Geld & Recht
alle pijlers
Huwelijkscadeau: geld. Hoeveel?
zaterdag 15 november 2014 15:33
Binnenkort heb ik weer een huwelijk. Het bruidspaar vraagt een financiële bijdrage ipv een cadeau. Ik heb dit vaak meegemaakt maar vraag me toch af, hoeveel geven jullie? Ik begrijp dat het afhangt van de situatie en wie de vrienden zijn - wellicht kun je dit wat uitleggen.
Voor het bruidspaar waar het nu om gaat weet ik het gewoon echt niet. Hij is een hele goede vriend uit mijn studententijd die nu nog steeds mijn stapmaatje is. Zijn aanstaande kent hij nog maar een jaar, en ik heb haar nog maar twee keer gezien. Hij is best wel materialistisch en ze pakken flink uit met een kasteel en alles erop en eraan. We zijn uitgenodigd voor de hele dag en maken er gelijk een weekendje van, want de locatie is niet bepaald om de hoek. Tips graag….
Voor het bruidspaar waar het nu om gaat weet ik het gewoon echt niet. Hij is een hele goede vriend uit mijn studententijd die nu nog steeds mijn stapmaatje is. Zijn aanstaande kent hij nog maar een jaar, en ik heb haar nog maar twee keer gezien. Hij is best wel materialistisch en ze pakken flink uit met een kasteel en alles erop en eraan. We zijn uitgenodigd voor de hele dag en maken er gelijk een weekendje van, want de locatie is niet bepaald om de hoek. Tips graag….
zaterdag 15 november 2014 18:47
quote:vivamila schreef op 15 november 2014 @ 18:41:
[...]
Om deel van bruiloft mee af te betalen. Om leuke reis van te maken. Om samen lekker uiteten te gaan. Om op spaarrekening te zetten. Ik kan wel wat leuks verzinnen wat je met gevulde envelop kan doen.Sorry, maar de bruiloft betaalt men zelf maar. Als ik een feestje geef (of een groter feest) vraag ik ook niet of de gasten daaraan meebetalen. En mijn spaargeld regel ik ook zelf, ik vraag aan mijn familie en vrienden ook geen bijdrage op de spaarrekening. Dus nee, sorry. En nogmaals, gaat niet om het bedrag, maar om het principe. Als een bruidspaar een mooi stuk zilver wil hebben, of een paar dure serviesstukken, trek ik graag de knip. Maar niet om het feest te betalen of de spaarrekening te spekken. Want dat is niet mijn verantwoordelijkheid als gast. Sparen doe je zelf, en je rekeningen betalen ook. En kan je de rekening niet betalen, dan geef je geen feest. Heel simpel.
[...]
Om deel van bruiloft mee af te betalen. Om leuke reis van te maken. Om samen lekker uiteten te gaan. Om op spaarrekening te zetten. Ik kan wel wat leuks verzinnen wat je met gevulde envelop kan doen.Sorry, maar de bruiloft betaalt men zelf maar. Als ik een feestje geef (of een groter feest) vraag ik ook niet of de gasten daaraan meebetalen. En mijn spaargeld regel ik ook zelf, ik vraag aan mijn familie en vrienden ook geen bijdrage op de spaarrekening. Dus nee, sorry. En nogmaals, gaat niet om het bedrag, maar om het principe. Als een bruidspaar een mooi stuk zilver wil hebben, of een paar dure serviesstukken, trek ik graag de knip. Maar niet om het feest te betalen of de spaarrekening te spekken. Want dat is niet mijn verantwoordelijkheid als gast. Sparen doe je zelf, en je rekeningen betalen ook. En kan je de rekening niet betalen, dan geef je geen feest. Heel simpel.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 15 november 2014 18:51
@Ikeaverslaafde: etiquette zijn niet een soort geheime code. Je bent een goede gastheer/vrouw als je de genodigde zich niet ongemakkelijk laat voelen. Dat betekent ondermeer: aangeven wat de cadeauwens is en een dresscode voorschrijven. Niet omdat je wil dat iemand zich aan bepaalde regels houdt, maar omdat je de gast niet in verlegenheid wil brengen. Wat cadeaus betreft: als de gastheer je daarover niet heeft geïnformeerd, is het niet zozeer jouw faux-pas dat je niets hebt gegeven.
zaterdag 15 november 2014 18:52
quote:pejeka schreef op 15 november 2014 @ 18:38:
[...]
Als je écht niks nodig hebt, vraag je geen cadeau. Heel simpel. Vraag al jaren geen verjaarscadeau omdat ik gewoon alles heb wat mijn hartje begeert. Dus als je als bruidspaar van echt alles voorzien bent, waar heb je dan een cadeau voor nodig?
Tja, maar de meeste mensen zullen toch iets willen geven, en zullen zich erg ongemakkelijk voelen om niets te geven. Ik zou dan geld vragen en er een leuk reisje van willen betalen. Aangezien jij vast niet zo'n grote reis als cadeau geeft, kan dat wel van het bedrag van alle mensen samen. En dat is toch een prachtig aandenken aan iedereen?
Niemand is verplicht iets te geven, maar ik zou nooit met lege handen aankomen en mij aan de wens houden van het bruidspaar. Het gaat om hun, om hun een plezier te doen en niet om mij, vind ik dan.
[...]
Als je écht niks nodig hebt, vraag je geen cadeau. Heel simpel. Vraag al jaren geen verjaarscadeau omdat ik gewoon alles heb wat mijn hartje begeert. Dus als je als bruidspaar van echt alles voorzien bent, waar heb je dan een cadeau voor nodig?
Tja, maar de meeste mensen zullen toch iets willen geven, en zullen zich erg ongemakkelijk voelen om niets te geven. Ik zou dan geld vragen en er een leuk reisje van willen betalen. Aangezien jij vast niet zo'n grote reis als cadeau geeft, kan dat wel van het bedrag van alle mensen samen. En dat is toch een prachtig aandenken aan iedereen?
Niemand is verplicht iets te geven, maar ik zou nooit met lege handen aankomen en mij aan de wens houden van het bruidspaar. Het gaat om hun, om hun een plezier te doen en niet om mij, vind ik dan.
zaterdag 15 november 2014 18:52
quote:pejeka schreef op 15 november 2014 @ 18:47:
[...]
Sorry, maar de bruiloft betaalt men zelf maar. Als ik een feestje geef (of een groter feest) vraag ik ook niet of de gasten daaraan meebetalen. En mijn spaargeld regel ik ook zelf, ik vraag aan mijn familie en vrienden ook geen bijdrage op de spaarrekening. Dus nee, sorry. En nogmaals, gaat niet om het bedrag, maar om het principe. Als een bruidspaar een mooi stuk zilver wil hebben, of een paar dure serviesstukken, trek ik graag de knip. Maar niet om het feest te betalen of de spaarrekening te spekken. Want dat is niet mijn verantwoordelijkheid als gast. Sparen doe je zelf, en je rekeningen betalen ook. En kan je de rekening niet betalen, dan geef je geen feest. Heel simpel.Oh, eens hoor, als je het niet zelf kan betalen moet je het vooral niet (groots) vieren. Maar envelop is dan in elk geval een leuke meevaller. Bruidspaar zit meestal niet op zilver of servies te wachten, gaat bijvoorbeeld liever een maand op een Thais eiland zitten. Dan wordt het lastig bijdragen als je per se een fysiek cadeau wil geven.
[...]
Sorry, maar de bruiloft betaalt men zelf maar. Als ik een feestje geef (of een groter feest) vraag ik ook niet of de gasten daaraan meebetalen. En mijn spaargeld regel ik ook zelf, ik vraag aan mijn familie en vrienden ook geen bijdrage op de spaarrekening. Dus nee, sorry. En nogmaals, gaat niet om het bedrag, maar om het principe. Als een bruidspaar een mooi stuk zilver wil hebben, of een paar dure serviesstukken, trek ik graag de knip. Maar niet om het feest te betalen of de spaarrekening te spekken. Want dat is niet mijn verantwoordelijkheid als gast. Sparen doe je zelf, en je rekeningen betalen ook. En kan je de rekening niet betalen, dan geef je geen feest. Heel simpel.Oh, eens hoor, als je het niet zelf kan betalen moet je het vooral niet (groots) vieren. Maar envelop is dan in elk geval een leuke meevaller. Bruidspaar zit meestal niet op zilver of servies te wachten, gaat bijvoorbeeld liever een maand op een Thais eiland zitten. Dan wordt het lastig bijdragen als je per se een fysiek cadeau wil geven.
zaterdag 15 november 2014 18:53
quote:pejeka schreef op 15 november 2014 @ 18:47:
[...]
Sorry, maar de bruiloft betaalt men zelf maar. Als ik een feestje geef (of een groter feest) vraag ik ook niet of de gasten daaraan meebetalen. En mijn spaargeld regel ik ook zelf, ik vraag aan mijn familie en vrienden ook geen bijdrage op de spaarrekening. Dus nee, sorry. En nogmaals, gaat niet om het bedrag, maar om het principe. Als een bruidspaar een mooi stuk zilver wil hebben, of een paar dure serviesstukken, trek ik graag de knip. Maar niet om het feest te betalen of de spaarrekening te spekken. Want dat is niet mijn verantwoordelijkheid als gast. Sparen doe je zelf, en je rekeningen betalen ook. En kan je de rekening niet betalen, dan geef je geen feest. Heel simpel.
Dan houd je er sterke principes op na.
Kom je daar nooit door in de problemen?
Wat maakt het jou uit hoe jij je geld besteedt. Als je nou vijftig euro in het handje geeft, of vijftig euro in een cadeau steekt, ik zie het verschil niet zo.
Ik doe liever iemand een plezier, net zo makkelijk. Vind het ook niet het moment om met mijn principes aan te komen. Maar goed, ieder zijn mening.
[...]
Sorry, maar de bruiloft betaalt men zelf maar. Als ik een feestje geef (of een groter feest) vraag ik ook niet of de gasten daaraan meebetalen. En mijn spaargeld regel ik ook zelf, ik vraag aan mijn familie en vrienden ook geen bijdrage op de spaarrekening. Dus nee, sorry. En nogmaals, gaat niet om het bedrag, maar om het principe. Als een bruidspaar een mooi stuk zilver wil hebben, of een paar dure serviesstukken, trek ik graag de knip. Maar niet om het feest te betalen of de spaarrekening te spekken. Want dat is niet mijn verantwoordelijkheid als gast. Sparen doe je zelf, en je rekeningen betalen ook. En kan je de rekening niet betalen, dan geef je geen feest. Heel simpel.
Dan houd je er sterke principes op na.
Kom je daar nooit door in de problemen?Wat maakt het jou uit hoe jij je geld besteedt. Als je nou vijftig euro in het handje geeft, of vijftig euro in een cadeau steekt, ik zie het verschil niet zo.
Ik doe liever iemand een plezier, net zo makkelijk. Vind het ook niet het moment om met mijn principes aan te komen.
Maar goed, ieder zijn mening.
zaterdag 15 november 2014 19:00
Tja, de principes van de een zorgen voor veel irritatie bij de ander. Als ik de berichten zo lees zal Pekeja niet wakker liggen van het cadeau doen van een reis van 3 weken baar het Bounty eiland. Ze imponeert met haar dikke beurs die ter beschikking staat voor zilver of kunst. Maar ingaan op de behoefte van een ander en het beschikken over inlevingsvermogen is onbetaalbaar, blijkt maar weer eens!
zaterdag 15 november 2014 19:11
quote:troelalaaaatje schreef op 15 november 2014 @ 19:00:
Tja, de principes van de een zorgen voor veel irritatie bij de ander. Als ik de berichten zo lees zal Pekeja niet wakker liggen van het cadeau doen van een reis van 3 weken baar het Bounty eiland. Ze imponeert met haar dikke beurs die ter beschikking staat voor zilver of kunst. Maar ingaan op de behoefte van een ander en het beschikken over inlevingsvermogen is onbetaalbaar, blijkt maar weer eens!Foute conclusie. Bij al te veel mensen is het geld dat als cadeau wordt gevraagd, al na enige tijd verdampt omdat ze zelf eigenlijk niet weten wat ze ervan moeten kopen. Ze hebben geen wensen, niks nodig, of wat dan ook. En dus gaat het mee in het huishoudgeld of om andere dagelijkse kosten te betalen. En dat is gewoonweg niet mijn idee van een cadeau. Als iemand een tas boodschappen nodig heeft, geef ik die met liefde, maar niet als cadeau voor een bijzondere gelegenheid. Dan wil ik gewoon iets tastbaars geven. Mijn oma had bijv. nog allerlei dingen waarvan ze wist van wie ze die bij haar huwelijk had gekregen (en een aantal daarvan heb ik nu) en dat vind ik mooi, een blijvende herinnering, niet een bankbiljet waarvan men na een half jaar al niet eens meer precies weet waar het aan uitgegeven is, laat staan dat men kan zeggen "dát heb ik nou van jou gekregen". Ouderwets misschien, maar zo is het.
Tja, de principes van de een zorgen voor veel irritatie bij de ander. Als ik de berichten zo lees zal Pekeja niet wakker liggen van het cadeau doen van een reis van 3 weken baar het Bounty eiland. Ze imponeert met haar dikke beurs die ter beschikking staat voor zilver of kunst. Maar ingaan op de behoefte van een ander en het beschikken over inlevingsvermogen is onbetaalbaar, blijkt maar weer eens!Foute conclusie. Bij al te veel mensen is het geld dat als cadeau wordt gevraagd, al na enige tijd verdampt omdat ze zelf eigenlijk niet weten wat ze ervan moeten kopen. Ze hebben geen wensen, niks nodig, of wat dan ook. En dus gaat het mee in het huishoudgeld of om andere dagelijkse kosten te betalen. En dat is gewoonweg niet mijn idee van een cadeau. Als iemand een tas boodschappen nodig heeft, geef ik die met liefde, maar niet als cadeau voor een bijzondere gelegenheid. Dan wil ik gewoon iets tastbaars geven. Mijn oma had bijv. nog allerlei dingen waarvan ze wist van wie ze die bij haar huwelijk had gekregen (en een aantal daarvan heb ik nu) en dat vind ik mooi, een blijvende herinnering, niet een bankbiljet waarvan men na een half jaar al niet eens meer precies weet waar het aan uitgegeven is, laat staan dat men kan zeggen "dát heb ik nou van jou gekregen". Ouderwets misschien, maar zo is het.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 15 november 2014 19:17
quote:pejeka schreef op 15 november 2014 @ 19:11:
[...]
Foute conclusie. Bij al te veel mensen is het geld dat als cadeau wordt gevraagd, al na enige tijd verdampt omdat ze zelf eigenlijk niet weten wat ze ervan moeten kopen. Ze hebben geen wensen, niks nodig, of wat dan ook. En dus gaat het mee in het huishoudgeld of om andere dagelijkse kosten te betalen. En dat is gewoonweg niet mijn idee van een cadeau. Als iemand een tas boodschappen nodig heeft, geef ik die met liefde, maar niet als cadeau voor een bijzondere gelegenheid. Dan wil ik gewoon iets tastbaars geven. Mijn oma had bijv. nog allerlei dingen waarvan ze wist van wie ze die bij haar huwelijk had gekregen (en een aantal daarvan heb ik nu) en dat vind ik mooi, een blijvende herinnering, niet een bankbiljet waarvan men na een half jaar al niet eens meer precies weet waar het aan uitgegeven is, laat staan dat men kan zeggen "dát heb ik nou van jou gekregen". Ouderwets misschien, maar zo is het.
Maar het is toch niet belangrijk wat jij wilt geven? Het gaat er om wat het bruidspaar wil hebben.
En als ze dat laten 'verdampen' of aan het huishouden willen besteden is dat hun keuze.
[...]
Foute conclusie. Bij al te veel mensen is het geld dat als cadeau wordt gevraagd, al na enige tijd verdampt omdat ze zelf eigenlijk niet weten wat ze ervan moeten kopen. Ze hebben geen wensen, niks nodig, of wat dan ook. En dus gaat het mee in het huishoudgeld of om andere dagelijkse kosten te betalen. En dat is gewoonweg niet mijn idee van een cadeau. Als iemand een tas boodschappen nodig heeft, geef ik die met liefde, maar niet als cadeau voor een bijzondere gelegenheid. Dan wil ik gewoon iets tastbaars geven. Mijn oma had bijv. nog allerlei dingen waarvan ze wist van wie ze die bij haar huwelijk had gekregen (en een aantal daarvan heb ik nu) en dat vind ik mooi, een blijvende herinnering, niet een bankbiljet waarvan men na een half jaar al niet eens meer precies weet waar het aan uitgegeven is, laat staan dat men kan zeggen "dát heb ik nou van jou gekregen". Ouderwets misschien, maar zo is het.
Maar het is toch niet belangrijk wat jij wilt geven? Het gaat er om wat het bruidspaar wil hebben.
En als ze dat laten 'verdampen' of aan het huishouden willen besteden is dat hun keuze.
zaterdag 15 november 2014 19:21
Misschien staat het cadeau dat ik van Pekeja heb gekregen wel te verstoffen in de schuur. Is dat minder erg dan geld dat verdampt?
Van allerlei envelopjes samen een mooi groot cadeau kopen dat je in je woonkamer zet, heeft net zoveel waarde: je denkt steeds: dat is van dat mooie feest van die lieve vrienden.
Van allerlei envelopjes samen een mooi groot cadeau kopen dat je in je woonkamer zet, heeft net zoveel waarde: je denkt steeds: dat is van dat mooie feest van die lieve vrienden.
zaterdag 15 november 2014 19:22
Heel ouderwets ja. Je zegt het zelf al. Tijd dat je eens mee gaat met de tijd. Social Media heb je weten te vinden, pak dan nu je ouderwetse visie aan.
Kijk, natuurlijk begrijp ik best wat je bedoeld. En toch......is het niet aan jou om dat te bepalen. Jij hebt een visie over een cadeau en dringt dit de ontvanger letterlijk op.
Kijk, natuurlijk begrijp ik best wat je bedoeld. En toch......is het niet aan jou om dat te bepalen. Jij hebt een visie over een cadeau en dringt dit de ontvanger letterlijk op.
zaterdag 15 november 2014 19:26
Mij maakt het niets uit, geld geven. Het is een cadeau, het bruidspaar wil dat graag. Wie ben ik om dan eisen te gaan stellen aan een cadeau waar zij zij specifiek om vragen ( in het geval van een envelopje op de kaart) ? Waarom is een zilveren bestekset wel cadeauwaardig maar geld niet? Als zij toch duidelijk aangeven geld te willen hebben, als je al een cadeau wilt geven ( waar ze het dan ook maar aan besteden, voor mijn part kopen ze er boodschappen van, verbrassen ze het in een casino of betalen ze een deel van de bruiloft van), waarom zal ik dan niet aan hun wens tegemoet komen? Als ik zo om me heen kijk vraagt eigenlijk iedereen geld, maar mogelijk dat dat aan mijn omgeving ligt
zaterdag 15 november 2014 20:23
quote:gedanst schreef op 15 november 2014 @ 19:17:
[...]
Maar het is toch niet belangrijk wat jij wilt geven? Het gaat er om wat het bruidspaar wil hebben.
En als ze dat laten 'verdampen' of aan het huishouden willen besteden is dat hun keuze.Ik zeg toch niet dat ik persé iets wil geven wat IK wil geven? Ik vraag het bruidspaar naar hun wensen. Willen ze een speciaal servies, een mooi kunstwerk, een ander tastbaar cadeau, dan kunnen ze dat met liefde krijgen. Weten ze niks, dan weten ze niks en hebben ze blijkbaar niks te wensen. Hebben ze geld nodig voor het huishouden en zitten ze wat dat betreft in nood, hoeven ze dat geld wat mij betreft niet als cadeau te vragen, dat krijgen ze dan wel los daarvan. Helpen doe ik met liefde. Maar niet als cadeau.
[...]
Maar het is toch niet belangrijk wat jij wilt geven? Het gaat er om wat het bruidspaar wil hebben.
En als ze dat laten 'verdampen' of aan het huishouden willen besteden is dat hun keuze.Ik zeg toch niet dat ik persé iets wil geven wat IK wil geven? Ik vraag het bruidspaar naar hun wensen. Willen ze een speciaal servies, een mooi kunstwerk, een ander tastbaar cadeau, dan kunnen ze dat met liefde krijgen. Weten ze niks, dan weten ze niks en hebben ze blijkbaar niks te wensen. Hebben ze geld nodig voor het huishouden en zitten ze wat dat betreft in nood, hoeven ze dat geld wat mij betreft niet als cadeau te vragen, dat krijgen ze dan wel los daarvan. Helpen doe ik met liefde. Maar niet als cadeau.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 15 november 2014 20:24
quote:troelalaaaatje schreef op 15 november 2014 @ 19:22:
Heel ouderwets ja. Je zegt het zelf al. Tijd dat je eens mee gaat met de tijd. Social Media heb je weten te vinden, pak dan nu je ouderwetse visie aan.
Kijk, natuurlijk begrijp ik best wat je bedoeld. En toch......is het niet aan jou om dat te bepalen. Jij hebt een visie over een cadeau en dringt dit de ontvanger letterlijk op.Integendeel, het is niet aan de ontvanger om de gever een cadeau op te dringen. Men mag een wens uiten. Het is aan de gever om te bepalen of die daarin mee wil gaan. Tenminste, zo heb ik het altijd geleerd.
Heel ouderwets ja. Je zegt het zelf al. Tijd dat je eens mee gaat met de tijd. Social Media heb je weten te vinden, pak dan nu je ouderwetse visie aan.
Kijk, natuurlijk begrijp ik best wat je bedoeld. En toch......is het niet aan jou om dat te bepalen. Jij hebt een visie over een cadeau en dringt dit de ontvanger letterlijk op.Integendeel, het is niet aan de ontvanger om de gever een cadeau op te dringen. Men mag een wens uiten. Het is aan de gever om te bepalen of die daarin mee wil gaan. Tenminste, zo heb ik het altijd geleerd.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 15 november 2014 20:45
quote:pejeka schreef op 15 november 2014 @ 18:47:
[...]
Sorry, maar de bruiloft betaalt men zelf maar. Als ik een feestje geef (of een groter feest) vraag ik ook niet of de gasten daaraan meebetalen. En mijn spaargeld regel ik ook zelf, ik vraag aan mijn familie en vrienden ook geen bijdrage op de spaarrekening. Dus nee, sorry. En nogmaals, gaat niet om het bedrag, maar om het principe. Als een bruidspaar een mooi stuk zilver wil hebben, of een paar dure serviesstukken, trek ik graag de knip. Maar niet om het feest te betalen of de spaarrekening te spekken. Want dat is niet mijn verantwoordelijkheid als gast. Sparen doe je zelf, en je rekeningen betalen ook. En kan je de rekening niet betalen, dan geef je geen feest. Heel simpel.
Wat als het bruidspaar zelf geen geld heeft voor een feest, maar dat eigenlijk als cadeau wil. Ze willen dus geld om zichzelf een leuk trouwfeest cadeau te geven. Geef je dan wel geld, of betaal je de zaal en de catering dan?
Ik heb het idee dat jij vooral tot in de eeuwigheid wilt blijven aanbeden worden voor het geweldige cadeau dat je hebt geschonken.
[...]
Sorry, maar de bruiloft betaalt men zelf maar. Als ik een feestje geef (of een groter feest) vraag ik ook niet of de gasten daaraan meebetalen. En mijn spaargeld regel ik ook zelf, ik vraag aan mijn familie en vrienden ook geen bijdrage op de spaarrekening. Dus nee, sorry. En nogmaals, gaat niet om het bedrag, maar om het principe. Als een bruidspaar een mooi stuk zilver wil hebben, of een paar dure serviesstukken, trek ik graag de knip. Maar niet om het feest te betalen of de spaarrekening te spekken. Want dat is niet mijn verantwoordelijkheid als gast. Sparen doe je zelf, en je rekeningen betalen ook. En kan je de rekening niet betalen, dan geef je geen feest. Heel simpel.
Wat als het bruidspaar zelf geen geld heeft voor een feest, maar dat eigenlijk als cadeau wil. Ze willen dus geld om zichzelf een leuk trouwfeest cadeau te geven. Geef je dan wel geld, of betaal je de zaal en de catering dan?
Ik heb het idee dat jij vooral tot in de eeuwigheid wilt blijven aanbeden worden voor het geweldige cadeau dat je hebt geschonken.
zaterdag 15 november 2014 20:54
quote:Chantilly21 schreef op 15 november 2014 @ 19:26:
Als ik zo om me heen kijk vraagt eigenlijk iedereen geld, maar mogelijk dat dat aan mijn omgeving ligt
Datzou idd wel eens kunnen. Volgens mij had ik eens gelezen dat jij net als ik uit Twente komt.
Ik ken ook niet anders dan dat men geld wil voor een bruiloft.
Wel eens hier op viva gelezen dat dit in Twente meer geaccepteerd en normaal is dan in andere delen van Nederland. Daar wordt het natuurlijk ook gedaan maar schijnt men geld vragen wat raarder te vinden.
Als ik zo om me heen kijk vraagt eigenlijk iedereen geld, maar mogelijk dat dat aan mijn omgeving ligt
Datzou idd wel eens kunnen. Volgens mij had ik eens gelezen dat jij net als ik uit Twente komt.
Ik ken ook niet anders dan dat men geld wil voor een bruiloft.
Wel eens hier op viva gelezen dat dit in Twente meer geaccepteerd en normaal is dan in andere delen van Nederland. Daar wordt het natuurlijk ook gedaan maar schijnt men geld vragen wat raarder te vinden.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
zaterdag 15 november 2014 21:03
Ja, klopt! Had ik ook al meegekregen van familie van vriend ( een aantal ooms, tantes etc. die in de omgeving Utrecht wonen) die het maar raar vinden dat we geld geven ( en dat er door stellen geld gevraagd wordt als in enveloppe op de uitnodiging) en ook nog behoorlijke bedragen.
Ik ben best bereid een leuk geldbedrag cadeau te doen aan familie en goede vrienden, maar wanneer we zelf krom moeten liggen om dit te doen, dan is dat heel snel afgelopen.
Ik ben best bereid een leuk geldbedrag cadeau te doen aan familie en goede vrienden, maar wanneer we zelf krom moeten liggen om dit te doen, dan is dat heel snel afgelopen.
zaterdag 15 november 2014 23:09
Ik vind eigenlijk dat je helemaal niet om cadeaus mag/hoeft te vragen...
Als men iets wil geven is dat leuk, willen ze graag tips over wàt te geven kunnen ze dat vragen, maar bij voorbaat al een richting geven voor cadeaus vind ik eigenlijk nogal inhalig. Eventueel zou ik me nog voor kunnen stellen dat er bij een bruiloft bericht komt van de ceremoniemeester met "mocht u iets willen geven en inspiratieloos zijn, overweeg dan... " ofzo, maar meer ook niet.
Zie het steeds vaker. Kennissen sturen een mailtje met de vraag of je zin hebt om te komen proosten in hun nieuwe huis. Mail wordt afgesloten met: "wil je iets geven? Dan graag een financiële bijdrage..."
Ja, dat haalt voor mij de charme van zo'n borrel en voor cadeautjes geven weg.
Ik probeer altijd iets leuks voor iemand te kopen en vind het geen probleem als diegene het zou willen ruilen of weggeven, maar ik zie cadeautjes als een (leuk) extraatje en dan is het dus ook niet erg als het niet altijd perfect is. Door geld te vragen lijkt het meteen zo'n verplichting te zijn...
Als men iets wil geven is dat leuk, willen ze graag tips over wàt te geven kunnen ze dat vragen, maar bij voorbaat al een richting geven voor cadeaus vind ik eigenlijk nogal inhalig. Eventueel zou ik me nog voor kunnen stellen dat er bij een bruiloft bericht komt van de ceremoniemeester met "mocht u iets willen geven en inspiratieloos zijn, overweeg dan... " ofzo, maar meer ook niet.
Zie het steeds vaker. Kennissen sturen een mailtje met de vraag of je zin hebt om te komen proosten in hun nieuwe huis. Mail wordt afgesloten met: "wil je iets geven? Dan graag een financiële bijdrage..."
Ja, dat haalt voor mij de charme van zo'n borrel en voor cadeautjes geven weg.
Ik probeer altijd iets leuks voor iemand te kopen en vind het geen probleem als diegene het zou willen ruilen of weggeven, maar ik zie cadeautjes als een (leuk) extraatje en dan is het dus ook niet erg als het niet altijd perfect is. Door geld te vragen lijkt het meteen zo'n verplichting te zijn...
zaterdag 15 november 2014 23:26
quote:pejeka schreef op 15 november 2014 @ 20:23:
[...]
Ik zeg toch niet dat ik persé iets wil geven wat IK wil geven? Ik vraag het bruidspaar naar hun wensen. Willen ze een speciaal servies, een mooi kunstwerk, een ander tastbaar cadeau, dan kunnen ze dat met liefde krijgen. Weten ze niks, dan weten ze niks en hebben ze blijkbaar niks te wensen. Hebben ze geld nodig voor het huishouden en zitten ze wat dat betreft in nood, hoeven ze dat geld wat mij betreft niet als cadeau te vragen, dat krijgen ze dan wel los daarvan. Helpen doe ik met liefde. Maar niet als cadeau.En als ze zeggen dat ze een groot cadeau willen kopen en daar geld voor vragen?
[...]
Ik zeg toch niet dat ik persé iets wil geven wat IK wil geven? Ik vraag het bruidspaar naar hun wensen. Willen ze een speciaal servies, een mooi kunstwerk, een ander tastbaar cadeau, dan kunnen ze dat met liefde krijgen. Weten ze niks, dan weten ze niks en hebben ze blijkbaar niks te wensen. Hebben ze geld nodig voor het huishouden en zitten ze wat dat betreft in nood, hoeven ze dat geld wat mij betreft niet als cadeau te vragen, dat krijgen ze dan wel los daarvan. Helpen doe ik met liefde. Maar niet als cadeau.En als ze zeggen dat ze een groot cadeau willen kopen en daar geld voor vragen?
zaterdag 15 november 2014 23:44
quote:MadameQetesh schreef op 15 november 2014 @ 16:32:
[...]
Eens. Vorige week nog met open mond zitten luisteren naar een kameraad die volgend jaar trouwt, wist niet dat die zo op geld zat.
Hij zat te zeuren dat alles zo duur was en dat sommige mensen maar ¤10 of ¤20 in de envelop deden. Dat het hem veel meer koste.
Heb m dus ook ff duidelijk verteld dat hij niet in andersmans portemonee kan kijken en dat ik er niet ben om zijn bruiloft te betalen maar omdat ik er vanuit ga dat hij en vriendin het leuk vinden dat ik kom.
Wat voor bedrag of cadeau ik ook maar mee neem.
Hij zei niks terug. ( Hij zei in hetzelfde gesprek ook dat hij eraan dacht om de namen van de gevers op de envelop te zetten zodat ze precies weten wie wat gaf. Beetje zielig vind ik persoonlijk. Iets voor het girrige actie topic)
Wij doen meestal ¤50 bij een avond bruiloft bij goede vrienden.
Bij verder van mij af bekijk het op dat moment, afhankelijkvan wat ik missen.
Wat schaamteloos zeg! Ongelooflijk
Ik vind ook dat ik er niet voor ben om "entree" te betalen of je bruiloft te betalen. Ik kijk dan ook niet naar hoe luxe of uitgebreid een bruiloft is, maar ik kijk naar de relatie die ik met het bruidspaar heb en besluit aan de hand daarvan wat ik wil geven.
Ik vind, als je geen geld hebt om een feest te geven, dan geef je geen feest. Houd het desnoods klein maar je beslist zelf om te trouwen, het is niet dat je verplicht bent om te trouwen ofzo.
En die vriend van Quetesh, die erover nadenkt om namen op de enveloppen te zetten "want ze hebben maar een tientje gegeven" .... Is er een minimum bedrag voor bruiloften dan?? Te bizar voor woorden
[...]
Eens. Vorige week nog met open mond zitten luisteren naar een kameraad die volgend jaar trouwt, wist niet dat die zo op geld zat.
Hij zat te zeuren dat alles zo duur was en dat sommige mensen maar ¤10 of ¤20 in de envelop deden. Dat het hem veel meer koste.
Heb m dus ook ff duidelijk verteld dat hij niet in andersmans portemonee kan kijken en dat ik er niet ben om zijn bruiloft te betalen maar omdat ik er vanuit ga dat hij en vriendin het leuk vinden dat ik kom.
Wat voor bedrag of cadeau ik ook maar mee neem.
Hij zei niks terug. ( Hij zei in hetzelfde gesprek ook dat hij eraan dacht om de namen van de gevers op de envelop te zetten zodat ze precies weten wie wat gaf. Beetje zielig vind ik persoonlijk. Iets voor het girrige actie topic)
Wij doen meestal ¤50 bij een avond bruiloft bij goede vrienden.
Bij verder van mij af bekijk het op dat moment, afhankelijkvan wat ik missen.
Wat schaamteloos zeg! Ongelooflijk
Ik vind ook dat ik er niet voor ben om "entree" te betalen of je bruiloft te betalen. Ik kijk dan ook niet naar hoe luxe of uitgebreid een bruiloft is, maar ik kijk naar de relatie die ik met het bruidspaar heb en besluit aan de hand daarvan wat ik wil geven.
Ik vind, als je geen geld hebt om een feest te geven, dan geef je geen feest. Houd het desnoods klein maar je beslist zelf om te trouwen, het is niet dat je verplicht bent om te trouwen ofzo.
En die vriend van Quetesh, die erover nadenkt om namen op de enveloppen te zetten "want ze hebben maar een tientje gegeven" .... Is er een minimum bedrag voor bruiloften dan?? Te bizar voor woorden
zaterdag 15 november 2014 23:45
quote:wattenbolletje schreef op 15 november 2014 @ 23:42:
Je zou als leidraad kunnen nemen: je dekt minimaal de kosten die jij het bruidspaar als gast kost. Ben je alleen? Dan geef je minder dan als je met zijn tweeën bent. Ben je een avondgast? Dan geef je minder als een daggast. Natuurlijk weet je van tevoren niet of ze 's avonds een buffet hebben en waar ze nog allemaal meer willen uitpakken. Je kunt er zelf een bedrag aan koppelen wat binnen jouw budget past, maar ik vond het wel een fijne tip die ik laatst gekregen heb!
Ik heb laatst bij goede vrienden (wij waren 2 avondgasten) ¤75,- gegeven.
Serieus? Ik ga écht niet nadenken of mijn cadeau de kosten dekt hoor. Ik kijk naar hoe mijn relatie is met het bruidspaar, hoe goed ik ze ken en besluit aan de hand daarvan wat ik wil geven. Ik ga echt niet kijken of het bruidspaar mijn gebakje, handje pinda's en drie cola's er wel uithaalt hoor.
Het bruidspaar besluit zelf dat ze willen trouwen, er is niemand die hen daar toe dwingt. Ik ga er dan ook vanuit dat ze prima in staat zijn hun eigen bruiloft te betalen.
Je zou als leidraad kunnen nemen: je dekt minimaal de kosten die jij het bruidspaar als gast kost. Ben je alleen? Dan geef je minder dan als je met zijn tweeën bent. Ben je een avondgast? Dan geef je minder als een daggast. Natuurlijk weet je van tevoren niet of ze 's avonds een buffet hebben en waar ze nog allemaal meer willen uitpakken. Je kunt er zelf een bedrag aan koppelen wat binnen jouw budget past, maar ik vond het wel een fijne tip die ik laatst gekregen heb!
Ik heb laatst bij goede vrienden (wij waren 2 avondgasten) ¤75,- gegeven.
Serieus? Ik ga écht niet nadenken of mijn cadeau de kosten dekt hoor. Ik kijk naar hoe mijn relatie is met het bruidspaar, hoe goed ik ze ken en besluit aan de hand daarvan wat ik wil geven. Ik ga echt niet kijken of het bruidspaar mijn gebakje, handje pinda's en drie cola's er wel uithaalt hoor.
Het bruidspaar besluit zelf dat ze willen trouwen, er is niemand die hen daar toe dwingt. Ik ga er dan ook vanuit dat ze prima in staat zijn hun eigen bruiloft te betalen.
