Werk & Studie
alle pijlers
Vacatures buiten je comfortzone
woensdag 30 juli 2014 15:26
Je solliciteert je te pletter maar zonder resultaat. En dan zie je ineens een vacature die op je lijf geschreven is qua werkzaamheden, maar bij een bedrijf dat buiten je comfortzone valt. Denk aan een fabrikant van sexartikelen, een christelijke kadowinkel, een tattooshop, dat soort bedrijven. Bedrijven wiens product of dienst je ooit wel afgenomen hebt of zou kunnen afnemen, bedrijven die al lang bestaan en er een degelijke bedrijfsvoering op na houden (voor zover je kunt nagaan natuurlijk).
Solliciteer je? Om het groeiende gat op je cv te stoppen of met de intentie bij dat bedrijf te blijven? En wat vertel je je omgeving? Zijn mogelijke reacties van familie iets dat meeweegt? Of de mogelijke reacties die je kinderen kunnen krijgen op het schoolplein als bekend wordt dat pa/ma bij een bepaald bedrijf werkt?
Solliciteer je? Om het groeiende gat op je cv te stoppen of met de intentie bij dat bedrijf te blijven? En wat vertel je je omgeving? Zijn mogelijke reacties van familie iets dat meeweegt? Of de mogelijke reacties die je kinderen kunnen krijgen op het schoolplein als bekend wordt dat pa/ma bij een bepaald bedrijf werkt?
woensdag 30 juli 2014 15:35
quote:Anthonius schreef op 30 juli 2014 @ 15:32:
Je kind scoort alleen maar Kudo's als je zegt bij de Macdonalds te werken!!
Nah, die van mij is "uitgeMact" zoals hij zelf zegt. Die loopt de deur plat nu bij KFC als hij de kans krijgt.
Maar zowel McD als KFC en consorten vallen niet buiten mijn comfortzone, dat dan weer niet.
Je kind scoort alleen maar Kudo's als je zegt bij de Macdonalds te werken!!
Nah, die van mij is "uitgeMact" zoals hij zelf zegt. Die loopt de deur plat nu bij KFC als hij de kans krijgt.
Maar zowel McD als KFC en consorten vallen niet buiten mijn comfortzone, dat dan weer niet.
woensdag 30 juli 2014 15:47
Bij een organisatie die het christelijke uitdraagt heb ik ooit een baan die mij werd aangeboden afgezegd.
Dat kon ik niet verenigen met mijn eigen principes.
Een vriend van mij werkte ooit bij pabo en dat wist iedereen wel, kinderen heeft hij niet maar de kinderen in zijn omgeving wisten niets meer dan dat hij iets met computers deed.
Dat geldt voor veel ouders dus dat behoeft geen uitleg.
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat het werk is dat je leuk vindt en goed bij je past.
Dat kon ik niet verenigen met mijn eigen principes.
Een vriend van mij werkte ooit bij pabo en dat wist iedereen wel, kinderen heeft hij niet maar de kinderen in zijn omgeving wisten niets meer dan dat hij iets met computers deed.
Dat geldt voor veel ouders dus dat behoeft geen uitleg.
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat het werk is dat je leuk vindt en goed bij je past.
Iets warms graag. Met borstharen. (Loesje)
woensdag 30 juli 2014 16:03
woensdag 30 juli 2014 16:29
ik heb voor een groot bedrijf gewerkt dat door velen als een slecht, milieu verzoekend materialistisch bedrijf wordt gezien...en dat kon en kan mij niks schelen, want principes zijn mooi maar als je geen geld hebt besef je dat de meeste principes ontstaan uit luxe. Als je je die luxe kan veroorloven ok, maar ik word altijd beetje simpel van mensen die gaan roepen bij bedrijven die testen op dieren of zo, ja hallo er werken genoeg mensen die er ook maar zitten om dat ze ergens anders niet aan de bak komen...
wel zijn er dingen die ik nooit zou doen natuurlijk, onder geen enkele omstandigheid.
wel zijn er dingen die ik nooit zou doen natuurlijk, onder geen enkele omstandigheid.
woensdag 30 juli 2014 17:03
quote:yoshe schreef op 30 juli 2014 @ 16:16:
Ben je bezig met een artikel ofzo?Nee, ik ben aan het solliciteren quote:Ik zou alleen solliciteren als de bedrijfscultuur bij me past. Als ze een product verkopen waar ik niet achter kan staan, dan solliciteer ik ook niet.
