poes met fibrosarcoom

Bestraling kan als de poes onder narcose is voor de operatie, maar dan kan het maar 1 x

o ja, bij poot en staartineningen is niet bewezen dat de werkzaamheid van het vaccin hetzelfde is als in de huidplooi in de nek

Mijn oude poes (16) heeft ook een bultje in haar nek, wat mogelijk kanker is, maar ik heb er voor gekozen om met haar het traject van bestralingen e.d. niet door te gaan. Ik laat haar liever zoals ze nu is en zorg voor een snel en pijnloos einde als dat nodig is.



Ik zeg niet dat jij dat ook moet doen, maar je kat weet niet wat haar overkomt als ze zodadelijk al die behandeligen door moet staan terwijl de kans op genezing niet zo groot is.



Sterkte met je poes, want dit soort dingen zijn altijd heel naar .

Een fibrosarcoom kan snel uitzaaien... Dus zo snel mogelijk laten verwijderen. Tuurlijk is het een zware operatie, maar de kat herstelt wel snel van een ingreep. Nu is de kans dat een fibrosarcoom onstaat na een enting heel klein. Dus niet dat mensen denken dat ze beter niet kunnen laten vaccineren. De kans dat de kat katteziekte (kan dodelijk) oploopt is veel groter.

En bij poot en staartentingen wordt ook gewoon subcutaan (onderhuids) geent dus ik zou niet weten waarom daar de werking minder van is dan bij een enting in nekgebied.

Kijk eens op deze site. Het verhaal over de fibrosarcoom zal je interesseren. Ik heb hem geschreven.

http://www.makatsi.nl/kkm-2010-01.html

Ps waarom willen ze bestralen dan? Is de bult zover de diepte in dan? Dat ze het niet gewoon kunnen verwijderen? Dan zou ik kiezen voor zo laten en niet de lange weg van bestraling te bewandelen....

@ Jora: deze poes is al geopereerd en moet nu nogmaals een operatie ondergaan en bestralingen. Best pittig dus. Hoe sta jij tegenover het bestralen van katten?



Edit: aha je had ondertussen al geantwoord en ik ben het helemaal met je eens.

quote:silke1969 schreef op 22 juni 2011 @ 20:46:



Had wel gelezen dat bij staartinentingen de werkzaamheid niet is bewezen, maar over pootinentingen heb ik niets negatiefs gelezen. Ik ga elk jaar trouw naar de DA en dacht daar goed aan te doen. Nu voelt het net of ik mijn kat daar juist mee de dood heb ingedreven. Vind het stom van mezelf dat ik nooit op internet over inentingen heb gelezen. Mijn vorige DA deed het maar 1x per 2 jaar. Deze elk jaar. Dat verschil snap ik ook niet.Je moet je echt niet schuldig voelen hoor, want jouw poes is helaas net de uitzondering die het krijgt. De meeste katten krijgen het niet en het was dus niet te voorzien.

Poot enting doen wij vrij regelmatig. Maar jij bent echt een van de weinige die een katje heeft die een fibrosarcoom heeft. En je moet je niet schuldig voelen, want het kan zelfs van een antibiotica prikje komen en dat is soms ook echt nodig. Het lichaam wordt getriggerd door een vreemd voorwerp/vloeistof in de huid en gaat kankercellen maken. Leg het beetje raar uit..

Maar bestralen bij een kat van 15 vind ik persoonlijk dus een zwaar en bovendien duur iets. Voor sommige mensen telt geld niet dat weet ik, maar ik ben realistisch. En 1 x per 2 jaar enten is niet gewoonlijk omdat de meeste entstoffen na iets meer dan een jaar niet meer werken.

quote:silke1969 schreef op 22 juni 2011 @ 20:52:

Het klopt, de kat is al geopereerd. De DA zou extra weghalen, maar dat is blijkbaar niet genoeg geweest. Nu willen ze weer een centimeter extra weghalen. Een keer opereren durf ik op zich wel aan. Haar hart is nog goed, maar volgens DA is dat niet genoeg. Snap niet dat een DA niet ziet dat ze niet alles hebben weggehaald. Een kankergezwel ziet er toch anders uit dan gezond weefsel. Ik heb er zelf geen verstand van, maar lijkt me wel.

