Geld & Recht
alle pijlers
Is de bijstand echt zo slecht of zit dat in ons hoofd?
maandag 3 november 2014 18:54
Vandaag kwam ik een tekst tegen van een Nederlander die het kennelijk gemunt heeft op een asielzoekers. Mohamed, asielzoeker in dit verhaal, zou het beter hebben dan Kees die een bijstandsmoeder als ouder heeft. Mohamed kan sporten, fietsen, met de bus, heeft gratis onderdak (??? in een asielzoekerscentrum), eten, maar Kees heeft niets, want moeders kan het als bijstandsmoeder niet betalen.
In hoeverre is dit verhaal reëel? Heeft Mohamed, de asielzoeker, het beter dan Kees met een bijstandsmoeder en daarnaast, moet de bijstandsmoeder niet razendsnel aan het werk als ze vindt dat ze het zo slecht heeft?
Ik weet niet of ik hem in de juiste pijler heb geplaatst (helaas nieuw), maar ben benieuwd naar jullie mening.
In hoeverre is dit verhaal reëel? Heeft Mohamed, de asielzoeker, het beter dan Kees met een bijstandsmoeder en daarnaast, moet de bijstandsmoeder niet razendsnel aan het werk als ze vindt dat ze het zo slecht heeft?
Ik weet niet of ik hem in de juiste pijler heb geplaatst (helaas nieuw), maar ben benieuwd naar jullie mening.
zaterdag 8 november 2014 14:27
Jij kan op allerlei instanties terugvallen omdat je rechten hebt. Je hoeft niet 24/7 bang te zijn dat iemand jou komt vermoorden vanwege je religie, huidskleur,seksuele voorkeur of gewoon omdat je over straat loopt.
Je mag hier in alle vrijheid op het internet zetten wat je wil zonder in de bak te belanden, als je niet kan werken door ziekte of werkeloosheid dan is er een basisvoorziening.
Je hoeft niet bang te zijn om gescheiden te worden van je familie of kinderen.
Je hebt de vrijheid om veilig naar buiten te gaan zonder bang te zijn voor kogels, bommen, martelingen, verkrachtingen of dat je gewoon "verdwijnt"om nooit meer terug te komen.
De mensen die vinden dat we asielzoekers niet moeten toelaten zijn bang, bang voor wat ze niet kennen, bang dat ze zelf iets moeten inleveren waarvan ze vinden dat het hún recht is, bang voor hun eigen bevoorrechte plekje die je hebt als je wieg toevallig hier staat.
Deze mensen zijn niet alleen dom, ze zijn ook volstrekt gevoelsarm. Ze voelen alleen hun eigen afgunst en angst terwijl ze niet meer kunnen zien wat zij wel hebben. Zelfs het kleinste stukje willen ze niet delen. Deze mensen vinden het ook normaal dat je mensen de dood instuurt omdat je met een andere huidskleur, religie of seksuele voorkeur het recht om te leven verloren hebt.
Ik ga er natuurlijk wel van uit dat als deze mensen verkracht, gemarteld en beschoten worden door hun autochtone Nederlandse buurman geen beroep doen op ons sociale stelsel om met voorrang te mogen verhuizen naar, bijvoorbeeld Lisse, om zo ver mogelijk uit de buurt van hun buurman te zijn. Ik woon daar namelijk al mijn hele leven en ik wil geen mensen uit een ander dorp.
Dus TO, nee, je hebt het niet makkelijk, en iedereen voelt, terecht, zijn eigen leed het meest maar vreemd genoeg ben je nog steeds schatrijk i.v.t. de meeste mensen op deze aarde.
Je mag hier in alle vrijheid op het internet zetten wat je wil zonder in de bak te belanden, als je niet kan werken door ziekte of werkeloosheid dan is er een basisvoorziening.
Je hoeft niet bang te zijn om gescheiden te worden van je familie of kinderen.
Je hebt de vrijheid om veilig naar buiten te gaan zonder bang te zijn voor kogels, bommen, martelingen, verkrachtingen of dat je gewoon "verdwijnt"om nooit meer terug te komen.
De mensen die vinden dat we asielzoekers niet moeten toelaten zijn bang, bang voor wat ze niet kennen, bang dat ze zelf iets moeten inleveren waarvan ze vinden dat het hún recht is, bang voor hun eigen bevoorrechte plekje die je hebt als je wieg toevallig hier staat.
Deze mensen zijn niet alleen dom, ze zijn ook volstrekt gevoelsarm. Ze voelen alleen hun eigen afgunst en angst terwijl ze niet meer kunnen zien wat zij wel hebben. Zelfs het kleinste stukje willen ze niet delen. Deze mensen vinden het ook normaal dat je mensen de dood instuurt omdat je met een andere huidskleur, religie of seksuele voorkeur het recht om te leven verloren hebt.
Ik ga er natuurlijk wel van uit dat als deze mensen verkracht, gemarteld en beschoten worden door hun autochtone Nederlandse buurman geen beroep doen op ons sociale stelsel om met voorrang te mogen verhuizen naar, bijvoorbeeld Lisse, om zo ver mogelijk uit de buurt van hun buurman te zijn. Ik woon daar namelijk al mijn hele leven en ik wil geen mensen uit een ander dorp.
Dus TO, nee, je hebt het niet makkelijk, en iedereen voelt, terecht, zijn eigen leed het meest maar vreemd genoeg ben je nog steeds schatrijk i.v.t. de meeste mensen op deze aarde.
zaterdag 8 november 2014 17:08
Jij overdrijft behoorlijk, waterplant. En de 'angst' voor bepaalde asielzoekers is echt niet zo gek hoor, dat is uit ervaring behoorlijk juist gebleken. Overigens moet je je maar af vragen waar om in het in bepaalde landen altijd een bende is, dat ligt aan de algemene mentaliteit.
Maar goed, jouw denkbeelden zijn idd het product van op gegroeid zijn in een beschermde, veilige omgeving. Soms denk ik wel eens dat dat niet altijd even goed is voor een mens.
Maar goed, jouw denkbeelden zijn idd het product van op gegroeid zijn in een beschermde, veilige omgeving. Soms denk ik wel eens dat dat niet altijd even goed is voor een mens.
zaterdag 8 november 2014 21:37
quote:miedo schreef op 03 november 2014 @ 21:29:
Salos, je kan toch zelf naar een uitzendbureau stappen om je mogelijkheden te bespreken?
Ga anders een opleiding volgen waarbij je ernaast werkt.
Sociologie zou ik je echt dringend afraden, daar is bijna geen droog brood in te verdienen!
Ik denk dat jouw problematiek het Uvw geen ervaring mee heeft.
Verder denk ik dat je ook gerichte hulp kan zoeken. Soms moet je doorzoeken voordat je geholpen wordt.
Zeker nu bezuinigen ze veel op hulp. En moet je het tegenwoordig steeds meer zelf doen.
Salos, je kan toch zelf naar een uitzendbureau stappen om je mogelijkheden te bespreken?
Ga anders een opleiding volgen waarbij je ernaast werkt.
Sociologie zou ik je echt dringend afraden, daar is bijna geen droog brood in te verdienen!
Ik denk dat jouw problematiek het Uvw geen ervaring mee heeft.
Verder denk ik dat je ook gerichte hulp kan zoeken. Soms moet je doorzoeken voordat je geholpen wordt.
Zeker nu bezuinigen ze veel op hulp. En moet je het tegenwoordig steeds meer zelf doen.
zaterdag 8 november 2014 21:42
quote:Zusenzoo schreef op 08 november 2014 @ 09:54:
Dat je als schrijft dat wij Nederlanders te lijden hebben omdat we asielzoekers hebben, zegt wat mij betreft genoeg.
In veel landen heb je gewoon geen eten als je niet werkt.
Hier hebben we opvangnetten waar je in kunt stromen.
Ik weet niet wat beter is. Soms denk ik dat sommige gewoon dan aan het werk gaan.
Omdathet gewoon een kwestie van overleven is. Hier denken we eerst of we nog in aanmerking komen voor toeslagen. En als onze uitkering het zelfde is als we gaan verdienen. Wat is dan het nut ervan om te gaan werken???
Dat je als schrijft dat wij Nederlanders te lijden hebben omdat we asielzoekers hebben, zegt wat mij betreft genoeg.
In veel landen heb je gewoon geen eten als je niet werkt.
Hier hebben we opvangnetten waar je in kunt stromen.
Ik weet niet wat beter is. Soms denk ik dat sommige gewoon dan aan het werk gaan.
Omdathet gewoon een kwestie van overleven is. Hier denken we eerst of we nog in aanmerking komen voor toeslagen. En als onze uitkering het zelfde is als we gaan verdienen. Wat is dan het nut ervan om te gaan werken???
zaterdag 8 november 2014 21:56
Volgens mij heb ik nergens gezegd dat ik het er minder om heb of dat ik er onder lijdt. Ook betrek ik mijn persoonlijke situatie er niet bij. Mensen vroegen en ik antwoordde, maar het heeft niets te maken met jaloezie. Ik vind namelijk dat ik allang blij mag zijn met alles dat ik krijg. Wil ik extra, dan moet ik zorgen dat ik aan het werk kom. En ik wil graag aan het werk, maar ik weet niet goed hoe ik dat moet doen met mijn ziektebeeld. Ik heb anderhalf jaar geleden, ruim, hulp gevraagd aan het UWV om me te helpen met mijn faalangst d.m.v. een re-integratiecoach. Hier heb ik 0,0 antwoord op gehad. En nog steeds niet. Want inmiddels zou er een bureau zijn ingeschakeld, maar volgens de laatste berichtgeving is deze weer ingetrokken, omdat ik niets met het uwv te maken heb. Tja, zo blijven we aan de gang.
Maar al zou een asielzoeker hier binnen komen met recht op een bijstandsuitkering, dan zou ik zelfs daar geen enkel probleem mee hebben. Het gaat mij erom dat iedereen gelukkig is, op welke manier dan ook. Waar ik niet bij kan is dat mensen in de Bijstand klagen en zeuren dat een ander, van niet Nederlandse nationaliteit, het beter heeft dan zij. Als je kunt werken, doe het dan ook gewoon i.p.v. Geert Wilders stemmen en zeuren dat je iets te kort komt.
Trouwens, had het er gisteren nog over met een vriend. Het zou niet heel slecht zijn als we een beetje Amerika achterna gaan. Werken = ziektekostenverzekering. Niet werken, niet. Dan stimuleer je mensen om van hun luie gat te komen. Want soms is het geen kwestie van kunnen, maar een kwestie van niet willen. Want als ze aan het werk gaan krijgen ze minder.
En ik weet dat mijn post volstaat met tegenstrijdigheden, want alles wat ik zeg is natuurlijk ook gewoon toepasbaar op mijn eigen persoon. Maar daar ben ik ook mee bezig, zodat ik mijn eigen mening ook op mezelf kan toepassen.
Maar al zou een asielzoeker hier binnen komen met recht op een bijstandsuitkering, dan zou ik zelfs daar geen enkel probleem mee hebben. Het gaat mij erom dat iedereen gelukkig is, op welke manier dan ook. Waar ik niet bij kan is dat mensen in de Bijstand klagen en zeuren dat een ander, van niet Nederlandse nationaliteit, het beter heeft dan zij. Als je kunt werken, doe het dan ook gewoon i.p.v. Geert Wilders stemmen en zeuren dat je iets te kort komt.
