Thuis
alle pijlers
Schuldgevoelens tegenover kat/
dinsdag 16 september 2014 17:03
Hoi Viva,
Ik zit sinds twee dagen ergens heel erg mee en hoop op Viva wat "hulp"/reacties te krijgen.
Ik heb een hele lieve kat uit het asiel. We hebben haar nu ongeveer 9 jaar en we weten niet waar ze is geweest toen we haar hebben gekregen (ze was 1 toen ze in het asiel kwam). Ze is erg angstig (vooral bij onbekenden, bij ons valt het wel mee) en heeft ook erg veel stress (wat zich uit in veel wassen en krabben). Ze heeft het volgens mij erg goed bij ons: ze krijgt veel liefde en aandacht, is eigenlijk nooit alleen, mag overal slapen waar ze wilt, krijgt alleen eten wat ze lust, we gaan niet op vakantie omdat ze niet alleen thuis wilt/kan blijven en we zouden eigenlijk alles voor haar doen.
Één ding zit me eigenlijk heel erg dwars: ik verveel mijn kat best vaak, toch wel dagelijks een paar keer per dag. Ik ga nooit lang door ofzo en als ze boos wordt stop ik ook. Wat ik doe? Vooral vroeger (toen deed mijn zus het ook wel eens) schreeuwde we soms best hard haar naam. Ook pak ik haar (tegenwoordig) nog steeds heel vaak op, pak ik haar vast of roep ik hard haar naam. Ook laat ik haar wel eens voor de grap schrikken (doe ik niet heel vaak en zorg er ook niet voor dat ze helemaal getraumatiseerd is ofzo).
Iedereen zal nu wel denken van: waarom doe je dat in hemelsnaam als je zoveel van haar houd? Het antwoord is: ik weet het eigenlijk niet... Het is gewoon een gewoonte en ik denk ook dat ik niet weet hoe ik moet uiten dat ik van haar houd, dus til ik haar vaak op knuffel haar, schreeuw haar naam en laat ik haar schrikken, zodat ik ook aandacht van haar krijg (en misschien vind ik het soms ook gewoon grappig).
Ik ken wel meer mensen die gewoon hun kat optillen en soms een beetje plagen enzo, maar ik begin me steeds meer af te vragen hoeveel dit haar beïnvloed en hoeveel stress ze wel niet heeft door mij... Ze is gewoon een vrolijke en gelukkige kat en ze gaat erg veel naar mijn zus toe, omdat die haar waarschijnlijk niet verveeld en ook wat rustiger is. Ze komt ook wel eens naar mij toe, maar wel minder en ze vertrouwt me ook wel wat minder.
Kort gezegd: ik voel me dus ontzettend schuldig, ook over het verleden en ik heb er zelfs vandaag om moeten huilen... Mijn ouders zeggen dat het niet goed is en dat ik moet stoppen, maar denken dat mijn kat echt wel voelt dat ik van haar houd. Ze wordt ook wel eens "boos" op mij en ze is ook wel eens bang als ik kom, maar ze kan ook gewoon heel vredig erbij liggen als ik haar aai.
Ik wil gewoon graag weten hoe erg dit is en hoe schuldig ik me wel niet moet voelen... Ik voel me er echt heel rot over, maar ik weet niet hoe ongelukkig een kat hiervan kan worden en hoe erg dit haar beïnvloed.
Voor de beeldvorming: ik ben 18 jaar oud.
En sorry voor dit rare verhaal... Ik heb trouwens ook last van dwanggedachtes (waar het door Viva echt een heeeel stuk beter mee gaat!!), maar ik weet dus ook niet of dat met dit vage verhaal te maken kan hebben.
En ik houd echt zielsveel van mijn kat, dus jullie moeten niet denken dat ik het doe vanuit haat ofzo.
Ik zit sinds twee dagen ergens heel erg mee en hoop op Viva wat "hulp"/reacties te krijgen.
Ik heb een hele lieve kat uit het asiel. We hebben haar nu ongeveer 9 jaar en we weten niet waar ze is geweest toen we haar hebben gekregen (ze was 1 toen ze in het asiel kwam). Ze is erg angstig (vooral bij onbekenden, bij ons valt het wel mee) en heeft ook erg veel stress (wat zich uit in veel wassen en krabben). Ze heeft het volgens mij erg goed bij ons: ze krijgt veel liefde en aandacht, is eigenlijk nooit alleen, mag overal slapen waar ze wilt, krijgt alleen eten wat ze lust, we gaan niet op vakantie omdat ze niet alleen thuis wilt/kan blijven en we zouden eigenlijk alles voor haar doen.
