Orgaandonatie; waarom wel/ niet?

11-05-2007 11:01 437 berichten
Alle reacties Link kopieren
Naar aanleiding van een artikel op nu.nl



waarin staat dat een kwart van de Nederlanders geen orgaandonor wil zijn vraag ik me vooral af waarom mensen dat niet willen.



Persoonlijk heb ik er nog geen drie seconden over na hoeven te denken en ik heb zondermeer dat ding ingevuld. Ze mogen alles van me hebben als ik het toch niet meer nodig heb.



Ik ben benieuwd naar jullie beweegredenen!
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het voor mezelf iets heel anders dan voor mijn kinderen...mij zouden ze leeg mogen plukken , maar het idee dat mijn kinderen ( en eerlijk gzegd ook van mijn man eigenlijk ) op zo'n ok liggen en er her  en der wat wordt weggehaald....... ik moet zeggen dat ik daar moeite mee heb. Aan de andere kant is het dan misschien wel minder zinloos.......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zo'n ding niet ingevuld........mijn man en kinderen weten hoe ik erover denk ........maar IK vind het vooral aan de nabestaanden om te beslissen......... als zij er op dat moment niet aan moeten of niet aan kunnen denken moet er dan vooral nog drie keer vermeld worden dat ik toch écht een blaadje had ingevuld ?  In hoeverre laten ze zich dan leiden door wat ik " zeker " gewild zou hebben ?

Er bestaat geen formulier met ; in principe vind ik het best , maar vraag maar aan de rest, mij kan het niet eigenlijk niet schelen ........ dát formulier zou ik namelijk wél ondertekenen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben donor, al vanaf dat ik het kon laten registreren. Nooit over getwijfeld, dood is dood en het idee dat iemand anders nog iets aan jouw organen kan hebben vind ik prima.



Manlief is geen donor, dat heeft wel geleid tot een aantal stevige discussies, maar goed, ieder zijn mening.
Alle reacties Link kopieren
BGB om die reden heb ik het júist wel ingevuld, zodat mijn man en kinderen die beslissing niet hoeven te nemen. Als mijn man mocht kiezen gebeurde het niet. Omgekeerd heeft hij gezegd dat ik mag beslissen wanneer hem iets overkomt. Ik weet dat hij het eigenlijk niet wil, dus ik zal dan ook zeggen dat hij geen donor wil zijn.
Alle reacties Link kopieren


Ik ben donor, al vanaf dat ik het kon laten registreren. Nooit over getwijfeld, dood is dood en het idee dat iemand anders nog iets aan jouw organen kan hebben vind ik prima.



Manlief is geen donor, dat heeft wel geleid tot een aantal stevige discussies, maar goed, ieder zijn mening.





wat is zijn reden of zijn zijn redenen om dat niet te willen ?

Dus als ze het aan jou vragen , als je man een ongeluk oid heeft gehad, dan zeg je nee ? Wel heel moeilijk lijkt me.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
BGB om die reden heb ik het júist wel ingevuld, zodat mijn man en kinderen die beslissing niet hoeven te nemen. Als mijn man mocht kiezen gebeurde het niet. Omgekeerd heeft hij gezegd dat ik mag beslissen wanneer hem iets overkomt. Ik weet dat hij het eigenlijk niet wil, dus ik zal dan ook zeggen dat hij geen donor wil zijn.
Ik heb thuis aangegeven dat beide opties oké zijn>>wel doneren< niet doneren... mama maakt het niet (meer) uit , jongens, kijk maar........ waar jullie denken het blijst ( minst verdrietig / minste spijt ) van te worden.





Lijkt me vreselijk voor je man als hij iets met jou moet laten doen terwijl alles in hem "nee " schreeut , terwijl jij het niet meer merkt en hij er nog verder mee moet leven.....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Ik ben donor vanaf mijn 16e en voor mij is het iets vanzelfsprekends. Waarom donor? Dood is dood, je hebt er zelf toch niets meer aan en met jouw organen of weefsels kun je mensen helpen. Bovendien als ik zelf in de ongelukkige situatie zou komen dat ik zelf ooit een donor orgaan nodig zou hebben zou ik het ook meer dan prettig vinden als er voldoende donoren zouden zijn.



Ik zou het wel eens zijn met een wet waarin staat; je bent automatisch donor mits je anders aangeeft. EN als je geen donor bent kom je lager op de wachtlijst voor een donor orgaan als je er ooit zelf een nodig hebt. Of gooi ik hiermee erg veel olie op het vuur?
Alle reacties Link kopieren
Heb een 'doe het niet' ingevuld.

Als ik het voor het kiezen heb sterf ik liever thuis dan in een ziekenhuis, aan slangetjes etc. Dat maakt orgaandonatie al onmogelijk.
Alle reacties Link kopieren
Zo zwart wit ligt het niet hier in huis. Hij wil het zelf niet, hij vindt het een eng idee en als hij op het moment zelf zou moeten beslissen zou hij nee zeggen.

