India eist gestolen adoptiekind terug

26-05-2007 11:59 701 berichten
Alle reacties Link kopieren
HILVERSUM (ANP) - Een Indiaas jongetje dat zes jaar geleden door een Nederlands echtpaar werd geadopteerd, moet terug naar zijn geboorteland. Indiase autoriteiten eisen dat het kind een DNA-test ondergaat en wordt herenigd met zijn biologische ouders.

Uit politieonderzoek in India zou blijken dat het kind niet vrijwillig ter adoptie is afgestaan, maar gestolen en verkocht aan een kindertehuis.

Dat meldt het tv-programma Netwerk dinsdagavond op basis van politierapporten en onderzoek in India. De Nederlandse adoptieouders ontvingen in februari een brief van de Indiase politie met het verzoek het kind terug te brengen.

Rapporten

Uit de rapporten die in het bezit zijn van Netwerk blijkt dat het jongetje in 1999 midden in de nacht uit zijn ouderlijk huis is verdwenen. In 2005 arresteerde de Indiase politie een bende kidnappers, die verklaarden onder anderen het jongetje te hebben gestolen en verkocht aan een kindertehuis. Via een bemiddelingsbureau is het kind ter adoptie aangeboden, met naar nu blijkt een valse afstandsverklaring en verzonnen familieachtergronden, aldus Netwerk.

Toen de biologische moeder hoorde dat haar kind nog in leven is, liet ze weten er alles aan te zullen doen het jongetje terug te krijgen. ,,Sommige mensen zeggen: jouw kind leeft onder goede omstandigheden daar, laat het daar toch. Maar ik wacht op mijn kind.'' Vorig jaar begon de moeder een rechtszaak in India om haar kind terug te krijgen. De rechter heeft nog geen definitieve uitspraak gedaan.

De adoptieouders hebben laten weten de situatie verschrikkelijk te vinden, ook voor de biologische ouders. Het is onduidelijk of ze het kind willen teruggeven aan de biologische ouders. Het Nederlandse paar doet een klemmend beroep op de media hen met rust te laten in het belang van het kind.

(bron: BNR nieuwsradio)
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren




De lieden die in dit topic zo glashard durven beweren dat zij - als het hun eigen kind betrof - het lekker aan de andere kant van de wereld zouden laten (want, och, hij is daar toch immers veel beter af), geloof ik domweg niet. Tien tegen een dat als hun kind daadwerkelijk geroofd zou worden en het zou een aantal jaren later gevonden worden, zij werkelijk alles op alles zouden zetten voor een terechte hereniging met het gezin.



Zo duidelijk?

ja...



Glashard durf ik het niet te beweren om de simpele reden dat ik niet weet hoe ik daadwerkelijk zou reageren. Gelukkig!



Maar hetzelfde geldt voor de 'tegenpartij'! De lieden die nu 'glashard' beweren dat het kind terug zou moeten, zou ook zomaar tien tegen 1 van gedachten kunnen veranderen wanneer het zou gaan over hun adoptiekind!



We kunnen, nogmaals gelukkig, niet anders reageren dan een voorstelling proberen te maken en daar vanuit een mening te vormen. Dat is voor de 'terugstuurders' niet anders dan voor de 'hier houders'.
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren






Dat is niet stoer, dat is moederinstinct, die taal. In dit soort zaken reageren mensen nou eenmaal primair, dat is niet meer dan menselijk, en een stuk waarschijnlijker dan al dat hypothetische geleuter dat sommigen hier in de goedheid van hun hart wel afstand zouden doen van hun gejatte kind. De andere wang toekeren is een mooi Bijbels principe, maar in de praktijk zullen maar weinig mensen die aanbieden.







Jeetjemina, wil het dan niet doordringen dat het 'hypothetische geleuter' gelijk staat aan het 'hypothetische' geleuter van de 'tegenparij"?



Het is enorm ergelijk dat de mening van de 'tegenpartij' wordt afgedaan als geleuter en onwaarschijnlijk en je eigen mening als zeer plausibel, waar feitelijk beide kanten zeer hypothetisch en even waarschijnlijk zijn.



En moederinstinct? Een onschuldige om zeep helpen i.p.v. de werkelijke criminelen aan te pakken. Dat valt bij mijn onder stoere praat!






quote: complicated reageerde





De lieden die in dit topic zo glashard durven beweren dat zij - als het hun eigen kind betrof - het lekker aan de andere kant van de wereld zouden laten (want, och, hij is daar toch immers veel beter af), geloof ik domweg niet. Tien tegen een dat als hun kind daadwerkelijk geroofd zou worden en het zou een aantal jaren later gevonden worden, zij werkelijk alles op alles zouden zetten voor een terechte hereniging met het gezin.



Zo duidelijk?

ja...







Glashard durf ik het niet te beweren om de simpele reden dat ik niet weet hoe ik daadwerkelijk zou reageren. Gelukkig!



Maar hetzelfde geldt voor de 'tegenpartij'! De lieden die nu 'glashard' beweren dat het kind terug zou moeten, zou ook zomaar tien tegen 1 van gedachten kunnen veranderen wanneer het zou gaan over hun adoptiekind!



We kunnen, nogmaals gelukkig, niet anders reageren dan een voorstelling proberen te maken en daar vanuit een mening te vormen. Dat is voor de 'terugstuurders' niet anders dan voor de 'hier houders'.





Nee-hee, Soesa. Als het gaat om oerinstincten zoals bijvoorbeeld die tussen moeder en kind, gezien in het licht van dit verhaal, is het vele malen logischer en natuurlijker dat de moeder het kind hoe dan ook zo snel mogelijk terug zal willen. Dus tien tegen een en niet andersom. Dus. Enzo.
Alle reacties Link kopieren


En ik durf er wat om te verwedden dat er in de praktijk heel weinig overblijft van de innerlijke beschaving die hier zo veelvuldig geveinsd wordt. Ons allen is niets menselijks vreemd, immers.



Je kan er een wedje om leggen, maar vergeet niet dat het beide kanten op kan gaan. Ik besef mij dat i.i.g. terdege en geef alleen mijn mening weer zoals ik het voel NIET in zo'n situatie zijnde. Net zoals jij je mening geeft NIET in zo'n situatie zijnde!
Alle reacties Link kopieren
Kinderen die met 12 jaar mogen kiezen ingeval van een echtscheiding, hebben 12 jaar de kans gehad om beide ouders te kennen. Bovendien worden voor zover mij bekend de kinderen gehoord, maar blijft de beslissing nog altijd aan de rechter in dit soort zaken.



Ik vind dat er heel wat te zeggen valt voor het lange termijn denken van FV ten opzichte van het korte termijn denken van posters die beweren dat het kind hier in NL beter af zal zijn. Dat is nu dan het geval, maar hoe zal dat over een aantal jaren zijn? Moet het kind er in elk geval vanaf day 1 van doordrongen worden dat het ouders heeft aan de andere zijde van de wereld, die hem dolgraag in hun armen zouden sluiten.
Alle reacties Link kopieren
.


Ja, heel gek, maar ik schat de statistieken zo ongeveer op 99,999 % in tegen 0,001 %. Waarvan de eerste categorie staat voor degenen die alles op alles zetten om een gejat kind terug te krijgen, tegen dat minimale aantal dat, cru gezegd, zegt, ''is beter zo, hou maar.''





Nu overdrijf je toch een beetje, Lin.

Het zou ook best eens 99,998 tegen 0,002% kunnen zijn.



Maar in ieder geval niet 1 tegen 10, zoals ons aller Soesa zo probeert vol te houden.
Alle reacties Link kopieren






Ik zou mijn kind ook helemaal niet in de waan laten dat ik hem daar níet zou achterlaten. Voor mij zou onherroepelijk vaststaan dat het mijn kind niet is en dat ik het dus zal moeten laten gaan. Uiteraard zou ik ook een advocaat in de arm nemen, om ervoor te zorgen dat de Indiase autoriteiten en de ouders schriftelijk bevestigen dat het kind contact met mij mag en zal blijven houden, maar dat het terug moet staat voor mij gewoon echt buiten kijf. Ik zou er niet eens over hoeven nadenken wat mijn opties zijn, omdat ik tot in het diepst van mijn hart zou weten dat er maar 1 optie is. Alles wat ik zou doen zou dus in het teken staan van ervoor zorgen dat het onvermijdelijke, namelijk kind terug naar zijn rechtmatige ouders, op een zo humaan mogelijke en kindvriendelijke en voor mijzelf pijnloos mogelijke manier gebeurt.



Ik snap sowieso niet dat er mensen zijn die daarover moeten nadenken. Als je het al niet met de MAN van een ander doet, hoe kan je dan met jezelf in het reine zijn als je een kind van een ander houdt terwijl je weet dat die ouders al jaren de grootste hel doormaken die je kan doormaken?
Dit is echt mijn mening! Omdat het voor mij ook gaat over wat 'het goede' is om te doen. Je probeert toch ook het juiste te doen in je leven?
Alle reacties Link kopieren






Nee-hee, Soesa. Als het gaat om oerinstincten zoals bijvoorbeeld die tussen moeder en kind, gezien in het licht van dit verhaal, is het vele malen logischer en natuurlijker dat de moeder het kind hoe dan ook zo snel mogelijk terug zal willen. Dus tien tegen een en niet andersom. Dus. Enzo.





Het spijt mij beste Complicated (excuses voor beste ipv lieve zoals jij mij noemde), maar uiteraard laat ik mij als moeder zijnde niet de les lezen over moederinstinct door een (aanstaande of inmiddels) vader zijnde! Dus. Enzo. Punt!
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren




quote: fashionvictim reageerde



Sunlight,



Ik persoonlijk zou het niet zo doen omdat ik op mijn vingers kan natellen dat wanneer ik hem nog 4 jaar zou houden en hem slechts af en toe een bezoekje van of aan zijn ouders zou gunnen, ik wel kan zeggen dat het zijn eigen keuze is, maar ik dan diep in mijn hart zou weten dat ik ervoor gezorgd heb dat hij die keuze zou maken die mij het beste uitkomt. En dat zou ik niet op mijn geweten willen hebben.



Alsof het daarop gericht is. Niet dus. Het is erop gericht om het kind in zijn eigen veilige omgeving te laten. Om alles zo een plekje te geven., Om het kind te laten kennismaken met zijn bio ouders, die van mijn part hier komen wonen, of om de twee maanden voor drie maanden overkomen. Om wel degelijk een band op te bouwen. Je vult het nu wel heel erg in je eigen straatje in door er vanuit te gaan dat als hij kiest om in nederland te blijven dat ingegeven is door het feit dat ik hem niet genoeg vrijheid heb gegeven om daadwerkelijk tot een weloverwogen keuze te komen door hem als basis in nederland te houden.

Ik denk zelfs, dat als ik hem de keus laat,waar dan ook ter wereld,  hij  sneller voor nederland zou kiezen omdat het kind alleen maar wil 'dat alles weer normaal wordt'.Want dat is de veilige werteld die hij kent.









Daar is het voor jou blijkbaar opgericht, maar dat hoeft dus niet voor iedereen. Voor mij zou het er bijvoorbeeld op gericht zijn om het kind de eigen cultuur en familie 'terug te geven'.

Ik heb 't ook al een keertje of vijf gezegd, maar de Indiase ouders kunnen niet om de twee maanden komen. Die kunnen één keer in 't half jaar komen.

Er zijn trouwens genoeg manieren om met kinderen te verhuizen naar een ander land zonder dat 't kind daar getraumatiseerd uitkomt. Ik ken in elk geval een aantal mensen dat als kind verhuisd is van Europa naar héél andere culturen (Chili, Venezuela, Egypte, Saoudi-Arabië) zonder dat ze daar wat aan over hielden.






quote: complicated reageerde





Nee-hee, Soesa. Als het gaat om oerinstincten zoals bijvoorbeeld die tussen moeder en kind, gezien in het licht van dit verhaal, is het vele malen logischer en natuurlijker dat de moeder het kind hoe dan ook zo snel mogelijk terug zal willen. Dus tien tegen een en niet andersom. Dus. Enzo.





Het spijt mij beste Complicated (excuses voor beste ipv lieve zoals jij mij noemde), maar uiteraard laat ik mij als moeder zijnde niet de les lezen over moederinstinct door een (aanstaande of inmiddels) vader zijnde! Dus. Enzo. Punt!







Ach, lieve Soes, het is helemaal geen kwestie van jou 'de les lezen'. Ik zou met hetzelfde gemak jou tegenspreken als jij bijvoorbeeld beweerde dat Geert Wilders een geweldig politicus is in plaats van een schreeuwerige oproerkraaiende Fortuyn-wannabe. Of dat Willem1959 er gezonde ideeën over het leven op na houdt. Of dat Yasmijn zich altijd bedient van wijze uitspraken.