Achter het product/de dienst sta ik wel, zelf ook wel eens afgenomen. Het bedrijf lijkt me ook wel leuk en er gebeurt niets dat indruist tegen mijn principes op gebied van milieu/leefbaarheid/whatever.
Het is meer dat het nogal ver af staat van de rest van mijn *kuch* carrière, die zich vooral afgespeeld heeft in kantoren waar het old boys network het voor het zeggen heeft. Mijn omgeving zal het wrs. niet van me verwachten en nou kan ik wel heel stoer roepen dat me dat niets boeit, stiekem doet het dat wel een beetje. Al ben ik niet van plan mijn leven te laten dicteren door de mening van tante Agaath.
En dan is er ook nog mijn kind. Die het waarschijnlijk ook niets zal boeien, tenzij hij er vervelende opmerkingen over krijgt.
Zomaar wat hersenspinsels hoor, niets dramatisch of zo Maar ik was wel benieuwd naar wat anderen er van vinden.
Ben je bezig met een artikel ofzo?Nee, ik ben aan het solliciteren quote:Ik zou alleen solliciteren als de bedrijfscultuur bij me past. Als ze een product verkopen waar ik niet achter kan staan, dan solliciteer ik ook niet.
Achter het product/de dienst sta ik wel, zelf ook wel eens afgenomen. Het bedrijf lijkt me ook wel leuk en er gebeurt niets dat indruist tegen mijn principes op gebied van milieu/leefbaarheid/whatever.
Het is meer dat het nogal ver af staat van de rest van mijn *kuch* carrière, die zich vooral afgespeeld heeft in kantoren waar het old boys network het voor het zeggen heeft. Mijn omgeving zal het wrs. niet van me verwachten en nou kan ik wel heel stoer roepen dat me dat niets boeit, stiekem doet het dat wel een beetje. Al ben ik niet van plan mijn leven te laten dicteren door de mening van tante Agaath.
En dan is er ook nog mijn kind. Die het waarschijnlijk ook niets zal boeien, tenzij hij er vervelende opmerkingen over krijgt.
Zomaar wat hersenspinsels hoor, niets dramatisch of zo Maar ik was wel benieuwd naar wat anderen er van vinden.
woensdag 30 juli 2014 17:07
Ik zou het denk ik niet doen als het echt tegen mijn principes indruist tenzij de nood echt heel hoog was. Als je gewoon achter het product en dienst staat zou ik het gewoon doen. Mocht je je niet helemaal fijn voelen bij het vertellen aan andere mensen dan kun je toch gewoon het wat vager houden? 'Oh, je kent het bedrijf vast niet maar ik doe dit en dat als werk'.
woensdag 30 juli 2014 18:22
Ik kan geen bedrijf of organisatie bedenken waar ik zoveel moeite met het product heb dat ik er niet voor zou kunnen werken. Als ze voldoende betalen zou ik zelfs voor GreenPeace of de PvdD werken.
Het enige dat ik kan bedenken is zo'n "genees de homo"-club. Daar zou het voor mij over de grens gaan denk ik. Hoewel ik zelfs daar, als de nood aan de man is, nog wel voor zou kunnen werken geloof ik.
Het enige dat ik kan bedenken is zo'n "genees de homo"-club. Daar zou het voor mij over de grens gaan denk ik. Hoewel ik zelfs daar, als de nood aan de man is, nog wel voor zou kunnen werken geloof ik.
woensdag 30 juli 2014 18:55
ik solliciteerde me te pletter, en einde WW kwam in zicht, toen ik een geschikte vacature vond. Bij nader onder zoek bleek het bedrijf buiten mijn comfortzone te vallen. Branche noem ik niet ivm herkenbaarheid. Maar toch aangenomen, want mijn brief viel in de smaak en ik heb flink gebluft.
Ik had weinig te verliezen, dacht ik....
Maar ben mezelf verloren. Op mijn tandvlees heb ik mijn contract uitgediend. Ik kon het niet, en het motto: ' fake it till you make it' ging niet op.
Ik had weinig te verliezen, dacht ik....
Maar ben mezelf verloren. Op mijn tandvlees heb ik mijn contract uitgediend. Ik kon het niet, en het motto: ' fake it till you make it' ging niet op.
Let it Bee
woensdag 30 juli 2014 19:07
Ik zou niet bij een organisatie gaan werken waar ik totaal niet achter sta (abortuskliniek of de SP ofzo), maar heb wel gewerkt bij bedrijven waar ik verder weinig mee had qua achtergrond.
Mijn huidige werkgever, waar ik het heel erg naar mijn zin heb en voor 100% achter sta, is op feestjes en partijen wel eens het middelpunt van spot. Dan ben ik de eerste om mijn organisatie te verdedigen
Mijn huidige werkgever, waar ik het heel erg naar mijn zin heb en voor 100% achter sta, is op feestjes en partijen wel eens het middelpunt van spot. Dan ben ik de eerste om mijn organisatie te verdedigen
woensdag 30 juli 2014 19:27
@bijzonder: Welke branche overweeg jij? Waarom valt dit buiten jouw comfortzone? Wat is het ergste dat zou kunnen gebeuren? Is de mening van familie/vrienden/moeders bij het schoolplein erg belangrijk voor je? Zou je er eerlijk over zijn, of erover moeten liegen?
Ik had zelf niet zozeer morele bezwaren. Nou ja, wel een beetje. Het ging me tegenstaan. Ik voelde weerstand.
Ik had zelf niet zozeer morele bezwaren. Nou ja, wel een beetje. Het ging me tegenstaan. Ik voelde weerstand.
Let it Bee
woensdag 30 juli 2014 20:15
quote:maja_de_bij schreef op 30 juli 2014 @ 18:55:
ik solliciteerde me te pletter, en einde WW kwam in zicht, toen ik een geschikte vacature vond. Bij nader onder zoek bleek het bedrijf buiten mijn comfortzone te vallen. Branche noem ik niet ivm herkenbaarheid. Maar toch aangenomen, want mijn brief viel in de smaak en ik heb flink gebluft.
Ik had weinig te verliezen, dacht ik....
Maar ben mezelf verloren. Op mijn tandvlees heb ik mijn contract uitgediend. Ik kon het niet, en het motto: ' fake it till you make it' ging niet op.
He wat naar. Nee, dat is een situatie die je niet moet willen.
Heb je daarna wel een leuke baan gevonden?
ik solliciteerde me te pletter, en einde WW kwam in zicht, toen ik een geschikte vacature vond. Bij nader onder zoek bleek het bedrijf buiten mijn comfortzone te vallen. Branche noem ik niet ivm herkenbaarheid. Maar toch aangenomen, want mijn brief viel in de smaak en ik heb flink gebluft.
Ik had weinig te verliezen, dacht ik....
Maar ben mezelf verloren. Op mijn tandvlees heb ik mijn contract uitgediend. Ik kon het niet, en het motto: ' fake it till you make it' ging niet op.
He wat naar. Nee, dat is een situatie die je niet moet willen.
Heb je daarna wel een leuke baan gevonden?
woensdag 30 juli 2014 20:21
Ik heb wel eens gewerkt bij bedrijven waar ik niet zo heel veel mee had, maar nog nooit bij een bedrijf dat iets doet waar ik principieel of moreel moeite mee heb.
Daar zou ik niet zo snel solliciteren, maar als de nood echt aan de man was?? Ik weet niet of ik dan principieel zou kunnen blijven. Wel zou ik zo snel mogelijk verder solliciteren.
(net als ik heb gedaan als ik mijn werkplek wel eens verschrikkelijk vond)
Daar zou ik niet zo snel solliciteren, maar als de nood echt aan de man was?? Ik weet niet of ik dan principieel zou kunnen blijven. Wel zou ik zo snel mogelijk verder solliciteren.
(net als ik heb gedaan als ik mijn werkplek wel eens verschrikkelijk vond)
woensdag 30 juli 2014 20:26
De branche laat ik nog even in het midden, de vacatures zijn ook daar niet zo dik gezaaid en ik wil m'n eigen glazen niet ingooien
Het "buiten m'n comfortzone" zit 'm in de cultuur zal ik maar zeggen. Ik heb tot nog toe steeds gewerkt in de mantelpakjescultuur en de vacature valt onder hardrockcultuur zeg maar. Een scene waarin ik me altijd wel thuis heb gevoeld, stukje jeugdsentiment ook. En de rockchick in me is nog niet dood, heb ik gemerkt. Maar die mantelpakjescultuur is waar ik 20 jaar gewerkt heb en waar de meeste van mijn familie en vrienden ook in zitten. Die 20 jaar hebben er wel voor gezorgd dat ik aan alle eisen in de vacature kan voldoen, heb alle ervaring en kennis die ze vragen.
Overigens belde mijn vader me net: die zag een verandering bij me en hij kon die verandering niet duiden maar was er wel heel erg blij mee want ik zag er zoveel gelukkiger uit. Hmz... dat gebeurt er dus als ik de rockchick in me meer ruimte geef. Gelijk maar verteld op wat voor vacature ik wil solliciteren. Reactie van mijn oude, wijze, gestropdaste vader:"En? Leuk toch?"
Tja, vrienden die je keus niet kunnen accepteren zijn misschien je vrienden wel niet. Daar kan ik dan ook wel mee dealen.
Blijft m'n zoon over. Wat het bedrijf levert is 18+ (geen porno oid) en kind gaat net naar de middelbare. Ik gok er op dat het hem hooguit Kudo's oplevert, zoals Anthonius opmerkt, maar ik kan me ook voorstellen dat het bij de mantelpakjes-ouders van vrienden van zoon niet zo goed valt. En daar ben ik eigenlijk nog het meest benieuwd naar: wat anderen in zo'n situatie daar mee gedaan hebben.
Het "buiten m'n comfortzone" zit 'm in de cultuur zal ik maar zeggen. Ik heb tot nog toe steeds gewerkt in de mantelpakjescultuur en de vacature valt onder hardrockcultuur zeg maar. Een scene waarin ik me altijd wel thuis heb gevoeld, stukje jeugdsentiment ook. En de rockchick in me is nog niet dood, heb ik gemerkt. Maar die mantelpakjescultuur is waar ik 20 jaar gewerkt heb en waar de meeste van mijn familie en vrienden ook in zitten. Die 20 jaar hebben er wel voor gezorgd dat ik aan alle eisen in de vacature kan voldoen, heb alle ervaring en kennis die ze vragen.
Overigens belde mijn vader me net: die zag een verandering bij me en hij kon die verandering niet duiden maar was er wel heel erg blij mee want ik zag er zoveel gelukkiger uit. Hmz... dat gebeurt er dus als ik de rockchick in me meer ruimte geef. Gelijk maar verteld op wat voor vacature ik wil solliciteren. Reactie van mijn oude, wijze, gestropdaste vader:"En? Leuk toch?"
Tja, vrienden die je keus niet kunnen accepteren zijn misschien je vrienden wel niet. Daar kan ik dan ook wel mee dealen.
Blijft m'n zoon over. Wat het bedrijf levert is 18+ (geen porno oid) en kind gaat net naar de middelbare. Ik gok er op dat het hem hooguit Kudo's oplevert, zoals Anthonius opmerkt, maar ik kan me ook voorstellen dat het bij de mantelpakjes-ouders van vrienden van zoon niet zo goed valt. En daar ben ik eigenlijk nog het meest benieuwd naar: wat anderen in zo'n situatie daar mee gedaan hebben.
