Relaties
alle pijlers
Leven na een nare relatiebreuk
zaterdag 27 april 2024 18:42
Jarenlang hier meegelezen, maar nu toch behoefte van me af te schrijven in de hoop dat het me helpt en steunt.
Wat achtergrondinfo: ik ben lesbisch, heb twee kinderen van een donor (BAM moeder), achtergrond met twee psychiatrische ouders. Stabiel qua huis, inkomen, werk, vrienden/ netwerk.
Sinds januari is m’n relatie van 3 jaar uit. Onze relatie begon geweldig, we voelden ons beiden zo veilig en vertrouwd bij elkaar, intens verliefd. Na ongeveer 6 maanden kwamen er wat scheurtjes: de intimiteit werd minder, ze ging regelmatig uit het contact en de wederkerigheid werd minder. Kwam niet naar me toe wanneer ik dat nodig had (bijv gewond kind/ ziekenhuis, aanrijding van kind), kwam steeds te laat ook op belangrijke momenten zoals m’n verjaardagsfeest met vriendinnen. Initiatief vanuit haar werd steeds minder, maar zei wel dat ze van mij hield. Iedere stap voorwaarts in de relatie had ze moeite mee. Ze vond het praten over diepgaande onderwerpen vreselijk. Zeker wanneer het over mijzelf, haar of ons ging. Ze zei dan dat het blanco in haar hoofd was, ze geen idee had hoe ze zich voelde of wat ze dacht. Emoties bij zichzelf kon ze niet herkennen, laat staan verwoorden. Ik merkte het vaak snel op, probeerde het voor haar te ondertitelen en haar te helpen, maar dit leidde tot boosheid en irritatie. Wanneer ze iets kwetsbaarheid toonde, bijv bij een spannende beoordeling/ situatie op werk en ik stuurde een lief berichtje, werd ze nadien kwaad, want dan maakte ik het groot, ze had het helemaal niet spannend gevonden..
Ik hield zoveel van haar, dat ik er alles aan gedaan heb om het te laten werken. Na 2,5 jaar kwam ik erachter dat ze vreemdgegaan was met een andere vrouw, een half jaar daarvoor. Volgens haar waren het 2 dates, ik heb deze vrouw gesproken nadat het uit was tussen ons en het ging om een jaar. Een jaar lang een dubbelleven, waarbij ze met mij huizen bezichtigden, we bij de huisarts zaten voor traject gezamenlijk kindje en ze tegelijkertijd met die vrouw allerlei leuke uitjes deed, zelfs haar familie en vrienden ontmoette. Deze vrouw wist van niks, ze hadden elkaar op Tinder ontmoet. We zijn kort in relatietherapie gegaan nadat ik het ontdekte, maar hier wilde ze na 3 sessies al mee stoppen. De maanden die volgden gingen met ups en downs. Die vrouw nam contact met haar op en ondanks dat ze mij beloofd had haar te informeren dat we een relatie hadden, wilde ze dit niet doen en kwamen er allerlei tegenreacties vervolgens. Rond de herfst tot kerstvakantie herkende ik weer alle signalen; het bewaken van haar telefoon met haar leven, zelfs s’nachts lag deze onder haar kussen, veel appen, afstand nemen van mij, geen enkele effort meer willen doen in relatie, huis of financieel. Ze gamede iedere avond, s’ochtends bleef ze op bed liggen en wilde ze niet mee ontbijten, S’avonds laat thuis en dan warmde ze haar maaltje op. Na de kerstvakantie werd ze bozig, verdrietig, had ze het gevoel weg te moeten, om na te denken. Ik werd hier angstig van, verdrietig, benoemde dit ook. Maar zei dat als zij naar haar eigen appartement moest, ze dat moest doen. Dan was het aan mij om te dealen met de angst die dit opriep bij mij. Ik vroeg haar niet af te spreken met andere vrouwen, dit beloofde ze. Die middag nog naar de verjaardag van haar vader geweest en vervolgens doorgegaan naar haar eigen appartement. Via een app die we beiden hadden zag ik dat ze de hele avond in een cafe zat. Ik heb haar geappt en gevraagd om eerlijkheid, maar opnieuw een leugen. Uiteindelijk het café gebeld, omdat ik het moest weten en ze durfde niet zelf aan de tel te komen, maar gaf haar date aan de lijn. Die deed alsof ze het niet snapte allemaal. Volgende dag die kant op gereden om te praten, maar alleen maar kilheid, zonder emoties heeft ze gezegd dat het uit is, op de parkeerplaats bij haar huis.
Ik ben door een hel gegaan de afgelopen maanden. Steeds als ik weer een beetje opkrabbelde, stuurde zij zielige liedjes, schreef ze dat ze ons miste en altijd van ons zou houden of liet ze op een indirecte manier weten nog een relatie te hebben met de ander. Heel verwarrend. Ik was na de relatietherapie al eigen therapie gestart om te werken aan het deel waar ik wel invloed op had. Na de breuk EMDR gehad op alles rondom vreemdgaan en dit heeft zeker geholpen. Nu bezig met wat maakt dat ik in zo’n relatie terechtkom/ blijf, mijn kwetsbaarheden, wat dit over mij zegt.
