Gezondheid
alle pijlers
Ik schrijf het even van me af...............
zondag 24 juni 2012 21:01
4 jaar geleden was ik hun getuige, op een zonnige septemberdag trouwden ze op een sprookjesachtige locatie.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
woensdag 30 januari 2013 23:23
quote:sistermoon schreef op 30 januari 2013 @ 09:10:
Ik neem aan dat je vanavond gaat condoleren?
:Condoleance is net geweest, haar vader verwoordde het mooi
"Haar lijden is nu voorbij, ze heeft nu rust"
Het was een hele rustige, bijna ontspannen condoleance, had ik niet verwacht overigens.
Vriend vertelde dat hun dochtertje er niets van snapt, die vraagt "wanneer komt mama terug" en "slaapt mama"
Ik neem aan dat je vanavond gaat condoleren?
:Condoleance is net geweest, haar vader verwoordde het mooi
"Haar lijden is nu voorbij, ze heeft nu rust"
Het was een hele rustige, bijna ontspannen condoleance, had ik niet verwacht overigens.
Vriend vertelde dat hun dochtertje er niets van snapt, die vraagt "wanneer komt mama terug" en "slaapt mama"
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
donderdag 31 januari 2013 20:26
Ach wat moeilijk voor vriend om met dit soort vragen van zijn dochtertje te worden geconfronteerd, hij draagt het leed van beiden, wat moet dat vreselijk zijn.
En jij Gijs, wat een geweldige vriend ben jij, want ook jij mist een stuk van je leven, een vriendin waar je juist dit jaar zo'n enorme goede band hebt opgebouwd, en nu is ze er niet meer. Lieve Gijs, heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. :hug;
En jij Gijs, wat een geweldige vriend ben jij, want ook jij mist een stuk van je leven, een vriendin waar je juist dit jaar zo'n enorme goede band hebt opgebouwd, en nu is ze er niet meer. Lieve Gijs, heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. :hug;
Optimist tot in de kist!
vrijdag 1 februari 2013 00:14
quote:Olifantjeinhetbos schreef op 31 januari 2013 @ 20:26:
Ach wat moeilijk voor vriend om met dit soort vragen van zijn dochtertje te worden geconfronteerd, hij draagt het leed van beiden, wat moet dat vreselijk zijn.
Hij heeft sowieso wat lastige knopen moeten doorhakken.
Hij twijfelde heel erg of zijn dochtertje haar overleden moeder mocht zien en uiteindelijk zijn ze toch samen gaan kijken.
Maar ook andere zaken.
Zijn eigen bedrijf gaat hij inruilen voor een baan in loondienst, 32 uur om er toch zoveel mogelijk te zijn voor zijn dochter.
Ach wat moeilijk voor vriend om met dit soort vragen van zijn dochtertje te worden geconfronteerd, hij draagt het leed van beiden, wat moet dat vreselijk zijn.
Hij heeft sowieso wat lastige knopen moeten doorhakken.
Hij twijfelde heel erg of zijn dochtertje haar overleden moeder mocht zien en uiteindelijk zijn ze toch samen gaan kijken.
Maar ook andere zaken.
Zijn eigen bedrijf gaat hij inruilen voor een baan in loondienst, 32 uur om er toch zoveel mogelijk te zijn voor zijn dochter.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 1 februari 2013 12:44
Dank jullie allemaal voor jullie steun.
Ik ben net terug van de crematie, die heeft ze vanuit de hospice zelf geregeld.
Ze wilde ook geen bloemen maar er stond een collectebus voor de hospice.
Mijn vriend deed de opening met een kort woordje, wel heel zielig toen hun dochtertje zei "pappie niet huilen"
Verder hadden alle familieleden een gedicht of een (korte) toespraak heel indrukwekkend.
Als laatste las haar zus een dankwoord voor die ze zelf in de hospice heeft geschreven, kort maar krachtig.
Helaas moet ik nu naar het werk, ze hebben alles op zijn kop moeten zetten om mij vanmorgen vrij te geven, een collega die vrij was werkt voor mij dus ga haar aflossen.
Ik ben net terug van de crematie, die heeft ze vanuit de hospice zelf geregeld.
Ze wilde ook geen bloemen maar er stond een collectebus voor de hospice.
Mijn vriend deed de opening met een kort woordje, wel heel zielig toen hun dochtertje zei "pappie niet huilen"
Verder hadden alle familieleden een gedicht of een (korte) toespraak heel indrukwekkend.
Als laatste las haar zus een dankwoord voor die ze zelf in de hospice heeft geschreven, kort maar krachtig.
Helaas moet ik nu naar het werk, ze hebben alles op zijn kop moeten zetten om mij vanmorgen vrij te geven, een collega die vrij was werkt voor mij dus ga haar aflossen.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 1 februari 2013 13:11
Gecondoleerd Gijs.
Wat naar dat je nu moet gaan werken zeg... Alsof je niks anders aan je hoofd hebt. ...
Tranen zitten hoog als ik je verhaal lees. Hoe oneerlijk kan het leven zijn...
Ik hoop dat de uitvaart mooi was en dat jullie steun hebben mogen ervaren aan elkaar.
Je bent een geweldige vriend.
Wat naar dat je nu moet gaan werken zeg... Alsof je niks anders aan je hoofd hebt. ...
Tranen zitten hoog als ik je verhaal lees. Hoe oneerlijk kan het leven zijn...
Ik hoop dat de uitvaart mooi was en dat jullie steun hebben mogen ervaren aan elkaar.
Je bent een geweldige vriend.
Liefde is als Sinterklaas: je moet er in geloven, anders wordt het niks...
vrijdag 1 februari 2013 20:01
