Kinderen
alle pijlers
Onverwacht alleenstaande ouder worden: tips?
zaterdag 23 december 2023 17:26
Ik ben zwanger van ons eerste kindje en mijn relatie verkeert in zwaar weer. Ik zoek advies van mensen die iets vergelijkbaars mee hebben gemaakt en eigenlijk ook gewoon een luisterend oor.
Om de context te schetsen: een aantal weken na de (onverwachte) positieve test vertelde mijn partner relatietwijfels te hebben. Dat speelde blijkbaar al een tijd, al heb ik daar nooit wat van gemerkt. Hij lijkt nu een soort crisis te hebben en twijfelt over alles: zijn werk, het aanstaande ouderschap, het leven hier in NL (hij is verder gewoon Nederlands). Communicatie vanuit hem is er eigenlijk niet, en ik sta er daardoor vrijwel alleen voor tijdens deze zwangerschap.
Het liefst doe ik dit samen met hem: ik was voor deze crisis gelukkig met onze relatie. Ik wil echter niet langer afwachten tot hij een beslissing neemt over wat hij wil, want daar ga ik langzaam aan onderdoor. Ik ben dus op zoek naar een woning voor mezelf en de kleine en denk nu na over hoe ik het alleenstaande ouderschap vorm ga geven. Mocht hij het vaderschap op willen pakken is dat fantastisch, maar ik houd ook rekening met het scenario waarin hij geen enkele rol zal spelen.
De situatie geeft me aardig wat stress. Ik ben al een tijdje op zoek naar een andere woning, maar val tussen wal en schip. Ik verdien te veel voor sociale huur (ook als ik straks 4 dagen ga werken) en heb denk ik ook niet voldoende jaren, maar verdien te weinig voor particuliere huur of koop. Ik kan niet in deze woning blijven.
Daarnaast heb ik een baan die niet eenvoudig te combineren is met alleenstaand ouderschap. Ik heb wel wat gesolliciteerd tijdens het eerste trimester, maar viste toen achter het net. Deze periode van het jaar zijn er eigenlijk geen vacatures in mijn sector, maar zodra deze weer komen pak ik het solliciteren weer op. Ik zie wel regelmatig vacatures voor banen in de buurt die me leuk lijken en die aansluiten op eerdere ervaring, maar dan zou ik behoorlijk moeten inleveren op inkomen en ook wel wat qua flexibiliteit en vrije tijd. Ik weet niet of dit verstandig is.
Ik heb een hechte band met mijn familie, maar helaas kunnen mijn ouders en zus me vanwege afstand en werk straks niet structureel helpen met de baby. Mijn (ex-)schoonfamilie kan dit ook niet vanwege afstand en/of een gebrekkige gezondheid. Ik heb een fijne vriendenkring, maar de meesten zijn druk met eigen gezin en werk of leven het ‘happy single in the city’-leven. Af en toe kind ophalen bij de opvang wanneer ik het niet red of een paar uurtjes oppassen bij ziekte is vast wel een mogelijkheid, maar ik kan denk ik niet structureel op hen leunen.
Daarnaast ben ik gewoon ook verdrietig: ik had me dit alles zo anders voorgesteld. Ik mis mijn partner en voel me erg alleen. Ik heb gelukkig steun van vrienden, hulp via de POP-poli en slik sinds kort ook antidepressiva omdat ik ben gediagnosticeerd met een prenatale depressie (zelf vermoed ik dat die te wijten is aan de omstandigheden). Ik kan niet genieten van de zwangerschap en maak me vooral druk over hoe ik het straks ga redden, terwijl ik zo graag uit zou willen kijken naar de komst van dit lieve kindje. Ik heb me nog niet bezig kunnen houden met het bedenken van een naam, welke kinderwagen er moet komen of hoe ik wil bevallen.
Voor mensen die het ook alleen doen of ervaring hebben met werk en ouderschap combineren: hebben jullie advies voor me? Of misschien kunnen jullie me gerust stellen en vertellen dat het goed komt. In ieder geval bedankt dat je de moeite hebt genomen mijn verhaal te lezen.
Om de context te schetsen: een aantal weken na de (onverwachte) positieve test vertelde mijn partner relatietwijfels te hebben. Dat speelde blijkbaar al een tijd, al heb ik daar nooit wat van gemerkt. Hij lijkt nu een soort crisis te hebben en twijfelt over alles: zijn werk, het aanstaande ouderschap, het leven hier in NL (hij is verder gewoon Nederlands). Communicatie vanuit hem is er eigenlijk niet, en ik sta er daardoor vrijwel alleen voor tijdens deze zwangerschap.
Het liefst doe ik dit samen met hem: ik was voor deze crisis gelukkig met onze relatie. Ik wil echter niet langer afwachten tot hij een beslissing neemt over wat hij wil, want daar ga ik langzaam aan onderdoor. Ik ben dus op zoek naar een woning voor mezelf en de kleine en denk nu na over hoe ik het alleenstaande ouderschap vorm ga geven. Mocht hij het vaderschap op willen pakken is dat fantastisch, maar ik houd ook rekening met het scenario waarin hij geen enkele rol zal spelen.
De situatie geeft me aardig wat stress. Ik ben al een tijdje op zoek naar een andere woning, maar val tussen wal en schip. Ik verdien te veel voor sociale huur (ook als ik straks 4 dagen ga werken) en heb denk ik ook niet voldoende jaren, maar verdien te weinig voor particuliere huur of koop. Ik kan niet in deze woning blijven.
Daarnaast heb ik een baan die niet eenvoudig te combineren is met alleenstaand ouderschap. Ik heb wel wat gesolliciteerd tijdens het eerste trimester, maar viste toen achter het net. Deze periode van het jaar zijn er eigenlijk geen vacatures in mijn sector, maar zodra deze weer komen pak ik het solliciteren weer op. Ik zie wel regelmatig vacatures voor banen in de buurt die me leuk lijken en die aansluiten op eerdere ervaring, maar dan zou ik behoorlijk moeten inleveren op inkomen en ook wel wat qua flexibiliteit en vrije tijd. Ik weet niet of dit verstandig is.
Ik heb een hechte band met mijn familie, maar helaas kunnen mijn ouders en zus me vanwege afstand en werk straks niet structureel helpen met de baby. Mijn (ex-)schoonfamilie kan dit ook niet vanwege afstand en/of een gebrekkige gezondheid. Ik heb een fijne vriendenkring, maar de meesten zijn druk met eigen gezin en werk of leven het ‘happy single in the city’-leven. Af en toe kind ophalen bij de opvang wanneer ik het niet red of een paar uurtjes oppassen bij ziekte is vast wel een mogelijkheid, maar ik kan denk ik niet structureel op hen leunen.
Daarnaast ben ik gewoon ook verdrietig: ik had me dit alles zo anders voorgesteld. Ik mis mijn partner en voel me erg alleen. Ik heb gelukkig steun van vrienden, hulp via de POP-poli en slik sinds kort ook antidepressiva omdat ik ben gediagnosticeerd met een prenatale depressie (zelf vermoed ik dat die te wijten is aan de omstandigheden). Ik kan niet genieten van de zwangerschap en maak me vooral druk over hoe ik het straks ga redden, terwijl ik zo graag uit zou willen kijken naar de komst van dit lieve kindje. Ik heb me nog niet bezig kunnen houden met het bedenken van een naam, welke kinderwagen er moet komen of hoe ik wil bevallen.
Voor mensen die het ook alleen doen of ervaring hebben met werk en ouderschap combineren: hebben jullie advies voor me? Of misschien kunnen jullie me gerust stellen en vertellen dat het goed komt. In ieder geval bedankt dat je de moeite hebt genomen mijn verhaal te lezen.
zaterdag 23 december 2023 20:48
Wat verdrietig TO. Kies voor jezelf en bouw een leven voor jou en je kind.
Ik had gewild dat ik dat toen gelijk had gedaan en niet nog later.
Veel praktische zaken komen vanzelf wel goed. Goede opvang is belangrijk en een baan met een beetje flexibiliteit ook.
Verdrietig zijn mag gewoon hè, het is niet niks.
Ik had gewild dat ik dat toen gelijk had gedaan en niet nog later.
Veel praktische zaken komen vanzelf wel goed. Goede opvang is belangrijk en een baan met een beetje flexibiliteit ook.
Verdrietig zijn mag gewoon hè, het is niet niks.
zaterdag 23 december 2023 21:02
Dit is geen fijne situatie TO, daar allereerst sterkte mee gewenst.
Ik lees dat jij dit het liefste samen met je partner aan zou gaan. Je partner zit in crisis en weet het allemaal niet meer. Hoeveel weken ben je zwanger? Heb je tijd om hém even tijd te geven? Zodat hij kan uitzoeken hoe hij er echt in staat en jij beter weet wat je moet gaan regelen (of niet).
Ik lees dat jij dit het liefste samen met je partner aan zou gaan. Je partner zit in crisis en weet het allemaal niet meer. Hoeveel weken ben je zwanger? Heb je tijd om hém even tijd te geven? Zodat hij kan uitzoeken hoe hij er echt in staat en jij beter weet wat je moet gaan regelen (of niet).
zaterdag 23 december 2023 21:02
Sterkte want it sucks. Hier een ex man die tien weken na de geboorte van ons derde kind (daarboven een peuter van toen 2 en een peuter van toen 3) melde dat hij niets meer voor mij voelde en met een week het huis uit was. Bleek later al een half jaar vreemd te gaan.
Wat betreft huizen, same, en dus nog steeds zoekende, in afwachting van de definitieve scheiding.
Wij hebben co-ouderschap. Hij heeft ze ma-di, en ik woensdag en donderdag. Vrijdag en het weekend wisselen we om. Ik werk in het mbo, op maandag en dinsdag laat ik de roosteraar de meeste lessen plannen, vrijdag wat minder, als het dan mijn vrijdag is dan probeer ik rond 5 uur bij de opvang te staan want een avondspits in je eentje met een inmiddels bijnaaaa 5 jarige, in februari 4 jarige en bijna 1,5 jarige is geen kattenpis. De kinderen gaan drie dagen per week naar de opvang en BSO, woensdag en donderdag zijn mijn vrije dagen.
Het is heel druk, heel pittig en mijn motto is doorgaan, ik heb ook simpelweg geen keus. Eten, bad, bed, verhaaltje, huishouden het moet en gaat gewoon door, geen partner op wie ik terug kan vallen. Maar goed, die lamlul stak de vier jaar daarvoor ook geen vinger uit in t huishouden dus daar veranderde niet veel in. Maar wel dat je niet meer kunt zeggen "s nachts als er eentje huilt "ga jij even".
Mijn sociale netwerk is heilig, opa's en oma's zijn engelen, die regelmatig de kinderen even ophalen of boodschappen komen brengen als ik wat vergeten ben! Ze eten hier ook minstens één keer per week en helpen dan ook mee met bad en bed.
Maar goed, co ouderschap betekent ook een aantal dagen geen kinderen en dat geeft natuurlijk meer lucht dan echt fulltime alles alleen.
Wat betreft huizen, same, en dus nog steeds zoekende, in afwachting van de definitieve scheiding.
