Relaties
alle pijlers
Partner steunen
donderdag 25 april 2024 20:54
Mijn partner kampt met stressklachten. Dit is niet nieuw en in de jaren dat we samen zijn, heb ik hem vaker hiermee zien worstelen. Gelukkig ziet hij zelf ook dat er een diepere oorzaak aan ten grondslag ligt. Er is inmiddels een eerste afspraak met een psycholoog gemaakt.
Ik probeer hem zoveel mogelijk te steunen, maar weer niet goed hoe ver ik daarin moet gaan. Inmiddels zijn we op een punt dat hij eigenlijk dagelijks een gesprek wil aangaan over hoe slecht hij zich voelt. Daar ga ik dan in eerste instantie in mee. Probeer zo goed mogelijk te luisteren en waar nodig iets bij te sturen. Maar ik merk dat ik steeds minder geduld hiervoor heb. Ik geef nu dan ook aan na een poosje (half uur tot één uur) dat ik iets anders ga doen.
Deze dynamiek voelt heel dubbel. Aan de ene kant voel ik me schuldig. Dat ik hem niet genoeg steun. Dat hij me nu juist het meest nodig heeft en dat ik niet genoeg geduld heb om langer te luisteren. Aan de andere kant wil ik ook eigen grenzen bewaken. Ook heb ik zelf zelf idee dat elke dag navelstaren hem niet vooruit helpt.
Daarbij komt ook nog dat ik zelf nog niet zo lang geleden zelf in de mentale lappenmand heb gezeten. Na een intensief traject van therapie en medicatie kan ik nu zeggen dat het weer goed gaat. Mijn partner heeft me toen altijd bijgestaan. Ik wil hem dan ook hetzelfde bieden. Ik ben van nature echter wel introverter en heb dus nooit mijn misère dagelijks op tafel gelegd. Ik vind niet dat mijn partner op dezelfde manier met zijn situatie moet omgaan zoals ik toen heb gedaan. Maar ik weet dus niet goed hoe ver ik moet gaan in mijn steun aan hem. Wat kan je daarin van je partner verwachten?
Ik probeer hem zoveel mogelijk te steunen, maar weer niet goed hoe ver ik daarin moet gaan. Inmiddels zijn we op een punt dat hij eigenlijk dagelijks een gesprek wil aangaan over hoe slecht hij zich voelt. Daar ga ik dan in eerste instantie in mee. Probeer zo goed mogelijk te luisteren en waar nodig iets bij te sturen. Maar ik merk dat ik steeds minder geduld hiervoor heb. Ik geef nu dan ook aan na een poosje (half uur tot één uur) dat ik iets anders ga doen.
Deze dynamiek voelt heel dubbel. Aan de ene kant voel ik me schuldig. Dat ik hem niet genoeg steun. Dat hij me nu juist het meest nodig heeft en dat ik niet genoeg geduld heb om langer te luisteren. Aan de andere kant wil ik ook eigen grenzen bewaken. Ook heb ik zelf zelf idee dat elke dag navelstaren hem niet vooruit helpt.
Daarbij komt ook nog dat ik zelf nog niet zo lang geleden zelf in de mentale lappenmand heb gezeten. Na een intensief traject van therapie en medicatie kan ik nu zeggen dat het weer goed gaat. Mijn partner heeft me toen altijd bijgestaan. Ik wil hem dan ook hetzelfde bieden. Ik ben van nature echter wel introverter en heb dus nooit mijn misère dagelijks op tafel gelegd. Ik vind niet dat mijn partner op dezelfde manier met zijn situatie moet omgaan zoals ik toen heb gedaan. Maar ik weet dus niet goed hoe ver ik moet gaan in mijn steun aan hem. Wat kan je daarin van je partner verwachten?
donderdag 25 april 2024 21:05
Ik zou tegen hem zeggen:
Ga elke dag van je af schrijven. Zet de timer op een half uur en schrijf dan een half uur van je af. Is de tijd om, leg je alles weg en ga je weer iets anders doen.
Zo voorkom je dat hij je meesleept in zijn misère en kun je er tóch voor hem zijn.
Ga elke dag van je af schrijven. Zet de timer op een half uur en schrijf dan een half uur van je af. Is de tijd om, leg je alles weg en ga je weer iets anders doen.
Zo voorkom je dat hij je meesleept in zijn misère en kun je er tóch voor hem zijn.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 25 april 2024 21:06
Geeft hij zelf aan dat hij zich niet gesteund voelt? Het lijkt mij in elk geval niet dat je je schuldig moet voelen. Ik vraag me af of het hem nou meer helpt om elke dag urenlang te praten over hoe hij zich voelt, sowieso lijkt het mij dat hij op een gegeven moment ook in herhaling gaat vallen. Verder vind ik het ook een logische redenatie dat je je eigen grenzen bewaakt, niemand heeft er iets aan als jij terugvalt en het met jullie allebei niet goed zijn.
Verder kun je je steun ook op andere manieren geven, door hem op bepaalde punten praktisch te ontlasten. Al moet je ook daarin je eigen grenzen in de gaten houden en ervoor waken dat jij alles op je schouders krijgt.
Verder kun je je steun ook op andere manieren geven, door hem op bepaalde punten praktisch te ontlasten. Al moet je ook daarin je eigen grenzen in de gaten houden en ervoor waken dat jij alles op je schouders krijgt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 25 april 2024 21:08
Is de luisterlijn niet iets voor je partner?
Kan ook via chat als hij bellen eng vindt.
Ik heb een periode gehad dat ik ze af en toe belde en meestal (lag eraan wie je sprak) gaf het wel een fijn gevoel.
Hiermee ontzag ik mijn naasten ook eens af en toe, want stress doet geen leuke dingen met je.
Verder weinig tips behalve geduld hebben en zorgen dat partner oprecht de stress gaat aanpakken.
Misschien samen mediteren, yoga doen of wandelen/fietsen? Of muziek luisteren en zorgen dat er afleiding is.
Kan ook via chat als hij bellen eng vindt.
Ik heb een periode gehad dat ik ze af en toe belde en meestal (lag eraan wie je sprak) gaf het wel een fijn gevoel.
Hiermee ontzag ik mijn naasten ook eens af en toe, want stress doet geen leuke dingen met je.
Verder weinig tips behalve geduld hebben en zorgen dat partner oprecht de stress gaat aanpakken.
Misschien samen mediteren, yoga doen of wandelen/fietsen? Of muziek luisteren en zorgen dat er afleiding is.
donderdag 25 april 2024 21:11
Als mijn partner dit tegen mij zou zeggen, zou ik me zeker niet serieus genomen voelen, maar afgescheept.Doreia* schreef: ↑25-04-2024 21:05Ik zou tegen hem zeggen:
Ga elke dag van je af schrijven. Zet de timer op een half uur en schrijf dan een half uur van je af. Is de tijd om, leg je alles weg en ga je weer iets anders doen.
Zo voorkom je dat hij je meesleept in zijn misère en kun je er tóch voor hem zijn.
Ik rijm dit totaal niet met er voor hem zijn.
donderdag 25 april 2024 21:15
+1 al kan af en toe van je afschrijven zeker geen kwaad. Tegen mij is dit zo vaak al gezegd, schrijf het van je af en laat het los.
Zo simpel is het niet helaas want zelfs na 2 A4'tjes vol bleef het gepieker en stress aanhouden.
donderdag 25 april 2024 21:23
Ik kan me zo weinig voorstellen bij iemand die een uur tegen je wil praten over hoe slecht hij zich voelt. Praat hij dan alleen over zijn gevoel of komt hij ook met constructieve zaken?
Toen mijn partner depressief was zat hij hele dagen na te denken. Zijn gedachten hadden geen voor- en geen achterkant, het was denken in rondjes. Ik kan me voorstellen dat het fijn kan zijn dat even met iemand te delen, iemand die wellicht wat eindjes aan je gedachten kan breien maar of je partner daar de juiste persoon voor is?
Zou een "buddy" iets voor hem zijn? Een vrijwilliger bv die met hem gaat wandelen zodat hij tijdens die wandeling zijn gedachten kwijt kan?
Ik ben van mening dat jij hier inderdaad je grenzen in mag aangeven, iemand die jou constant vertelt hoe kut het gaat zuigt je leeg en zo te lezen kun jij dat niet erg gebruiken.
Hoe was hij er voor jou?
Hoe WIL jij er voor hem zijn?
Toen mijn partner depressief was zat hij hele dagen na te denken. Zijn gedachten hadden geen voor- en geen achterkant, het was denken in rondjes. Ik kan me voorstellen dat het fijn kan zijn dat even met iemand te delen, iemand die wellicht wat eindjes aan je gedachten kan breien maar of je partner daar de juiste persoon voor is?
Zou een "buddy" iets voor hem zijn? Een vrijwilliger bv die met hem gaat wandelen zodat hij tijdens die wandeling zijn gedachten kwijt kan?
Ik ben van mening dat jij hier inderdaad je grenzen in mag aangeven, iemand die jou constant vertelt hoe kut het gaat zuigt je leeg en zo te lezen kun jij dat niet erg gebruiken.
Hoe was hij er voor jou?
Hoe WIL jij er voor hem zijn?
...
donderdag 25 april 2024 21:34
Let goed op jezelf TO. Want je geeft aan dat je zelf in de mentale lappenmand hebt gezeten. Heb je überhaupt ruimte hiervoor?
Want als het 30-60 minuten is elke dag, dan gaat het over 3,5 tot 7 uur per week waarbij je zijn misère aan hoort... Dan heeft ook impact op jou en met jouw achtergrond nog wel meer.
Want als het 30-60 minuten is elke dag, dan gaat het over 3,5 tot 7 uur per week waarbij je zijn misère aan hoort... Dan heeft ook impact op jou en met jouw achtergrond nog wel meer.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 25 april 2024 21:37
Heeft hij er wel iets aan om zo te praten over hoe hij zich voelt? Lucht het hem wel op? Voelt hij zich prettiger na het gesprek? Of helpt het eigenlijk niet zoveel, blijft hij er juist meer in hangen door er zoveel over te praten?
Op welke manier was hij er voor jou? Wat vond jij prettig toen? Zou je zoiets terug kunnen doen?
Op welke manier was hij er voor jou? Wat vond jij prettig toen? Zou je zoiets terug kunnen doen?
Coffee is never my cup of tea
donderdag 25 april 2024 21:49
Hij geeft zelf na zo’n gesprek wel aan dat hij zich opgelucht voelt. Maar dat is dan van korte duur. De volgende dag is het dan weer ‘mis’. Dat is ook eigenlijk (naar mijn mening) de kern van het probleem. Hij kan heel slecht relativeren en gaat snel doemdenken. We zij daarin echt het tegenovergestelde. Mede veroorzaakt door onze verschillende opvoeding. Ik komt uit een (te) nuchtere familie, waarin weinig ruimte voor gevoelens was. Hij uit een gezin waar alles snel als zorgelijk wordt gezien.
Ik vind emoties uiten en voelen moeilijk. Inmiddels geef ik mezelf (dankzij de therapie) meer ruimte, maar vind het dus heel lastig om die ruimte ook aan mijn partner te geven. En dat zorgt dus weer voor een schuldgevoel.
Ik vind emoties uiten en voelen moeilijk. Inmiddels geef ik mezelf (dankzij de therapie) meer ruimte, maar vind het dus heel lastig om die ruimte ook aan mijn partner te geven. En dat zorgt dus weer voor een schuldgevoel.
donderdag 25 april 2024 21:57
Overleggen of hij ook zo nu en dan bij iemand kan luchten?
Ik snap het deels wel. Mijn partner heeft vanwege z'n rug bijna een jaar thuis gezeten en kwam nergens, had veel pijn en kon ik weinig doen. Als ik thuis was, was tegen mij praten zijn enige uitlaatklep (meteen hoop begrijpelijk geklaag). Icm met alle andere dingen die op mijn bordje kwamen, omdat hij het niet meer kon, vond ik het wel zwaar worden. We hebben toen ook wel met elkaar afgesproken dat hij ook eens tegen een ander z'n geheel ging doen en dat ik er dan ook af en toe lekker op uit ging.
Ik snap het deels wel. Mijn partner heeft vanwege z'n rug bijna een jaar thuis gezeten en kwam nergens, had veel pijn en kon ik weinig doen. Als ik thuis was, was tegen mij praten zijn enige uitlaatklep (meteen hoop begrijpelijk geklaag). Icm met alle andere dingen die op mijn bordje kwamen, omdat hij het niet meer kon, vond ik het wel zwaar worden. We hebben toen ook wel met elkaar afgesproken dat hij ook eens tegen een ander z'n geheel ging doen en dat ik er dan ook af en toe lekker op uit ging.
donderdag 25 april 2024 21:59
donderdag 25 april 2024 22:02
Misschien is hij tijdens de periode dat het slecht met jou ging over zijn grenzen heen gegaan, omdat hij bezig was met jou steunen en alles thuis opknappen, plus nog werken en al het andere voor jullie doen.
Deze dynamiek zie je vaak in een relatie ontstaan, de balans slaat steeds een andere kant op door.
Deze dynamiek zie je vaak in een relatie ontstaan, de balans slaat steeds een andere kant op door.
donderdag 25 april 2024 22:05
Maar dit is wel echt jouw probleem, dit kan hij niet oplossen.
Schuldgevoel is echt een totaal onnozel iets en daar kun je echt actief mee stoppen. Waarom, in godsnaam, zou je je schuldig voelen als je het beste met iemand voorhebt?
Denk er eens over na, het slaat toch eigenlijk helemaal nergens op?
...
donderdag 25 april 2024 23:27
Ik herken mijzelf wel enigzins in jouw partner (maar dan milder). Ik zou het zelf fijn vinden als mijn partner hierin grenzen stelt, want daarmee kom ik makkelijker uit de vicieuze cirkel. En zelf op dat moment niet blijven hangen in het gevoel vind ik lastiger. Ik zou dit met elkaar bespreken als daar een rustig moment voor is. Want inderdaad, als ik hoog in mijn emotie zit dan voelt die grens niet fijn.
Jij bent niet zijn therapeut, hij is niet van jou afhankelijk hoe hij zich voelt. Jij bent wel zijn partner en wilt hem steunen.
Het zou fijn zijn als jij een alternatief kunt voorstellen, zoals bv het opschrijven van gedachtes. Of iets fysieks doen, sporten of wandelen ofzo. Een piekerboom of piekerkwartier zou hem kunnen helpen. Wellicht dat de therapeut hier ook in kan helpen.
Succes!!
Jij bent niet zijn therapeut, hij is niet van jou afhankelijk hoe hij zich voelt. Jij bent wel zijn partner en wilt hem steunen.
Het zou fijn zijn als jij een alternatief kunt voorstellen, zoals bv het opschrijven van gedachtes. Of iets fysieks doen, sporten of wandelen ofzo. Een piekerboom of piekerkwartier zou hem kunnen helpen. Wellicht dat de therapeut hier ook in kan helpen.
Succes!!
vrijdag 26 april 2024 00:12
Gewoon samen afspreken dat hij iedere dag een half uur bij jou mag ventileren en daarna stoppen. Dat is zowel voor hem als voor jou beter.
Jij bent niet zijn therapeut.
Ik denk dat je hem het beste helpt door te laten weten dat je er bent, dat hij weet dat er licht aan het einde van de tunnel is, maar dat je zoveel mogelijk wel jullie normale ritme aanhoudt. Wees lief voor hem, maar ga niet mee in zijn doemdenken.
Jij bent niet zijn therapeut.
Ik denk dat je hem het beste helpt door te laten weten dat je er bent, dat hij weet dat er licht aan het einde van de tunnel is, maar dat je zoveel mogelijk wel jullie normale ritme aanhoudt. Wees lief voor hem, maar ga niet mee in zijn doemdenken.
vrijdag 26 april 2024 00:14
Samen afspreken dat je bijvoorbeeld een half uur per dag over je sores mag praten kan heel helpend zijn weet ik uit ervaring.
Een afgebakende tijd is duidelijk en voorkomt dat iemand het over niets anders meer kan hebben.
vrijdag 26 april 2024 00:44
Hiermee vergroot je haar schuldgevoel toch alleen maar? Zij was toen toch niet in staat om zijn grenzen te bewaken, alleen om nu de hare te bewaken? Niemand schiet er iets mee op als zij straks weer instort.vofea schreef: ↑25-04-2024 22:02Misschien is hij tijdens de periode dat het slecht met jou ging over zijn grenzen heen gegaan, omdat hij bezig was met jou steunen en alles thuis opknappen, plus nog werken en al het andere voor jullie doen.
Deze dynamiek zie je vaak in een relatie ontstaan, de balans slaat steeds een andere kant op door.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 26 april 2024 06:21
Ik zou hem naar de huisarts sturen voor een verwijzing naar de poh. Hoe graag je hem ook zou willen helpen jij bent geen psycholoog én je hebt zelf in de mentale lappenmand gezeten.
Daarnaast zou ik inzetten op dagelijks een uurtje samen wandelen bv, ergens wat drinken, ga naar buiten en doe wat vitamine groen op. Gedachten verzetten en in het hier en nu staan lijkt me effectiever dan dagelijks over alle beslommeringen praten, daarmee hou je het in stand nml.
Daarnaast zou ik inzetten op dagelijks een uurtje samen wandelen bv, ergens wat drinken, ga naar buiten en doe wat vitamine groen op. Gedachten verzetten en in het hier en nu staan lijkt me effectiever dan dagelijks over alle beslommeringen praten, daarmee hou je het in stand nml.
Je richting is belangrijker dan je snelheid
vrijdag 26 april 2024 06:45
Het klinkt voor mij sowieso als een ongezond relatie waarin jullie elkaar afwisselen met mentale belasting.
Elkaar daarin lijken te faciliteren en misschien zelfs wel bij elkaar veroorzaken. Dat hoeft niet bewust te gaan, maar kan te maken hebben met te weinig balans op essentiële fronten die nodig zijn voor eigen ontwikkeling en geluk. Vastgeroeste patronen en en oog voor elkaar hebben als het dus slecht gaat.
Ik zou stoppen met uren naar mijn partner te luisteren als zijnde therapeut of praatmaatje. Dit lijkt uit balans en is niet gezond. Hij zal daarin zelf zijn weg moeten vinden, zonder jou, in bijvoorbeeld een coach, schrijven, vrienden of wat dan ook waar hij zich gehoord en gezien gaat voelen.
Daarnaast zou ik bij mijzelf te rade gaan wat maakt dat ik mij daarin schuldig voel en verantwoordelijk.
Elkaar daarin lijken te faciliteren en misschien zelfs wel bij elkaar veroorzaken. Dat hoeft niet bewust te gaan, maar kan te maken hebben met te weinig balans op essentiële fronten die nodig zijn voor eigen ontwikkeling en geluk. Vastgeroeste patronen en en oog voor elkaar hebben als het dus slecht gaat.
Ik zou stoppen met uren naar mijn partner te luisteren als zijnde therapeut of praatmaatje. Dit lijkt uit balans en is niet gezond. Hij zal daarin zelf zijn weg moeten vinden, zonder jou, in bijvoorbeeld een coach, schrijven, vrienden of wat dan ook waar hij zich gehoord en gezien gaat voelen.
Daarnaast zou ik bij mijzelf te rade gaan wat maakt dat ik mij daarin schuldig voel en verantwoordelijk.
vrijdag 26 april 2024 06:50
Een halfuur per dag (als minimum) luisteren naar een ander z'n sores is heel veel. Dat is vele, vele malen meer dan een professional dat bij één persoon zou doen. Daarnaast trek je hiermee de relatie scheef. Jij bent niet zijn praatpaal, uitlaatklep of manier om meer opluchting te voelen. Tuurlijk praat je met elkaar en tuurlijk is dat prettig, maar dat is iets heel anders dan op dagelijkse, min of meer therapeutische basis. Dat mag hij zelf oplossen en is zijn eigen verantwoordelijkheid.
En voor jou de vraag of je bekend bent met veel (al dan niet van anderen) dragen en op je schouders nemen, want zo klinkt het als je dit al een tijd dagelijks toestaat. En dat jij vindt dat dat iets is dat je moet doen of dat je denkt dat dat verwacht wordt? Dat is dan iets waar ik voor mezelf mee aan de slag zou gaan. Ieder moet z'n eigen verantwoordelijkheid nemen in dit verhaal, denk ik.
En voor jou de vraag of je bekend bent met veel (al dan niet van anderen) dragen en op je schouders nemen, want zo klinkt het als je dit al een tijd dagelijks toestaat. En dat jij vindt dat dat iets is dat je moet doen of dat je denkt dat dat verwacht wordt? Dat is dan iets waar ik voor mezelf mee aan de slag zou gaan. Ieder moet z'n eigen verantwoordelijkheid nemen in dit verhaal, denk ik.
vrijdag 26 april 2024 07:03
Je mag best je grenzen aangeven. Dat kan in tijd bijv zoals je nu doet. Daarnaast mag je van je partner ook wel verwachten dat die meer doet dan op de bank zitten wachten totdat hij bij de psycholoog terecht kan. Wat doet hij zelf?
Is er een dagritme wat aangehouden wordt?
Zijn er afspraken met andere therapieën of zoiets als ontspanningsmassage misschien?
Gaat je partner sporten om zich fysiek en daarmee mentaal even helemaal leeg te trekken?
Zoekt hij vrienden op om daar ook zijn verhaal te doen?
Wat kan een eventuele werkgever betekenen voor je partner, heeft hij dit uitgezocht? Soms kunnen werkgevers veel sneller zorgen voor een plek bij een psycholoog.
Kan hij van zich afschrijven? Niet ter vervanging van het praten, maar als extra manier om gedachten te ordenen.
Wat doet hij om te ontspannen?
Je partner mag zelf ook aan de bak. Passief zijn is met een flinke depressie vaak onvermijdelijk, maar zolang hij zich niet depressief voelt dan kunnen oa bovenstaande dingen ervoor zorgen dat hij zich beter voelt ipv afglijdt naar een depressie. Dat is echt verschrikkelijk namelijk. Je mag best van hem verwachten dat hij actief bezig is met verbetering en niet achterover gaat leunen.
Is er een dagritme wat aangehouden wordt?
Zijn er afspraken met andere therapieën of zoiets als ontspanningsmassage misschien?
Gaat je partner sporten om zich fysiek en daarmee mentaal even helemaal leeg te trekken?
Zoekt hij vrienden op om daar ook zijn verhaal te doen?
Wat kan een eventuele werkgever betekenen voor je partner, heeft hij dit uitgezocht? Soms kunnen werkgevers veel sneller zorgen voor een plek bij een psycholoog.
Kan hij van zich afschrijven? Niet ter vervanging van het praten, maar als extra manier om gedachten te ordenen.
Wat doet hij om te ontspannen?
Je partner mag zelf ook aan de bak. Passief zijn is met een flinke depressie vaak onvermijdelijk, maar zolang hij zich niet depressief voelt dan kunnen oa bovenstaande dingen ervoor zorgen dat hij zich beter voelt ipv afglijdt naar een depressie. Dat is echt verschrikkelijk namelijk. Je mag best van hem verwachten dat hij actief bezig is met verbetering en niet achterover gaat leunen.
vrijdag 26 april 2024 08:14
Dat snap ik. Alleen als er tegen mij gezegd zou worden: ga maar dingen van je afschrijven en val mij er verder niet mee lastig, want dat is eigenlijk wat er staat, dan zou ik me echt afgeserveerd voelen. Onbegrepen en teveel voelen en al helemaal niet gesteund.
vrijdag 26 april 2024 08:15
Alles wat je aandacht geeft groeit en bloeit. Natuurlijk wil je er voor je partner zijn, maar wanneer het alleen maar gaat over hoe slecht hij zich voelt, dan is dit niet gezond.
Benoem dit. Zorgen voor is ook meer dan alleen maar aanhoren. Je zorgt ook goed voor hem dat er eten op tafel staat, de boodschappen zijn gedaan, er schone kleren zijn, door hem mee te nemen naar buiten voor een wandeling of een fietstochtje. Praten over iets waar hij wel blij van wordt. Was hij als kind gek op de Donald Duck, koop dan een Donald Duck voor hem. Of vond hij als kind een broodje knakworst zo ontzettend lekker, maak dit voor hem.
Vraag hem ook waar hij behoefte aan heeft, en of dat zijn psycholoog ook advies heeft. Jij bent niet zijn psycholoog. Jij bent zijn vrouw en hoe hij zich voelt heeft ook effect op jou en andersom. Een voordeel van een psycholoog is dat dit een onafhankelijk persoon is, die niet zelf betrokken is, en geen oordeel heeft.
Benoem dit. Zorgen voor is ook meer dan alleen maar aanhoren. Je zorgt ook goed voor hem dat er eten op tafel staat, de boodschappen zijn gedaan, er schone kleren zijn, door hem mee te nemen naar buiten voor een wandeling of een fietstochtje. Praten over iets waar hij wel blij van wordt. Was hij als kind gek op de Donald Duck, koop dan een Donald Duck voor hem. Of vond hij als kind een broodje knakworst zo ontzettend lekker, maak dit voor hem.
Vraag hem ook waar hij behoefte aan heeft, en of dat zijn psycholoog ook advies heeft. Jij bent niet zijn psycholoog. Jij bent zijn vrouw en hoe hij zich voelt heeft ook effect op jou en andersom. Een voordeel van een psycholoog is dat dit een onafhankelijk persoon is, die niet zelf betrokken is, en geen oordeel heeft.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