 

Maar net als dat ik zijn mening respecteer doet hij dat bij mij ook en hij heeft er dus geen problemen mee dat ik donor ben. Alleen denk ik dat het voor hem heel moeilijk wordt om te beslissen als ik er niet meer ben, dat is gewoon al zo'n moeilijk moment omdat je net iemand verloren bent. En daarom heb ik dat vast gedaan, zodat hij zich daar niet mee bezig hoeft te houden op dat moment. Ik denk dus niet dat hij er problemen mee heeft, we hebben dit in overleg zo beslist. Al was ik al donor voordat ik hem ontmoette.
Alle reacties Link kopieren
Ik wil geen donor zijn en ik wil ook niets ontvangen. Ik wil ook geen bloed/plasma ontvangen, en bij medicijnen leg ik de grens bij dingen die van  mensen afkomen (zoals die experimentele  medicijnen die gemaakt zijn van foetussen om dementie tegen te gaan). Ik kan het idee niet verdragen en vind het ook zeer onnatuurlijk om met iets van een ander in m'n lijf te lopen/leven of andersom. Dat de medische wetenschap zover is dat het allemaal kan, wil nog niet zeggen dat ik daar gebruik van moet maken.  Mocht ik een ernstige ziekte krijgen waaraan ik kan overlijden :  het zij zo. Ik ben niet van plan mijn principes opzij te zetten om mijn leven nog (wat) langer te rekken.
Alle reacties Link kopieren
De manier van sterven wordt toch niet aangepast aan of je wel of niet orgaandonor bent of niet?!? Het is inderdaad zo dat veel mensen uiteindelijk niet geschikt zijn als orgaandonor mede door de doodsoorzaak, daarom  hebben ze juist zoveel potentiele orgaandonoren nodig.



Wat betreft de mening dat de naasten mogen beslissen. Mij lijkt het dat ik er het meeste vrede mee zou hebben om het zo te doen "zoals de overledene dat gewild zou hebben". Daarom vind ik die optie om het vantevoren aan te geven juist wel heel waardevol.
Alle reacties Link kopieren
Ik had een donorcodicil,ik heb deze weer ongedaan gemaakt omdat ik nu een lichaamsterbeschikkings codicil heb.Een donorcodicil heeft daarop voorrang dus daarom heb ik die ongedaan gemaakt.
Alle reacties Link kopieren


Heb een 'doe het niet' ingevuld.

Als ik het voor het kiezen heb sterf ik liever thuis dan in een ziekenhuis, aan slangetjes etc. Dat maakt orgaandonatie al onmogelijk.




Als iemand klinisch dood is ....en organen worden verwijderd...sterft iemand dan op de operatietafel of houden ze kunstmatig - als je dat zou willen- de boel op gang zodat iemand zijn laatste adem uitblaast bij zijn dierbaren ?

DAN zou ik het al weer een ander verhaal vinden namelijk......... lijkt me vreselijk je man/ kind warm , ademend ( al is het kunstmatig ) weg te zien worden gereden en koud terug te zien komen........

Kun je na orgaandonatie nog thuis opgebaard worden eigenlijk ? Zal wel , he ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik liep al - vanaf het moment dat ik dat mocht - met een donorcodicil rond. En sta dus ook geregistreerd. Als ik dood ben, heb ik die organen niet meer nodig. Het idee dat een stukje van mij doorleeft in iemand anders, vind ik eigenlijk wel mooi.



Ik weet overigens niet hoe mijn vriend daarin staat; nooit over gehad eigenlijk... toch maar 's doen, nu we officieel elkaars nabestaanden zijn :D
Ik geloof niet meer in sprookjes.
Alle reacties Link kopieren
Wat betreft de mening dat de naasten mogen beslissen. Mij lijkt het dat ik er het meeste vrede mee zou hebben om het zo te doen "zoals de overledene dat gewild zou hebben". Daarom vind ik die optie om het vantevoren aan te geven juist wel heel waardevol.
ja, heb ik dus niet... maar het is voor mij dan ook niet zozeer een pricipekwestie .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik liep al - vanaf het moment dat ik dat mocht - met een donorcodicil rond.
ik heb er ook heel lang één gehad.......tot ik kinderen kreeg........toen ben ik anders gaan denken waarschijnlijk.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik had een donorcodicil,ik heb deze weer ongedaan gemaakt omdat ik nu een lichaamsterbeschikkings codicil heb.Een donorcodicil heeft daarop voorrang dus daarom heb ik die ongedaan gemaakt.
Ter beschikking van de wetenschap? Waarom heb je dat liever dan donor?
Alle reacties Link kopieren
Misschien is het inderdaad anders, als je kinderen hebt.... ik zal 't nooit weten.



