Actueel
alle pijlers
verklaring gedrag Marokkaanse jongeren ?
woensdag 23 mei 2007 19:00
Marokkaanse jongens als paria’s op straat
Na de tragische moord van René Steegmans in Venlo is de discussie weer opgelaaid over normen en waarden op straat en het ontbreken ervan bij jonge Marokkanen in het publieke domein. Terwijl een gebeurtenis zoals deze in Venlo terecht de meeste aandacht trekt, is mijn stelling dat er iets aan vooraf gaat in de manipulatie van normen op straat die minstens evenveel aandacht verdient als geweld in het publiek domein. Pas als we de oppositionele cultuur van Marokkanen op straat begrijpen, is hun gedrag te verklaren. Daar is nog weinig onderzoek naar gedaan.
Marokkaanse jongens als paria’s op straat
Na de tragische moord van René Steegmans in Venlo is de discussie weer opgelaaid over normen en waarden op straat en het ontbreken ervan bij jonge Marokkanen in het publieke domein. Terwijl een gebeurtenis zoals deze in Venlo terecht de meeste aandacht trekt, is mijn stelling dat er iets aan vooraf gaat in de manipulatie van normen op straat die minstens evenveel aandacht verdient als geweld in het publiek domein. Pas als we de oppositionele cultuur van Marokkanen op straat begrijpen, is hun gedrag te verklaren. Daar is nog weinig onderzoek naar gedaan.
Als publiek domein wordt de straat tijdelijk bevolkt door mensen die vreemden zijn van elkaar, die elkaar alleen maar op basis van functies of andere onpersoonlijke identiteiten herkennen. De meeste grote steden kennen straten die zich kenmerken door grote drukte en een verscheidenheid aan personen uit alle lagen van de bevolking met verschillende functies. Het is de combinatie van die vreemden, het gedrang van de menigte en de verscheidenheid, die de straat zo tot een spektakel maken. Zonder bepaalde normen of codes van interactie zou er geen harmonie kunnen zijn op straat. In dit artikel beperken we ons tot vier normen die gelden op straat en bekijken we hoe jonge Marokkanen met deze normen omgaan.
De afgelopen paar maanden hebben we groepen jonge Marokkanen gevolgd en geïnterviewd in de straten van Utrecht. Om praktische redenen hadden we ervoor gekozen onze straat te laten beginnen in de grote hal van het Centraal Station in Utrecht, dan langs de Free Recordshop, rechts aanhouden richting V&D, daar de trap af en Hoog Catharijne uit, rechtsaf de Elisabethstraat in, de Steenweg volgen, aan het eind links en weer links de Oudegracht op tot aan de Lange Viestraat. In de zomermaanden bij goed weer zijn er op koopavond, vooral tijdens de piekuren tussen zes en half acht wanneer de meeste forenzen met de trein naar huis gaan en vooral autochtonen aan het winkelen zijn, ongeveer 400 jonge Marokkanen in dit gebied. Ze winkelen niet, ze lopen vooral rond. Ze komen naar deze straten met een slechte reputatie, verguisd door de rest van de bevolking, bestempeld als kut-Marokkanen, criminelen, moslim-fundamentalisten, vrouwenonderdrukkers etc. De functionaliteit van de straat is voor hen anders dan voor bijna alle andere gebruikers, de forenzen en het winkelend publiek.
De Marokkanen gebruiken de straat als een podium waar ze zich kunnen profileren. Ze hangen rond om gezien te worden, barsten spontaan in lachen uit en lijken zelfverzekerd. Sommigen gebruiken schuttingtaal, schreeuwen naar elkaar en voeren op luide toon privé-gesprekken. Hierdoor krijgen de andere gebruikers van de straat de indruk dat zij de Marokkanen koud laten. Ze zijn vaak in groepjes van drie of vier en de jongens neigen ertoe stoer te doen en dagen elkaar uit tot kwajongensstreken. Zelfs in kleine aantallen lijken ze een vreemde hegemonie uit te oefenen over de straat, alsof ze er heer en meester zijn. De meeste van hen zijn goed gekleed, zelfs beter dan je op basis van hun sociaal-economische achtergrond zou verwachten. Kortom, de straat is het platform waar ze proberen campagne te voeren voor respect. Want gezien hun huidige reputatie is respect een schaars goed voor jonge Marokkanen. Hun tragedie is dat de manier waarop ze proberen respect te winnen op straat, namelijk door continu de normen van algemeen geaccepteerd gedrag te manipuleren, hun negatieve reputatie alleen maar bevestigt. Maar wat zijn eigenlijk deze normen voor harmonieuze interactie op straat?
In een drukke straat werken vreemden samen en proberen hun bewegingen zo te coördineren dat ze incidenten vermijden. Als je op een verhoging zou staan in een willekeurige drukke straat en de bewegingen van de mensen zou bekijken, zou je je erover verbazen dat ze niet de hele tijd tegen elkaar opbotsen. In Utrecht stromen rond zes uur duizenden mensen uit de treinen, sommige lopen snel, andere langzaam, sommige slaan plotseling links- of rechtsaf, of stoppen plotseling om anderen te laten passeren. Als iemand met een camera alleen hun voeten zou filmen, zou een ongelooflijk gechoreografeerd ballet zichtbaar worden, zonder de hulp van Hans van Manen. De reden is simpel: als grote groepen de straat in harmonie willen gebruiken, moeten ze samenwerken. Zodra je iemand recht op je af ziet komen, doe je een stap naar links of rechts, of je draait je lichaam om een botsing te vermijden, je stopt plotseling om iemand voorbij te laten of je versnelt zodat ze achterlangs kunnen passeren. Dit gedrag bewaart de harmonie op straat en iedereen doet het intuïtief.
De meeste Marokkanen begrijpen dit, maar sommige zijn er bewust op uit deze norm te doorbreken. Voor me loopt een groep van vier jongens naast elkaar. Iedereen die recht op hen afkomt, moet twee stappen opzij doen om een botsing te vermijden, de vrouwen zelfs drie stappen, waardoor ze andere voetgangers blokkeren. Een lange autochtone man waagt het om dwars door de groep heen te lopen, want hij wil niet opzij en hij botst tegen mij aan, omdat ik recht achter de jongens loop. Ze roepen "Fuck you" tegen hem, maar hij zegt "Sorry" tegen mij en loopt door zonder naar de Marokkanen te kijken. Mensen tolereren een stel dat hand in hand over straat loopt, maar niet een groep van vier jongens die slenteren, of ze nou Marokkanen zijn of niet.