Zaait dit echt snel uit? Ze zal dus niet van ouderdom overlijden?



Ook bij een mens hebben ze soms achteraf gezien niet genoeg weggehaald. Soms kunnen ze niet dieper, soms denken ze dat alles weg is en is dat niet zo en soms is het zelfs al uitgezaaid.



De kans dat je poes nog heel veel ouder wordt is helaas niet zo groot als je DA al spreekt van bestralen.

Ik snap niet dat ze van te voren niet een bioptie hebben gedaan, dan wisten ze of het kwaadaardig was en dan ruim weghalen. Dat ruim weghalen is beetje op de gok. Bij het snijden kun je niet zien wat gezond weefsel is en wat al aangetast is...... Het hoeft niet snel uit te zaaien, maar het kan onderliggend spierweefsel ingaan. Kan ook wel naar de longen gaan en daar problemen geven. Maar voor het zelfde geldt groeit dit niet snel. Ik kan je daar helaas geen goed advies over geven...

quote:silke1969 schreef op 22 juni 2011 @ 20:57:

Ik voel me heel schuldig en zit hier met tranen in mijn ogen.

Hoe kan ik nu nooit gecheckt hebben of elk jaar inenten wel goed is.



Elk jaar enten is gewoonlijk prima. Echt je moet je niet schuldig voelen!



Heb nog een poes van ongeveer 13 en zit er sterk over na te denken om haar niet meer te laten inenten. Op internet staan ook reacties dat ze nu al genoeg in haar lichaam moet hebben. Laat het tenminsten noooooit meer in de nek doen.



Dat kun je doen en in jouw geval begrijp ik het best, want je voelt je heel lullig nu.



Jora23 doen jullie pootinentingen om fibrosarcoom te voorkomen?



Bijna geen enkele DA doet dit in Nederland. Je moet er dus echt om vragen of jouw DA dit wil/kan doen.



Iris hoe lang heeft je kat al dat bultje? Laat je haar nog wel daar inenten?



Ongeveer een half jaar en ik laat haar niet meer enten. Ze komt toch nooit buiten en ze is als de dood voor een DA-bezoek.

En ja wij doen regelmatig entingen in de achterpoot ivm dat wij Namir hebben gehad (zie verhaal van link hierboven) En 2 a 3 andere katten. Het is nooit bewezen dat het van een enting komt, maar wij vermoeden het wel en willen dit op deze manier voorkomen, maar we stoppen nooit met enten, want kans op andere ziekten is veel groter. Een oudere kat krijgt een minder goede weerstand en als je dan stopt met vaccineren is de kans op ziekten toch nog steeds aanwezig. Een kat van 15 komt er moeilijker overheen dan een jonge kat van 2.

Bij Namir is het toch terug gekomen... En toen was het in het diepe spierweefsel. Dus op een gegeven moment toen het zichtbaar was konden we niet meer opereren, want dan zou zijn schouder verwijderd moeten worden en dat is helaas niet mogelijk. Op een gegeven moment begon al zijn andere spierweefsel weg te vallen en kon hij voor niet goed overeind komen. Dus hebben we een andere beslissing genomen.

Ik ben niet de dierenarts zelf, maar een paraveterinair.

quote:silke1969 schreef op 22 juni 2011 @ 21:21:

Iris zou een DA echt weigeren wanneer ik vraag om een inenting in de poot te doen? Wat zou dat voor een DA uitmaken, want anders ga ik natuurlijk op zoek naar een andere DA. Nu heb ik al een in Nieuw Amsterdam gevonden, maar dit is wel een beetje ver weg. Niet voor mij, maar voor de katten.

Ik denk niet dat een DA dit direct zal weigeren, maar het is niet standaard, dus moet je er om vragen.