Wij hebben co-ouderschap. Hij heeft ze ma-di, en ik woensdag en donderdag. Vrijdag en het weekend wisselen we om. Ik werk in het mbo, op maandag en dinsdag laat ik de roosteraar de meeste lessen plannen, vrijdag wat minder, als het dan mijn vrijdag is dan probeer ik rond 5 uur bij de opvang te staan want een avondspits in je eentje met een inmiddels bijnaaaa 5 jarige, in februari 4 jarige en bijna 1,5 jarige is geen kattenpis. De kinderen gaan drie dagen per week naar de opvang en BSO, woensdag en donderdag zijn mijn vrije dagen.
Het is heel druk, heel pittig en mijn motto is doorgaan, ik heb ook simpelweg geen keus. Eten, bad, bed, verhaaltje, huishouden het moet en gaat gewoon door, geen partner op wie ik terug kan vallen. Maar goed, die lamlul stak de vier jaar daarvoor ook geen vinger uit in t huishouden dus daar veranderde niet veel in. Maar wel dat je niet meer kunt zeggen "s nachts als er eentje huilt "ga jij even".
Mijn sociale netwerk is heilig, opa's en oma's zijn engelen, die regelmatig de kinderen even ophalen of boodschappen komen brengen als ik wat vergeten ben! Ze eten hier ook minstens één keer per week en helpen dan ook mee met bad en bed.
Maar goed, co ouderschap betekent ook een aantal dagen geen kinderen en dat geeft natuurlijk meer lucht dan echt fulltime alles alleen.
zaterdag 23 december 2023 21:07
En verder, laat je partner hulp zoeken en jijzelf ook. Want het is, althans vind ik, een enorm stressvol en eenzaam proces, en al helemaal als je zwanger bent.
Ik heb het zelf eventjes gered zonder therapeut maar zo verlaten worden op je kwetsbaarst, jij zwanger en ik net bevallen gaat echt niet in de koude kleren zitten.
Ik heb het zelf eventjes gered zonder therapeut maar zo verlaten worden op je kwetsbaarst, jij zwanger en ik net bevallen gaat echt niet in de koude kleren zitten.
zaterdag 23 december 2023 21:08
Hier ook. Met een baby zou ik niet kiezen voor co-ouderschap, zeker niet met een “ouder” die nu al niet betrokken is.
zaterdag 23 december 2023 21:10
Dit.
Dan maar (voorlopig even) geen kind.
Maar zo zou ik denken en jij wilde het blijkbaar graag houden.
Een huis vinden gaat ook nog een uitdaging worden in deze woningcrisis.
Wilde je partner wel kinderen of (stiekem) toch niet?
tothier1 wijzigde dit bericht op 23-12-2023 21:15
28.61% gewijzigd
zaterdag 23 december 2023 21:12
Ik ben tot op de dag van vandaag nog blij met het behouden van mijn kind.
Hij is gewoon een onderdeel van mijn leven. En van mij.
Verder vind ik het echt totaal ongepaste opmerkingen waar TO werkelijk helemaal niets aan heeft.
. Het is wel zwaar alleen een kind opvoeden, maar in een slechte relatie zitten is zwaarder.
zaterdag 23 december 2023 21:15
Nou dit dus. Een relatie kan ook uitgaan als het kind er al is, dan kun je het ook niet terugstoppen…
Voor iedereen een groene tuin
zaterdag 23 december 2023 21:16
zaterdag 23 december 2023 21:31
zaterdag 23 december 2023 21:34
Hier ook, ik was een kind van alleenstaande moeder. Mijn vader ondernam wel dingen met mij toen ik jonger was. Nu helaas geen contact meer wegens omstandigheden. En veel armoede gekend maar daar wordt je ook wijzer van. Athans ik heb altijd gezorgd dat er genoeg geld is voor mijn eigen kids. Ben dan niet alleenstaand maar kan wel mijn eigen broek ophouden.ExodusRedux schreef: ↑23-12-2023 21:31Ik ben een kind van zo’n situatie en heb mijzelf beloofd om nooit een kind te krijgen in zo’n situatie. Voor je kind is de situatie ook niet leuk. Ik groeide op met een alleenstaande moeder in armoede en heb daardoor een rot jeugd gehad. Vader heb ik nooit gezien.
Voor iedereen een groene tuin
zaterdag 23 december 2023 21:43
Ik ben zelf ook een kind van zo‘n situatie,vader was er niet voor ons.ExodusRedux schreef: ↑23-12-2023 21:31Ik ben een kind van zo’n situatie en heb mijzelf beloofd om nooit een kind te krijgen in zo’n situatie. Voor je kind is de situatie ook niet leuk. Ik groeide op met een alleenstaande moeder in armoede en heb daardoor een rot jeugd gehad. Vader heb ik nooit gezien.
Heb ook een rotjeugd gehad,en had ook liever niet ter wereld gekomen als ik de keuze had gehad.
zaterdag 23 december 2023 22:04
Ik vind het een heel goed plan van jou dat je zoekt naar hoe je dit in je eentje kan vormgeven. Krijg je vanuit de POP-poli ook praktische ondersteuning? Zo nee, kan je dan gebruik maken van het Maatschappelijk Werk wellicht?
In wat voor sector werk je nu? Wat maakt dat je huidige baan niet goed combineert met een baby? Ik zou namelijk als ik je zo hoor juist nu even niet van baan wisselen, dat kost bakken energie.
Ik ben dan wel bewust alleenstaand moeder geworden, maar dat ging allemaal aardig prima. Mijn moeder paste wel 1 dag op, maar dat had prima (of misschien wel beter!) ook het kdv kunnen zijn.
Als ik je zo lees gun ik je vooral wat rust en vertrouwen voor nu.
In wat voor sector werk je nu? Wat maakt dat je huidige baan niet goed combineert met een baby? Ik zou namelijk als ik je zo hoor juist nu even niet van baan wisselen, dat kost bakken energie.
Ik ben dan wel bewust alleenstaand moeder geworden, maar dat ging allemaal aardig prima. Mijn moeder paste wel 1 dag op, maar dat had prima (of misschien wel beter!) ook het kdv kunnen zijn.
Als ik je zo lees gun ik je vooral wat rust en vertrouwen voor nu.
•
zaterdag 23 december 2023 22:13
Dit.
Sjonge jonge wat een reacties hier weer, dat geeft al aan dat het niet makkelijk gaat worden, want zoals je merkt heeft iedereen er een mening over.
De kunst is om dat langs je heen te laten gaan en je eigen plan trekken. Je kunt het. Hoe rot het ook is je bent niet de eerste en enige in deze situatie, en niet bij voorbaat gedoemd te mislukken. Durf hulp te vragen en accepteren, volgens mij ben je al goed bezig. Het zal hard werken zijn en veel energie kosten, maar het klinkt alsof je nu al veel liefde voelt voor je kind en dat is het mogelijk het mooiste wat er is.
Ik weet niet hoe je woonsituatie is en waarom je weg moet, maar bedenk dat een jong kind niet veel (ruimte) nodig heeft. Probeer voor nu de nodige rust en stabiliteit te creëeren, een dak boven je hoofd en (huidige) baan... upgraden kan later ook nog, als kind er is. Ik snap het gevoel van stress en chaos maar bedenk dat je niet alles NU perfect hoeft te maken, dat lijkt me echt teveel gevraagd in deze situatie. Voor praktische problemen is altijd een oplossing en wellicht kun je Iets met ouderschapsverlof oid om je huidige werk passender te maken. Sterkte iig!
nootboek wijzigde dit bericht op 23-12-2023 22:29
29.30% gewijzigd
zaterdag 23 december 2023 22:18
Maar zal hij financieel ook niet bijdragen aan het kind? Daarin heb je wel toch wel wat te zeggen? Hij is degene met twijfel, en jij neemt nu de hele verantwoordelijkheid voor het zoeken naar andere woonruimte, terwijl hij degene is die wellicht uit de relatie wil. Met een baby op komst heeft hij niet veel tijd om na te denken.