In een andere groep wordt één van de drie jongens uitgedaagd om een streek uit te halen. Hij ziet een jonge vrouw naderen, maakt zich los van de rest en botst met zijn schouder tegen haar borst aan. De vrouw verontschuldigt zich en loopt snel door, terwijl hij naar zijn vrienden kijkt en ze alledrie in lachen uitbarsten. Geen enkele politieagent zal je arresteren omdat je tegen iemand aanbotst, vooral als je kunt zeggen dat het per ongeluk was.
Wanneer straatgebruikers oog in oog komt te staan met wat voor hen persoonlijk aanstootgevende, varianten zijn in lichaamsvorm, schoonheid, huidskleur, haar, kledingstijl, inkomen, seksuele voorkeur, etc., dan worden ze geacht beleefd daarmee om te gaan. Eén van de prettigste dingen van op straat zijn is de vrijwaring van het oordeel van anderen. We hoeven onze vooroordelen niet te veranderen, we hoeven deze diversiteit niet te aanvaarden en we hoeven het zelfs niet vriendelijk te bejegenen. Maar een zekere subtiliteit en acceptatie van verschil zijn noodzakelijk. Wat iemand ook moge vinden van zwarte mensen, roodharigen of vrouwen die jurken kopen bij Zeeman, het zou geen issue moeten zijn op straat.
De meeste jonge Marokkanen accepteren deze diversiteit, maar af en toe manipuleert één van hen deze norm. Drie jongens staan naast een friettent en een fors gebouwde vrouw loopt langzaam voorbij. Eén van de jongens zegt hardop zodat de vrouw het kan horen: "Wat een grote kont heeft die vrouw, zeg", en een ander zegt: "Met zulke tieten". Met zijn handen geeft hij de maat van een voetbal aan. De dame draait zich om, gekwetst en beschaamd, ziet de drie Marokkanen en rent snel weg. Omdat ze inderdaad een behoorlijk achterwerk heeft, ziet haar poging om weg te rennen er komisch uit en de jongens liggen dubbel van het lachen. De omstanders, verscheurd tussen lachen en verontwaardiging, richten hun blik naar de grond terwijl ze weglopen en durven elkaar niet aan te kijken uit angst voor wat ze zouden kunnen zien. De ironie wil dat, vanwege hun reputatie, juist de intolerantie voor hun eigen etnische verschil een wapen is dat anderen bereid zijn te gebruiken tegen dezelfde Marokkanen.
Het is acceptabel op straat een vreemde te benaderen om hulp en dat ook te krijgen mits het iets kleins is. Kunt u me vertellen hoe laat het is? Kunt u me vertellen hoe ik bij de Dom kom? Dit is een algemene principe die bijdraagt aan de harmonie en leefbaarheid van de straat.
Ook deze norm wordt door sommige jonge Marokkanen anders gebruikt. Ik volg een groep al meer dan een uur zonder dat zich een incident voordoet. Plotseling zien ze een mooie jonge vrouw hun kant opkomen. Eén van de jongens maakt zichzelf los van de groep en gaat naar haar toe. Hij vraagt: "Hoe laat is het?". Ik weet dat hij tijd in overvloed heeft want ik heb hem al een uur gevolgd. Ze kijkt op met een glimlach op haar gezicht, maar als ze ziet dat het een Marokkaan is, verdwijnt de glimlach en wordt ze zakelijk. "Half zeven", zegt ze en begint snel weg te lopen. De jongen zegt zoiets als: "Hé, je hoeft niet meteen weg te rennen, je denkt zeker dat ik een crimineel ben?" De vrouw die nu een paar meter verder is, draait zich om, haar gezicht rood van verontwaardiging, en schreeuwt terug: "Dat heb ik niet gezegd", waarna ze boos wegloopt. Ik volg haar en hoor haar zeggen: "Je kan niet eens rustig op straat lopen zonder geconfronteerd te worden met een idiote uitkeringstrekker
De laatste norm van de straat is wat socioloog Goffman fatsoenlijke onoplettendheid heeft genoemd. De stadssocioloog Brunt legt deze norm passend uit als: "Bemoei je met jezelf, geef geen aanstoot en zorg dat je riskante ontmoetingen uit de weg gaat." Om het belang van dit principe te begrijpen kun je proberen je voor te stellen hoe vermoeiend het zou zijn om iedereen op straat aan te spreken en een goede dag te wensen. Wat de meeste mensen doen is simpelweg de aanwezigheid van andere straatgebruikers erkennen, soms met een glimlach of zelfs een hoofdknik, waarnaar ze ieder hun eigen weg vervolgen. Op deze manier kan de straat de schijn van neutraliteit en anonimiteit behouden.
Dit is de norm die de meeste Marokkanen vooral moeilijk vinden om te hanteren en dat is ook begrijpelijk. Ze zijn namelijk niet op straat gekomen om anoniem te zijn, maar om zichzelf te tonen en respect op te eisen. Ze krijgen dit respect niet wanneer mensen hen behandelen alsof ze lucht zijn. Dus ze kijken voorbijgangers recht in de ogen en houden de blik zo lang vast dat het oncomfortabel wordt. De onzin die alle interculturele communicatiedeskundigen verkondigen, dat Marokkanen als ze praten naar de grond kijken om respect te tonen, is hier een pertinente leugen. Ze praten zo hard dat iedereen hen kan horen en roepen openlijk naar tienermeisjes die boodschappen doen met hun ouders. Vooral de vaders van deze meisjes reageren alsof ze een hartaanval zullen krijgen. Het lijkt de jongens niets te kunnen schelen. Een vader zegt tegen zijn vrouw: "Als ze zo naar haar roepen in mijn bijzijn, wat zouden ze dan doen als ze hier in haar eentje loopt?" En ze kijken bezorgd.
De meeste mensen gebruiken deze gedragscodes in elke straat en ze gebruiken ze intuïtief. Zo ook de meeste Marokkanen, maar het probleem is dat een kleine groep die normen doelbewust manipuleert om op confrontaties aan te sturen. Van de 400 jonge mannen op straat op een willekeurige donderdagavond zijn er misschien dertig die deze normen negatief aanwenden.
Echter, de kans op meer dan één confrontatie voor je het station uit bent is groot. De kans dat vroeg of laat meer en meer mensen een confrontatie zullen hebben met één van deze jongens neemt ook toe. Daarmee is de mogelijkheid dat elke kleine confrontatie kan uitbarsten tot een echt groot conflict dat leidt tot het gebruik van geweld, altijd aanwezig. Deze mensen gaan allemaal naar huis en vertellen vijf of tien vrienden en familieleden over hun confrontatie en zo groeit langzamerhand dit crescendo van klachten uit tot wat nu de revolutie van kleine ongemakken is geworden. Het is niet zo dat deze Marokkaanse jongens allemaal de wet overtreden, of dat ze de enige zijn die voor overlast zorgen of wapens of geweld gebruiken. Zelden heeft één van de confrontaties die ik observeerde, geleid tot geweld. En van een micro-oorlog met autochtonen is geen sprake. Maar als deze jonge mensen compleet vervreemd zouden raken van de Nederlandse maatschappij, dan kan de straat heel snel veranderen in een onleefbaar gebied. Ze houden zichzelf niet voor gek en ze weten al wat de rest van de bevolking van hun denkt. Ze zijn ook sneller bereid om de reacties van anderen als discriminerend te bestempelen. Een simpele opmerking wordt al gauw geïnterpreteerd als gebrek aan respect, en dat lokt weer hevige en disproportionele reacties uit. Zelfs jongens die geen streken uithalen weten dat ze als Marokkanen geen krediet hebben op straat. Het is één pot nat. Daardoor voelen ze zich buiten de wet gesteld en hebben schijt aan iedereen op straat. Ze zijn immers tweederangs burgers. Eén van de belangrijkste vragen waar ik nog geen antwoord op heb is hoe de verhouding is tussen de meerderheid van de Marokkanen die zich keurig gedragen en het kleine gedeelte dat altijd weer last bezorgt. Zouden zij hun broers kunnen benaderen, want de rest van de samenleving durft niet meer.
Jude Kehla Wirnkar is sociaal wetenschapper en beleidsadviseur.
Na de tragische moord van René Steegmans in Venlo is de discussie weer opgelaaid over normen en waarden op straat en het ontbreken ervan bij jonge Marokkanen in het publieke domein. Terwijl een gebeurtenis zoals deze in Venlo terecht de meeste aandacht trekt, is mijn stelling dat er iets aan vooraf gaat in de manipulatie van normen op straat die minstens evenveel aandacht verdient als geweld in het publiek domein. Pas als we de oppositionele cultuur van Marokkanen op straat begrijpen, is hun gedrag te verklaren. Daar is nog weinig onderzoek naar gedaan.
Marokkaanse jongens als paria’s op straat
Na de tragische moord van René Steegmans in Venlo is de discussie weer opgelaaid over normen en waarden op straat en het ontbreken ervan bij jonge Marokkanen in het publieke domein. Terwijl een gebeurtenis zoals deze in Venlo terecht de meeste aandacht trekt, is mijn stelling dat er iets aan vooraf gaat in de manipulatie van normen op straat die minstens evenveel aandacht verdient als geweld in het publiek domein. Pas als we de oppositionele cultuur van Marokkanen op straat begrijpen, is hun gedrag te verklaren. Daar is nog weinig onderzoek naar gedaan.
Als publiek domein wordt de straat tijdelijk bevolkt door mensen die vreemden zijn van elkaar, die elkaar alleen maar op basis van functies of andere onpersoonlijke identiteiten herkennen. De meeste grote steden kennen straten die zich kenmerken door grote drukte en een verscheidenheid aan personen uit alle lagen van de bevolking met verschillende functies. Het is de combinatie van die vreemden, het gedrang van de menigte en de verscheidenheid, die de straat zo tot een spektakel maken. Zonder bepaalde normen of codes van interactie zou er geen harmonie kunnen zijn op straat. In dit artikel beperken we ons tot vier normen die gelden op straat en bekijken we hoe jonge Marokkanen met deze normen omgaan.
De afgelopen paar maanden hebben we groepen jonge Marokkanen gevolgd en geïnterviewd in de straten van Utrecht. Om praktische redenen hadden we ervoor gekozen onze straat te laten beginnen in de grote hal van het Centraal Station in Utrecht, dan langs de Free Recordshop, rechts aanhouden richting V&D, daar de trap af en Hoog Catharijne uit, rechtsaf de Elisabethstraat in, de Steenweg volgen, aan het eind links en weer links de Oudegracht op tot aan de Lange Viestraat. In de zomermaanden bij goed weer zijn er op koopavond, vooral tijdens de piekuren tussen zes en half acht wanneer de meeste forenzen met de trein naar huis gaan en vooral autochtonen aan het winkelen zijn, ongeveer 400 jonge Marokkanen in dit gebied. Ze winkelen niet, ze lopen vooral rond. Ze komen naar deze straten met een slechte reputatie, verguisd door de rest van de bevolking, bestempeld als kut-Marokkanen, criminelen, moslim-fundamentalisten, vrouwenonderdrukkers etc. De functionaliteit van de straat is voor hen anders dan voor bijna alle andere gebruikers, de forenzen en het winkelend publiek.
De Marokkanen gebruiken de straat als een podium waar ze zich kunnen profileren. Ze hangen rond om gezien te worden, barsten spontaan in lachen uit en lijken zelfverzekerd. Sommigen gebruiken schuttingtaal, schreeuwen naar elkaar en voeren op luide toon privé-gesprekken. Hierdoor krijgen de andere gebruikers van de straat de indruk dat zij de Marokkanen koud laten. Ze zijn vaak in groepjes van drie of vier en de jongens neigen ertoe stoer te doen en dagen elkaar uit tot kwajongensstreken. Zelfs in kleine aantallen lijken ze een vreemde hegemonie uit te oefenen over de straat, alsof ze er heer en meester zijn. De meeste van hen zijn goed gekleed, zelfs beter dan je op basis van hun sociaal-economische achtergrond zou verwachten. Kortom, de straat is het platform waar ze proberen campagne te voeren voor respect. Want gezien hun huidige reputatie is respect een schaars goed voor jonge Marokkanen. Hun tragedie is dat de manier waarop ze proberen respect te winnen op straat, namelijk door continu de normen van algemeen geaccepteerd gedrag te manipuleren, hun negatieve reputatie alleen maar bevestigt. Maar wat zijn eigenlijk deze normen voor harmonieuze interactie op straat?