Ik merk aan mezelf dat ik niet zo'n waarde hecht aan een dood lichaam. Heb zelden de behoefte aan het van dichtbij bekijken van de overledene.

Zonder oneerbiedig te willen zijn door ineens over te schakelen naar huisdieren.... maar ik heb mijn kat ook gewoon bij de dierenarts achter gelaten. 't Beest was dood; ik was gek op 'm en heel verdrietig, maar wat zou ik een kat gaan aaien die niet meer spint en geen kopjes meer geeft.....



Een overleden lichaam is voor mij gevoelsmatig niet meer de persoon die het was. Misschien dat ik daarom denk er makkelijker afstand van te kunnen nemen.

Misschien is dat anders als het iemand is die heel dichtbij me staat (moeder, broer, geliefde), maar dat heb ik Goddank nog nooit meegemaakt.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
Alle reacties Link kopieren
Wat ik me ook afvraag; als je de organen van je naasten hebben kunnen gebruiken krijg je daar nog ooit bericht van ofzo? Dus dat ze aangeven welke organen ze hebben kunnen gebruiken of welke mensen ermee geholpen zijn (en krijg je die dan met naam en toenaam?).



Ik zou dat zelf denk ik wel fijn vinden (niet met naam en toenaam denk ik).
Alle reacties Link kopieren


Ik ben donor vanaf mijn 16e en voor mij is het iets vanzelfsprekends. Waarom donor? Dood is dood, je hebt er zelf toch niets meer aan en met jouw organen of weefsels kun je mensen helpen. Bovendien als ik zelf in de ongelukkige situatie zou komen dat ik zelf ooit een donor orgaan nodig zou hebben zou ik het ook meer dan prettig vinden als er voldoende donoren zouden zijn.



Ik zou het wel eens zijn met een wet waarin staat; je bent automatisch donor mits je anders aangeeft. EN als je geen donor bent kom je lager op de wachtlijst voor een donor orgaan als je er ooit zelf een nodig hebt. Of gooi ik hiermee erg veel olie op het vuur?
Het is een gewaagde opmerking, maar ik ben het met je eens.

Ik ben ook al vanaf het begin donor, ik hoefde er niet lang over na te denken, omdat ik zelf ook wat heb gekregen van een donor. Als je daarmee krijgt te maken ga je er denk ik wel anders over denken.



Ook hier in huis heb ik al de nodige discussies gehouden, mijn vriend is er van overtuigd dat ze je sneller laten overlijden als je donor bent:o
Alle reacties Link kopieren


Wat ik me ook afvraag; als je de organen van je naasten hebben kunnen gebruiken krijg je daar nog ooit bericht van ofzo? Dus dat ze aangeven welke organen ze hebben kunnen gebruiken of welke mensen ermee geholpen zijn (en krijg je die dan met naam en toenaam?).



Ik zou dat zelf denk ik wel fijn vinden (niet met naam en toenaam denk ik).
Ja je kan ervoor kiezen om een brief te krijgen met de gegevens of het een man/vrouw is en de leeftijd, verder niks
Alle reacties Link kopieren
Orgaandonatie is wel een goed ding, maar toch doe ik niet mee. Ik vind de gedachte onverteerbaar dat mijn supergoed verzorgde sporthart terecht kan komen in een alcoholist (roker, drugsgebruiker, gevaarlijk overgewicht) die binnen no-time het hele hart naar de klote helpt. Iemand die zo ontzettend laks omgaat met zijn lichaam, krijgt van mij niets.

Maarja, dat is geen optie op het codicil, dus dan maar geen codicil...
Alle reacties Link kopieren


Heb een 'doe het niet' ingevuld.

Als ik het voor het kiezen heb sterf ik liever thuis dan in een ziekenhuis, aan slangetjes etc. Dat maakt orgaandonatie al onmogelijk.
Nee hoor,huid en ogen kunnen ze dan nog gebruiken
Alle reacties Link kopieren
Ik ben vanaf dat ik voor het eerst die rode formuliertjes zag al donor. Daar voor was ik er niet mee bekend. Mijn man idem.

Voor mijn kinderen heb ik direct na de geboorte ook die papiertjes ingevuld.

Nu is dit voor zoon van 12 teruggedraaid. Hij heeft er nu ernstige bezwaren tegen. Ondanks dat wij in ons gezin er direct mee te maken gehad hebben en hij er alles vanaf weet.Ik begrijp dat in zijn geval wel.

Onze oudste heeft tot twee maal in een tijdsbestek van twee weken een donorlever ontvangen. Helaas heeft dit niet mogen baten en is hij op 11 jarige leeftijd overleden. Komende week vieren we zijn 23ste verjaardag zonder hem.

Als wij een ander de kans kunnen geven die onze oudste heeft gehad is dat toch hartstikke mooi?! En wat moet je na je dood nog met al die voor jou onnodige onderdelen?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven