Gezondheid
alle pijlers
Ik schrijf het even van me af...............
zondag 24 juni 2012 21:01
4 jaar geleden was ik hun getuige, op een zonnige septemberdag trouwden ze op een sprookjesachtige locatie.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 27 januari 2013 00:26
Ik hoop dat je je vriend hebt gesproken m.b.t. het bezoeken. Ik heb hetzelfde meegemaakt (met mijn man) en het samen waken met een goede vriend(in) of naast familelid is heel bijzonder. Ook later, omdat het erg helpt bij het verwerken als je erover kunt praten met iemand die erbij was. Overlijden met behulp van dormicum en morfine is mild en iets waar je als "omstander" niet bang voor hoeft te zijn.
Heel veel sterkte voor jullie....
Heel veel sterkte voor jullie....
zondag 27 januari 2013 00:41
quote:karima52 schreef op 27 januari 2013 @ 00:26:
Ik hoop dat je je vriend hebt gesproken m.b.t. het bezoeken. .
Hij doet het alleen.
Ik heb het voorzichtig geopperd omdat de boodschap gisteren al glashelder was iedereen incl. ooms en tantes zijn afgebeld.
Hij was vandaag ook onbereikbaar tot laat in de avond.
Ik ga ook niet aandringen.
Ik hoop dat je je vriend hebt gesproken m.b.t. het bezoeken. .
Hij doet het alleen.
Ik heb het voorzichtig geopperd omdat de boodschap gisteren al glashelder was iedereen incl. ooms en tantes zijn afgebeld.
Hij was vandaag ook onbereikbaar tot laat in de avond.
Ik ga ook niet aandringen.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 27 januari 2013 08:20
Vannacht is ze om 03:05 overleden.
De mensen van voorbij
De mensen van voorbij
we noemen ze hier samen
De mensen van voorbij
wij noemen ze bij namen
Zo vlinderen zij binnen
in woorden en in zinnen
En zijn we even bij elkaar
aan het einde van het jaar
De mensen van voorbij,
ze blijven met ons leven.
De mensen van voorbij,
ze zijn met ons verweven
in liefde, in verhalen,
die wij zo graag herhalen,
in bloemen, geuren, in een lied,
dat opklinkt uit verdriet.
De mensen van voorbij,
zij worden niet vergeten.
De mensen van voorbij,
zijn in een ander weten.
Bij God mogen ze wonen;
daar waar geen pijn kan komen.
De mensen van voorbij
zijn in het licht, zijn vrij!
(gedicht: Hanna Lam)
De mensen van voorbij
De mensen van voorbij
we noemen ze hier samen
De mensen van voorbij
wij noemen ze bij namen
Zo vlinderen zij binnen
in woorden en in zinnen
En zijn we even bij elkaar
aan het einde van het jaar
De mensen van voorbij,
ze blijven met ons leven.
De mensen van voorbij,
ze zijn met ons verweven
in liefde, in verhalen,
die wij zo graag herhalen,
in bloemen, geuren, in een lied,
dat opklinkt uit verdriet.
De mensen van voorbij,
zij worden niet vergeten.
De mensen van voorbij,
zijn in een ander weten.
Bij God mogen ze wonen;
daar waar geen pijn kan komen.
De mensen van voorbij
zijn in het licht, zijn vrij!
(gedicht: Hanna Lam)
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