In een drukke straat werken vreemden samen en proberen hun bewegingen zo te coördineren dat ze incidenten vermijden. Als je op een verhoging zou staan in een willekeurige drukke straat en de bewegingen van de mensen zou bekijken, zou je je erover verbazen dat ze niet de hele tijd tegen elkaar opbotsen. In Utrecht stromen rond zes uur duizenden mensen uit de treinen, sommige lopen snel, andere langzaam, sommige slaan plotseling links- of rechtsaf, of stoppen plotseling om anderen te laten passeren. Als iemand met een camera alleen hun voeten zou filmen, zou een ongelooflijk gechoreografeerd ballet zichtbaar worden, zonder de hulp van Hans van Manen. De reden is simpel: als grote groepen de straat in harmonie willen gebruiken, moeten ze samenwerken. Zodra je iemand recht op je af ziet komen, doe je een stap naar links of rechts, of je draait je lichaam om een botsing te vermijden, je stopt plotseling om iemand voorbij te laten of je versnelt zodat ze achterlangs kunnen passeren. Dit gedrag bewaart de harmonie op straat en iedereen doet het intuïtief.
De meeste Marokkanen begrijpen dit, maar sommige zijn er bewust op uit deze norm te doorbreken. Voor me loopt een groep van vier jongens naast elkaar. Iedereen die recht op hen afkomt, moet twee stappen opzij doen om een botsing te vermijden, de vrouwen zelfs drie stappen, waardoor ze andere voetgangers blokkeren. Een lange autochtone man waagt het om dwars door de groep heen te lopen, want hij wil niet opzij en hij botst tegen mij aan, omdat ik recht achter de jongens loop. Ze roepen "Fuck you" tegen hem, maar hij zegt "Sorry" tegen mij en loopt door zonder naar de Marokkanen te kijken. Mensen tolereren een stel dat hand in hand over straat loopt, maar niet een groep van vier jongens die slenteren, of ze nou Marokkanen zijn of niet.
In een andere groep wordt één van de drie jongens uitgedaagd om een streek uit te halen. Hij ziet een jonge vrouw naderen, maakt zich los van de rest en botst met zijn schouder tegen haar borst aan. De vrouw verontschuldigt zich en loopt snel door, terwijl hij naar zijn vrienden kijkt en ze alledrie in lachen uitbarsten. Geen enkele politieagent zal je arresteren omdat je tegen iemand aanbotst, vooral als je kunt zeggen dat het per ongeluk was.
Wanneer straatgebruikers oog in oog komt te staan met wat voor hen persoonlijk aanstootgevende, varianten zijn in lichaamsvorm, schoonheid, huidskleur, haar, kledingstijl, inkomen, seksuele voorkeur, etc., dan worden ze geacht beleefd daarmee om te gaan. Eén van de prettigste dingen van op straat zijn is de vrijwaring van het oordeel van anderen. We hoeven onze vooroordelen niet te veranderen, we hoeven deze diversiteit niet te aanvaarden en we hoeven het zelfs niet vriendelijk te bejegenen. Maar een zekere subtiliteit en acceptatie van verschil zijn noodzakelijk. Wat iemand ook moge vinden van zwarte mensen, roodharigen of vrouwen die jurken kopen bij Zeeman, het zou geen issue moeten zijn op straat.
De meeste jonge Marokkanen accepteren deze diversiteit, maar af en toe manipuleert één van hen deze norm. Drie jongens staan naast een friettent en een fors gebouwde vrouw loopt langzaam voorbij. Eén van de jongens zegt hardop zodat de vrouw het kan horen: "Wat een grote kont heeft die vrouw, zeg", en een ander zegt: "Met zulke tieten". Met zijn handen geeft hij de maat van een voetbal aan. De dame draait zich om, gekwetst en beschaamd, ziet de drie Marokkanen en rent snel weg. Omdat ze inderdaad een behoorlijk achterwerk heeft, ziet haar poging om weg te rennen er komisch uit en de jongens liggen dubbel van het lachen. De omstanders, verscheurd tussen lachen en verontwaardiging, richten hun blik naar de grond terwijl ze weglopen en durven elkaar niet aan te kijken uit angst voor wat ze zouden kunnen zien. De ironie wil dat, vanwege hun reputatie, juist de intolerantie voor hun eigen etnische verschil een wapen is dat anderen bereid zijn te gebruiken tegen dezelfde Marokkanen.
Het is acceptabel op straat een vreemde te benaderen om hulp en dat ook te krijgen mits het iets kleins is. Kunt u me vertellen hoe laat het is? Kunt u me vertellen hoe ik bij de Dom kom? Dit is een algemene principe die bijdraagt aan de harmonie en leefbaarheid van de straat.
Ook deze norm wordt door sommige jonge Marokkanen anders gebruikt. Ik volg een groep al meer dan een uur zonder dat zich een incident voordoet. Plotseling zien ze een mooie jonge vrouw hun kant opkomen. Eén van de jongens maakt zichzelf los van de groep en gaat naar haar toe. Hij vraagt: "Hoe laat is het?". Ik weet dat hij tijd in overvloed heeft want ik heb hem al een uur gevolgd. Ze kijkt op met een glimlach op haar gezicht, maar als ze ziet dat het een Marokkaan is, verdwijnt de glimlach en wordt ze zakelijk. "Half zeven", zegt ze en begint snel weg te lopen. De jongen zegt zoiets als: "Hé, je hoeft niet meteen weg te rennen, je denkt zeker dat ik een crimineel ben?" De vrouw die nu een paar meter verder is, draait zich om, haar gezicht rood van verontwaardiging, en schreeuwt terug: "Dat heb ik niet gezegd", waarna ze boos wegloopt. Ik volg haar en hoor haar zeggen: "Je kan niet eens rustig op straat lopen zonder geconfronteerd te worden met een idiote uitkeringstrekker
De laatste norm van de straat is wat socioloog Goffman fatsoenlijke onoplettendheid heeft genoemd. De stadssocioloog Brunt legt deze norm passend uit als: "Bemoei je met jezelf, geef geen aanstoot en zorg dat je riskante ontmoetingen uit de weg gaat." Om het belang van dit principe te begrijpen kun je proberen je voor te stellen hoe vermoeiend het zou zijn om iedereen op straat aan te spreken en een goede dag te wensen. Wat de meeste mensen doen is simpelweg de aanwezigheid van andere straatgebruikers erkennen, soms met een glimlach of zelfs een hoofdknik, waarnaar ze ieder hun eigen weg vervolgen. Op deze manier kan de straat de schijn van neutraliteit en anonimiteit behouden.
Dit is de norm die de meeste Marokkanen vooral moeilijk vinden om te hanteren en dat is ook begrijpelijk. Ze zijn namelijk niet op straat gekomen om anoniem te zijn, maar om zichzelf te tonen en respect op te eisen. Ze krijgen dit respect niet wanneer mensen hen behandelen alsof ze lucht zijn. Dus ze kijken voorbijgangers recht in de ogen en houden de blik zo lang vast dat het oncomfortabel wordt. De onzin die alle interculturele communicatiedeskundigen verkondigen, dat Marokkanen als ze praten naar de grond kijken om respect te tonen, is hier een pertinente leugen. Ze praten zo hard dat iedereen hen kan horen en roepen openlijk naar tienermeisjes die boodschappen doen met hun ouders. Vooral de vaders van deze meisjes reageren alsof ze een hartaanval zullen krijgen. Het lijkt de jongens niets te kunnen schelen. Een vader zegt tegen zijn vrouw: "Als ze zo naar haar roepen in mijn bijzijn, wat zouden ze dan doen als ze hier in haar eentje loopt?" En ze kijken bezorgd.
De meeste mensen gebruiken deze gedragscodes in elke straat en ze gebruiken ze intuïtief. Zo ook de meeste Marokkanen, maar het probleem is dat een kleine groep die normen doelbewust manipuleert om op confrontaties aan te sturen. Van de 400 jonge mannen op straat op een willekeurige donderdagavond zijn er misschien dertig die deze normen negatief aanwenden.
Echter, de kans op meer dan één confrontatie voor je het station uit bent is groot. De kans dat vroeg of laat meer en meer mensen een confrontatie zullen hebben met één van deze jongens neemt ook toe. Daarmee is de mogelijkheid dat elke kleine confrontatie kan uitbarsten tot een echt groot conflict dat leidt tot het gebruik van geweld, altijd aanwezig. Deze mensen gaan allemaal naar huis en vertellen vijf of tien vrienden en familieleden over hun confrontatie en zo groeit langzamerhand dit crescendo van klachten uit tot wat nu de revolutie van kleine ongemakken is geworden. Het is niet zo dat deze Marokkaanse jongens allemaal de wet overtreden, of dat ze de enige zijn die voor overlast zorgen of wapens of geweld gebruiken. Zelden heeft één van de confrontaties die ik observeerde, geleid tot geweld. En van een micro-oorlog met autochtonen is geen sprake. Maar als deze jonge mensen compleet vervreemd zouden raken van de Nederlandse maatschappij, dan kan de straat heel snel veranderen in een onleefbaar gebied. Ze houden zichzelf niet voor gek en ze weten al wat de rest van de bevolking van hun denkt. Ze zijn ook sneller bereid om de reacties van anderen als discriminerend te bestempelen. Een simpele opmerking wordt al gauw geïnterpreteerd als gebrek aan respect, en dat lokt weer hevige en disproportionele reacties uit. Zelfs jongens die geen streken uithalen weten dat ze als Marokkanen geen krediet hebben op straat. Het is één pot nat. Daardoor voelen ze zich buiten de wet gesteld en hebben schijt aan iedereen op straat. Ze zijn immers tweederangs burgers. Eén van de belangrijkste vragen waar ik nog geen antwoord op heb is hoe de verhouding is tussen de meerderheid van de Marokkanen die zich keurig gedragen en het kleine gedeelte dat altijd weer last bezorgt. Zouden zij hun broers kunnen benaderen, want de rest van de samenleving durft niet meer.
Jude Kehla Wirnkar is sociaal wetenschapper en beleidsadviseur.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 23 mei 2007 20:17
Had ik dit ellenlange betoog ook al niet in het andere Marokkanen-topic gezien, BGB?
Bovendien is de oplossing in het bestrijden van onacceptabel gedrag van kutmarokkaantjes al lang door de Haagse politie bedacht: dienders op reis naar Marokko sturen, opdat ze 'meer inzicht krijgen in de cultuur en achtergrond' van deze veelal derde-generatie-reltrappertjes. Weet iemand overigens inmiddels al of dit project met succes en tevredenheid is afgerond?
Bovendien is de oplossing in het bestrijden van onacceptabel gedrag van kutmarokkaantjes al lang door de Haagse politie bedacht: dienders op reis naar Marokko sturen, opdat ze 'meer inzicht krijgen in de cultuur en achtergrond' van deze veelal derde-generatie-reltrappertjes. Weet iemand overigens inmiddels al of dit project met succes en tevredenheid is afgerond?
vrijdag 25 mei 2007 14:06
je vroeg of ik hier wou reageren..ja wil ik wel doen
Maar ik heb er geen verklaring voor, waarom sommige jongens zo irritant en vervelend zijn, mijn broertjes alhamdulilah gelukkig niet
Maar ik zie wel marok. jongens om mij heen die crimineel zijn..bv drugshandelen of in gestolen goederen handelen
Ik weet alleen dat het verder niks met Islaam te maken heeft, want wat hun doen gaat keihard tegen de Islam in
laatst wou een jongen mijn man een dvd speler verkopen zomaar..hij kende hem niet eens..toen vroeg hij hoe kom je eraan..en toen zei die ja via via..maar mijn man kocht dat ding natuurlijk niet hij zij: aan heling doen moslims niet, en aan jatten ook niet
misschien combinatie van wonen in een grote stad, en je gediscrimineerd voelen ofzo..of net zo vrij willen zijn als Nederlandse jongeren qua uitgaan, drinken enz..en daarin erg doordraven..ik zou het niet weten
Maar toch blijf ik erbij dat er meer normale Marokkanen zijn dan Marok. tuig.
Maar ik heb er geen verklaring voor, waarom sommige jongens zo irritant en vervelend zijn, mijn broertjes alhamdulilah gelukkig niet
Maar ik zie wel marok. jongens om mij heen die crimineel zijn..bv drugshandelen of in gestolen goederen handelen
Ik weet alleen dat het verder niks met Islaam te maken heeft, want wat hun doen gaat keihard tegen de Islam in
laatst wou een jongen mijn man een dvd speler verkopen zomaar..hij kende hem niet eens..toen vroeg hij hoe kom je eraan..en toen zei die ja via via..maar mijn man kocht dat ding natuurlijk niet hij zij: aan heling doen moslims niet, en aan jatten ook niet
misschien combinatie van wonen in een grote stad, en je gediscrimineerd voelen ofzo..of net zo vrij willen zijn als Nederlandse jongeren qua uitgaan, drinken enz..en daarin erg doordraven..ik zou het niet weten
Maar toch blijf ik erbij dat er meer normale Marokkanen zijn dan Marok. tuig.
vrijdag 25 mei 2007 14:19
De evaluatiecommissie is nu bezig met de derde tussenrapportage. Meer onderzoek is nodig, en met name onderzoek van beleidsmakers op lokatie. Verder heeft men nog steeds hoge verwachtingen van het zg. "vlinderproject" waarbij kansenjongeren onder deskundige begeleiding excursies maken naar het RIF gebergte teneinde aldaar de vlinderpopulatie te bestuderen. Ook deze proef wordt geïntensiveerd in afwachting van de eerste tussenevaluaties. Additionele budgetten zijn aangevraagd in Den Haag. Je ziet: het probleem wordt voortvarend aangepakt; no need to get upset. Gewoon niet te veel de Televaag lezen: alles sal reg kom.
vrijdag 25 mei 2007 14:42
Ik denk dat Marokkaanse-S gelijk heeft dat het niets te maken heeft met de islaam. Dat is, net als ongeveer elke religie, een heel vredelievende godsdienst.
Dan kom je onvermijdelijk bij cultuur uit. De Marokkaanse cultuur (in Marokko) is ongelooflijk verschillend, vooral in de kleinere steden/dorpen. Sociale controle is heel belangrijk, terwijl in NL die grotendeels is weggevallen door individualisering. In Marokko kun je je winkeltje gewoon even verlaten en een buurtbewoner vragen of hij er eventjes op wil passen, dankzij de sociale controle.
Verder zou ik de cultuur 'extremer' willen noemen dan in NL. Dit is niet negatief bedoeld, maar de Marokkaanse cultuur heeft meer pieken en dalen dan de NL cultuur, waarmee ik wil zeggen dat Nederlanders nogal 'vlak' zijn of gematigd. Je kunt er donder op zeggen dat dit gaat botsen natuurlijk. Eenmaal in NL valt de sociale controle grotendeels weg, de agressievere cultuur van Marokkanen clasht enorm met de gematigde 'mietjes'cultuur van NL en creeert een groot gat tussen de twee.
Ik denk dat als NL een sterkere tegencultuur had weten te bieden vanaf begin af aan en deze in zekere zin ook had weten op te leggen aan nieuwkomers, het nooit zo geescaleerd had geweest. Het enige wat NL heeft gecreeerd met die slappe hap is het feit dat sterkere culturen neerkijken op de onze.
Tel daarbij op dat de nieuwere generaties Marokkanen in een identiteitscrisis zitten (enerzijds voelen ze zich Marokkaans, maar spreken de taal niet goed, anderzijds zijn ze enorm westers), en dan krijg je echt een hoop gezeik.
Overigens is dit NOOIT een excuus voor homo's aftuigen of vrouwen uitschelden voor hoer, en andersom moeten NLrs elke individuele Marokkaan ook echt als een individu proberen te zien. Over een bevolkingsgroep in het algemeen kun je best iets zeggen, maar als je een individu vervolgens niet meer los kunt zien van zijn achtergrond, is dat behoorlijk schadelijk.
Dan kom je onvermijdelijk bij cultuur uit. De Marokkaanse cultuur (in Marokko) is ongelooflijk verschillend, vooral in de kleinere steden/dorpen. Sociale controle is heel belangrijk, terwijl in NL die grotendeels is weggevallen door individualisering. In Marokko kun je je winkeltje gewoon even verlaten en een buurtbewoner vragen of hij er eventjes op wil passen, dankzij de sociale controle.
Verder zou ik de cultuur 'extremer' willen noemen dan in NL. Dit is niet negatief bedoeld, maar de Marokkaanse cultuur heeft meer pieken en dalen dan de NL cultuur, waarmee ik wil zeggen dat Nederlanders nogal 'vlak' zijn of gematigd. Je kunt er donder op zeggen dat dit gaat botsen natuurlijk. Eenmaal in NL valt de sociale controle grotendeels weg, de agressievere cultuur van Marokkanen clasht enorm met de gematigde 'mietjes'cultuur van NL en creeert een groot gat tussen de twee.
Ik denk dat als NL een sterkere tegencultuur had weten te bieden vanaf begin af aan en deze in zekere zin ook had weten op te leggen aan nieuwkomers, het nooit zo geescaleerd had geweest. Het enige wat NL heeft gecreeerd met die slappe hap is het feit dat sterkere culturen neerkijken op de onze.
Tel daarbij op dat de nieuwere generaties Marokkanen in een identiteitscrisis zitten (enerzijds voelen ze zich Marokkaans, maar spreken de taal niet goed, anderzijds zijn ze enorm westers), en dan krijg je echt een hoop gezeik.
Overigens is dit NOOIT een excuus voor homo's aftuigen of vrouwen uitschelden voor hoer, en andersom moeten NLrs elke individuele Marokkaan ook echt als een individu proberen te zien. Over een bevolkingsgroep in het algemeen kun je best iets zeggen, maar als je een individu vervolgens niet meer los kunt zien van zijn achtergrond, is dat behoorlijk schadelijk.
vrijdag 25 mei 2007 19:53
hoezo niet zichtbaar dan..je ziet toch genoeg nette Marokkanen, en jongens die gewoon werken of op school zitten
Er zitten ook Marokkanen in de politiek bv , en Marokkanen doen het ook goed als auteur, er zijn best wel wat bekende Marokkaanse schrijvers in Nederland
en wat dacht je van de meiden van hallal, zijn toch ook leuke meiden..ik vind ze echt stoer
vrijdag 25 mei 2007 20:23
Tuurlijk zijn er geslaagde Marokkanen, gelukkig wel. Zij zouden een voorbeeldfunctie kunnen vervullen.
Er zitten inderdaad veel Marokkaantjes gewoon op school. Maar wat ze daar uitvoeren? Mijn indruk is doorgaans niet veel. Het merendeel zit op het VMBO. Ik heb in mijn docentencarriere welgeteld 1 Marokkaan op het HAVO meegemaakt.
Er zitten inderdaad veel Marokkaantjes gewoon op school. Maar wat ze daar uitvoeren? Mijn indruk is doorgaans niet veel. Het merendeel zit op het VMBO. Ik heb in mijn docentencarriere welgeteld 1 Marokkaan op het HAVO meegemaakt.
vrijdag 25 mei 2007 20:32
nou op de VU (universiteit) zitten anders zat Marokkanen hoor, mijn zusje studeerd daar pedagogiek, en ze zit met veel Marokkanen(vooral meisjes die die richting doen)
zelf heb ik maar MBO gedaan, dus stelt niet zo heelveel voor inderdaad..maar op de hoge school van Utrecht zitten ook veel Marokkanen
Het ligt er misschien net aan welke school het is, op de ene school zitten meer Marokkanen dan op een andere school..op het college waar ik zat..(toen had je de Mavo nog) zaten er veel Marok. kinderen op de Mavo, maar ook veel op Havo en Vwo
En de Mavo nu VMBO heeft zoiezo altijd het grootste percentage leerlingen in Nederland..ook onder de autochtone leerlingen, daarna komt pas havo en vwo
vrijdag 25 mei 2007 20:48
ja ik geloof je wel hoor
Maar toen ik vorig jaar de examenuitslagen zag van de middelbare school(je weet wel die altijd in de krant staan) zag ik op de Havo en Vwo ook veel Marokkaanse namen, bij de Vmbo wel ietsie meer, maar ook de NL groep is daar groter
Dit waren dan de Middelbare scholen in Utrecht
vrijdag 25 mei 2007 21:24
Marokkaanse kinderen zie je zodra het enigzins mooi weer is gelijk tot laat in de avond tot in de nacht op straat. En dan niet alleen de grote pubers, maar ook het grut.
Sociale controlle van ouders ontbreekt grotendeels. Hierdoor geldt het recht van de sterkste, de wet van de straat. Waag het niet om als Nederlandse er iets van te zeggen, want dan heb je de hele bende over je heen. Er moet dus vanuit de ouders iets veranderen, ze zullen zich betrokken moeten voelen met wat hun kinderen uitspoken.
Behalve het door Compli tot in den treure aangehaalde project waaraan de Haagse politie heeft meegewerkt is één van de dingen die ondernomen worden om te (leren) omgaan met deze groep. Er zijn veel meer initiatieven, ook vanuit de Marokkaanse gemeenschap. Alleen vergt een verandering tijd en inspanning. De Marokkaanse jongens hebben een stuk "vrijheid" veroverd en dat gaan ze niet 1,2,3 laten vallen.
Maar als Compli betere methodes, behalve terug naar hun ((groot)ouders)) land sturen, weet is hij welkom die te ventileren.:P
Sociale controlle van ouders ontbreekt grotendeels. Hierdoor geldt het recht van de sterkste, de wet van de straat. Waag het niet om als Nederlandse er iets van te zeggen, want dan heb je de hele bende over je heen. Er moet dus vanuit de ouders iets veranderen, ze zullen zich betrokken moeten voelen met wat hun kinderen uitspoken.
Behalve het door Compli tot in den treure aangehaalde project waaraan de Haagse politie heeft meegewerkt is één van de dingen die ondernomen worden om te (leren) omgaan met deze groep. Er zijn veel meer initiatieven, ook vanuit de Marokkaanse gemeenschap. Alleen vergt een verandering tijd en inspanning. De Marokkaanse jongens hebben een stuk "vrijheid" veroverd en dat gaan ze niet 1,2,3 laten vallen.
Maar als Compli betere methodes, behalve terug naar hun ((groot)ouders)) land sturen, weet is hij welkom die te ventileren.:P
vrijdag 25 mei 2007 22:02
vrijdag 25 mei 2007 22:02
quote: marokkaanse-s reageerde zie je je doet het nu weer..alleen maar negatief
volgens mij zit jij vol haat en afkeer tegenover Marokkanen en moslims..en dat voor een lerares(dat ben je toch)..om van te schrikken gewoon
gelukkig is niet elke Nederlander zoals jij
waarom is benoemen wat je ziet negatief en vol haat ? MISSCHIEN IS EEN VORM VAN AANPASSEN WEL DE KINDERTJES OP Nederlandse tijd naar bed sturen ? Zitten ze de andere dag tenminste ook weer fris en fruitig in de klas.
volgens mij zit jij vol haat en afkeer tegenover Marokkanen en moslims..en dat voor een lerares(dat ben je toch)..om van te schrikken gewoon
gelukkig is niet elke Nederlander zoals jij
waarom is benoemen wat je ziet negatief en vol haat ? MISSCHIEN IS EEN VORM VAN AANPASSEN WEL DE KINDERTJES OP Nederlandse tijd naar bed sturen ? Zitten ze de andere dag tenminste ook weer fris en fruitig in de klas.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 25 mei 2007 22:05
OPVOEDING!!!!!!!!!!!
Daar draait het om.
De Marokkaanse opvoeding is de meest achterlijke opvoeding die je maar kunt bedenken. De jongens krijgen alle vrijheid van de wereld, (want ja, het is een man die kan niet zwanger thuis komen). En de meiden die worden strak gehouden en moeten zich aan allerlei wetten en regels houden die voor de jongens niet gelden. De enige vrijheid die de meisjes hebben is school, dus daar gaan ze ook voor en doen keihard hun best. Het resultaat mag er wezen.( het aantal marokkaanse meiden dat een HBO of universiteit studie volgt, groeit elk jaar.) En de jongens, er zijn er zat die het goed doen, maar het merendeel zijn echte randdebielen. Net losgeslagen dieren uit de dierentuin, niet opgevoed. Ze krijgen zoveel vrijheid die ze niet aan kunnen. en dit is het resultaat daarvan. Dus de fout ligt echt wel bij de ouders.
Daar draait het om.
De Marokkaanse opvoeding is de meest achterlijke opvoeding die je maar kunt bedenken. De jongens krijgen alle vrijheid van de wereld, (want ja, het is een man die kan niet zwanger thuis komen). En de meiden die worden strak gehouden en moeten zich aan allerlei wetten en regels houden die voor de jongens niet gelden. De enige vrijheid die de meisjes hebben is school, dus daar gaan ze ook voor en doen keihard hun best. Het resultaat mag er wezen.( het aantal marokkaanse meiden dat een HBO of universiteit studie volgt, groeit elk jaar.) En de jongens, er zijn er zat die het goed doen, maar het merendeel zijn echte randdebielen. Net losgeslagen dieren uit de dierentuin, niet opgevoed. Ze krijgen zoveel vrijheid die ze niet aan kunnen. en dit is het resultaat daarvan. Dus de fout ligt echt wel bij de ouders.
vrijdag 25 mei 2007 22:15
Goh, da's de tweede posting van je waarin je me beticht van haar jegens Marokkanen. Ik denk toch heus dat je een leesbrilletje nodig hebt en dit keer zonder gekleurde glazen. Ja, ik ben twee middagen in de week juf. Heb ik alleen moslimkindjes en we hebben het reuze naar ons zin.
Ik werk verder o.a. met jongeren, ben actief in het leefbaar maken en houden van mijn wijk en nog zoveel waar haat me binnen de kortste keren zou opbreken. Ik zou zelfs niet gekomen zijn waar ik ben met al mijn bezigheden als ik ook maar een greintje haatdragend was.
vrijdag 25 mei 2007 22:22
Ik laat mijn kinderen met feesten ook lang op. Maar ze spelen niet tot laat in de avond, zonder controlle buiten. Beter gezegd ze mogen bij mij helemaal niet naar buiten. Helaas is dat onmogelijk in mijn buurt. Ze spreken de taal en kennen de wetten van de straat niet.
En dat er meer bevolkingsgroepen zijn die dat wel doen is mij ook niet bepaald onbekend. Alleen is zeker in mijn wijk de Marokkaanse groep de meest overlast gevende met daarop volgend de groep Antillianen. Maar juist de laatste groep is het meest benaderbaar. En daar heerst nog iets van sociale controlle van binnen de groep, maar ook ouders.
vrijdag 25 mei 2007 23:04
weer zo'n persoon vol met haat..vind je het gek dat als Marokkanen dit lezen dat ze Nederlanders niet meer mogen..zelfs ik heb dat sinds ik op deze site kom., gelukkig ken ik ook veel aardige Nederlanders
de regels die voor meiden gelden die gelden ook altijd voor jongens,..want betreft sex voor het huwelijk..ik denk dat jongens sneller lak hebben aan hun ouders als ze jong zijn
vrijdag 25 mei 2007 23:07
ik denk niet dat die kindertjes je nog zo aardig vinden als ze kunnen lezen wat jij hier allemaal zegt over hun ouders en hun opvoeding en hun geloof
jou reacties over Marokkanen en moslims zijn vaak alleen maar erg nagatief..en nee dat durf je niet tegen die kindjes te zeggen, laat staan tegen de ouders
vrijdag 25 mei 2007 23:46
Zo, ben je nu klaar of ga je nog even door met je oerdomme gezwans. Ik heb nergens het geloof van wie ook bekritiseerd. Als jij denkt van wel mag je dat even quoten dan zal ik wel uitleggen wat ik precies zeg. Hoewel, uitleg begrijp je tot nu toe niet al te best.
Mijn reacties komen direct uit de praktijk en ik zou liegen als ik alleen maar positief was. Alleen negeatief ben ik niet, maar dat schijnt niet tot je door te willen dringen.
Ik ga tegen kinderen niet zeggen hoe ik over Marokkaanse probleemjongeren denk. Dat is ook niet nodig. Bij mij leren ze wat er te leren valt, lachen we en spelen we. Ik ben er om hen te helpen niet om ze op gellof, huidskleur of afkomst te bekritiseren.
En ja, tegen ouders zeg ik wel wat ik vind. Dat ik vind dat een kind op tijd in bed hoort, in ieder geval op schooldagen. Dat ik vind dat het ongezond is om je kind tot 's avonds laat op straat te laten spelen. Dat de moeders meer betrokken moeten zijn bij wat hun kinderen doen en dat ze de Nederlandse taal toch moeten leren beheersen. Zodat ze als ze naar de dokter of naar het ziekenhuis moeten hun kind mee moet om te vertalen. Iets dat veelvuldig voorkomt en die kinderen confronteerd met zaken die niet voor hen bestemd zijn.Dat de zon niet uit de kont van hun zoontje schijnt en dat hij dus met fluwelen handschoenen aangepakt dient te worden. Dat hij best zelf zijn tas kan pakken i.p.v. zijn zusje opdracht te geven dat te doen. Dat hun dochters geen minihuisvrouwtjes zijn die zich moeten afsloven door voor hun broer(tj)s te zorgen, boodschappen moeten doen en helpen in het huishouden.
Ondertussen sta ik voor Achmed en alleman klaar om te helpen, te ondersteunen enz. Maar net zo goed voor de Antiliaan, de Surinamer, de Nederlander en welke bevolkingsgroep ook.
Mocht je nog meer te zeuren hebben, ga je gang.