Ik voel me enorm schuldig naar haar toe, voel me alleen en ‘niets waard’. Zij appte laatst dat ze structureel vreemd is gegaan omdat ze onzeker was/ ik haar onzeker maakte/ ze niet wist of het goed genoeg zou zijn. Naar haar hele omgeving is ze juist geremd, aangepast, wat sociaal onhandig, zet ze een perfect beeld neer. In de relatie was ze constant boos, vermijdend, eisend en had ze zo veel moeite om zich in te leven in mij en om te gaan met haar eigen emoties.
Ik probeer m’n lessen hieruit te trekken, keihard aan mezelf te werken, lieve vrienden op te zoeken en er voor de kids te zijn, maar wat is het zwaar. Regelmatig nog verdriet over hoe het gelopen is, eenzaamheid in de nacht en ochtend, angst voor de toekomst (dat deze gevoelens blijven)..
Wat achtergrondinfo: ik ben lesbisch, heb twee kinderen van een donor (BAM moeder), achtergrond met twee psychiatrische ouders. Stabiel qua huis, inkomen, werk, vrienden/ netwerk.
Sinds januari is m’n relatie van 3 jaar uit. Onze relatie begon geweldig, we voelden ons beiden zo veilig en vertrouwd bij elkaar, intens verliefd. Na ongeveer 6 maanden kwamen er wat scheurtjes: de intimiteit werd minder, ze ging regelmatig uit het contact en de wederkerigheid werd minder. Kwam niet naar me toe wanneer ik dat nodig had (bijv gewond kind/ ziekenhuis, aanrijding van kind), kwam steeds te laat ook op belangrijke momenten zoals m’n verjaardagsfeest met vriendinnen. Initiatief vanuit haar werd steeds minder, maar zei wel dat ze van mij hield. Iedere stap voorwaarts in de relatie had ze moeite mee. Ze vond het praten over diepgaande onderwerpen vreselijk. Zeker wanneer het over mijzelf, haar of ons ging. Ze zei dan dat het blanco in haar hoofd was, ze geen idee had hoe ze zich voelde of wat ze dacht. Emoties bij zichzelf kon ze niet herkennen, laat staan verwoorden. Ik merkte het vaak snel op, probeerde het voor haar te ondertitelen en haar te helpen, maar dit leidde tot boosheid en irritatie. Wanneer ze iets kwetsbaarheid toonde, bijv bij een spannende beoordeling/ situatie op werk en ik stuurde een lief berichtje, werd ze nadien kwaad, want dan maakte ik het groot, ze had het helemaal niet spannend gevonden..
Ik hield zoveel van haar, dat ik er alles aan gedaan heb om het te laten werken. Na 2,5 jaar kwam ik erachter dat ze vreemdgegaan was met een andere vrouw, een half jaar daarvoor. Volgens haar waren het 2 dates, ik heb deze vrouw gesproken nadat het uit was tussen ons en het ging om een jaar. Een jaar lang een dubbelleven, waarbij ze met mij huizen bezichtigden, we bij de huisarts zaten voor traject gezamenlijk kindje en ze tegelijkertijd met die vrouw allerlei leuke uitjes deed, zelfs haar familie en vrienden ontmoette. Deze vrouw wist van niks, ze hadden elkaar op Tinder ontmoet. We zijn kort in relatietherapie gegaan nadat ik het ontdekte, maar hier wilde ze na 3 sessies al mee stoppen. De maanden die volgden gingen met ups en downs. Die vrouw nam contact met haar op en ondanks dat ze mij beloofd had haar te informeren dat we een relatie hadden, wilde ze dit niet doen en kwamen er allerlei tegenreacties vervolgens. Rond de herfst tot kerstvakantie herkende ik weer alle signalen; het bewaken van haar telefoon met haar leven, zelfs s’nachts lag deze onder haar kussen, veel appen, afstand nemen van mij, geen enkele effort meer willen doen in relatie, huis of financieel. Ze gamede iedere avond, s’ochtends bleef ze op bed liggen en wilde ze niet mee ontbijten, S’avonds laat thuis en dan warmde ze haar maaltje op. Na de kerstvakantie werd ze bozig, verdrietig, had ze het gevoel weg te moeten, om na te denken. Ik werd hier angstig van, verdrietig, benoemde dit ook. Maar zei dat als zij naar haar eigen appartement moest, ze dat moest doen. Dan was het aan mij om te dealen met de angst die dit opriep bij mij. Ik vroeg haar niet af te spreken met andere vrouwen, dit beloofde ze. Die middag nog naar de verjaardag van haar vader geweest en vervolgens doorgegaan naar haar eigen appartement. Via een app die we beiden hadden zag ik dat ze de hele avond in een cafe zat. Ik heb haar geappt en gevraagd om eerlijkheid, maar opnieuw een leugen. Uiteindelijk het café gebeld, omdat ik het moest weten en ze durfde niet zelf aan de tel te komen, maar gaf haar date aan de lijn. Die deed alsof ze het niet snapte allemaal. Volgende dag die kant op gereden om te praten, maar alleen maar kilheid, zonder emoties heeft ze gezegd dat het uit is, op de parkeerplaats bij haar huis.
