sterkte / succes.
woensdag 13 augustus 2014 23:37
Sterkte met het overlijden van je zus en het verwerken er van.
Hoe oud is je neefje?
Wat betreft je zwangerschap, besef goed dat het geen broertje of zusje is voor X. Het is een neefje of nichtje wat hij krijgt!
Ik zou het pas vertellen als je het echt gaat zien aan je buik.
Onthou goed dat je nooit je zus zal vervangen. Jij blijft zijn tante en nooit zijn moeder..
Verder geen tips, hopelijk krijg je ze nog!
Hoe oud is je neefje?
Wat betreft je zwangerschap, besef goed dat het geen broertje of zusje is voor X. Het is een neefje of nichtje wat hij krijgt!
Ik zou het pas vertellen als je het echt gaat zien aan je buik.
Onthou goed dat je nooit je zus zal vervangen. Jij blijft zijn tante en nooit zijn moeder..
Verder geen tips, hopelijk krijg je ze nog!
woensdag 13 augustus 2014 23:40
De scholen die wij op het oog hebben, zou hij over 3 maanden (1 december) heen moeten, vanwege de leerplicht. We moeten hem dus eigenlijk wel deze of volgende week inschrijven. Wel zouden er op de scholen een optie zijn om een aangepast rooster te krijgen.
We willen hem genoeg tijd geven om overal aan te wennen, maar willen hem ook weer ritme en een normaal leven geven.
We willen hem genoeg tijd geven om overal aan te wennen, maar willen hem ook weer ritme en een normaal leven geven.
woensdag 13 augustus 2014 23:42
woensdag 13 augustus 2014 23:45
Wat ontzettend heftig. Voor jullie, maar ook vooral voor het arme kind. Zo'n verlies, en dan ook nog ut zijn vertrouwde omgeving weggehaald worden. Kent hij jou goed?
Hij krijgt overigens geen broertje of zusje, maar een nichtje of neefje.
Jullie zijn niet zijn ouders, die kunnen nooit ver vangen worden.
Met vier jaar zou ik de zwangerschap pas melden als anderen het ook te horen krijgen.
Zoveel maanden zijn totaal onoverzichtelijk voor een kleuter, hij kan er nog niets mee.
Sterkte, wat een heftige tijd voor je zeg!
Hij krijgt overigens geen broertje of zusje, maar een nichtje of neefje.
Jullie zijn niet zijn ouders, die kunnen nooit ver vangen worden.
Met vier jaar zou ik de zwangerschap pas melden als anderen het ook te horen krijgen.
Zoveel maanden zijn totaal onoverzichtelijk voor een kleuter, hij kan er nog niets mee.
Sterkte, wat een heftige tijd voor je zeg!
woensdag 13 augustus 2014 23:50
Allereerst gecondoleerd met het verlies van je zus.
Wat komt er een hoop op jullie af zeg. Ik vind dat je het al heel voortvarend aanpakt, echt heel goed van je.
Ik zou voor de opties kiezen waarbij je je netwerk kunt gebruiken. Zelf zit ik een veel gezapiger situatie zeg maar en ik ervaar dat al als prettig. Dan zou ik dus voor de gemengde school kiezen, grote kans dat je dan ook je netwerk in de buurt uitbreidt en dat X snel bekenden om zich heen heeft, ook buiten school.
Misschien vindt X het wel hartstikke leuk, een broertje of een zusje? Betrek hem bij de ontwikkelingen, aanschaffen voor de baby, klussen aan het kamertje enzo. Dan is het geen bedreiging maar voelt ie wellicht juist dat hij er ook bij hoort, het is juist een kans om hem in te sluiten.
Wat komt er een hoop op jullie af zeg. Ik vind dat je het al heel voortvarend aanpakt, echt heel goed van je.
Ik zou voor de opties kiezen waarbij je je netwerk kunt gebruiken. Zelf zit ik een veel gezapiger situatie zeg maar en ik ervaar dat al als prettig. Dan zou ik dus voor de gemengde school kiezen, grote kans dat je dan ook je netwerk in de buurt uitbreidt en dat X snel bekenden om zich heen heeft, ook buiten school.
Misschien vindt X het wel hartstikke leuk, een broertje of een zusje? Betrek hem bij de ontwikkelingen, aanschaffen voor de baby, klussen aan het kamertje enzo. Dan is het geen bedreiging maar voelt ie wellicht juist dat hij er ook bij hoort, het is juist een kans om hem in te sluiten.
woensdag 13 augustus 2014 23:55
Wat enorm heftig, heel erg veel sterkte. Ik ben geen deskundige en vraag me serieus af wat wijsheid is. Als je in Nederland had gewoond dan had je als netwerkpleegouder recht op begeleiding en vergoeding van afhankelijk van de leeftijd van je neefje van zo'n 700 euro per maand. Ik weet niet in hoeverre je neefje een band met jou op heeft kunnen bouwen gezien de grote afstand van elkaar. Ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar is het wel verstandig als hij na zo'n groot verlies nu ook nog moet emigreren?
Zou het misschien niet beter zijn als hij in een pleeggezin in Nederland vooralsnog wordt opgevangen?
Zou het misschien niet beter zijn als hij in een pleeggezin in Nederland vooralsnog wordt opgevangen?
woensdag 13 augustus 2014 23:56
quote:Zaza_zebra schreef op 13 augustus 2014 @ 23:45:
Wat ontzettend heftig. Voor jullie, maar ook vooral voor het arme kind. Zo'n verlies, en dan ook nog ut zijn vertrouwde omgeving weggehaald worden. Kent hij jou goed?
Hij krijgt overigens geen broertje of zusje, maar een nichtje of neefje.
Jullie zijn niet zijn ouders, die kunnen nooit ver vangen worden.
Met vier jaar zou ik de zwangerschap pas melden als anderen het ook te horen krijgen.
Zoveel maanden zijn totaal onoverzichtelijk voor een kleuter, hij kan er nog niets mee.
Sterkte, wat een heftige tijd voor je zeg!
Ze zullen als broer & broertje/zusje opgroeien. X hoort er gewoon bij. Wij zijn ons er bewust van dat we niet zijn vader & moeder zijn, maar wel zijn gezin.
Hij kent ons goed, wij logeerden altijd 2 keer per jaar een maand daar en soms een weekje. Zij kwamen hier 1 á 2 keer per jaar. Hij heeft zelfs al eens aan mijn vriend gevraagd of hij al papa was, nee. Maar hij mocht zijn papa wel wezen. Hij noemt hem dan ook daddy, in zijn ogen de enigste op opa na, man die leuke dingen met hem doet. Iedereen heeft een vader waar ze leuke dingen mee doen. Dus noemt hij de man waar hij leuke dingen mee doet ook daddy. Hij mag ons noemen zoals hij wil, X , vriend, zijn moeder en ik hebben er vrede mee dat hij mijn vriend al een aantal een jaar daddy noemt.
Wat ontzettend heftig. Voor jullie, maar ook vooral voor het arme kind. Zo'n verlies, en dan ook nog ut zijn vertrouwde omgeving weggehaald worden. Kent hij jou goed?
Hij krijgt overigens geen broertje of zusje, maar een nichtje of neefje.
Jullie zijn niet zijn ouders, die kunnen nooit ver vangen worden.
Met vier jaar zou ik de zwangerschap pas melden als anderen het ook te horen krijgen.
Zoveel maanden zijn totaal onoverzichtelijk voor een kleuter, hij kan er nog niets mee.
Sterkte, wat een heftige tijd voor je zeg!
Ze zullen als broer & broertje/zusje opgroeien. X hoort er gewoon bij. Wij zijn ons er bewust van dat we niet zijn vader & moeder zijn, maar wel zijn gezin.
Hij kent ons goed, wij logeerden altijd 2 keer per jaar een maand daar en soms een weekje. Zij kwamen hier 1 á 2 keer per jaar. Hij heeft zelfs al eens aan mijn vriend gevraagd of hij al papa was, nee. Maar hij mocht zijn papa wel wezen. Hij noemt hem dan ook daddy, in zijn ogen de enigste op opa na, man die leuke dingen met hem doet. Iedereen heeft een vader waar ze leuke dingen mee doen. Dus noemt hij de man waar hij leuke dingen mee doet ook daddy. Hij mag ons noemen zoals hij wil, X , vriend, zijn moeder en ik hebben er vrede mee dat hij mijn vriend al een aantal een jaar daddy noemt.
woensdag 13 augustus 2014 23:58
Baby is natuurlijk wel een neefje maar komt wel in een broer-zus/broer relatie terecht, net als bij adoptie zeg maar. TO zal dan ook wel als zijn moeder fungeren en niet als stiefmoeder oid, zij heeft het ouderlijk gezag, zij is verantwoordelijk voor hem.
Lijkt mij dat TO de herinnering aan zijn moeder levend zal houden, toch?
Lijkt mij dat TO de herinnering aan zijn moeder levend zal houden, toch?
donderdag 14 augustus 2014 00:00
Houd X nog even de eerste tijd lekker bij je thuis. Kies daarna een school waar hij al kinderen kent. Veiligheid voelen is nu echt in zijn belang en die gaat in zijn geval voor een mogelijk sport-aanbod en andere extra's op een school. Kies dus een school waar de kinderen die hij straks gaat ontmoeten ook heen gaan een school waar de buurkinderen ook zijn. Waar hij de kinderen kent.
Je neemt namelijk een gekwetst verdrietig bang klein ventje mee en die moet voelen dat het bij jou en de mensen die jullie kennen ook veilig kan zijn. Dat gaat tijd kosten en hierin is status, sport, en kwaliteit echt even minder van belang. Herkenning, warmte en acceptatie wel.
Voor wat betreft je baan:
Kies de banen die je het best vanuit huis kan doen.