Als iets krom is, is het nu eenmaal niet recht. Als jij er volledig naast zit, zit je er volledig naast. Moeder of geen moeder.
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren


quote: sunlight reageerde





quote: fashionvictim reageerde



Sunlight,



Ik persoonlijk zou het niet zo doen omdat ik op mijn vingers kan natellen dat wanneer ik hem nog 4 jaar zou houden en hem slechts af en toe een bezoekje van of aan zijn ouders zou gunnen, ik wel kan zeggen dat het zijn eigen keuze is, maar ik dan diep in mijn hart zou weten dat ik ervoor gezorgd heb dat hij die keuze zou maken die mij het beste uitkomt. En dat zou ik niet op mijn geweten willen hebben.



Alsof het daarop gericht is. Niet dus. Het is erop gericht om het kind in zijn eigen veilige omgeving te laten. Om alles zo een plekje te geven., Om het kind te laten kennismaken met zijn bio ouders, die van mijn part hier komen wonen, of om de twee maanden voor drie maanden overkomen. Om wel degelijk een band op te bouwen. Je vult het nu wel heel erg in je eigen straatje in door er vanuit te gaan dat als hij kiest om in nederland te blijven dat ingegeven is door het feit dat ik hem niet genoeg vrijheid heb gegeven om daadwerkelijk tot een weloverwogen keuze te komen door hem als basis in nederland te houden.

Ik denk zelfs, dat als ik hem de keus laat,waar dan ook ter wereld,  hij  sneller voor nederland zou kiezen omdat het kind alleen maar wil 'dat alles weer normaal wordt'.Want dat is de veilige werteld die hij kent.





Daar is het voor jou blijkbaar opgericht, maar dat hoeft dus niet voor iedereen. Voor mij zou het er bijvoorbeeld op gericht zijn om het kind de eigen cultuur en familie 'terug te geven'.

Ik heb 't ook al een keertje of vijf gezegd, maar de Indiase ouders kunnen niet om de twee maanden komen. Die kunnen één keer in 't half jaar komen.

Er zijn trouwens genoeg manieren om met kinderen te verhuizen naar een ander land zonder dat 't kind daar getraumatiseerd uitkomt. Ik ken in elk geval een aantal mensen dat als kind verhuisd is van Europa naar héél andere culturen (Chili, Venezuela, Egypte, Saoudi-Arabië) zonder dat ze daar wat aan over hielden.



En in sommige -Westerse- culturen is het nog steeds heel normaal om je kind naar een -buitenlandse- kostschool te sturen, zonder ouders.
Alle reacties Link kopieren




Nu overdrijf je toch een beetje, Lin.

Het zou ook best eens 99,998 tegen 0,002% kunnen zijn.



Maar in ieder geval niet 1 tegen 10, zoals ons aller Soesa zo probeert vol te houden.







Gek, maar ik had je toch van een iets hoger kaliber ingeschat.



Ik heb namelijk nergens, LEES NERGENS!!!, cijfers genoemd. Zou niet eens durven om een schatting te maken, laat staan die schattig vol te houden.



In simpele taal zeg ik nogmaals, voor zover ik mijn handelen kan inschatten (net zoals jullie niets meer of minder kunnen doen dan je eigen handelen en het handelen van andere  in te schatten), ik niet per definitie er voor ben om een kind uit een bekende situatie halen en inderdaad terecht te herenigen met de biologische ouders. Ik beweer verder niets en hou niets anders vol dan wat ik denk te zullen doen gebaseerd op MIJN moederinstinct.
Alle reacties Link kopieren


Als iets krom is, is het nu eenmaal niet recht. Als jij er volledig naast zit, zit je er volledig naast. Moeder of geen moeder.





***PROEST***
Alle reacties Link kopieren
Hoe ik daadwerkelijk zou reageren weet ik niet, net zo min als de andere kant weet hoe zij zullen reageren wanneer hun eventuele adoptiekind na 8 jaar terug zou moeten naar land van herkomst.




Je weet niet hoe je echt zou reageren, maar je weet wel wat jouw normen en waarden zijn.

Ik vind 't bijvoorbeeld ook heel erg verkeerd om tegen kinderen kwaad te spreken over één van hun ouders, en geloof er niks van dat ik, als ik kinderen heb en ga scheiden omdat papa God weet wat heeft uitgevreten, ik die kinderen daar mee opzadel of zeg dat papa slecht is, of een klootzak, of niet meer van ons houdt, etc. etc.

Dat dat héél moeilijk kan zijn in bepaalde situaties, okee, geloof ik meteen. Dat je misschien een keer een slip of the tongue hebt, ook. Maar ik kan mij niet voorstellen dat ik dat dan niet zou herstellen en daar op terug zou komen. Dat zijn namelijk mijn waarden en mijn overtuigingen. En van daaruit redeneer ik nu.

Ik weet inderdaad niet hoe ik zou reageren. Maar ik durf er toch mijn hand voor in 't vuur te steken dat ik niet zou zeggen 'ik hou 't, hoe dan ook!'.
Alle reacties Link kopieren




quote: lindy reageerde





Dat is niet stoer, dat is moederinstinct, die taal. In dit soort zaken reageren mensen nou eenmaal primair, dat is niet meer dan menselijk, en een stuk waarschijnlijker dan al dat hypothetische geleuter dat sommigen hier in de goedheid van hun hart wel afstand zouden doen van hun gejatte kind. De andere wang toekeren is een mooi Bijbels principe, maar in de praktijk zullen maar weinig mensen die aanbieden.

Jeetjemina, wil het dan niet doordringen dat het 'hypothetische geleuter' gelijk staat aan het 'hypothetische' geleuter van de 'tegenparij"?



Het is enorm ergelijk dat de mening van de 'tegenpartij' wordt afgedaan als geleuter en onwaarschijnlijk en je eigen mening als zeer plausibel, waar feitelijk beide kanten zeer hypothetisch en even waarschijnlijk zijn.



En moederinstinct? Een onschuldige om zeep helpen i.p.v. de werkelijke criminelen aan te pakken. Dat valt bij mijn onder stoere praat!









Als iemand mijn gejatte kind onder zijn hoede heeft en weigert mee te werken aan een DNA onderzoek omdat hij of zij beweert dat hij nu eenmaal Lucas Jansen heeft geadopteerd en Lucas Jansen nu als zijn zoon beschouwt, vind ik ze niet onschuldig, maar complete onmensen die ik, als moeder van de fictieve Lucas Jansen die in werkelijkheid mijn kind is waar ik zes jaar naar heb gezocht, niet tegen zou moeten komen, nee.



Als mijn kind terug is is het vroeg genoeg om redelijk, rationeel of nobel te zijn, daarvoor toch echt niet. Al moet ik to hell and back, ik zal niet rusten voor mijn kind weer veilig in mijn armen is. En funnily enough is dat ook precies de mening van de ouder van gestolen kinderen waar ik het bed mee deel, dus zo gek zal ik wel niet zijn.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
En in sommige -Westerse- culturen is het nog steeds heel normaal om je kind naar een -buitenlandse- kostschool te sturen, zonder ouders.
Ohja, ook nog vergeten :D. Ken ook een meisje uit het Midden Oosten dat in Engeland naar kostschool is geweest, zonder ouders inderdaad, helemaal alleen. Valt niemand over.
Alle reacties Link kopieren




quote: sunlight reageerde





quote: fashionvictim reageerde



Sunlight,



Ik persoonlijk zou het niet zo doen omdat ik op mijn vingers kan natellen dat wanneer ik hem nog 4 jaar zou houden en hem slechts af en toe een bezoekje van of aan zijn ouders zou gunnen, ik wel kan zeggen dat het zijn eigen keuze is, maar ik dan diep in mijn hart zou weten dat ik ervoor gezorgd heb dat hij die keuze zou maken die mij het beste uitkomt. En dat zou ik niet op mijn geweten willen hebben.



Alsof het daarop gericht is. Niet dus. Het is erop gericht om het kind in zijn eigen veilige omgeving te laten. Om alles zo een plekje te geven., Om het kind te laten kennismaken met zijn bio ouders, die van mijn part hier komen wonen, of om de twee maanden voor drie maanden overkomen. Om wel degelijk een band op te bouwen. Je vult het nu wel heel erg in je eigen straatje in door er vanuit te gaan dat als hij kiest om in nederland te blijven dat ingegeven is door het feit dat ik hem niet genoeg vrijheid heb gegeven om daadwerkelijk tot een weloverwogen keuze te komen door hem als basis in nederland te houden.

Ik denk zelfs, dat als ik hem de keus laat,waar dan ook ter wereld,  hij  sneller voor nederland zou kiezen omdat het kind alleen maar wil 'dat alles weer normaal wordt'.Want dat is de veilige werteld die hij kent.





Daar is het voor jou blijkbaar opgericht, maar dat hoeft dus niet voor iedereen. Voor mij zou het er bijvoorbeeld op gericht zijn om het kind de eigen cultuur en familie 'terug te geven'.

Ik heb 't ook al een keertje of vijf gezegd, maar de Indiase ouders kunnen niet om de twee maanden komen. Die kunnen één keer in 't half jaar komen.

Er zijn trouwens genoeg manieren om met kinderen te verhuizen naar een ander land zonder dat 't kind daar getraumatiseerd uitkomt. Ik ken in elk geval een aantal mensen dat als kind verhuisd is van Europa naar héél andere culturen (Chili, Venezuela, Egypte, Saoudi-Arabië) zonder dat ze daar wat aan over hielden.
Hahaha, en dit is weer precies mijn mening, Margaretha. :)
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren


Kinderen die met 12 jaar mogen kiezen ingeval van een echtscheiding, hebben 12 jaar de kans gehad om beide ouders te kennen. Bovendien worden voor zover mij bekend de kinderen gehoord, maar blijft de beslissing nog altijd aan de rechter in dit soort zaken.



Ik vind dat er heel wat te zeggen valt voor het lange termijn denken van FV ten opzichte van het korte termijn denken van posters die beweren dat het kind hier in NL beter af zal zijn. Dat is nu dan het geval, maar hoe zal dat over een aantal jaren zijn? Moet het kind er in elk geval vanaf day 1 van doordrongen worden dat het ouders heeft aan de andere zijde van de wereld, die hem dolgraag in hun armen zouden sluiten.





Daar gaat het niet om, het gaat erom dat een kind van 12 heel goed in staat is om zelf een beslissing te nemen, dat niet alleen een volwassenen weet wat er goed is voor een kind van twaalf. Het gaat om de leeftijd in mijn posting.



Het een hoeft ook het ander niet uit te sluiten, je kunt ook om en om gaan, dus de bio ouders ieder half jaar een maand in nederland en om de twee maanden het kind een maand naar india. Ik noem maar wat. Het is niet of of, het kan ook en en zijn, met als basis gewoon de veilige thuishaven in Nederland.
Ik heb namelijk nergens, LEES NERGENS!!!, cijfers genoemd. Zou niet eens durven om een schatting te maken, laat staan die schattig vol te houden.


Even een kwootje van jou van twee pagina's terug:



"Maar hetzelfde geldt voor de 'tegenpartij'! De lieden die nu 'glashard'

beweren dat het kind terug zou moeten, zou ook zomaar tien tegen 1 van

gedachten kunnen veranderen wanneer het zou gaan over hun adoptiekind!
"



En ik zeg dan dat je er naast zit, met die omgedraaide tien tegen een. Voor alle duidelijkheid: een omgedraaide tien tegen een is hetzelfde als een een tegen tien. Tot zo ver mijn bescheiden bijdrage in de hogere rekenkunde. Ik hoop dat je er wat van hebt opgestoken enzo.
Alle reacties Link kopieren




quote: Soesa reageerde





Hoe ik daadwerkelijk zou reageren weet ik niet, net zo min als de andere kant weet hoe zij zullen reageren wanneer hun eventuele adoptiekind na 8 jaar terug zou moeten naar land van herkomst.



Je weet niet hoe je echt zou reageren, maar je weet wel wat jouw normen en waarden zijn.

Ik vind 't bijvoorbeeld ook heel erg verkeerd om tegen kinderen kwaad te spreken over één van hun ouders, en geloof er niks van dat ik, als ik kinderen heb en ga scheiden omdat papa God weet wat heeft uitgevreten, ik die kinderen daar mee opzadel of zeg dat papa slecht is, of een klootzak, of niet meer van ons houdt, etc. etc.

Dat dat héél moeilijk kan zijn in bepaalde situaties, okee, geloof ik meteen. Dat je misschien een keer een slip of the tongue hebt, ook. Maar ik kan mij niet voorstellen dat ik dat dan niet zou herstellen en daar op terug zou komen. Dat zijn namelijk mijn waarden en mijn overtuigingen. En van daaruit redeneer ik nu.

Ik weet inderdaad niet hoe ik zou reageren. Maar ik durf er toch mijn hand voor in 't vuur te steken dat ik niet zou zeggen 'ik hou 't, hoe dan ook!'.

En ook deze posting had ik zelf kunnen schrijven. En ik heb wél ervaring met het voorbeeld wat jij schetst.
Am Yisrael Chai!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven