Geld & Recht
alle pijlers
Co-ouderschap opgelegd gekregen en de gevolgen hiervan
zaterdag 23 februari 2013 12:47
zaterdag 23 februari 2013 12:57
quote:mrspotatohead schreef op 23 februari 2013 @ 12:47:
Ja maar daarna komt dus weer een herberekening obv zijn lasten en inkomen. En als zijn woonlasten flink zijn gestegen...
Ik heb steeds contact met familie en vrienden. Maar die kunnen toch ook weinig doen. Ik zal eens gaan zoeken naar een financieel adviseur.Als je een beetje handige tante, neef, buurman hebt, kan je die toch ook inschakelen. Niet af en toe iets zeggen, maar alles echt op een rij zetten.Ik heb zo ook wel eens een vriendin geholpen. Alles op een rij zetten, alle administratie doorspitten en samen een actie-lijst opgezet.
Ja maar daarna komt dus weer een herberekening obv zijn lasten en inkomen. En als zijn woonlasten flink zijn gestegen...
Ik heb steeds contact met familie en vrienden. Maar die kunnen toch ook weinig doen. Ik zal eens gaan zoeken naar een financieel adviseur.Als je een beetje handige tante, neef, buurman hebt, kan je die toch ook inschakelen. Niet af en toe iets zeggen, maar alles echt op een rij zetten.Ik heb zo ook wel eens een vriendin geholpen. Alles op een rij zetten, alle administratie doorspitten en samen een actie-lijst opgezet.
zaterdag 23 februari 2013 13:10
Is die offerte trouwens gebaseerd op een inkomen van 38 uur?
Dan kan hij voorlopig, tot de hypotheek rond is niet minder gaan werken. Als hij dat wel doet geen hypotheek waarschijnlijk.
En heb je een idee of de WOZ waarde 2011 een beetje overeen komt met de verkoopprijzen van een soortgelijk huis in jouw gemeente de laatste tijd? Anders ben je met taxatie (taxatie voor de verkoopprijs in onbewoonde toestand) beter af.
En mocht je een kapitaalverzekring hebben bij je hypotheek, lees dit dan ook even:
kap. verzekering verdelen
Dan kan hij voorlopig, tot de hypotheek rond is niet minder gaan werken. Als hij dat wel doet geen hypotheek waarschijnlijk.
En heb je een idee of de WOZ waarde 2011 een beetje overeen komt met de verkoopprijzen van een soortgelijk huis in jouw gemeente de laatste tijd? Anders ben je met taxatie (taxatie voor de verkoopprijs in onbewoonde toestand) beter af.
En mocht je een kapitaalverzekring hebben bij je hypotheek, lees dit dan ook even:
kap. verzekering verdelen
óu sont les neiges d'antan
zondag 24 februari 2013 20:59
Ok, de komende week heb ik hulp nodig om me er doorheen te trekken. Ik merk bij mezelf dat ik overal beren op de weg zie. Heb niet aankomende week maar de week daarop een gesprek bij een callcenter en daar moet ik een verkoopgesprek voor voorbereiden, compleet met zelfbedacht product dat ik moet proberen te verkopen. Eerst krijg je een gesprek, daarna dus je 'case' en als je door bent krijg je diezelfde avond nog producttraining en verkooptraining, tot een uur of tien.....Pffff.....En ik merk dat ik allerlei drempels opwerp. Het is nl. bijv. precies op de dag dat ons kind terugkomt van zijn 'eerste' co-dagen bij zijn papa. Hij is natuurlijk al eens eerder langer weggeweest (zomervakantie) maar nu gaat hij dan dus voor het eerst naar de opvang etc. En als dit gesprek dus doorgaat, dan ben ik er die avond dus meteen niet om hem op te vangen. Verder zie ik als een berg tegen dat gesprek op. Ik ben niet op mijn mondje gevallen, heb mn praatje wel klaar, heb een goede telefoonstem maar...heb nog nooit wat verkocht!! Ik dacht je krijgt een sollicitatiegesprek en dan ben je aangenomen of niet. Ik wil dit zo niet.....maar ik MOET. En dan denk ik hoe moet dat nou straks toch als ik dan ga werken, zit ons kind haast fulltime in de opvang. En ons kind heeft al zo'n last van alle veranderingen 
kortom, ik zie alleen maar bergen, drempels, problemen, en denk niet in oplossingen.........
kortom, ik zie alleen maar bergen, drempels, problemen, en denk niet in oplossingen.........
zondag 24 februari 2013 21:04
Gelukkig herken je dit gedrag van jezelf en kun je dus proberen om het een halt toe te roepen.
Pak je stappenlijst er weer bij en ga iedere dag iets doen, dan heb je een stok achter de deur.
En dat gesprek voorbereiden is prioriteit nummer 1, dus nu niet gaan miepen over je zoontje, want hij heeft nu vooral een moeder nodig die zichzelf bij de kladden pakt en voor zichzelf gaat zorgen.
En zorg als de donder voor een vertrouwenspersoon, want alleen redt je dit niet.
Ook nog even een , want het blijft lastig allemaal, dat begrijp ik best.
Pak je stappenlijst er weer bij en ga iedere dag iets doen, dan heb je een stok achter de deur.
En dat gesprek voorbereiden is prioriteit nummer 1, dus nu niet gaan miepen over je zoontje, want hij heeft nu vooral een moeder nodig die zichzelf bij de kladden pakt en voor zichzelf gaat zorgen.
En zorg als de donder voor een vertrouwenspersoon, want alleen redt je dit niet.
Ook nog even een , want het blijft lastig allemaal, dat begrijp ik best.
zondag 24 februari 2013 21:17
Iris bedankt
Ik weet het, en herken het bij mezelf. Ik ben gewoon bang. Bang voor alle veranderingen. Bang om te falen. Bang wat de uitwerking is op ons kind. En daarbij ben ik zelf geloof ik mijn grootste tegenstander op dit moment. Dus ik vecht eigenlijk tegen mezelf. Ik ben heeeel goed in allerlei drempels opwerpen
Ik zit steeds maar te denken welke product ik nu toch moet gaan proberen te verkopen als case, het is een pre als je daarin laat zien creatief te zijn. Jeetje, dat ben ik niet geloof ik.
Ik weet het, en herken het bij mezelf. Ik ben gewoon bang. Bang voor alle veranderingen. Bang om te falen. Bang wat de uitwerking is op ons kind. En daarbij ben ik zelf geloof ik mijn grootste tegenstander op dit moment. Dus ik vecht eigenlijk tegen mezelf. Ik ben heeeel goed in allerlei drempels opwerpen
Ik zit steeds maar te denken welke product ik nu toch moet gaan proberen te verkopen als case, het is een pre als je daarin laat zien creatief te zijn. Jeetje, dat ben ik niet geloof ik.
zondag 24 februari 2013 21:19
quote:mrspotatohead schreef op 24 februari 2013 @ 20:59:
Ok, de komende week heb ik hulp nodig om me er doorheen te trekken. Ik merk bij mezelf dat ik overal beren op de weg zie. Heb niet aankomende week maar de week daarop een gesprek bij een callcenter en daar moet ik een verkoopgesprek voor voorbereiden, compleet met zelfbedacht product dat ik moet proberen te verkopen. Eerst krijg je een gesprek, daarna dus je 'case' en als je door bent krijg je diezelfde avond nog producttraining en verkooptraining, tot een uur of tien.....Pffff.....En ik merk dat ik allerlei drempels opwerp. Het is nl. bijv. precies op de dag dat ons kind terugkomt van zijn 'eerste' co-dagen bij zijn papa. Hij is natuurlijk al eens eerder langer weggeweest (zomervakantie) maar nu gaat hij dan dus voor het eerst naar de opvang etc. En als dit gesprek dus doorgaat, dan ben ik er die avond dus meteen niet om hem op te vangen. Verder zie ik als een berg tegen dat gesprek op. Ik ben niet op mijn mondje gevallen, heb mn praatje wel klaar, heb een goede telefoonstem maar...heb nog nooit wat verkocht!! Ik dacht je krijgt een sollicitatiegesprek en dan ben je aangenomen of niet. Ik wil dit zo niet.....maar ik MOET. En dan denk ik hoe moet dat nou straks toch als ik dan ga werken, zit ons kind haast fulltime in de opvang. En ons kind heeft al zo'n last van alle veranderingen kortom, ik zie alleen maar bergen, drempels, problemen, en denk niet in oplossingen.........
Een tip voor je gesprek, als de "klant" zegt niet geïnteresseerd te zijn, om dan meteen met een argument waarom jouw artikel toch iets is.
Bijvoorbeeld als je een witte vaas wilt verkopen en de "klant" zegt "ik heb er al genoeg" reageren met "maar deze vaas heeft een hele mooie bijzondere vorm". Dat is waar ze vaak naar zoeken. Het product is niet het belangrijkste, maar dat je je niet laat afschepen.
Ok, de komende week heb ik hulp nodig om me er doorheen te trekken. Ik merk bij mezelf dat ik overal beren op de weg zie. Heb niet aankomende week maar de week daarop een gesprek bij een callcenter en daar moet ik een verkoopgesprek voor voorbereiden, compleet met zelfbedacht product dat ik moet proberen te verkopen. Eerst krijg je een gesprek, daarna dus je 'case' en als je door bent krijg je diezelfde avond nog producttraining en verkooptraining, tot een uur of tien.....Pffff.....En ik merk dat ik allerlei drempels opwerp. Het is nl. bijv. precies op de dag dat ons kind terugkomt van zijn 'eerste' co-dagen bij zijn papa. Hij is natuurlijk al eens eerder langer weggeweest (zomervakantie) maar nu gaat hij dan dus voor het eerst naar de opvang etc. En als dit gesprek dus doorgaat, dan ben ik er die avond dus meteen niet om hem op te vangen. Verder zie ik als een berg tegen dat gesprek op. Ik ben niet op mijn mondje gevallen, heb mn praatje wel klaar, heb een goede telefoonstem maar...heb nog nooit wat verkocht!! Ik dacht je krijgt een sollicitatiegesprek en dan ben je aangenomen of niet. Ik wil dit zo niet.....maar ik MOET. En dan denk ik hoe moet dat nou straks toch als ik dan ga werken, zit ons kind haast fulltime in de opvang. En ons kind heeft al zo'n last van alle veranderingen
kortom, ik zie alleen maar bergen, drempels, problemen, en denk niet in oplossingen.........Een tip voor je gesprek, als de "klant" zegt niet geïnteresseerd te zijn, om dan meteen met een argument waarom jouw artikel toch iets is.