Ik ben door een hel gegaan de afgelopen maanden. Steeds als ik weer een beetje opkrabbelde, stuurde zij zielige liedjes, schreef ze dat ze ons miste en altijd van ons zou houden of liet ze op een indirecte manier weten nog een relatie te hebben met de ander. Heel verwarrend. Ik was na de relatietherapie al eigen therapie gestart om te werken aan het deel waar ik wel invloed op had. Na de breuk EMDR gehad op alles rondom vreemdgaan en dit heeft zeker geholpen. Nu bezig met wat maakt dat ik in zo’n relatie terechtkom/ blijf, mijn kwetsbaarheden, wat dit over mij zegt.
Ik voel me enorm schuldig naar haar toe, voel me alleen en ‘niets waard’. Zij appte laatst dat ze structureel vreemd is gegaan omdat ze onzeker was/ ik haar onzeker maakte/ ze niet wist of het goed genoeg zou zijn. Naar haar hele omgeving is ze juist geremd, aangepast, wat sociaal onhandig, zet ze een perfect beeld neer. In de relatie was ze constant boos, vermijdend, eisend en had ze zo veel moeite om zich in te leven in mij en om te gaan met haar eigen emoties.
Ik probeer m’n lessen hieruit te trekken, keihard aan mezelf te werken, lieve vrienden op te zoeken en er voor de kids te zijn, maar wat is het zwaar. Regelmatig nog verdriet over hoe het gelopen is, eenzaamheid in de nacht en ochtend, angst voor de toekomst (dat deze gevoelens blijven)..
zondag 28 april 2024 10:17
Het is pas 3 maanden geleden! Ik snap helemaal dat je snel van deze rotgevoelens afwil, maar geef jezelf wat gratie: het was een slopende tijd, je hebt een zware breuk te verwerken, dat heeft tijd nodig.
Toen ik nota bene zelf mijn lange relatie beëindigde, heb ik nog maandenlang momenten gehad dat het me allemaal overviel. Het verdriet, de angst voor hoe mijn toekomst dan moest worden, de eenzaamheid. Ik denk dat dat normaal is. Zeker omdat er zoveel momenten zijn dat je je groot moet houden (op je werk, in bijzijn van andere mensen/je kinderen) komt het er op de momenten dat het kan, dan hard uit.
Het klinkt goed dat je therapie hebt om te ontdekken waardoor je hier in beland bent, want het klinkt alsof je wel wat liever voor jezelf mag leren zijn, en meer naar jezelf mag luisteren. Je altijd wegcijferen voor een ander klinkt nobel, maar is uiteindelijk voor niemand goed, niet voor jezelf en niet voor die ander.
Ik zou wel het contact met haar volledig verbreken, op zijn minst voor de komende 3 maanden. Daarna kun je dan eventueel weer onderzoeken of je nog contact wil, maar nu is dat gewoon echt niet handig denk ik. En zij heeft er ook geen recht meer op, de relatie is voorbij.
Toen ik nota bene zelf mijn lange relatie beëindigde, heb ik nog maandenlang momenten gehad dat het me allemaal overviel. Het verdriet, de angst voor hoe mijn toekomst dan moest worden, de eenzaamheid. Ik denk dat dat normaal is. Zeker omdat er zoveel momenten zijn dat je je groot moet houden (op je werk, in bijzijn van andere mensen/je kinderen) komt het er op de momenten dat het kan, dan hard uit.
Het klinkt goed dat je therapie hebt om te ontdekken waardoor je hier in beland bent, want het klinkt alsof je wel wat liever voor jezelf mag leren zijn, en meer naar jezelf mag luisteren. Je altijd wegcijferen voor een ander klinkt nobel, maar is uiteindelijk voor niemand goed, niet voor jezelf en niet voor die ander.
Ik zou wel het contact met haar volledig verbreken, op zijn minst voor de komende 3 maanden. Daarna kun je dan eventueel weer onderzoeken of je nog contact wil, maar nu is dat gewoon echt niet handig denk ik. En zij heeft er ook geen recht meer op, de relatie is voorbij.
zondag 28 april 2024 10:31
Ik lees dat je na een leuke beginperiode vooral heel veel hebt gegeven en vervolgens bijna alleen maar negatieve dingen ervoor hebt teruggekregen. Dit was, althans zoals ik het lees, een relatie die je met alle achterafkennis veel te lang hebt doorgezet tegen beter weten in. Liefde of de wil om het goed te doen zorgde er kennelijk voor dat ze voortdurend over jouw grenzen heen kon stappen.
Ik ben bepaald geen deskundige op dit gebied, daarvoor maak ik zelf te veel fouten, maar volgens mij is dit echt iets dat je rigoreus moet afkappen. Zeg dat je geen contact meer wilt, ga geen appjes sturen, blokkeer haar op de socials etc.
Ik ben bepaald geen deskundige op dit gebied, daarvoor maak ik zelf te veel fouten, maar volgens mij is dit echt iets dat je rigoreus moet afkappen. Zeg dat je geen contact meer wilt, ga geen appjes sturen, blokkeer haar op de socials etc.
zondag 28 april 2024 10:34
Eens! Ik snap dat het allemaal heel verdrietig is, maar de relatie was op allerlei fronten ongezond. En to, jij hebt de neiging om jezelf daar de schuld van te geven. Nou is er niets mis met reflecteren op wat je zelf achteraf gezien anders zou hebben willen doen, maar dit was gewoon geen goede relatie. Hevige verliefdheid is niet genoeg voor een goede relatie.
zondag 28 april 2024 10:39
Echt blokkeren. Je hebt het een half jaar leuk gehad en daar nu al bijna drie jaar gezeik mee: deze vrouw is niet goed voor je.
Mijn ervaring met relatiebreuk: this to shall pass. Blijven adem halen en dan komt het heus goed. Geef jezelf wat tijd zonder daar dingen van te vinden. Je hebt er recht op, op lief zijn voor jezelf.
Mijn ervaring met relatiebreuk: this to shall pass. Blijven adem halen en dan komt het heus goed. Geef jezelf wat tijd zonder daar dingen van te vinden. Je hebt er recht op, op lief zijn voor jezelf.
zondag 28 april 2024 12:27
Ik snap de titel niet zo goed. Die breuk was maar heel kort, de nare relatie veel langer, dus ik zou zeggen: door na een nare relatie. En goed dat je met jezelf aan de slag bent want dit:
Na ongeveer 6 maanden kwamen er wat scheurtjes: de intimiteit werd minder, ze ging regelmatig uit het contact en de wederkerigheid werd minder. Kwam niet naar me toe wanneer ik dat nodig had [...] kwam steeds te laat ook op belangrijke momenten [...] Initiatief vanuit haar werd steeds minder, [...] Iedere stap voorwaarts in de relatie had ze moeite mee. Ze vond het praten over diepgaande onderwerpen vreselijk. [...] Emoties bij zichzelf kon ze niet herkennen, laat staan verwoorden. Ik merkte het vaak snel op, probeerde het voor haar te ondertitelen en haar te helpen, maar dit leidde tot boosheid en irritatie. Wanneer ze iets kwetsbaarheid toonde, bijv bij een spannende beoordeling/ situatie op werk en ik stuurde een lief berichtje, werd ze nadien kwaad[...]
Ik hield zoveel van haar, dat ik er alles aan gedaan heb om het te laten werken.
is wel heel erg ongezond gedrag van jou. Ik snap het mechanisme maar oef, wat heb je jezelf (een nare relatie) aangedaan hiermee! Heb je helder waarom je zo'n behoefte hebt om de redder te spelen? Ik lees dat je jezelf niks waard vindt, dat zou ermee te maken kunnen hebben. Hoop dat je daar goed (verder) mee aan de slag gaat.
Ik ben door een hel gegaan de afgelopen maanden. Steeds als ik weer een beetje opkrabbelde, stuurde zij zielige liedjes, schreef ze dat ze ons miste en altijd van ons zou houden of liet ze op een indirecte manier weten nog een relatie te hebben met de ander. Heel verwarrend.
Waarom heb je het contact open gehouden? Waarom wilde je dit? Om je schuldgevoel te sussen? Blokkeer haar toch. Kijk naar binnen (wat er bij jou onder ligt) en vooruit (hoe nu anders) en naar je kinderen (en stel ze aub niet meer bloot aan zo'n ongezonde relatie).
Goed dat je er al mee aan de slag bent, hoop dat je dat nog een heel stuk verder mee kunt komen.
Na ongeveer 6 maanden kwamen er wat scheurtjes: de intimiteit werd minder, ze ging regelmatig uit het contact en de wederkerigheid werd minder. Kwam niet naar me toe wanneer ik dat nodig had [...] kwam steeds te laat ook op belangrijke momenten [...] Initiatief vanuit haar werd steeds minder, [...] Iedere stap voorwaarts in de relatie had ze moeite mee. Ze vond het praten over diepgaande onderwerpen vreselijk. [...] Emoties bij zichzelf kon ze niet herkennen, laat staan verwoorden. Ik merkte het vaak snel op, probeerde het voor haar te ondertitelen en haar te helpen, maar dit leidde tot boosheid en irritatie. Wanneer ze iets kwetsbaarheid toonde, bijv bij een spannende beoordeling/ situatie op werk en ik stuurde een lief berichtje, werd ze nadien kwaad[...]
Ik hield zoveel van haar, dat ik er alles aan gedaan heb om het te laten werken.
is wel heel erg ongezond gedrag van jou. Ik snap het mechanisme maar oef, wat heb je jezelf (een nare relatie) aangedaan hiermee! Heb je helder waarom je zo'n behoefte hebt om de redder te spelen? Ik lees dat je jezelf niks waard vindt, dat zou ermee te maken kunnen hebben. Hoop dat je daar goed (verder) mee aan de slag gaat.
Ik ben door een hel gegaan de afgelopen maanden. Steeds als ik weer een beetje opkrabbelde, stuurde zij zielige liedjes, schreef ze dat ze ons miste en altijd van ons zou houden of liet ze op een indirecte manier weten nog een relatie te hebben met de ander. Heel verwarrend.
Waarom heb je het contact open gehouden? Waarom wilde je dit? Om je schuldgevoel te sussen? Blokkeer haar toch. Kijk naar binnen (wat er bij jou onder ligt) en vooruit (hoe nu anders) en naar je kinderen (en stel ze aub niet meer bloot aan zo'n ongezonde relatie).
Goed dat je er al mee aan de slag bent, hoop dat je dat nog een heel stuk verder mee kunt komen.
zondag 28 april 2024 12:47
Jij had geen relatie met een leuke vrouw, jij had een relatie met een zelfgecreëerd beeld van een leuke vrouw.
Als jij echt verder wil op een gezonde manier stop dan elk contact en leg de focus volledig op jou. In dit hele epistel staat geen enkele gezonde zin, het hangt allemaal aan elkaar van angst en controle. Je hebt een lange weg te gaan en stap 1 moet écht zijn, totale stilte van haar (en jow) kant.
Als jij echt verder wil op een gezonde manier stop dan elk contact en leg de focus volledig op jou. In dit hele epistel staat geen enkele gezonde zin, het hangt allemaal aan elkaar van angst en controle. Je hebt een lange weg te gaan en stap 1 moet écht zijn, totale stilte van haar (en jow) kant.
...
zondag 28 april 2024 13:24
Dank voor al jullie reacties en jullie hebben helemaal gelijk. Ik heb haar twee weken geleden geblokkeerd nadat ik weer in verwarring was gebracht door allerlei appjes. Het schuldgevoel is groot, omdat ik ergens ook haar onvermogen en kwetsbaarheid zie. Daarnaast had ze een heel eigen kijk op situaties in onze relatie, waardoor ik enorm ben gaan twijfelen aan mezelf en m’n eigen waarneming. Dingen waar ik zeker van wist dat ze gezegd/ gebeurd zijn, zei ze stellig van dat het niet zo gegaan is. Alles werd gezamenlijk gemaakt, wanneer ik iets ter sprake bracht, werd het teruggekaatst op iets wat ik ook verkeerd deed. Heel ongezond en inderdaad te lang in gezeten. Ik weet waarom, probeer daar ook hard aan te werken. Vanuit m’n verleden ben ik gewend aan emotioneel niet beschikbare mensen/ ouders, hard werken voor waardering, het doen met kruimels. Ik hoopte zo dat als ik m’n verwachtingen maar bij zou stellen, het zou werken. Want kan het anders?
zondag 28 april 2024 15:16
Natuurlijk heeft zij haar aandeel gehad, maar het op jezelf betrekken lijkt me juist heel verstandig. Maar dan in de zin: waarom wilde ik een project (want het ging je niet echt om haar), waarom had ik het nodig dat ik het idee had dat zíj mij nodig had, waarom vond ik dat ik haar mocht willen veranderen (en daar zelfs héél hard aan werkte)?
Waarom voel ik me zo schuldig en maak ik ervan dat ik verantwoordelijk voor haar ben?
Ik denk dat het uiteindelijk heel erg veel op kan leveren, deze relatie heeft zoveel ongezonde patronen en coping bij jou blootgelegd dat je daar nu heel veel uit kunt leren. Zo zal het nu niet voelen want het is gewoon heel ruk op dit moment (en therapie zal nog veel pijn opleveren), maar als jij hier gezonder uitkomt heb je wel die kans gepakt die er nu ligt.
zondag 28 april 2024 15:33
Ik begrijp wat je zegt en ben het helemaal eens met dat dit zeker ook iets over mezelf zegt en ik mijn aandeel heb, maar het klopt niet dat het enkel een project voor mij was. Het ging mij we degelijk om haar. Ik wilde heel graag verbinding voelen en denk dat mijn hoop op verandering bij haar er zeker is geweest, maar ik vooral heb gezeten op verandering bij mezelf. Mijn eigen verwachtingen laag houden, werken aan mijn deel van de dynamiek. Therapie richt zich overigens op minder bij mezelf leggen, boosheid voelen, verwachtingen mogen hebben.
zondag 28 april 2024 15:47
Griemus schreef: ↑28-04-2024 15:33Ik begrijp wat je zegt en ben het helemaal eens met dat dit zeker ook iets over mezelf zegt en ik mijn aandeel heb, maar het klopt niet dat het enkel een project voor mij was. Het ging mij we degelijk om haar. Ik wilde heel graag verbinding voelen en denk dat mijn hoop op verandering bij haar er zeker is geweest, maar ik vooral heb gezeten op verandering bij mezelf. Mijn eigen verwachtingen laag houden, werken aan mijn deel van de dynamiek. Therapie richt zich overigens op minder bij mezelf leggen, boosheid voelen, verwachtingen mogen hebben.
Je schrijft toch echt zelf dat je haar probeerde te veranderen. Jij noemt het anders (ondertitelen en helpen bijvoorbeeld), maar je doel was haar te 'helpen' om anders te worden zodat jij dan die verbinding kon voelen. Daarmee/daarin waren je verwachtingen van haar juist weer heel hoog.
zondag 28 april 2024 18:34
Herkenbaar.
Ik heb geen tips, ik heb gelukkig een gezond persoon ontmoet en die houdt het al heel lang met mij uit.
Maar het beeld dat je schetst herken ik van bepaalde exen, vriendschappen etc.
Je beschrijft dat je ouders allebei issues hebben.
Bij mij is dat een sleutel tot heel veel ongezond gedrag waar ik gewoon bij sta en uitvoer en op het moment heel lekker en goed vind voelen.
Ik ben aan een bepaalde dynamiek gewend en zo klinkt het bij jou ook.
Ik kan nu echt met gene terugkijken naar soortgelijke situaties waar ik maar bij bleef en mijn best voor bleef doen.
Alles om maar niet afgewezen te worden en alleen luisteren naar praatjes en niet kijken naar gedrag. En dan alleen luisteren naar de verhalen die positief waren en meegaan in de wilde theorieën dat negativiteit eigenlijk mijn eigen schuld was.
Het enige dat hier helpt is het verstandelijk bekijken, koste wat kost, echt nog liever je tong afbijten en je telefoon uit het raam gooien dan contact houden.
Er is je onrecht aangedaan maar deze vrouw gaat dit onrecht niet rechtszetten.
En therapie. Ga met iemand praten.
Je hebt kinderen en je MOET de circel doorbreken.
Daar heb je invloed op en dat kun je, heb je voor een deel al gedaan. Zet door en hou vol.
Ik heb geen tips, ik heb gelukkig een gezond persoon ontmoet en die houdt het al heel lang met mij uit.
Maar het beeld dat je schetst herken ik van bepaalde exen, vriendschappen etc.
Je beschrijft dat je ouders allebei issues hebben.
Bij mij is dat een sleutel tot heel veel ongezond gedrag waar ik gewoon bij sta en uitvoer en op het moment heel lekker en goed vind voelen.
Ik ben aan een bepaalde dynamiek gewend en zo klinkt het bij jou ook.
Ik kan nu echt met gene terugkijken naar soortgelijke situaties waar ik maar bij bleef en mijn best voor bleef doen.
Alles om maar niet afgewezen te worden en alleen luisteren naar praatjes en niet kijken naar gedrag. En dan alleen luisteren naar de verhalen die positief waren en meegaan in de wilde theorieën dat negativiteit eigenlijk mijn eigen schuld was.
Het enige dat hier helpt is het verstandelijk bekijken, koste wat kost, echt nog liever je tong afbijten en je telefoon uit het raam gooien dan contact houden.
Er is je onrecht aangedaan maar deze vrouw gaat dit onrecht niet rechtszetten.
En therapie. Ga met iemand praten.
Je hebt kinderen en je MOET de circel doorbreken.
Daar heb je invloed op en dat kun je, heb je voor een deel al gedaan. Zet door en hou vol.
zondag 28 april 2024 18:52
Dit kun je vergelijken met drugs, in het begin helemaal geweldig... maar uiteindelijk toch erg ongezond en super moeilijk om vanaf te komen. Maar je moet het loslaten want een verslaving kost je alles en levert niks op. Je hebt kinderen en dus een grote verantwoordelijkheid. Als je weer gaat daten dan zou ik het heel erg rustig aan doen voortaan.
Lorem Ipsum
zondag 28 april 2024 19:04
Herkenbaar ook voor mij, ook kind van 2 mensen met psychische problemen.
Ik las laatst iets over onze "emotional home", voor ons is onveiligheid en inconsistentie zo vertrouwd dat je er goed op gaat. Het triggert de aanmaak van o.a. dopamine. Zelfs al weet je rationeel wel beter, blijft je lichaam nog steeds hevig naar die persoon verlangen. De hechting aan je (onbereikbare) ouders verliep op dezelfde manier.
Mijn advies is ook om alle contact te verbreken. Door de pijn te ondergaan en jezelf daar tegen te komen, ga je op den duur meer eigenwaarde ontwikkelen. Praat erover met therapeuten en gelijkgestemden. Ik hoop voor je dat ze niet binnenkort weer op de stoep staat.
Ik las laatst iets over onze "emotional home", voor ons is onveiligheid en inconsistentie zo vertrouwd dat je er goed op gaat. Het triggert de aanmaak van o.a. dopamine. Zelfs al weet je rationeel wel beter, blijft je lichaam nog steeds hevig naar die persoon verlangen. De hechting aan je (onbereikbare) ouders verliep op dezelfde manier.
Mijn advies is ook om alle contact te verbreken. Door de pijn te ondergaan en jezelf daar tegen te komen, ga je op den duur meer eigenwaarde ontwikkelen. Praat erover met therapeuten en gelijkgestemden. Ik hoop voor je dat ze niet binnenkort weer op de stoep staat.
zondag 28 april 2024 21:17
Heel herkenbaar allemaal, blijven 'hangen' in de relatie die uit is.
Je zegt dat je EMDR hebt gehad en nu bezig bent met wat anders. Wat is dat als ik vragen mag?
@bijtie, het stukje dopamine is ook iets waar ik recent over las. Soort relatieverslaving, de hunkering naar dopamine, elke signaal die je van de ander ontvangt geeft je even een kick en daarna komt weer de kater.
Je zegt dat je EMDR hebt gehad en nu bezig bent met wat anders. Wat is dat als ik vragen mag?
@bijtie, het stukje dopamine is ook iets waar ik recent over las. Soort relatieverslaving, de hunkering naar dopamine, elke signaal die je van de ander ontvangt geeft je even een kick en daarna komt weer de kater.
maandag 29 april 2024 08:14
Wat omschrijf je dit treffend. Herkenbaar.bijtie schreef: ↑28-04-2024 19:04Herkenbaar ook voor mij, ook kind van 2 mensen met psychische problemen.
Ik las laatst iets over onze "emotional home", voor ons is onveiligheid en inconsistentie zo vertrouwd dat je er goed op gaat. Het triggert de aanmaak van o.a. dopamine. Zelfs al weet je rationeel wel beter, blijft je lichaam nog steeds hevig naar die persoon verlangen. De hechting aan je (onbereikbare) ouders verliep op dezelfde manier.
Mijn advies is ook om alle contact te verbreken. Door de pijn te ondergaan en jezelf daar tegen te komen, ga je op den duur meer eigenwaarde ontwikkelen. Praat erover met therapeuten en gelijkgestemden. Ik hoop voor je dat ze niet binnenkort weer op de stoep staat.
maandag 29 april 2024 08:50
Wat ‘fijn’ al die herkenbaarheid. Jullie verwoorden het idd heel treffend. Ik herken dat verslavingsgevoel. De onveiligheid was ergens ook ‘veilig’ geworden, je wist wat te verwachten, al heb ik zoveel geprobeerd om uit die dynamiek te komen. Ik heb ondervonden dat ik in het geheel geen contact met haar kan hebben. Alles is een trigger die de wond weer opengooit. Het is zo onbegrijpelijk dat ze structureel op Tinder heeft gezeten op zoek naar andere vrouwen en met meerdere vrouwen een relatie heeft gehad en dan toch van ons zou kunnen houden. Woorden die niet overeenkomen met daden. Ik ben te lang gevoelig geweest voor die woorden, ook omdat ik het vreselijk stond dat ik haar op wat voor manier ook onzeker maakte.
Wat jullie beschrijven over het in de dynamiek blijven vanwege onze achtergrond, is precies mijn angst die ik met m’n psychotherapeut (ik ben in psychotherapie) besproken. Zij is nog hoopvol, want ik heb verder nog nooit zo’n relatie gehad, vriendschappelijk niet en relationeel niet. Contact/ interactie met m’n kids verloopt ook heel gezond. Veel verschillende langdurige vriendschappen die heel wederkerig zijn, waarbij ik geen angst voor afwijzing heb of maar iets van deze dynamiek speelt. M’n therapeut ziet veel kenmerken van verborgen/ waakzaam narcisme bij m’n ex: het instrumenteel contact, structurele liegen, constante bevestiging nodig hebben, emotieregulatieproblemen, weinig tot geen zelfreflectie, weinig mentaliserende vaardigheden. Uiteindelijk weet je het natuurlijk nooit en niemand kan een diagnose stellen, maar dit is de werkhypothese van waaruit we werken. En maakt de dynamiek nog een stuk ingewikkelder. Iemand daar toevallig ook ervaring mee?
Wat jullie beschrijven over het in de dynamiek blijven vanwege onze achtergrond, is precies mijn angst die ik met m’n psychotherapeut (ik ben in psychotherapie) besproken. Zij is nog hoopvol, want ik heb verder nog nooit zo’n relatie gehad, vriendschappelijk niet en relationeel niet. Contact/ interactie met m’n kids verloopt ook heel gezond. Veel verschillende langdurige vriendschappen die heel wederkerig zijn, waarbij ik geen angst voor afwijzing heb of maar iets van deze dynamiek speelt. M’n therapeut ziet veel kenmerken van verborgen/ waakzaam narcisme bij m’n ex: het instrumenteel contact, structurele liegen, constante bevestiging nodig hebben, emotieregulatieproblemen, weinig tot geen zelfreflectie, weinig mentaliserende vaardigheden. Uiteindelijk weet je het natuurlijk nooit en niemand kan een diagnose stellen, maar dit is de werkhypothese van waaruit we werken. En maakt de dynamiek nog een stuk ingewikkelder. Iemand daar toevallig ook ervaring mee?
maandag 29 april 2024 08:53
Wat enorm fijn dat jij een gezond persoon ontmoet hebt en andere ervaringen op kan doen! Ik weet ook dat ik iemand nodig heb met een veilige gehechtheidSurebaby schreef: ↑28-04-2024 18:34Herkenbaar.
Ik heb geen tips, ik heb gelukkig een gezond persoon ontmoet en die houdt het al heel lang met mij uit.
Maar het beeld dat je schetst herken ik van bepaalde exen, vriendschappen etc.
Je beschrijft dat je ouders allebei issues hebben.
Bij mij is dat een sleutel tot heel veel ongezond gedrag waar ik gewoon bij sta en uitvoer en op het moment heel lekker en goed vind voelen.
Ik ben aan een bepaalde dynamiek gewend en zo klinkt het bij jou ook.
Ik kan nu echt met gene terugkijken naar soortgelijke situaties waar ik maar bij bleef en mijn best voor bleef doen.
Alles om maar niet afgewezen te worden en alleen luisteren naar praatjes en niet kijken naar gedrag. En dan alleen luisteren naar de verhalen die positief waren en meegaan in de wilde theorieën dat negativiteit eigenlijk mijn eigen schuld was.
Het enige dat hier helpt is het verstandelijk bekijken, koste wat kost, echt nog liever je tong afbijten en je telefoon uit het raam gooien dan contact houden.
Er is je onrecht aangedaan maar deze vrouw gaat dit onrecht niet rechtszetten.
En therapie. Ga met iemand praten.
Je hebt kinderen en je MOET de circel doorbreken.
Daar heb je invloed op en dat kun je, heb je voor een deel al gedaan. Zet door en hou vol.
maandag 29 april 2024 10:50
Griemus schreef: ↑29-04-2024 08:50Wat ‘fijn’ al die herkenbaarheid. Jullie verwoorden het idd heel treffend. Ik herken dat verslavingsgevoel. De onveiligheid was ergens ook ‘veilig’ geworden, je wist wat te verwachten, al heb ik zoveel geprobeerd om uit die dynamiek te komen. Ik heb ondervonden dat ik in het geheel geen contact met haar kan hebben. Alles is een trigger die de wond weer opengooit. Het is zo onbegrijpelijk dat ze structureel op Tinder heeft gezeten op zoek naar andere vrouwen en met meerdere vrouwen een relatie heeft gehad en dan toch van ons zou kunnen houden. Woorden die niet overeenkomen met daden. Ik ben te lang gevoelig geweest voor die woorden, ook omdat ik het vreselijk stond dat ik haar op wat voor manier ook onzeker maakte.
Wat jullie beschrijven over het in de dynamiek blijven vanwege onze achtergrond, is precies mijn angst die ik met m’n psychotherapeut (ik ben in psychotherapie) besproken. Zij is nog hoopvol, want ik heb verder nog nooit zo’n relatie gehad, vriendschappelijk niet en relationeel niet. Contact/ interactie met m’n kids verloopt ook heel gezond. Veel verschillende langdurige vriendschappen die heel wederkerig zijn, waarbij ik geen angst voor afwijzing heb of maar iets van deze dynamiek speelt. M’n therapeut ziet veel kenmerken van verborgen/ waakzaam narcisme bij m’n ex: het instrumenteel contact, structurele liegen, constante bevestiging nodig hebben, emotieregulatieproblemen, weinig tot geen zelfreflectie, weinig mentaliserende vaardigheden. Uiteindelijk weet je het natuurlijk nooit en niemand kan een diagnose stellen, maar dit is de werkhypothese van waaruit we werken. En maakt de dynamiek nog een stuk ingewikkelder. Iemand daar toevallig ook ervaring mee?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
