Thuis
alle pijlers
Schuldgevoelens tegenover kat/
dinsdag 16 september 2014 17:03
Hoi Viva,
Ik zit sinds twee dagen ergens heel erg mee en hoop op Viva wat "hulp"/reacties te krijgen.
Ik heb een hele lieve kat uit het asiel. We hebben haar nu ongeveer 9 jaar en we weten niet waar ze is geweest toen we haar hebben gekregen (ze was 1 toen ze in het asiel kwam). Ze is erg angstig (vooral bij onbekenden, bij ons valt het wel mee) en heeft ook erg veel stress (wat zich uit in veel wassen en krabben). Ze heeft het volgens mij erg goed bij ons: ze krijgt veel liefde en aandacht, is eigenlijk nooit alleen, mag overal slapen waar ze wilt, krijgt alleen eten wat ze lust, we gaan niet op vakantie omdat ze niet alleen thuis wilt/kan blijven en we zouden eigenlijk alles voor haar doen.
Één ding zit me eigenlijk heel erg dwars: ik verveel mijn kat best vaak, toch wel dagelijks een paar keer per dag. Ik ga nooit lang door ofzo en als ze boos wordt stop ik ook. Wat ik doe? Vooral vroeger (toen deed mijn zus het ook wel eens) schreeuwde we soms best hard haar naam. Ook pak ik haar (tegenwoordig) nog steeds heel vaak op, pak ik haar vast of roep ik hard haar naam. Ook laat ik haar wel eens voor de grap schrikken (doe ik niet heel vaak en zorg er ook niet voor dat ze helemaal getraumatiseerd is ofzo).
Iedereen zal nu wel denken van: waarom doe je dat in hemelsnaam als je zoveel van haar houd? Het antwoord is: ik weet het eigenlijk niet... Het is gewoon een gewoonte en ik denk ook dat ik niet weet hoe ik moet uiten dat ik van haar houd, dus til ik haar vaak op knuffel haar, schreeuw haar naam en laat ik haar schrikken, zodat ik ook aandacht van haar krijg (en misschien vind ik het soms ook gewoon grappig).
Ik ken wel meer mensen die gewoon hun kat optillen en soms een beetje plagen enzo, maar ik begin me steeds meer af te vragen hoeveel dit haar beïnvloed en hoeveel stress ze wel niet heeft door mij... Ze is gewoon een vrolijke en gelukkige kat en ze gaat erg veel naar mijn zus toe, omdat die haar waarschijnlijk niet verveeld en ook wat rustiger is. Ze komt ook wel eens naar mij toe, maar wel minder en ze vertrouwt me ook wel wat minder.
Kort gezegd: ik voel me dus ontzettend schuldig, ook over het verleden en ik heb er zelfs vandaag om moeten huilen... Mijn ouders zeggen dat het niet goed is en dat ik moet stoppen, maar denken dat mijn kat echt wel voelt dat ik van haar houd. Ze wordt ook wel eens "boos" op mij en ze is ook wel eens bang als ik kom, maar ze kan ook gewoon heel vredig erbij liggen als ik haar aai.
Ik wil gewoon graag weten hoe erg dit is en hoe schuldig ik me wel niet moet voelen... Ik voel me er echt heel rot over, maar ik weet niet hoe ongelukkig een kat hiervan kan worden en hoe erg dit haar beïnvloed.
Voor de beeldvorming: ik ben 18 jaar oud.
En sorry voor dit rare verhaal... Ik heb trouwens ook last van dwanggedachtes (waar het door Viva echt een heeeel stuk beter mee gaat!!), maar ik weet dus ook niet of dat met dit vage verhaal te maken kan hebben.
En ik houd echt zielsveel van mijn kat, dus jullie moeten niet denken dat ik het doe vanuit haat ofzo.
Ik zit sinds twee dagen ergens heel erg mee en hoop op Viva wat "hulp"/reacties te krijgen.
Ik heb een hele lieve kat uit het asiel. We hebben haar nu ongeveer 9 jaar en we weten niet waar ze is geweest toen we haar hebben gekregen (ze was 1 toen ze in het asiel kwam). Ze is erg angstig (vooral bij onbekenden, bij ons valt het wel mee) en heeft ook erg veel stress (wat zich uit in veel wassen en krabben). Ze heeft het volgens mij erg goed bij ons: ze krijgt veel liefde en aandacht, is eigenlijk nooit alleen, mag overal slapen waar ze wilt, krijgt alleen eten wat ze lust, we gaan niet op vakantie omdat ze niet alleen thuis wilt/kan blijven en we zouden eigenlijk alles voor haar doen.
Één ding zit me eigenlijk heel erg dwars: ik verveel mijn kat best vaak, toch wel dagelijks een paar keer per dag. Ik ga nooit lang door ofzo en als ze boos wordt stop ik ook. Wat ik doe? Vooral vroeger (toen deed mijn zus het ook wel eens) schreeuwde we soms best hard haar naam. Ook pak ik haar (tegenwoordig) nog steeds heel vaak op, pak ik haar vast of roep ik hard haar naam. Ook laat ik haar wel eens voor de grap schrikken (doe ik niet heel vaak en zorg er ook niet voor dat ze helemaal getraumatiseerd is ofzo).
Iedereen zal nu wel denken van: waarom doe je dat in hemelsnaam als je zoveel van haar houd? Het antwoord is: ik weet het eigenlijk niet... Het is gewoon een gewoonte en ik denk ook dat ik niet weet hoe ik moet uiten dat ik van haar houd, dus til ik haar vaak op knuffel haar, schreeuw haar naam en laat ik haar schrikken, zodat ik ook aandacht van haar krijg (en misschien vind ik het soms ook gewoon grappig).
Ik ken wel meer mensen die gewoon hun kat optillen en soms een beetje plagen enzo, maar ik begin me steeds meer af te vragen hoeveel dit haar beïnvloed en hoeveel stress ze wel niet heeft door mij... Ze is gewoon een vrolijke en gelukkige kat en ze gaat erg veel naar mijn zus toe, omdat die haar waarschijnlijk niet verveeld en ook wat rustiger is. Ze komt ook wel eens naar mij toe, maar wel minder en ze vertrouwt me ook wel wat minder.
Kort gezegd: ik voel me dus ontzettend schuldig, ook over het verleden en ik heb er zelfs vandaag om moeten huilen... Mijn ouders zeggen dat het niet goed is en dat ik moet stoppen, maar denken dat mijn kat echt wel voelt dat ik van haar houd. Ze wordt ook wel eens "boos" op mij en ze is ook wel eens bang als ik kom, maar ze kan ook gewoon heel vredig erbij liggen als ik haar aai.
Ik wil gewoon graag weten hoe erg dit is en hoe schuldig ik me wel niet moet voelen... Ik voel me er echt heel rot over, maar ik weet niet hoe ongelukkig een kat hiervan kan worden en hoe erg dit haar beïnvloed.
Voor de beeldvorming: ik ben 18 jaar oud.
En sorry voor dit rare verhaal... Ik heb trouwens ook last van dwanggedachtes (waar het door Viva echt een heeeel stuk beter mee gaat!!), maar ik weet dus ook niet of dat met dit vage verhaal te maken kan hebben.
En ik houd echt zielsveel van mijn kat, dus jullie moeten niet denken dat ik het doe vanuit haat ofzo.
dinsdag 16 september 2014 17:12
quote:ikeaverslaafde schreef op 16 september 2014 @ 17:08:
Tijd om je meer als volwassene te gaan gedragen dan.
Dat weet ik ook wel, maar het verleden kun je niet veranderen en daar voel ik me echt schuldig over... Ik weet gewoon niet wat voor invloed het heeft op mijn kat. Ik merk ook echt wel dat ik het doe vanuit liefde en omdat ik het ook wel leuk vind om haar te plagen en een beetje de baas te spelen (dat laatste heeft mijn zus ook een beetje).
Ik ben ook gewoon een heel druk en ik denk ook gewoon raar persoon...
Tijd om je meer als volwassene te gaan gedragen dan.
Dat weet ik ook wel, maar het verleden kun je niet veranderen en daar voel ik me echt schuldig over... Ik weet gewoon niet wat voor invloed het heeft op mijn kat. Ik merk ook echt wel dat ik het doe vanuit liefde en omdat ik het ook wel leuk vind om haar te plagen en een beetje de baas te spelen (dat laatste heeft mijn zus ook een beetje).
Ik ben ook gewoon een heel druk en ik denk ook gewoon raar persoon...
dinsdag 16 september 2014 17:13
Ik vind je een heel naar mens. Ik heb ook zo'n schuwe kat, ws. ook heel erg geplaagd vroeger voordat wij hem kregen. Zeg ik tegen de andere katten nog wel eens 'duvel op' als ik weer drie keer languit over ze lig, bij deze valt er geen onvertogen woord. Deze kater is bijzonder, ik hou van alle vijf evenveel, maar deze is speciaal, omdat hij het toch weer gedurfd heeft om mij te vertrouwen.
En dan ga jij zo'n bange kat plagen en tegen schreeuwen. Geen wonder dat het beest liever naar je zus gaat. Dat zou jou toch wel wat moeten zeggen. Gaat er nou echt geen belletje rinkelen?
En dan ga jij zo'n bange kat plagen en tegen schreeuwen. Geen wonder dat het beest liever naar je zus gaat. Dat zou jou toch wel wat moeten zeggen. Gaat er nou echt geen belletje rinkelen?
I can explain it to you, but I can't understand it for you
dinsdag 16 september 2014 17:14
quote:Annelaure schreef op 16 september 2014 @ 17:08:
Alles staat in de tegenwoordige tijd, je doet het dus nog steeds?
En wat een waardeloze ouders heb je zeg, dat ze je gewoon de dierenbeul uit laten hangen.Mijn ouders zeiden op het begin er ook echt wel wat van en nu nog steeds, maar ze zien ook wel dat ik het doe uit liefde. Dierenbeul vind ik wel een beetje overdreven, want als ik haar optil zet ik haar binnen 5 seconden weer neer, ik ken wel meer mensen die hun dier optillen.
Alles staat in de tegenwoordige tijd, je doet het dus nog steeds?
En wat een waardeloze ouders heb je zeg, dat ze je gewoon de dierenbeul uit laten hangen.Mijn ouders zeiden op het begin er ook echt wel wat van en nu nog steeds, maar ze zien ook wel dat ik het doe uit liefde. Dierenbeul vind ik wel een beetje overdreven, want als ik haar optil zet ik haar binnen 5 seconden weer neer, ik ken wel meer mensen die hun dier optillen.
dinsdag 16 september 2014 17:14
quote:Ik merk ook echt wel dat ik het doe vanuit liefde en omdat ik het ook wel leuk vind om haar te plagen en een beetje de baas te spelen (dat laatste heeft mijn zus ook een beetje).
Ik ben ook gewoon een heel druk en ik denk ook gewoon raar persoon...
Dat laatste zeker!
Ik ben ook gewoon een heel druk en ik denk ook gewoon raar persoon...
Dat laatste zeker!
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
dinsdag 16 september 2014 17:18
quote:soetkees schreef op 16 september 2014 @ 17:13:
Ik vind je een heel naar mens. Ik heb ook zo'n schuwe kat, ws. ook heel erg geplaagd vroeger voordat wij hem kregen. Zeg ik tegen de andere katten nog wel eens 'duvel op' als ik weer drie keer languit over ze lig, bij deze valt er geen onvertogen woord. Deze kater is bijzonder, ik hou van alle vijf evenveel, maar deze is speciaal, omdat hij het toch weer gedurfd heeft om mij te vertrouwen.
En dan ga jij zo'n bange kat plagen en tegen schreeuwen. Geen wonder dat het beest liever naar je zus gaat. Dat zou jou toch wel wat moeten zeggen. Gaat er nou echt geen belletje rinkelen?Ik schreeuw niet letterlijk tegen haar, maar roep soms heel enthousiast haar naam. Ik denk dat ik het misschien een beetje overdreven heb in mijn OP of het niet goed heb beschreven, want het is niet zo dat is altijd super bang is en niet naar mij toe durft te komen. 's Ochtends komt ze gewoon naar mij toe, gaat ze naast me op een stoel zitten, knuffel ik haar enzo. Het is vaak gewoon uit enthousiasme dat ik bang ben dat ik soms te wild/druk voor haar ben.
Ik vind je een heel naar mens. Ik heb ook zo'n schuwe kat, ws. ook heel erg geplaagd vroeger voordat wij hem kregen. Zeg ik tegen de andere katten nog wel eens 'duvel op' als ik weer drie keer languit over ze lig, bij deze valt er geen onvertogen woord. Deze kater is bijzonder, ik hou van alle vijf evenveel, maar deze is speciaal, omdat hij het toch weer gedurfd heeft om mij te vertrouwen.
En dan ga jij zo'n bange kat plagen en tegen schreeuwen. Geen wonder dat het beest liever naar je zus gaat. Dat zou jou toch wel wat moeten zeggen. Gaat er nou echt geen belletje rinkelen?Ik schreeuw niet letterlijk tegen haar, maar roep soms heel enthousiast haar naam. Ik denk dat ik het misschien een beetje overdreven heb in mijn OP of het niet goed heb beschreven, want het is niet zo dat is altijd super bang is en niet naar mij toe durft te komen. 's Ochtends komt ze gewoon naar mij toe, gaat ze naast me op een stoel zitten, knuffel ik haar enzo. Het is vaak gewoon uit enthousiasme dat ik bang ben dat ik soms te wild/druk voor haar ben.
dinsdag 16 september 2014 17:21
quote:Annelaure schreef op 16 september 2014 @ 17:16:
Vanuit liefde dingen doen die een ander niet leuk vindt???
Je weet niet wat liefde is.Maar iedereen tilt toch wel eens zijn kat op om te knuffelen, ook al houd ze niet van om opgetild te worden? Ze wordt dan niet gek, maar ze wil liever niet in je armen. Ik zet haar dan ook weer neer, maar ik houd er van om haar even lekker in mijn armen te kroelen.
Vanuit liefde dingen doen die een ander niet leuk vindt???
Je weet niet wat liefde is.Maar iedereen tilt toch wel eens zijn kat op om te knuffelen, ook al houd ze niet van om opgetild te worden? Ze wordt dan niet gek, maar ze wil liever niet in je armen. Ik zet haar dan ook weer neer, maar ik houd er van om haar even lekker in mijn armen te kroelen.
dinsdag 16 september 2014 17:21
dinsdag 16 september 2014 17:23
dinsdag 16 september 2014 17:23
quote:katiecatherine schreef op 16 september 2014 @ 17:18:
[...]
Ik schreeuw niet letterlijk tegen haar, maar roep soms heel enthousiast haar naam. Ik denk dat ik het misschien een beetje overdreven heb in mijn OP of het niet goed heb beschreven, want het is niet zo dat is altijd super bang is en niet naar mij toe durft te komen. 's Ochtends komt ze gewoon naar mij toe, gaat ze naast me op een stoel zitten, knuffel ik haar enzo. Het is vaak gewoon uit enthousiasme dat ik bang ben dat ik soms te wild/druk voor haar ben.Dan nog kan de kat schrikken. Vergeet niet dat dit een geplaagd exemplaar is, wat erg schuw is. Ik heb hier twee theemutsen en een gruwelijk stronteigenwijs kitten waar ik rustig luider tegen kan toeteren, maar bij een schuwe kat komt dat echt heel anders binnen.
[...]
Ik schreeuw niet letterlijk tegen haar, maar roep soms heel enthousiast haar naam. Ik denk dat ik het misschien een beetje overdreven heb in mijn OP of het niet goed heb beschreven, want het is niet zo dat is altijd super bang is en niet naar mij toe durft te komen. 's Ochtends komt ze gewoon naar mij toe, gaat ze naast me op een stoel zitten, knuffel ik haar enzo. Het is vaak gewoon uit enthousiasme dat ik bang ben dat ik soms te wild/druk voor haar ben.Dan nog kan de kat schrikken. Vergeet niet dat dit een geplaagd exemplaar is, wat erg schuw is. Ik heb hier twee theemutsen en een gruwelijk stronteigenwijs kitten waar ik rustig luider tegen kan toeteren, maar bij een schuwe kat komt dat echt heel anders binnen.
I can explain it to you, but I can't understand it for you