Bijvoorbeeld als je een witte vaas wilt verkopen en de "klant" zegt "ik heb er al genoeg" reageren met "maar deze vaas heeft een hele mooie bijzondere vorm". Dat is waar ze vaak naar zoeken. Het product is niet het belangrijkste, maar dat je je niet laat afschepen.
maandag 25 februari 2013 07:59
maandag 25 februari 2013 08:30
quote:merano schreef op 23 februari 2013 @ 12:39:
In eerste instantie werkt het andersom. De bank zal bij de bepaling of iemand een hypotheek kan krijgen de alimentatieverplichtingen zoals vastgesteld meewegen.
Niet helemaal juist. Het geldt alleen voor PA, KA wordt niet als inkomen gezien en telt dus niet mee bij de bepaling van maximale de hoogte van de hypotheek..
Waarom vraagt een hypotheekverstrekker dan wel of er PA of KA betaald dient te worden en voor hoe lang? Lijkt mij dus wel dat het mee telt, ook wel logisch het zijn immers financiële verplichtingen.
Zeker in deze tijd waar het al lastig is om een hypotheek rond te krijgen, ik denk dat hij zelfs al problemen krijgt, omdat hij 32 uur wil gaan werken i.p.v. fulltime, daardoor zakt zijn inkomen behoorlijk.
Prima vanwege het Co-ouderschap maar of de hypotheekverstrekker er ook zo over denkt?
In eerste instantie werkt het andersom. De bank zal bij de bepaling of iemand een hypotheek kan krijgen de alimentatieverplichtingen zoals vastgesteld meewegen.
Niet helemaal juist. Het geldt alleen voor PA, KA wordt niet als inkomen gezien en telt dus niet mee bij de bepaling van maximale de hoogte van de hypotheek..
Waarom vraagt een hypotheekverstrekker dan wel of er PA of KA betaald dient te worden en voor hoe lang? Lijkt mij dus wel dat het mee telt, ook wel logisch het zijn immers financiële verplichtingen.
Zeker in deze tijd waar het al lastig is om een hypotheek rond te krijgen, ik denk dat hij zelfs al problemen krijgt, omdat hij 32 uur wil gaan werken i.p.v. fulltime, daardoor zakt zijn inkomen behoorlijk.
Prima vanwege het Co-ouderschap maar of de hypotheekverstrekker er ook zo over denkt?
maandag 25 februari 2013 08:34
quote:mrspotatohead schreef op 24 februari 2013 @ 21:17:
Iris bedankt
Ik weet het, en herken het bij mezelf. Ik ben gewoon bang. Bang voor alle veranderingen. Bang om te falen. Bang wat de uitwerking is op ons kind. En daarbij ben ik zelf geloof ik mijn grootste tegenstander op dit moment. Dus ik vecht eigenlijk tegen mezelf. Ik ben heeeel goed in allerlei drempels opwerpen
Ik zit steeds maar te denken welke product ik nu toch moet gaan proberen te verkopen als case, het is een pre als je daarin laat zien creatief te zijn. Jeetje, dat ben ik niet geloof ik.Ga proberen te denken in oplossingen, met leeuwen en beren denken kom je niet verder, dat sollicitatie gesprek is heel belangrijk, die baan heb je keihard nodig, en je zoontje red het wel ook al ben je er die eerste dag niet. De komende jaren zullen er wel meer dingen zijn waar bij je niet bij kunt zijn i.v.m. werk. Dat is nu eenmaal de consequentie van werken. Daar word je kind niet slechter van, ruil desnoods van dag met je ex, hij heeft er ook belang bij dat je die baan krijgt.
Iris bedankt
Ik weet het, en herken het bij mezelf. Ik ben gewoon bang. Bang voor alle veranderingen. Bang om te falen. Bang wat de uitwerking is op ons kind. En daarbij ben ik zelf geloof ik mijn grootste tegenstander op dit moment. Dus ik vecht eigenlijk tegen mezelf. Ik ben heeeel goed in allerlei drempels opwerpen
Ik zit steeds maar te denken welke product ik nu toch moet gaan proberen te verkopen als case, het is een pre als je daarin laat zien creatief te zijn. Jeetje, dat ben ik niet geloof ik.Ga proberen te denken in oplossingen, met leeuwen en beren denken kom je niet verder, dat sollicitatie gesprek is heel belangrijk, die baan heb je keihard nodig, en je zoontje red het wel ook al ben je er die eerste dag niet. De komende jaren zullen er wel meer dingen zijn waar bij je niet bij kunt zijn i.v.m. werk. Dat is nu eenmaal de consequentie van werken. Daar word je kind niet slechter van, ruil desnoods van dag met je ex, hij heeft er ook belang bij dat je die baan krijgt.
maandag 25 februari 2013 09:38
quote:Christiana schreef op 25 februari 2013 @ 08:30:
[...]