Sterkte.
Sterkte.
zaterdag 23 december 2023 22:27
Ik ben alleenstaande moeder geweest. En het is een klote situatie maar je kant dit!
Ik heb me verbaasd over mijn eigen doorzettingsvermogen en kracht. Probeer vooral niet alles perfect te doen, een kind heeft eten, liefde en een schone luier in de basis nodig.
Wat mij tijdens de zwangerschap en het eerste jaar heeft geholpen is coaching via mamafit. Hoe ik met alles om kon gaan, maar ook kon blijven staan met een ex die wel eens wisselde van standpunt. Om psychisch in ieder geval stevig in mijn schoenen te kunnen staan. Ook met beslissingen als: moet ik nu een andere baan zoeken etc. Alles overviel me en het heeft mij veel gebracht en geholpen in die tijd.
Veel sterkte to!
Ik heb me verbaasd over mijn eigen doorzettingsvermogen en kracht. Probeer vooral niet alles perfect te doen, een kind heeft eten, liefde en een schone luier in de basis nodig.
Wat mij tijdens de zwangerschap en het eerste jaar heeft geholpen is coaching via mamafit. Hoe ik met alles om kon gaan, maar ook kon blijven staan met een ex die wel eens wisselde van standpunt. Om psychisch in ieder geval stevig in mijn schoenen te kunnen staan. Ook met beslissingen als: moet ik nu een andere baan zoeken etc. Alles overviel me en het heeft mij veel gebracht en geholpen in die tijd.
Veel sterkte to!
zomerkrab wijzigde dit bericht op 23-12-2023 22:31
6.84% gewijzigd
zaterdag 23 december 2023 22:30
To,
Wil jij dit kind?
Zo ja dan lost alles zich echt wel op.
Wil jij het ook niet of twijfel je?
Een kind/mens moet vooral welkom en veilig zijn.
Kan je dat bieden op dit moment?
Wil jij dat bieden ?
Als je je hier volmondig ja op kan zeggen dan los je het linksom of rechtsom op.
Wil jij dit kind?
Zo ja dan lost alles zich echt wel op.
Wil jij het ook niet of twijfel je?
Een kind/mens moet vooral welkom en veilig zijn.
Kan je dat bieden op dit moment?
Wil jij dat bieden ?
Als je je hier volmondig ja op kan zeggen dan los je het linksom of rechtsom op.
lorrelies wijzigde dit bericht op 23-12-2023 22:32
12.33% gewijzigd
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zaterdag 23 december 2023 22:32
Wat een rotsituatie zeg 
Moedig van je om vooruit te blijven kijken. Zelf heb ik het niet meegemaakt, maar ik heb een collega die bewust alleenstaand moeder is geworden. Die heeft een compleet dichtgetimmerd netwerk aan kdv, structurele oppas aan huis en incidentele oppas. Ze vindt het niet speciaal zwaar. Ja, als er bv op school iets is of het kind is ziek moet zij erheen, maar bij hoeveel vrouwen met partner is dat ook niet zo?
De suggestie om richting je familie te verhuizen en daar een baan te zoeken vind ik een goede. Dan kunnen ze je toch makkelijker helpen. Veel sterkte, je doet het goed!
Moedig van je om vooruit te blijven kijken. Zelf heb ik het niet meegemaakt, maar ik heb een collega die bewust alleenstaand moeder is geworden. Die heeft een compleet dichtgetimmerd netwerk aan kdv, structurele oppas aan huis en incidentele oppas. Ze vindt het niet speciaal zwaar. Ja, als er bv op school iets is of het kind is ziek moet zij erheen, maar bij hoeveel vrouwen met partner is dat ook niet zo?De suggestie om richting je familie te verhuizen en daar een baan te zoeken vind ik een goede. Dan kunnen ze je toch makkelijker helpen. Veel sterkte, je doet het goed!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