Ala paraveterinair mag je ook bepaalde kleine ingrepen doen, dingen als bloedafnames en gebit reinigen enz. Dus heel veelzijdige baan, maar ook heel verdrietig soms hoor...

Als het naar de longen gaat dan krijg je een katje die sneller ademt (pompt) en evt hoest maar dat hoeft niet. Conditie gaat dan hard achteruit. Komt het in spierweefsel terug dan zie je weer een verdikking. En een rontgenfoto hoeft bij thoraxfoto's niet met roesje (liever niet zelfs ivm benauwde risicopatientjes)

Dus gewoon op zij leggen en klik.

Maar maak je nou niet te veel zorgen, gewoon naar de dierenarts gaan en vragen of zij het ziet zitten om te opereren. Meeste dierenartsen zijn eerlijk en zeggen of het een optie is om te doen of beter van niet. Sterkte!

quote:jora23 schreef op 22 juni 2011 @ 21:03:

En ja wij doen regelmatig entingen in de achterpoot ivm dat wij Namir hebben gehad (zie verhaal van link hierboven) En 2 a 3 andere katten. Het is nooit bewezen dat het van een enting komt, maar wij vermoeden het wel en willen dit op deze manier voorkomen, maar we stoppen nooit met enten, want kans op andere ziekten is veel groter. Een oudere kat krijgt een minder goede weerstand en als je dan stopt met vaccineren is de kans op ziekten toch nog steeds aanwezig. Een kat van 15 komt er moeilijker overheen dan een jonge kat van 2.





eind jaren 80 is er al onderzoek gedaan in de VS waaruit is gebleken dat dit soort tumoren wel degelijk door vaccinatie kunnen ontstaan.



Verder is er uit wederom amerikaans onderzoek gebleken dat zeker 7 jaar na vaccinatie de kat beschermd is en derhalve wordt in de VS nu 1 x per 3 jaar gevaccineerd, en eraan wordt getwijfeld of dit wel noodzakelijk is, omdat het vaccin nog zeker een aantal jaar zijn werk doet:

Ron Schultz, Ph.D., professor and chair of the department of pathobiological sciences at the University of Wisconsin School of Veterinary Medicine, and Tom R. Phillips, D.V.M., Ph.D., wrote in Kirk's Current Veterinary Therapy XI (a book even conventional veterinarians most likely have on the shelf) that:

"A practice that was started many years ago and that lacks scientific validity or verification is annual revaccinations. Almost without exception there is no immunologic requirement for annual revaccination. Immunity to viruses persists for years or for the life of the animal. Successful vaccination to most bacterial pathogens produces an immunologic memory that remains for years allowing an animal to develop a protective anamnestic (secondary) response when exposed to virulent organisms. Only the immune response to toxins requires boosters (e.g., tetanus toxin booster, in humans, is recommended once every seven to ten years), and no toxin vaccines are currently used for dogs or cats. Furthermore, revaccination with most viral vaccines fails to stimulate an anamnestic (secondary) response as a result of interference by existing antibody (similar to maternal antibody interference). The practice of annual vaccination in our opinion should be considered of questionable efficacy unless it is used as a mechanism to provide an annual physical examination or is required by law."

In plain English, this means that the authors believe there is no valid scientific reason to vaccinate pets every year. That practice, instead, emerged as a default judgement between the pharmaceutical companies making the vaccines, and the veterinarians. The vets wanted to get their patients in once a year for a check-up, and the vaccine makers wanted to sell more vaccines. Tying the annual physical to vaccines was a stroke of genius. It simplified life for veterinarians, who now only had to say "We'll see Fluffy next year for his shots" and send a postcard, and it made boatloads of money for the drug companies. When this "suggestion" was added to vaccine labels, it added an air of "requirement" and ensured that the system would continue to make everyone happy. At the time, vaccines were considered benign and harmless -- so this lucrative state of affairs went unquestioned until the late 1980s, when vaccines began to be linked to injection-site cancers in cats.