Je neemt namelijk een gekwetst verdrietig bang klein ventje mee en die moet voelen dat het bij jou en de mensen die jullie kennen ook veilig kan zijn. Dat gaat tijd kosten en hierin is status, sport, en kwaliteit echt even minder van belang. Herkenning, warmte en acceptatie wel.
Voor wat betreft je baan:
Kies de banen die je het best vanuit huis kan doen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 14 augustus 2014 00:02
quote:sabbaticalmeds schreef op 13 augustus 2014 @ 23:52:
Dit is zo groot dat je er denk ik niet onderuit komt om ter ondersteuning professionele hulp te vragen. een kinderpsycholoog of orthopedagoog.Ja zo denk ik er ook over. Daarnaast is zijn moeder overleden, in deze situatie ook nog de vertrouwdheid van je eigen land te gaan verlaten, ik weet niet hoor, ik vind dat wel heel wat. Ik weet echt niet wat het beste is, maar ik neig er toch toe om hem niet na dit vreselijke verlies hem ook nog uit zijn vertrouwde Nederland weg te laten gaan.
Dit is zo groot dat je er denk ik niet onderuit komt om ter ondersteuning professionele hulp te vragen. een kinderpsycholoog of orthopedagoog.Ja zo denk ik er ook over. Daarnaast is zijn moeder overleden, in deze situatie ook nog de vertrouwdheid van je eigen land te gaan verlaten, ik weet niet hoor, ik vind dat wel heel wat. Ik weet echt niet wat het beste is, maar ik neig er toch toe om hem niet na dit vreselijke verlies hem ook nog uit zijn vertrouwde Nederland weg te laten gaan.
donderdag 14 augustus 2014 00:03
Ja maar zoals ik het heb begrepen kan het niet anders. Dan moet je de tering naar de nering zetten. Er moeten binnen nu en 9 maanden twee monden worden gevoed.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 14 augustus 2014 00:03
quote:netniet schreef op 13 augustus 2014 @ 23:55:
Wat enorm heftig, heel erg veel sterkte. Ik ben geen deskundige en vraag me serieus af wat wijsheid is. Als je in Nederland had gewoond dan had je als netwerkpleegouder recht op begeleiding en vergoeding van afhankelijk van de leeftijd van je neefje van zo'n 700 euro per maand. Ik weet niet in hoeverre je neefje een band met jou op heeft kunnen bouwen gezien de grote afstand van elkaar. Ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar is het wel verstandig als hij na zo'n groot verlies nu ook nog moet emigreren?
Zou het misschien niet beter zijn als hij in een pleeggezin in Nederland vooralsnog wordt opgevangen?
Bij de geboorte van hem en zijn broer heeft mijn zus mij al als peetouder gevraagd, ik heb haar toen beloofd voor haar kinderen te zorgen als zij er niet meer toe in staat zou wezen.
Voor haar overlijden hebben we; mijn ouder, mijn vriend , zij en ik het nogmaals allemaal goed besproken. Zij was zich er van bewust dat ik daar woon, en dat X zou emigreren mocht ik de voogdij krijgen. Zij heeft het zo gewild.
Sorry, maar een pleeggezin is geen optie, tehuis ook niet zijn moeder wou dat niet, en wij als familie willen dat ook niet. Zijn moeder wou maar 1 ding, dat hij een liefdevol gezin heeft. Wij begrijpen allemaal dat het nogal wat is maar er zijn geen andere oplossingen die beter zijn.
Wat enorm heftig, heel erg veel sterkte. Ik ben geen deskundige en vraag me serieus af wat wijsheid is. Als je in Nederland had gewoond dan had je als netwerkpleegouder recht op begeleiding en vergoeding van afhankelijk van de leeftijd van je neefje van zo'n 700 euro per maand. Ik weet niet in hoeverre je neefje een band met jou op heeft kunnen bouwen gezien de grote afstand van elkaar. Ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar is het wel verstandig als hij na zo'n groot verlies nu ook nog moet emigreren?
Zou het misschien niet beter zijn als hij in een pleeggezin in Nederland vooralsnog wordt opgevangen?
Bij de geboorte van hem en zijn broer heeft mijn zus mij al als peetouder gevraagd, ik heb haar toen beloofd voor haar kinderen te zorgen als zij er niet meer toe in staat zou wezen.
Voor haar overlijden hebben we; mijn ouder, mijn vriend , zij en ik het nogmaals allemaal goed besproken. Zij was zich er van bewust dat ik daar woon, en dat X zou emigreren mocht ik de voogdij krijgen. Zij heeft het zo gewild.
Sorry, maar een pleeggezin is geen optie, tehuis ook niet zijn moeder wou dat niet, en wij als familie willen dat ook niet. Zijn moeder wou maar 1 ding, dat hij een liefdevol gezin heeft. Wij begrijpen allemaal dat het nogal wat is maar er zijn geen andere oplossingen die beter zijn.