Trouwens, had het er gisteren nog over met een vriend. Het zou niet heel slecht zijn als we een beetje Amerika achterna gaan. Werken = ziektekostenverzekering. Niet werken, niet. Dan stimuleer je mensen om van hun luie gat te komen. Want soms is het geen kwestie van kunnen, maar een kwestie van niet willen. Want als ze aan het werk gaan krijgen ze minder.
En ik weet dat mijn post volstaat met tegenstrijdigheden, want alles wat ik zeg is natuurlijk ook gewoon toepasbaar op mijn eigen persoon. Maar daar ben ik ook mee bezig, zodat ik mijn eigen mening ook op mezelf kan toepassen.
zondag 9 november 2014 09:47
quote: Salos schreef:
Trouwens, had het er gisteren nog over met een vriend. Het zou niet heel slecht zijn als we een beetje Amerika achterna gaan. Werken = ziektekostenverzekering. Niet werken, niet. Dan stimuleer je mensen om van hun luie gat te komen. Want soms is het geen kwestie van kunnen, maar een kwestie van niet willen. Want als ze aan het werk gaan krijgen ze minder.
Je weet echt niet wat je zegt. Als je uitkeringen en voorzieningen afschaft, zijn er niet als bij toverslag ineens banen voor iedereen. In Amerika wonen mensen in tentenkampen in de bossen. Gewone mensen, die voor de crisis een gewone (soms zelfs heel goede) baan hadden en die nu alles kwijt zijn.
Een tijd geleden was er een programma op TV, ik weet niet meer hoe het heette, maar jongeren die op vakantie gingen werden op het vliegveld aangesproken, en kregen het aanbod om hun vakantie in te ruilen voor een soort werkvakantie. Ze kwamen dan terecht in gebieden waar mensen het heel slecht hebben, zoals krottenwijken bijvoorbeeld en leefden daar een week met de mensen mee.
Eén stel kwam in de VS terecht bij een groep daklozen, die bij elkaar onder een soort viaduct leefden. Het waren mensen die door de crisis getroffen waren. Dat Hollandse stel wist wel een oplossing. Want als je jong bent en alles aan wilt pakken, dan is er altijd werk te vinden, toch? Als je instelling maar goed is.
Pas toen ze in dat stadje alle bedrijven waren langs geweest en zelfs nergens de stoep mochten komen vegen, waren ze van mening verandert. Blijkbaar was het toch niet zo makkelijk als ze dachten.
Hier in Nederland hoor je het ook vaak wat jij hier schrijft: dat mensen die werkeloos zijn maar eens van hun luie reet af moeten komen. Natuurlijk zul je je haasten om te zeggen dat je alléén de mensen bedoelt die niet willen werken, maar dat verandert niets aan het feit dat er simpelweg niet genoeg banen zijn voor iedereen. Dus als je de uitkeringen afschaft, zullen onvermijdelijk ook hier mensen in tentenkampen komen te leven.
Of wat mara schrijft: in sommige landen heb je geen eten als je niet werkt, dus dan werken de mensen wel. Behalve degenen die creperen natuurlijk. Het is maar net in wat voor een maatschappij je wilt leven.
Trouwens, had het er gisteren nog over met een vriend. Het zou niet heel slecht zijn als we een beetje Amerika achterna gaan. Werken = ziektekostenverzekering. Niet werken, niet. Dan stimuleer je mensen om van hun luie gat te komen. Want soms is het geen kwestie van kunnen, maar een kwestie van niet willen. Want als ze aan het werk gaan krijgen ze minder.
Je weet echt niet wat je zegt. Als je uitkeringen en voorzieningen afschaft, zijn er niet als bij toverslag ineens banen voor iedereen. In Amerika wonen mensen in tentenkampen in de bossen. Gewone mensen, die voor de crisis een gewone (soms zelfs heel goede) baan hadden en die nu alles kwijt zijn.
Een tijd geleden was er een programma op TV, ik weet niet meer hoe het heette, maar jongeren die op vakantie gingen werden op het vliegveld aangesproken, en kregen het aanbod om hun vakantie in te ruilen voor een soort werkvakantie. Ze kwamen dan terecht in gebieden waar mensen het heel slecht hebben, zoals krottenwijken bijvoorbeeld en leefden daar een week met de mensen mee.
Eén stel kwam in de VS terecht bij een groep daklozen, die bij elkaar onder een soort viaduct leefden. Het waren mensen die door de crisis getroffen waren. Dat Hollandse stel wist wel een oplossing. Want als je jong bent en alles aan wilt pakken, dan is er altijd werk te vinden, toch? Als je instelling maar goed is.
Pas toen ze in dat stadje alle bedrijven waren langs geweest en zelfs nergens de stoep mochten komen vegen, waren ze van mening verandert. Blijkbaar was het toch niet zo makkelijk als ze dachten.
Hier in Nederland hoor je het ook vaak wat jij hier schrijft: dat mensen die werkeloos zijn maar eens van hun luie reet af moeten komen. Natuurlijk zul je je haasten om te zeggen dat je alléén de mensen bedoelt die niet willen werken, maar dat verandert niets aan het feit dat er simpelweg niet genoeg banen zijn voor iedereen. Dus als je de uitkeringen afschaft, zullen onvermijdelijk ook hier mensen in tentenkampen komen te leven.
Of wat mara schrijft: in sommige landen heb je geen eten als je niet werkt, dus dan werken de mensen wel. Behalve degenen die creperen natuurlijk. Het is maar net in wat voor een maatschappij je wilt leven.
zondag 9 november 2014 10:48
rouwens, had het er gisteren nog over met een vriend. Het zou niet heel slecht zijn als we een beetje Amerika achterna gaan. Werken = ziektekostenverzekering. Niet werken, niet. Dan stimuleer je mensen om van hun luie gat te komen. Want soms is het geen kwestie van kunnen, maar een kwestie van niet willen. Want als ze aan het werk gaan krijgen ze minder.
---------------
quoten lukt niet echt dan maar zo.
Lekker sociaal voelend type, vele die mensen die nu in de bijstand zitten hebben net als vele jaren lang premies afgedragen voor ziekenkosten en pensioen, de vijftig plussers hebben het nu extra moeilijk, eerst huis verkopen/opeten spaargeld op eten en dan komt hier iemand vermelden dat er maar naar het Amerikaanse systeem moet worden gekeken, geen werk geen ziekenkostenverzekering, Lekker sociaal voelend type. Bah, zoals zwerversuitkering al aan geeft, topic is om te kotsen geworden.
---------------
quoten lukt niet echt dan maar zo.
Lekker sociaal voelend type, vele die mensen die nu in de bijstand zitten hebben net als vele jaren lang premies afgedragen voor ziekenkosten en pensioen, de vijftig plussers hebben het nu extra moeilijk, eerst huis verkopen/opeten spaargeld op eten en dan komt hier iemand vermelden dat er maar naar het Amerikaanse systeem moet worden gekeken, geen werk geen ziekenkostenverzekering, Lekker sociaal voelend type. Bah, zoals zwerversuitkering al aan geeft, topic is om te kotsen geworden.
zondag 9 november 2014 11:01
Er zijn mensen hier in het dorp die niet willen werken. Als ze voor het geld dat ze nu krijgen aan het werk zouden moeten, dan blijven ze liever thuis. In dat opzicht zeg ik, verbind maar consequenties aan het niet willen werken.
Er zijn ook mensen afhankelijk van een bijstandsuitkering door de crisis of om welke andere reden dan ook en dan snap ik dat het belangrijk is dat er een vangnet is. Er zijn ook mensen die jarenlang hun best hebben gedaan om voor zichzelf te zorgen en nu een probleem hebben, omdat ze geen uitkering krijgen door een spaarpotje.
Zelf krijg ik bijvoorbeeld niet de ontheffingen die een ander krijgt. Dat heeft met de vorm van mijn hypotheek te maken. Er wordt gesteld dat er spaargeld is en dat ik aan mijn betalingsverplichting kan voldoen. Spaargeld is er inderdaad, maar dat staat op slot. Wel houden ze er rekening mee.
Ik formuleer het misschien bruter dan ik het bedoel, maar om dan gelijk te zeggen dat ik geen sociaal voelend persoon ben? Natuurlijk voel ik mee met de medemens, maar niet de mensen die er sowieso al een potje van maken. En dan heb ik het dus niet over de mensen die hun huis moeten opeten of geen uitkering krijgen, omdat ze in het verleden dachten het goed te doen door flink te sparen. Het geschreven woord is niet altijd handig en ik kom harder over dan ik het eigenlijk bedoel.
Mara2, daar ben ik inderdaad mee bezig. Ik kan niet stil blijven staan, omdat hulp van één instantie uitblijft. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden.
Er zijn ook mensen afhankelijk van een bijstandsuitkering door de crisis of om welke andere reden dan ook en dan snap ik dat het belangrijk is dat er een vangnet is. Er zijn ook mensen die jarenlang hun best hebben gedaan om voor zichzelf te zorgen en nu een probleem hebben, omdat ze geen uitkering krijgen door een spaarpotje.
Zelf krijg ik bijvoorbeeld niet de ontheffingen die een ander krijgt. Dat heeft met de vorm van mijn hypotheek te maken. Er wordt gesteld dat er spaargeld is en dat ik aan mijn betalingsverplichting kan voldoen. Spaargeld is er inderdaad, maar dat staat op slot. Wel houden ze er rekening mee.
Ik formuleer het misschien bruter dan ik het bedoel, maar om dan gelijk te zeggen dat ik geen sociaal voelend persoon ben? Natuurlijk voel ik mee met de medemens, maar niet de mensen die er sowieso al een potje van maken. En dan heb ik het dus niet over de mensen die hun huis moeten opeten of geen uitkering krijgen, omdat ze in het verleden dachten het goed te doen door flink te sparen. Het geschreven woord is niet altijd handig en ik kom harder over dan ik het eigenlijk bedoel.
Mara2, daar ben ik inderdaad mee bezig. Ik kan niet stil blijven staan, omdat hulp van één instantie uitblijft. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden.
zondag 9 november 2014 12:39
Maar Salos, jij wil toch ook niet werken? Daar komt het uiteindelijk op neer, iedereen heeft immers een verhaal. Je zegt zelf tegenstrijdig te zijn, maar zo tegenstrijdig als jij zie je ze toch best zelden...Heel hard naar anderen maar zelf niet werken, ja dat begrijp ik niet zo. Elke dag dat je niet werkt, had je al kunnen werken. Je vindt dat het UWV een oplossing moet bieden maar daar is het UWV helemaal niet voor. Je moet dat zelf doen. Faalangst, dat bestaat dus niet in Amerika want dan is de keuze dak boven je hoofd of faalangst en onder een brug.
zondag 9 november 2014 12:45
Overigens kan je de hulp voor faalangst heel goed zelf regelen. Therapie, zelf oefenen met exposure en voor een sollicitatie gesprek neem je maar een beta blokker als het echt niet lukt.
Ik heb ook behoorlijke faalangst, ben verlegen en best moeite met sociaal contact, maar vermijden maakt het juist erger. Ja, ik ben vaker van baan verwisseld dan zou moeten, en ja ik ben vaak vermoeid door sociaal contact, maar ik leg dat niet bij een ander. Het is mijn mankement en ik moet dat op lossen.
Iedereen heeft wel iets. Het hangt van de persoon af hoe zwaar die gene het maakt en in NL kan het zeer zwaar gemaakt worden ja. Dat heet luxe, en jij maakt er gebruik van.
Ik heb ook behoorlijke faalangst, ben verlegen en best moeite met sociaal contact, maar vermijden maakt het juist erger. Ja, ik ben vaker van baan verwisseld dan zou moeten, en ja ik ben vaak vermoeid door sociaal contact, maar ik leg dat niet bij een ander. Het is mijn mankement en ik moet dat op lossen.
Iedereen heeft wel iets. Het hangt van de persoon af hoe zwaar die gene het maakt en in NL kan het zeer zwaar gemaakt worden ja. Dat heet luxe, en jij maakt er gebruik van.
zondag 9 november 2014 14:46
Strikjemetstippels, ik ben harder voor mezelf dan voor anderen. Ik zou dan niet kunnen werken, maar ik moet van mezelf met mijn luie reet van de bank af. Faalangst? Tja, je hebt je rijbewijs ook gehaald in drie keer en niet zoals je broer een staatsexamen af te hoeven leggen. Je hebt examens voor school gehaald in één keer. Hoezo faalangst? Ja, je hebt een persoonlijkheidsstoornis en ja, je komt met een gebruiksaanwijzing, maar welk mens niet? Het enige wat vervelend is en wat ik naar mezelf niet kan ombuigen of verklaren is hoe het komt dat ik blokkeer. Maar als ik erg graag wil, waarom doe ik het dan niet? Wil ik het dan wel?
Wat ik aan een ander niet kan uitleggen is dat ik een hele andere mentaliteit heb dat ik nu laat zien en dat me dat waarschijnlijk meer dwars zit dan een ander. Ik zou graag en dan allereerst aan mijn eigen eisen willen voordoen, voor ik een ander verplicht om te doen wat ik graag zie. En ik ben trouwens al jaren in therapie geweest. Ik had een bepaald plan voor mezelf opgesteld en daar voldeed ik aan. Eerst accepteren dat ik iets heb, daarmee gericht aan de slag gaan, opkrabbelen, werk zoeken. Ik ben nu bezig met het stukje werk zoeken, enige probleem is dat ik letterlijk blokkeer. Ik vraag mezelf alleen af waarom? Want wat is de angst? Afgewezen worden? Waarom zou je. Er worden dagelijks heel veel mensen afgewezen. Je bent niet de enige. Ik ben niet de enige.
Wat ik aan een ander niet kan uitleggen is dat ik een hele andere mentaliteit heb dat ik nu laat zien en dat me dat waarschijnlijk meer dwars zit dan een ander. Ik zou graag en dan allereerst aan mijn eigen eisen willen voordoen, voor ik een ander verplicht om te doen wat ik graag zie. En ik ben trouwens al jaren in therapie geweest. Ik had een bepaald plan voor mezelf opgesteld en daar voldeed ik aan. Eerst accepteren dat ik iets heb, daarmee gericht aan de slag gaan, opkrabbelen, werk zoeken. Ik ben nu bezig met het stukje werk zoeken, enige probleem is dat ik letterlijk blokkeer. Ik vraag mezelf alleen af waarom? Want wat is de angst? Afgewezen worden? Waarom zou je. Er worden dagelijks heel veel mensen afgewezen. Je bent niet de enige. Ik ben niet de enige.
zondag 9 november 2014 14:58
zondag 9 november 2014 16:17
quote:strikjemetstippels schreef op 08 november 2014 @ 17:08:
Jij overdrijft behoorlijk, waterplant. En de 'angst' voor bepaalde asielzoekers is echt niet zo gek hoor, dat is uit ervaring behoorlijk juist gebleken. Overigens moet je je maar af vragen waar om in het in bepaalde landen altijd een bende is, dat ligt aan de algemene mentaliteit.
Maar goed, jouw denkbeelden zijn idd het product van op gegroeid zijn in een beschermde, veilige omgeving. Soms denk ik wel eens dat dat niet altijd even goed is voor een mens.
Je conclusie is van een domheid waarvan ik me afvraag of ik hier überhaupt adequaat op kan reageren. Vooral je laatste zin geeft aan dat jij misschien geen idee hebt hoe de wereld echt in elkaar zit. Je kijkt bevooroordeeld naar de wereld en dan zie je inderdaad alleen die dingen die bevestigen wat je al dacht.
De toestand in een land zegt niets over de mensen, laat staan een individu. Jij asielzoekers niet als mensen maar als een griezelige entiteit waar we snel van af moeten. Je bent blind voor het lijden van anderen, een tekortkoming die je in mijn ogen tot een heel onplezierig mens maakt.
Jouw werkelijk is de enige waarheid, een denkwijze die menig volk naar de ondergang kan leiden als die op de verkeerde stoel terecht komt.
Jij overdrijft behoorlijk, waterplant. En de 'angst' voor bepaalde asielzoekers is echt niet zo gek hoor, dat is uit ervaring behoorlijk juist gebleken. Overigens moet je je maar af vragen waar om in het in bepaalde landen altijd een bende is, dat ligt aan de algemene mentaliteit.
Maar goed, jouw denkbeelden zijn idd het product van op gegroeid zijn in een beschermde, veilige omgeving. Soms denk ik wel eens dat dat niet altijd even goed is voor een mens.
Je conclusie is van een domheid waarvan ik me afvraag of ik hier überhaupt adequaat op kan reageren. Vooral je laatste zin geeft aan dat jij misschien geen idee hebt hoe de wereld echt in elkaar zit. Je kijkt bevooroordeeld naar de wereld en dan zie je inderdaad alleen die dingen die bevestigen wat je al dacht.
De toestand in een land zegt niets over de mensen, laat staan een individu. Jij asielzoekers niet als mensen maar als een griezelige entiteit waar we snel van af moeten. Je bent blind voor het lijden van anderen, een tekortkoming die je in mijn ogen tot een heel onplezierig mens maakt.
Jouw werkelijk is de enige waarheid, een denkwijze die menig volk naar de ondergang kan leiden als die op de verkeerde stoel terecht komt.
zondag 9 november 2014 16:20
Salos, ik snap het niet helemaal - je hebt een heel therapietraject (wat voor traject?) achter de rug, maar blijft nu steken bij het zoeken van werk, want... de faalangst komt om de hoek kijken. Bij mij komt dan op " goh, je hebt toch therapie gehad - daar heb je toch vaardigheden geleerd, waarom lukt het je nu niet om die toe te passen?" Je stelt vragen in je bericht waarom het niet lukt - terwijl ik dan denk: is dat niet aan bod gekomen in dat traject?
En...hoe ga je nu dan concreet verder: heb je nog hulp bij het ggz (of waar je dat traject hebt doorlopen)?
Heb je een concreet plan met een tijdspad?
En...hoe ga je nu dan concreet verder: heb je nog hulp bij het ggz (of waar je dat traject hebt doorlopen)?
Heb je een concreet plan met een tijdspad?
zondag 9 november 2014 16:33
quote:waterplant schreef op 09 november 2014 @ 16:17:
[...]
Je conclusie is van een domheid waarvan ik me afvraag of ik hier überhaupt adequaat op kan reageren. Vooral je laatste zin geeft aan dat jij misschien geen idee hebt hoe de wereld echt in elkaar zit. Je kijkt bevooroordeeld naar de wereld en dan zie je inderdaad alleen die dingen die bevestigen wat je al dacht.
De toestand in een land zegt niets over de mensen, laat staan een individu. Jij asielzoekers niet als mensen maar als een griezelige entiteit waar we snel van af moeten. Je bent blind voor het lijden van anderen, een tekortkoming die je in mijn ogen tot een heel onplezierig mens maakt.
Jouw werkelijk is de enige waarheid, een denkwijze die menig volk naar de ondergang kan leiden als die op de verkeerde stoel terecht komt.
je hebt wel eng veel oordelen voor iemand die pretendeert niet te oordelen...
Hoe je dat allemaal kan concluderen uit wat ik zeg, sja...je hebt overigens geen enkel idee waar ik van daan kom (zelfs letterlijk...). En ja, de toestand (blijvende) in een land zegt naar mate tijd vordert wel degelijk iets over de bevolking, en ik zie die mensen juist niet als minderwaardig maar dicht ze de kans toe dat ze er zelf iets van kunnen maken zonder de hulp van de arische, zich zelf heel goed voelende waterplantje. Ik kijk NIET op die mensen neer, jij wel, ook al denk jij van niet.
Salos het gaat mij niet om gelijk hebben hoor, maar ik denk dat je te veel denkt en gewoon zou moeten doen. Als je je bedenkt dat anderen ook angst hebben, maar toch gaan, dan zou dat juist bevrijdend moeten werken. Zo is het iig voor mij.
[...]
Je conclusie is van een domheid waarvan ik me afvraag of ik hier überhaupt adequaat op kan reageren. Vooral je laatste zin geeft aan dat jij misschien geen idee hebt hoe de wereld echt in elkaar zit. Je kijkt bevooroordeeld naar de wereld en dan zie je inderdaad alleen die dingen die bevestigen wat je al dacht.
De toestand in een land zegt niets over de mensen, laat staan een individu. Jij asielzoekers niet als mensen maar als een griezelige entiteit waar we snel van af moeten. Je bent blind voor het lijden van anderen, een tekortkoming die je in mijn ogen tot een heel onplezierig mens maakt.
Jouw werkelijk is de enige waarheid, een denkwijze die menig volk naar de ondergang kan leiden als die op de verkeerde stoel terecht komt.
je hebt wel eng veel oordelen voor iemand die pretendeert niet te oordelen...
Hoe je dat allemaal kan concluderen uit wat ik zeg, sja...je hebt overigens geen enkel idee waar ik van daan kom (zelfs letterlijk...). En ja, de toestand (blijvende) in een land zegt naar mate tijd vordert wel degelijk iets over de bevolking, en ik zie die mensen juist niet als minderwaardig maar dicht ze de kans toe dat ze er zelf iets van kunnen maken zonder de hulp van de arische, zich zelf heel goed voelende waterplantje. Ik kijk NIET op die mensen neer, jij wel, ook al denk jij van niet.
Salos het gaat mij niet om gelijk hebben hoor, maar ik denk dat je te veel denkt en gewoon zou moeten doen. Als je je bedenkt dat anderen ook angst hebben, maar toch gaan, dan zou dat juist bevrijdend moeten werken. Zo is het iig voor mij.
zondag 9 november 2014 16:35
Anna3113, ik zou graag eens willen dat iemand met mij ging zitten om te kijken wat ik heb gedaan (werkverleden) en wat ik daarmee kan in het heden. Globaal gezien weet ik wat ik kan en waar mijn kansen liggen, maar het zou zo fijn zijn als iemand even meekijkt. De rest moet ik zelf kunnen. Dat heb ik het UWV anderhalf jaar geleden gevraagd en kreeg ik niet en nu zou ik het krijgen, maar is het weer ingetrokken. Dus ik heb nu aan maatschappelijk werk gevraagd of ze me daarmee willen helpen.
Ik ben trouwens in dagtherapie geweest. Het enige rotte eraan is dat kwartjes pas begonnen te vallen toen therapie voorbij was. Maar het zijn positieve kwartjes, waarbij ik me bijna afvraag of therapie niet overbodig was.
Ik ben trouwens in dagtherapie geweest. Het enige rotte eraan is dat kwartjes pas begonnen te vallen toen therapie voorbij was. Maar het zijn positieve kwartjes, waarbij ik me bijna afvraag of therapie niet overbodig was.
zondag 9 november 2014 16:55
quote:Salos schreef op 09 november 2014 @ 15:33:
Dat ben ik toch niet met je eens. Misschien dat ik over een maand denk:"Strikmetstippels had gelijk, want.." Maar dan kom ik er nog op terug.
Waarom ben je het er niet mee eens? Op het moment dat je niet doorzet als je angst voelt, dan ben je toch niet hard voor jezelf? Je gaat niet door die angst heen, maar je geeft eraan toe.
Ik heb/had zelf rij-angst. Ik ben pas de 4e keer geslaagd, omdat ik veel te voorzichtig reed. Ik reed liever 40 dan 50.
Toen ik net een eigen auto had, moest ik mezelf uren van tevoren motiveren om achter het stuur te gaan zitten omdat ik er zo tegenop zag om te rijden zonder een rij-instructeur of examinator naast me. Ik durfde zelfs niet eens het parkeervak voor mijn huis uit te rijden naar achteren, omdat ik bang was dat ik dan tegen de rij auto's aan zou rijden die achter de parkeervakken stond.
Maar ik stapte ondanks die angst wel steeds achter het stuur en ik reed korte stukjes. Eerst alleen op zondagochtend vroeg (want weinig andere auto's op de weg) en op bekend terrein en later ook ergens anders en op elk tijdstip. Je wil niet weten hoe bibberend ik in het begin achter het stuur zat.
Ik heb regelmatig op willen geven en mijn auto willen verkopen (dan maar met de bus, dacht ik), maar ik ben niet iemand die wil toegeven aan angst bij iets waarvan ik weet dat het goed voor me is om wel te doen. Al voel ik me nog zo k*t, ik doe het dan toch. Ik heb doorgezet, door de angst heen, hoe moeilijk ik het ook vond, en nu ga ik gewoon overal heen met de auto. Met de juiste snelheid.
Dat ben ik toch niet met je eens. Misschien dat ik over een maand denk:"Strikmetstippels had gelijk, want.." Maar dan kom ik er nog op terug.
Waarom ben je het er niet mee eens? Op het moment dat je niet doorzet als je angst voelt, dan ben je toch niet hard voor jezelf? Je gaat niet door die angst heen, maar je geeft eraan toe.
Ik heb/had zelf rij-angst. Ik ben pas de 4e keer geslaagd, omdat ik veel te voorzichtig reed. Ik reed liever 40 dan 50.
Toen ik net een eigen auto had, moest ik mezelf uren van tevoren motiveren om achter het stuur te gaan zitten omdat ik er zo tegenop zag om te rijden zonder een rij-instructeur of examinator naast me. Ik durfde zelfs niet eens het parkeervak voor mijn huis uit te rijden naar achteren, omdat ik bang was dat ik dan tegen de rij auto's aan zou rijden die achter de parkeervakken stond.
Maar ik stapte ondanks die angst wel steeds achter het stuur en ik reed korte stukjes. Eerst alleen op zondagochtend vroeg (want weinig andere auto's op de weg) en op bekend terrein en later ook ergens anders en op elk tijdstip. Je wil niet weten hoe bibberend ik in het begin achter het stuur zat.
Ik heb regelmatig op willen geven en mijn auto willen verkopen (dan maar met de bus, dacht ik), maar ik ben niet iemand die wil toegeven aan angst bij iets waarvan ik weet dat het goed voor me is om wel te doen. Al voel ik me nog zo k*t, ik doe het dan toch. Ik heb doorgezet, door de angst heen, hoe moeilijk ik het ook vond, en nu ga ik gewoon overal heen met de auto. Met de juiste snelheid.
zondag 9 november 2014 16:58
Ok, en gaat de maatschappelijk werker je daar mee helpen? Je zou ook kunnen vragen of je via de bijstand een reintegratietraject/coaching kunt krijgen. Want je hebt het nu over je wetkverleden, maar eerder schreef je dat het je niet lukte om een brief op de bus te krijgen.
Als ik je verhaal nu goed begrijp ben je feitelijk niet voor de WIA in aanmerking gekomen, maar heb je 2 jaar in de ziektewet gezeten? Wat is er dan in die tijd allemaal gebeurt aan begeleiding (of kreeg je die niet omdat je in dagbehandeling zat) - zat je toen nog bij een werkgever of was je uit dienst?
Zijn je klachten - boulimia, persoonlijkheidsstoornis, bdd etc. nu allemaal weg? Hoeveel last heb je nog van die klachten - naast de faalangst?
Hoelang ben je eigenlijk uit die dagbehandeling en weer op zoek naar werk?
Ik ben gewoon benieuwd...omdat je aan de ene kant zo "gemakkelijk" over vanalles schrijft en aan de andere kant het niet lukt...
Als ik je verhaal nu goed begrijp ben je feitelijk niet voor de WIA in aanmerking gekomen, maar heb je 2 jaar in de ziektewet gezeten? Wat is er dan in die tijd allemaal gebeurt aan begeleiding (of kreeg je die niet omdat je in dagbehandeling zat) - zat je toen nog bij een werkgever of was je uit dienst?
Zijn je klachten - boulimia, persoonlijkheidsstoornis, bdd etc. nu allemaal weg? Hoeveel last heb je nog van die klachten - naast de faalangst?
Hoelang ben je eigenlijk uit die dagbehandeling en weer op zoek naar werk?
Ik ben gewoon benieuwd...omdat je aan de ene kant zo "gemakkelijk" over vanalles schrijft en aan de andere kant het niet lukt...
zondag 9 november 2014 17:14
quote:Salos schreef op 09 november 2014 @ 16:35:
Anna3113, ik zou graag eens willen dat iemand met mij ging zitten om te kijken wat ik heb gedaan (werkverleden) en wat ik daarmee kan in het heden. Globaal gezien weet ik wat ik kan en waar mijn kansen liggen, maar het zou zo fijn zijn als iemand even meekijkt. Dat zouden vrienden, familie en kennissen al voor je kunnen doen. Met je mee kunnen denken en je helpen met solliciteren, zoals een brief voor je op de bus doen. Daarvoor is geen geldverslindend re-integratiebureau nodig.
Anna3113, ik zou graag eens willen dat iemand met mij ging zitten om te kijken wat ik heb gedaan (werkverleden) en wat ik daarmee kan in het heden. Globaal gezien weet ik wat ik kan en waar mijn kansen liggen, maar het zou zo fijn zijn als iemand even meekijkt. Dat zouden vrienden, familie en kennissen al voor je kunnen doen. Met je mee kunnen denken en je helpen met solliciteren, zoals een brief voor je op de bus doen. Daarvoor is geen geldverslindend re-integratiebureau nodig.
zondag 9 november 2014 17:18
Anna3113
Ik heb eerst 40 weken ww uitgediend (had nog 12 weken over) toen ik besloot, in samenspraak met mijn ouders, om de ziektewet in te gaan. In de ziektewet heb ik 104 weken (= maximum) gezeten. Ik heb vanaf het begin gezegd dat ik aan het werk wil en zij hebben gezegd dat ze me daarbij niet konden helpen. De enige man die ik 104 weken heb mogen meemaken is de man die mij tussen afspraken door belde om te vragen hoe het ging. Voor de rest heb ik zes verschillende 'artsen' gehad en één zuster. Want of ze werden ontslagen, één ging er emigreren of er was simpelweg niemand beschikbaar. Ik heb vanaf dag 1 aangegeven dat ik hulp nodig had, gewoon om te kijken wat ik kon, maar er was niemand. Ze hebben me laten bungelen en pas onlangs het touw doorgeknipt. Want na 104 weken ziektewet blijk ik maar voor minder dan 10% arbeidsongeschikt.
Mijn ziekteklachten. Na opgenomen te zijn en met dezelfde klachten thuis gekomen te zijn, heb ik voor mezelf bepaald dat mijn klachten erbij horen. Houdt niet in dat ik me moet gedragen zoals ik dat deed op mijn 17e, maar ik heb mijn weg gevonden. Voor de rest ben ik gewoon super onzeker en wil ik gewoon heel graag mezelf zijn. Dat is niet altijd mogelijk. Ik schijn qua persoonlijkheid nogal erg af te wijken van de norm.
Ik ben ruim een jaar in dagtherapie geweest en ben nu sinds een half jaar op zoek. Word ook gevonden. Maar bij het laatste worden de vacatures steeds ingetrokken. En ik dacht, dat ligt aan mij, ze doen alsof, tot een vriendin hetzelfde had.
Ik heb eerst 40 weken ww uitgediend (had nog 12 weken over) toen ik besloot, in samenspraak met mijn ouders, om de ziektewet in te gaan. In de ziektewet heb ik 104 weken (= maximum) gezeten. Ik heb vanaf het begin gezegd dat ik aan het werk wil en zij hebben gezegd dat ze me daarbij niet konden helpen. De enige man die ik 104 weken heb mogen meemaken is de man die mij tussen afspraken door belde om te vragen hoe het ging. Voor de rest heb ik zes verschillende 'artsen' gehad en één zuster. Want of ze werden ontslagen, één ging er emigreren of er was simpelweg niemand beschikbaar. Ik heb vanaf dag 1 aangegeven dat ik hulp nodig had, gewoon om te kijken wat ik kon, maar er was niemand. Ze hebben me laten bungelen en pas onlangs het touw doorgeknipt. Want na 104 weken ziektewet blijk ik maar voor minder dan 10% arbeidsongeschikt.
Mijn ziekteklachten. Na opgenomen te zijn en met dezelfde klachten thuis gekomen te zijn, heb ik voor mezelf bepaald dat mijn klachten erbij horen. Houdt niet in dat ik me moet gedragen zoals ik dat deed op mijn 17e, maar ik heb mijn weg gevonden. Voor de rest ben ik gewoon super onzeker en wil ik gewoon heel graag mezelf zijn. Dat is niet altijd mogelijk. Ik schijn qua persoonlijkheid nogal erg af te wijken van de norm.
Ik ben ruim een jaar in dagtherapie geweest en ben nu sinds een half jaar op zoek. Word ook gevonden. Maar bij het laatste worden de vacatures steeds ingetrokken. En ik dacht, dat ligt aan mij, ze doen alsof, tot een vriendin hetzelfde had.
zondag 9 november 2014 17:35
Dus je bent al ruim 3 jaar uit het arbeidsproces?
En heb je nu bv. vrijwilligerswerk? Zonee: waarom niet - want dat zou een goede opstap kunnen zijn naar betaald werk.
Wat ik niet helemaal snap: je hebt een opname en dagbehandeling gehad: is daar het onderwerp " werk" nooit ter sprake gekomen?
Het komt op mij een beetje over alsof je er vooral veel over praat en denkt, maar tot weinig actie overgaat...of zie ik dat verkeerd?
Overigens denk ik...je schrijft dat het UWV niets heeft gedaan, maar als jij in die tijd in behandeling was, dan is dat misschien wel logisch vanuit het UWV gezien, want dan ligt de focus daar, en niet op terugkeer naar werk.
Wat ik niet helemaal snap is de 10% ao - is die realistisch, of " laat je het maar gebeuren"?
En heb je nu bv. vrijwilligerswerk? Zonee: waarom niet - want dat zou een goede opstap kunnen zijn naar betaald werk.
Wat ik niet helemaal snap: je hebt een opname en dagbehandeling gehad: is daar het onderwerp " werk" nooit ter sprake gekomen?
Het komt op mij een beetje over alsof je er vooral veel over praat en denkt, maar tot weinig actie overgaat...of zie ik dat verkeerd?
Overigens denk ik...je schrijft dat het UWV niets heeft gedaan, maar als jij in die tijd in behandeling was, dan is dat misschien wel logisch vanuit het UWV gezien, want dan ligt de focus daar, en niet op terugkeer naar werk.
Wat ik niet helemaal snap is de 10% ao - is die realistisch, of " laat je het maar gebeuren"?
