Nog niet zwanger na 1 jaar

21-09-2014 20:47 342 berichten
Alle reacties Link kopieren
Dag allemaal,



Ik weet dat er wel een topic al is over dit onderwerp maar wil gewoon zelf ook even horen van een aantal dames die hetzelfde mee maken. Mijn situatie: met de pil gestopt begin 2013 maar toen nog wel anticonceptie gebruikt omdat ik er nog niet helemaal aan toe was om direct te stoppen met alles. Oktober 2013 met anticonceptie (condoom) gestopt en nu nog niet zwanger.



Elke maand weer een teleurstelling en iedereen om me heen wordt nu zwanger. Het raakt me elke keer weer als ik hoor dat iemand zwanger is en dat klinkt erg naar maar ik.. ik wil het ook zo graag.

Wie zit er in hetzelfde schuitje en gaan jullie stappen ondernemen (dokter?) Ik merk dat ik erg de behoefte heb om met iemand te praten maar in mijn omgeving kan ik het niet kwijt. Bijna niemand weet dat we ermee bezig zijn hoewel ze vast wel iets doorhebben..
anoniem_130981 wijzigde dit bericht op 30-09-2014 20:23
Reden: typfoutje
% gewijzigd
Andere vrouwen hebben bovengemiddeld geluk dat zij zo snel zwanger zijn dus vooralsnog zou ik me geen zorgen maken (zelf al drie jaar bezig):

http://www.zwangerschapsp ... sen-om-zwanger-te-worden/

Hoe oud ben je? Gebruik je ovulatietesten? Zo niet, hoe gericht vrijen jullie?
Dit stukje: Supervruchtbaar: je zwangerschapskans per maand is 0,6 (60%), binnen een half jaar is 100% zwanger.

Normaal vruchtbaar: je zwangerschapskans per maand is 0,2 (20%), binnen een half jaar is 74% zwanger, binnen een jaar 93% en binnen twee jaar 100%.

Matig vruchtbaar: je zwangerschapskans is per maand 0,05 (5%). Binnen een jaar is 46% zwanger, binnen 2 jaar 71%.

Wat uit deze cijfers blijkt is dat het niet normaal is als je binnen een paar maanden zwanger bent! Het is normaal als je binnen twee jaar zwanger bent en het komt vaak voor dat het binnen een jaar lukt (bron: Obstetrie en gynaecologie, PE Treffers).
Je kunt trouwens na een jaar naar de dokter. Tenzij je 38 of ouder bent, dan na een half jaar.
Alle reacties Link kopieren
Hoi,



Bedankt voor je reactie. Ben achterin de 20 en heb een regelmatige cyclus. Ben nu 4 maanden met ovulatietesten bezig en merk nu aan mijn lichaam zelfs wanneer het zover is, ik had vorige keer maar 1 test nodig en ik had toen direct een (heb testen van CB). Ik weet dat je na één jaar naar de dokter kan we willen nog even wachten en anders gaan we.. madre, 3 jaar is nog veel langer. Ben je zelf wel naar de dokter geweest en is er ook een aantoonbare reden waarom je nog niet zwanger bent?

Ik weet ook dat het feitelijk nog heus wel kan maar je kent het wel, angst dat er ''iets'' is waardoor het niet lukt. Hoe ga je er zelf mee om, kun je er tegen als je hoort dat die of die weer zwanger is? Ik ben zo bang dat ik verzuur en dat wil ik niet.. Dat ik anderen het niet gun en dat ik mensen ga ontwijken. Zo wil ik niet zijn maar het valt me erg zwaar merk ik.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Peetj, ik zit bijna in hetzelfde schuitje als jij. Vorig jaar september spiraal eruit en nog steeds niet zwanger 😞.

Inmiddels onderzoek in zh gehad. Ik heb een regelmatige cyclus en echo en bloedonderzoek waren oké. Manlief scoorde echter iets minder met het 1e onderzoek (net op t randje wel/geen inseminatie) maar moet in oktober nog een x omdat de kwaliteit kan veranderen door bijv stress, onregelmatigheid.

Ik heb nu meer rust dan voor de onderzoeken, nu weet ik wat er is.



Erg 'verzuurd' ben ik nog niet, alleen als mensen er lichtvoetig mee omgaan ben ik 'n beetje boos. Zij beseffen niet hoe bijzonder het is. Laatst een gezin (ik werk in de kraamzorg) waarvan de man een dieet had gevolgd en ze het op 'n bepaald moment deden omdat hij een jongetje wilde. En binnen 2 maanden zwanger van een jongetje. Dat valt me dan wel ff zwaar hoor 😡.



Madre, dank voor de cijfers, geeft me ook weer iets meer rust. Maar hoe hou je het vol, na 3 jaar? Is er bij jullie een reden waarom t niet lukt?
Alle reacties Link kopieren
Dat gevoel ken ik, iedereen wordt zwanger behalve jij....zucht, moeilijk om daar elke x mee om te gaan...

Wij zijn 10 maanden bezig, en op dit moment heb ik mijn 3e en vervelendste miskraam tot nu... Ik zou 12 wkn zijn maar wist al bij 8,5 week dat het vruchtje gestopt was met 6,5. Mijn lijf heeft het sinds vorige week eindelijk in gang gezet. Ik "moet' nog op kraambezoek bij vrienden, weet niet of ik Het aankan... Bang dat ik barst.. Zolang ik er niet mee geconfronteerd word gaat het allemaal wel, druk leven dus veel afleiding. Maar die confrontatie elke keer...ik ken je gevoel, bang dat je er zuur van wordt...
Alle reacties Link kopieren
Princess84, wat een verdrietig nieuws.. Dan lijkt het me inderdaad heel moeilijk om op kraambezoek te gaan.. Jij hebt je ook al zwanger gevoeld, hoe kort ook.. Weten de vrienden van jullie wens?

Wordt de oorzaak van de miskramen onderzocht?



Maar een keertje barsten mag best, ik mag me van mezelf elke maand een dag rot voelen als ik weer ongesteld wordt, soms heb ik er 2 nodig 😁. Daarna lukt het me redelijk om weer een beetje positief te zijn..

Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben 3,5 jaarmoeten wachten.. Ben nu zwanger maar kan het nog niet goed geloven, en ben bang dat het fout zal gaan.



Wij zijn na bijna 3 jaar naar de dokter gegaan. Ik kreeg een echo, en mn vriend moest sperma inleveren, dat bleek niet goed te zijn. Toen antibiotica, meer onderzoeken en uiteindelijk pillen voor zijn hormonen.



Ik herken je verdriet als iemand anders zwanger is. Vrienden ging nog, maar familie was echt te pijnlijk. Ik kon mn nichtje niet eens feliciteren met haar zwangerschap toen ik het hoorde...
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,



bedankt voor de reacties. Het is fijn om te lezen dat er gelijkgezinden zijn. Princess84 heftig hoor, 3 miskramen. en dan is kraambezoek helemaal confronterend of je zou eerlijk kunnen zijn tegenover je vrienden en uit kunnen leggen wat er met je aan de hand is? of wil je het met niemand delen behalve je partner? sallyg, wij gaan nog voor het einde van het jaar ook naar de dokter, mijn vriend heeft er iets meer moeite mee om die stap te maken dus ik ga er niet teveel op aandringen, het komt wel. Hij wil graag kinderen dus ik vertrouw erop dat hij zich over zijn schaamte heen zet. Vegan, gefeliciteerd!! nou het lijkt mij wel leuk om elkaar in dit topic een beetje op de hoogte te houden van hoe alles gaat ? Denk dat het bij een klein groepje blijft en dat is prima, ik schrijf ook weleens mee bij het wachtbankje maar ik heb geen overzicht meer wie er allemaal aan meeschrijven. Vegan, houdt je ons ook op de hoogte? en hoever ben je nu? Voor alle mensen die in hetzelfde schuitje zitten, hopelijk wordt dit nog een vruchtbaar jaar!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben 8 weken, volgende week echo dus dan kunnen ze het beter inschatten...



Ik heb zoveel negatieve testen gedaan, en dat is iedere keer zo confronterend dat ik het testen ook lang had uitgesteld.. Ik check nog steeds iedere dag wel een keer als ik op de wc zit of ik niet toch ongesteld word...
Alle reacties Link kopieren
Vegan, wat spannend zeg.. Ik kan me voorstellen dat je na 3,5 jaar moeite hebt om te geloven dat het mss wel raak is, en wat duurt een week dan lang.. Hoe was jouw vriend eronder dat zijn zaad niet oké was? Mijn man had er echt een dag de balen van, en zijn uitslag was niet heel slecht.



Peetj, ik ben 'al' 32, dus wilde liever niet nog langer wachten, manlief had er gelukkig weinig problemen mee. En zijn potje mag je gelukkig thuis vullen, in het zh lijkt me niet fijn voor 'n man?!

Ik was ook al even begonnen met schrijven bij een ander topic, maar zij zijn al veel verder dus veel verhalen zijn voor mij (gelukkig!) niet herkenbaar. Dit is wel fijn 😊.



Zijn er in jullie omgeving veel mensen die het weten? En veel goedbedoelde maar irritante adviezen gekregen?
Alle reacties Link kopieren
Zou ook graag willen meeschrijven hier omdat ik mij herken in jullie gevoelens. Wij zijn sinds januari bezig en ik ben elke keer enorm teleurgesteld als het weer niet raak is!

Mijn vriend was er afgelopen maand ook kapot van, we snapten het allebei niet meer.



Ik zou ook graag met een jaar naar de HA gaan maar denk dat mijn vriend dit nog te vroeg vind.



Hoe houden jullie de moed erin? Ik merk dat ik het moeilijk vind om positief te blijven en mijn gedachtes steeds negatiever worden dat het helemaal niet gaat lukken...
Alle reacties Link kopieren
Welkom Vlindertje ☺️.

Bij mij gaat het positief blijven ook met pieken en dalen hoor. Nu scheelt het dat ik zelf in de kraamzorg werk, en dus regelmatig verhalen hoor van mensen die ook lang moesten wachten, maar uiteindelijk hun kindje in hun armen mochten houden! Laatst een kraamvrouw die ook 1,5 jaar bezig was geweest, maar niet wilde dokteren. Zij gaf aan dat ze gelukkig is in haar relatie, en een kindje een mooie aanvulling is, maar niet 'nodig' om het compleet te maken. Heeft bij mij wel even moeten landen, maar ik ga steeds meer inzien wat ze bedoelt. Al kan ik me niet voorstellen dat we nooit kinderen zullen krijgen, maar zo ver is het ook nog lang niet! (Hoe oud zijn ben jij?) En bij jullie ook niet! Heb je de reactie van madredefamilia hieronder gelezen, met de statistieken? Positief blijven!

Nu is dat echt makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik denk dat het ook scheelt. Klinkt mss wat zweverig, maar als je rust hebt in je koppie heb je dat ook in je lijf. Ik ga echt niet zeggen dat je los moet laten (grrrr 😡) want als je eenmaal iets graag wilt..

Ik merk wel dat ik iets meer rust heb gekregen nu we weten wat er aan scheelt, en dat de mogelijkheden nog eindeloos zijn!



Vlindertje, heb je wel regelmatige cyclus enz? Mss ovulatietesten gedaan?
Alle reacties Link kopieren
Hee meiden,

Ik herken me in jullie verhaal! Zelf schrijf ik mee in nog niet zwanger na een jaar 2 ( weet even niet hoe ik die link kan meesturen)

Het groepje daar dunt wel uit,( 4 meiden die helaas nog niet zwanger zijn) dus misschien kunnen jullie je daarin mengen.

Inmiddels ben ik 16 weken zwanger. Na 10 maanden kreeg ik een miskraam. 3 maanden daarna wel gelukt. De ovulatietesten hebben mij enorm veel duidelijkheid gegeven. Ook het forum heeft mij geholpen om erover te praten en te weten dat je niet de ene bent met bepaalde gevoelens.

Ook hadden wij een soort van einddatum bedacht om naar de huisarts te gaan. Dit heeft mij wel rust gegeven.

Ik hoop dat het voor jullie ook snel gegund is! En wie weet zie ik jullie in het andere topic!
Alle reacties Link kopieren
@sallyg: ik ben 30. Wat omschrijf je het mooi! Het geeft me direct weer rust.



Achteraf denk ik wel eens, waren we maar eerder begonnen dan had ik er misschien minder over in gezeten. Ik ga er ook maar vanuit dat het een reden heeft dat het niet direct lukt.. Het is in ieder geval een hele grote les voor me. Je geduld wordt echt op de proef gesteld.

Ik heb het vooral moeilijk met iedereen in mijn omgeving die zwanger wordt.



Ik vind het wel prettig om met een klein clubje te schrijven, zo kan ik het ook beter volgen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een regelmatig cyclus tussen 28 en 30 dagen. Afgelopen zomer 3 maanden onregelmatig vanwege een erg dikke periode (2 verhuizingen). Ik denk dat ik mijn ovulatie voel maar heb deze maand toch maar voor het eerst ovulatietesten gekocht. Ben alleen bang dat ik er meer gestressd van raak. Hoe ervaren jullie dat?
Alle reacties Link kopieren
Hey meiden, wil me ook even mijn verhaal kwijt. Wij zijn ondertussen ook al een 1,5j bezig om zwanger te worden maar nog steeds niets. Heb al 2 miskramen gehad. Nu zit ik weer vol spanning want heb 14sep mijn eisprong gehad dus is het weer afwachten of ik nu mijn regels ga krijgen of niet. Ben altijd zo hoopvol.....Hoe houden jullie de moed erin?
Alle reacties Link kopieren
Peetj,



Ik deel precies hetzelfde, elke keer als ik om mij heen hoor dat iedereen zwanger is dan frustreert het mij ook maar ik heb soms wel erg maar soms ook totaal weer niet. Ook als er op tv een programma is over baby/bevallingen ben ik behoorlijk gevoelig voor want ik wil dat ook! Nu zijn wij ongeveer een jaar bezig maar vanaf februari heel intensief dus ik snap dat het nog wel kan duren maar ik deel je gevoel wel! :(



Misschien ben ik gewoon een stuk ongeduld en haal ik van alles in mijn hoofd van as if? Maar goed gewoon doorgaan! Uiteindelijk komt het wel goed.
Carpe Diem!
Alle reacties Link kopieren
@hartje04, volgens mij is dat het topic waar ik eerst ben beland, maar dat zijn vrouwen die al veel langer bezig zijn toch? (Nu is meeschrijven op een forum nieuw voor mij dus af en toe zie ik door de bomen het bos niet meer 😁).

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Voel je je goed?



@vlindertje, goed om te horen. Kan ik me voorstellen hoor dat je achteraf denkt; hadden we maar.. Omdat ik 'al' 32 ben zijn we gestopt met anti conceptie zodra onze situatie (groter huis, manlief werk maar niet in zijn sector, inmiddels wel 🎉) enigszins stabiel was. Ook omdat ik van dichtbij heb gezien dat het niet vanzelfsprekend is. En mss een voorgevoel had, maar vind het verschil tussen een voorgevoel en een angst best lastig. Nu, na een jaar, is het mss toch voorgevoel geweest.

Wel fijn dat je een regelmatige cyclus hebt, dat geeft je toch het idee dat je in ieder geval een eisprong hebt! Ik heb tussen maand 4 en ? 8 ofzo testen gebruikt. Gaf mij net wat beter inzicht in m'n cyclus (26 dagen, dus de eerste 3 maanden mss net te laat 'geklust' (blijf het stom vinden klinken, hihi). Ik had de dipsticks van sensitest, niet superduidelijk, maar zag toch echt verschil tussen 1 of 2 streepjes. Nu gebruik ik alleen de ovulatie-bereken test van sensitest. 1e dag menstruatie ingeven, duur van je cyclus, en hij geeft precies aan wanneer je eisprong is. Vorige maand weer x gecheckt met dipstick, en klopte precies. Rond m'n eisprong doen we het dan om de dag (volgens gyn beter dan elke dag, bij voorkeur in de ochtend), maar nognniet heel geforceerd. En als we de dag daarna wel zin hebben doen we t ook gewoon hoor, hihi. Denk dat dat bij het loslaten is. Al leg ik dat kussen dan wel weer onder m'n billen 😁.

Weer een heel verhaal zo!



Met zwangeren in mijn omgeving heb ik niet heel veel moeite, mist ze maar beseffen hoe bijzonder het is! Vriendin is afgelopen weekend bevallen, we wisten van elkaar dat we zwanger wilde worden (haar 3e) en bij haar in 3 maanden raak. Bedacht me van t weekend alleen hoelang wij dus al bezig zijn, en hoe snel t ook kan gaan! (Zij heeft op haar 2e ook ruim 3 jaar moeten wachten..).

Nu lijk ik heel positief, maar dat is echt niet altijd zo hoor! Zeker niet als ik toch weer ongesteld word.. Maar verder probeer ik de focus op andere dingen te leggen, en dat gaat me geloof ik redelijk af..
Hoi Dames!!



Ik wil ook graag met jullie mee schrijven. Ik zal even mijn verhaal vertellen. Wij zijn inmiddels ook een jaar bezig om zwanger te worden. Het heeft bij mij wel een aantal maanden geduurd voor ik een cyclus had en deze is nog steeds niet regelmatig. Ik gebruik nu een aantal maanden ovulatietesten. Wij zijn een tijdje terug al wel naar de huisarts geweest en ook naar het ziekenhuis. Ik heb daar een inwendige echo gehad en een bloedonderzoek. Mijn man heeft een spermaonderzoek gehad. Uit deze onderzoeken kwam gelukkig niets. Alleen dat het sperma van mijn man geen topkwaliteit had maar t zou zeker goed genoeg moeten zijn haha, je hebt uiteindelijk maar 1 zaadje nodig he

We zijn dus ook weer naar huis gestuurd om het nog maar een paar maanden zelf te proberen omdat die kans toch groter is dan met hulp. Ons werd wel verteld dat de kans op een zwangerschap in het komende jaar 35% was. Dit lijkt niet veel natuurlijk maar boven de 30% worden er geen onderzoeken gedaan verder.



Nu is het iedere maand weer afwachten en spannend. Ik heb gisteren mijn eisprong gehad dus het wachten is weer begonnen.



Ik probeer het iedere maand wel een beetje los te laten maar als mijn nod weer nadert ben ik er toch altijd veel mee bezig.



O t is wel een heel verhaal geworden haha
Alle reacties Link kopieren
Het blijft fijn om die herkenning te lezen. In mijn omgeving is er niemand die in hetzelfde schuitje als ik zit: inmiddels alweer 16 maanden aan het proberen. Alle onderzoeken zijn tot nu toe goed.



De cijfers die madredefamilie geeft, zijn inderdaad rustgevend. Ik las trouwens in een ander topic dat jullie het hadden opgegeven. Is dat nog steeds zo of hebben jullie het weer een poging gegeven? Hoe dan ook een heftige situatie...



Sajo, een kans van 31% dus? De gyn vertelde ons een slagingspercentage van 40%, wat op mij heel laag overkwam. Maar ook wij werden vanwege dat percentage naar huis gestuurd weer. Ik heb alleen niet erg veel verduidelijking gevraagd over dat percentage. Het is dus eigenlijk niet zo laag? Misschien bel ik wel weer naar het ziekenhuis..
Alle reacties Link kopieren
Oh ja en zwangerschappen om me heen irriteren me mateloos. Vooral als mensen dan beweren 'zie je, het helpt echt hoor, gewoon loslaten en dan komt het'
Alle reacties Link kopieren
Wat ij het meest stoort is als mensen vragen 'wanneer gaan jullie aan de kinderen?' en zulk soort dingen.. Ze hebben geen idee hoe die vraag aan kan komen. Ik probeer het altijd weg te lachen maar is erg moeilijk...
Alle reacties Link kopieren
quote:vegan123 schreef op 24 september 2014 @ 19:00:

Wat ij het meest stoort is als mensen vragen 'wanneer gaan jullie aan de kinderen?' en zulk soort dingen.. Ze hebben geen idee hoe die vraag aan kan komen. Ik probeer het altijd weg te lachen maar is erg moeilijk...Van weglachen leren mensen niet. Ik denk dat je beter duidelijk kunt aangeven dat jullie hier met de omgeving niet over praten, omdat kinderen krijgen iets tussen twee mensen is. Of omdat dat privé is. Of iets anders wat bij jouw manier van verwoorden past. Dan heb je kans dat mensen begrijpen dat bemoeienis niet gewenst is.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven