Actueel
alle pijlers
Euthanasie en palliatieve zorg. Wat mag wel en wat mag niet?
dinsdag 22 oktober 2013 19:12
Naast de "zwartepietendiscussie" loopt er momenteel nog een andere belangrijke discussie namelijk over de euthanasiewet. Twee gebeurtenissen geven aanleiding om de euthanasiewet opnieuw te bekijken.
In Tuitjenhorn pleegde een huisarts zelfmoord nadat hij een ernstig benauwde en terminale patiënt kennelijk een fatale dosis morfine zou hebben toegediend. De inspectie stelt de huisarts op non-actief omdat er vragen zijn rond het overlijden van de patiënt. Het OM heeft een strafrechtelijk onderzoek gestart waarna de huisarts zelf het leven niet meer aankon. Wat er precies is gebeurd, is nog steeds niet duidelijk want noch de IGZ (Inspectie voor de Gezondheidszorg) noch het OM willen openheid van zaken geven. Het is nog steeds niet duidelijk waarom de betreffende huisarts strafrechtelijk vervolgd werd. Veel meer dan "de huisarts heeft dingen gedaan die ver buiten de normale medische praktijk vallen" wordt er niet gezegd. Met name onder huisartsen leidt dit tot grote onrust omdat voor hen niet meer duidelijk is waar de grens ligt tussen palliatieve zorg en moord.
De weduwe van de overleden terminale patiënt is juist heel tevreden over de handelswijze van de huisarts en heeft in een interview voor RTV N H duidelijk haar visie op de gebeurtenissen gegeven en is woedend op justitie.
Verder speelt momenteel de rechtzaak tegen de zoon die zijn 99 jarige moeder heeft geholpen. .
De VVD wil nu dat het kabinet onderzoek gaat doen naar de euthansiewet. en naar de grenzen en mogelijkheden binnen die wet.
Persoonlijk vind ik het diep en diep triest dat een zoon zich min of meer gedwongen voelt om zelf zijn moeder te "helpen" en dat het OM vervolgens zo'n showproces voert. En dat daarnaast een huisarts zich zo bedreigd voelt door het OM en de IGZ nadat hij zijn patiënt in stervensnood wèl heeft "geholpen" dat hij zichzelf van het leven berooft. In dat laatste geval blijven de betrokken instanties zich hullen in stilzwijgen over wat er echt is gebeurd maar doen ze wel alle moeite om zichzelf vrij te pleiten.
Op deze manier wordt het wel erg onduidelijk waar de grenzen liggen.
In Tuitjenhorn pleegde een huisarts zelfmoord nadat hij een ernstig benauwde en terminale patiënt kennelijk een fatale dosis morfine zou hebben toegediend. De inspectie stelt de huisarts op non-actief omdat er vragen zijn rond het overlijden van de patiënt. Het OM heeft een strafrechtelijk onderzoek gestart waarna de huisarts zelf het leven niet meer aankon. Wat er precies is gebeurd, is nog steeds niet duidelijk want noch de IGZ (Inspectie voor de Gezondheidszorg) noch het OM willen openheid van zaken geven. Het is nog steeds niet duidelijk waarom de betreffende huisarts strafrechtelijk vervolgd werd. Veel meer dan "de huisarts heeft dingen gedaan die ver buiten de normale medische praktijk vallen" wordt er niet gezegd. Met name onder huisartsen leidt dit tot grote onrust omdat voor hen niet meer duidelijk is waar de grens ligt tussen palliatieve zorg en moord.
De weduwe van de overleden terminale patiënt is juist heel tevreden over de handelswijze van de huisarts en heeft in een interview voor RTV N H duidelijk haar visie op de gebeurtenissen gegeven en is woedend op justitie.
Verder speelt momenteel de rechtzaak tegen de zoon die zijn 99 jarige moeder heeft geholpen. .
De VVD wil nu dat het kabinet onderzoek gaat doen naar de euthansiewet. en naar de grenzen en mogelijkheden binnen die wet.
Persoonlijk vind ik het diep en diep triest dat een zoon zich min of meer gedwongen voelt om zelf zijn moeder te "helpen" en dat het OM vervolgens zo'n showproces voert. En dat daarnaast een huisarts zich zo bedreigd voelt door het OM en de IGZ nadat hij zijn patiënt in stervensnood wèl heeft "geholpen" dat hij zichzelf van het leven berooft. In dat laatste geval blijven de betrokken instanties zich hullen in stilzwijgen over wat er echt is gebeurd maar doen ze wel alle moeite om zichzelf vrij te pleiten.
Op deze manier wordt het wel erg onduidelijk waar de grenzen liggen.
dinsdag 22 oktober 2013 19:31
Het is ook best een heftig iets voor zowel arts als patiënt.
Voor zover ik weet moet er ten alle tijde een 2de arts bij ingeschakeld worden, die ook met de patiënt in gesprek gaat.
De patiënt moet zelf het verzoek doen en de arts moet er van overtuigd zijn dat het een weloverwogen besluit is.
Er wordt echt niet over 1 nacht ijs gegaan zeg maar!
Er moet sprake zijn van uitzichtloos en ondraaglijk lijden.
Heeft een patiënt een euthanasieverklaring maar is ondertussen dement geworden en kan zelf niet meer aangeven wat hij/zij wil, wordt een euthanasieverzoek nooit uitgevoerd
Voor zover ik weet moet er ten alle tijde een 2de arts bij ingeschakeld worden, die ook met de patiënt in gesprek gaat.
De patiënt moet zelf het verzoek doen en de arts moet er van overtuigd zijn dat het een weloverwogen besluit is.
Er wordt echt niet over 1 nacht ijs gegaan zeg maar!
Er moet sprake zijn van uitzichtloos en ondraaglijk lijden.
Heeft een patiënt een euthanasieverklaring maar is ondertussen dement geworden en kan zelf niet meer aangeven wat hij/zij wil, wordt een euthanasieverzoek nooit uitgevoerd
dinsdag 22 oktober 2013 19:38
Het is eigenlijk ook erg triest dat iemand zijn geliefde wil "helpen", om de soms doodeenvoudige reden dat zij de laatste wil van hun geliefde willen laten uitvoeren en daarmee op een muur stuiten.
Men heeft bij volle verstand een euthanasieverklaring op laten stellen en tegen de tijd dat men er zo bijzit als men in die verklaring heeft laten opstellen doet niemand iets met die verklaring.
Dan vraag je je toch af waarom nog zo"n euthanasieverklaring op laten stellen?
Ik vind dat daar de wet in veranderd moet worden.
Men heeft bij volle verstand een euthanasieverklaring op laten stellen en tegen de tijd dat men er zo bijzit als men in die verklaring heeft laten opstellen doet niemand iets met die verklaring.
Dan vraag je je toch af waarom nog zo"n euthanasieverklaring op laten stellen?
Ik vind dat daar de wet in veranderd moet worden.
dinsdag 22 oktober 2013 19:42
Door al dat bureaucratische gedoe, wat ik tot op zekere hoogte wel begrijp, gaan mensen zelf rare dingen doen als ze niet meer verder willen, dat moet te allen tijde worden voorkomen. Uitzichtloos en ondraaglijk lijden wordt nog altijd voornamelijk verbonden met kanker, niet met een psychische ziekte alhoewel daar wel een discussie over is (geweest). Het nodeloos rekken van iemand die een prognose heeft van drie maanden vind ik ook afschuwelijk, die leeft dan misschien een maand langer maar wat is dan de kwaliteit van die maand? Uitgemergeld en kotsend van de chemo over de rand van je bed hangen, als je daar al toe in staat bent? Pijn die met de zwaarste middelen niet of nauwelijks meer te bestrijden is?
verba volant, scripta manent.
dinsdag 22 oktober 2013 20:05
quote:_Gayl_ schreef op 22 oktober 2013 @ 19:31:
Heeft een patiënt een euthanasieverklaring maar is ondertussen dement geworden en kan zelf niet meer aangeven wat hij/zij wil, wordt een euthanasieverzoek nooit uitgevoerd
Dit klopt niet helemaal.
Zo is op de site van de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige euthenasie te lezen:
Euthanasiewet biedt ruimte
De Nederlandse euthanasiewet biedt ruimte voor euthanasie bij dementie, maar dat wil nog niet zeggen dat iedereen met een verzoek om hulp bij een zelfgewilde levenseinde, deze hulp ook krijgt.
In de euthanasiewetgeving is dus wel degelijk ruimte voor levensbeëindiging op verzoek bij (beginnende) dementie mits er aan de zorgvuldigheidseisen is voldaan. Een van de zorgvuldigheidseisen in de wet is dat er sprake moet zijn van ondraaglijk en uitzichtloos lijden.
Dementie is uitzichtloos
Dementie is uitzichtloos, er is geen genezing mogelijk. Het ondraaglijk lijden is in dit geval gebaseerd op psychisch lijden. De toetsingscommissies hebben in de afgelopen jaren meerdere meldingen van euthanasie of hulp bij zelfdoding bij vroege dementie (in de wilsbekwame fase) als zorgvuldig beoordeeld.
In 2011 is eenmaal euthanasie toegepast op een persoon met een verder gevorderde dementie. Het handelen van de arts is door de toetsingscommissie, in overleg met de andere toetsingscommissies, als zorgvuldig beoordeeld.
Alleen wanneer een gesprek nog mogelijk is.
In de praktijk zijn artsen tot nu toe zelden bereid geweest euthanasie toe te passen bij gevorderde dementie.* Artsen vinden dat zij alleen van de ondraaglijkheid van het lijden kunnen worden overtuigd wanneer een gesprek met de patiënt nog mogelijk is (wanneer er nog sprake is van wederkerigheid). Op dit moment zit de ruimte voor het krijgen van hulp bij zelfdoding bij dementie dus bij de beginnende dementie in de fase waarin een patiënt nog wilsbekwaam is en zijn verzoek kan verwoorden.
Ga vroegtijdig in gesprek met uw arts
Het is bij dementie van groot belang om vroegtijdig in gesprek te gaan met de huisarts en/of andere behandelaars. In dit kader is het goed om bij klachten of vermoeden van dementie ook vroegtijdig onderzoek te laten doen (geheugenpoli) of er sprake is van dementie. Betrek ook uw familie erbij.
Behandelverbod bij dementie
Wanneer u zich niet meer kunt uiten, is het behandelverbod in geval van dementie van wezenlijk belang. U geeft hierin te kennen dat u niet meer behandeld wilt worden bijvoorbeeld in één of meerdere van de volgende situaties:
In geval u in een toestand komt te verkeren waarin u uitzichtloos lijdt bijvoorbeeld doordat:
- er geen redelijk uitzicht bestaat op terugkeer naar een voor u waardig bestaan
- verdergaande ontluistering te voorzien is
- U verbiedt in dit behandelverbod ook het toedienen van voedsel en vocht. Uiteraard wenst u wel bestrijding van ongemakken als pijn, jeuk, benauwdheid en onrust.
Uw vragen
Wat kan mijn gevolmachtigde betekenen als ik wilsonbekwaam ben geworden?
Als u wilsonbekwaam bent geworden, is het belangrijk dat uw gevolmachtigde het behandelverbod onder de aandacht van de behandelend arts brengt en zorgt dat dit wordt nagekomen.
Wat is ondraaglijk lijden bij dementie?
In de zaken van euthanasie of hulp bij zelfdoding die in de afgelopen jaren door de toetsingscommissies zijn beoordeeld, gaven de patiënten allen in de beginfase van hun ziekte aan dat het vooruitzicht op totale ontluistering en het verlies van regie, controle en persoonlijke waardigheid door hen als geestelijk ondraaglijk lijden werd ervaren. Zij hebben hun arts hiervan kunnen overtuigen.
Wanneer is een dementerende wilsonbekwaam?
Iemand is wilsbekwaam als ‘hij in staat geacht moet worden tot een redelijke waardering van zijn belangen ter zake’. Een dementerende is niet meer wilsbekwaam als hij niet in staat is zijn eigen belangen te behartigen. Wilsbekwaamheid betekent ook: ‘het vermogen tot het nemen van geïnformeerde beslissingen bij specifieke vragen inzake zorg en behandeling’. De wilsbekwaamheid wordt beoordeeld door een arts, meestal een psychiater of geriater.
Geeft een arts bij dementie euthanasie of hulp bij zelfdoding?
In Nederland zal een arts bij beginnende dementie meestal geen euthanasie toepassen (waarbij de arts het dodelijke middel toedient) maar hulp bij zelfdoding geven waarbij de arts het dodelijke middel aanreikt aan de patiënt die zelf het dodelijke middel inneemt. De patiënt is hier immers fysiek toe in staat en geeft hiermee aan overtuigd te zijn van zijn keuze. Artsen ervaren deze hulp vaak als minder belastend.
Heeft een patiënt een euthanasieverklaring maar is ondertussen dement geworden en kan zelf niet meer aangeven wat hij/zij wil, wordt een euthanasieverzoek nooit uitgevoerd
Dit klopt niet helemaal.
Zo is op de site van de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige euthenasie te lezen:
Euthanasiewet biedt ruimte
De Nederlandse euthanasiewet biedt ruimte voor euthanasie bij dementie, maar dat wil nog niet zeggen dat iedereen met een verzoek om hulp bij een zelfgewilde levenseinde, deze hulp ook krijgt.
In de euthanasiewetgeving is dus wel degelijk ruimte voor levensbeëindiging op verzoek bij (beginnende) dementie mits er aan de zorgvuldigheidseisen is voldaan. Een van de zorgvuldigheidseisen in de wet is dat er sprake moet zijn van ondraaglijk en uitzichtloos lijden.
Dementie is uitzichtloos
Dementie is uitzichtloos, er is geen genezing mogelijk. Het ondraaglijk lijden is in dit geval gebaseerd op psychisch lijden. De toetsingscommissies hebben in de afgelopen jaren meerdere meldingen van euthanasie of hulp bij zelfdoding bij vroege dementie (in de wilsbekwame fase) als zorgvuldig beoordeeld.
In 2011 is eenmaal euthanasie toegepast op een persoon met een verder gevorderde dementie. Het handelen van de arts is door de toetsingscommissie, in overleg met de andere toetsingscommissies, als zorgvuldig beoordeeld.
Alleen wanneer een gesprek nog mogelijk is.
In de praktijk zijn artsen tot nu toe zelden bereid geweest euthanasie toe te passen bij gevorderde dementie.* Artsen vinden dat zij alleen van de ondraaglijkheid van het lijden kunnen worden overtuigd wanneer een gesprek met de patiënt nog mogelijk is (wanneer er nog sprake is van wederkerigheid). Op dit moment zit de ruimte voor het krijgen van hulp bij zelfdoding bij dementie dus bij de beginnende dementie in de fase waarin een patiënt nog wilsbekwaam is en zijn verzoek kan verwoorden.
Ga vroegtijdig in gesprek met uw arts
Het is bij dementie van groot belang om vroegtijdig in gesprek te gaan met de huisarts en/of andere behandelaars. In dit kader is het goed om bij klachten of vermoeden van dementie ook vroegtijdig onderzoek te laten doen (geheugenpoli) of er sprake is van dementie. Betrek ook uw familie erbij.
Behandelverbod bij dementie
Wanneer u zich niet meer kunt uiten, is het behandelverbod in geval van dementie van wezenlijk belang. U geeft hierin te kennen dat u niet meer behandeld wilt worden bijvoorbeeld in één of meerdere van de volgende situaties:
In geval u in een toestand komt te verkeren waarin u uitzichtloos lijdt bijvoorbeeld doordat:
- er geen redelijk uitzicht bestaat op terugkeer naar een voor u waardig bestaan
- verdergaande ontluistering te voorzien is
- U verbiedt in dit behandelverbod ook het toedienen van voedsel en vocht. Uiteraard wenst u wel bestrijding van ongemakken als pijn, jeuk, benauwdheid en onrust.
Uw vragen
Wat kan mijn gevolmachtigde betekenen als ik wilsonbekwaam ben geworden?
Als u wilsonbekwaam bent geworden, is het belangrijk dat uw gevolmachtigde het behandelverbod onder de aandacht van de behandelend arts brengt en zorgt dat dit wordt nagekomen.
Wat is ondraaglijk lijden bij dementie?
In de zaken van euthanasie of hulp bij zelfdoding die in de afgelopen jaren door de toetsingscommissies zijn beoordeeld, gaven de patiënten allen in de beginfase van hun ziekte aan dat het vooruitzicht op totale ontluistering en het verlies van regie, controle en persoonlijke waardigheid door hen als geestelijk ondraaglijk lijden werd ervaren. Zij hebben hun arts hiervan kunnen overtuigen.
Wanneer is een dementerende wilsonbekwaam?
Iemand is wilsbekwaam als ‘hij in staat geacht moet worden tot een redelijke waardering van zijn belangen ter zake’. Een dementerende is niet meer wilsbekwaam als hij niet in staat is zijn eigen belangen te behartigen. Wilsbekwaamheid betekent ook: ‘het vermogen tot het nemen van geïnformeerde beslissingen bij specifieke vragen inzake zorg en behandeling’. De wilsbekwaamheid wordt beoordeeld door een arts, meestal een psychiater of geriater.
Geeft een arts bij dementie euthanasie of hulp bij zelfdoding?
In Nederland zal een arts bij beginnende dementie meestal geen euthanasie toepassen (waarbij de arts het dodelijke middel toedient) maar hulp bij zelfdoding geven waarbij de arts het dodelijke middel aanreikt aan de patiënt die zelf het dodelijke middel inneemt. De patiënt is hier immers fysiek toe in staat en geeft hiermee aan overtuigd te zijn van zijn keuze. Artsen ervaren deze hulp vaak als minder belastend.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
dinsdag 22 oktober 2013 20:29
Helaas is de praktijk weerbarstiger dan de theorie. Mijn schoonvader is vorig jaar een verschrikkelijke dood gestorven aan een kwaadaardige ziekte. Hij had van tevoren heel duidelijk een euthanasieverklaring opgesteld en e.e.a. goed besproken met zijn huisarts. Toen het puntje bij het paaltje kwam, viel het niet mee om de huisarts werkelijk te bewegen om de euthanasiewens uit te voeren. Er waren voor hem altijd wel redenen om het nog "even" uit te stellen. Net zo lang tot hij vanzelf op zijn sterfbed lag. En toen midden in de nacht ernstige pijnen optraden en acute stervensnood was er niet direct een huisarts en is hij een akelige dood gestorven. Ik wil niet op de details ingaan maar degenen die erbij zijn geweest, zijn er nu een jaar later nog niet overheen.
Daarom raakt het verhaal van die weduwe me enorm. Deze huisarts is wèl bereid geweest zijn patiënt acuut te helpen maar dat is hem duur komen te staan. Het is natuurlijk nog steeds niet bekend wat er precies is gebeurd maar juist omdat de IGZ, het OM en het AMC zo geheimzinnig doen, wordt de onrust onder huisartsen steeds groter. Welke gevolgen heeft dit??? Dat huisartsen nog voorzichtiger worden om in acute nood "iets" te doen wat het lijden acuut verlicht???
Bij dementie vind ik het inderdaad wel erg moeilijk. Iemand kan van tevoren wel een verklaring opstellen en aangeven dood te willen als hij of zij dement is maar wat als die persoon "met plezier" dement is en het als demente nog goed maakt???
Ook in die situatie zit ik met een demente moeder die notabene altijd heeft geroepen dat ze "een pil" wilde als ze dement werd. Nu zit ze vrolijk in een verpleeghuis en maakt het daar eigenlijk best goed. Stel ze had wel een goede verklaring op laten stellen, wie moet dan op een zeker moment de beslissing nemen om haar leven te beëindigen?
Maar een huisarts strafrechtelijk vervolgen omdat hij een patiënt in terminale fase naar de hemel heeft gespoten, vind ik buitenproportioneel. Ik kan maak me ernstig zorgen over de gevolgen van deze gebeurtenis.
Daarom raakt het verhaal van die weduwe me enorm. Deze huisarts is wèl bereid geweest zijn patiënt acuut te helpen maar dat is hem duur komen te staan. Het is natuurlijk nog steeds niet bekend wat er precies is gebeurd maar juist omdat de IGZ, het OM en het AMC zo geheimzinnig doen, wordt de onrust onder huisartsen steeds groter. Welke gevolgen heeft dit??? Dat huisartsen nog voorzichtiger worden om in acute nood "iets" te doen wat het lijden acuut verlicht???
Bij dementie vind ik het inderdaad wel erg moeilijk. Iemand kan van tevoren wel een verklaring opstellen en aangeven dood te willen als hij of zij dement is maar wat als die persoon "met plezier" dement is en het als demente nog goed maakt???
Ook in die situatie zit ik met een demente moeder die notabene altijd heeft geroepen dat ze "een pil" wilde als ze dement werd. Nu zit ze vrolijk in een verpleeghuis en maakt het daar eigenlijk best goed. Stel ze had wel een goede verklaring op laten stellen, wie moet dan op een zeker moment de beslissing nemen om haar leven te beëindigen?
Maar een huisarts strafrechtelijk vervolgen omdat hij een patiënt in terminale fase naar de hemel heeft gespoten, vind ik buitenproportioneel. Ik kan maak me ernstig zorgen over de gevolgen van deze gebeurtenis.
dinsdag 22 oktober 2013 20:39
Op dit moment zit de ruimte voor het krijgen van hulp bij zelfdoding bij dementie dus bij de beginnende dementie in de fase waarin een patiënt nog wilsbekwaam is en zijn verzoek kan verwoorden.
Ik haal deze passage er even uit, juist bij beginnende dementie zijn patiënten enorm onzeker, hebben wel in de gaten dat er iets niet goed gaat en hebben het hier heel erg moeilijk mee, om dan zo"n beslissing te moeten gaan nemen en daar bij ieder gesprek nog consequent in te zijn, da's bijna niet haalbaar.
En bij dementie heb je toch al vrij vlot dat iemand niet meer wilsbekwaam is.
Ik haal deze passage er even uit, juist bij beginnende dementie zijn patiënten enorm onzeker, hebben wel in de gaten dat er iets niet goed gaat en hebben het hier heel erg moeilijk mee, om dan zo"n beslissing te moeten gaan nemen en daar bij ieder gesprek nog consequent in te zijn, da's bijna niet haalbaar.
En bij dementie heb je toch al vrij vlot dat iemand niet meer wilsbekwaam is.
dinsdag 22 oktober 2013 20:42
Overigens verbaast mij altijd de term "wilsonbekwaam". Zodra het om euthanasie gaat, is iemand bij dementie heel snel wilsonbekwaam en wordt euthanasie heel moeilijk ondanks wat die patiënt zelf nog wil. De zaak wordt echter 180 graden omgekeerd als het gaat om de autonomie t.a.v. het zelfstandig wonen en/of de financiën. In die gevallen moet er bij een demente eerst iets verschrikkelijk mis gaan voordat iemand kan worden gedwongen tot bijvoorbeeld dwangzorg of opname.
dinsdag 22 oktober 2013 20:46
Dat is idd ook een hele moeilijke discussie Marianko, als je je moeder als "blije" demente dame ziet zitten wordt het voor de familie extra moeilijk om dan alsnog achter zo'n euthanasieverzoek heen te gaan.
Ik denk zelf ook dat met deze gebeurtenissen huisartsen extra voorzichtig gaan worden en er langer de tijd voor nemen om zichzelf maar zo goed mogelijk in te kunnen dekken.
En dat klinkt lomper dan ik het bedoel, want ik begrijp het ook wel met deze ontwikkelingen.
Ik denk zelf ook dat met deze gebeurtenissen huisartsen extra voorzichtig gaan worden en er langer de tijd voor nemen om zichzelf maar zo goed mogelijk in te kunnen dekken.
En dat klinkt lomper dan ik het bedoel, want ik begrijp het ook wel met deze ontwikkelingen.
dinsdag 22 oktober 2013 20:49
quote:marianko schreef op 22 oktober 2013 @ 20:42:
Overigens verbaast mij altijd de term "wilsonbekwaam". Zodra het om euthanasie gaat, is iemand bij dementie heel snel wilsonbekwaam en wordt euthanasie heel moeilijk ondanks wat die patiënt zelf nog wil. De zaak wordt echter 180 graden omgekeerd als het gaat om de autonomie t.a.v. het zelfstandig wonen en/of de financiën. In die gevallen moet er bij een demente eerst iets verschrikkelijk mis gaan voordat iemand kan worden gedwongen tot bijvoorbeeld dwangzorg of opname.En hier ben ik het dan helemaal mee eensch, een beetje meten met twee maten zeg maar!
Overigens verbaast mij altijd de term "wilsonbekwaam". Zodra het om euthanasie gaat, is iemand bij dementie heel snel wilsonbekwaam en wordt euthanasie heel moeilijk ondanks wat die patiënt zelf nog wil. De zaak wordt echter 180 graden omgekeerd als het gaat om de autonomie t.a.v. het zelfstandig wonen en/of de financiën. In die gevallen moet er bij een demente eerst iets verschrikkelijk mis gaan voordat iemand kan worden gedwongen tot bijvoorbeeld dwangzorg of opname.En hier ben ik het dan helemaal mee eensch, een beetje meten met twee maten zeg maar!
dinsdag 22 oktober 2013 20:51
quote:_Gayl_ schreef op 22 oktober 2013 @ 19:38:
Het is eigenlijk ook erg triest dat iemand zijn geliefde wil "helpen", om de soms doodeenvoudige reden dat zij de laatste wil van hun geliefde willen laten uitvoeren en daarmee op een muur stuiten.
Men heeft bij volle verstand een euthanasieverklaring op laten stellen en tegen de tijd dat men er zo bijzit als men in die verklaring heeft laten opstellen doet niemand iets met die verklaring.
Dan vraag je je toch af waarom nog zo"n euthanasieverklaring op laten stellen?
Ik vind dat daar de wet in veranderd moet worden.Dat vind ik ook.
Het is eigenlijk ook erg triest dat iemand zijn geliefde wil "helpen", om de soms doodeenvoudige reden dat zij de laatste wil van hun geliefde willen laten uitvoeren en daarmee op een muur stuiten.
Men heeft bij volle verstand een euthanasieverklaring op laten stellen en tegen de tijd dat men er zo bijzit als men in die verklaring heeft laten opstellen doet niemand iets met die verklaring.
Dan vraag je je toch af waarom nog zo"n euthanasieverklaring op laten stellen?
Ik vind dat daar de wet in veranderd moet worden.Dat vind ik ook.
dinsdag 22 oktober 2013 20:59
[quote]marianko schreef op 22 oktober 2013 @ 20:29:
Bij dementie vind ik het inderdaad wel erg moeilijk. Iemand kan van tevoren wel een verklaring opstellen en aangeven dood te willen als hij of zij dement is maar wat als die persoon "met plezier" dement is en het als demente nog goed maakt???
Ook in die situatie zit ik met een demente moeder die notabene altijd heeft geroepen dat ze "een pil" wilde als ze dement werd. Nu zit ze vrolijk in een verpleeghuis en maakt het daar eigenlijk best goed. Stel ze had wel een goede verklaring op laten stellen, wie moet dan op een zeker moment de beslissing nemen om haar leven te beëindigen?
[quote]
Dat lijkt mij ook een moeilijke kwestie. Ik denk dat je dan moet kijken naar het lijden.
Bij dementie vind ik het inderdaad wel erg moeilijk. Iemand kan van tevoren wel een verklaring opstellen en aangeven dood te willen als hij of zij dement is maar wat als die persoon "met plezier" dement is en het als demente nog goed maakt???
Ook in die situatie zit ik met een demente moeder die notabene altijd heeft geroepen dat ze "een pil" wilde als ze dement werd. Nu zit ze vrolijk in een verpleeghuis en maakt het daar eigenlijk best goed. Stel ze had wel een goede verklaring op laten stellen, wie moet dan op een zeker moment de beslissing nemen om haar leven te beëindigen?
[quote]
Dat lijkt mij ook een moeilijke kwestie. Ik denk dat je dan moet kijken naar het lijden.
dinsdag 22 oktober 2013 21:03
Standpunt van de Hoge raad bij euthanasie...
Euthanasie alkmaar zaak -1984
Voor de arts kan er een noodtoestand ontstaan. Enerzijds is er een plicht om de wet na te leven, anderzijds is er een uitdrukkelijk en ernstig verlangen van de patiënt om het leven te beëindigen. De plicht van een arts is om het leven van mensen te redden, maar wanneer een patiënt disproportioneel lijdt( het lijden dient ondragelijk te zijn) en uitzichtloos lijdt kan een arts overgaan tot euthanasie.
Chabot zaak - 1994
Het lijden hoeft niet persé lichamelijk te zijn. Het mag ook gaan om psychisch lijden. De arts dient hierbij in te schatten of de doodswens niet voortkomt uit de geestelijke toestand van patiënt. Daarnaast dient de arts in te schatten of er echt geen andere behandeling meer mogelijk is voor patiënt.
Brongersma zaak - 2002
Er wordt aangegeven dat iemand wel ziek moet zijn bij een verzoek tot euthanasie. Een patiënt die een arts benadert met het verzoek tot levensbeëindiging zonder ziek te zijn mag niet ingewilligd worden door een arts. Het feit dat iemand niet meer wilt leven kan nooit een rechtvaardigingsgrond zijn voor hulp bij zelfdoding, omdat het meer een kwestie van zingeving van het leven is. Een arts mocht toen in zo'n geval niet ook niet helpen bij de zelfdoding.
Euthanasie alkmaar zaak -1984
Voor de arts kan er een noodtoestand ontstaan. Enerzijds is er een plicht om de wet na te leven, anderzijds is er een uitdrukkelijk en ernstig verlangen van de patiënt om het leven te beëindigen. De plicht van een arts is om het leven van mensen te redden, maar wanneer een patiënt disproportioneel lijdt( het lijden dient ondragelijk te zijn) en uitzichtloos lijdt kan een arts overgaan tot euthanasie.
Chabot zaak - 1994
Het lijden hoeft niet persé lichamelijk te zijn. Het mag ook gaan om psychisch lijden. De arts dient hierbij in te schatten of de doodswens niet voortkomt uit de geestelijke toestand van patiënt. Daarnaast dient de arts in te schatten of er echt geen andere behandeling meer mogelijk is voor patiënt.
Brongersma zaak - 2002
Er wordt aangegeven dat iemand wel ziek moet zijn bij een verzoek tot euthanasie. Een patiënt die een arts benadert met het verzoek tot levensbeëindiging zonder ziek te zijn mag niet ingewilligd worden door een arts. Het feit dat iemand niet meer wilt leven kan nooit een rechtvaardigingsgrond zijn voor hulp bij zelfdoding, omdat het meer een kwestie van zingeving van het leven is. Een arts mocht toen in zo'n geval niet ook niet helpen bij de zelfdoding.
dinsdag 22 oktober 2013 21:20
quote:_Gayl_ schreef op 22 oktober 2013 @ 19:31:
Het is ook best een heftig iets voor zowel arts als patiënt.
Voor zover ik weet moet er ten alle tijde een 2de arts bij ingeschakeld worden, die ook met de patiënt in gesprek gaat.
De patiënt moet zelf het verzoek doen en de arts moet er van overtuigd zijn dat het een weloverwogen besluit is.
Er wordt echt niet over 1 nacht ijs gegaan zeg maar!
Er moet sprake zijn van uitzichtloos en ondraaglijk lijden.
Heeft een patiënt een euthanasieverklaring maar is ondertussen dement geworden en kan zelf niet meer aangeven wat hij/zij wil, wordt een euthanasieverzoek nooit uitgevoerd
Eerste post na de TP dat ik lees maar dit klopt.
Hoe lullig het soms ook is in sommige situaties maar daar staat tegenover dat we wel een euthanasiewet hebben waardoor het soms wel goed geregeld kan worden
Het is ook best een heftig iets voor zowel arts als patiënt.
Voor zover ik weet moet er ten alle tijde een 2de arts bij ingeschakeld worden, die ook met de patiënt in gesprek gaat.
De patiënt moet zelf het verzoek doen en de arts moet er van overtuigd zijn dat het een weloverwogen besluit is.
Er wordt echt niet over 1 nacht ijs gegaan zeg maar!
Er moet sprake zijn van uitzichtloos en ondraaglijk lijden.
Heeft een patiënt een euthanasieverklaring maar is ondertussen dement geworden en kan zelf niet meer aangeven wat hij/zij wil, wordt een euthanasieverzoek nooit uitgevoerd
Eerste post na de TP dat ik lees maar dit klopt.
Hoe lullig het soms ook is in sommige situaties maar daar staat tegenover dat we wel een euthanasiewet hebben waardoor het soms wel goed geregeld kan worden
Je bent zelf een theepot
dinsdag 22 oktober 2013 21:25
quote:_Gayl_ schreef op 22 oktober 2013 @ 19:38:
Het is eigenlijk ook erg triest dat iemand zijn geliefde wil "helpen", om de soms doodeenvoudige reden dat zij de laatste wil van hun geliefde willen laten uitvoeren en daarmee op een muur stuiten.
Men heeft bij volle verstand een euthanasieverklaring op laten stellen en tegen de tijd dat men er zo bijzit als men in die verklaring heeft laten opstellen doet niemand iets met die verklaring.
Dan vraag je je toch af waarom nog zo"n euthanasieverklaring op laten stellen?
Ik vind dat daar de wet in veranderd moet worden.
Als iemand bij volle bewustzijn een verklaring heeft opgesteld, desnoods elk jaar opnieuw heeft ondertekend ( een vereiste) en de eigen ha wil niet meewerkten ( waar de ha goed recht toe heeft) zou er makkelijker een andere arts te vinden moeten zijn, binnen de wet.
Het vinden van een andere arts dan een niet meewerkende ha schijnt soms heel lastig te zijn.
Terwijl in de landelijke huisartsenafspraken staat dat als een ha niet wil meewerken, hij of zij samen met de patiënt op zoek moet gaan naar een andere arts voor dit verzoek
Het is eigenlijk ook erg triest dat iemand zijn geliefde wil "helpen", om de soms doodeenvoudige reden dat zij de laatste wil van hun geliefde willen laten uitvoeren en daarmee op een muur stuiten.
Men heeft bij volle verstand een euthanasieverklaring op laten stellen en tegen de tijd dat men er zo bijzit als men in die verklaring heeft laten opstellen doet niemand iets met die verklaring.
Dan vraag je je toch af waarom nog zo"n euthanasieverklaring op laten stellen?
Ik vind dat daar de wet in veranderd moet worden.
Als iemand bij volle bewustzijn een verklaring heeft opgesteld, desnoods elk jaar opnieuw heeft ondertekend ( een vereiste) en de eigen ha wil niet meewerkten ( waar de ha goed recht toe heeft) zou er makkelijker een andere arts te vinden moeten zijn, binnen de wet.
Het vinden van een andere arts dan een niet meewerkende ha schijnt soms heel lastig te zijn.
Terwijl in de landelijke huisartsenafspraken staat dat als een ha niet wil meewerken, hij of zij samen met de patiënt op zoek moet gaan naar een andere arts voor dit verzoek
Je bent zelf een theepot
dinsdag 22 oktober 2013 21:37
En bij de zaken die nu spelen was het allemaal wel wat dubieus.
De zoon heeft zijn stiefmoeder willen helpen, verzamelen van pillen. Volgens de wet is dit strafbaar. En er moeten ergens grenzen getrokken worden. Stoer dat hij geen straf heeft gekregen en ook stoer dat het wel strafbaar is gevonden.
Ik ben heel blij en trots op onze euthanasiewet maar daar zitten gelukkig wel grenzen aan. En de vrouw voldeed niet aan de afspraken
Bij de ha uit Tuitjehorn is het vreemd, de zaak aan hangen gemaakt door een co-assistent. Ik weet dat de IGZ zeer terughoudend is om zo hard op te treden rondom euthanasie-issues en hier is het wel gedaan. Gevoelsmatig ( en niet meer dan dat) zeg ik dat er meer speelt dan palliatief optreden ( overdosis morfine bv).
De euthanasiewet is best iets ingewikkelds en lijkt daarmee geen ruimte te geven voor jurisprudentie.
Die wet is streng, heel sneu en wrang in sommige situaties en soms ook goed.
De zoon heeft zijn stiefmoeder willen helpen, verzamelen van pillen. Volgens de wet is dit strafbaar. En er moeten ergens grenzen getrokken worden. Stoer dat hij geen straf heeft gekregen en ook stoer dat het wel strafbaar is gevonden.
Ik ben heel blij en trots op onze euthanasiewet maar daar zitten gelukkig wel grenzen aan. En de vrouw voldeed niet aan de afspraken
Bij de ha uit Tuitjehorn is het vreemd, de zaak aan hangen gemaakt door een co-assistent. Ik weet dat de IGZ zeer terughoudend is om zo hard op te treden rondom euthanasie-issues en hier is het wel gedaan. Gevoelsmatig ( en niet meer dan dat) zeg ik dat er meer speelt dan palliatief optreden ( overdosis morfine bv).
De euthanasiewet is best iets ingewikkelds en lijkt daarmee geen ruimte te geven voor jurisprudentie.
Die wet is streng, heel sneu en wrang in sommige situaties en soms ook goed.
Je bent zelf een theepot
dinsdag 22 oktober 2013 21:45
quote:_Gayl_ schreef op 22 oktober 2013 @ 21:35:
@Suzannesuus, in de praktijk is er geen huisarts die zijn vingers er aan gaat brandden zodra een persoon dit zelf niet meer duidelijk aan kan geven. En ergens begrijp ik dat ook wel hoor, gezien de huideige ontwikkelingen helemaal,
Dat mag de arts ook niet.
En dat kan soms uitermate zuur, wrang etc zijn.
Jouw eerste post klopt volledig.
Aanvullend: heb je een verklaring getekend en de situatie duurt door dan zul je na een jaar opnieuw een handtekening moeten zetten.
Een arts die feeling heeft met de patiënt checkt evt elke 3 maanden, elke maand hoe het is, om te voorkomen dat iemand ineens niet meer in staat is om het aan te geven.
Euthanasie is iets heel anders dan palliatieve zorg. Dat is echt het laatste zetje, waar iemand toch al zal overlijden binnen 24-48 uur.
@Suzannesuus, in de praktijk is er geen huisarts die zijn vingers er aan gaat brandden zodra een persoon dit zelf niet meer duidelijk aan kan geven. En ergens begrijp ik dat ook wel hoor, gezien de huideige ontwikkelingen helemaal,
Dat mag de arts ook niet.
En dat kan soms uitermate zuur, wrang etc zijn.
Jouw eerste post klopt volledig.
Aanvullend: heb je een verklaring getekend en de situatie duurt door dan zul je na een jaar opnieuw een handtekening moeten zetten.
Een arts die feeling heeft met de patiënt checkt evt elke 3 maanden, elke maand hoe het is, om te voorkomen dat iemand ineens niet meer in staat is om het aan te geven.
Euthanasie is iets heel anders dan palliatieve zorg. Dat is echt het laatste zetje, waar iemand toch al zal overlijden binnen 24-48 uur.
Je bent zelf een theepot
dinsdag 22 oktober 2013 22:06
Het vervelende uit van dat verhaal van huisarts Tromp uit Tuitjenhorn is dat we niet weten wat er gebeurd is en waarom de IGZ heeft ingegrepen.
In de Volkskrant schijnt gestaan te hebben dat de huisarts morfine heeft gegeven ivm benauwdheid. Als dat echt zo is snap ik niet waarom die co-assistent aan de bel heeft getrokken en waarom het AMC de inspectie heeft gebeld (zonder overleg met de betreffende huisarts). Morfine geven in de terminale fase valt gewoon onder palliatieve zorg en heeft niets te maken met euthanasie.
Maar goed, voor hetzelfde geld had die huisarts die week toevallig al een euthanasie en de spullen al in huis, heeft die even opgehaald, de patiënt dood gemaakt en een natuurlijke dood afgegeven. Dan is er dus ene euthanasie gepleegd zonder dat er een scan arts bij is geweest en is de gemeentelijk lijkschouwer niet geweest. Dat zou wel kwalijk zijn. Dan snap ik nog niet waarom het AMC huisarts Tromp niet heeft gebeld en gezegd: wij zijn verplicht dit te melden bij de IGZ. Dan had hij ook nog de kans gehad zichzelf te melden (of zich te verdedigen als het verhaal van de co-assistent niet klopte).
Maar goed, de IGZ weigert informatie te geven. Dus huisartsen hebben nu geen idee of hij gerechtelijk vervolgd kan worden voor palliatieve zorg.
In de Volkskrant schijnt gestaan te hebben dat de huisarts morfine heeft gegeven ivm benauwdheid. Als dat echt zo is snap ik niet waarom die co-assistent aan de bel heeft getrokken en waarom het AMC de inspectie heeft gebeld (zonder overleg met de betreffende huisarts). Morfine geven in de terminale fase valt gewoon onder palliatieve zorg en heeft niets te maken met euthanasie.
Maar goed, voor hetzelfde geld had die huisarts die week toevallig al een euthanasie en de spullen al in huis, heeft die even opgehaald, de patiënt dood gemaakt en een natuurlijke dood afgegeven. Dan is er dus ene euthanasie gepleegd zonder dat er een scan arts bij is geweest en is de gemeentelijk lijkschouwer niet geweest. Dat zou wel kwalijk zijn. Dan snap ik nog niet waarom het AMC huisarts Tromp niet heeft gebeld en gezegd: wij zijn verplicht dit te melden bij de IGZ. Dan had hij ook nog de kans gehad zichzelf te melden (of zich te verdedigen als het verhaal van de co-assistent niet klopte).
Maar goed, de IGZ weigert informatie te geven. Dus huisartsen hebben nu geen idee of hij gerechtelijk vervolgd kan worden voor palliatieve zorg.
dinsdag 22 oktober 2013 22:21
Bij iemand die terminaal is en ernstig lijdt, is de grens tussen palliatieve zorg en euthanasie soms vaag. Wanneer overlijdt iemand door de medicatie en wanneer vanzelf? Dat weet je soms niet. En als iemand dreigt te stikken zoals in het geval Tuitjenhorn is dat helemaal moeilijk.
Professor Smalhout schreef dat de patiënt in Tuitjenhorn slokdarmkanker had. De slokdarm loopt door de borstkas naar de maag en is omringd door levensbelangrijke organen, zoals onder meer de aorta (de grote lichaamsslagader) en de luchtpijp. Bij aantasting van de aorta kunnen grote bloedingen ontstaan die soms via de eveneens aangetaste luchtpijp de longen laten vollopen, zodat de zieke onder heftig hoesten verdrinkt in zijn eigen bloed. Ook kan de luchtpijp geleidelijk worden dichtgedrukt waardoor de patiënt langzaam maar zeker gewurgd wordt. Smalhout vermoedt dat dit ook stond te gebeuren bij deze patiënt en dat de huisarts daarom waarschijnlijk heeft besloten de patiënt zoveel morfine te geven dat hij daaraan is overleden.
Het blijft natuurlijk allemaal gissen en raden en Smalhout ging ook af op hetgeen de weduwe in het interview op RTV N-H heeft gegeven. Het probleem is dat de IGZ en het OM weigeren openheid van zaken te geven. Door de zelfmoord van de huisarts is het nu een grote rel geworden. De instanties verschuilen zich achter elkaar en beweren dat ze het goed hebben gedaan zonder duidelijk te maken wát er nu echt is gebeurd. Het lijkt er zo veel op dat instanties druk zijn om hun eigen straatje te vegen.
Professor Smalhout schreef dat de patiënt in Tuitjenhorn slokdarmkanker had. De slokdarm loopt door de borstkas naar de maag en is omringd door levensbelangrijke organen, zoals onder meer de aorta (de grote lichaamsslagader) en de luchtpijp. Bij aantasting van de aorta kunnen grote bloedingen ontstaan die soms via de eveneens aangetaste luchtpijp de longen laten vollopen, zodat de zieke onder heftig hoesten verdrinkt in zijn eigen bloed. Ook kan de luchtpijp geleidelijk worden dichtgedrukt waardoor de patiënt langzaam maar zeker gewurgd wordt. Smalhout vermoedt dat dit ook stond te gebeuren bij deze patiënt en dat de huisarts daarom waarschijnlijk heeft besloten de patiënt zoveel morfine te geven dat hij daaraan is overleden.
Het blijft natuurlijk allemaal gissen en raden en Smalhout ging ook af op hetgeen de weduwe in het interview op RTV N-H heeft gegeven. Het probleem is dat de IGZ en het OM weigeren openheid van zaken te geven. Door de zelfmoord van de huisarts is het nu een grote rel geworden. De instanties verschuilen zich achter elkaar en beweren dat ze het goed hebben gedaan zonder duidelijk te maken wát er nu echt is gebeurd. Het lijkt er zo veel op dat instanties druk zijn om hun eigen straatje te vegen.
dinsdag 22 oktober 2013 22:48
quote:marianko schreef op 22 oktober 2013 @ 22:21:
Bij iemand die terminaal is en ernstig lijdt, is de grens tussen palliatieve zorg en euthanasie soms vaag. Wanneer overlijdt iemand door de medicatie en wanneer vanzelf? Dat weet je soms niet. En als iemand dreigt te stikken zoals in het geval Tuitjenhorn is dat helemaal moeilijk.
Professor Smalhout schreef dat de patiënt in Tuitjenhorn slokdarmkanker had. De slokdarm loopt door de borstkas naar de maag en is omringd door levensbelangrijke organen, zoals onder meer de aorta (de grote lichaamsslagader) en de luchtpijp. Bij aantasting van de aorta kunnen grote bloedingen ontstaan die soms via de eveneens aangetaste luchtpijp de longen laten vollopen, zodat de zieke onder heftig hoesten verdrinkt in zijn eigen bloed. Ook kan de luchtpijp geleidelijk worden dichtgedrukt waardoor de patiënt langzaam maar zeker gewurgd wordt. Smalhout vermoedt dat dit ook stond te gebeuren bij deze patiënt en dat de huisarts daarom waarschijnlijk heeft besloten de patiënt zoveel morfine te geven dat hij daaraan is overleden.
Het blijft natuurlijk allemaal gissen en raden en Smalhout ging ook af op hetgeen de weduwe in het interview op RTV N-H heeft gegeven. Het probleem is dat de IGZ en het OM weigeren openheid van zaken te geven. Door de zelfmoord van de huisarts is het nu een grote rel geworden. De instanties verschuilen zich achter elkaar en beweren dat ze het goed hebben gedaan zonder duidelijk te maken wát er nu echt is gebeurd. Het lijkt er zo veel op dat instanties druk zijn om hun eigen straatje te vegen.
Nee hoor, daar is niets vaags aan. Bij euthanasie geeft de dokter (via infuus of in een drankje) een middel waar de patient direct aan overlijdt. Er wordt dan geen natuurlijke dood afgegeven en zoiets mag alleen met toetsing vooraf door een andere arts (scan-arts).
Palliatieve behandeling, bijvoorbeeld het geven van morfine of slaapmiddelen voor behandeling van pijn of andere klachten op het sterfbed van een terminale patiënt heeft niets met euthanasie te maken.
Bij iemand die terminaal is en ernstig lijdt, is de grens tussen palliatieve zorg en euthanasie soms vaag. Wanneer overlijdt iemand door de medicatie en wanneer vanzelf? Dat weet je soms niet. En als iemand dreigt te stikken zoals in het geval Tuitjenhorn is dat helemaal moeilijk.
Professor Smalhout schreef dat de patiënt in Tuitjenhorn slokdarmkanker had. De slokdarm loopt door de borstkas naar de maag en is omringd door levensbelangrijke organen, zoals onder meer de aorta (de grote lichaamsslagader) en de luchtpijp. Bij aantasting van de aorta kunnen grote bloedingen ontstaan die soms via de eveneens aangetaste luchtpijp de longen laten vollopen, zodat de zieke onder heftig hoesten verdrinkt in zijn eigen bloed. Ook kan de luchtpijp geleidelijk worden dichtgedrukt waardoor de patiënt langzaam maar zeker gewurgd wordt. Smalhout vermoedt dat dit ook stond te gebeuren bij deze patiënt en dat de huisarts daarom waarschijnlijk heeft besloten de patiënt zoveel morfine te geven dat hij daaraan is overleden.
Het blijft natuurlijk allemaal gissen en raden en Smalhout ging ook af op hetgeen de weduwe in het interview op RTV N-H heeft gegeven. Het probleem is dat de IGZ en het OM weigeren openheid van zaken te geven. Door de zelfmoord van de huisarts is het nu een grote rel geworden. De instanties verschuilen zich achter elkaar en beweren dat ze het goed hebben gedaan zonder duidelijk te maken wát er nu echt is gebeurd. Het lijkt er zo veel op dat instanties druk zijn om hun eigen straatje te vegen.
Nee hoor, daar is niets vaags aan. Bij euthanasie geeft de dokter (via infuus of in een drankje) een middel waar de patient direct aan overlijdt. Er wordt dan geen natuurlijke dood afgegeven en zoiets mag alleen met toetsing vooraf door een andere arts (scan-arts).
Palliatieve behandeling, bijvoorbeeld het geven van morfine of slaapmiddelen voor behandeling van pijn of andere klachten op het sterfbed van een terminale patiënt heeft niets met euthanasie te maken.
dinsdag 22 oktober 2013 22:59
quote:vosje78 schreef op 22 oktober 2013 @ 22:48:
[...]
Nee hoor, daar is niets vaags aan. Bij euthanasie geeft de dokter (via infuus of in een drankje) een middel waar de patient direct aan overlijdt. Er wordt dan geen natuurlijke dood afgegeven en zoiets mag alleen met toetsing vooraf door een andere arts (scan-arts).
Palliatieve behandeling, bijvoorbeeld het geven van morfine of slaapmiddelen voor behandeling van pijn of andere klachten op het sterfbed van een terminale patiënt heeft niets met euthanasie te maken.Nee precies dus is er bij de dood van de terminale patiënt in Tuitjenhorn feitelijk ook geen sprake van euthanasie maar van palliatieve zorg. De vraag is wanneer iemand dood gaat door de morfine en/of midazolam en wanneer door de ziekte. En als iemand dreigt te stikken wat moet je dan doen als huisarts? Ik denk dat geen enkele situatie hetzelfde is.
[...]
Nee hoor, daar is niets vaags aan. Bij euthanasie geeft de dokter (via infuus of in een drankje) een middel waar de patient direct aan overlijdt. Er wordt dan geen natuurlijke dood afgegeven en zoiets mag alleen met toetsing vooraf door een andere arts (scan-arts).
Palliatieve behandeling, bijvoorbeeld het geven van morfine of slaapmiddelen voor behandeling van pijn of andere klachten op het sterfbed van een terminale patiënt heeft niets met euthanasie te maken.Nee precies dus is er bij de dood van de terminale patiënt in Tuitjenhorn feitelijk ook geen sprake van euthanasie maar van palliatieve zorg. De vraag is wanneer iemand dood gaat door de morfine en/of midazolam en wanneer door de ziekte. En als iemand dreigt te stikken wat moet je dan doen als huisarts? Ik denk dat geen enkele situatie hetzelfde is.
woensdag 23 oktober 2013 08:51
Het blijft gissen wat er gebeurt is daar in Tuitjenhoorn.
Als iemand erg benauwd is of veel pijn heeft wordt er morfine gegeven en in combinatie daarmee de dormicum bij eventuele onrust.
En ik begrijp wel wat je bedoelt met jou eerste zin over het vage Marianko, want het kan natuurlijk zo zijn dat je de dormicum spuit en binnen zeer korte tijd overlijdt de patiënt.
Dat je je dan afvraagt komt dit door de ziekte of het inspuiten van beide middelen.
Een antwoord daarop heb je niet direkt en dat hoeft ook niet, het blijft palliatieve zorg en geen euthanasie.
Als iemand erg benauwd is of veel pijn heeft wordt er morfine gegeven en in combinatie daarmee de dormicum bij eventuele onrust.
En ik begrijp wel wat je bedoelt met jou eerste zin over het vage Marianko, want het kan natuurlijk zo zijn dat je de dormicum spuit en binnen zeer korte tijd overlijdt de patiënt.
Dat je je dan afvraagt komt dit door de ziekte of het inspuiten van beide middelen.
Een antwoord daarop heb je niet direkt en dat hoeft ook niet, het blijft palliatieve zorg en geen euthanasie.
