Zwanger
alle pijlers
Wachten, wachten, wachten (deel 3)
vrijdag 25 oktober 2013 15:47
Dit is deel drie alweer van het topic: Wachten, wachten, wachten.
Een topic voor mensen met een kinderwens, die vanwege de meest uitlopende redenen nog moet wachten. Hier gaan we verder met kletsen, fantaseren, elkaar een schouder bieden om uit te huilen en afleiding zoeken.
Nieuwe schrijfster zijn van harte welkom, maar let op even het volgende:
- Beginnen vanaf begin 2015 (geldt voor nieuwe schrijfsters)
- Wij hebben een realistische kijk op het leven en op onze kinderwens
- Voor mensen die al begonnen zijn, zijn er andere topics(geldt voor nieuwe schrijfsters)
NaamLeeftijdLeeftijd partnerWanneer beginnen?Waarom wachten?BijzonderhedenTara823132herfst 2014Baan vriend & trouwenflora_2627282016?Sparen & vriend (pas afgestudeerd)Bezigebij23302015/2016Wachten op man & genieten van de tijd met z'n 2tjesInspiratielooos2727najaar 2015Sparenukkie213333dec 2014Uitslag bloedonderzoekunderstatement2526voorjaar/zomer 2015Zekerheid huis & baandrika793527januari 2015groen licht huisartseerst gewacht op vriend & reis
Een topic voor mensen met een kinderwens, die vanwege de meest uitlopende redenen nog moet wachten. Hier gaan we verder met kletsen, fantaseren, elkaar een schouder bieden om uit te huilen en afleiding zoeken.
Nieuwe schrijfster zijn van harte welkom, maar let op even het volgende:
- Beginnen vanaf begin 2015 (geldt voor nieuwe schrijfsters)
- Wij hebben een realistische kijk op het leven en op onze kinderwens
- Voor mensen die al begonnen zijn, zijn er andere topics(geldt voor nieuwe schrijfsters)
NaamLeeftijdLeeftijd partnerWanneer beginnen?Waarom wachten?BijzonderhedenTara823132herfst 2014Baan vriend & trouwenflora_2627282016?Sparen & vriend (pas afgestudeerd)Bezigebij23302015/2016Wachten op man & genieten van de tijd met z'n 2tjesInspiratielooos2727najaar 2015Sparenukkie213333dec 2014Uitslag bloedonderzoekunderstatement2526voorjaar/zomer 2015Zekerheid huis & baandrika793527januari 2015groen licht huisartseerst gewacht op vriend & reis
vrijdag 25 oktober 2013 15:59
@Mattie, is goed! Ooh, wat lijkt deel 1 lang geleden!
@Tafelkleed: ik kan me wel voorstellen dat je man hiervan geschrokken is. Wel fijn dat hij, ondanks dat hij wist van je ziekte, voor jou gekozen hebt. Er zijn veel mannen die hierdoor afgeschrikt worden! Super dat dat in dit geval niet is! (ik vind het zo raar om dit een ziekte te noemen, het is het misschien wel, maar ik vind jou niet bepaald ziek of zo, ziek klinkt voor mij zo negatief). Ja, wat naar joh dat je je daar zo bij voelt in een prenatalwinkel!!
@Tafelkleed: ik kan me wel voorstellen dat je man hiervan geschrokken is. Wel fijn dat hij, ondanks dat hij wist van je ziekte, voor jou gekozen hebt. Er zijn veel mannen die hierdoor afgeschrikt worden! Super dat dat in dit geval niet is! (ik vind het zo raar om dit een ziekte te noemen, het is het misschien wel, maar ik vind jou niet bepaald ziek of zo, ziek klinkt voor mij zo negatief). Ja, wat naar joh dat je je daar zo bij voelt in een prenatalwinkel!!
vrijdag 25 oktober 2013 16:16
@zoniet_danwel, je vroeg waarom wij dan nu opeens wel eerder ervoor gaan. Even het verhaal in het kort voor jou want ik snap dat je niet al die 3000 berichten gaat terug lezen:
Vriend en ik wisten voordat we een relatie kregen al dat we kinderen wouden. En wisten dat ook van elkaar. Mijn kinderwens sluimerde ergens wel rond maar werd opeens heel concreet toen we een relatie kregen/gingen samenwonen en we daar ook gesprekken over hadden. Aanvankelijk was het idee dus 2015/2016 misschien zelfs later.
Maar het leven valt niet te plannen he...ongeveer een jaar geleden werd zijn moeder opeens ernstig ziek en dat heeft alles behoorlijk op zn kop gezet en ons ook aan het denken gezet over het leven. En dan zijn sommige dingen (zoals een groot huis en veel geld hebben) opeens zo onbelangrijk. Daar kwamen nog een paar dingen bij.
-vooropgesteld: we willen allebei graag en hebben het gevoel emotioneel klaar te zijn.
-we hebben nu lage vaste lasten en veel zekerheid zoals bijvoorbeeld de optie om huursubsidie aan te vragen en alles nog te kunnen rondmaken als we er opeens flink op achteruit zouden gaan in inkomen en dat biedt een bepaalde zekerheid en vrijheid
-we willen graag dat ik de eerste 6 maanden thuis ben met de baby en als het niet te lang duurt voordat ik zwanger ben komt dat perfect uit aangezien ik waarschijnlijk toch een tijdje zal moeten solliciteren ivm moeilijk werkveld. En als je al in zo'n lastig werkveld een baan vindt wil je die dan ook niet na 1 jaar weeg gaan opgeven. Plus daarbij bovengenoemde zekerheid en veiligheid, die wel heel prettig is als 1 van de 2 een tijdje niet werkt
-we hopen dat zijn moeder ons kind nog kan kennen of zelfs dat ons kind misschien nog oma leert kennen (en zich dat herinnert)
Het is dus een beetje een combi geweest van ons gevoel en wat praktische dingen die beter uitpakken als we wat eerder beginnen.
Wat betreft koudwatervrees...klinkt misschien heel gek als je nog in de lang-wachten modus zit. Ik had het ook niet verwacht maar als het moment dat de AC eruit gaat opeens heel dichtbij komt zoals bij wijnkonijn en mij bekruipt je toch een beetje een zenuwachtig gevoel. Je weet nooit 100% zeker of je de juiste keuze maakt of het juiste moment kiest. En een kind is natuurlijk gewoon een hele verantwoordelijkheid...je bent een flink aantal jaar letterlijk verantwoordelijk voor iemand zijn leven. En als het moment dan daar is kun je daar soms best een beetje onzeker van worden ofzo. Ik merk dat ik het een beetje lastig vind om het uit te leggen.
Vrijheid verliezen ben ik dan weer niet bang voor. Wij doen niet veel dingen die je met kind niet meer kunt doen (en als we dan al iets willen doen een keer waar je een baby niet mee naartoe kunt nemen dan is mijn moeder er nog altijd) en we zouden bijvoorbeeld ook gewoon met een kleintje verder weg op vakantie gaan als dat lukt.
Slapeloze nachten kan ik ook best goed tegen en we zijn allebei best flexibel. Dat scheelt altijd haha.
Zo. Toch een best verhaal geworden.
Vriend en ik wisten voordat we een relatie kregen al dat we kinderen wouden. En wisten dat ook van elkaar. Mijn kinderwens sluimerde ergens wel rond maar werd opeens heel concreet toen we een relatie kregen/gingen samenwonen en we daar ook gesprekken over hadden. Aanvankelijk was het idee dus 2015/2016 misschien zelfs later.
Maar het leven valt niet te plannen he...ongeveer een jaar geleden werd zijn moeder opeens ernstig ziek en dat heeft alles behoorlijk op zn kop gezet en ons ook aan het denken gezet over het leven. En dan zijn sommige dingen (zoals een groot huis en veel geld hebben) opeens zo onbelangrijk. Daar kwamen nog een paar dingen bij.
-vooropgesteld: we willen allebei graag en hebben het gevoel emotioneel klaar te zijn.
-we hebben nu lage vaste lasten en veel zekerheid zoals bijvoorbeeld de optie om huursubsidie aan te vragen en alles nog te kunnen rondmaken als we er opeens flink op achteruit zouden gaan in inkomen en dat biedt een bepaalde zekerheid en vrijheid
-we willen graag dat ik de eerste 6 maanden thuis ben met de baby en als het niet te lang duurt voordat ik zwanger ben komt dat perfect uit aangezien ik waarschijnlijk toch een tijdje zal moeten solliciteren ivm moeilijk werkveld. En als je al in zo'n lastig werkveld een baan vindt wil je die dan ook niet na 1 jaar weeg gaan opgeven. Plus daarbij bovengenoemde zekerheid en veiligheid, die wel heel prettig is als 1 van de 2 een tijdje niet werkt
-we hopen dat zijn moeder ons kind nog kan kennen of zelfs dat ons kind misschien nog oma leert kennen (en zich dat herinnert)
Het is dus een beetje een combi geweest van ons gevoel en wat praktische dingen die beter uitpakken als we wat eerder beginnen.
Wat betreft koudwatervrees...klinkt misschien heel gek als je nog in de lang-wachten modus zit. Ik had het ook niet verwacht maar als het moment dat de AC eruit gaat opeens heel dichtbij komt zoals bij wijnkonijn en mij bekruipt je toch een beetje een zenuwachtig gevoel. Je weet nooit 100% zeker of je de juiste keuze maakt of het juiste moment kiest. En een kind is natuurlijk gewoon een hele verantwoordelijkheid...je bent een flink aantal jaar letterlijk verantwoordelijk voor iemand zijn leven. En als het moment dan daar is kun je daar soms best een beetje onzeker van worden ofzo. Ik merk dat ik het een beetje lastig vind om het uit te leggen.
Vrijheid verliezen ben ik dan weer niet bang voor. Wij doen niet veel dingen die je met kind niet meer kunt doen (en als we dan al iets willen doen een keer waar je een baby niet mee naartoe kunt nemen dan is mijn moeder er nog altijd) en we zouden bijvoorbeeld ook gewoon met een kleintje verder weg op vakantie gaan als dat lukt.
Slapeloze nachten kan ik ook best goed tegen en we zijn allebei best flexibel. Dat scheelt altijd haha.
Zo. Toch een best verhaal geworden.
vrijdag 25 oktober 2013 16:39