Één ding zit me eigenlijk heel erg dwars: ik verveel mijn kat best vaak, toch wel dagelijks een paar keer per dag. Ik ga nooit lang door ofzo en als ze boos wordt stop ik ook. Wat ik doe? Vooral vroeger (toen deed mijn zus het ook wel eens) schreeuwde we soms best hard haar naam. Ook pak ik haar (tegenwoordig) nog steeds heel vaak op, pak ik haar vast of roep ik hard haar naam. Ook laat ik haar wel eens voor de grap schrikken (doe ik niet heel vaak en zorg er ook niet voor dat ze helemaal getraumatiseerd is ofzo).
Iedereen zal nu wel denken van: waarom doe je dat in hemelsnaam als je zoveel van haar houd? Het antwoord is: ik weet het eigenlijk niet... Het is gewoon een gewoonte en ik denk ook dat ik niet weet hoe ik moet uiten dat ik van haar houd, dus til ik haar vaak op knuffel haar, schreeuw haar naam en laat ik haar schrikken, zodat ik ook aandacht van haar krijg (en misschien vind ik het soms ook gewoon grappig).
Ik ken wel meer mensen die gewoon hun kat optillen en soms een beetje plagen enzo, maar ik begin me steeds meer af te vragen hoeveel dit haar beïnvloed en hoeveel stress ze wel niet heeft door mij... Ze is gewoon een vrolijke en gelukkige kat en ze gaat erg veel naar mijn zus toe, omdat die haar waarschijnlijk niet verveeld en ook wat rustiger is. Ze komt ook wel eens naar mij toe, maar wel minder en ze vertrouwt me ook wel wat minder.
Kort gezegd: ik voel me dus ontzettend schuldig, ook over het verleden en ik heb er zelfs vandaag om moeten huilen... Mijn ouders zeggen dat het niet goed is en dat ik moet stoppen, maar denken dat mijn kat echt wel voelt dat ik van haar houd. Ze wordt ook wel eens "boos" op mij en ze is ook wel eens bang als ik kom, maar ze kan ook gewoon heel vredig erbij liggen als ik haar aai.
Ik wil gewoon graag weten hoe erg dit is en hoe schuldig ik me wel niet moet voelen... Ik voel me er echt heel rot over, maar ik weet niet hoe ongelukkig een kat hiervan kan worden en hoe erg dit haar beïnvloed.
Voor de beeldvorming: ik ben 18 jaar oud.
En sorry voor dit rare verhaal... Ik heb trouwens ook last van dwanggedachtes (waar het door Viva echt een heeeel stuk beter mee gaat!!), maar ik weet dus ook niet of dat met dit vage verhaal te maken kan hebben.
En ik houd echt zielsveel van mijn kat, dus jullie moeten niet denken dat ik het doe vanuit haat ofzo.
dinsdag 16 september 2014 21:32
quote:katiecatherine schreef op 16 september 2014 @ 21:29:
[...]
Ik ga naar school. Maar ik heb niet echt goede vrienden enzo, dus het kan ook zijn dat ik mijn kat om zoveel aandacht vraag, omdat ze gewoon echt mijn maatje is.
Nee, ze is helemaal je maatje niet; ze vindt je druk en vervelend en je doet dingen die ze niet wil.
Maatjes zijn werkt twee kanten op, he.
Jij zou graag willen dat ze je maatje was.
[...]
Ik ga naar school. Maar ik heb niet echt goede vrienden enzo, dus het kan ook zijn dat ik mijn kat om zoveel aandacht vraag, omdat ze gewoon echt mijn maatje is.
Nee, ze is helemaal je maatje niet; ze vindt je druk en vervelend en je doet dingen die ze niet wil.
Maatjes zijn werkt twee kanten op, he.
Jij zou graag willen dat ze je maatje was.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 16 september 2014 21:32
dinsdag 16 september 2014 21:37
quote:iones schreef op 16 september 2014 @ 21:30:
[...]
Het zegt mij het volgende, dat de to en haar kat niet echt bij elkaar passen. De kat kan niet voldoen aan haar behoefte om geknuffeld te worden, en ik denk ook dat de to er van houdt om een dier te prikkelen tot reactie en dat ze een dier moet hebben dat daar niet alleen mee om kan gaan, maar ook op in gaat op een manier die voor beiden leuk is. Door spelen. Dus een speelse kat of een speelse hond.
We hebben allemaal een dier nodig waarmee we combineren. Een partner waarmee je samen wilt leven, moet óók bij je passen. En dat geldt ook voor huisdieren.
Ik zal ook geen hond nemen de niet bij me past, helaas doen veel mensen dat wel. En bij katten doen veel mensen dat ook, maar bij katten wordt het nog niet zo onderkend.Klopt denk ik wel, alleen ik denk dat ik het ook soms gewoon leuk vind om haar te plagen... Ik schrik er wel een beetje van als ik dit lees, maar misschien als ze veel meer een knuffelkat was geweest, had ik dat niet gedaan, want dan kwam ze gewoon uit zichzelf naar je toe.
[...]
Het zegt mij het volgende, dat de to en haar kat niet echt bij elkaar passen. De kat kan niet voldoen aan haar behoefte om geknuffeld te worden, en ik denk ook dat de to er van houdt om een dier te prikkelen tot reactie en dat ze een dier moet hebben dat daar niet alleen mee om kan gaan, maar ook op in gaat op een manier die voor beiden leuk is. Door spelen. Dus een speelse kat of een speelse hond.
We hebben allemaal een dier nodig waarmee we combineren. Een partner waarmee je samen wilt leven, moet óók bij je passen. En dat geldt ook voor huisdieren.
Ik zal ook geen hond nemen de niet bij me past, helaas doen veel mensen dat wel. En bij katten doen veel mensen dat ook, maar bij katten wordt het nog niet zo onderkend.Klopt denk ik wel, alleen ik denk dat ik het ook soms gewoon leuk vind om haar te plagen... Ik schrik er wel een beetje van als ik dit lees, maar misschien als ze veel meer een knuffelkat was geweest, had ik dat niet gedaan, want dan kwam ze gewoon uit zichzelf naar je toe.
dinsdag 16 september 2014 21:38
Impulsen die je niet kunt onderdrukken, je bent anders dan anderen, jij weet dat, anderen weten dat, maar niemand kan er de vinger op leggen.....
kan duiden op adhd of add
Alleen behelst dat natuurlijk veel meer. Maar misschien is dit van toepassing?
Weet wel dat doordat je steeds over de grenzen gaat van je kat, dat je het dier daarmee NIET in z´n waarde laat. En dat maakt dat het zich van je verwijdert.
Er dat er iets gebeurt wat je juist niet wil.
kan duiden op adhd of add
Alleen behelst dat natuurlijk veel meer. Maar misschien is dit van toepassing?
Weet wel dat doordat je steeds over de grenzen gaat van je kat, dat je het dier daarmee NIET in z´n waarde laat. En dat maakt dat het zich van je verwijdert.
Er dat er iets gebeurt wat je juist niet wil.
dinsdag 16 september 2014 21:39
quote:iones schreef op 16 september 2014 @ 21:30:
[...]
Het zegt mij het volgende, dat de to en haar kat niet echt bij elkaar passen. De kat kan niet voldoen aan haar behoefte om geknuffeld te worden, en ik denk ook dat de to er van houdt om een dier te prikkelen tot reactie en dat ze een dier moet hebben dat daar niet alleen mee om kan gaan, maar ook op in gaat op een manier die voor beiden leuk is. Door spelen. Dus een speelse kat of een speelse hond.
We hebben allemaal een dier nodig waarmee we combineren. Een partner waarmee je samen wilt leven, moet óók bij je passen. En dat geldt ook voor huisdieren.
Ik zal ook geen hond nemen de niet bij me past, helaas doen veel mensen dat wel. En bij katten doen veel mensen dat ook, maar bij katten wordt het nog niet zo onderkend.
Helemaal met je eens. Als ik haar andere topics lees denk ik dat een knuffeldier erg goed bij haar zal passen. Op dit moment. En ja ik begrijp dat dit hard kan aankomen maar als de intentie is om goed te zijn voor een dier, en die is er volgens mij bij TO, en je die niet kan geven, dan is het beter om die wens even uit te stellen. Nu aan je eigen problemen werken en dan komt er echt zeker een kans om een huisdier te krijgen die bij je past. Wel denk ik dat je heel voorzichtig moet zijn.
TO BLIJFT zeggen dat ze weet waar het aan ligt, en dat er véél meer is, dat is haar goed recht voor haar te houden, maar er zal echt een reden zijn dat een kat je na 9 jaar nóg niet vertrouwd.
En er zal ook een reden zijn dat je al 9 jaar niet kan ophouden je kat te treiteren/vervelen.
Maar goed, we kennen haar niet. Ik zou graag ergens lezen dat ze hulp krijgt bij haar onderliggende problemen.
[...]
Het zegt mij het volgende, dat de to en haar kat niet echt bij elkaar passen. De kat kan niet voldoen aan haar behoefte om geknuffeld te worden, en ik denk ook dat de to er van houdt om een dier te prikkelen tot reactie en dat ze een dier moet hebben dat daar niet alleen mee om kan gaan, maar ook op in gaat op een manier die voor beiden leuk is. Door spelen. Dus een speelse kat of een speelse hond.
We hebben allemaal een dier nodig waarmee we combineren. Een partner waarmee je samen wilt leven, moet óók bij je passen. En dat geldt ook voor huisdieren.
Ik zal ook geen hond nemen de niet bij me past, helaas doen veel mensen dat wel. En bij katten doen veel mensen dat ook, maar bij katten wordt het nog niet zo onderkend.
Helemaal met je eens. Als ik haar andere topics lees denk ik dat een knuffeldier erg goed bij haar zal passen. Op dit moment. En ja ik begrijp dat dit hard kan aankomen maar als de intentie is om goed te zijn voor een dier, en die is er volgens mij bij TO, en je die niet kan geven, dan is het beter om die wens even uit te stellen. Nu aan je eigen problemen werken en dan komt er echt zeker een kans om een huisdier te krijgen die bij je past. Wel denk ik dat je heel voorzichtig moet zijn.
TO BLIJFT zeggen dat ze weet waar het aan ligt, en dat er véél meer is, dat is haar goed recht voor haar te houden, maar er zal echt een reden zijn dat een kat je na 9 jaar nóg niet vertrouwd.
En er zal ook een reden zijn dat je al 9 jaar niet kan ophouden je kat te treiteren/vervelen.
Maar goed, we kennen haar niet. Ik zou graag ergens lezen dat ze hulp krijgt bij haar onderliggende problemen.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
dinsdag 16 september 2014 21:42
quote:katiecatherine schreef op 16 september 2014 @ 21:37:
[...]
Klopt denk ik wel, alleen ik denk dat ik het ook soms gewoon leuk vind om haar te plagen... Ik schrik er wel een beetje van als ik dit lees, maar misschien als ze veel meer een knuffelkat was geweest, had ik dat niet gedaan, want dan kwam ze gewoon uit zichzelf naar je toe.
Maar meiske, plagen IS leuk! Vertel mij wat! Ik ben de OPPERPLAGER! Ik plaag alles wat los en vast zit, mijn honden, mijn paarden, mijn man, mijn moeder, mijn vriendinnen, en jou ook nog als je niet oppast!
Maar probeer daarin niet te ver te gaan. Je kunt het op een manier doen die maakt dat anderen geen hoogte van je kunnen krijgen. Ze weten niet hoe ze jouw gedrag moeten interpreteren. Ze vragen zich af of je hen niet respecteert, of dat je hun nu wel of niet mag, of het nu gemeen of vriendelijk bedoeld is. Voor jouzelf is het duidelijk. Maar probeer je in hen te verplaatsen.
Zet mensen of dieren niet in een situatie die ze niet kunnen bolwerken. Want dan is het geen plagen meer. Dan ontaardt het in het ondermijnen van hun zelfvertrouwen. En het ondermijnen van zelfvertrouwen, dat is iets heel ergs om iemand aan te doen. dat moet je niet willen.
[...]
Klopt denk ik wel, alleen ik denk dat ik het ook soms gewoon leuk vind om haar te plagen... Ik schrik er wel een beetje van als ik dit lees, maar misschien als ze veel meer een knuffelkat was geweest, had ik dat niet gedaan, want dan kwam ze gewoon uit zichzelf naar je toe.
Maar meiske, plagen IS leuk! Vertel mij wat! Ik ben de OPPERPLAGER! Ik plaag alles wat los en vast zit, mijn honden, mijn paarden, mijn man, mijn moeder, mijn vriendinnen, en jou ook nog als je niet oppast!
Maar probeer daarin niet te ver te gaan. Je kunt het op een manier doen die maakt dat anderen geen hoogte van je kunnen krijgen. Ze weten niet hoe ze jouw gedrag moeten interpreteren. Ze vragen zich af of je hen niet respecteert, of dat je hun nu wel of niet mag, of het nu gemeen of vriendelijk bedoeld is. Voor jouzelf is het duidelijk. Maar probeer je in hen te verplaatsen.
Zet mensen of dieren niet in een situatie die ze niet kunnen bolwerken. Want dan is het geen plagen meer. Dan ontaardt het in het ondermijnen van hun zelfvertrouwen. En het ondermijnen van zelfvertrouwen, dat is iets heel ergs om iemand aan te doen. dat moet je niet willen.
dinsdag 16 september 2014 21:43
Ik heb enkel de eerste en de laatste pagina gelezen en ik schrik..
Ik schrik er van dat iemand op deze manier met een dier om kan gaan en dan als 'smoes' gebruikt dat je een 'raar persoon' bent..
Ik kan er met mijn pet niet bij , echt niet..
Ga je zus pesten, treiteren, of je ouders, die kunnen er nog iets tegen doen..maar een beestje?
quote:katiecatherine schreef op 16 september 2014 @ 17:14:
[...]
Mijn ouders zeiden op het begin er ook echt wel wat van en nu nog steeds, maar ze zien ook wel dat ik het doe uit liefde. Dierenbeul vind ik wel een beetje overdreven, want als ik haar optil zet ik haar binnen 5 seconden weer neer, ik ken wel meer mensen die hun dier optillen.
Dit is GEEN uiting van liefde, en ja dierenbeul is voor mij wel zeker een goede benaming. Jij maakt het beestje opzettelijk bang, doet hem opzettelijk pijn (Katten horen vele male luider dan mensen)
Ik heb drie poezels hier rond lopen, 2 ervan vinden het heerlijk om geknuffeld te worden, dus knuffelen we er een eind op los, zo vaak ze maar willen.. ze willen opgepakt worden, geaaid, gekroeld en op hun buik gekriebeld.. alles kan met deze 2 (het zijn main coons die staan daar ook bekend om)
De oudste HTK kat is een heel ander verhaal.. een beestje met een geschiedenis, in het wild geboren, angstig voor anderen maar niet voor ons. Maar wil NIET opgetild worden. Dus doe ik dat niet, ook niet 'soms' om te 'pesten' Ze wil heel af en toe op schoot, uit zichzelf. Dan wijkt bij mij even alles en beweeg me amper om haar even lekker ontspannen te laten liggen. Behalve als ik naar bed ga, dan wil ze 5 minuten (echt niet langer) kroelen, en dan heeft ze er weer genoeg van en verdwijnt naar het voeten eind.
Ik bekijk per kat wat hij/zij wel wil, en niet wat ik wil, en er wordt onder geen beding tegen de kat geschreeuwd.
Ik denk dat jij grote problemen met jezelf hebt, en deze uit naar de kat,.. om eerlijk te zijn denk ik dat je nooit meer haar vertrouwen zult winnen (terecht) ... laat haar gaan!
Ik schrik er van dat iemand op deze manier met een dier om kan gaan en dan als 'smoes' gebruikt dat je een 'raar persoon' bent..
Ik kan er met mijn pet niet bij , echt niet..
Ga je zus pesten, treiteren, of je ouders, die kunnen er nog iets tegen doen..maar een beestje?
quote:katiecatherine schreef op 16 september 2014 @ 17:14:
[...]
Mijn ouders zeiden op het begin er ook echt wel wat van en nu nog steeds, maar ze zien ook wel dat ik het doe uit liefde. Dierenbeul vind ik wel een beetje overdreven, want als ik haar optil zet ik haar binnen 5 seconden weer neer, ik ken wel meer mensen die hun dier optillen.
Dit is GEEN uiting van liefde, en ja dierenbeul is voor mij wel zeker een goede benaming. Jij maakt het beestje opzettelijk bang, doet hem opzettelijk pijn (Katten horen vele male luider dan mensen)
Ik heb drie poezels hier rond lopen, 2 ervan vinden het heerlijk om geknuffeld te worden, dus knuffelen we er een eind op los, zo vaak ze maar willen.. ze willen opgepakt worden, geaaid, gekroeld en op hun buik gekriebeld.. alles kan met deze 2 (het zijn main coons die staan daar ook bekend om)
De oudste HTK kat is een heel ander verhaal.. een beestje met een geschiedenis, in het wild geboren, angstig voor anderen maar niet voor ons. Maar wil NIET opgetild worden. Dus doe ik dat niet, ook niet 'soms' om te 'pesten' Ze wil heel af en toe op schoot, uit zichzelf. Dan wijkt bij mij even alles en beweeg me amper om haar even lekker ontspannen te laten liggen. Behalve als ik naar bed ga, dan wil ze 5 minuten (echt niet langer) kroelen, en dan heeft ze er weer genoeg van en verdwijnt naar het voeten eind.
Ik bekijk per kat wat hij/zij wel wil, en niet wat ik wil, en er wordt onder geen beding tegen de kat geschreeuwd.
Ik denk dat jij grote problemen met jezelf hebt, en deze uit naar de kat,.. om eerlijk te zijn denk ik dat je nooit meer haar vertrouwen zult winnen (terecht) ... laat haar gaan!
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
dinsdag 16 september 2014 21:47
quote:katiecatherine schreef op 16 september 2014 @ 21:37:
[...]
Klopt denk ik wel, alleen ik denk dat ik het ook soms gewoon leuk vind om haar te plagen... Ik schrik er wel een beetje van als ik dit lees, maar misschien als ze veel meer een knuffelkat was geweest, had ik dat niet gedaan, want dan kwam ze gewoon uit zichzelf naar je toe.
Je denkt verkeerd om, ook deze kat HAD naar je toe kunnen komen, door lief te zijn, zacht te zijn, aardig te zijn... door er ontzettend veel liefde in te stoppen en aandacht aan te geven.
met jouw gedrag heb je exact het tegenovergestelde bereikt en ben je het vertrouwen van de kat kwijt geraakt..
Ook een knuffelkat zou het vertrouwen in jou kwijt gaan raken als jij onverwacht het beestje gaat laten schrikken en er tegen gaat schreeuwen..
Bedenk je eens goed dat de kans erg groot is dat jij een deel van de reden bent dat ze nu na al die jaren nog steeds zo is...
[...]
Klopt denk ik wel, alleen ik denk dat ik het ook soms gewoon leuk vind om haar te plagen... Ik schrik er wel een beetje van als ik dit lees, maar misschien als ze veel meer een knuffelkat was geweest, had ik dat niet gedaan, want dan kwam ze gewoon uit zichzelf naar je toe.
Je denkt verkeerd om, ook deze kat HAD naar je toe kunnen komen, door lief te zijn, zacht te zijn, aardig te zijn... door er ontzettend veel liefde in te stoppen en aandacht aan te geven.
met jouw gedrag heb je exact het tegenovergestelde bereikt en ben je het vertrouwen van de kat kwijt geraakt..
Ook een knuffelkat zou het vertrouwen in jou kwijt gaan raken als jij onverwacht het beestje gaat laten schrikken en er tegen gaat schreeuwen..
Bedenk je eens goed dat de kans erg groot is dat jij een deel van de reden bent dat ze nu na al die jaren nog steeds zo is...
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
dinsdag 16 september 2014 21:48
Nou, ik heb als kind de hond ook veel geplaagd hoor en ik ging dan ook over de schreef.
maar die hond was zo intelligent, ze wist precies wanneer ik te vertrouwen was, en wanneer niet. Dat voelde ze haarfijn aan. Maar ja, een hond ként je ook echt he.
Van mijn moeder kreeg ik nogal eens een wats voor mijn oren als ik te ver ging, en als de hond dan beet, mocht ik niets terug doen.
Ik heb er van geleerd. Maar ik hield óók van die hond. En die hond wist dat.
maar die hond was zo intelligent, ze wist precies wanneer ik te vertrouwen was, en wanneer niet. Dat voelde ze haarfijn aan. Maar ja, een hond ként je ook echt he.
Van mijn moeder kreeg ik nogal eens een wats voor mijn oren als ik te ver ging, en als de hond dan beet, mocht ik niets terug doen.
Ik heb er van geleerd. Maar ik hield óók van die hond. En die hond wist dat.
dinsdag 16 september 2014 21:50
dinsdag 16 september 2014 21:54
Het gevoel al dat je anders bent dan de anderen...
Doe voor de gein deze test eens.
http://adhdmagazine.nl/adhd-volwassenen-test/
Doe voor de gein deze test eens.
http://adhdmagazine.nl/adhd-volwassenen-test/
dinsdag 16 september 2014 22:05
Ook vind ik de term dierenbeul zo zwaar klinken... Ik vind het helemaal niet leuk als ik mijn kat in pijn of extreme angst zie. Angst vind ik wel soms moeilijk om als iets ergs te zien, want ik geef haar dan een knuffel en in mijn ogen is het dan vaak weer goed (vaak is het bij haar dan ook wel weer goed, ik ken der vrij goed).
dinsdag 16 september 2014 22:09
quote:katiecatherine schreef op dinsdag 16 september 2014 22:02 Ik probeer me nu ook de hele tijd te bedenken dat mijn kat heus wel weet dat ik van haar houd en dat ze het hier goed heeft en dat mijn ouders en zus ontzettend lief voor haar zijn, dus dat dat misschien ook wel compenseert...
Dus. Jij hebt die vriend die jou slaat omdat hij van je houdt. Maar omdat je ouders en zus van jou houden compenseert dat het slaan?
Een kat is geen mens. Kent het fenomeen houden van niet.
Dus. Jij hebt die vriend die jou slaat omdat hij van je houdt. Maar omdat je ouders en zus van jou houden compenseert dat het slaan?
Een kat is geen mens. Kent het fenomeen houden van niet.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
dinsdag 16 september 2014 22:19
quote:Fame schreef op 16 september 2014 @ 22:09:
[...]
Dus. Jij hebt die vriend die jou slaat omdat hij van je houdt. Maar omdat je ouders en zus van jou houden compenseert dat het slaan?
Een kat is geen mens. Kent het fenomeen houden van niet.Misschien zeg ik nu iets heel raars, maar ik heb het idee dat ik jullie ook gewoon één (schokkend) beeld heb gegeven. Jullie zien niet hoe ik van mijn kat houd, hoe ik haar knuffel, hoe blij ik ben als ik haar zie en hoeveel ze wel niet voor mij betekent.
[...]
Dus. Jij hebt die vriend die jou slaat omdat hij van je houdt. Maar omdat je ouders en zus van jou houden compenseert dat het slaan?
Een kat is geen mens. Kent het fenomeen houden van niet.Misschien zeg ik nu iets heel raars, maar ik heb het idee dat ik jullie ook gewoon één (schokkend) beeld heb gegeven. Jullie zien niet hoe ik van mijn kat houd, hoe ik haar knuffel, hoe blij ik ben als ik haar zie en hoeveel ze wel niet voor mij betekent.
dinsdag 16 september 2014 22:22
quote:katiecatherine schreef op 16 september 2014 @ 22:05:
Ook vind ik de term dierenbeul zo zwaar klinken... Ik vind het helemaal niet leuk als ik mijn kat in pijn of extreme angst zie. Angst vind ik wel soms moeilijk om als iets ergs te zien, want ik geef haar dan een knuffel en in mijn ogen is het dan vaak weer goed (vaak is het bij haar dan ook wel weer goed, ik ken der vrij goed).
Dus dat maakt het goed dat je daarvoor je kat hebt zitten zieken door te slaan of heel hard tegen haar te schreeuwen?
Dat snapt een kat heus niet hoor.
Het is geen mens. Het is een dier.
Ook vind ik de term dierenbeul zo zwaar klinken... Ik vind het helemaal niet leuk als ik mijn kat in pijn of extreme angst zie. Angst vind ik wel soms moeilijk om als iets ergs te zien, want ik geef haar dan een knuffel en in mijn ogen is het dan vaak weer goed (vaak is het bij haar dan ook wel weer goed, ik ken der vrij goed).
Dus dat maakt het goed dat je daarvoor je kat hebt zitten zieken door te slaan of heel hard tegen haar te schreeuwen?
Dat snapt een kat heus niet hoor.
Het is geen mens. Het is een dier.
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