Waarom vraagt een hypotheekverstrekker dan wel of er PA of KA betaald dient te worden en voor hoe lang? Lijkt mij dus wel dat het mee telt, ook wel logisch het zijn immers financiële verplichtingen.
Tja, het leek mij ook logisch maar het is dus niet zo. Als je niet gescheiden bent vragen ze tenslotte ook niet hoeveel kinderen je in huis hebt die moeten eten.
KA is geen inkomen telt ook niet mee bij de bepaling van de hoogte van de hypotheek. Zie bv link Ik heb het niet bedacht.
[...]
Waarom vraagt een hypotheekverstrekker dan wel of er PA of KA betaald dient te worden en voor hoe lang? Lijkt mij dus wel dat het mee telt, ook wel logisch het zijn immers financiële verplichtingen.
Tja, het leek mij ook logisch maar het is dus niet zo. Als je niet gescheiden bent vragen ze tenslotte ook niet hoeveel kinderen je in huis hebt die moeten eten.
KA is geen inkomen telt ook niet mee bij de bepaling van de hoogte van de hypotheek. Zie bv link Ik heb het niet bedacht.
óu sont les neiges d'antan
maandag 25 februari 2013 13:53
quote:merano schreef op 25 februari 2013 @ 09:38:
[...]
Tja, het leek mij ook logische maar het is dus niet zo. Als je niet gescheiden bent vragen ze tenslotte ook niet hoeveel kinderen je in huis hebt die moeten eten.
KA is geen inkomen telt ook niet mee bij de bepaling van de hoogte van de hypotheek. Zie bv link Ik heb het niet bedacht.Toen wij onze hypotheek 8 jaar geleden gingen oversluiten werd het ons nl. gevraagd of er sprake was van alimentatie betalingen partner en/of voor kinderen. Bij ons niet ter zake maar het werd dus wel gevraagd vandaar mijn reactie.
[...]
Tja, het leek mij ook logische maar het is dus niet zo. Als je niet gescheiden bent vragen ze tenslotte ook niet hoeveel kinderen je in huis hebt die moeten eten.
KA is geen inkomen telt ook niet mee bij de bepaling van de hoogte van de hypotheek. Zie bv link Ik heb het niet bedacht.Toen wij onze hypotheek 8 jaar geleden gingen oversluiten werd het ons nl. gevraagd of er sprake was van alimentatie betalingen partner en/of voor kinderen. Bij ons niet ter zake maar het werd dus wel gevraagd vandaar mijn reactie.
maandag 11 maart 2013 08:22
Eindelijk tijd voor een update.
Het callcenter is niets geworden. Ik was te onzeker tijdens de casus en had geen verkoop'skills'. Ik solliciteer me nog steeds een slag in de rondte. Heb bij de AH gehoord dat ik te oud ben. Pure discriminatie.
Gisteravond weer heel diep gezeten. Maak me zorgen om ons kind. Ons kind komt iedere keer vrij timide en volgzaam bij mijn ex vandaan. Zo totaal niet ons kind. Ons kind is spontaan, initiatiefrijk en argeloos. Dat is het dan totaal niet. Ik weet dat mijn ex een autoritaire opvoedingsstijl heeft, dat had hij al toen we nog samen waren. Maar toen was ik er nog om ertussen te springen. Ik vermoed dat ex veel te veel verwacht van ons kind, dat nog 5 moet worden. Te veel eisen. Aan de andere kant denk ik dat ikzelf teveel mijn zorgen heb laten zien aan ons kind. En dat heeft ons kind vervolgens op die smalle schoudertjes erbij genomen. Gisteren vertelde ons kind me dat op de wc een wens had gevraagd aan de wensfee. Dat mama de komende dagen geluk zou krijgen. En ons kind dan maar niet. Heb echt heel hard moeten slikken. Zo lief. Maar zo NIET goed. Daar hoort een kind helemaal niet mee bezig te zijn. Heb geprobeerd ons kind uit te leggen dat dat heel lief is maar dat ik juist wil dat ons kind gelukkig is. Dus aan de ene kant probeert ons kind de rol op zich te nemen van partner (en heb ik dat dus fout gedaan), aan de andere kant worden er onredelijke eisen aan ons kind gesteld. Gevolg: een kind van vier dat zich veel te ouwelijk gedraagt, dat zich aanpast, volgzaam en schrikkerig wordt. Het is nl. ook iemand opgevallen die werkt met kinderen. Ons kind praat te ouwelijk en liet daar per ongeluk iets vallen en was bang dat het op de kop zou krijgen. Zo kan ons kind zich niet ontwikkelen. We lopen met ons kind bij de kinderpsyc en ik ga dit daar aankaarten. HIer moet iets gebeuren. Ik wil ons kind graag ont-zorgen. Ons kind moet weer gewoon kind kunnen zijn.
En ik wil dus echt gaan leren hoe ik ons kind meer los kan laten. Dat ik ons kind de boodschap over kan brengen 'het is goed, ga maar, geniet, er wordt daar goed voor je gezorgd'. Punt is ten eerste hoe doe ik dat. Ten tweede hoe doe je dat als je daar helemaal niet van overtuigd bent. Ik heb zoveel acties van ex gezien de afgelopen jaren die totaal niet in het belang van ons kind zijn. In zijn belang. Niet in het belang van ons kind. Dus hoe ga ik mijn kind die boodschap overbrengen en dat ook echt uitstralen?
Het callcenter is niets geworden. Ik was te onzeker tijdens de casus en had geen verkoop'skills'. Ik solliciteer me nog steeds een slag in de rondte. Heb bij de AH gehoord dat ik te oud ben. Pure discriminatie.
Gisteravond weer heel diep gezeten. Maak me zorgen om ons kind. Ons kind komt iedere keer vrij timide en volgzaam bij mijn ex vandaan. Zo totaal niet ons kind. Ons kind is spontaan, initiatiefrijk en argeloos. Dat is het dan totaal niet. Ik weet dat mijn ex een autoritaire opvoedingsstijl heeft, dat had hij al toen we nog samen waren. Maar toen was ik er nog om ertussen te springen. Ik vermoed dat ex veel te veel verwacht van ons kind, dat nog 5 moet worden. Te veel eisen. Aan de andere kant denk ik dat ikzelf teveel mijn zorgen heb laten zien aan ons kind. En dat heeft ons kind vervolgens op die smalle schoudertjes erbij genomen. Gisteren vertelde ons kind me dat op de wc een wens had gevraagd aan de wensfee. Dat mama de komende dagen geluk zou krijgen. En ons kind dan maar niet. Heb echt heel hard moeten slikken. Zo lief. Maar zo NIET goed. Daar hoort een kind helemaal niet mee bezig te zijn. Heb geprobeerd ons kind uit te leggen dat dat heel lief is maar dat ik juist wil dat ons kind gelukkig is. Dus aan de ene kant probeert ons kind de rol op zich te nemen van partner (en heb ik dat dus fout gedaan), aan de andere kant worden er onredelijke eisen aan ons kind gesteld. Gevolg: een kind van vier dat zich veel te ouwelijk gedraagt, dat zich aanpast, volgzaam en schrikkerig wordt. Het is nl. ook iemand opgevallen die werkt met kinderen. Ons kind praat te ouwelijk en liet daar per ongeluk iets vallen en was bang dat het op de kop zou krijgen. Zo kan ons kind zich niet ontwikkelen. We lopen met ons kind bij de kinderpsyc en ik ga dit daar aankaarten. HIer moet iets gebeuren. Ik wil ons kind graag ont-zorgen. Ons kind moet weer gewoon kind kunnen zijn.
En ik wil dus echt gaan leren hoe ik ons kind meer los kan laten. Dat ik ons kind de boodschap over kan brengen 'het is goed, ga maar, geniet, er wordt daar goed voor je gezorgd'. Punt is ten eerste hoe doe ik dat. Ten tweede hoe doe je dat als je daar helemaal niet van overtuigd bent. Ik heb zoveel acties van ex gezien de afgelopen jaren die totaal niet in het belang van ons kind zijn. In zijn belang. Niet in het belang van ons kind. Dus hoe ga ik mijn kind die boodschap overbrengen en dat ook echt uitstralen?
maandag 11 maart 2013 08:35
Heb ex ook gezegd dat een week op week af schema wellicht beter is voor ons kind. Daar wilde hij niet aan. Dat had hij ooit al eens voorgesteld en toen had ik het afgewimpeld. Dus daar was het nu te laat voor aldus ex. Ik vind dit schema zo onrustig. Kind is nooit langer dan 4 dagen bij mij en 5 dagen bij ex. Maandag en dinsdag bij ex, woensdag om en om, donderdag en vrijdag bij mij, weekenden om en om. Maar ex had het allemaal nu geregeld met zijn werk en anders kost het hem teveel opvang ook. En ik ging al uit van het negatieve scenario nu, zei ex....Maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat ons kind het hier goed op gaat doen. Ik kan het al amper bijhouden en ik hoef niet eens steeds van huis te wisselen!
maandag 11 maart 2013 08:51
Ik ben een meelezer en heb bewondering voor hoe jij naar jezelf en jouw eigen fouten kan kijken! Echt heel knap en daar heb je veel aan.
Wat balen dat het zo lastig is om aan werk te komen.
Heeft jouw kind voor de scheiding nooit zo wijs gepraat? Ik heb namelijk ook een kind dat praat als een volwassene, maar dat komt omdat zijn verbale intelligentie heel hoog is (is getest). Ik wil er dus mee zeggen dat de scheiding niet de reden hoeft te zijn.
Veel geluk sterke vrouw!
Wat balen dat het zo lastig is om aan werk te komen.
Heeft jouw kind voor de scheiding nooit zo wijs gepraat? Ik heb namelijk ook een kind dat praat als een volwassene, maar dat komt omdat zijn verbale intelligentie heel hoog is (is getest). Ik wil er dus mee zeggen dat de scheiding niet de reden hoeft te zijn.
Veel geluk sterke vrouw!
maandag 11 maart 2013 09:26
Mrspotatohead, inderdaad goed van je dat je zo kritisch naar jezelf kijkt. Kun je zelf niet ook wat hulp gebruiken in de vorm van een objectieve blik van een professional? Dat heeft mij erg geholpen om het belang van de kinderen scherp in het oog te houden. Je hebt zelf immers ook je emoties en de gevoelens ten opzichte van je ex. Het is goed om te leren die gevoelens te scheiden van "de omgang met de vader van mijn kinderen". Dat heeft tijd nodig, maar zoals ik zei kan een professional daar ook goed bij helpen.
Fijn dat de kinderen hulp krijgen. De mijne hebben dat ook gehad maar lieten eigenlijk weinig los (ook in spel). Dat is soms lastig als ze in een loyaliteitsconflict zitten. Het is belangrijk dat hun vader ook laat weten dat hij het goed vindt dat ze daar naartoe gaan en dat ze over alles mogen praten wat ze willen. Dan hebben ze niet het idee dat ze kwaadspreken over hun vader of moeder. Ze moeten ook weten dat alles wat daar gezegd is, vertrouwelijk is.
Misschien helpt een kalender voor je kind om overzichtelijker te maken wanneer het waar is? Kun je samen elke avond een kruisje zetten en plakt het zelf bijvoorbeeld verschillende stickertjes op de dagen dat het bij papa is en dat het bij jou is. Het kan ook wennen zijn voor jullie beiden. Ik zou dan ook niet de boel gaan omgooien, eerst het even tijd geven en als het dan echt niet gaat, kun je dat altijd nog aankaarten. Pas op dat je je niet door angst laat leiden.
Wat je laatste alinea betreft, je kan pas overbrengen dat je vertrouwen hebt in de goede zorgen van zijn vader als je dat ook echt gelooft. Je vindt hem te autoritair. Jij sprong ertussen. Misschien is het wel een voordeel dat je dat nu niet kan doen en vader nu zijn eigen opvoedingsstijl kan hanteren. Jij doet het op jouw manier, hij op de zijne. Dat is nu juist het gevolg van een scheiding en dat kan ook heel prettig zijn, ook voor het kind. Er is meer duidelijkheid. Als je accepteert dat de dingen nu zo zijn zoals ze zijn, zul je dat ook beter kunnen overbrengen op je kind. Richt je dus op de positieve kanten en accepteer de negatieve aspecten.
Fijn dat de kinderen hulp krijgen. De mijne hebben dat ook gehad maar lieten eigenlijk weinig los (ook in spel). Dat is soms lastig als ze in een loyaliteitsconflict zitten. Het is belangrijk dat hun vader ook laat weten dat hij het goed vindt dat ze daar naartoe gaan en dat ze over alles mogen praten wat ze willen. Dan hebben ze niet het idee dat ze kwaadspreken over hun vader of moeder. Ze moeten ook weten dat alles wat daar gezegd is, vertrouwelijk is.
Misschien helpt een kalender voor je kind om overzichtelijker te maken wanneer het waar is? Kun je samen elke avond een kruisje zetten en plakt het zelf bijvoorbeeld verschillende stickertjes op de dagen dat het bij papa is en dat het bij jou is. Het kan ook wennen zijn voor jullie beiden. Ik zou dan ook niet de boel gaan omgooien, eerst het even tijd geven en als het dan echt niet gaat, kun je dat altijd nog aankaarten. Pas op dat je je niet door angst laat leiden.
Wat je laatste alinea betreft, je kan pas overbrengen dat je vertrouwen hebt in de goede zorgen van zijn vader als je dat ook echt gelooft. Je vindt hem te autoritair. Jij sprong ertussen. Misschien is het wel een voordeel dat je dat nu niet kan doen en vader nu zijn eigen opvoedingsstijl kan hanteren. Jij doet het op jouw manier, hij op de zijne. Dat is nu juist het gevolg van een scheiding en dat kan ook heel prettig zijn, ook voor het kind. Er is meer duidelijkheid. Als je accepteert dat de dingen nu zo zijn zoals ze zijn, zul je dat ook beter kunnen overbrengen op je kind. Richt je dus op de positieve kanten en accepteer de negatieve aspecten.
Ga in therapie!
maandag 11 maart 2013 09:59
quote:kylie_ schreef op 11 maart 2013 @ 08:51:
Ik ben een meelezer en heb bewondering voor hoe jij naar jezelf en jouw eigen fouten kan kijken! Echt heel knap en daar heb je veel aan.
Wat balen dat het zo lastig is om aan werk te komen.
Heeft jouw kind voor de scheiding nooit zo wijs gepraat? Ik heb namelijk ook een kind dat praat als een volwassene, maar dat komt omdat zijn verbale intelligentie heel hoog is (is getest). Ik wil er dus mee zeggen dat de scheiding niet de reden hoeft te zijn.
Veel geluk sterke vrouw!
Hoi. Dank je wel. Ik probeer echt naar mijn eigen aandeel in het geheel te kijken. En naar het belang van ons kind. Als het met ons kind goed gaat, kan ik zoveel aan, zoveel hebben. Maar zoals Dubio hieronder al aangeeft, wanneer worden beslissingen, gedachten, angsten etc. bepaalt door mijn eigen gevoel? Hoe zie ik wat het belang van ons kind is zonder al mijn eigen emoties en gedachten? Wanneer spreken mijn eigen gedachten/gevoelens en wanneer niet? Hoe kan ik dat scheiden? Zo lastig. Het gaat soms zo onbewust. Het is een brei.
Ons kind is idd heel intelligent. Heeft soms uitspraken waarbij je steil achterover slaat. Dat je denkt 'daar hoort een kind van jouw leeftijd toch nog helemaal niet over na te denken?!'. Dus het zat er al wel in. Maar dat is dus nu niet handig in deze situatie. Ons kind heeft zoveel door. En ik wil dus echt gaan opletten dat ik ons kind niet (onbewust) opzadel met zaken die bij mij horen, bij een volwassene. Ik wil zo graag dat ons kind kind kan zijn, betaalt al genoeg de rekening voor onze fouten.
Ik ben een meelezer en heb bewondering voor hoe jij naar jezelf en jouw eigen fouten kan kijken! Echt heel knap en daar heb je veel aan.
Wat balen dat het zo lastig is om aan werk te komen.
Heeft jouw kind voor de scheiding nooit zo wijs gepraat? Ik heb namelijk ook een kind dat praat als een volwassene, maar dat komt omdat zijn verbale intelligentie heel hoog is (is getest). Ik wil er dus mee zeggen dat de scheiding niet de reden hoeft te zijn.
Veel geluk sterke vrouw!
Hoi. Dank je wel. Ik probeer echt naar mijn eigen aandeel in het geheel te kijken. En naar het belang van ons kind. Als het met ons kind goed gaat, kan ik zoveel aan, zoveel hebben. Maar zoals Dubio hieronder al aangeeft, wanneer worden beslissingen, gedachten, angsten etc. bepaalt door mijn eigen gevoel? Hoe zie ik wat het belang van ons kind is zonder al mijn eigen emoties en gedachten? Wanneer spreken mijn eigen gedachten/gevoelens en wanneer niet? Hoe kan ik dat scheiden? Zo lastig. Het gaat soms zo onbewust. Het is een brei.
Ons kind is idd heel intelligent. Heeft soms uitspraken waarbij je steil achterover slaat. Dat je denkt 'daar hoort een kind van jouw leeftijd toch nog helemaal niet over na te denken?!'. Dus het zat er al wel in. Maar dat is dus nu niet handig in deze situatie. Ons kind heeft zoveel door. En ik wil dus echt gaan opletten dat ik ons kind niet (onbewust) opzadel met zaken die bij mij horen, bij een volwassene. Ik wil zo graag dat ons kind kind kan zijn, betaalt al genoeg de rekening voor onze fouten.
maandag 11 maart 2013 10:00
quote:Flashy schreef op 11 maart 2013 @ 09:59:
Heb je van te voren geen casussen geoefend dan? het is vaak niet moeilijk om binnen te komen in een callcenter. Maarja als het echt niet in je zit....
Het lijkt mij ook lastig voor het kind om zo vaak te moeten switchen van huis.Ja, vond het juist lastig dat ik steeds weer naar dat script moest kijken. Mocht mn eigen inbreng en communicatiestijl niet volgen. Voelde zo onnatuurlijk aan!
Heb je van te voren geen casussen geoefend dan? het is vaak niet moeilijk om binnen te komen in een callcenter. Maarja als het echt niet in je zit....
Het lijkt mij ook lastig voor het kind om zo vaak te moeten switchen van huis.Ja, vond het juist lastig dat ik steeds weer naar dat script moest kijken. Mocht mn eigen inbreng en communicatiestijl niet volgen. Voelde zo onnatuurlijk aan!
maandag 11 maart 2013 10:05
quote:dubiootje schreef op 11 maart 2013 @ 09:26:
Mrspotatohead, inderdaad goed van je dat je zo kritisch naar jezelf kijkt. Kun je zelf niet ook wat hulp gebruiken in de vorm van een objectieve blik van een professional? Dat heeft mij erg geholpen om het belang van de kinderen scherp in het oog te houden. Je hebt zelf immers ook je emoties en de gevoelens ten opzichte van je ex. Het is goed om te leren die gevoelens te scheiden van "de omgang met de vader van mijn kinderen". Dat heeft tijd nodig, maar zoals ik zei kan een professional daar ook goed bij helpen.
Fijn dat de kinderen hulp krijgen. De mijne hebben dat ook gehad maar lieten eigenlijk weinig los (ook in spel). Dat is soms lastig als ze in een loyaliteitsconflict zitten. Het is belangrijk dat hun vader ook laat weten dat hij het goed vindt dat ze daar naartoe gaan en dat ze over alles mogen praten wat ze willen. Dan hebben ze niet het idee dat ze kwaadspreken over hun vader of moeder. Ze moeten ook weten dat alles wat daar gezegd is, vertrouwelijk is.
Misschien helpt een kalender voor je kind om overzichtelijker te maken wanneer het waar is? Kun je samen elke avond een kruisje zetten en plakt het zelf bijvoorbeeld verschillende stickertjes op de dagen dat het bij papa is en dat het bij jou is. Het kan ook wennen zijn voor jullie beiden. Ik zou dan ook niet de boel gaan omgooien, eerst het even tijd geven en als het dan echt niet gaat, kun je dat altijd nog aankaarten. Pas op dat je je niet door angst laat leiden.
Wat je laatste alinea betreft, je kan pas overbrengen dat je vertrouwen hebt in de goede zorgen van zijn vader als je dat ook echt gelooft. Je vindt hem te autoritair. Jij sprong ertussen. Misschien is het wel een voordeel dat je dat nu niet kan doen en vader nu zijn eigen opvoedingsstijl kan hanteren. Jij doet het op jouw manier, hij op de zijne. Dat is nu juist het gevolg van een scheiding en dat kan ook heel prettig zijn, ook voor het kind. Er is meer duidelijkheid. Als je accepteert dat de dingen nu zo zijn zoals ze zijn, zul je dat ook beter kunnen overbrengen op je kind. Richt je dus op de positieve kanten en accepteer de negatieve aspecten.
Hoi Dubio. Kalender hebben we inmiddels. Mijn ex en ik hebben dezelfde aangeschaft. Mijn ex en ik gaan samen naar de kinderpsych. Eerdaags gaat ze inderdaad met speltherapie kijken wat er uit ons kind komt. Ik wil dat wat ik hierboven heb gezegd (parentificatie heet dat) nog wel gaan bespreken daar. Het heeft mij de ogen geopend. Ook daarmee wordt ons kind in een loyaliteitsconflict geplaatst (en die was er al door de vechtscheiding )
Zojuist maatschappelijk werk gebeld. En vorige week een afspraak gehad met een praktijkondersteuner van het ggz. Ik heb echt hulp nodig. Ik kom er alleen niet meer uit.
Dus ik doe echt mijn best. Ik wil hier uit komen. Ik wil niet onderuit gaan. Ik wil op eigen benen staan en een stevige pilaar worden voor ons kind en mijzelf. Eentje waarbij ons kind altijd terecht kan en waarop ons kind kan leunen en gewoon zoveel mogelijk kind kan zijn. Zit hier weer met tranen in mijn ogen. Ik zit zo diep.
Mrspotatohead, inderdaad goed van je dat je zo kritisch naar jezelf kijkt. Kun je zelf niet ook wat hulp gebruiken in de vorm van een objectieve blik van een professional? Dat heeft mij erg geholpen om het belang van de kinderen scherp in het oog te houden. Je hebt zelf immers ook je emoties en de gevoelens ten opzichte van je ex. Het is goed om te leren die gevoelens te scheiden van "de omgang met de vader van mijn kinderen". Dat heeft tijd nodig, maar zoals ik zei kan een professional daar ook goed bij helpen.
Fijn dat de kinderen hulp krijgen. De mijne hebben dat ook gehad maar lieten eigenlijk weinig los (ook in spel). Dat is soms lastig als ze in een loyaliteitsconflict zitten. Het is belangrijk dat hun vader ook laat weten dat hij het goed vindt dat ze daar naartoe gaan en dat ze over alles mogen praten wat ze willen. Dan hebben ze niet het idee dat ze kwaadspreken over hun vader of moeder. Ze moeten ook weten dat alles wat daar gezegd is, vertrouwelijk is.
Misschien helpt een kalender voor je kind om overzichtelijker te maken wanneer het waar is? Kun je samen elke avond een kruisje zetten en plakt het zelf bijvoorbeeld verschillende stickertjes op de dagen dat het bij papa is en dat het bij jou is. Het kan ook wennen zijn voor jullie beiden. Ik zou dan ook niet de boel gaan omgooien, eerst het even tijd geven en als het dan echt niet gaat, kun je dat altijd nog aankaarten. Pas op dat je je niet door angst laat leiden.
Wat je laatste alinea betreft, je kan pas overbrengen dat je vertrouwen hebt in de goede zorgen van zijn vader als je dat ook echt gelooft. Je vindt hem te autoritair. Jij sprong ertussen. Misschien is het wel een voordeel dat je dat nu niet kan doen en vader nu zijn eigen opvoedingsstijl kan hanteren. Jij doet het op jouw manier, hij op de zijne. Dat is nu juist het gevolg van een scheiding en dat kan ook heel prettig zijn, ook voor het kind. Er is meer duidelijkheid. Als je accepteert dat de dingen nu zo zijn zoals ze zijn, zul je dat ook beter kunnen overbrengen op je kind. Richt je dus op de positieve kanten en accepteer de negatieve aspecten.
Hoi Dubio. Kalender hebben we inmiddels. Mijn ex en ik hebben dezelfde aangeschaft. Mijn ex en ik gaan samen naar de kinderpsych. Eerdaags gaat ze inderdaad met speltherapie kijken wat er uit ons kind komt. Ik wil dat wat ik hierboven heb gezegd (parentificatie heet dat) nog wel gaan bespreken daar. Het heeft mij de ogen geopend. Ook daarmee wordt ons kind in een loyaliteitsconflict geplaatst (en die was er al door de vechtscheiding )
Zojuist maatschappelijk werk gebeld. En vorige week een afspraak gehad met een praktijkondersteuner van het ggz. Ik heb echt hulp nodig. Ik kom er alleen niet meer uit.
Dus ik doe echt mijn best. Ik wil hier uit komen. Ik wil niet onderuit gaan. Ik wil op eigen benen staan en een stevige pilaar worden voor ons kind en mijzelf. Eentje waarbij ons kind altijd terecht kan en waarop ons kind kan leunen en gewoon zoveel mogelijk kind kan zijn. Zit hier weer met tranen in mijn ogen. Ik zit zo diep.
