Twijfel de twijfel, blijven voor de kinderen?

16-05-2024 15:07 126 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Korte samenvatting van het geheel; al > 20 jaar samen, en (pleeg)kinderen samen (stabiele situatie al jaren). Partner is 2x vreemdgegaan, laatste keer bijna 3 jaar geleden. Ik ben gebleven omdat ik de kinderen een stabiele situatie met 2 ouders in 1 huis gun. We hebben relatie therapie gehad, ook beiden apart ondersteuning. Het punt is dat het redelijk ok gaat zo in het dagelijks leven qua gezin, ip geen ruzie/weinig gedoe en zitten op 1 lijn rondom de kinderen. Ik heb in de afgelopen jaren nooit actief besloten 'ik blijf' maar vooral 'ik ga nu niet weg ivm de kinderen'. Ik merk vooral aan mezelf dat ik het niet (meer) kan opbrengen om in onze relatie te investeren. Ik ben niet meer verliefd. Ik vind hem een goede vader. Maar als partner vertrouw ik hem niet (meer). Het basisvertrouwen is weg en daarmee het gevoel ook. Als we samen iets doen is dat prima, maar dat is het dan ook.
Ik weet niet zo goed wat ik moet/wil. Toch nu uit elkaar? Toch weer relatietherapie? Tijd uitzingen tot kinderen uit huis zijn? Ik heb geen ander/behoefte aan een andere relatie. Nooit een lange relatie gehad voor deze, vond het altijd wel prima alleen. Ben financieel volledig onafhankelijk. Ik zit een beetje vast...
Alle reacties Link kopieren Quote
Heb je het gevoel dat je alles geprobeerd hebt? Ik denk dat je intuïtief wel weet wat je wilt, maar dat consequenties nog te zwaar zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je relatie op vertrouwen hebt wat geef je dan je kinderen mee? Oprechte vraag want juist pleegkinderen hebben vertrouwen nodig en een stabiel gezin. Stabiliteit zit hem voor mij juist in vertrouwen. Kinderen krijgen echt w mee hoe het zit in de relatie van hun ouders.

Daarnaast moeten ze ook leren dat je voor jezelf mag kiezen als het nodig is. En dat moet jij ook? Je leeft maar een keer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat lastig...
Hoe oud zijn jullie (pleeg)kinderen?

Wat moet er gebeuren wil je heel duidelijk wel een beslissing nemen? (of die beslissing nou blijven uit overtuiging is of weggaan)
Alle reacties Link kopieren Quote
Sja…. Je beantwoord zelf je eigen vraag al in de OP volgens mij. Hamvraag is; wil jij een verstandshuwelijk voor de rest van je leven? Want heek liefdevol klinkt het niet meer. En daarnaast: hoe staat jouw man erin? Want hij was kennelijk al twee keer in staat om het buiten het huwelijk te zoeken. Hoe graag wil hij jullie huwelijk nog?

Voor de kinderen bij elkaar blijven is een illusie. Je kinderen hebben heus wel door dat er iets niet lekker zit tussen papa en mama. Die illusie in stand houden maakt hen echt niet per sé beter af dan als de ouders ook voor hun eigen geluk kiezen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Twee jaar geleden heb je een vergelijkbaar topic geopend. Is er in de tussentijd iets veranderd in je gevoel? Of iets veranderd in jullie relatie?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben ooit weggegaan en heb nooit één seconde spijt ervaren (wat op zich ook heel verdrietig is). Toch zou ik op basis van wat je omschrijft wat kanttekeningen willen zetten bij de optie weggaan. Alleenstaand ouderschap is een hele kluif. Het is 24 uur per dag aan staan, afhankelijk zijn van achtervang (die altijd een prijs heeft, of dat nou financieel is of zelf ook weer achtervang moeten zijn in ruil) en het is nul privacy, me time of je handen ècht vrij hebben en blijvend geregel met een persoon die dan niet meer je partner is en (dus) op veel grotere afstand staat. De situatie zoals die nu is, is dus niet alleen fijn stabiel voor jullie kinderen.

Als je èn geen ruzie of concrete problemen hebt èn geen behoefte aan een nieuwe partner dan zou ik eieren voor mijn geld kiezen en pas vertrekken als iedereen is uitgevlogen.
Alle reacties Link kopieren Quote
@zeemeermin; 10, 12, 14 jaar

Ik ben prima in staat tot een verstandshuwelijk. Ik kan mezelf en m'n eigen behoeften prima aan de kant zetten als ik daarmee een doel kan dienen (ik laat niet over me heen lopen!).

Vertrouwen is er ten opzichte van alles met de kinderen zeker maar niet voor mezelf.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe zou jij de relatie (verstandhouding) tussen jou en je man nu omschrijven? Is die wel vriendschappelijk en gezellig etc of op gespannen voet met veel irritaties en een gevoel van benauwdheid?

Ik denk dat een huwelijk dat tot verstandshuwelijk is geworden niet per se slecht hoeft te zijn.
Maar het is ook heel begrijpelijk dat je meer wil (voelen) van of voor een partner.
Alle reacties Link kopieren Quote
ik denk dat ik me heel erg herken in de laatste woorden van sprankelend; geen grote ruzie/problemen/geen behoefte aan nieuwe partner dan nu niet vertrekken.

@zeemeermin; klopt. Ik blijf er mee worstelen. Ik kan het met m'n eigen morele kompas nauwelijks rijmen dat ik ben gebleven, en dat vliegt me bij vlagen aan. Aan de andere kant vindt mijn morele kompas ook 'wie ben ik om het leven van de kinderen zo overhoop te gooien door te vertrekken, zonder dat er nu intense ruzies zijn'. Ik voel me hierin heel erg gevangen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gatver, twee keer vreemdgaan, waarvan je het weet. Walg je niet van hem? Ik zou hem niet meer kunnen verdragen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Uit elkaar gaan kan altijd nog. Als je nu weggaat kun je dat niet meer terugdraaien.

Heb je wel een vriendschappelijke band met je man? Zijn er dingen die jullie graag samen doen? Of leven jullie langs elkaar heen?

Is er nog verbetering van de relatie mogelijk? Het verstrijken van de tijd kan soms helpen om dingen te verzachten. Maar ook therapie voor jezelf, gezamenlijke hobby's, dat soort dingen.

Kun je nog steeds financieel onafhankelijk zijn, evenveel werken als je weggaat? Daarbij ga ik ervan uit dat pleegkinderen misschien wat extra zorg en aandacht nodig hebben. Ik weet niet of dat zo is in jullie situatie.

Kun je een huis vinden in de omgeving waar je woont?

Wat wil je man? Hoe staat hij erin?
Alle reacties Link kopieren Quote
Volgens mij wil je het liefst weg. Je zegt dat hij een goede vader is. Is hij ook een goede co-ouder voor jou?

Kan je het voor je zien als jullie co-ouderschap hebben of een andere vorm?
Kunnen jullie bij elkaar in de buurt blijven wonen denk je?
Alle reacties Link kopieren Quote
@olea; wisselend. Mijn partner is heel aanwezig en ik ben juist heel rustig. Hij is bv veel avonden weg voor z'n werk, en dan doe ik alles thuis. Nu moet ik binnenkort een paar dagen achter elkaar weg, en dan is het niet van 'natuurlijk regel ik het' maar de hele tijd 'ja, wel lastig', en heeft ie intussen voor 4 avonden een oppas geregeld ipv dat hij zegt 'deze week niet want ik ben alleen'. Ik probeer me er niet mee te bemoeien, want ik ben nu eenmaal degene die er niet is, maar ik merk dat de kinderen dit heel vervelend vinden. Andersom zou ik het niet op deze manier regelen. Ik probeer dit los te laten, zeg ook niks over hoe hij het regelt, maar ik vind het wel naar. Bederft ook mijn lol om weg te gaan.
Bij dit soort momenten denk ik gelijk weer 'ik houd ermee op'.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn man wil absoluut niet uit elkaar. Hij vindt dat we ons best moeten doen om er iets van te maken. En wil dan vaker samen dingen doen. Ik merk vooral dat ik daar eigenlijk geen zin meer in heb, ik ben gewoon uitgecheckt. Maar moet ik mezelf dan een schop onder m'n kont geven en toch nog beter mn best doen, of het maar een beetje laten waaien?
Alle reacties Link kopieren Quote
Huis vinden is uiteraard lastig in deze tijd. Financieel voor mij echt geen issues, voor partner ook niet zo, hij zal wel zijn woonwensen moeten aanpassen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat klinkt niet leuk. In plaats van dat hij die tijd dan als quality-time met de kinderen ziet... Het klinkt alsof hij erg "op de vlucht is" om maar niet bij jou te zijn (avonden weg) maar blijkbaar ook niet die tijd aan de kinderen wil besteden.

Mijn partner en ik hebben ook niet echt een standaard-relatie en ik vind het ook leuker (dan haar) om 's avonds weg te gaan. Maar als zij een vakantie weg is besteed ik die tijd wel graag aan de kinderen. En op avonden dat zij naar een vriendin toe is, of bioscoop ofzo, dan vind ik het leuk quality time te hebben met de kinderen. Filmpje, spelletjes doen, lekkers erbij, lang opblijven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik snap nooit zo goed dat mensen in “relaties” blijven hangen onder het mom van “dat is beter voor de kinderen”.

Nee, je kinderen het voorbeeld geven dat ze zichzelf moeten wegstrepen voor anderen, ten koste van hun eigen levensgeluk, dat is echt een goede les.
l2l89 wijzigde dit bericht op 16-05-2024 15:52
0.19% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
aubergientje schreef:
16-05-2024 15:45
Mijn man wil absoluut niet uit elkaar. Hij vindt dat we ons best moeten doen om er iets van te maken. En wil dan vaker samen dingen doen. Ik merk vooral dat ik daar eigenlijk geen zin meer in heb, ik ben gewoon uitgecheckt. Maar moet ik mezelf dan een schop onder m'n kont geven en toch nog beter mn best doen, of het maar een beetje laten waaien?
Zou dat zeker niet tegen je zin in gaan doen. Wel kun je meer tijd voor jezelf vragen en verwachten dat hij (als jij weg bent) wel meer doet met de kinderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben ervan overtuigd dat je kinderen een beter voorbeeld geeft door voor jezelf te kiezen en op een respectvolle manier uit elkaar te gaan, dan door te blijven hangen in een relatie die niet liefdevol en goed genoeg is.
Alle reacties Link kopieren Quote
l2l89 schreef:
16-05-2024 15:49
Ik snap nooit zo goed dat mensen in “relaties” blijven hangen onder het mom van “dat is beter voor de kinderen”.

Nee, je kinderen het voorbeeld geven dat ze zichzef moeten wegstrepen voor anderen, ten koste van hun eigen levensgeluk, dat is echt een goede les.
Dat vind ik niet per se hetzelfde...
Alle reacties Link kopieren Quote
Je man vindt het blijkbaar maar lastig als je weg bent... is dat de reden dat hij niet uit elkaar wil? Omdat hij dan meer moet doen?
Alle reacties Link kopieren Quote
@l2l89; ik ben ook heel goed in alleen zijn; dus misschien wel helemaal geen behoefte aan een partner; dus daar komt ook mijn idee vandaan om dan maar te blijven... misschien ook een wat raar idee?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb een tijd terug het advies gekregen om in relatietherapie te gaan, met voor mezelf ook de keuze: weggaan en via therapie samen het gezin dan vormgeven.
Dat vond ik voor mezelf een heel goed uitgangspunt.
Mijn man is niet zo 'avontuurlijk' en bij hem in de familie scheidt nooit iemand, dus vanuit hem zou geen enkel plan komen, slechts tegenwerking.
en het helemaal alleen vormgeven vond ik een heel zwaar idee.
Misschien kun jij vanuit die gedachte ook relatietherapie inzetten.
Ik zou dan wel naar je partner duidelijk zijn met je doel van de therapie.
Dan kan hij in een begeleide omgeving ook misschien bespreken hoe hij het wenst en voor zich ziet.
Zou ik wel benieuwd naar zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zou je jij (pleeg)kinderen het huwelijk gunnen, waar jij voor hen in blijft?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven