Actueel
alle pijlers
Kiezen eigen einde
dinsdag 4 februari 2014 08:25
Ik las dit net in het AD;
http://www.ad.nl/ad/nl/10 ... nsend-het-leven-uit.dhtml
Ik vind het mooi maar tegelijkertijd ook een beetje freaky, alles zo secuur plannen en alles zelf opgeven ed. Het blijft toch zelfmoord.
Zouden jullie zo willen gaan? Of wachten tot de natuur (of god) beslist?
http://www.ad.nl/ad/nl/10 ... nsend-het-leven-uit.dhtml
Ik vind het mooi maar tegelijkertijd ook een beetje freaky, alles zo secuur plannen en alles zelf opgeven ed. Het blijft toch zelfmoord.
Zouden jullie zo willen gaan? Of wachten tot de natuur (of god) beslist?
dinsdag 4 februari 2014 08:31
Lastig.. Ik heb twee keer van dichtbij een zelfmoord 'meegemaakt' en dat gebeurde op veel gruwelijke manieren. Dan kan ik me wel voorstellen dat je voor deze manier kiest zeg maar, ook voor de nabestaanden. Maar ja.. Ik kan nu niet zeggen dat ik ervoor zou kiezen, maar wie weet als ik zelf zo oud ben?
dinsdag 4 februari 2014 08:45
Jeetje, dat zijn al tranen voor m'n ochtendkoffie:
'We verlaten tevreden dit aardse bestaan, het is onze tijd, wij gaan.'
Ik kan me wel voorstellen dat je het zo wil, dat je er samen voor kiest op die manier als je het nog kan! Het is misschien wel humaner dan dat de ene overlijdt, en dat de ander nog eenzaam jaren weg zit te kwijnen in een verzorgingstehuis. Want dat is helaas meestal wel zo.
'We verlaten tevreden dit aardse bestaan, het is onze tijd, wij gaan.'
Ik kan me wel voorstellen dat je het zo wil, dat je er samen voor kiest op die manier als je het nog kan! Het is misschien wel humaner dan dat de ene overlijdt, en dat de ander nog eenzaam jaren weg zit te kwijnen in een verzorgingstehuis. Want dat is helaas meestal wel zo.
dinsdag 4 februari 2014 08:54
quote:mirt023 schreef op 04 februari 2014 @ 08:46:
Net gelezen, mooi verhaal...
Persoonlijk zou ik het niet durven denk ik!
Zelf werkte ik in een verpleegtehuis en mensen vonden dit "station" echt vreselijk..!
Ja zo denk/dacht ik ook. Alleen ik heb hier al eerder een topic over geopend en daaruit bleek dat sommige ouderen het echt naar hun zin kunnen/konden hebben.
Ik zou ook niet goed weten wanneer mijn tijd nu is; Mijn oma roept al 5 jaar dat ze bijna dood gaat enbij elke verjaardag "ik ben er de volgende keer niet meer bij hoor", maar ze is er nog altijd bij..
Net gelezen, mooi verhaal...
Persoonlijk zou ik het niet durven denk ik!
Zelf werkte ik in een verpleegtehuis en mensen vonden dit "station" echt vreselijk..!
Ja zo denk/dacht ik ook. Alleen ik heb hier al eerder een topic over geopend en daaruit bleek dat sommige ouderen het echt naar hun zin kunnen/konden hebben.
Ik zou ook niet goed weten wanneer mijn tijd nu is; Mijn oma roept al 5 jaar dat ze bijna dood gaat enbij elke verjaardag "ik ben er de volgende keer niet meer bij hoor", maar ze is er nog altijd bij..
dinsdag 4 februari 2014 08:59
Ik vind het mooi! Ik ben van nature een controlefreak en toen leek, afgelopen maanden, dat ik binnen een jaar dood zou gaan, had ik ook al besloten om ook dat in eigen beheer te gaan doeb.
Zelfdoding vind ik dat je leven nog de moeite waard kan zijn, maar je zelf niet meer wil. Je eigen einde kiezen vind ik dat je weet dat je doodgaat en je dat nog de moeite waard wil maken.
Zelfdoding vind ik dat je leven nog de moeite waard kan zijn, maar je zelf niet meer wil. Je eigen einde kiezen vind ik dat je weet dat je doodgaat en je dat nog de moeite waard wil maken.
dinsdag 4 februari 2014 09:01
quote:mirt023 schreef op 04 februari 2014 @ 08:46:
Net gelezen, mooi verhaal...
Persoonlijk zou ik het niet durven denk ik!
Zelf werkte ik in een verpleegtehuis en mensen vonden dit "station" echt vreselijk..!Zeker een mooi verhaal. Mocht ooit de tijd komen dat ik naar een verpleeghuis moet, dan stap ik er ook uit. Dat is een 'station' waar ik absoluut niet wil eindigen.
Net gelezen, mooi verhaal...
Persoonlijk zou ik het niet durven denk ik!
Zelf werkte ik in een verpleegtehuis en mensen vonden dit "station" echt vreselijk..!Zeker een mooi verhaal. Mocht ooit de tijd komen dat ik naar een verpleeghuis moet, dan stap ik er ook uit. Dat is een 'station' waar ik absoluut niet wil eindigen.
There is no always forever...just this...
dinsdag 4 februari 2014 09:04
Op die leeftijd hoor je vaak over een voltooit leven. Waarom wegkwijnen met pijn en veel verdriet? Lijkt me heerlijk om zo samen te gaan na zoveel jaren een twee eenheid te zijn geweest.
Veel mensen eindigen ook met morfine en dormicum dus waarom niet een paar jaar eerder zelf beslissen met andere medicatie?
Veel mensen eindigen ook met morfine en dormicum dus waarom niet een paar jaar eerder zelf beslissen met andere medicatie?
dinsdag 4 februari 2014 09:22
Afgelopen jaar moest mijn vader naar een verpleeghuis.Toen we hem daar brachten dacht ik: jee...je zal hier moeten wonen..Vond het heel naar om hem daar achter te moeten laten. Uiteindelijk overleed hij onverwacht binnen een paar dagen en kan ik daar in die zin vrede mee hebben dat hij daar niet maanden of zelfs jaren heeft hoeven zitten. Dat zou zo helemaal niks voor hem zijn geweest namelijk, hij was altijd buiten en bezig met van alles en nog wat.
En als ik dan nu de worsteling van m'n moeder zie, zo alleen na 60 jaar samen, (ze zegt ook letterlijk: er is niks meer aan op deze manier ) dan denk ik dat het nog niet zo gek is om het op deze manier te doen.
En als ik dan nu de worsteling van m'n moeder zie, zo alleen na 60 jaar samen, (ze zegt ook letterlijk: er is niks meer aan op deze manier ) dan denk ik dat het nog niet zo gek is om het op deze manier te doen.
dinsdag 4 februari 2014 09:28
ja maar toch lijkt het me ook dat niet elke familie dit zo 'goed' oppakt. Er zullen ook gezinnen zijn waarbij de kinderen het de ouders wellicht kwalijk nemen.
Of waarbij de ene partner wel wil en de andere niet.
Dus als we allemaal zo zouden 'willen' gaan (wat je dus niet altijd te kiezen hebt) dan kan dat ook weer problemen met zich mee leveren.
En der zal maar een vormfout in de papieren staan en de kinderen daardoor toch verantwoordelijk worden gesteld. Ik bedoel er zullen ook ouderen zijn die niet zo goed zijn in het 'tot in de puntjes' regelen.. jaiks
Of waarbij de ene partner wel wil en de andere niet.
Dus als we allemaal zo zouden 'willen' gaan (wat je dus niet altijd te kiezen hebt) dan kan dat ook weer problemen met zich mee leveren.
En der zal maar een vormfout in de papieren staan en de kinderen daardoor toch verantwoordelijk worden gesteld. Ik bedoel er zullen ook ouderen zijn die niet zo goed zijn in het 'tot in de puntjes' regelen.. jaiks
dinsdag 4 februari 2014 09:31
Ik vind het heel fijn voor die mensen dat ze op deze manier het leven konden verlaten.
In een bed in je eentje in een tehuis waar je bij de godsgratie 1 keer per week gewassen word en bij incontinentie uren in je luier moet liggen is toch ook niks. Ook bij ziekte zouden ze er veel minder justitieel mee om moeten gaan. Abortus, leven van een ander, word best makkelijk over gedaan maar je eigen leven doen ze zo moeilijk over. Ook je huisdieren mag je leed besparen waarom dat niet voor mensen opgaat is mij een raadsel.
Mijn opa had uitgezaaide leverkanker. Gelukkig toendertijd een ha die hem geholpen heeft. De man lag alleen maar had pijn en kon niks meer. Voor hem was het alleen nog maar een maand of wat wachten tot de dood. Door de dokter kon hij gaan slapen zonder wakker te worden en hij was er blij mee.
In een bed in je eentje in een tehuis waar je bij de godsgratie 1 keer per week gewassen word en bij incontinentie uren in je luier moet liggen is toch ook niks. Ook bij ziekte zouden ze er veel minder justitieel mee om moeten gaan. Abortus, leven van een ander, word best makkelijk over gedaan maar je eigen leven doen ze zo moeilijk over. Ook je huisdieren mag je leed besparen waarom dat niet voor mensen opgaat is mij een raadsel.
Mijn opa had uitgezaaide leverkanker. Gelukkig toendertijd een ha die hem geholpen heeft. De man lag alleen maar had pijn en kon niks meer. Voor hem was het alleen nog maar een maand of wat wachten tot de dood. Door de dokter kon hij gaan slapen zonder wakker te worden en hij was er blij mee.
dinsdag 4 februari 2014 09:34
ik denk dat deze kwesties ook zo moeilijk zijn omdat er voor de 'wet' moeilijk een lijn te trekken is.
Mag je stoppen na je 80ste? Maar sommige voelen zich met 75 al niets meer waard.
Plus het zou (beetje ver gezocht maar toch) ook best wat moorden in gang kunnen zetten (waarbij mensen/ouderen gedwongen worden tot het eten van de yoghurt en tekenen van formulieren)..
Mag je stoppen na je 80ste? Maar sommige voelen zich met 75 al niets meer waard.
Plus het zou (beetje ver gezocht maar toch) ook best wat moorden in gang kunnen zetten (waarbij mensen/ouderen gedwongen worden tot het eten van de yoghurt en tekenen van formulieren)..
dinsdag 4 februari 2014 09:37
quote:nalysa schreef op 04 februari 2014 @ 08:37:
Ik krijg er maar de rillingen van. De dood wordt geromantiseerd. Het is nog steeds zelfdoding.
Geromantiseerd? Ik vind dat een 'natuurlijke' dood geromantiseerd wordt. Over kankerpatiënten zeggen 'zij heeft gevochten tot het eind, en ze was zo sterk en dapper' terwijl in werkelijkheid ik genoeg mensen ken die doodsbang waren, doodziek, als één klein hoopje ellende overbleven, compleet met paniekaanvallen en andere ellende vanwege het naderende einde, niet meer alleen kunnen en durven zijn, compleet afhankelijk omdat niets meer kan. En dan nóg wordt er gezegd 'ze heeft het zo dapper gedragen'.
Dát is romantiseren.
Zelf beslissen dat je dan iets eerder gaat maar nog wel op eigen kracht, dat vind ik dan een heel begrijpelijke keus. Of zoals deze mensen, dat je niet wilt afwachten wie er het eerste gaat, dat je niet tegen je zin in een verzorgingstehuis gestopt wilt worden, dat je niet alleen achter wilt blijven zonder je partner. Ik snap dat wel. Of ik het zou durven weet ik niet, maar ik vind het een dappere beslissing.
Niets voor mij waarschijnlijk, ik blijf op feestjes ook altijd al te lang hangen, als het al niet meer gezellig is
Ik krijg er maar de rillingen van. De dood wordt geromantiseerd. Het is nog steeds zelfdoding.
Geromantiseerd? Ik vind dat een 'natuurlijke' dood geromantiseerd wordt. Over kankerpatiënten zeggen 'zij heeft gevochten tot het eind, en ze was zo sterk en dapper' terwijl in werkelijkheid ik genoeg mensen ken die doodsbang waren, doodziek, als één klein hoopje ellende overbleven, compleet met paniekaanvallen en andere ellende vanwege het naderende einde, niet meer alleen kunnen en durven zijn, compleet afhankelijk omdat niets meer kan. En dan nóg wordt er gezegd 'ze heeft het zo dapper gedragen'.
Dát is romantiseren.
Zelf beslissen dat je dan iets eerder gaat maar nog wel op eigen kracht, dat vind ik dan een heel begrijpelijke keus. Of zoals deze mensen, dat je niet wilt afwachten wie er het eerste gaat, dat je niet tegen je zin in een verzorgingstehuis gestopt wilt worden, dat je niet alleen achter wilt blijven zonder je partner. Ik snap dat wel. Of ik het zou durven weet ik niet, maar ik vind het een dappere beslissing.
Niets voor mij waarschijnlijk, ik blijf op feestjes ook altijd al te lang hangen, als het al niet meer gezellig is
dinsdag 4 februari 2014 09:38
quote:nalysa schreef op 04 februari 2014 @ 08:37:
Ik krijg er maar de rillingen van. De dood wordt geromantiseerd. Het is nog steeds zelfdoding.
Ik snap dat je er rillingen van krijgt, maar is in een verzorgingstehuis wegkwijnen, wachtend op bezoek (als je dat al door hebt) en af en toe bij gods gratie eens onder de douche gezet worden dan romantisch? Of de hele dag in je eigen ontlasting zitten? Of, misschien gezond, maar doodeenzaam elke dag wachten tot je sterft? Of al jaren door psychische problematiek lijden?
Ik zou het fijn vinden om dit in eigen hand te hebben, of mijn man laten beslissen als ik dat zelf niet meer kan.
Ik krijg er maar de rillingen van. De dood wordt geromantiseerd. Het is nog steeds zelfdoding.
Ik snap dat je er rillingen van krijgt, maar is in een verzorgingstehuis wegkwijnen, wachtend op bezoek (als je dat al door hebt) en af en toe bij gods gratie eens onder de douche gezet worden dan romantisch? Of de hele dag in je eigen ontlasting zitten? Of, misschien gezond, maar doodeenzaam elke dag wachten tot je sterft? Of al jaren door psychische problematiek lijden?
Ik zou het fijn vinden om dit in eigen hand te hebben, of mijn man laten beslissen als ik dat zelf niet meer kan.
